Εκλογές και κόμματα 5: το τελευταίο γκάλοπ

Δημοσκόπηση CSA για λογαριασμό της εφημερίδας Le Parisien:

Sarkozy 26,5%
Royal 25,5%
Le Pen 16,5%
Bayrou 16%
Besancenot 5%
Buffet 2,5%
Laguiller 2%
Bové 1,5%
Voynet 1,5%
Nihous 1,5%
Villiers 1,5%
Schivardi 0%

Είναι γεγονός οτι όλοι οι "εκλογολόγοι" έχουν πάρει το ρίσκο, ομόφωνα, να προβλέψουν μια καθαρή αναμέτρηση Sarkozy-Royal στο β'γύρο. Δεδομένου οτι η αξιοπιστία τους είναι ήδη κλονισμένη από τις "προβλέψεις" του 2002 που έφερναν, μέχρι τελευταία στιγμή, τον σοσιαλιστή υποψήφιο στην πρώτη δυάδα, και οτι ακόμα και τότε, στα τελευταία γκάλοπ είχε διαφανεί η ανοδική τάση του Le Pen χωρίς αυτό που στατικά απεικόνιζαν να έχει σχέση το αποτέλεσμα, προκύπτει οτι πράγματι, θα πρόκειται για μια αυθεντική μεγάλη έκπληξη αν ο β'γύρος δεν είναι αυτός που προβλέπουν.

Επιπλέον, μια παρόμοια ανάγνωση με αυτή που εκ των υστέρων φανηκε κατάλληλη για τα γκάλοπ του 2002, δίνει βάση στο ενδεχόμενο η Royal να συγκεντρώσει τελικά το μεγαλύτερο ποσοστό.

Όσο για το Bayrou, αξίζει να σημειωθεί οτι η σφυγμομέτρηση στην οποία κυρίως αναφέρθηκε το BBC, του δίνει 15% - που παραμένει πάντως σπουδαίο "κεφάλαιο" για το μέλλον του κεντρώου πολιτικού.

Ας εξετάσουμε όμως λεπτομερέστερα τις εκτιμήσεις τού γκάλοπ, που πιθανότατα παραμένουν σωστές στη χονδρική διάταξη δίδυμο, τρίτος, τέταρτος. Αν χωρίσουμε τους υποψήφιους σε τρεις ομάδες ("δεξιά": Le Pen, Sarkozy, Viliers, Nihous - "κέντρο": Bayrou, "αριστερά": Royal, Voynet, Bové, Besancenot, Buffet, Laguiller, Schivardi), θα δούμε οτι η "εκλογική προίκα τους" από το 2002, είναι αντίστοιχα:
"δεξιά": 48,41%
"κέντρο": 8,72%
"αριστερά": 42,87%
Σύμφωνα με το γκάλοπ, οι ίδιες ομάδες τώρα έχουν:
"δεξιά": 46%
"κεντρο": 16%
"αριστερά": 38%
Τι πολιτικές κινήσεις μπορούμε όμως να έχουμε μεταξύ των τριών ομάδων; Μια εμπειρική υπόθεση εργασίας λέει οτι μόνο δύο κινήσεις έχουμε: α) καθαρό κέρδος του κέντρου έναντι της δεξιάς β) καθαρό κέρδος του κέντρου έναντι της αριστεράς.

Αν υπολογίσουμε τα πράγματα έτσι, ο Bayrou φέρεται να "τσιμπάει" 2,41% από τη "δεξιά" και 4,87% - το διπλάσιο δηλαδή! - από την "αριστερά".

Ας επιχειρήσουμε τώρα να δούμε σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια την μετακίνηση των ψήφων στο εσωτερικό της "αριστεράς": 19% περίπου είναι το σύνολο των ποσοστών 2002 της "αριστεράς" πέραν της "εκλογικής προίκας" Royal. Το συνολικό ποσοστό του ίδιου χώρου, σύμφωνα με το γκάλοπ 2007, είναι 12,5%. Προκύπτει λοιπόν ένα 6,5% που πάει εν μέρει στη Royal, εν μέρει απευθείας στο Bayrou: αν υποθέσουμε (αυθαίρετα, ώς ένα μάξιμουμ) οτι 1% του "αριστερού χώρου εκτός Royal" τροφοδοτεί απευθείας το Bayrou ενώ το 5,5% πάει στη Royal, βρίσκουμε οτι: α) η Royal ενισχύει την "εκλογική προίκα" της με 5,5% από τη λοιπή "αριστερά" β) η Royal δίνει από την εκλογική της "προίκα" 4,87-1=3,87% στο Βayrou, που αντιστοιχεί σε περίπου 1/4 όσων ψήφισαν, το 2002, Jospin.

Η προσέγγιση αυτή εξηγεί τη φασαρία γύρω από το Bayrou συσχετίζοντάς την με τη ροή ψήφων από τα λοιπά "αριστερά" κόμματα προς τη Royal: ένα σημαντικό κομμάτι των σοσιαλιστών ψηφοφόρων, "έχον φωνή", προκάλεσε την αναστάτωση που καταγράφηκε στο δημόσιο χώρο, φεύγοντας στο "κέντρο", και αντικαθίσταται από ένα σημαντικότερο κομμάτι αριστερών που αθόρυβα ενισχύουν τη Royal ως το μόνο δυνατό ανάχωμα κατά της "δεξιάς". Ένας τέτοιος αριθμός "φωνασκούντων"- αυτός που προκύπτει από την παραπάνω ανάγνωση του γκάλοπ - μου καλύπτει σε μεγάλο βαθμό την εντύπωση που μου άφησε η πορεία ανόδου του Bayrou.

Το ποστ, το τελευταίο "μη σοβαρό" τουλαχιστο πριν την Κυριακή, κλείνει με το "προπό" του μπλογκ για τον πρώτο γύρο. Με ±2% απόκλιση, το Парвус клуб παίζει:

Sarkozy 25%
Royal 25%
Le Pen 19%
Bayrou 15,5%
Besancenot 5%
Buffet 3%
Laguiller 2%
Bové 1%
Voynet 1,5%
Nihous 1,5%
Villiers 1%
Schivardi 0,5%

Τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα, εδώ (μαζί με όλα της σειράς).

Εκλογές και κόμματα 4: καρτέλα

Την Κυριακή 22 Απρίλη, οι Γάλλοι καλούνται στις κάλπες να επιλέξουν πρόεδρο της δημοκρατίας, ανάμεσα στους εξής 12 υποψηφίους:
1) Gérard Schivardi
2) Arlette Laguiller
3) Marie-Georges Buffet
4) Olivier Besancenot
5) José Bové
6) Dominique Voynet
7) Ségolène Royal
8) François Bayrou
9) Nicolas Sarkozy
10) Frédéric Nihous
11) Philippe de Villiers
12) Jean-Marie Le Pen
Εφόσον προφανώς κανείς τους δεν θα συγκεντρώσει πάνω από το 50% των έγκυρων, μη-λευκών ψήφων, πρόεδρος για τα επόμενα 5 χρόνια (τόση είναι η θητεία που προβλέπει το Σύνταγμα) θα είναι όποιος από τους δύο πρώτους της αναμέτρησης της 22 Απρίλη, πλειοψηφήσει στο β’ γύρο των εκλογών, στις 6 Μάη. Λίγο αργότερα, το Μάη, έπονται βουλευτικές εκλογές (σύμφωνα με πολύπλοκο εκλογικό σύστημα που προβλέπει δεύτερο γύρο ανάλογα με τα αποτελέσματα στην κάθε περιφέρεια). Η προβλεπόμενη θητεία της εθνοσυνέλευσης είναι επίσης 5 χρόνων.
Κατόπιν ο νέος πρόεδρος θα διορίσει πρωθυπουργό και με τη συμβουλή του θα διορίσει κυβέρνηση, η οποία μπορεί ν’ανατραπεί από την εθνοσυνέλευση με τις διαδικασίες της μομφής ή της μη έγκρισης της γενικής πολιτικής διακήρυξης της πρώτης.

Ήδη οι τυπικοί κανόνες της γαλλικής δημοκρατίας, αποτελούν έναν επιπλέον παράγοντα επιπλοκής στο περίπλοκο πολιτικό πάζλ της χώρας: η ψήφος στις προεδρικές και τις ερχόμενες βουλευτικές συσχετίζονται, και τα κριτήρια επιλογής στις πρώτες υπεισέρχονται στα κριτήρια επιλογής στις δεύτερες.

Στη συνέχεια, παρατίθονται τα επίσημα αποτελέσματα του α’γύρου των προηγούμενων προεδρικών (21-4-2002), καθώς και ο αντίστοιχος υποψήφιος του 2007 τον οποίον υποστηρίζει επίσημα ο κάθε υποψήφιος του 2002 (με το άθροισμα των ποσοστών τους ανά κοινό υποστηριζόμενο υποψήφιο - μ'άλλα λόγια, η ονομαστική εκλογική "προίκα" των υποψηφίων του 2007 (ο Bové έχει λοιπόν μηδενική "προίκα"). )
Εγγεγραμμένοι: 41 194 689

Ψήφισαν : 29 495 733 Έγκυρα (μη λευκά) : 28 498 471
Έλαβαν:

MEGRET 2,34% (Le Pen)
LE PEN 16,86% (Le Pen)
Ονομαστική «προίκα» Le Pen 2007: 19,2%

SAINT-JOSSE 4,23% (Nihous)
Ονομαστική «προίκα» Nihous : 4,23%

CHIRAC 19,88% (Sarkozy)
BOUTIN 1,19% (Sarkozy)
MADELIN 3,91% (Sarkozy)
Ονομαστική «προίκα» Sarkozy : 24,98%

BAYROU 6,84% (Bayrou)
LEPAGE 1,88% (Bayrou)
Ονομαστική «προίκα» Bayrou: 8,72%

TAUBIRA 2,32% (Royal)
JOSPIN 16,18% (Royal)
CHEVENEMENT 5,33% (Royal)
Ονομαστική «προίκα» Royal : 23,83%

MAMERE 5,25% (Voynet)
Ονομαστική «προίκα» Voynet: 5,25%

BESANCENOT 4,25% (Besancenot)
Ονομαστική «προίκα» Besancenot: 4,25%

HUE 3,37% (Buffet)
Ονομαστική «προίκα» Buffet: 3,37%

LAGUILLER 5,72% (Laguiller)
Ονομαστική «προίκα» Laguiller: 5,72%

GLUCKSTEIN 0,47% (Schivardi)
Ονομαστική «προίκα» Schivardi: 0,47%

Εκλογές και κόμματα 3: εντυπώσεις της ημέρας

-Δύο μεγάλες επιτυχίες του François Bayrou: πρώτη η μεγάλη, ενθουσιώδης συγκέντρωση στο Παρίσι. Δεύτερη, η ανακοίνωση του ιδρυτή του κόμματός του, του Giscard, οτι υποστηρίζει Sarkozy. Ο μπεαρναί (εκ του τόπου καταγωγής του, Béarn - Πυρηναία) ή "τραυλός" χαίρεται. Καμμία χρεωκοπημένη μορφή της δεξιάς δεν τον βαραίνει με την υποστήριξή της - αντίθετα, ένα μπουκέτο από τους πιό "μεταλλαγμένους" αριστερούς τον περιλαμβάνει στα σχέδια μιας νέας, διευρυμένης κεντρο-αριστεράς. Πρώτος μίλησε ο πιο οξυδερκής και πιό μεταλλαγμένος, ο Cohn-Bendit, εβδομάδες πριν, για μια συμμαχία Bayrou-Parti Socialiste - πρασίνων. Ακολούθησαν ο "Σημίτης" Rocard και ο (χωρίς αντίστοιχο καθημάς ψώνιο) Kouchner, όπως και ο "Πάγκαλος" Allègre που δεν πιάνεται γιατί έχει προσωπικά με τη Royal. Ακόμα και ο Strauss-Kahn έκανε κάποιες αμφίσημες δηλώσεις. Είναι αλήθεια οτι όλες οι τοποθετήσεις μαζί αναδεικνύουν το βάσιμο της πολιτικής πρότασης Bayrou - τουλάχιστο καταρρίπτουν τις ενστάσεις του επίσημου σοσιαλιστικού κόμματος, οτι α) ο Bayrou είναι ένας ακόμη δεξιός υποψήφιος, β) δεν θα μπορεί να συσπειρώσει κανέναν για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, αν εκλεγεί.
Μένει το τρίτο "τεράστιο" επιχείρημα: οτι δεν μπορεί να νικήσει το Sarkozy, γιατί δεν περνάει στο β'γύρο, ενώ μπορεί να κόψει κρίσιμες ψήφους από τη Royal, αφήνοντας στο β'γύρο Sarkozy και Le Pen.
Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς οτι τέτοια βαθιά πολιτικά επιχειρήματα των σοσιαλιστών, απλώς απενοχοποιούν οποιονδήποτε του μεγάλου κόμματος TSS (tout sauf Sarkozy - ο,τιδήποτε εκτός του ακατανόμαστου), δηλαδή οποιονδήποτε απεχθάνεται τον υποψήφιο της δεξιάς, χωρίς όμως να έχει πειστεί για τη δυνατότητα μιας άλλης πολιτικής, να ψηφίσει τον συμπαθέστατο φιλόλογο-χριστιανό-εκτροφέα αλόγων των Πυρηναίων...

-Οι σημερινές δημοσκοπήσεις δίνουν πάντα Sarkozy Royal πρώτους (28,5-23%), ελαφρώς πεσμένους, Bayrou σε απόσταση αλλά να επανακάμπτει (19%), Le Pen επίσης ανεβασμένο (14,5 - 15%), Besancenot 4%, όλοι οι άλλοι κάτω από 2,5%. Ελαφρώς διαφορετικός είναι ο μέσος όρος των εκτιμήσεων των αναγνωστών του Nouvel Observateur (23,8 , 23,1 , 18,5 , 16,3 αντίστοιχα - λοιποί κάτω από 3). Αξίζει να σημειωθεί πάντως οτι οι δημοσκοπήσεις βγάζουν αύξηση του ποσοστού των πλήρως αναποφάσιστων - ίσως αυτό αντανακλά μια διευρυμένη κινητικότητα ψηφοφόρων μεταξύ όλων των αριστερών υποψηφίων και του Bayrou.

-Η Royal ασχολήθηκε, όπως κάνει από την αρχή της εβδομάδας, με δηλώσεις (τέρμα ο διάλογος και οι συνεντεύξεις). Σήμερα είπε κάτι για το προλεταριάτο, χαριτωμένο - πριν από λίγες μέρες έταξε 1500 καθαρά για βασικό μισθό. ας σημειώσουμε οτι πριν από λίγες βδομάδες, παρόμοιες δηλώσεις της Buffet και του Bové είχαν χαρκτηρισθεί ακατάσχετη δημαγωγική παροχολογία από τον "υπεύθυνο" Τύπο (αυτόν που ήταν σύσσωμος υπέρ του ευρωσυντάγματος...), αλλά και από τον "κοστολόγο" του προγράμματος της Royal, o οποίος εν τω μεταξύ τα βρόντηξε και άφησε υπονοούμενα οτι θα ψηφίσει Sarkozy. Ο Τύπος σιώπησε για τη ρελάνς της Royal, με την εξαίρεση της Figaro, που έδειξε λιγότερη κατανόηση. Την ίδια εκκωφαντική σιωπή παρατηρήσαμε και στην "πρόταση" της υποψηφίου για ένα εκτρωματικό ειδικού τύπου συμβόλαιου "πρώτης ευκαιρίας" για τους νέους.

-Ο Sarkozy (παράξενο!) δεν απασχόλησε σήμερα τα μέσα. Η γενική εντύπωση είναι οτι η βδομάδα δεν έχει αρχίσει καλά γι αυτόν: το περιοδικό Marianne ξεπούλησε δύο τιράζ τεύχους με ειδικό αφιέρωμα στην ψυχονευρωτική του προσωπικότητα, επίμονες βρώμες συνεχίζουν να βγαίνουν για την απόσυρση της γυναίκας του Cécilia στο μαγευτικό Biarritz (ή/και το πολύβουο Λονδίνο) μετά από χειροδικία του πάνω της (ήταν εκείνες τις μέρες που ξεστόμισε το απίστευτο "κάθε δαρμένη γυναίκα να γίνει πολίτης της Γαλλίας"). Και η προτελευταία βδομάδα, δεν έσκιζε: ο Le Pen τον κατηγόρησε οτι είναι ξένος, Ούγγρος (πράγματι, ο Sarkozy θα έπρεπε να ντρέπεται για την άθλια οικογενειακή του ιστορία, το σόι του πατέρα του την είχε κάνει πριν την απελευθέρωση της χώρας από τον Κόκκινο Στρατό, για τη ναζιστική Γερμανία!!!), ο ίδιος απάντησε οτι είναι και έλληνας και περήφανος για αυτό, όμως και οι δύο στην πραγματικότητα αναφέρθηκαν στην εβραϊκή του καταγωγή (σεφαράτ της Θεσσαλονίκης) από την πλευρά της μητέρας του - σε μια από τις πιό σιχαμένες στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας. Ο ίδιος βγήκε και μίλησε (σε συνέντευξη σε "φιλοσοφικό" περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας) για γενετική προδιάθεση στην αυτοκτονία και νομίζω και στην ομοφυλοφιλία, ωραία πράγματα! Αλλά η πιό μνημειώδης ατάκα του, εκστομίστηκε νωρίτερα, περί τα τέλη Μάρτη, όπου σε ομιλία του άρχισε κάποια στιγμή να "τραγουδάει" οτι δεν ήταν η Γαλλία που έκανε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους θαλάμους αερίων κτλ κτλ (παραλλαγές ύρω από το θέμα "είμαστε πρήφανοι για την ιστορία μας"). Κάποιοι παρευρισκόμενοι Γερμανοί έπαθαν περίπου συγκοπή. Όλος - το τονίζω - ο εθνικός Τύπος μεγάλης κυκλοφορίας στη Γαλλία, δεν έγραψε λέξη τότε. Το ξέθαψαν διακριτικά εβδομάδες μετά όταν είχε "ξεθυμάνει" ως θέμα...

Στους υπόλοιπους θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμα (τίποτε σημερινό άξιο λόγου που να τους αφορά δεν έρχεται στη μνήμη).

Εκλογές και κόμματα 2: φήμες, φήμες...

Από την Παρασκευή, απαγορεύεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων. Πράγμα που σημαίνει, οτι θα ζήσουμε στη Γαλλία ένα μεστό τριήμερο γεμάτο φήμες, φίδια, παραμύθια και "σίγουρες πληροφορίες", μέχρι ν'αρχίσει να μιλά η κάλπη, από την Κυριακή 21 ώρα Ελλάδας.

Μια συνθετική εικόνα του Τύπου σήμερα μπορεί να συνοψισθεί στην άνοδο της Ségolène Royal όσο και την απομάκρυνση του ενδεχόμενου να βρεθεί ο Bayrou στο β'γύρο.

Ωστόσο, είναι το ποσοστό του Sarkozy και του Le Pen που αποτελούν το αντικείμενο των ζωηρότερων συζητήσεων. Ο Le Pen προαναγγέλλει τη "ζοσπινοποίηση" του Sarkozy, ήγουν τον αποκλεισμό του από τον πρώτο γύρο, με τον ίδιο και τη Royal να βρίσκονται αντιμέτωποι στις 6 Μάη.

Μιά άλλη φήμη, μιλά για γκάλοπ που λαμβάνουν χώρα κατ'εντολήν των νομαρχιών (préfectures), η σύνθεση των οποίων δίνει Sarkozy και Royal στο β'γύρο με ελαφρό προβάδισμα της υποψήφιας των σοσιαλιστών, και το Le Pen με το Bayrou ν'ακολουθούν σε μεγάλη απόσταση: οι δύο πρώτοι στην περιοχή του 25%, οι άλλοι στην περιοχή του 16%.

Εκλογές και κόμματα 1: οι καλές προβλέψεις

Λίγες μέρες πριν τον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, κανείς δεν εμφανίζεται βέβαιος για τα γενικά έστω χαρακτηριστικά του εκλογικού αποτελέσματος.Είναι άσκοπο και βαρετό να παραθέσει κανείς τις αναρίθμητες δημοσκοπήσεις (κατά μέσον όρο, τρεις τη μέρα) που δημοσιεύονται, όλες ελάχιστης αξιοπιστίας εκ κατασκευής (με διάστημα εμπιστοσύνης που αντιστοιχεί σε δυνατότητα απόκλισης ±3 - 4%)

Κοινό τους στοιχείο, είναι οτι όλες φέρουν πρώτο το Sarkozy, δεύτερη τη Royal, τρίτον το Bayrou και τέταρτον το Le Pen.
Η κοινή λογική θέλει, η σειρά αυτή που ξαναβρίσκεται σε κάθε γκάλοπ, να είναι τελικά αυτή που θα δώσουν οι κάλπες την Κυριακή. Ακριβώς η ίδια λογική διαψεύστηκε πανηγυρικά στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, όταν όλες οι σφυγμομετρήσεις έδιναν τον ατυχήσαντα Jospin σίγουρα δεύτερο, και ίσως πρώτο...
Ακόμα κι αν περιοριστεί κανείς στη διασκέδαση των προβλέψεων, χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία βαθύτερων αναλύσεων, είναι υποχρεωμένος να καταφύγει έστω σε επιφανειακές πολιτικές παρατηρήσεις. Πάμε λοιπόν:

1) Σαφώς και υπάρχει πόλωση μεταξύ των 4 (Sarkozy, Royal, Bayrou, Le Pen) από τη μια, και των υπολοίπων υποψηφίων. Τα συνολικά ποσοστά των "μικρών" σε αυτές τις εκλογές θα είναι καθαρά μικρότερα απ'ό,τι πριν 5 χρόνια.

2) Πιό συγκεκριμένα, η συντριπτική πλειοψηφία της αριστεράς φοβάται το Sarkozy. Σ'αυτούς πρέπει να προστεθεί και το ένα τρίτο περίπου της δεξιάς, που τον απεχθάνεται. Είναι δύσκολο και όχι πολύ έξυπνο να είναι κανείς "μπλαζέ" απέναντι στο φόβο αυτό,τόσο γιατί στη Γαλλία ο φόβος ήταν ήδη από την εποχή της επανάστασης βασικό συστατικό της κοινωνικής ψυχολογίας σε περίοδο κρίσης, όσο και γιατί ο υποψήφιος είναι σαφώς παθολογική προσωπικότητα.

3) Αντίστοιχα, ο Sarkozy συσπειρώνει ένα σημαντικό κι ετερόκλητο πλήθος τρομοκρατημένων, τόσο που δεν βλέπουν για παράδειγμα οτι οι ίδιοι απορρίπτουν με βδελυγμία τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στην οποία πρωταγωνίστησε ο υποψήφιος που ζητωκραυγάζουν.

4) Η Royal δεν έπεισε. Ήταν επόμενο, αν και πρέπει να σημειωθεί οτι αυτή τη φορά η πολιτική διαχειριστική μικρόνοια των σοσιαλιστών υποστηρίχθηκε από μια ιδιαίτερα ανέμπνευστη, χωρίς επαφή ούτε με τις μάζες ούτε με τα "μεγάλα ζητήματα", υποψήφια. (Πάει ο καιρός που ο χαρισματικός Mitterand γέμιζε το εκλογικό του ρεζερβουάρ με ψήφους της τότε κομμουνιστικής αριστεράς, τυλίγοντάς την στη μεγαλοφυή απάτη του "κοινού προγράμματος"!)Η επίδοσή της εξαρτάται τώρα από το ποσοστό των αριστερώνπου προτίμησε ως αντίπαλο του Sarkozy τον Bayrou, και κατά ένα μικρότερο μέρος από το ποσοστό που θα της κόψει ο José Bové ο οποίος, αν και πολύ "μικρός", φαίνεται οτι "ψαρεύει στα ίδια νερά" με τη σοσιαλίστρια, αντίθετα με την περίπτωση των λοιπών αριστερών υποψηφίων, όπου το ισοζύγιο είναι καθαρά θετικό προς τη "χρήσιμη αντι-Sarkozy ψήφο", στη σοσιαλιστική ή την κεντρώα της έκδοση.

5) Για την ανάδειξη του Bayrou ο γράφων είχε προειδοποιήσει εγκαίρως (εισπράττοντας... καγχασμούς από δημοσιολογούντες που δεν είχαν ακόμη δει την ίδια εκτίμηση στα αγαπημένα τους αναγνώσματα.) Ακόμα κι αν δεν περάσει στο δεύτερο γύρο, τα "κερδισμένα" του τού αρκούν για τη διεκδίκηση πολιτικού ρόλου πρώτης τάξης στη συνέχεια. Σαφώς η χειρότερη δυνατή συγκυρία γι αυτόν, θα ήταν ένας δεύτερος γύρος που να βγάζει σίγουρα Sarkozy. Η μόνη τέτοια διάταξη είναι η Sarkozy - Le Pen.

6) Το μόνο επιχείρημα που θα μπορούσε να οδηγήσει έναν ψηφοφόρο του Le Pen σε άλλο χώρο, δεν είναι πολιτικό: αφορά την ηλικία του αρχηγού και γι αυτό είναι αρκετά αδύνατο. Αν δεχτούμε τον προηγούμενο συλλογισμό, μπορούμε να υποθέσουμε οτι ο Le Pen δεν μπορεί να έχει κάτω από 17,5-18%. Εύχομαι να διαψευσθεί η αίσθησή μου, οτι το ποσοστό του θα είναι πολύ μεγαλύτερο.

7) Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιμένουν να εμφανίζουν ένα τεράστιο ποσοστό αναποφάσιστων ή ψηφοφόρων που δεν είναι ακόμα σίγουροι για την προτίμηση που εκφράζουν. Ίσως αυτό να αντανακλά απλώς το βαθμό ταύτισης των βασικών υποψηφίων, ίσως να υποκρύπτει μεγάλη κινητικότητα, ή ακόμη και αποφάσεις τις οποίες οι ψηφοφόροι προτιμούν να κρύψουν και από τον εαυτό τους αν μπορέσουν. Το φαινόμενο πάντως γεννά την αίσθηση οτι την Κυριακή οι διαφορές ποσοστών μεταξύ των τεσσάρων πρώτων υποψηφίων θα είναι μικρές - ιδιαίτερα η διαφορά μεταξύ δεύτερου και τρίτου...

Η νέα Ευρώπη σας καλωσορίζει! Ετοιμάστε τις βαλίτσες σας...

Η κυβέρνηση της Πολωνίας λαμβάνει αυτές τις ημέρες σειρά μέτρων που αποσκοπούν στο να εξοβελιστεί από την ιστορία της χώρας η μνήμη των πολωνών που πολέμησαν με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες για την υπεράσπιση της ισπανικής δημοκρατίας ενάντια στη συνδυασμένη επίθεση των Φράνκο, Χίτλερ, Μουσσολίνι, Σαλαζάρ. Οι μπριγαδίστες χαρακτηρίζονται από τις πολωνικές αρχές «προδότες και εγκληματίες».

Ενάντια στα μέλη των ταξιαρχιών, η κυβέρνηση επεξεργάζεται ένα νομοσχέδιο και πλήθος διατάξεων που προβλέπουν μεταξύ άλλων κατάργηση σύνταξης αντιστασιακού, αλλαγή ονομασίας ενός δρόμου και ενός σχολείου της Βαρσοβίας με τις οποίες τιμάται η μνήμη των παλιών πολεμιστών της ταξιαρχίας [όπου ανήκε το τάγμα] Ντομπρόφσκι. Για την πολωνική κυβέρνηση, οι μπριγαδίστες ήσαν «προδότες» διότι πήγαν να πολεμήσουν στην Ισπανία για να «οικοδομήσουν τον κομμουνισμόν» κι έτσι συνέβαλαν «εις την κατίσχυσιν του ολοκληρωτικού καθεστώτος» σχηματίζοντας «μιαν ομάδα επιρροής» στα πλαίσια του πολωνικού κομμουνιστικού κόμματος.

Οι πολωνικές αρχές έχουν ήδη σβήσει από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη στη Βαρσοβία τα ονόματα των κυριοτέρων μαχών (Έβρος, Μπρουνέτα, Χάραμα) στις οποίες συμμετείχαν οι πολωνοί πολεμιστές στις διεθνείς ταξιαρχίες στην Ισπανία.

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ισπανία, πολυάριθμοι πολωνοί – κομμουνιστές και μη – κατετάγησαν στις διεθνείς ταξιαρχίες. Η δική τους ταξιαρχία [τάγμα] έφερε το όνομα του Νρομπρόφσκι. Πολλές εκατοντάδες, έπεσαν νεκροί στη μάχη και η πλειοψηφία όσων επιβίωσαν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής. Η Πολωνία εξαλείφει από την Ιστορία τους μπριγαδίστες ενώ στην Εσθονία αποδίδονται επανειλημμένα επίσημες τιμές στα παλιά μέλη των SS.
Χωρίς καμμία αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι δύο χώρες είναι ανάμεσα στα 27 μέλη της.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η Βαρσοβία προκαλούν έντονες αντιδράσεις στην Ισπανία. Στο Παρίσι, η Ένωση φίλων των αγωνιστών υπέρ της δημοκρατικής Ισπανίας σας καλούν να υπογράψετε αυτό το κείμενο διαμαρτυρίας, που θα απευθυνθεί στην πολωνική κυβέρνηση.

Το παραπάνω είναι το μεταφρασμένο στα ελληνικά γαλλικό κείμενο, που μπορείτε να υπογράψετε εδώ.

*Δεν είμαι σίγουρος για τους στρατιωτικούς όρους. Έχω μεταφράσει brigade->ταξιαρχία και bataillon->τάγμα. υπήρξε bataillon Dombrowski στην 11η ή 12η ή 13η brigade. Κάθε διευκρίνιση καλοδεχούμενη!

Το κείμενο του Μιχάλη Μητσού εδώ αναφέρεται στην ίδια δέσμη νόμων.

Κάποιους δεν τους άφηνε η δογματική τύφλα τους να καταλάβουν τότε. Επαναλαμβάνω το τέλος του σχολίου μου εκεί:

Έχω πάντως την αίσθηση οτι σε κάποια χρόνια όλα αυτά τα φασιστοειδή σκουλήκια που συγκροτούν τον καθεστωτικό πολιτικό θίασο της "Νέας Ευρώπης", θα λιώσουν κάτω από τις πέτρες που θα έχουν κρυφτεί.

Epitaph für F.

Den Haien entrann ich
Die Tiger erlegte ich
Aufgefressen wurde ich
Von den Wanzen.

B.Brecht

Σε 15 μέρες

θυμάμαι ακόμα τους "οραματικούς λόγους" του κατά τα άλλα ικανότατου Serge Tchuruk, το 2001, όταν ήταν πρόεδρος της Alcatel, περί "εταιρίας χωρίς εργοστάσια" . Πολλοί είχαν στηρίξει τότε το "σκότωμα" των εργοστασίων της επιχείρησης, όπως και όλη την πορεία σαλαμοποίησης (από την Αlstom) και συγχώνευσης (με τη Lucent, που προήλθε από τα θρυλικά Bell Labs), που ήλθε τα επόμενα χρόνια, ως μια αναγκαία προσαρμογή στην οικονομία της γνώσης, υπό την καθοδήγηση του δοκιμασμένου κορυφαίου στελέχους των γαλλικών πολυεθνικών.

Πραγματικά, οι συνιστώσες του σημερινού ομίλου του οποίου προΐσταται ο κ Tchuruk, γέννησαν μερικά από τα βασικά τεχνολογικά επιτεύγματα που στηρίζουν την υποδομή της σημερινής πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών: ανάμεσά τους μπορούμε να βρούμε το ADSL, τις αρχές λειτουργίας του MP3, θεμελιώδεις τεχνολογίες ασφαλών συναλλαγών και ταυτοποίησης χρήστη... ο θαυμαστός κατάλογος δεν έχει τελειωμό!

Βέβαια, κάτι οτι το όνομα του αφεντικού συχνακουγόταν την περίοδο της πρώτης "φούσκας του ίντερνετ", συνδεμένο με διάφορες "γκάφες" και ατυχείς επιλογές, κάτι η κρίση στην οποία βρισκόταν η Lucent τον καιρό της συγχώνευσης - τα προηγούμενα χρόνια πολλά κορυφαία μυαλά την είχαν κάνει διακριτικά από το νιού τζέρσεϋ - κάτι η σύγκριση με την ισχύουσα πρακτική στον καπιταλισμό γενικώς, έκαναν ορισμένους "άπιστους Θωμάδες" να μην τσιμπάν στο όραμα του αφεντικού, αλλά να τονίζουν και να τεκμηριώνουν με στοιχεία οτι η καθοδηγητική δύναμη πίσω από τις αποφάσεις του γκρουπ, ήταν η ισχυρότερη από ποτέ δέσμευση της διοίκησης για άυξηση της βραχυπρόθεσμης αποδοτικότητας της επένδυσης των μετόχων, και οτι αυτή η δύναμη ήθελε πολύ απλά συμπίεση του κόστους παραγωγής του (εν πολλοίς διανοητικού) προϊόντος του ομίλου, διά των απολύσεων.

Στα κομμάτια οι εφευρέσεις και οι λοιπές τρίχες λοιπόν - τι'ν'αυτά μπροστά στο ρητέρν ον έκουιτις και την ευαρέσκεια των μετόχων!



Η απόφαση της 13ς Φεβρουαρίου, που προβλέπει 12500 απολύσεις σε σύνολο 80000 περίπου απασχολούμενων, δεν ήταν λοιπόν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν ακριβώς αυτό που εννοούν οι κεφαλαιοκράτες και οι "φωνές" τους, όταν μιλούν για "οικονομία της γνώσης".

Μετά λόγου γνώσεως λοιπόν η απεργία των εργαζομένων της εταιρίας, και η πανευρωπαϊκή διαδήλωση που έχει προγραμματιστεί για τις 15 Μάρτη στο Παρίσι (κλικ στη φωτογραφία για πληροφορίες σχετικά με την προσεχή κινητοποίηση κι εδώ για άλλες πρόσφατες - τα περισσότερα από τα κείμενα δεν είναι στ'αγγλικά).

Έκτακτο δελτίο: μεταγραφές...

Την πιό κρίσιμη ώρα, στέρεψαν οι "δεξαμενές σκέψης" των αμερικάνων - και πώς αλλιώς με τέτοιες φάτσες που δουλεύουν εκεί...

Είπαν λοιπόν οι νονοί...

να ομορφήνουν το περιβάλλον...

...μπας και κατέβει καμμιά ιδέα λιγότερο παρανοϊκή...

PS: Για τα σοβαρά, δείτε αυτό το ποστ του διπλωματικού λαθρεπιβάτη...

Crisi

...πάντα υπερβολικοί οι ιταλοί σύντροφοι: γύρω στις 80000 ήταν στη Βιτσέντσα πριν από 5 μέρες, διαδηλώνοντας κατά της επέκτασης της εκεί αμερικανικής αεροπορικής βάσης.

Γύρω στις 900000 είχαν διαδήλωσει την αγανάκτησή τους για την πολιτική της κυβέρνησης Πρόντι στη Ρώμη τον περασμένο Δεκέμβριο.



Η αριστερά, που στήριξε τον Πρόντι στις προηγούμενες εκλογές, θεώρησε - ευτυχώς! - οτι παραπάει το πράγμα να ψηφίσει όλη μαζί του και την παραμονή της ιταλικής πολεμικής δύναμης 1940 στρατιωτικών στο Αφγανιστάν και την επέκταση της βάσης των ΗΠΑ στη Βιτσέντσα (ώστε να μπορεί να δεχτεί 4550 στρατιώτες από 2750 σήμερα).
Να σημειωθεί εδώ τόσο η λαϊκή κατακραυγή γι αυτά τα σχέδια (500 εκατομμύρια δολλάρια κοστολογείται η επέκταση της βάσης), όσο και οι έντονες διπλωματικές πιέσεις των ΗΠΑ για τη μη απεμπλοκή της Ιταλίας από το Αφγανιστάν και την αποδοχή της επέκτασης (με πιό φανταιζίστικη πλευρά, τη δημοσίευση στον ιταλικό Τύπο ανοικτού γράμματος υπογεγραμμένου από πέντε πρέσβεις των "προθύμων" - για την ιστορία: Βρεταννία, Αυστραλία, Καναδάς, Ολλανδία, Ρουμανία, ενώ Γάλλοι Γερμανοί και Ισπανοί αρνήθηκαν να υπογράψουν - στη Ρώμη και πιό γελοία, τη δημοσίευση σύστασης της πρεσβείας στους αμερικανούς πολίτες να μην συχνάζουν στο κέντρο της Βιτσέντσα καθόλη τη βδομάδα πριν τη διαδήλωση της 17 Φεβρουαρίου). Όλα αυτά την εποχή όπου παράλληλα ξανανοίγει τόσο το θέμα των φονικών πυροβολισμών, από κατοχική περίπολο, του Καλίπαρι όσο και αυτά των απαγωγών που διέπραξε σε ιταλικό έδαφος η CIA καθώς και το αίσχος των "περαστικών" πτήσεων, με το οποίο παρεμπιπτόντως μόνο η αριστερά ασχολείται στην Ελλάδα (μην ξαναλέμε τώρα τι είναι αριστερά ;-))


Έτσι, το κυβερνητικό ψήφισμα για τους προσανατολισμούς της ιταλικής εξωτερικής πολιτικής δεν πέρασε - για δύο αρνητικές ψήφους, των γερουσιαστών Ρόσσι και Τουριλιάτο.


Ο πρωθυπουργός έδωσε την παραίτησή του στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν ήταν υποχρεωμένος, δεδομένου οτι δε ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης - μάλιστα οι περισσότεροι "εξπέρ" προέβλεπαν απλώς την αποπομπή του ανεκδιήγητου Ντ'Αλέμα. Η πλάκα είναι οτι αν ζητούσε απλώς την έγκριση για τις δύο αυτές ενέργειες, θα την είχε - από τη δεξιά. Και ίσως έτσι γίνουν τα πράγματα...


Αντ'αυτού, μας τελείωσε προς το παρόν ο Πρόντι, ο οποίος μάλλον σωστά διείδε το επερχόμενο αδιέξοδο και αποφάσισε να παίξει το χαρτί της παραίτησης...

Μα θ'αφήσει αλήθεια την αλλαγή στη μέση;; :-))))


Αριβεντέρτσι, Ρομάνο!!

(Φοβάμαι οτι την άλλη φορά θα χρειαστεί να είμαστε περισσότεροι...)

UDATE: Μποντζιόρνο, προφεσόρε! Όπως αναμενόταν, ακολουθήθηκε η... πεπατημένη: μη αποδοχή της παραίτησης Πρόντι, εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης στον ίδιο. Εξετάζεται το ενδεχόμενο διεύρυνσης του σχήματος με μικρά κεντρώα σχήματα, ενταγμένα μέχρι τώρα στον ευρύτερο δεξιό συνασπισμό (προς το παρόν όμως, ζητούν υπερβολικά πολλά). Ο Πρόντι αναμένεται να ζητήσει να "σφίξουν τα λουριά" και να δεσμευτούν όλοι οτι δεν θα προκύψουν στο μέλλον τέτοιες παραφωνίες σαν αυτή των δύο γερουσιαστών - επισείοντας το σκιάχτρο των εκλογών και της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης της επαναφοράς του Μπερλουσκόνι στα πράγματα. Ήδη, οι δυνάμεις της αριστεράς (Ριφοντατσιόνε, Πράσινοι, Κομμουνίστι Ιταλιάνι) δήλωσαν οτι θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης. Να υποθέσουμε οτι ως συμβολική παραχώρηση, θ'αποπεμφθεί ο Ντ'Αλέμα; Οψόμεθα...

Ύστερα απ'όλ'αυτά, στον πολύ ενδιαφέροντα πολιτικό διάλογο που αναπτύσσεται στα σχόλια, ας ληφθεί λοιπόν υπόψη οτι το κύριο επιχείρημα για την παράταση της στρατιωτικής αποστολής της Ιταλίας στο Αφγανιστάν, όπως και για την επέκταση της βάσης των ΗΠΑ, όπως εκφράζεται στην πολιτική ζωή της υπέροχης γείτονος, δεν είναι τα φληναφήματα περί στήριξης της δημοκρατίας στα περίχωρα της Καμπούλ, αλλά το κόστος διατάραξης των σχέσεων με τους αμερικανούς. "Τι θ'απογίνουμε, αν ενοχλήσουμε την Αυτοκρατορία "; Έτσι ωμά τίθεται το ζήτημα από όλους - και βέβαια, οι απαντήσεις διαφέρουν. Οι δύο αριστεροί γερουσιαστές είχαν το θάρρος να στηρίξουν οτι η καλύτερη υπηρεσία για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την πρόοδο, στον κόσμο, την Ευρώπη και τη χώρα τους, είναι να αποτραβηχτεί η Ιταλία από τα ιμπεριαλιστικά άνομα παιχνίδια.

Αν οι διάφοροι πολιτικάντηδες που φλυαρούν περί "ανεξάρτητης Ευρώπης" ήλεγχαν το βαθμό υποκρισίας τους, έπρεπε να ετοιμάζουν παράσημα για το Ρόσσι και τον Τουριλιάτο.

Όσο για μας τους υπόλοιπους, Ιταλούς και άλλους, το εμπεδώσαμε: την άλλη φορά, περισσότεροι ;-)

5-Broadcasting

Ήρθε και σε μένα το κύμα, από τη Μιραντολίνα. (κι από τον Βερολινέζο αγαπητό εξόριστο, μόνο που δεν το είχα πάρει πρέφα!) Να λοιπόν πέντε πράγματα που δεν σας έχει πει για τον εαυτό του αυτός που έφτιαξε το επί της οθώνης σας μπλογκ :

١ Είμαι μάλλον αργός όταν κάνω μια δουλειά - κάνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα, τα καταφέρνω να είμαι κατά μέσο όρο γρήγορος. Είμαι αναβλητικός, αλλά αν επείγει πραγματικά κάτι, είμαι σε πολύ λίγο χρόνο έτοιμος (αποτέλεσμα: είμαι μονίμως "άνθρωπος της τελευταίας στιγμής").

٢ Δεν εμπιστεύομαι το ένστικτό μου - προσπαθώ να επικυρώσω την πρώτη εντύπωση με μια κατά το δυνατόν ανάλυση. Απεχθάνομαι τους "μέσους όρους" στις ιδέες και την έλλειψη του θάρρους της γνώμης, όσο και την έλλειψη διάθεσης αυτο-αμφισβήτησης. Τοποθετώ την έμπνευση, την αισθητική και τις προοπτικές μιας πρότασης στο ίδιο επίπεδο με την ουσία της.

٣ Δίνω την εντύπωση ανθρώπου απρόσβλητου από το άγχος - η αλήθεια είναι μάλλον η αντίθετη και η απόδειξη, οι φρικτές ψυχοσωματικές σουβλιές στο στομάχι μου όταν κάτι πιέζει. Έχω γενικώς μεγάλες φυσικές αντοχές, αλλά αργώ να ανανήψω άμα πάθω κάτι.

٤ Έχω μια πολύ προσωπική αντίληψη περί τάξης (συγυρίσματος), κι έτσι σπάνια χάνω τα πράγματά μου σε ένα φαινομενικά χαώδες περιβάλλον :-) Λατρεύω τις "μικροπατέντες" κάθε είδους που αφορούν την καθημερινή ζωή.

٥ Ψοφάω για πετυχημένες ατάκες και πλακίτσες, μαγειρική και βόλτες σε καινούργια μέρη.
Βαριέμαι το τένις το τάβλι και τα ψώνια ρούχων, όσο και τις "κοινωνικές υποχρεώσεις".

http://diastaseis.blogspot.com/

http://exiledinberlin.wordpress.com/

http://histologion-gr.blogspot.com/

http://xekaltsotos.blogspot.com/

http://rosemary2.blogspot.com/,

βγαίνετε!

Ça fait rêver, quand-même…

Ένας συρμός TGV (τραίνο μεγάλης ταχύτητας, η γαλλική "έκδοση") ξεπερνά τα 550 χλμ την ώρα, σε τεχνικές δοκιμές... Η είδηση εδώ.

UPDATE: Από τα πολλά σχόλια που συνοδεύουν το ποστ, μερικοί σύνδεσμοι περί "νέων υλικών" με ειδικές αντοχές σε εξαιρετικές καταπονήσεις (από τον Ημίαιμο).

-Για το τιτάνιο

-Για τα ανθρακονήματα εδώ (κι εδώ στα ελληνικά)

Πολλά άλλα στο αντίστοιχο θεματικό πόρταλ της wikipedia (εδώ στα γαλλικά, απ'όπου μπορεί κανείς να μεταβεί σe "σιδηροδρομικά" wikis στα αγγλικά και γερμανικά)

Εντυπώσεις από ιντερνετική βόλτα

Τι λένε πάνω κάτω μερικές από τις σελίδες όπου έριξα μια ματιά;

...Οτι τα όργανα άρχισαν με τη δήθεν γκάφα του Σιράκ - όπου ο πρόεδρος "εμπιστεύεται" στους δημοσιογράφους τη γνώμη του, οτι όχι μόνον δεν έρχεται η συντέλεια του κόσμου αν το Ιράν αποκτήσει ατομική βόμβα, αλλά μπορεί να είναι και καλύτερα τότε, αρκεί να εμποδιστεί η περαιτέρω διάδοση των πυρηνικών.

-Συνεχίσανε με την κοντρίτσα Ιβανώφ - Μακ Καίην ενόψει της διάσκεψης του Μόναχου.
-Οι τόνοι τους οξύνθηκαν παραπέρα με την τοποθέτηση Πούτιν στη διάσκεψη, και τη συνέντευξή του στο Αλ-Τζαζίρα. Οι ρώσσοι φαίνεται να περνούν σε νέα ταχύτητα στην κόντρα τους στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση συστήματος αντιπυραυλικής προστασίας στην (ανατολική) Ευρώπη, την επισημοποίηση της ύπαρξης του προτεκτοράτου στο Κοσσυφοπέδιο (που παραπέμπει σε δεκάδες "παγωμένες συγκρούσεις" στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ), και βέβαια το όλο και πιό ενδεχόμενο πολεμικό πλήγμα στο Ιράν.

-Παράλληλα, οι αμερικανοί εργάζονται εντατικά για τη διαμόρφωση κλίματος επέμβασης στο Ιράν - το οποίο δια στόματος Λαριτζανί αναγγέλλει την απάντηση στα ερωτήματα της διεθνούς επιτροπής ατομικής ενέργειας εντός τριών εβδομάδων. Οι πέρσες δοκιμάζουν - με επιτυχία - τα αντιπυραυλικά τους συστήματα, ίσως και τα νεοαποκτηθέντα ρωσσικά συστήματα ΤΟΡ-Μ, οι ισραηλινοί κάνουν (μεγάλης κλίμακας;) αεροπορικές ασκήσεις στο Λιβυκό, οι τούρκοι πηγαινοέρχονται στην Ουάσιγκτον για αλισβερίσια, ο κατοχικός στρατός τοποθετεί νέο ύπατο στο πολύπαθο Ιράκ.

...με τις υγείες μας!!

Μετρήσεις και κοινόχρηστα - Μέρος Β'

(σύνδεση με τα προηγούμενα)

το ζήτημα της δίκαιης κατανομής των δαπανών θέρμανσης πολυκατοικίας εγείρει πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα... θεωρητικής φύσεως. Δεν κάνω πλάκα.

Ας αρχίσουμε από τα... φιλοσοφικά. Η θερμότητα συνιστά την πιό «εκφυλισμένη» μορφή ενέργειας, λένε οι μηχανικοί και η στοιχειώδης θερμοδυναμική. Κάθε άλλη μορφή της, εκεί καταλήγει – και μοιράζεται τελικά στο περιβάλλον όποιου μέρους του κόσμου θεωρούμε οτι μας ενδιαφέρει. Τουτέστιν, θεμελιώδης ιδιότητα της θερμότητας είναι να διαχέεται, και η προσπάθεια να εμποδιστεί ή να ελεγχθεί η διάχυσή της είναι ίσως ένας καλός ορισμός της οργάνωσης ως φυσικής έννοιας.
Το αντίστροφο είναι εξίσου ισχυρό: σε ο,τι έχει να κάνει με τη θερμότητα, αποτελεσματικότητα στα παραπάνω σημαίνει οργάνωση.

Πρακτικά, είναι κανείς ευχαριστημένος όταν 1) έχει καταφέρει να διανείμει ένα ικανό μέρος της θερμότητας που παρήγαγε και να τη διατηρήσει εκεί που την έστειλε χωρίς πολλές απώλειες, και όταν 2) γνωρίζει κάπως πώς (από πού, με τι ρυθμό) τη χάνει. Το 1) και το 2) είναι αλληλένδετα και η σχέση τους εκφράζεται στον ακόλουθο «ατσάλινο νόμο» που λέμε και οι παλαιομαρξιστές, των κοινοχρήστων: όσο πιό οργανωμένη είναι η παραγωγή και διανομή της θερμότητας, τόσο πιό εύκολη είναι η δίκαια κατανομή των δαπανών παροχής της.

Καιρός να συνεχίσουμε με τα τεχνικοοικονομικοπολιτικά. Περνάμε λοιπόν από τη θερμότητα και την παραγωγή/διανομή της στη θέρμανση, από το «μέρος του κόσμου που μας ενδιαφέρει» στην πολυκατοικία, και από την οργάνωση στη σωστή δόμηση (μόνωση κτλ), τη σωστή μελέτη/κατασκευή χρήση και συντήρηση του συστήματος θέρμανσης. Από τους φυσικούς νόμους, στην ανθρώπινη πράξη. Σ’αυτό το επίπεδο, το μπάχαλο των κοινοχρήστων στην ελληνική πολυκατοικία φωτογραφίζει, (ή μάλλον, ολογραφίζει :-)) το επίπεδο της τεχνικής προόδου στη χώρα.
Μαζί με τα στραβά που αναπτύχθηκαν στο πρώτο σχετικό ποστ, έχει κανείς την ευκαιρία να διαπιστώσει ξανά, οτι η τεχνική πρόοδος στην Ελλάδα περνάει κυρίως μέσα από τα αντικείμενα – τα εμπορικά προϊόντα δηλαδή. Εισάγουμε όλων των ειδών τους λέβητες, από τον καλύτερο ώς το χειρότερο, φτιάχνουμε κιόλας μερικούς. Βρίσκουμε στην αγορά τον πιό χοτ καυστήρα και ο,τι κυκλοφορητή κυκλοφοράει στα μεγαλύτερα εμπορικά σαλόνια. Έχουμε σώματα με ενσωματωμένη την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, μετρητές που "μετράνε" στην αγορά, μοναδικές μονώσεις – γενικώς ο,τι χρειάζεται για την κατοικία μας.
Στην οργάνωση της οργάνωσης, αρχίζει να κουτσαίνει το πράγμα: ο,τι έχει να κάνει με στάνταρ, νόρμες και προδιαγραφές για την «αφηρημένη» κατοικία υστερεί σε σχέση με το επίπεδο των πιο αναπτυγμένων χωρών.
Κι αν πάμε ένα σκαλί παραπέρα, στην οργάνωση της οργάνωσης της οργάνωσης που θάλεγε κι ο Ντεριντά, εκεί βρίσκουμε το χάλι το μαύρο: καμμία μα καμμία μα καμμία πολιτική για τη βελτίωση της θέρμανσης στα πολεοδομικά συγκροτήματα, τις πόλεις και τα χωριά.
Έτσι λοιπόν στην «ισχυρή» και «σύγχρονη» Ελλάδα (του στρεβλού καπιταλισμού, της αρπαχτής και της υστερίας), το «όπλο» μας για σωστή θέρμανση, είναι τα ψώνια – και για δίκαιη μοιρασιά των δαπανών, οι νόμοι και οι δικηγόροι. Μην ξεχνάμε δε το δώρο που πάει σετ με τον εξοπλισμό αυτό: τους Τραγκαουνάκηδες που ουρλιάζουν για το πετρέλαιο το χειμώνα (και για τον ηλεκτρισμό το καλοκαίρι - να μην επεκταθώ όμως στα της ψύξης!)

Το παραπάνω σχήμα εξηγεί και το σοκ που υπέστην όταν, ψάχνοντας τι ισχύει για την κατανομή δαπανών θέρμανσης στη Γαλλία, διαπίστωσα οτι οι αρμόδιοι παραπέμπουν σε διάταξη του... 1965, το ρεζουμέ της οποίας είναι... «βρείτε τα» - κι αν δεν μπορείτε να τα βρειτε, πάτε στο δικαστή που θα ορίσει αυτός πώς θα μοιράζονται τα βάρη! Ο,τι συμφωνήσουν οι συνιδιοκτήτες του ακινήτου. Σε αντιδιαστολή με την αδιαφορία αυτή στο φλέγον ζήτημα των κοινοχρήστων, έχουν σειρά αυστηρότατων προδιαγραφών σε ζητήματα υλικών, μελέτης θέρμανσης, μόνωσης κατοικίας κτλ, έχουν εκπονήσει κανονισμό θέρμανσης όπου η κατοικία αναλύεται λεπτομερέστατα ως θερμικό σύστημα, με στόχο γενναία μείωση των απωλειών θέρμανσης τα επόμενα χρόνια, ενταγμένο στο πλάνο εξοικονόμησης ενέργειας που συνδέεται με την εξυπηρέτηση των στόχων του Κυότο. Έψαχνα να βρω σε πιό προεδρικό διάταγμα έχουν τη φόρμουλα υπολογισμού των κοινοχρήστων – αντί γι αυτό, έπεσα σε υπέρυθρες αεροφωτογραφίες του Παρισιού στα πλαίσια μελέτης εντοπισμού και αντιμετώπισης των εντονότερων θερμικών απωλειών. Ότι σ’αυτή τη χώρα πεθαίνουν άνθρωποι από το κρύο, το έχουμε ήδη υπενθυμίσει και να το ξανατονίσουμε – δε χωρά όμως αμφιβολία οτι αυτού του είδους η πρόοδος βρίσκεται εξίσου στα θεμέλια μιας αληθινά ελεύθερης και δίκαιης κοινωνίας, και η απουσία της από τη χώρα μας είναι ένα επιπλέον στοιχείο αθλιότητας.

Ας περάσουμε τέλος στα... μαθηματικά και τη θεωρία. Ας πούμε οτι τα κάναμε όλα σωστά – ή δεν τα κάναμε. Ν παράγοντες πρέπει να μοιράσουν μια δαπάνη Χ. Ποιός είναι ο δικαιότερος τρόπος;
-Όσα ξόδεψε ο καθένας, τόσα να πληρώσει, θα πει ο αφελής «φιλελεύθερος» της παρέας.
Στην περίπτωση των κοινοχρήστων, αυτό σημαίνει να μετρήσουμε τι θερμίδες ξόδεψε ο καθένας και να μοιράσουμε τη δαπάνη αναλογικά ως προς αυτές.
-Το πρόβλημα είναι οτι η θερμότητα δεν ιδιωτικοποιείται, θα απαντήσει ο πιο υποψιασμένος «εναλλακτικός αριστερός». Αν μπορούσες να κρατήσεις όλη τη θερμότητα που καταναλώνεις, πολύ απλά δε θα είχες ανάγκη καμμίας θέρμανσης. Από τη στιγμή όμως που έχεις απώλειες (και αυτές δεν μπορεί να είναι μόνο «προς τα έξω» - αλλιώς θα ξέραμε πώς να τις μηδενίσουμε εντελώς), σημαίνει οτι θερμαίνοντας την κατοικία σου, θερμαίνεις λίγο και το διπλανό – και όλοι μαζί τους κοινόχρηστους χώρους.
- Να υπολογίσουμε αυτές τις «παράπλευρες» απώλειες, να τις μοιράσουμε αναλογικά να τελειώνουμε, θα πει ο «σοσιαλδημοκράτης» που είναι και πρακτικός άνθρωπος – και θα έχει δίκιο από πρακτική άποψη, αλλά όχι από μαθηματική.

-Το πρόβλημά σας μοιάζει με το εξής παμπάλαιο πρόβλημα: μια επιχείρηση χρεωκοπά και τρεις πιστωτές της διεκδικούν τα περιουσιακά της στοιχεία: ο Α έχει δανείσει 100κ€, ο Β 200κ€ και ο Γ 300κ€. Αν η περιουσία της επιχείρησης είναι 100κ€, είναι δίκαιο ο καθένας από τους Α, Β, Γ να πάρει από 33,3κ€. Αν η περιουσία είναι 200€, είναι δίκαιο να πάρει ο Α 50κ€, και ο Β με το Γ από 75κ€. Αν η περιουσία είναι 300κ€, τότε η δίκαια μοιρασιά είναι να πάρει ο Α 50κ€, ο Β 100κ€ και ο Γ 150κ€.
-Και τι σχέση έχει αυτό με την κατανομή των κοινοχρήστων; θα ρωτήσουν εν χορώ όλοι οι άλλοι.
-Μετρήστε πόσες θερμίδες χρειάζεται ο καθένας να θερμάνει το σπίτι του με σβηστά τα καλοριφέρ των υπολοίπων, κι έπειτα μετρήστε πόσο καίει ο καυστήρας όταν δουλεύει για όλους, και θα έχετε το ίδιο πρόβλημα.
-Και γιατί είναι δίκαιη η μοιρασία που προτείνεις; Και σε τι κανόνα υπακούει;
-Δεν έχω ιδέα – έτσι λέει το Ταλμούθ και άρα αυτό είναι το δίκαιο, θα πει ο φανατικός εβραιο/χριστιανο/μουσουλμάνος.

-Ο κανόνας, είναι ο εξής: για κάθε περίπτωση περιουσίας της επιχείρησης, κάνεις τρία σενάρια, που αντιστοιχούν στο ρεγκρουπάρισμα των απαιτήσεων δύο πιστωτών έναντι του τρίτου. Μ’άλλα λόγια, συγκροτείς δύο ομάδες πιστωτών/διεκδικητών της περιουσίας. Αν κάποια από τις ομάδες διεκδικεί λιγότερο από ολόκληρο το ποσό, παίρνει το μισό του ποσού που διεκδικεί – αλλιώς η κάθε ομάδα παίρνει το μισό από ολόκληρο το ποσό. Παραπέρα, μοιράζεις σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα το ποσό που έπεσε στην πρώτη φάση της μοιρασιάς στην ομάδα των δύο πιστωτών, αναμεταξύ τους. Έτσι έχεις μια μοιρασιά στους τρεις πιστωτές – για την ακρίβεια, μια για κάθε ρεγκρουπάρισμα των πιστωτών. Το τελικό ποσό που αναλογεί στον καθένα είναι ο μέσος όρος αυτού που του αναλογεί σε κάθε σενάριο.
Εφαρμογή για την περίπτωση των 200κ€:
Σενάριο 1,
200 μοιράζονται σε Γ vs (Α και Β): Γ παίρνει 100, και 100 μοιράζονται σε Α vs Β : Α παίρνει 50, Β παίρνει 50.
Σενάριο 2,
200 μοιράζονται σε Α vs (Β και Γ) : Α παίρνει 50, και 150 μοιράζονται σε Β vs Γ : Β παίρνει 75, Γ παίρνει 75
Σενάριο 3,
200 μοιράζονται σε Β vs (Α και Γ) : Β παίρνει 100, και 100 μοιράζονται σε Α vs Γ : Α παίρνει 50, Γ παίρνει 50.
Τελικός υπολογισμός:
Α: (50 σύμφωνα με σενάριο 1+50 σύμφωνα με σενάριο 2+50 σύμφωνα με σενάριο 3)/3 : 50
Β: (50 σύμφωνα με σενάριο 1+75 σύμφωνα με σενάριο 2+100 σύμφωνα με σενάριο 3 )/3 : 75
Γ: (100 σύμφωνα με σενάριο 1+75 σύμφωνα με σενάριο 2+50 σύμφωνα με σενάριο 3)/3 : 75

Το πρόβλημα που αναφέρεται στο (Βαβυλωνιακό) Ταλμούθ, όπως και αυτό του δίκαιου υπολογισμού κοινοχρήστων, μπορεί να μοντελοποιηθεί ως ένα cooperative game. Ο παραπάνω υπολογισμός αντιστοιχεί σε ένα solution concept, σε μια «αντίληψη περί δίκαιου καταμερισμού», αυτό που ονομάζεται nucleolus. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά solution concepts, και το καθένα απ’αυτά τυποποιεί ορισμένες πλευρές των χαρακτηριστικών που διαισθητικά αντιλαμβανόμαστε ως «δικαιοσύνη» στη μοιρασιά – αλλά γι αυτό, σε επόμενο ποστ, θα πω κι εγώ ο ταπεινός υποστηρικτής της επιστήμης και του σοσιαλισμού – μεταφέροντας την ανάλυση του νομπελίστα Aumann, που εξήγησε πρώτος τα μυστήρια των σοφών αρχαίων αυτού προγόνων χρησιμοποιώντας σύγχρονη μαθηματική γλώσσα.

Τσίρκουλα

Απαντώντας κατά κάποιον τρόπο στο "υπάρχει ο υπαρκτός φόβος" του πρωταθλητή Γιωργάκη, η υπουργός παιδείας τον κατηγορεί για στροφή 180° προς άγνωστη κατεύθυνση.
Ασχολούμαι με λεπτομέρειες βέβαια - λεπτομέρειες που σκοτώνουν όμως!
Ο ελληνικός λαός ενδιαφέρεται - μέχρις χειρίστως νοούμενης υστερίας - για την εκπαίδευση.
Ε, να κάποιοι που αποδεδειγμένα θα βρει αντίπαλους σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναβάθμισής της.

Henri Grouès (5/08/1912 - 22/01/2007)

...γνωστότερος ως abbé Pierre.

Υπήρξε φωτεινό παράδειγμα, για όλους τους χριστιανούς - και όχι μόνο.

Άρθρο 16 και λοιπές αναδιαρθρώσεις

(Άπατρις)

Παρεπόμενα του μόνιτορ (The final cut)

Λίγα εικοσιτετράωρα, μερικές εκατοντάδες ποστ και λίγες χιλιάδες σχόλια μετά το ξέσπασμα της «υπόθεσης του μόνιτορ»:-))) , η σχετική συζήτηση στα ελληνικά μπλογκς κλείνει τον κύκλο της. Απ’όσο την παρακολούθησα, μου έμεινε η εντύπωση οτι γενικά (και παρά κάποια εξαιρετικά ποστ που γράφτηκαν) από την άποψη του περιεχομένου ήταν πολύ επιφανειακή - η συζήτηση - για τα ζητήματα που εγείρει η υπόθεση. Όσο για τη μορφή, προτίθεμαι να σχολιάσω μια άλ...

Everybody has one

...να πω κι εγώ την αποψάρα μου, σχετικά με την πρόσφατη διένεξη που προκάλεσε το (μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό) κλείσιμο τού "μόνιτορ της ελληνικής μπλογκόσφαιρας"

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή: η μπλογκόσφαιρα ή κάθε περιοχή της "αμοιβαίας νοηματοδότησης", μπορεί να μοντελοποιηθεί ως "μικρός κόσμος". Χοντρικά, φαντασθείτε ως περιοχή αμοιβαίας νοηματοδότησης το σύνολο των μπλογκς με κύρια γλώσσα την ελληνική, και τους συνδέσμους κάθε μπλογκ-στοιχείου τού συνόλου προς άλλα μπλογκς του συνόλου, ως διμελή σχέση στο σύνολο, δηλαδή ως υποσύνολο του συνόλου των διατεταγμένων ζευγών στοιχείων/ελληνόφωνων μπλογκς.
Από ένα μπλογκ μπορεί κανείς να οδηγηθεί στη συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων, ακολουθώντας έναν "δρόμο", περνώντας δηλαδή από αυτό το μπλογκ σε ένα που περιέχεται στους συνδέσμους του, κι από κει σ'ένα τρίτο μέσω των συνδέσμων του δεύτερου, κ.ο.κ. Γενικώς λοιπόν, μεταξύ δύο οποιωνδήποτε μπλογκς Α και Β υπάρχει ένας "ελάχιστου μήκους" δρόμος που βγάζει από το Α στο Β είτε από το Β στο Α (εξαιρούνται κάποια μπλογκς ή ίσως μικρά υποσύνολα συνδεμένων μπλογκς, που δεν είναι προσπελάσιμα από/δεν προσπελαύνουν τα υπόλοιπα. Ας θεωρήσουμε προς το παρόν αμελητέο το πλήθος αυτών των απομονωμένων μπλογκς).
Το μέγιστο μήκος του ελάχιστου δρόμου μεταξύ δύο μπλογκς του συνόλου για το οποίο γίνεται λόγος (στο εξής: ελληνική μπλογκόσφαιρα), ονομάζεται διάμετρος της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. Οι "μικροί κόσμοι", δεν είναι παρά ένα σύνολο δομικών ιδιοτήτων που αναφέρονται σε διμελείς σχέσεις επί πεπερασμένων συνόλων.
Μερικές βασικές τέτοιες δομικές ιδιότητες είναι:
α) υπάρχουν πολλά στοιχεία που συμμετέχουν ως δεύτερα μέλη σε λίγα ζεύγη της διμελούς σχέσης, και λίγα που συμμετέχουν σε πολλές (ήτοι: πολλά μπλογκς έχουν λίγα μπλογκς που τα δείχνουν, ενώ λίγα έχουν πολλά μπλογκς που τα δείχνουν).
β) η διάμετρος της μπλογκόσφαιρας, είναι ομοιόμορφα "μικρή": αν διαλέξουμε στην τύχη ένα συνδεμένο κομμάτι της ελληνικής μπλογκόσφαιρας τάξεις κάτω από το μέγεθός της, έχει την ίδια διάμετρο ή σχεδόν με τη διάμετρο όλης της μπλογκόσφαιρας. Αντίστοιχα, στοιχηματίζουμε οτι η διάμετρος θα παραμείνει (περίπου) η ίδια με τη σημερινή, όταν η ελληνική μπλογκόσφαιρα θα είναι πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη. Ας πούμε οτι γενικώς στους "μικρούς κόσμους" η διάμετρος αυξάνεται πάρα πολύ αργά σε σχέση με το μέγεθός τους.

Το μόνιτορ τώρα, τροποποιεί τη δομή της μπλογκόσφαιρας ως εξής: η απόσταση κάθε μπλογκ από ένα άλλο, γίνεται το μίνιμουμ της από στασης του μπλογκ από το μόνιτορ, και του μπλογκ από το άλλο μπλογκ. Πρακτικά, ένα δημοφιλές μόνιτορ (με τις δύο έννοιες: που περιλαμβάνει πολλά μπλογκς και είναι γνωστό σε πολλά μπλογκς) επιτρέπει στους πάντες να βλέπουν τι γράφεται από όλους τους άλλους. Η "μπλογκόσφαιρα", γίνεται "μπλογκοχωριό", με όλα τα καλά και τα κακά του...

Μπορεί βέβαια να υπολογίσει κανείς οτι αυτή του η λειτουργία σταματά να είναι εκμεταλλεύσιμη από κάποιο μέγεθος της μπλογκόσφαιρας και πάνω - σε αριθμούς μπλογκς που απεικονίζει, θα έλεγα οτι το μόνιτορ δε θα "παλεύεται" αν αποκτήσει περίπου τα διπλά μέλη από τώρα.

Αυτή είναι και η πρώτη κριτική που έχω να κάνω στο vrypan project: το μόνιτορ έδωσε τη δυνατότητα αυξημένης αλληλεπίδρασης (και παράλληλα ενίσχυσε "φουρτούνες", κάνοντάς τις "θύελλες"). Αυτό είναι το καλό παρεπόμενο - το κακό παραπροϊόν είναι οτι συνέντεινε στην πλάνη ύπαρξης μιας συλλογικής ταυτότητας "μπλόγκερ". Ε, προβάλλοντας τη δυναμική ανάπτυξης της ελληνικής μπλογκόσφαιρας (χαλαρά συνδεμένης με τη διάδοση του γρήγορου ίντερνετ στην Ελλάδα και τη συνολική ανάπτυξη του "συμμετοχικού γουέμπ"), μέχρι το τέλος του σωτήριου έτους 2007, το μόνιτορ στη σημερινή μορφή του και με τους σημερινούς στόχους του, θα ήταν άχρηστο.

Η δεύτερη κριτική αφορά πιό πολύ στην ουσία: χαίρομαι για λογαριασμό του vrypan που τόσοι πολλοί μπλόγκερς βρίσκαν χρήσιμο το μόνιτορ, έστω και αν ορισμένα τμήματά του (αναφέρομαι κυρίως στους μηχανισμούς αποτίμησης της "δημοφιλίας" των μπλογκς/ποστ) κατά γενική ομολογία, έπασχαν. Όμως, να μην ξεχνάμε οτι πρόκειται για ένα πρότζεκτ. Το μόνιτορ δεν είναι ούτε θεσμός, ούτε "φυσικό εξάρτημα". Και ως πρότζεκτ είχε συμμετόχους όλους τους μπλόγκερς που ζητούσαν να περιληφθούν στο μόνιτορ.
Από αυτή την άποψη, ο μηχανισμός διαχείρισης των συμμετοχών ήταν ατελής και λάθος (κάτι που θα έπρεπε να προσεχθεί ιδιαίτερα από έναν που εργάζεται για λογαριασμό ενός κόμματος διαχείρισης :-)))) - πλάκα κάνω!) Το πιό σωστό κατά τη γνώμη μου, θα ήταν να υπάρχει μια "προεγγραφή", που θα τάιζε τον feeder με το αντίστοιχο feed, αλλά δε θα το δημοσίευε μέχρι να διαβάσει αυτός ένα ποστ με τίτλο τυποποιημένο, ας πούμε "βάλε με στο μόνιτορ", και μια αυτόματη διαγραφή, αν ο feeder διαβάσει ένα ποστ με τίτλο πχ "βγάλε με από το μόνιτορ" (την γενική ιδέα είχε ο bfo, νομίζω).
Συμπερασματικά, όπως και να το δει ο ίδιος ο vrypan ή/και όσους αφορά η ιστορία αυτή:
-(σωστά) ως πρότζεκτ, όπου θα έπρεπε να σέβεται τη θέληση των συμμετεχόντων, όπως άλλωστε είχε κάνει κατά το παρελθόν όταν άλλοι είχαν "αποχωρήσει" από αυτό (αλήθεια, τι άλλαξε;;)
-(εσφαλμένα) ως θεσμό, ή αυθύπαρκτο αντικείμενο (εννοώ έναν κοινό integrator που δε ζητά τη συνεργασία κανενός), όπου θα έπρεπε να κατανοήσει τι θα πει η προσφιλής έκφραση του Γιωργάκη, "κοινωνική λογοδοσία" :-))))))

η αντιμετώπισή του στο "αίτημα" της Μιραντολίνας, είναι λάθος. Να ξεκαθαρίσω εδώ βέβαια, οτι η δικαιοσύνη δεν έχει να κάνει μ'αυτήν την υπόθεση - το παν είναι θέμα δεοντολογίας.

Α propos, όσα αναφέρονται στα δύο σημεία της κριτικής μου, είναι κάποιοι λόγοι από αυτούς για τους οποίους ποτέ δεν είχα επιδιώξει να συμπεριληφθώ στο μόνιτορ (μικρή σημασία έχει όμως για την κουβέντα).

-Μια σύσταση, θα ήταν να καταστήσει το μόνιτορ ανοιχτό πρότζεκτ βάζοντάς το πχ στο sourceforge (κι αυτό κλεμμένο είναι, κάποιος άλλος το έχει γράψει αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποιός).

-Με τις ευχαριστίες μου στο vrypan, που τόσο με την ύπαρξη, όσο και με την "έκλειψη" του μόνιτορ, συνεισέφερε στην καλύτερη κατανόηση του "είναι και του γίγνεσθαι" της ελληνικής μπλογκόσφαιρας (εσκεμμένοι οι σολοικισμοί - αυτοί εδώ τουλάχιστο ;-)).

Μετρήσεις και κοινόχρηστα - Μέρος Α'

Λέγεται οτι τις ταραγμένες μέρες του 1985 που ο μακαρίτης ο Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε να προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κύριο Χρήστο Σαρτζετάκη, ο τότε δικαστικός ήταν επιφορτισμένος με καθήκοντα διαχειριστή της πολυκατοικίας του.
Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για αληθινή ιστορία, και με κάθε σεβασμό στην προηγηθείσα διαδρομή και τα πεπραγμένα της κατοπινής θητείας του Κυρίου Προέδρου, κοντεύω να πειστώ οτι ο σωστός υπολογισμός των κοινοχρήστων είναι έργο ίδιας δυσκολίας με την άσκηση της προεδρίας της Δημοκρατίας μας - στην αργκό της θεωρίας αλγορίθμων θα λέγαμε οτι το πρόβλημα των κοινοχρήστων είναι Greek-hard.

Ίσως το ίδιο να σκεφτόταν ο Πρόεδρος, όταν υπόγραφε το Π.Δ. 27-9/7-11-85 (δημοσιευμένο στο ΦΕΚ-631 Δ') που αφορά στον τρόπο υπολογισμού κατανομής δαπανών κεντρικής θέρμανσης σε οικοδομή, μεταξύ των συνιδιοκτητών.

Κατ'αναλογία βέβαια με το γενικό status νόμων, διαταγμάτων, εγκυκλίων, εντολών κτλ στην Ελλάδα, το συγκεκριμένο διάταγμα δεν λύνει το πρόβλημα (καθώς δεν ισχύει για παλαιότερές του οικοδομές), εκεί που το λύνει, δεν το λύνει ολοκληρωμένα (επιβάλλει κατανομή αναλογική αποκλειστικά με βάση τις απώλειες θερμότητας κάθε μονάδας ιδιοκτησίας), περιέχει υπερβολικές λεπτομέρειες (μαθηματικούς τύπους) που κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν έχουν τη θέση τους σε προεδρικό διάταγμα, αποκλείοντας παράλληλα τη δυνατότητα να ληφθεί υπόψη η τεχνική πρόοδος στον τομέα αυτόν.
Τέλος, υποχρεώνει τη συνδρομή ειδικού (μηχανικού) στους υπολογισμούς, αλλά δεν ασχολείται με τη δυνατότητα να καταλάβουν αυτοί που θα πληρώσουν - στην αρχή το μηχανικό, μετά τα κοινόχρηστα θέρμανσης - πώς προκύπτουν οι υπολογισμοί (αδύνατο για πάνω από 50% των αξιότιμων νοικοκυραίων, που δεν μπορούν να κάνουν ούτε απλή μέθοδο των τριών - δεν είναι πλάκα, είναι η μαύρη αλήθεια...)

Εν τω μεταξύ, αν λάβουμε υπόψη οτι:
0) συχνά η μελέτη θέρμανσης γίνεται με βάση τα σχέδια για τα οποία έχει εκδοθεί η άδεια, που όμως δεν αντιστοιχούν στην πραγματική κατασκευή του ακίνητου: κλεισμένοι "ημιυπαίθριοι", υπόγεια που γίνονται... ισόγεια, για να μη μιλήσουμε για τις αυθαίρετες κατασκευές σε μπαλκόνια-δώματα κτλ, είναι μερικά από τα "θαύματα" που μπορεί ν'αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό τα δεδομένα που πρέπει να ληφθούν υπόψη στις μελέτες θέρμανσης
1) ο μηχανικός τις περισσότερες φορές έχει κάνει λάθος, μικρό ή - σπανιότερα - μεγάλο (γιατί δεν ξέρει, γιατί βαριέται, γιατί χρησιμοποιεί προγράμματα με λαθάκια/υπερβολικές απλουστεύσεις, γιατί δεν υπάρχουν αξιόπιστες μετρήσεις αναφοράς για τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά,...)
2) άλλα έχει πει ο μηχανικός, άλλα έχει κάνει ο εργολάβος (στην κατεύθυνση πάντα της μεγέθυνσης του λάθους του μηχανικού - κι αυτός γιατί "ξέρει καλύτερα", γιατί κλέβει στις προδιαγραφές κτλ κτλ). Κλασσικά παραδείγματα: υπερδιαστασιολογημένοι λέβητες, λάθος διατομές, αλλού γι αλλού τοποθέτηση σωμάτων.
3) άλλα νομίζει οτι έχει κάνει ο εργολάβος, άλλα έχει κάνει ο μάστορας (κακοτεχνίες)
4) άλλα έχει κάνει ο μάστορας, άλλα κάνει ο κάτοικος/ιδιοκτήτης, που τις περισσότερες φορές δεν έχει την παραμικρή "αίσθηση" από φυσική γενικά, ή επηρρεάζεται από διαφημίσεις, ή από το γείτονα κτλ (πχ αυθαίρετη αλλαγή θερμαντικών σωμάτων, προσθήκη απρόβλεπτων μπόιλερ, επεμβάσεις για "αισθητικούς" λόγους στους σωλήνες και στα σώματα)
5) τα αντίστοιχα συμβαίνουν με τη μόνωση
6) η συντήρηση είναι απλά και μόνο πολιτικός όρος για τους περισσότερους κατοίκους, αλλά και δουλειά ψιλοάγνωστη σε πολλούς μάστορες "συντηρητές" (καυστηρατζήδες, υδραυλικοί κτλ)
7) (για όσους χρησιμοποιούν πετρέλαιο) πάμπολλοι διανομείς καυσίμου εφαρμόζουν κόλπα που θα ζήλευε ο... Χουντίνι ώστε να πληρωθούν μεγαλύτερες ποσότητες από όσες πραγματικά παρέδωσαν

καταλαβαίνουμε γιατί η θέρμανση της μέσης ελληνικής κατοικίας θα μπορούσε να είναι έως και 40% φθηνότερη απ'όσο κοστίζει σήμερα.
Αντί γι αυτό, είναι 30 με 50% πιό ενεργοβόρα απ'ό,τι η αντίστοιχη γερμανική - όσο περίπου πιό κερδοφόρες οι τράπεζες της Ελλάδας από αυτές του "γίγαντα με μυαλό μικρού παιδιού" :-)

Σημειώνω βεβαίως για να μην παρεξηγηθώ: μακριά από μένα κάθε σκέψη εξωραϊσμού της κατάστασης στην "προηγμένη Ευρώπη" σε σχέση με την "καθυστερημένη Ελλάδα" - οι εκατοντάδες άστεγοι στις τέντες του Canal St Martin στο Παρίσι, δεν θα είχαν αντίρρηση να ζεστάνουν λίγο το κοκκαλάκι τους σε σπίτι με τον πιό αρρύθμιστο καυστήρα και τα πιό σουρεαλιστικά τοποθετημένα καλοριφέρ! Το ψευτοδίλημμα το οποίο υπαινίσσομαι, είναι μάλλον ορθολογική βαρβαρότητα vs βάρβαρου ανορθολογισμού.

Αν μας δίνει κάτι όμως ο τόπος μας εκτός από αιτίες για εξέγερση, είναι άφθονη έμπνευση και τροφή για σκέψη.
Βάζοντας όλα τα υπόλοιπα στην άκρη λοιπόν, το ζήτημα της δίκαιης κατανομής των δαπανών θέρμανσης πολυκατοικίας εγείρει πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα... θεωρητικής φύσεως. Δεν κάνω πλάκα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ