May 17, 2016

Allez, ça commence!

Οι όποιοι τακτικοί επισκέπτες του ιστολογίου θα έχουν παρατηρήσει οτι δεν έχουμε αναφερθεί ακόμη στον (αντ-)εργατικό νόμο Ελ-Χομρί και τις σχετικές κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται, καθυστερημένα είναι αλήθεια, σε όλη τη Γαλλία.
Ο νόμος αυτός, που συνιστά σοβαρό χτύπημα όλων των κατακτήσεων στις εργασιακές σχέσεις και πραγματοποιεί την γαλλική προσαρμογή στις απαιτήσεις του κεφάλαιου όπως είναι διατυπωμένες στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, είναι κατά κάποιον τρόπο το αντίστοιχο των μέτρων Χαρτζ στη Γερμανία.
Χτες ο πρόεδρος Ολλάντ δήλωσε την πρόθεσή του να μην υποχωρήσει στις αντιδράσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας - άλλωστε από το καταπόσο θα τα καταφέρει, εξαρτάται το αν θα πάρει το χρίσμα του προτιμώμενου υποψήφιου του κεφάλαιου για τις εκλογές του 17.
Η τακτική των κατασταλτικών μηχανισμών στις κινητοποιήσεις είναι σαφής και κεντρικά εντεταλμένη: ακραία βία στις διαδηλώσεις ώστε να μην ξεπεράσουν ένα κατώφλιο κρίσιμου μεγέθους, πάνω από το οποίο αποκτούν γενικό/πανεθνικό χαρακτήρα.
Είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρουν: η αίσθησή μου είναι οτι ο λαός, ιδίως οι νέοι, πιστεύουν οτι οι αγώνες θα σταματήσουν τα μέτρα.
Ο μαζικός αναβρασμός σε συνδυασμό με το απόλυτο πολιτικό κενό (και στις δυό μεριές του μετώπου!) και την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η ιστορικά διαμορφωμένη αγωνιστική ιδιοσυγκρασία  του γαλλικού λαού, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα.
Τα μάτια σας και τ'αυτιά σας στη Γαλλία λοιπόν. Ενδεχόμενη ήττα θα είναι βαρύ πλήγμα για τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης και θα επιταχύνει/τονώσει τον επόμενο παροξυσμό της κρίσης, δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί.
Ενδεχόμενη νίκη, θα δημιουργήσει νέες πολιτικές δυνατότητες.

ΥΓ. Όλος ο νόμος εδώ (στα γαλλικά). Οι πρώτες 29 σελίδες αποτελούν συνοπτική του παρουσίαση.

May 10, 2016

Περιμένοντας τον κ. πρέσβυ...

...αλιεύσαμε από δώ ένα ιστορικό δημιουργίας πολιτικών κομμάτων και κινήσεων από το 2009 ώς σήμερα. Δεν είμαστε σε θέση να επιβεβαιώσουμε την πληρότητά του. Με βάση όσα γνωρίζουμε επιχειρήσαμε
1. να κατατάξουμε τους σχηματισμούς με βάση την αυτοτοποθέτησή τους (η σημαντική των χρωμάτων προφανής. Με κόκκινα οι ονομασίες των κομμάτων που μας είναι παντελώς άγνωστα)
2. να διακρίνουμε τις κινήσεις που μετεξελίχθηκαν (κίτρινο) και παραπέρα αυτές που απορροφήθηκαν από άλλους σχηματισμούς/έπαψαν να λειτουργούν (πιό σκούρο κίτρινο)
3. να σημειώσουμε αυτές που φαίνονται να είναι προσωπικά πολιτικά οχήματα των επικεφαλής των (ηγέτες με εντονισμένα μαύρα) και τις αρχηγοκεντρικές (ηγέτες με εντονισμένα κεραμιδιά).



Enjoy! Κάθε παρατήρηση ευπρόσδεκτη.