Ομολογώ ότι δεν τον ήξερα. Με αφορμή το ποστ σου κοίταξα λίγο στο in.gr και είδα την είδηση του θανάτου του, που συνοδευόταν από ένα μίνι βιογραφικό. Εντυπωσιακά θαρραλέος ο αββάς. Το ζητούμενο όμως είναι αν τέτοια στάση ζωής είναι η λύση για τούτον τον κόσμο. Χριστιανισμός ή πολιτική. Φιλανθρωπία ή ανθρωπιά. Η πρώτη εκφράζεται από τον καλώς εννοούμενο χριστιανισμό του αββά Πιέρ και του Αναστάσιου της Αλβανίας. Δε θα μπορέσω να φτάσω ποτέ σε αυτό το επίπεδο, κυρίως επειδή δε συμμερίζομαι το δόγμα της άνευ όρων προσφοράς, της χριστιανικής αγάπης. Έχει φωλιάσει μέσα μου στο ερώτημα αν αυτή η αγάπη είναι όντως ανιδιοτελής ή απλά ένας ακόμα τρόπος κυριαρχίας πάνω στον Άλλον, η πεποίθηση ότι η σωστή απάντηση είναι η δεύτερη.
Αλλά προσπαθώ για το δεύτερο. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω κι εδώ ποτέ, γιατί είναι πιο δύσκολη υπόθεση, από την άποψη ότι χρειάζεται και ιδιαίτερη σκληρότητα. Θέλει θάρρος όχι μόνο να χτίζεις γέφυρες, αλλά και να τις γκρεμίζεις. Είναι η πίεση του "εδώ και τώρα" που δεν υπάρχει ως αναγκαιότητα στην πρώτη περίπτωση. Βέβαια, ζωές όπως αυτή του αββά έχουν καταφέρει να μπολιάσουν και τα δύο, αφού οι πράξεις του μαρτυρούν ότι κινούνταν από την ίδια αναγκαιότητα με σένα, με μένα, με όλους όσους ξεφεύγουμε έστω και για λίγες στιγμές από το καβούκι μας προσπαθώντας να δώσουμε μορφή στα όνειρα. Με την τρομακτική υποψία ότι βαδίζουμε αντίθετα όχι μόνο στη θέση μας, αλλά και στη φύση μας, σε καλησπερίζω.
Μολονότι συμφωνώ με το φρικιό από πάνω, άκουσα ένα αφιέρωμα στο ραδιόφωνο σήμερα και ομολογώ πως τον Grouès θα τον κατέτασσα στις εξαιρέσεις. Άκουσα δηλώσεις του που τα έχωνε χοντρά, τόσο που οι "δικοί μας" σπάνια το κάνουν!
O ABBE PIERRE HTAN ENA FOTEINOS ANTHROPOS (OPOS KAI O ANASTASIOS)
EKSEPLAGHN POY DIAVASA OTI PE8ANE TON EIXA GIA NEKRO, TON 8YMAMAI S'ENA DOCUMENTAIRE OTANZOYSA GALLIA -PRO AMNHMONEYTON- KAI HTAN HDH POLY PAPOUS, GLYKYTATOS PAPPOUS KAI ME MYALO KSOYRAFI ...
Ροκ, ξερόκ - χριστιανός ή όχι, ο αββάς ήταν ένας εξαιρετικός ακτιβιστής, την ώρα που (σχεδόν) όλοι όσοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον πάσχοντα άνθρωπο, περιορίζονταν να παρλάρουν, ανέξοδα.
Σήμερα ασχολούνται με τον αββά και οι ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ, του Μητσού.
Καλησπέρα, ευχαριστώ όλους τους φίλους για τα σχόλια. Μου έχει πέσει βαρειά η δουλειά τώρα τελευταία, εξ'ού και η απουσία μου από τα ιστολογικά...
Λίγες επισημάνσεις σχετικές με όσα σχολιάσατε για τον abbé Pierre:
1) ο εκλιπών ήταν πασίγνωστος στη Γαλλία - μου κάνει εντύπωση οτι στην Ελλάδα είχαμε ακούσει τόσα λίγα γι αυτόν. 2) αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός σε σχέση με τα κίνητρα/αφετηρίες της στάσης και της δράσης του. Νομίζω οτι θα ήταν μεγάλη υποτίμηση της προσωπικότητάς του αν δεν αναγνωρίζαμε αυτό που ο ίδιος διακήρυσσε, οτι δηλαδή η μάχη "υπέρ αδυνάτων" που έδινε ήταν η δεσμευτική γι αυτόν συνέπεια της χριστιανικής του κοσμοθεωρίας. Ο abbé Pierre πίστευε στον Θεό της αγάπης και κινητοποιώντας τους πολίτες για την εξασφάλιση των μίνιμουμ όρων διαβίωσης σε κάθε μέλος της κοινωνίας, θεωρούσε οτι συμβάλει στο να έρθει ο άνθρωπος πιο κοντά στο Θεό αυτόν. 3) η δράση του δεν εντάσσεται στο σχήμα της φιλανθρωπίας. Καμμία σχέση λοιπόν με "συμπαθητικές" μορφές που "μπράβο τους, πραγματοποιούν αθόρυβα ένα σημαντικό έργο" (επισκευάζοντας ελάχιστα από τα "σπασμένα" της κοινωνικής εξαθλίωσης). Ο abbé Pierre πολέμησε τους Γερμανούς καταρχήν, και κατόπιν κινητοποίησε την κοινή γνώμη υπέρ μιας κοινωνικής πολιτικής στέγης χωρίς να λείψει από έμπρακτες πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε πολλά ζητήματα-ταμπού για την καθολική εκκλησία είχε απόψεις στον αντίποδα των επισήμων (προγαμιαίες σχέσεις - χρήση προφυλακτικού - υιοθεσία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια). Αυτό όμως που χαρακτήριζε τη στάση του, ήταν το πέρασμα στην πράξη. Αυτήν την παρακαταθήκη την αφήνει σε όλους όσους θέλουν έναν καλύτερο κόσμο. 4) η δράση του έφερνε μεγάλο μέρος του κατεστημένου σε δύσκολη θέση. Τι να αντιτάξουν σε έναν παππά όταν αυτός έλεγε οτι δεν νοείται στον εικοστό αιώνα να υπάρχουν άστεγοι που πεθαίνουν από το κρύο; Όταν κατάγγελνε την αδιαφορία του κράτους για την υλοποίηση των προγραμμάτων κοινωνικής κατοικίας, όταν απαιτούσε, στο όνομα του σεβασμού του ανθρώπου, να μην απελαύνονται σα ζώα οι λαθρομετανάστες; Εισέπραττε συγκαταβατικά χαμόγελα και αδιαφορία - και βέβαια, στο βαθμό που ξεσήκωνε τον κόσμο και μετέτρεπε τις εκκλήσεις του σε λαϊκή πίεση, γεννούσε το φόβο και κατάφερνε αποτελέσματα... Όποιος είδε το χεσμένο, ψευτοθλιμμένο ύφος του Σαρκοζύ στην κηδεία του (ο οποίος πρωτοστατούσε στην προσπάθεια να απαλλαγούν οι δήμοι από την υποχρέωση συνεισφοράς στα κοινωνικά προγράμματα στέγασης), δε χρειάζεται άλλες εξηγήσεις επ'αυτού. 5) μου φαίνεται από ηλίθιο ως ύποπτο το να χαλιέται κανείς από την πίστη στο Θεό τέτοιων πιστών προσπερνώντας στα γρήγορα την έμπρακτη στράτευσή τους στη γενική υπόθεση της απελευθέρωσης του ανθρώπου. Πολύ περισσότερο, μου φαίνεται αδιανόητο να βρίσκει κανείς γενικώς στη θρησκευτική πίστη το εμπόδιο (που ψάχνει;) στη συμπόρευση ενάντια στον παραλογισμό και τους κινδύνους που γεννάει η υπαγωγή των δυνάμεων της ανθρωπότητας στη μεγιστοποίηση του κέρδους του κεφάλαιου και στο παιχνίδι κυριαρχίας των κρατικών και υπερκρατικών αυτοκρατοριών του. Και να εξηγούμαστε: δεν τα λέει αυτά ένας πιστός, θρήσκος ή αγνωστικιστής, αλλά ένας πεισμένος άθεος. Που πολύ διασκεδάζει με τις διάφορες "μόδες" του αντικληρικαλισμού, της νεορθοδοξίας, της "πνευματικότητας", της "ανεξιθρησκείας", της στήριξης στο "καλό" ισλάμ και του πόλεμου στο "κακό" ισλάμ, που έρχονται και παρέρχονται, αντιφατικές μεταξύ τους αλλά με κοινό παρονομαστή την εργαλειακή εξυπηρέτηση της πολιτικής του "μεγάλου αφεντικού".
Πολλή τροφή για σκέψη μας σέρβιρες πάλι. Αναρωτιέμαι αν ο αβάς δεν ήταν αβάς και έλεγε ό,τι έλεγε και ζούσε όπως ζούσε, αλλά χωρίς το ράσο, ποιά θα ήταν η απήχησή του και ποιά η φήμη του.
Και γιατί με το ράσο είχε τόση απήχηση; Είναι υγιές αυτό κοινωνικά;
Η βαθύτατα πολιτική του δράση, στη βάση της θρησκευτικής του κοσμοθεωρίας, είναι θεμιτή με τα σημερινά δεδομένα; Έχει όρια; Και ποιός τα θέτει;
Ερωτήματα βάζω και δεν αμφισβητώ.
Είμαι βέβαιος, όμως, ότι και στην Ελλάδα θα είχε φανατικούς οπαδούς, τους περισσότερους λόγω του σχήματός του, και φανατικούς εχθρούς του στυλ "ποιός είναι αυτός που μιλάει, εμάς μας ψήφισε ο λαός, αυτός να πάει στο μοναστήρι".
Δηλαδή δεν ήταν 'σχηματισμένος'; Γιατί , με ράσα τον βλέπω σ' όλες τις φωτό.
Και, δεν έχω πρόθεση κριτικής του ανθρώπου. Αυτός μια χαρά ήταν. Ως κοινωνικό φαινόμενο με προβληματίζει (ούτε θετικά ούτε αρνητικά, σκέτο) για να εκτιμήσω την πρακτική εφαρμογή του.
Νάμαι πάλι πίσω :-) Φίλε ημίαιμε, συμμερίζομαι τον προβληματισμό σου. Ο abbé Pierre είχε δώσει τον όρκο, νομίζω μόλις μετά την αποποίηση της (σημαντικής) κληρονομιάς του (παιδί εύπορης αστικής οικογένειας της Λυών) υπέρ των αδελφών του, με συμβολαιογραφική πράξη, στα 19 του. Υποθέτω οτι η "ιερωσύνη" του απλώς αφόπλιζε, έφερνε αμηχανία στους "καλούς χριστιανούς" αστούς που βολεύονται πολύ καλά με τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη. Ο ίδιος, έχοντας πλήρη συνείδηση όλων αυτών, εξηγεί αναλυτικά τη θέση του στα πολλά βιβλία που έχει γράψει. Κάποιος με την ανάλογη στάση και δράση, που ξεκινούσε από καθαρά κοσμική αφετηρία, ίσως να μην προκαλούσε τόσους λιβανωτούς και δηλώσεις σεβασμού από τον εσμό των υπηρετών του καθεστώτος. Είμαι σίγουρος όμως οτι στη γαλλική κοινωνία θα είχε την ίδια αγάπη και υποστήριξη από το λαό, και θα εισέπραττε την ίδια αδιαφορία από τους πραγματικά κυρίαρχους, θρήσκους ή άθεους κατά τα άλλα. Η ουσία κατ'εμέ είναι οτι τέτοιοι άνθρωποι είναι ντε φάκτο συνοδοιπόροι στον αγώνα για την ανθρώπινη απελευθέρωση. Πώς το λέει ο Χριστόδουλος: "ελάτε όπως είστε"; Έτσι πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να κάνει και κάθε ριζοσπαστική, ανατρεπτική κίνηση για τον εξανθρωπισμό κι εν τέλει την επιβίωση του ανθρώπου και του κόσμου. Σημειώνω με την ευκαιρία την απώλεια ενός άλλου σημαντικού ανθρώπου και επιστήμονα, επίσης πλήρους ημερών: ο Ανατόλι Ραποπόρτ, πρωτοπόρος της γενικής θεωρίας συστημάτων, μαζί με τον Λουίς Μπερταλάνφι, πέθανε την προηγούμενη βδομάδα στα 95 του. Ουκρανοεβραίος της Αμερικής, συνέβαλε στη θεμελίωση αντιλήψεων που αφορούν την αλληλεπίδραση, τον ανταγωνισμό και τη συνεργασία, μερών που συναθροίζουν ένα ενιαίο οργανωμένο όλον - ένα σύστημα. Υπήρξε σταθερός αντίπαλος του ιμπεριαλισμού και στρατευμένος στην υπόθεση της κοινωνικής δικαιοσύνης. (Αν και θα ήθελα να κάνω ένα ποστ για την επιστημονική του συμβολή, λέω να το αποφύγω για να μην το παρακάνω με τα obituaries. Σίγουρα πάντως κι αυτού η ζωή και το έργο αποτελούν παράδειγμα για όλους μας).
23 comments:
Ομολογώ ότι δεν τον ήξερα. Με αφορμή το ποστ σου κοίταξα λίγο στο in.gr και είδα την είδηση του θανάτου του, που συνοδευόταν από ένα μίνι βιογραφικό. Εντυπωσιακά θαρραλέος ο αββάς. Το ζητούμενο όμως είναι αν τέτοια στάση ζωής είναι η λύση για τούτον τον κόσμο. Χριστιανισμός ή πολιτική. Φιλανθρωπία ή ανθρωπιά. Η πρώτη εκφράζεται από τον καλώς εννοούμενο χριστιανισμό του αββά Πιέρ και του Αναστάσιου της Αλβανίας. Δε θα μπορέσω να φτάσω ποτέ σε αυτό το επίπεδο, κυρίως επειδή δε συμμερίζομαι το δόγμα της άνευ όρων προσφοράς, της χριστιανικής αγάπης. Έχει φωλιάσει μέσα μου στο ερώτημα αν αυτή η αγάπη είναι όντως ανιδιοτελής ή απλά ένας ακόμα τρόπος κυριαρχίας πάνω στον Άλλον, η πεποίθηση ότι η σωστή απάντηση είναι η δεύτερη.
Αλλά προσπαθώ για το δεύτερο. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω κι εδώ ποτέ, γιατί είναι πιο δύσκολη υπόθεση, από την άποψη ότι χρειάζεται και ιδιαίτερη σκληρότητα. Θέλει θάρρος όχι μόνο να χτίζεις γέφυρες, αλλά και να τις γκρεμίζεις. Είναι η πίεση του "εδώ και τώρα" που δεν υπάρχει ως αναγκαιότητα στην πρώτη περίπτωση. Βέβαια, ζωές όπως αυτή του αββά έχουν καταφέρει να μπολιάσουν και τα δύο, αφού οι πράξεις του μαρτυρούν ότι κινούνταν από την ίδια αναγκαιότητα με σένα, με μένα, με όλους όσους ξεφεύγουμε έστω και για λίγες στιγμές από το καβούκι μας προσπαθώντας να δώσουμε μορφή στα όνειρα. Με την τρομακτική υποψία ότι βαδίζουμε αντίθετα όχι μόνο στη θέση μας, αλλά και στη φύση μας, σε καλησπερίζω.
Ο abbe Pierre ήταν ροκ.
Μολονότι συμφωνώ με το φρικιό από πάνω, άκουσα ένα αφιέρωμα στο ραδιόφωνο σήμερα και ομολογώ πως τον Grouès θα τον κατέτασσα στις εξαιρέσεις. Άκουσα δηλώσεις του που τα έχωνε χοντρά, τόσο που οι "δικοί μας" σπάνια το κάνουν!
φρικιό από πάνω εννοούσα τον exiled, αλλά ο κ. Ιχνηλάτης παρεβλήθη χωρίς να το καταλάβω.
Μαυροπρόβατε, μας έπιασες αδιάβαστους. Θα τον μελετήσουμε κι αυτόν. (Με σένα περνάω ...ανοικτό πανεπιστήμιο)
O ABBE PIERRE HTAN ENA FOTEINOS ANTHROPOS (OPOS KAI O ANASTASIOS)
EKSEPLAGHN POY DIAVASA OTI PE8ANE TON EIXA GIA NEKRO, TON 8YMAMAI S'ENA DOCUMENTAIRE OTANZOYSA GALLIA -PRO AMNHMONEYTON- KAI HTAN HDH POLY PAPOUS, GLYKYTATOS PAPPOUS KAI ME MYALO KSOYRAFI ...
AIONIA TOY H MNHMH
Ρε συ Krot μου το χάλασες!
Νόμισα ότι εννοούσες εμένα και μου άρεσε πραγματικά! Μόλις το διάβασα σχηματίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου!
σόρυ ρε συ φρικιό από πάνω! :ΡΡΡ
Ενας ενας ολα τα καλα του κοσμου φτανουν στο τελος τους.Μονο κακά πλέον επιβιώνουν.
ΥΓ.Και εδώ στην Ελλάδα το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται....
Μήπως να γράψεις για τον --τιτουλάριο, πλέον- φίλο του τον επίσκοπο? Γιατί εσύ θα γραψεις από μέσα.
Πολύ τον αγαπούσα τον αββά. Την ευχούλα του να έχουμε.
Προσθέτω κι εγω εδω.μια μικρή ψηφίδα για τον αββα Πιερ.
Από τη θεωρία στην πράξη μια ολόκληρη ζωή.
Ροκ, ξερόκ - χριστιανός ή όχι, ο αββάς ήταν ένας εξαιρετικός ακτιβιστής, την ώρα που (σχεδόν) όλοι όσοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον πάσχοντα άνθρωπο, περιορίζονταν να παρλάρουν, ανέξοδα.
Σήμερα ασχολούνται με τον αββά και οι ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ, του Μητσού.
Αβα ξεαβα,η ουσια ειναι,οτι δουλειες υπαρχουν.Ορεξη για προσφορα δεν υπαρχει.
Ρε σύντροφε, ...καταλήψεις δεν γίνονται στας Γαλλίας; Πού χάθηκες;
Καλησπέρα,
ευχαριστώ όλους τους φίλους για τα σχόλια. Μου έχει πέσει βαρειά η δουλειά τώρα τελευταία, εξ'ού και η απουσία μου από τα ιστολογικά...
Λίγες επισημάνσεις σχετικές με όσα σχολιάσατε για τον abbé Pierre:
1) ο εκλιπών ήταν πασίγνωστος στη Γαλλία - μου κάνει εντύπωση οτι στην Ελλάδα είχαμε ακούσει τόσα λίγα γι αυτόν.
2) αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός σε σχέση με τα κίνητρα/αφετηρίες της στάσης και της δράσης του. Νομίζω οτι θα ήταν μεγάλη υποτίμηση της προσωπικότητάς του αν δεν αναγνωρίζαμε αυτό που ο ίδιος διακήρυσσε, οτι δηλαδή η μάχη "υπέρ αδυνάτων" που έδινε ήταν η δεσμευτική γι αυτόν συνέπεια της χριστιανικής του κοσμοθεωρίας. Ο abbé Pierre πίστευε στον Θεό της αγάπης και κινητοποιώντας τους πολίτες για την εξασφάλιση των μίνιμουμ όρων διαβίωσης σε κάθε μέλος της κοινωνίας, θεωρούσε οτι συμβάλει στο να έρθει ο άνθρωπος πιο κοντά στο Θεό αυτόν.
3) η δράση του δεν εντάσσεται στο σχήμα της φιλανθρωπίας. Καμμία σχέση λοιπόν με "συμπαθητικές" μορφές που "μπράβο τους, πραγματοποιούν αθόρυβα ένα σημαντικό έργο" (επισκευάζοντας ελάχιστα από τα "σπασμένα" της κοινωνικής εξαθλίωσης). Ο abbé Pierre πολέμησε τους Γερμανούς καταρχήν, και κατόπιν κινητοποίησε την κοινή γνώμη υπέρ μιας κοινωνικής πολιτικής στέγης χωρίς να λείψει από έμπρακτες πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε πολλά ζητήματα-ταμπού για την καθολική εκκλησία είχε απόψεις στον αντίποδα των επισήμων (προγαμιαίες σχέσεις - χρήση προφυλακτικού - υιοθεσία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια). Αυτό όμως που χαρακτήριζε τη στάση του, ήταν το πέρασμα στην πράξη. Αυτήν την παρακαταθήκη την αφήνει σε όλους όσους θέλουν έναν καλύτερο κόσμο.
4) η δράση του έφερνε μεγάλο μέρος του κατεστημένου σε δύσκολη θέση. Τι να αντιτάξουν σε έναν παππά όταν αυτός έλεγε οτι δεν νοείται στον εικοστό αιώνα να υπάρχουν άστεγοι που πεθαίνουν από το κρύο; Όταν κατάγγελνε την αδιαφορία του κράτους για την υλοποίηση των προγραμμάτων κοινωνικής κατοικίας, όταν απαιτούσε, στο όνομα του σεβασμού του ανθρώπου, να μην απελαύνονται σα ζώα οι λαθρομετανάστες; Εισέπραττε συγκαταβατικά χαμόγελα και αδιαφορία - και βέβαια, στο βαθμό που ξεσήκωνε τον κόσμο και μετέτρεπε τις εκκλήσεις του σε λαϊκή πίεση, γεννούσε το φόβο και κατάφερνε αποτελέσματα...
Όποιος είδε το χεσμένο, ψευτοθλιμμένο ύφος του Σαρκοζύ στην κηδεία του (ο οποίος πρωτοστατούσε στην προσπάθεια να απαλλαγούν οι δήμοι από την υποχρέωση συνεισφοράς στα κοινωνικά προγράμματα στέγασης), δε χρειάζεται άλλες εξηγήσεις επ'αυτού.
5) μου φαίνεται από ηλίθιο ως ύποπτο το να χαλιέται κανείς από την πίστη στο Θεό τέτοιων πιστών προσπερνώντας στα γρήγορα την έμπρακτη στράτευσή τους στη γενική υπόθεση της απελευθέρωσης του ανθρώπου. Πολύ περισσότερο, μου φαίνεται αδιανόητο να βρίσκει κανείς γενικώς στη θρησκευτική πίστη το εμπόδιο (που ψάχνει;) στη συμπόρευση ενάντια στον παραλογισμό και τους κινδύνους που γεννάει η υπαγωγή των δυνάμεων της ανθρωπότητας στη μεγιστοποίηση του κέρδους του κεφάλαιου και στο παιχνίδι κυριαρχίας των κρατικών και υπερκρατικών αυτοκρατοριών του. Και να εξηγούμαστε: δεν τα λέει αυτά ένας πιστός, θρήσκος ή αγνωστικιστής, αλλά ένας πεισμένος άθεος. Που πολύ διασκεδάζει με τις διάφορες "μόδες" του αντικληρικαλισμού, της νεορθοδοξίας, της "πνευματικότητας", της "ανεξιθρησκείας", της στήριξης στο "καλό" ισλάμ και του πόλεμου στο "κακό" ισλάμ, που έρχονται και παρέρχονται, αντιφατικές μεταξύ τους αλλά με κοινό παρονομαστή την εργαλειακή εξυπηρέτηση της πολιτικής του "μεγάλου αφεντικού".
Πολλή τροφή για σκέψη μας σέρβιρες πάλι.
Αναρωτιέμαι αν ο αβάς δεν ήταν αβάς και έλεγε ό,τι έλεγε και ζούσε όπως ζούσε, αλλά χωρίς το ράσο, ποιά θα ήταν η απήχησή του και ποιά η φήμη του.
Και γιατί με το ράσο είχε τόση απήχηση; Είναι υγιές αυτό κοινωνικά;
Η βαθύτατα πολιτική του δράση, στη βάση της θρησκευτικής του κοσμοθεωρίας, είναι θεμιτή με τα σημερινά δεδομένα; Έχει όρια; Και ποιός τα θέτει;
Ερωτήματα βάζω και δεν αμφισβητώ.
Είμαι βέβαιος, όμως, ότι και στην Ελλάδα θα είχε φανατικούς οπαδούς, τους περισσότερους λόγω του σχήματός του, και φανατικούς εχθρούς του στυλ "ποιός είναι αυτός που μιλάει, εμάς μας ψήφισε ο λαός, αυτός να πάει στο μοναστήρι".
Καπετανιε,δεν ηταν Αβας.Αυτο ηταν το παρατσουκλι του στη γερμανοκρατια και το κρατησε για ονομα.
Δηλαδή δεν ήταν 'σχηματισμένος'; Γιατί , με ράσα τον βλέπω σ' όλες τις φωτό.
Και, δεν έχω πρόθεση κριτικής του ανθρώπου. Αυτός μια χαρά ήταν.
Ως κοινωνικό φαινόμενο με προβληματίζει (ούτε θετικά ούτε αρνητικά, σκέτο) για να εκτιμήσω την πρακτική εφαρμογή του.
Φίλοι,
επανέρχομαι δριμύτερος από Κυριακή...
Κόπιασε, σύντροφε!
(εντάξει, δεν είναι Ian Anderson, αλλά κάτι μου λέει ότι θα σου αρέσει:)
Ποιά Κυριακή; Της ...Ορθοδοξίας; :))
Νάμαι πάλι πίσω :-)
Φίλε ημίαιμε, συμμερίζομαι τον προβληματισμό σου. Ο abbé Pierre είχε δώσει τον όρκο, νομίζω μόλις μετά την αποποίηση της (σημαντικής) κληρονομιάς του (παιδί εύπορης αστικής οικογένειας της Λυών) υπέρ των αδελφών του, με συμβολαιογραφική πράξη, στα 19 του.
Υποθέτω οτι η "ιερωσύνη" του απλώς αφόπλιζε, έφερνε αμηχανία στους "καλούς χριστιανούς" αστούς που βολεύονται πολύ καλά με τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη. Ο ίδιος, έχοντας πλήρη συνείδηση όλων αυτών, εξηγεί αναλυτικά τη θέση του στα πολλά βιβλία που έχει γράψει.
Κάποιος με την ανάλογη στάση και δράση, που ξεκινούσε από καθαρά κοσμική αφετηρία, ίσως να μην προκαλούσε τόσους λιβανωτούς και δηλώσεις σεβασμού από τον εσμό των υπηρετών του καθεστώτος. Είμαι σίγουρος όμως οτι στη γαλλική κοινωνία θα είχε την ίδια αγάπη και υποστήριξη από το λαό, και θα εισέπραττε την ίδια αδιαφορία από τους πραγματικά κυρίαρχους, θρήσκους ή άθεους κατά τα άλλα.
Η ουσία κατ'εμέ είναι οτι τέτοιοι άνθρωποι είναι ντε φάκτο συνοδοιπόροι στον αγώνα για την ανθρώπινη απελευθέρωση. Πώς το λέει ο Χριστόδουλος: "ελάτε όπως είστε"; Έτσι πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να κάνει και κάθε ριζοσπαστική, ανατρεπτική κίνηση για τον εξανθρωπισμό κι εν τέλει την επιβίωση του ανθρώπου και του κόσμου.
Σημειώνω με την ευκαιρία την απώλεια ενός άλλου σημαντικού ανθρώπου και επιστήμονα, επίσης πλήρους ημερών: ο Ανατόλι Ραποπόρτ, πρωτοπόρος της γενικής θεωρίας συστημάτων, μαζί με τον Λουίς Μπερταλάνφι, πέθανε την προηγούμενη βδομάδα στα 95 του. Ουκρανοεβραίος της Αμερικής, συνέβαλε στη θεμελίωση αντιλήψεων που αφορούν την αλληλεπίδραση, τον ανταγωνισμό και τη συνεργασία, μερών που συναθροίζουν ένα ενιαίο οργανωμένο όλον - ένα σύστημα.
Υπήρξε σταθερός αντίπαλος του ιμπεριαλισμού και στρατευμένος στην υπόθεση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
(Αν και θα ήθελα να κάνω ένα ποστ για την επιστημονική του συμβολή, λέω να το αποφύγω για να μην το παρακάνω με τα obituaries. Σίγουρα πάντως κι αυτού η ζωή και το έργο αποτελούν παράδειγμα για όλους μας).
τελείως άσχετο με το ποστ... αλλά μόλις είδα οινικό προφίλ και δη νεοκοσμικό blend... κόπηκα.
τα σέβη μου και τη συγγνώμη μου που όλο βολόδερνα στα γύρω blogs και ανέβαλα την επίσκεψη...
αναμένω και περεταίρω για dégustation.
και για το ποστ ευχαριστώ exiled που με διαφώτησες αρκούντως..
Post a Comment