100 χρόνια Oscar Niemeyer

Τα σχέδια του συντρόφου Oscar για το μέλλον περιλαμβάνουν αρκετή μνημειακή γλυπτική.

Να τον χαίρονται τα τρισέγγονά του!

Exiled for ever, let me mourn

Karlheinz Stockhausen (22/8/1928-7/12/2007)

Σύντομα, θα ζούμε στην εποχή του...



Αποχαιρετισμός: Πέμπτη 13, 10:00-13:00, στο παρεκκλήσι Waldfriedhof του Kürten (Kastanienstraße).

Παιχνίδια με το μέσο όρο

Παιχνίδι πρώτο: ένα απλό μηχάνημα τύπου "μονόχειρα ληστή" έχει δύο μόνο αποτελέσματα: "φρουτάκι" (κέρδισες) και "GAME OVER". Καθένα τους έρχεται με ίση πιθανότητα. Για να παίξεις βάζεις 2€ στον κερματοδέκτη. Όποτε κερδίζεις, κερδίζεις από 2€. Αλλά μπορείς να πάρεις τα όποια κέρδη και να φύγεις, μόνον όταν πετύχεις "GAME OVER". Για παράδειγμα: παίζεις κι έρχεται φρουτάκι. Έχεις 2€. Ξαναπαίζεις κι έρχεται πάλι φρουτάκι. Έχεις 4€. Τρίτη φορά, γκέημ όβερ. Πέφτουν από το μηχάνημα τέσσερα ευρώ, δύο έχεις ήδη βάλει, άρα κέρδισες δύο.

Πόσα κερδίζει κανείς κατά μέσο όρο από το παιχνίδι αυτό; Δηλαδή αν παίξεις Ν φορές το παιχνίδι, και κερδίσεις Κ_1, Κ_2,...Κ_Ν ποσά (όποτε χάνεις το δίευρο με τη μία, βάζεις -2 ως κέρδος), πόσο γίνεται το Κ_1+ Κ_2+...+Κ_Ν διά Ν, για Ν όλο και μεγαλύτερο;

Παιχνίδι δεύτερο: το ίδιο απλό μηχάνημα, όπου όμως την πρώτη φορά που θα έρθει φρουτάκι κερδίζεις δύο ευρώ, κάθε άλλη φορά (κατά τη διάρκεια της ίδιας παρτίδας) διπλασιάζεις τα κέρδη που έχεις ήδη.

Θέτουμε το ίδιο ερώτημα: πόσα κερδίζει κανείς κατά μέσο όρο από το παιχνίδι αυτό;

Η απάντηση - που αφήνεται ως άσκηση και για τα δύο παιχνίδια - μπορεί να εκπλήξει τους πολίτες της χώρας μας, η μαθητιώσα νεολαία της οποίας δεν τα πάει φαίνεται τόσο καλά με τα τεστ δεξιοτήτων που ορίζει ο ΟΟΣΑ για να μετρήσει τη χρησιμότητα της παρεχόμενης δευτεροβάθμιας μόρφωσης για την "αγορά εργασίας" (το κεφάλαιο ντε!)
Ίσως γι αυτό μας κοροϊδεύουν τόσο συστηματικά με τους μέσους όρους.

BONUS PROBLEM: Έστω μια ομάδα εργαζόμενων Α με μέσο μισθό Μ(Α) και μια άλλη ομάδα Β με μέσο μισθό Μ(Β). Έστω Μ(Α) < Μ(Β). Είναι άραγε δυνατό, σε ορισμένες περιπτώσεις (αν ναι, σε ποιές;) να μετακινήσουμε ένα μέρος α της ομάδας Α στην ομάδα Β, έτσι ώστε οι μέσοι όροι μισθού καθεμιάς νέας ομάδας (Α χωρίς α και Β μαζί με α) να πέσουν σε σχέση με την τιμή που είχαν πριν τη μετακίνηση των α από την Α στη Β;

(Ο ευρών κερδίζει θέση συμβούλου του κ.Γκαργκάνα - του διοικητού).

La-voilà!!

UPDATE 19/12:



UPDATE 14/1/2008
Παντρεύτηκαν 10/1, σύμφωνα με ορισμένες εξιδεικευμένες στο σήριαλ φυλλάδες...
UPDATE 2/2/2006
Τώρα μας λένε οτι παντρεύτηκαν 2/2 το πρωί... αηδία κατάντησε...

Post-flight analysis

Τα τηλεμετρικά δεδομένα έδειξαν οτι ο πύραυλος απογειώθηκε ομαλά, με απόκλιση λιγότερο των 0,3 μοιρών από την τροχιά αναφοράς. Εν τω μεταξύ, η στροφή των κατευθυντήριων προωθητήρων δεν ξεπέρασε τις 3,6 μοίρες.

Ωστόσο, όπως φάνηκε, η κύρια μηχανή του παράπλευρου Block G του πυραύλου άργησε ν’αναπτύξει την αναμενόμενη προωθητική ισχύ. Ως αποτέλεσμα, 6,5 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση, ο πύραυλος άρχισε να αποκλίνει, φτάνοντας σχεδόν την 1 μοίρα από την τροχιά αναφοράς, 8 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση. Στην προσπάθεια διόρθωσης της αυξανόμενης γωνίας απόκλισης, οι κατευθυντήριες μηχανές Νο 2 και 4 του κεντρικού τμήματος περιστράφηκαν ως και 8 μοίρες: οι αντίστοιχες μηχανές στους παράπλευρους προωθητήρες των Block V και D περιστράφηκαν ως και 17-18 μοίρες, ενώ τα ουραία πτερύγια στράφηκαν κατά 10 μοίρες.

Μόνο ένα δευτερόλεπτο απέμενε, μετά το οποίο το σύστημα ελέγχου πτήσης θα τερμάτιζε την πτήση του πυραύλου που βρισκόταν σε κατάσταση υποκρίσιμης προώθησης. Ευτυχώς, η μηχανή τελικά έφτασε στις κανονικές επιδόσεις και ο πύραυλος επέστρεψε πλήρως στην τροχιά αναφοράς 18-20 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση.

Εν τω μεταξύ, τη στιγμή Τ+16 δεύτερα, το σύστημα ρύθμισης της κατανάλωσης καυσίμου αστόχησε, με αποτέλεσμα την υπερβολική κατανάλωση κηροζίνης. Σχεδόν καθόλη τη διάρκεια της πτήσης με προώθηση, η πίεση του θαλάμου καύσης παρέμενε περίπου 4% υψηλότερη της προϋπολογισμένης.

Το ενδιάμεσο τμήμα της πτήσης με προώθηση ήταν λιγότερο δραματικό: από το 60° ως το 70° δευτερόλεπτο της επιχείρησης, η απόκλιση από την ομαλή γωνία πτήσης έφτανε τις 0,75 μοίρες, ενώ η απόκλιση πορείας ήταν περίπου 1 μοίρα. Στο 100° δευτερόλεπτο της πτήσης, η γωνία απόκλισης αυξήθηκε κατά 1 μοίρα της ονομαστικής. Οι μέγιστες γωνίες περιστροφής για τις κατευθυντήριες μηχανές του κεντρικού τμήματος παρέμεινε στα όρια των 3-3,5 μοιρών, ενώ για τους περιφερειακούς προωθητήρες οι δείκτες αυτοί παρέμειναν στις 6-8 μοίρες και για τα πτερύγια οι αντίστοιχες τιμές ήταν 2-3 μοίρες.

Ο αποχωρισμός του πρώτου ορόφου έλαβε χώρα στα 116,38 δευτερόλεπτα πτήσης. Μόλις 0,33 αργότερα, εκπέμφθηκε η εντολή σβησίματος των μηχανών του πρώτου ορόφου. Τα τηλεμετρικά έδειξαν τη μείωση της ισχύος αυτών των μηχανών, εντός των ορίων αποδεκτών παραμέτρων. Στο πέρας της διαδικασίας, η πορεία του κεντρικού ορόφου, που πυροδοτήθηκε, δεν άλλαξε πάνω από 0,5 μοίρες. Οι κατευθυντήριες μηχανές δε χρειάστηκε να στραφούν πάνω από 6-7 μοίρες, τιμές που βρίσκονταν εντός των διατημάτων τιμών των ονομαστικών παραμέτρων.

Ο δεύτερος όροφος κινήθηκε στην ονομαστική τροχιά με μικρές γωνιακές αποκλίσεις (pitch=0,3, bank=0,3, course=0,6). Οι κατευθυντήριες μηχανές Νο 1 και 3 στράφηκαν ως και 4 μοίρες και οι μηχανές Νο 2 και 4 ώς και 6 μοίρες.

Κατά τη συνέχεια της πτήσης του 2ου ορόφου, τα τηλεμετρικά κατέγραψαν ταλαντώσεις των κατευθυντήριων μηχανών, συχνότητας 6,5 Hz φτάνοντας τα 7,5 Hz στο 280ο δευτερόλεπτο πτήσης. Το πλάτος της ταλάντωσης έφτασε τις 2,3 μοίρες. Οι ταλαντώσεις σταμάτησαν μετά το 280° δευτερόλεπτο. Το φαινόμενο αποδόθηκε στην ελαστική κάμψη του σώματος του πυραύλου.

Στο Τ+285 δευτερόλεπτα, νέο κύμα ταλαντώσεων ταράζει τις μηχανές, αυτή τη φορά με συχνότητα 1,5-1,6 Hz και πλάτος 2 μοίρες. Αυτή τη φορά, η επικρατέστερη υπόθεση είναι οτι το φαινόμενο οφειλόταν στις ταλαντώσεις του υγρού καυσίμου εντός του πυραύλου.
Ως αποτέλεσμα της αστοχίας του συστήματος ρύθμισης πίεσης καυσίμου, το σύστημα προώθησης έμεινε από καύσιμα ακριβώς ένα δευτερόλεπτο πριν τον ονομαστικό χρόνο εκπομπής εντολής από τον χρονιστή για σβήσιμο των μηχανών, που ήταν προγραμματισμένη να σταλεί στο Τ+296,4 δεύτερα. Αντί γι αυτό, η μηχανή απενεργοποιήθηκε στο Τ+295,4 από τον αισθητήρα διακόπτη στροβίλου (ΑΚΤ), που ανίχνευσε την αυξημένη στροφορμή του στροβίλου αντλίας καυσίμου, καθώς δεν εμποδιζόταν πλέον από τη ροή καυσίμου. Τη στιγμή εκείνη, έμεναν 375 κιλά υγρού οξυγόνου (οξειδωτικού υλικού) στον πύραυλο.

Τη στιγμή που έσβησαν οι μηχανές, ο πύραυλος πετούσε με την ταχύτητα των 7780 μέτρων ανά δευτερόλεπτο, σε ύψος 228,6 χλμ πάνω από την επιφάνεια της γης, με γωνία 0 μοίρες 21 (24) λεπτά ως προς τον τοπικό ορίζοντα.

Ο δεύτερος όροφος του πύραυλου και ο δορυφόρος τέθηκαν σε τροχιά 228 επί 947 χλμ, με κλίση 65,1 μοίρες ως προς τον ισημερινό. Η θέση σε τροχιά ολοκληρώθηκε σε 96,2 λεπτά
(άλλες πηγές αναφέρουν τροχιά 223 επί 950 χλμ). Σε κάθε περίπτωση, το πρόωρο σταμάτημα της μηχανής άφησε το δορυφόρο σε τροχιά 80-90 χλμ κάτω της ονομαστικής.
Ο δορυφόρος PS-1 αποχωρίσθηκε 314,5 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση, ή 19,9 δεύτερα μετά το σβήσιμο των μηχανών (η προϋπολογισμένη καθυστέρηση για τον αποχωρισμό ήταν 18-20 δεύτερα).

Το σήμα ανάπτυξης του γωνιακού ανακλαστήρα που είχε συναρμολογηθεί στο σώμα του κεντρικού ορόφου στάλθηκε στα 325,44 δευτερόλεπτα. Η συσκευή επέτρεπε την ακριβή παρακολούθηση των παραμέτρων πτήσης του πυραύλου.

Όλες οι πληροφορίες από το πληρέστατο αφιέρωμα εδώ.

D. comme départ

Ο φιλόσοφος με την αγαπημένη του D., ταλαιπωρημένοι πολύ από το χρόνο, επέσπευσαν κάπως την αναχώρησή τους από τον κόσμο αυτό. Ο Βιεννέζος Gerhard Hirsch (κατ'άλλους, Horst), γιός ενός εβραίου εμπόρου γραμματοσήμων (κατ'άλλους, εμπόρου ξύλου) και μιας καθολικής γραμματέως, γεννήθηκε το 1923 (κατ'άλλους, το 1924) - πρόλαβε λοιπόν να δει, μεγάλο μέρος από το δράμα (και τις ελπίδες) του 20ου αιώνα.

Δημιουργικός, πρωτότυπος και ανήσυχο πνεύμα, πλανήθηκε ουκ ολίγες φορές στις εκτιμήσεις του και τις κρίσεις του, όπως έχουμε την πολυτέλεια να διαπιστώσουμε εκ των υστέρων - σίγουρα όμως το έργο του αξίζει, και θα έχει, μια δεύτερη ανάγνωση, τελικά πιό σύμφωνη με την ουσία της κριτικής ματιάς του στα πράγματα.

(Εδώ κι εδώ δύο παλιότερα σχετικά κείμενα του Μιχάλη Μητσού στη στήλη του "Διαστάσεις".)

Βαβυλ-ιωτικές λαλ-ιές

Και τώρα;

Ειρηναίος ή Θεόφιλος;

Τι θέλουν οι ισραηλινοί;

Τι λένε οι Μεγάλοι Ευεργέτες;

Και πάλι εδώ θα είμαστε...

...από τις 17. Όλοι όμως κάτι θα κάνουμε στις 16 - θα ψηφίσουμε ένα κόμμα, λευκό ή άκυρο ή πάλι δε θα πλησιάσουμε στις κάλπες. Θα ήθελα να γράψω στο μπλογκ αυτό τι θα κάνω εγώ και γιατί. Ο Γιώργος Ρούσσης, εκλεκτός δάσκαλος του κατά τα άλλα αμαρτωλού Παντείου, τα λέει καλύτερα για λογαριασμό μου:

Στηρίζω την πιο μαζική δύναμη αντίστασης

Στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, των οποίων η σημασία για την πορεία προς την κατώτερη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας, το σοσιαλισμό που είναι και το ζητούμενο για τους κομμουνιστές, δε θα πρέπει να υπερτιμάται, στηρίζω το ΚΚΕ ως την πιο μαζική δύναμη αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, ως την πιο μαζική αριστερή αντιιμπεριαλιστική - αντικαπιταλιστική δύναμη της πατρίδας μας, ως μια από τις λιγοστές δυνάμεις της παραδοσιακής δυτικοευρωπαϊκής κομμουνιστικής αριστεράς που δεν υπέκυψε στις σειρήνες της ενσωμάτωσης, ως τη μοναδική κοινοβουλευτική δύναμη που με σαφήνεια τοποθετείται κατά της όποιας κυβερνητικής συνεργασίας τόσο με τη γαλάζια όσο και με την πράσινη δεξιά.

Ως τη δύναμη εκείνη που δεν περιορίζεται να διεκδικεί ένα ανέφικτο στην εποχή μας κοινωνικό κράτος στα πλαίσια του καπιταλισμού, αλλά αγωνίζεται για την ανατροπή του.
Ταυτόχρονα, θα ήθελα να επισημάνω ότι τέτοιες δηλώσεις στήριξης του Κόμματος, η παρουσία σε εκδηλώσεις του, οι δημόσιες τοποθετήσεις υπέρ επιμέρους θέσεών του, η οικονομική του ενίσχυση, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν δευτερεύουσες πτυχές μιας μόνιμης, οργανωμένης, ουσιαστικής συνεργασίας, ιδιαίτερα στον τομέα της θεωρητικής αναζήτησης που το Κόμμα στα πλαίσια μιας αντιιμπεριαλιστικής - αντικαπιταλιστικής μετωπικής στρατηγικής και τακτικής θα έπρεπε να επιδιώκει να σφυρηλατεί με εκτός Κόμματος διανοούμενους.

Στηρίζω, λοιπόν, και σε αυτές τις εκλογές το ΚΚΕ, με την ελπίδα η όποια ευκταία εκλογική του ενδυνάμωση να συμβάλει στην υλοποίηση της διακηρυγμένης άλλωστε και από το 17ο Συνέδριό του μετωπικής αντισεχταριστικής πολιτικής του, της μόνης ικανής να προωθήσει τόσο το λαϊκό κίνημα όσο και το Κόμμα.

Γ. Ρούσσης (από το Ριζοσπάστη 12/9/2007)

Για παράδειγμα

Είχε πολύ κέφι εκείνη η παρέα των τριών φίλων στο Παρίσι. Όλο χαβαλές και ανέκδοτα. Ο ένας, ο νεότερος, ήταν ο ευγενής οικοδεσπότης - γύριζε τις παρέες, μιλώντας τους σε τρεις-τέσσερεις γλώσσες, και φρόντιζε για τα στοιχειώδη - κρασί, σαλάτες, κάρβουνα. Ο δεύτερος, δεν έκανε τίποτε άλλο εκτός από το να διηγειται πλάκες στα ελληνικά τη μια μετά την άλλη, και να κατεβάζει το κρασί σε σταθερούς ρυθμούς.
Ο τρίτος, φίλος προ αμνημονεύτων ετών του προηγούμενου, είχε πάρει ψηλά τον αμανέ: ισχυριζόταν οτι φτιάχνει το καλύτερο κοκορέτσι στο Παρίσι, αλλά για την πικρίλα έφταιγαν τα έντερα που του τα πουλήσανε αλατισμένα.

Κάποια στιγμή, ο πλακατζής παίρνει ανάσα και με ρωτάει με νόημα κάτι που αφορούσε κανονικούς διαιρέτες μιας δομής - κάτι εξεζητημένο, στο οποίο απάντησα "ναι, νομίζω" χωρίς να το καλοσκεφτώ. Είδατε; λέει με νόημα στους άλλους δύο, και ξεσπάει σε γέλια.
Την έπεσα στο πικρό κοκορέτσι, χωρίς πολλά άλλα - μετά από βδομάδες, όταν το είχα ξεχάσει, ανακάλυψα τουλάχιστο οτι δεν είχα πει μπούρδα :-)

Η παρέα των τριων, όπως και πολλοί άλλοι συνδαιτημόνες, ήταν - είναι ακόμα - ένα τμήμα από το εκλεκτό επιστημονικό δυναμικό που έχουν παράξει μεν, δεν κράτησαν δε, τα ελληνικά σχολεία. Ο... αρχιψήστης, τιμήθηκε πρόσφατα μαζί με άλλον συνάδελφό του με το μετάλλιο Ντιράκ για τη συμβολή του στην πρόοδο της σύγχρονης φυσικής, η σπουδαιότερη συνιστώσα της οποίας είναι ίσως η θεωρητική πρόβλεψη για το κουαρκ "γοητεία" στα πλαίσια του λεγόμενου "καθιερωμένου μοντέλου".

Είναι ο Γιάννης Ηλιόπουλος, που εργάστηκε και διέπρεψε για πολλά χρόνια σε αυτό το κορυφαίο ερευνητικό εργαστήριο της εκόλ νορμάλ ως διευθυντής. Είθε και το Νόμπελ!

Αναμνήσεις από το μέλλον

...υπάρχουν και μπορεί να είναι πολιτικά χρήσιμες σε όποιον έχει μνήμη και κρίση:

Τη στήριξή του στο ΠΑΣΟΚ εξέφρασε ο δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Μπουτάρης,
επικεφαλής της παράταξης «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη». Σε τηλεφωνική
επικοινωνία που είχε με τον επικεφαλής της Εκλογικής Επιτροπής Α' Θεσσαλονίκης
του ΠΑΣΟΚ Ν. Ακριτίδη, τόνισε ότι σε αυτή «την κρίσιμη αναμέτρηση είναι
συστρατευμένος στον αγώνα του ΠΑΣΟΚ για τη νέα μεγάλη δημοκρατική νίκη και τη νέα αλλαγή».

«Ποτέ δεν είπα ότι δεν είμαι ΠΑΣΟΚ. Εγώ ΠΑΣΟΚ είμαι και επιπλέον
στηρίζω τον Ευάγγελο Βενιζέλο, για τον οποίο οργανώνω εκδήλωση στις 9 απόψε στην
Αίγλη», δήλωσε στην «Ε» [7/9/2007] ο Γ. Μπουτάρης.

Μια τέτοια (οιονεί) δήλωση επικαλέστηκαν ορισμένοι πριν τις περυσινές δημοτικές εκλογές - και κατηγορήθηκαν από άλλους αριστερούς οτι δεν νομιμοποιούνταν να το κάνουν.

Εύχομαι η τωρινή κρίση των τελευταίων να βοηθηθεί από τη μνήμη τους - και να μη χρειαστεί, η μελλοντική μνήμη τους να ενισχύσει την κρίση τους...

Πολιτικές ανορθογραφίες

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ, πρόεδρος της οποίας είναι ο δικηγόρος και υποψήφιος βουλευτής Αντώνης Βγόντζας και γενικός γραμματέας ο γ.γ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δημ. Βερβεσός, καταγγέλλει την απόφαση του Αρείου Πάγου για κάψιμο της υποψηφιότητας της Φώφης (Γεννηματά) με αίολες ερμηνείες του Συντάγματος.
(από τα Νέα 3/9/2007)

Έλεως!!

Indices d'incendies

Χάρτης από το EFFIS, 24/8/2007 (ενσωματώνονται και στοιχεία μέχρι τις 27/8).

Το φύλαγα, αυτό το 100° μπιλιέτο, για να γράψω δυό λόγια για τον Парвус και γιατί το μπλογκ τούτο ονομάζεται έτσι. Δεν πειράζει, άλλη φορά, όταν σβήσουν τ'αποκαΐδια...

Η μεγάλη εικόνα των πυρκαγιών της νοτιοανατολικής Ευρώπης φαίνεται στον παραπάνω χάρτη. Πρέπει να συμπληρωθούν εκεί πολύ περισσότερα συμβάντα στη Σικελία και τη βόρεια Βουλγαρία, που έλαβαν χώρα νωρίτερα το καλοκαίρι. Μια μεγαλύτερη εικόνα θα περιλάμβανε καταστροφικές πυρκαγιές στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσσίας, την Πορτογαλία και τις Κανάριες νήσους.

Το ερώτημα που "καίει" σε σύμπασες τις ψησταριές της πατρίδας μας, είναι αν το πρόσφατο κύμα πυρκαγιών οφείλεται σε εμπρησμούς.

Νομίζω οτι η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από το "log file" των αναφλέξεων - και αυτό δεν ταιριάζει με οποιοδήποτε πρότυπο τυχαίων ή/και ανεξάρτητων μεταξύ τους γεγονότων.

Μια επιπλέον (πρόχειρη και προς διακρίβωση) παρατήρηση, στα δεδομένα που απεικονίζονται στο χάρτη και σε λοιπά στοιχεία της EFFIS, είναι οτι ενώ το fitness μεταξύ εκτιμώμενου κινδύνου και εστιών πυρκαγιών στις ίδιες ημερομηνίες είναι καλό για την περίπτωση της Ιταλίας, είναι κακό για τα ενδότερα της Αλβανίας και τη δυτική Πελοπόννησο (προσοχή, ο παραπάνω χάρτης αναφέρεται σε κίνδυνο μετά τις πυρκαγιές και όχι σε προβλέψεις πριν τις πυρκαγιές για τις ημερομηνίες που ξέσπασαν).

Μ'άλλα λόγια και απλοποιώντας, μάλλον προκύπτει οτι στην Ελλάδα και την Αλβανία, αλλού είχαμε ιδιαίτερα σημαντικό λόγο να περιμένουμε τις πυρκαγιές κι αλλού εκδηλώθηκαν.

Απαιτώντας λοιπόν μια τεκμηριωμένη απάντηση από το κράτος, ας μη βιαστούμε εν τω μεταξύ να βγάλουμε συμπεράσματα.

-Τίποτα δεν επιτρέπει προς το παρόν να συμπεράνουμε οτι υπήρξε ένα και μοναδικό σχέδιο εμπρησμών. Πολύ περισσότερο, τίποτα δεν επιτρέπει να κάνουμε επιπλέον υποθέσεις για την ύπαρξη περισσότερων του ενός σχεδίων, την ιεράρχησή τους ως προς την επιτελικότητα (από μικροτοπικά ώς εθνικά και υπερεθνικά) και την εμπλοκή τους με τις υπαρκτές περιπτώσεις εμπρησμών εξ αμελείας.

-Τίποτα επίσης δεν επιτρέπει να δεχτούμε άκριτα την υπόθεση οτι σκοπός των εμπρηστών ήταν η ιστορική καταστροφή που συνέβηκε - δηλαδή οι σπουδαιότερες πυρκαγιές στον ελλαδικό χώρο από τα τέλη του 19ου αιώνα, με ίσως παραπάνω από 80 67 νεκρούς (που ίσως μετρήσουμε όταν κοπάσει η πυρκαγιά, δεν έχουμε κι άλλα νέα θύματα και μάθουμε την τύχη των αγνοουμένων μετρήσαμε τελικά).

Ας τα αφήσουμε λοιπόν αυτά, για να επανέλθουμε αργότερα και με περισσότερα στοιχεία, για τα οποία οι μηχανισμοί του κράτους έχουν χρέος να δουλέψουν.

Υπάρχουν όμως πράγματα που γνωρίζουμε, και πράγματα που πρέπει να κάνουμε:

-Γνωρίζουμε οτι οι συνθήκες ακραίου κινδύνου ανάφλεξης και ανεξέλεγκτης διάδωσης πυρκαγιάς θα παράγονται όλο και συχνότερα στην περιοχή μας. Η αλλαγή του κλίματος δε σημαίνει οτι ο "θερμοστάτης" θα ρυθμιστεί κάπου πιό ψηλά. Σημαίνει κορύφωση κινδύνου για πολύ πιό συγκεκριμένες και τρομακτικές καταστροφές.

-Γνωρίζουμε οτι η Νέα Δημοκρατία άφησε τις δυνάμεις κατάσβεσης και τον αντιπυρικό σχεδιασμό στα ίδια, ίσως και σε χειρότερα σημεία, που τις είχε αφήσει η προηγούμενη άθλια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Και μαζί μ'αυτό, άφησε άθικτο, βλέπε εξέλιξε προς το χειρότερο το νομικό πλαίσιο που επιτρέπει να αντλείται όφελος από πυρκαγιά.

* Η καταδίκη αυτών των πολιτικών και των φορέων τους είναι το πρώτο σαφές συμπέρασμα από την τραγωδία αυτή. Ακόμα όμως και όσοι δε συμφωνούν με το πόσο χάλια υπήρξε για το λαό και τον τόπο η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, έχουν το καθήκον να πιέσουν τους εκπροσώπους τους ώστε:

1) Να καταργηθούν οι δασοκτόνοι νόμοι.
2) Να αναχθεί σε θέμα ύψιστης προτεραιότητας η πολιτική προστασίας από τις φωτιές, σε όλες τις διαστάσεις της, μακροπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και άμεσες:
- δραστικά, ριζικά μέτρα για το γενικό πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών. Τίποτα δε μας εγγυάται οτι θα φέρουν αποτέλεσμα, ωστόσο αν συνεχίσουμε έτσι οδηγούμαστε σε επίγεια κόλαση.
- προληπτικά μέτρα (καθαρισμοί δασικών εκτάσεων, πολιτική άμυνα κι εκπαίδευση...)
- μέτρα εντατικής επιτήρησης των δασών
- μέτρα ενίσχυσης της δύναμης κατάσβεσης (οργανωτικού σχεδιασμού, πυροσβεστικών μέσων, προσλήψεων, βελτίωσης όρων εργασίας, εκπαίδευσης προσωπικού...)
-μέτρα υποστήριξης της αποκατάστασης των καμμένων, αποτροπής των παράπλευρων φυσικών καταστροφών (πλημμύρες,...), ασφάλισης/αποζημίωσης των πληγέντων, υποστήριξης της ανάκαμψης της αγροτικής παραγωγής,
-μέτρα ενίσχυσης της έρευνας και τεχνολογίας για όλα τα παραπάνω

Η απροθυμία των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα να δεσμευτούν για τα παραπάνω και, πάνω απ'όλα, η αντιπαραβολή με τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ίσως πείσει τον κόσμο που τα ακολουθεί, να αποδεσμευθεί από αυτά...

* Το δεύτερο καθήκον που χρεώνεται ο καθένας μας, είναι η ενεργή συμμετοχή στην προστασία και όσο γίνεται στην κατάσβεση των πυρκαγιών. Ανεξάρτητα από την αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, κανείς δεν μπορεί πλέον να παραμένει αμέτοχος.

Αυτή τη στιγμή η αυξημένη λαϊκή επαγρύπνηση και κινητοποίηση είναι ο παράγοντας αποφασιστικής σημασίας για να προληφθούν νέες πυρκαγιές.
Το χέρι των εμπρηστών, αποθρασυμένο από την πολιτική του δικομματισμού, τα διάφορα συμφέροντα και τις τεράστιες ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού, μόνο η λαϊκή κινητοποίηση μπορεί να το εξουδετερώσει.

όπως αναφέρεται και στην ανακοίνωση της ηγεσίας του ΚΚΕ, 25/8/2007.

Είναι ώρα, όλοι μας, να δώσουμε τη δική μας, ασύμμετρη απάντηση στην τραγωδία που μας έπληξε, σε ο,τι/όσους την προκάλεσαν, και σε όσους αναλαμβάνουν την εξασφάλιση του ανοχύρωτου της Ελλάδας απέναντι σε τέτοιες καταστροφές. Ας σκεφτούμε με τέτοιον τρόπο και ας κάνουμε ο,τι μας φωτίσει, προσθέτω εγώ.


UPDATE 1: Πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις για το ζήτημα παρατίθενται από τον Κωστή Γκορτζή, εδώ. Στο ποστ ενσωματώνεται κείμενο του δρ. Κακαρά, μια παρέμβαση - ανελέητος καταπέλτης ενάντια στις δασοκτόνες πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ των τελευταίων 30 χρόνων.
UPDATE 2: Εξαιρετικά ενδιαφέρον και αυτό το κείμενο, σταλμένο στο indymedia. Ωστόσο, ο εμφανής συσχετισμός της χάραξης της Ιονίας οδού με το χώρο των πυρκαγιών στη δυτική Πελοπόννησο δεν ανακηρύσσει σε εμπρηστές τα μεγάλα συμφέροντα που ορέγονται την περιοχή - αντιθέτως, τα καθιστά πρώτους υπόπτους για μια μελλοντική επέλαση στα καμμένα...
UPDATE 3: Ο τρόπος εξέτασης της υπόθεσης περί εμπρησμών που προτείναμε, εμπνέει και άρθρο στο "Ποντίκι" της 6/9/2007 :-) Βέβαια στο κείμενο δεν υπάρχουν συμπεράσματα, μόνο επιχειρήματα - τα οποία δεν έχουν καμμία τεκμηρίωση ώστε να πείσουν. Να το έψαχνε κανείς σοβαρά λοιπόν, σ'αυτήν την κατεύθυνση;

Eclisse

Τελευταία κατάδυση...

Erdoğan, Bouvard et Pécuchet

Η (ισχυρότερη από τα αναμενόμενα) επικράτηση του Ερντογάν στις σημερινές εκλογές στη γείτονα, προσθέτει οπωσδήποτε νέα δεδομένα στις εμπλοκές της Τουρκίας στη διεθνή πολιτική - καταρχήν, σε ο,τι αφορά την ανάμειξή της στο Ιράκ και γενικότερα στη σχέση της με τις αμερικανικές κινήσεις σε Ιράκ και Ιράν, κι έπειτα, σε ο,τι αφορά τις ευρωτουρκικές σχέσεις.

Ωστόσο, στα μεγάλα διεθνή και τα μικρότερα εγχώρια ΜΜΕ διαβάζουμε σχεδόν αποκλειστικά παραφράσεις της προηγούμενης παραγράφου, στη θέση αναλύσεων για τα δεδομένα αυτά. Θυμίζουν τον Ιονέσκο, που σ'ένα φιλμάκι επαναλάμβανε διαρκώς "έχω να κάνω την εξής ανακοίνωση, που θ'αλλάξει την πορεία του κόσμου".

...

Είναι της μόδας η συνομωσιολογία, όπως και το κράξιμό της. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι:

μπορούμε να μιλήσουμε για ζητήματα τόσο φανερά αλλά και τόσο κρυμμένα όπως φερειπείν τα γαλλο-ολλανδικά σύνορα, ή είμαστε καταδικασμένοι στο ρόλο των Bouvard και Pécuchet?

Παράνομο το CNE

Στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στη Γαλλία μετά τη νίκη Σαρκοζύ, "σοσιαλιστές" (Κουσνέρ κι άλλοι 6, ετοιμάζεται και ο Βεντρίν...) εφαρμόζουν στην πράξη την ευέλικτη απασχόληση, αλλάζοντας εργοδότες κατά το δοκούν, και
τα δικαστήρια αντικαθιστούν την... ταξική πάλη: το εφετείο Παρισιού κήρυξε παράνομο το "συμβόλαιο νέας πρόσληψης" (CNE) ως αντιβαίνον τις διατάξεις της σύμβασης 158 του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας , στο σημείο όπου προβλέπεται η δυνατότητα απόλυσης χωρίς αιτιολόγηση αν δεν έχουν συμπληρωθεί 2 έτη από την πρόσληψη (ρεπορτάζ εδώ).

Automedication

Θεωρία
Οι πρώτες στήλες «ιατρικών συμβουλών» που θυμάμαι, υπήρχαν ήδη στον ημερήσιο Τύπο στη δεκαετία του ’70 – μαζί με μια εκπομπή στην (κρατική τότε) τηλεόραση. Τα θέματα παρουσιάζονταν από γιατρούς, και η μόνιμη κατακλείδα των άρθρων και των μονολόγων ήταν «απευθυνθείτε στο γιατρό σας», ή «για το σχετικό πρόβλημα, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό».

Στην πορεία, καθώς γερνάμε ως έθνος, ανεβαίνει – τουλάχιστο φαινομενικά – το επίπεδο διαβίωσης, και ενθαρρύνεται παντιοτρόπως η ιδιώτευση των συμπολιτών μας, οι στήλες έγιναν σελίδες, ένθετα και προσφορές βιβλίων ιατρικής εκλαΐκευσης, η γραφική εκπομπή εξελίχθηκε σε διάφορες χλιδάτες παραγωγές (χωρίς να ξεχνάμε και τη διείσδυση της θεματολογίας από τα διάφορα «παράθυρα») και τα πάλαι ποτε «ιατρικά θέματα» περιβλήθηκαν με μυριάδες άλλα ζητήματα ευεξίας, ομορφιάς, φυσικής επίδοσης και λάιφστάιλ.

Ωστόσο εκείνο το ντροπαλό «ρωτήστε ένα γιατρό» επιβίωσε ως φύλλο συκής στο σχετικό discours, σε μια χώρα με όλο και περισσότερους γιατρούς και με πάντα έντονο το χούι όλων των αυτοχθόνων να εκφέρουν γνώμη επί παντός του ιατρικώς επιστητού.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ήρθε και το ίντερνετ. Που έδωσε άλλα μέσα στο εθνικό μας χούι, με φόρα ομοιοπαθών, πύλες που υποστηρίζονται διακριτικά ή απροκάλυπτα από φαρμακευτικές εταιρείες, και γενικά υπεράφθονη πληροφόρηση για θέματα υγείας, η αξιοπιστία και η relevance της οποίας εξαρτάται παραδόξως από αυτόν που τη χρειάζεται (αυτός που μπορεί να την κρίνει, είναι ο ήδη γνώστης).

Κάτι όμως η χαμηλή διάδοση του ίντερνετ, ιδιαίτερα στα στρώματα του πληθυσμού με περισσότερα προβλήματα υγείας (ηλικιωμένοι), κάτι η γενική άνοδος του μορφωτικού επιπέδου του πληθυσμού, κάτι η βελτίωση της προσφοράς ιατρικών υπηρεσιών και των διαγνωστικών μέσων, κάνουν τη συμπεριφορά αυτή της «αυτοδιάγνωσης» να υποχωρεί αισθητά σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Ο έλληνας σήμερα απευθύνεται σε γιατρό πιό εύκολα, κάνει λιγότερο οτι τα ξέρει όλα, είναι πιό υπάκουος στην τήρηση των όρων θεραπείας, αν το πρόβλημά του είναι σοβαρό και επείγον ζητά μια δεύτερη, ή και μια τρίτη γνώμη ειδικού. Με όλα αυτά, παρά τις ελλείψεις ή/και την απίστευτη κακοδιαχείριση της δημόσιας υποδομής υγείας, παρά την ανθυγειινή διαβίωση (μόλυνση των πόλεων, κάπνισμα, κακή διατροφή, απουσία άσκησης, στρες), παρά τη διαφθορά (φακελλάκια, γιατροί-πλασιέ φαρμακευτικών εταιρειών, γιατροί άσχετοι ή αδιάφοροι, γραφειοκρατία) παρά την ακρίβεια (μέσω του πειθαναγκασμού ή της υποχρέωσης να καταφεύγει ο ασθενής στον ιδιωτικό τομέα), η υγεία των ελλήνων συνολικά δε χειροτερεύει, αλλά αντιθέτως, βελτιώνεται τα τελευταία χρόνια.

Κάθε πολιτική βούληση βελτίωσης της υγείας του πληθυσμού θα έπρεπε λοιπόν να λαμβάνει θετικά υπόψη την πρόοδο που σημειώνεται, την πληρέστερη χρήση των υπηρεσιών περίθαλψης, την υποχώρηση της αρχαϊκής νοοτροπίας να παριστάνει ο καθείς το γιατρό, για να επιτεθεί στα πάμπολλα κακώς κείμενα, με στόχο τη διασφάλιση του ανθρώπινου δικαιώματος που βρίσκεται στα θεμέλια όλων των άλλων, του δικαιώματος στην (με υγεία) ζωή.

Φαίνονται αυτονόητα τα παραπάνω; Ε, δεν είναι... Ένα εντυπωσιακό συνοθύλευμα από φαρμακευτικές εταιρείες, ασφαλιστικούς οργανισμούς, και αρρωστημένους οπαδούς των με κάθε μέσο περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, καλούν το «ελληνικό δαιμόνιο» να διαπρέψει, αυτή τη φορά πανευρωπαϊκά. Το παρακάνουν, λένε, οι ευρωπαίοι με το σύστημα υγείας. Κάθε λίγο και λιγάκι στο γιατρό για ψύλλου πήδημα. Ενώ το 40% των ραντεβού θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αφού είναι για αιτίες που οι ίδιοι οι ασθενείς είχαν διαγνώσει στους εαυτούς τους. Αφού πάνε μόνο για τη συνταγή, γιατί να μη θέσουμε περισσότερα φάρμακα στο ελεύθερο εμπόριο ώστε να μπορούν να τ’αγοράσουν απευθείας, χωρίς ιατρική συμβουλή; Γιατί να μην εξαιρέσουμε από τη χρηματοδότηση τα πρώτα 100 ας πούμε ευρώ δαπανών σε φάρμακα/γιατρούς ανά έτος; Κι έπειτα, οι καλομαθημένοι, ζητούν κατευθείαν σπεσιαλίστες ή παρουσιάζονται απευθείας στα νοσοκομεία. Μα τις περισσότερες φορές, ένας γενικός γιατρός είναι αρκετός. Γιατί να μην τους υποχρεώσουμε (με οικονομικά μέτρα) να πηγαίνουν πρώτα στο γενικό γιατρό; Με τέτοια μέτρα θα αποθαρρύνουμε τις «ανεύθυνες» συμπεριφορές υπερβολικής χρήσης των υπηρεσιών υγείας, και θα αποφορτίσουμε το σύστημα υγείας, εξοικονομώντας χρήματα.

Εφαρμογή
Ο γράφων πρέπει να θεωρείται πρότυπο υποκείμενο μιας τέτοιας πολιτικής – ως πιστός εκπρόσωπος/φορέας του «ελληνικού ιδιώματος» που κοροϊδεύει παραπάνω.
Ειλικρινά, δε θυμάμαι την (προ-)τελευταία φορά που επισκέφθηκα γιατρό – εννοώ για πρόβλημα υγείας, όχι για ούζα στο σπίτι ή στα μπαρ και τις ταβέρνες. Πρέπει να ήταν για κάποια αμυγδαλίτιδα στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τα χρόνια περνούσαν από τότε με τις κλασσικές (μια ή δύο) ιώσεις του χειμώνα, καμμιά ηλίαση το καλοκαίρι. Το φαρμακείο μου περιείχε οινόπνευμα, «κόκκινο», βικς, λευκοπλαστ και ασπιρίνες μη αναβράζουσες, ενώ μια φορά που χτύπησε το ανήψι μου εισέπραξα τη γενική χλεύη, καθώς έψαχνα για... σουλφαμιδόσκονη (που απ’ο,τι μου εξήγησαν αργότερα, είναι ελαφρώς ντεμοντέ...)
Πριν από δέκα μέρες λοιπόν, ένιωσα ένα κάψιμο στον δεξιό πήχη. Στην αρχή υπέθεσα οτι κάηκα από τον ατμό της κατσαρόλας, σύντομα όμως είχα μια πληρέστερη διάγνωση: είναι η γνωστή τενοντίτιδα, από το ποντίκι του υπολογιστή. Μου συνέστησα επάλειψη με βικς, μασάζ και βολικές «πόζες» στο κρεβάτι. Χρειάστηκαν τρεις μέρες για να μετατραπεί η «τενοντίτιδα» σε μια διάχυτη αίσθηση εγκαύματος, με τα πρώτα σπυράκια να κάνουν την εμφάνισή τους στον αντίχειρα και τον παράμεσο. «Τι διάολο κόλλησα;» αναρωτήθηκα, και πέρασα το ποντίκι με οινόπνευμα. «Αν χειροτερέψει, θα πάω στο γιατρό».
Και όντως, χειροτέρεψε. Δευτέρα πρωί μια αποκρουστική ροζ συστάδα από φλύκταινες διακοσμούσε τον καρπό μου. «Πανάγο, γουι χεβ α πρόμπλεμ», λέω του γιατρού στο τηλέφωνο. «Έχω βγάλει έρπη» - ήταν η νέα μου διάγνωση. «Έλα τώρα αμέσως», απαντάει ο γιατρός. «Άργησες ένα τριήμερο», μου είπε από κοντά, «έχεις έρπη ζωστήρα που βγαίνει δεν ξέρουμε ακριβώς πότε, συνήθως όποτε είσαι ΄πεσμένος’ και εφόσον έχεις περάσει ανεμοβλογιά μικρός. Θα πλακωθείς στα αντιιικά (!) για μια βδομάδα και θα υποχωρήσει. Αλλά μπορεί να σου φέρουν ύπνο. Πάρε και κάτι για τους πόνους. Θα πάρει πάντως βδομάδες να εξαφανιστεί. Έπρεπε να είχες έρθει νωρίτερα, δεν το προλάβαμε».
Κι έτσι κι έγινε, υποχώρησε η λέπρα, αλλά κοιμόμουν δεκαπέντε ώρες τη μέρα.

Είμαι καλύτερα τώρα, έχοντας πάρει και το μάθημά μου – που θα έτριβα ευχαρίστως στα μούτρα των ιθυνόντων της automedication και της διάλυσης, με κάθε μέσον, του συστήματος περίθαλψης. Με μερικά πράγματα δεν παίζουν.

Απορίες

Άραγε επισκέπτονται αυτό το μπλογκ έλληνες φοιτητές;
Αν ναι, πήγαν να ψηφίσουν σήμερα;

Πιστεύουν οτι η Ανώτατη Παιδεία στη χώρα πρέπει να ανασυσταθεί στη βάση μιας συμφωνίας όπου

-οι νέοι διαθέτουν την ενέργεια, την περιέργεια, το κριτικό πνεύμα, τη σκληρή δουλειά για κατάκτηση των βάσεων της επιστήμης,
-η κοινωνία βάζει τις δαπάνες για υποδομές της προκοπής, καταρτισμένο και παραγωγικό επιστημονικό/ερευνητικό προσωπικό, και
-η πολιτεία εγγυάται τις ίσες δυνατότητες πρόσβασης, τη στήριξη όσων αξίζουν να προχωρήσουν, τη σύνδεση όλης της δραστηριότητας με τις κοινωνικές ανάγκες, τις ευκαιρίες αξιοποίησης της μόρφωσης των αποφοίτων σε όφελος δικό τους και όλης της χώρας;

Πιστεύουν λοιπόν στην ανάγκη ύπαρξης ουσιαστικής και ισχυρής δημόσιας δωρεάν παιδείας;
Βλέπουν οτι το καθεστώς στην Ελλάδα, και κάθε διαχειριστική πολιτική του, είναι ανίκανοι και απρόθυμοι να στηρίξουν μια τέτοια Ανώτατη Παιδεία; Οτι αντίθετα είναι πρόθυμοι και ικανοί να συνεχίσουν την πορεία απεμπόλησης του δημοκρατικού χαρακτήρα αλλά και του ανώτατου χαρακτήρα των πανεπιστημίων, μετατρέποντας ολοκληρωτικά την Ανώτατη Παιδεία σε προνόμιο και εμπόρευμα; Οτι λίγο-πολύ η ίδια απειλή βαραίνει παντού στην Ευρώπη; (*) Οτι η ΕΕ είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης;

Συνειδητοποιούν την ευθύνη που βαραίνει τη γενιά τους, να αντισταθεί σε αυτήν την προοπτική;
Έχουν εμπιστοσύνη στο δρόμο του αγώνα, βλέπουν τη σημασία που έχει η δημοκρατία, η συλλογικότητα, η ενωμένη δράση και η μαχητικότητα στην καθημερινή τους ζωή και στο δικό τους μέλλον;
Έμαθαν να ξεχωρίζουν όσους συναδέλφους τους κάνουν πρακτική εξάσκηση στ’αυτιά τους για να γίνουν αύριο οι νέοι τηλεκήρυκες του συστήματος;

Για να δούμε...

(*)Σχετικό: Λίγο βιαστική μου φαίνεται η κατάληψη, αλλά εντελώς ενδεικτική της έντασης που προκαλεί στους Γάλλους φοιτητές η εξαγγελθείσα πολιτική του νέου προέδρου...

Η επίσημη πρόβλεψη Αποτελέσματα

20.00, TF1:

Nicolas Sarkozy 53,2%
Ségolène Royal 46,8%


Σχεδόν οριστικά (εκτός Γάλλων εξωτερικού):

Nicolas Sarkozy 53,06%
Ségolène Royal 46,94%

Αποχή 16,03%
Ακυρα-λευκά 3,53% των εγγεγραμμένων (δηλ. σύνολο αποχή+λευκά=19,56% - αντίστοιχο α'γύρου: 17,43%)

(Μέχρι αργά το βράδυ: 30 αυτοκίνητα καμμένα στο Παρίσι-έπεσαν "ψιλές" στη Βαστίλλη)

Sainte Prudence

Πάλι τζογοσυζήτηση, αντί πολιτικού περιεχομένου ποστ. (Είναι και λίγο από επαγγελματική διαστροφή :-))

Ενώ ο δεύτερος γύρος έχει ήδη ξεκινήσει, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δινουν 55% στο Σαρκοζύ και οι συζητήσεις για την επόμενη μέρα έχουν φουντώσει για τα καλά, να παρατηρήσουμε οτι
α) οι προβλέψεις συγκλίνουν στο οτι το ποσοστό της αποχής θα κυμανθεί τελικά στα χαμηλά όρια του α'γύρου
β) σε ένα από τα τελευταία γκάλοπ, 17% όσων επιβεβαίωναν οτι θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή, δήλωναν οτι θ'αποφασίσουν τελικά σήμερα ή αύριο, τελευταία στιγμή.

Η Ρουαγιάλ θα χρειαζόνταν τα 3/4 των αναποφάσιστων για να νικήσει, ακόμα κι αν οι "αποφασισμένοι" της έδιναν (μόλις) 45%.

Έτσι πάντως εξηγείται και η προχτεσινή ιδιωτική εξομολόγηση του προέδρου της IPSOS στο φιλικό του περιβάλλον, οτι "θεωρητικά, το προβάδισμα Σαρκοζύ παραμένει αναστρέψιμο" - εκτός κι αν ήταν επρόκειτο για τάμα στην "αγία επιφύλαξη" (sainte Prudence), που σύμφωνα με το εορτολόγιο των καθολικών, γιορτάζεται στις 6 Μάη ;-)

Φυσικά το σύνολο του Τύπου, ΜΜΕ, κι όσων εκφράζονται δημόσια για τα πολιτικά, εκτιμούν οτι ο Σαρκοζύ θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας.
Όπως και νάχει, μια νίκη παραμένει νίκη, και με ένα "μικρό" 51,5-48,5 και με ένα θριαμβευτικό 55-45. Άλλη Δευτέρα υπόσχεται όμως το ένα αποτέλεσμα, και άλλη το άλλο.

UPDATE:

Άλλο γκάλοπ πάλι, από τα "απαγορευμένα", δημοσιευμένο στην Tribune de Genève, δίνει αυξημένη αποχή από 18 ώς 20%, και 9% προβάδισμα στο Σαρκοζύ

UPDATE 15.00:

Εδώ και ώρα έχουν κυκλοφορήσει οι εκτιμήσεις για τη συμμετοχή. Πάνω από 34% μέχρι τις 12, ενώ η αντίστοιχη στον πρώτο γύρο ήταν 31% περίπου. Η extrapolation βγάζει τη μικρότερη αποχή από το '74...
Φαίνεται επίσης οτι ο Σαρκοζύ ανακηρύσσεται... υπερπόντιος πρόεδρος, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες οι τοπικές κάλπες του έδωσαν 54%. Να σημειωθεί οτι συνολικά τα υπερπόντια δίνουν παραδοσιακά μεγαλύτερο ποσοστό στη δεξιά από τον πανεθνικό μέσο όρο...

UPDATE 17.40:

Exit polls Σαρκοζύ 53-55% (Tribune de Genève). Επιβεβαιώνεται η μέγιστη συμμετοχή (17.00/75% - η αποχή εκτιμάται σε 14-15% από IFOP/CSA). Στις ίδιες εκτιμήσεις και το βελγικό κανάλι RTBF (αναφορά: Spiegel).

UPDATE 19.00:

Θα το έχετε δει ήδη υποθέτω. Exit poll CSA Σαρκοζύ 53,5%. Περιμένουμε απλώς την επιβεβαίωση από τις κάλπες...

Ντιμπέιτ

Πάνω από 2 ώρες διήρκεσε χτες η τηλεοπτική "αναμέτρηση" των δύο υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα στη Γαλλία.
Είχαμε ήδη σημειώσει οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν σ'ένα σημείο, οτι η Γαλλία διέρχεται κρίση. Ας προσθέσουμε οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν στο οτι η κρίση είναι αντιληπτή από τους πολίτες.

Ωστόσο, ούτε η Ρουαγιάλ ούτε ο Σαρκοζύ θα μπορούσαν ποτέ να ομολογήσουν αυτό που είδε χτες όλη η Γαλλία, οτι η χώρα ζει μια βαθύτατη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.

-Αντιπαρατέθηκαν ομαδάρχες κατασκήνωσης; Υπερβολή.
-Δυό υποψήφιοι δήμαρχοι; Πλησιάζουμε... κάπου εκεί κινήθηκε το επίπεδο.

Ο Σαρκοζύ επαναλάμβανε το επινοημένο για την περίσταση (εκλογές) διαφημιστικό παραμυθάκι "είμαι υποψήφιος της εργασίας, αυτών που θέλουν να προκόψουν με τη δουλειά".

Η Ρουαγιάλ κινήθηκε στο "είμαι υποψήφια της πραγματικής ζωής, και θα νοικοκυρέψω το κράτος όπως έχω κάνει με το σπίτι μου και την επαρχία μου".

Η "σοσιαλίστρια" μόνο μια στιγμή ξεσκέπασε το Σαρκοζύ όπως θα μπορούσε να είχε κάνει ο τελευταίος συνδικαλιστής: όταν αυτός έταζε την εγγραφή όσων περισσότερων παιδιών με ειδικές ανάγκες σε κανονικά σχολεία (ναι, τόσο μεγάλα θέματα συζητήθηκαν-προσεκτικά επιλεγμένα από τα επιτελεία, ώστε να συγκινηθεί το πόπολο) και την κατοχύρωση του δικαιώματος αυτού, οπότε η Ρουαγιάλ του υπενθύμισε οτι ήταν η κυβέρνηση "του" της δεξιάς που απέλυσε 7000 εκτάκτους που είχαν προσληφθεί στα πλαίσια πλάνου ένταξης των παιδιών αυτών στα σχολεία (το προγραμμα καταργήθηκε).

Ήταν δε τόσο ευχαριστημένη που τον "τάπωσε", που έμεινε στο θέμα κάπου 10 λεπτά να το εμπεδώσουν και οι ηλίθιοι, μπας και ξεχάσουν (και οι ηλίθιοι) τα άλλα αντ'άλλων που είχε πει προηγουμένως για το ενεργειακό πρόβλημα (μα να επιμένει οτι στη Γαλλία μόνο το 17% της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από πυρηνικά! - προφανώς τη μπέρδεψε με την κατανάλωση κάθε μορφής ενέργειας από μηχανές) και τα ακατανόητα περί επανεξέτασης, αλλά μη κατάργησης του νόμου για την αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης.

Ιδού λοιπόν, μια γεύση από το "ντιμπέητ" ("ντεμπά", γαλλιστί). Το ματς ήρθε περίπου χί.

Η αληθινή απορία όμως είναι πώς και γιατί κατάντησε εκεί το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Πώς γίνεται και φτάσαμε δυό τόσο χαμηλού επιπέδου πολιτικοί να διεκδικούν το "ύπατο αξίωμα". Μια απάντηση έχει να κάνει με την χρεωκοπία της αριστεράς και της ηττοπαθούς, οπορτουνιστικής πολιτικής της.

Κατά τα άλλα, το κλίμα που επικρατεί οδηγεί νομίζω σε Σαρκοζύ πρόεδρο και αυξημένη αποχή (δε γράφω τίποτα καινούργιο εξάλλου... Ο Μπαϋρού δήλωσε, όπως αναμενόταν, οτι δε θα ψηφίσει Σαρκοζύ - και όφ δη ρέκορντ, οτι η Ρουαγιάλ δεν τα πήγε κι άσχημα στην αναμέτρηση. Μέσα στη μέρα θα κάνει επίσημες δηλώσεις).

Μια βδομάδα πριν το β'γύρο: απολογισμός

Η πρώτη βδομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του β'γύρου χρησίμευσε στους σοσιαλιστές κυρίως για να... κάνουν το πένθος τους, που λένε και οι ψυχαναλυτές - να το πάρουν δηλαδή απόφαση, που λέει ο λαός, οτι θα βγάλουμε την επόμενη πενταετία με το Σαρκοζύ πρόεδρο.

Την ίδια περίοδο, ο Μπαϋρού προχώρησε με γοργά βήματα στην ιδιότυπη "Προντοποίηση" στην οποία έχει αποφασίσει να περιέλθει:

-την Τετάρτη, ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος (με γελοία συνήχηση - PD) και ξεκαθάρισε οτι δεν πρόκειται να στηρίξει Σαρκοζύ. Αντίθετα, αναποκρίθηκε στην πρόσκληση της Ρουαγιάλ για δημόσια συζήτηση (που τελικά έγινε Σάββατο πρωί και καλύφθηκε από δευτεροκλασσάτα ΜΜΕ, καθώς τα μεγάλα πρόβαλαν ως πρόσχημα για τη μη κάλυψη, τις ρυθμίσεις ισοκατανομής χρόνου στους υποψήφιους - ενώ στην πραγματικότητα μπήκαν τα "μεγάλα μέσα" του Σαρκοζύ για το σκοπό αυτό). Από τον (πολύ μέτριο) διάλογο αυτό, βγήκε το σαφές μήνυμα "έχουμε διαφορές, αλλά είμαστε και συμπληρωματικοί - συνεπώς μπορούμε να τα βρούμε".
-καθόλη τη βδομάδα, ένας-ένας οι "βαρώνοι" του (τρέχοντος) κόμματος του Μπαϋρού, δήλωναν την υποστήριξή τους στο Σαρκοζύ, κάτι που αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τον κεντρώο να πετάξει όλη τη σαβούρα και να αναδείξει νέο άφθαρτο και ταιριαστό με την προδιαγραφόμενη κεντροαριστερή συμπόρευση προσωπικό.

Χτες κάποιοι από αυτούς ανακοίνωσαν οτι θα επιδιώξουν να κρατήσουν την ταμπέλα του (ιδρυμένου από το Ζισκάρ) κόμματος, πράγμα που βοηθά ακόμα περισσότερο το Μπαϋρού στις δουλειές του.

Μ'αυτά και μ'αυτά, στο τέλος της βδομάδας μια πλειοψηφία σχεδόν των υποστηρικτών της Ρουαγιάλ επιθυμούν ο Μπαϋρού να γίνει ο πρωθυπουργός της, αν αυτή εκλεγεί - το πρόβλημα είναι οτι τα γκάλοπ δεν κουνήθηκαν πέρα από το 48% για τη Ρουαγιάλ, ενώ έδιναν την αποχή αυξημένη (ενώ είναι καθαρό οτι το ποσοστό της και η αποχή σχετίζονται με αντίστροφη αναλογία...)

Τελικά, αν η Ρουαγιάλ είχε κάποια εκλογικά κέρδη αυτή τη βδομάδα, αυτά οφείλονται μάλλον στη θλιβερή φιέστα πολιτικο-σοουμπιζνεσικής στήριξης στο Σαρκοζύ, όπου παρέλασαν: η εθνική μούμια Johnny Haliday , ο ηθοποιός σούργελο που έχοντας δωρήσει πλαστικά βυζιά στη γυναίκα του, έκανε τηλεοπτική καταγγελία του αποτελέσματος Jean-Marie Bigard, ο "αξιόλογος" κουμπάρος του εμπορικού σινεμά που έφαγε πόρτα από το Χόλυγουντ Jean Reno, ο κακομοίρης ο παππούς που πάει όπου του λένε γιατί έχει έξοδα Henri Salvador, ο "φιλόσοφος" των φυλλάδων που ντροπιάζει το γένος του όλο André Glucksmann και άλλοι γελωτοποιοί/πρεζάκηδες της εξουσίας... να ξερνάς.

Και από αύριο, τι; Οι όποιες ισχνές ελπίδες έχει η Ρουαγιάλ, συνδέονται με μια απότομη μεταστροφή του "κλίματος" της πολιτικής επικαιρότητας. Το περίφημο "ντιμπέητ" της 2 Μάη συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών αναποφάσιστων - και είναι μια εν δυνάμει ευκαιρία να το κάνει.

Δεν πιστεύω οτι θα τα καταφέρει. Πάνω απ'όλα δεν πιστεύω οτι αν εκλεγόταν η πολιτική της θα είχε οποιαδήποτε διαφορά ουσίας από αυτή του Σαρκοζύ. Όπως και δεν πιστεύω οτι η πολιτική του Σαρκοζύ, αν εκλεγεί, θα έχει οποιαδήποτε ουσιαστική διαφορά από αυτή του σημερινού προέδρου και της δεξιάς κυβέρνησης της οποίας ήταν το επιφανέστερο στέλεχος.

Όπως πιστεύω και οτι τις παραπάνω απόψεις τις ενστερνίζεται η πλειοψηφία των Γάλλων. Γι'αυτό άλλωστε, οι βουλευτικές που θ'ακολουθήσουν θα έχουν εξαιρετική πλάκα...

Αυτά προς το παρόν από το Παρίσι της τελευταίας βδομάδας του Απρίλη, όπου παρόλ'αυτά ορισμένα αδιόρατα σημάδια προειδοποιούν για τις μεγάλες εξεγέρσεις που θα έρθουν: να, για παράδειγμα, η ζέστη είναι αποπνικτική και οι φράουλες (οι "καλές") έχουν 20 ευρώ το κιλό ;-)

Avalon(s)

Οριστικά αποτελέσματα:

Αποχή 16,23% Αποτελέσματα:

Sarkozy 31,18%

Royal 25,87%

Bayrou 18,57%

Le Pen 10,44%

Besancenot 4,08%

Buffet 1,93%

Laguiller 1,33%

Bové 1,32%

Voynet 1,57%

Nihous 1,15%

Villiers 2,23%

Schivardi 0,34%

Ομολογώ οτι έπεσα τελείως έξω στις εκτιμήσεις μου, σε δύο βασικά σημεία:
1) Υπήρξε μαζικότατη μεταστροφή ψηφοφόρων του Le Pen στο Sarkozy, και αυτή ήταν η μεγάλη επιτυχία της πολιτικοεκλογικής στρατηγικής του δεύτερου. "Δεν είδα τίποτα" τέτοιο να έρχεται. Πίσω από αυτό το λάθος, κρύβεται προφανώς η στρεβλή κατανόηση των κοινωνικών/ταξικών χαρακτηριστικών των ψηφοφόρων του φασίστα.
2) Η πόλωση μεταξύ των "τριών μεγάλων" και των υπολοίπων, δεν ήταν έντονη - ήταν συντριπτική. Η αριστερά δεν χρεώθηκε μια απλή εκλογική ήττα, αλλά οδηγήθηκε σε κανονική εκλογική χρεωκοπία. Ο Besancenot που γενικά συγκράτησε τις δυνάμεις του δεν μπορεί ν'ακυρώσειτη γενικότερη εικόνα.

Αντίθετα, η μεγάλη επιτυχία Bayrou και η "αντιφατικών χαρακτηριστικών" επίδοση της Royal δεν ήταν πέρα από όσα καταλάβαινα. Το ιστορικά χαμηλό ποσοστό αποχής ήταν εξίσου προβλεπόμενο.

Και τώρα; Το πολιτικό τοπίο αλλάζει στη Γαλλία (προς μια κατεύθυνση "ιταλοποίησης", τηρουμένων των αναλογιών)- και η συζήτηση που αφορά τις αλλαγές θα είναι μεγάλη. Για το δεύτερο γύρο, ο Sarkozy ξεκινά με μικρό προβάδισμα.

Το τραγουδάκι, αφιερώνεται στους ευτυχείς κεντρώους.
Ο τίτλος στους υπόλοιπους...

Εκλογές και κόμματα 7: φήμες καταρχήν, αποτελέσματα μετά

Το ποστ αυτό θα "αυγαταίνει" όσο περνάει η ώρα, με την επικαιρότητα των γαλλικών εκλογών.

====
"Παράνομη" δημοσκόπηση της τελευταίας στιγμής, δημοσιευμένη στην Tribune de Genève:
Σαρκοζύ 26%
Ρουαγιάλ 23%
Μπαϋρού 20,5%
Λεπέν 12,5%
Φήμες οτι το ποσοστό των αποφασισμένων του Μπαϋρού αυξάνει κατακόρυφα και οτι ο κεντρώος έχει μεγάλο ρεύμα σε μέχρι πρότινος αναποφάσιστους, ψηφοφόρους στα προάστια και πρωτοεγγεγραμμένους
Περισσότερα, εδώ.
Να έχει ο Μπαϋρού πάνω από το 15,5 του μπλογκοπροπό μου, σε βάρος της Ρουαγιάλ αλλά και της "λοιπής αριστεράς", το βρίσκω ενδεχόμενο απόλυτα λογικό. Το 12,5 του Λεπέν όμως, δεν το "βλέπω"...
====
Της BVA, στη βελγική Le Soir:
Σαρκοζύ 29%
Ρουαγιάλ 26%
Μπαϋρού 17%
Λεπέν 12,5%
...που αποδεικνύει οτι συμπέρασμα δεν βγαίνει. Θα το διασκεδάσουμε, μέχρι το βράδυ...
====
Εξαιρετικά ανεβασμένη συγκριτικά με το 2002 η συμμετοχή στα "υπερπόντια εδάφη", μεταδίδει το radio France Info
====
Καταπληκτική λιακάδα στο Παρίσι, εξαιρετικός καιρός σε όλη τη Γαλλία - ορισμένοι σχολιαστές θεωρούν την καλοκαιρία παράγοντα μείωσης της αποχής.
-βόμβες στην κορσική, χτες είχε διαδήλωση με ξύλο - στον κόσμο τους!
====
Ίσως ο πιό απρόβλεπτη συνιστώσα του εκλογικού σώματος είναι οι νέοι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Πρόκειται για το 8% του συνόλου των εγγεγραμμένων, και είναι νέοι που αποκτούν για πρώτη φορά εκλογικό δικαίωμα, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας, κυρίως κάτοικοι των προαστίων, που απείχαν μέχρι τώρα από την πολιτική ζωή. Η αποχή επίσης προβλέπεται μειωμένη. Όλα αυτά είναι α πριόρι σε βάρος του Λεπέν, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς τους ωφελημένους. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη ανταπόκριση του ελβετού δημοσιογράφου, ο Μπαϋρού εμφανίζεται να παίρνει ένα σοβαρό τμήμα των ψηφοφόρων αυτών. Οι μελετητές που κατασκεύασαν το "μπλογκόμετρο" που έχω κάτω δεξιά, υποδεικνύουν και το Μποβέ και τη Ρουαγιάλ ανάμεσα στους "κερδισμένους" από την ψήφο των ψηφοφόρων του 2007 που δεν περάσαν από τις κάλπες το 2002...
====
δεν έχω γράψει τίποτα για τη μεγάλη φασαρία που έγινε γύρω από τη χρησιμοποίηση διατάξεων ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, πειραματικά, για 1,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένους (3,3% του εκογικού σώματος) σε 82 δήμους και κοινότητες άνω των 3500 κατοίκων... Υπήρξε μεγάλη ανησυχία για την αξιοπιστία τους, πολλές κινήσεις πολιτών διαδήλωσαν γαι τη μη χρησιμοποίησή τους, κάποιοι υπέδειξαν τρόπους ηλεκτρονικής εκλογονοθείας, ένα τμήμα των μηχανών αντικαταστάθηκε επειγόντως την Τετάρτη, αλλά τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι μηχανές έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στα υπερπόντια τμήματα και προς το παρόν όλοι αναφέρουν οτι η διαδικασία εξελίσσεται απολύτως ομαλά.
====
αναφέρθηκε κι ένα ψιλοπροβληματάκι σε κάποιες μηχανές στη Reims - με μοναδική συνέπεια την καθυστέρηση της έναρξης ψηφοφορίας στα αντίτοιχα τμήματα...
====
12.00 Γαλλίας: συμμετοχή 10% μεγαλύτερη από την αντίστοιχη, μέχρι την ίδια ώρα, το 2002!
====

Συμμετοχή μαμούθ. Εκτιμήσεις κομμάτων: Selon l'UDF
N. Sakozy: 26%	S. Royal: 23%	F. Bayrou: 21%	J.-M. Le Pen: 12%
Selon le QG PS
N. Sakozy: 27%	S. Royal: 26%	F. Bayrou: 16%	J.-M. Le Pen: 17%
Selon l'Institut Ipsos
N. Sakozy: 27,5%	S. Royal: 26%	F. Bayrou: 16%	J.-M. Le Pen: 17%

=====

...τα υπόλοιπα τα ξέρετε ήδη (22.15 ώρα Γαλλίας)

Αποχή 15,23% Αποτελέσματα στο 63,5 εγγεγραμμένων:

Sarkozy 30,42%

Royal 24,73%

Bayrou 18,33%

Le Pen 11,34%

Besancenot 4,38%

Buffet 1,9%

Laguiller 1,48%

Bové 1,4%

Voynet 1,56%

Nihous 1,53%

Villiers 2,55%

Schivardi 0,38%

22/4/1870

Eκλογές και κόμματα 6: γενικό πλαίσιο

Ένα σημείο σύμπτωσης όλων ανεξαιρέτως των υποψηφίων στις αυριανές προεδρικές, είναι οτι η Γαλλία βρίσκεται σε περίοδο κρίσης. Ο όρος κυριαρχούσε ήδη κατά την ανάδειξη του Jacques Chirac στην προεδρία, όταν το 2002 συγκέντρωσε 82% περίπου έναντι του Jean-Marie Le Pen. Τα κυριότερα γεγονότα που χαρακτήρισαν την πενταετία, έκαναν πλέον την διαπίστωση "κρίσης" κοινό τόπο. (Τηλεγραφικά: η απόρριψη του ευρωσυντάγματος (το Μάη του 2005) ενώ κυβέρνηση, κεντρώοι και αξιωματική αντιπολίτευση τάχθηκαν υπέρ. Ακολούθησαν οι βίαιες ταραχές των προαστίων των περισσότερων μεγάλων πόλεων (το Νοέμβριο του 2005), καθώς και το κύμα μαζικών διαδηλώσεων των νέων (την άνοιξη του 2006) που τελικά οδήγησαν στο «θάψιμο» του νόμου για το λεγόμενο «συμβόλαιο πρώτης πρόσληψης»).

Δεν είναι τυχαίο οτι τα παραπάνω γεγονότα, που επέβαλλαν την επίκληση της "κρίσης" ως αναγκαίο πρόλογο σε κάθε πολιτική διακήρυξη, ορίζουν και το κλίμα απόρριψης της κυβερνητικής πολιτικής, η σφοδρότητα του οποίου μπορεί να μετρηθεί από τα (τουλάχιστο) δύο πρώτης τάξης πολιτικά θύματά της - τον πρώην και τον νυν πρωθυπουργό, που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν μια πολυτελή «σύνταξη» και να ενταφιάσουν τις οποιεσδήποτε φιλοδοξίες συνέχειας της προηγουμένως ανοδικής πολιτικής τους πορείας.

Εξίσου δριμεία και απτή είναι η κοινωνική ένταση, μερικές ρίζες της οποίας έχουν να κάνουν με:

α) την προοδευτική επιδείνωση της ποιότητας και της ποσότητας της προσφοράς εργασίας, όπου όλο και λιγότερες και όλο και χειρότερες (σε όρους αμοιβής, εργασιακής ασφάλειας, προοπτικής ανέλιξης) δουλειές υπάρχουν, κυρίως για τους νέους.

β) τη ραγδαία άνοδο του κόστους διαβίωσης, που εκφράζεται κύρια μέσω της ιλιγγιώδους αύξησης της τιμής της στέγης (αγοράς και ενοικίασης), αλλά και των υπηρεσιών (υγεία, αναψυχή...)

γ) την κρίση κερδοφορίας ενός μεγάλου μέρους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε όλους σχεδόν τους βιομηχανικούς κλάδους.
Η υποβόσκουσα ένταση εκφράζεται με τους πιό διαφορετικούς τρόπους – με μια φράση: η γαλλική καθημερινότητα γίνεται ταυτόχρονα όλο και πιό βίαιη, όλο και πιό απαθής.

Τέλος, η Γαλλία «χάνει πόντους» στον κόσμο: η θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας υποβαθμίζεται, τα ιμπεριαλιστικά της «κεκτημένα» υποχωρούν, και μάλιστα με γρηγορότερο ρυθμό από αυτόν που θα δικαιολογούσε η ισχυροποίηση των «νέων παλαιών» δυνάμεων, της Κίνας, της Ινδίας, της Ρωσσίας και της Βραζιλίας κυρίως.

Πώς όμως αντανακλάται κι επιδρά αυτή η κρίση στην ταξική πάλη;
Τι πολιτικό σκηνικό δημιουργεί, τι προσδοκίες, τι πολιτικά μορφώματα, ποιές στρατηγικές και πολιτικά καθήκοντα;
Πώς αποκρυσταλλώνεται η κρίση στο πολιτειακό/θεσμικό επίπεδο, ως κρίση της "Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας";

Η συνέχεια σε επόμενο σημείωμα.

Σχόλια, ευπρόσδεκτα πάντα, στον κοινό τόπο συγκέντρωσης όλων της σειράς, εδώ.

Εκλογές και κόμματα 5: το τελευταίο γκάλοπ

Δημοσκόπηση CSA για λογαριασμό της εφημερίδας Le Parisien:

Sarkozy 26,5%
Royal 25,5%
Le Pen 16,5%
Bayrou 16%
Besancenot 5%
Buffet 2,5%
Laguiller 2%
Bové 1,5%
Voynet 1,5%
Nihous 1,5%
Villiers 1,5%
Schivardi 0%

Είναι γεγονός οτι όλοι οι "εκλογολόγοι" έχουν πάρει το ρίσκο, ομόφωνα, να προβλέψουν μια καθαρή αναμέτρηση Sarkozy-Royal στο β'γύρο. Δεδομένου οτι η αξιοπιστία τους είναι ήδη κλονισμένη από τις "προβλέψεις" του 2002 που έφερναν, μέχρι τελευταία στιγμή, τον σοσιαλιστή υποψήφιο στην πρώτη δυάδα, και οτι ακόμα και τότε, στα τελευταία γκάλοπ είχε διαφανεί η ανοδική τάση του Le Pen χωρίς αυτό που στατικά απεικόνιζαν να έχει σχέση το αποτέλεσμα, προκύπτει οτι πράγματι, θα πρόκειται για μια αυθεντική μεγάλη έκπληξη αν ο β'γύρος δεν είναι αυτός που προβλέπουν.

Επιπλέον, μια παρόμοια ανάγνωση με αυτή που εκ των υστέρων φανηκε κατάλληλη για τα γκάλοπ του 2002, δίνει βάση στο ενδεχόμενο η Royal να συγκεντρώσει τελικά το μεγαλύτερο ποσοστό.

Όσο για το Bayrou, αξίζει να σημειωθεί οτι η σφυγμομέτρηση στην οποία κυρίως αναφέρθηκε το BBC, του δίνει 15% - που παραμένει πάντως σπουδαίο "κεφάλαιο" για το μέλλον του κεντρώου πολιτικού.

Ας εξετάσουμε όμως λεπτομερέστερα τις εκτιμήσεις τού γκάλοπ, που πιθανότατα παραμένουν σωστές στη χονδρική διάταξη δίδυμο, τρίτος, τέταρτος. Αν χωρίσουμε τους υποψήφιους σε τρεις ομάδες ("δεξιά": Le Pen, Sarkozy, Viliers, Nihous - "κέντρο": Bayrou, "αριστερά": Royal, Voynet, Bové, Besancenot, Buffet, Laguiller, Schivardi), θα δούμε οτι η "εκλογική προίκα τους" από το 2002, είναι αντίστοιχα:
"δεξιά": 48,41%
"κέντρο": 8,72%
"αριστερά": 42,87%
Σύμφωνα με το γκάλοπ, οι ίδιες ομάδες τώρα έχουν:
"δεξιά": 46%
"κεντρο": 16%
"αριστερά": 38%
Τι πολιτικές κινήσεις μπορούμε όμως να έχουμε μεταξύ των τριών ομάδων; Μια εμπειρική υπόθεση εργασίας λέει οτι μόνο δύο κινήσεις έχουμε: α) καθαρό κέρδος του κέντρου έναντι της δεξιάς β) καθαρό κέρδος του κέντρου έναντι της αριστεράς.

Αν υπολογίσουμε τα πράγματα έτσι, ο Bayrou φέρεται να "τσιμπάει" 2,41% από τη "δεξιά" και 4,87% - το διπλάσιο δηλαδή! - από την "αριστερά".

Ας επιχειρήσουμε τώρα να δούμε σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια την μετακίνηση των ψήφων στο εσωτερικό της "αριστεράς": 19% περίπου είναι το σύνολο των ποσοστών 2002 της "αριστεράς" πέραν της "εκλογικής προίκας" Royal. Το συνολικό ποσοστό του ίδιου χώρου, σύμφωνα με το γκάλοπ 2007, είναι 12,5%. Προκύπτει λοιπόν ένα 6,5% που πάει εν μέρει στη Royal, εν μέρει απευθείας στο Bayrou: αν υποθέσουμε (αυθαίρετα, ώς ένα μάξιμουμ) οτι 1% του "αριστερού χώρου εκτός Royal" τροφοδοτεί απευθείας το Bayrou ενώ το 5,5% πάει στη Royal, βρίσκουμε οτι: α) η Royal ενισχύει την "εκλογική προίκα" της με 5,5% από τη λοιπή "αριστερά" β) η Royal δίνει από την εκλογική της "προίκα" 4,87-1=3,87% στο Βayrou, που αντιστοιχεί σε περίπου 1/4 όσων ψήφισαν, το 2002, Jospin.

Η προσέγγιση αυτή εξηγεί τη φασαρία γύρω από το Bayrou συσχετίζοντάς την με τη ροή ψήφων από τα λοιπά "αριστερά" κόμματα προς τη Royal: ένα σημαντικό κομμάτι των σοσιαλιστών ψηφοφόρων, "έχον φωνή", προκάλεσε την αναστάτωση που καταγράφηκε στο δημόσιο χώρο, φεύγοντας στο "κέντρο", και αντικαθίσταται από ένα σημαντικότερο κομμάτι αριστερών που αθόρυβα ενισχύουν τη Royal ως το μόνο δυνατό ανάχωμα κατά της "δεξιάς". Ένας τέτοιος αριθμός "φωνασκούντων"- αυτός που προκύπτει από την παραπάνω ανάγνωση του γκάλοπ - μου καλύπτει σε μεγάλο βαθμό την εντύπωση που μου άφησε η πορεία ανόδου του Bayrou.

Το ποστ, το τελευταίο "μη σοβαρό" τουλαχιστο πριν την Κυριακή, κλείνει με το "προπό" του μπλογκ για τον πρώτο γύρο. Με ±2% απόκλιση, το Парвус клуб παίζει:

Sarkozy 25%
Royal 25%
Le Pen 19%
Bayrou 15,5%
Besancenot 5%
Buffet 3%
Laguiller 2%
Bové 1%
Voynet 1,5%
Nihous 1,5%
Villiers 1%
Schivardi 0,5%

Τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα, εδώ (μαζί με όλα της σειράς).

Εκλογές και κόμματα 4: καρτέλα

Την Κυριακή 22 Απρίλη, οι Γάλλοι καλούνται στις κάλπες να επιλέξουν πρόεδρο της δημοκρατίας, ανάμεσα στους εξής 12 υποψηφίους:
1) Gérard Schivardi
2) Arlette Laguiller
3) Marie-Georges Buffet
4) Olivier Besancenot
5) José Bové
6) Dominique Voynet
7) Ségolène Royal
8) François Bayrou
9) Nicolas Sarkozy
10) Frédéric Nihous
11) Philippe de Villiers
12) Jean-Marie Le Pen
Εφόσον προφανώς κανείς τους δεν θα συγκεντρώσει πάνω από το 50% των έγκυρων, μη-λευκών ψήφων, πρόεδρος για τα επόμενα 5 χρόνια (τόση είναι η θητεία που προβλέπει το Σύνταγμα) θα είναι όποιος από τους δύο πρώτους της αναμέτρησης της 22 Απρίλη, πλειοψηφήσει στο β’ γύρο των εκλογών, στις 6 Μάη. Λίγο αργότερα, το Μάη, έπονται βουλευτικές εκλογές (σύμφωνα με πολύπλοκο εκλογικό σύστημα που προβλέπει δεύτερο γύρο ανάλογα με τα αποτελέσματα στην κάθε περιφέρεια). Η προβλεπόμενη θητεία της εθνοσυνέλευσης είναι επίσης 5 χρόνων.
Κατόπιν ο νέος πρόεδρος θα διορίσει πρωθυπουργό και με τη συμβουλή του θα διορίσει κυβέρνηση, η οποία μπορεί ν’ανατραπεί από την εθνοσυνέλευση με τις διαδικασίες της μομφής ή της μη έγκρισης της γενικής πολιτικής διακήρυξης της πρώτης.

Ήδη οι τυπικοί κανόνες της γαλλικής δημοκρατίας, αποτελούν έναν επιπλέον παράγοντα επιπλοκής στο περίπλοκο πολιτικό πάζλ της χώρας: η ψήφος στις προεδρικές και τις ερχόμενες βουλευτικές συσχετίζονται, και τα κριτήρια επιλογής στις πρώτες υπεισέρχονται στα κριτήρια επιλογής στις δεύτερες.

Στη συνέχεια, παρατίθονται τα επίσημα αποτελέσματα του α’γύρου των προηγούμενων προεδρικών (21-4-2002), καθώς και ο αντίστοιχος υποψήφιος του 2007 τον οποίον υποστηρίζει επίσημα ο κάθε υποψήφιος του 2002 (με το άθροισμα των ποσοστών τους ανά κοινό υποστηριζόμενο υποψήφιο - μ'άλλα λόγια, η ονομαστική εκλογική "προίκα" των υποψηφίων του 2007 (ο Bové έχει λοιπόν μηδενική "προίκα"). )
Εγγεγραμμένοι: 41 194 689

Ψήφισαν : 29 495 733 Έγκυρα (μη λευκά) : 28 498 471
Έλαβαν:

MEGRET 2,34% (Le Pen)
LE PEN 16,86% (Le Pen)
Ονομαστική «προίκα» Le Pen 2007: 19,2%

SAINT-JOSSE 4,23% (Nihous)
Ονομαστική «προίκα» Nihous : 4,23%

CHIRAC 19,88% (Sarkozy)
BOUTIN 1,19% (Sarkozy)
MADELIN 3,91% (Sarkozy)
Ονομαστική «προίκα» Sarkozy : 24,98%

BAYROU 6,84% (Bayrou)
LEPAGE 1,88% (Bayrou)
Ονομαστική «προίκα» Bayrou: 8,72%

TAUBIRA 2,32% (Royal)
JOSPIN 16,18% (Royal)
CHEVENEMENT 5,33% (Royal)
Ονομαστική «προίκα» Royal : 23,83%

MAMERE 5,25% (Voynet)
Ονομαστική «προίκα» Voynet: 5,25%

BESANCENOT 4,25% (Besancenot)
Ονομαστική «προίκα» Besancenot: 4,25%

HUE 3,37% (Buffet)
Ονομαστική «προίκα» Buffet: 3,37%

LAGUILLER 5,72% (Laguiller)
Ονομαστική «προίκα» Laguiller: 5,72%

GLUCKSTEIN 0,47% (Schivardi)
Ονομαστική «προίκα» Schivardi: 0,47%

Εκλογές και κόμματα 3: εντυπώσεις της ημέρας

-Δύο μεγάλες επιτυχίες του François Bayrou: πρώτη η μεγάλη, ενθουσιώδης συγκέντρωση στο Παρίσι. Δεύτερη, η ανακοίνωση του ιδρυτή του κόμματός του, του Giscard, οτι υποστηρίζει Sarkozy. Ο μπεαρναί (εκ του τόπου καταγωγής του, Béarn - Πυρηναία) ή "τραυλός" χαίρεται. Καμμία χρεωκοπημένη μορφή της δεξιάς δεν τον βαραίνει με την υποστήριξή της - αντίθετα, ένα μπουκέτο από τους πιό "μεταλλαγμένους" αριστερούς τον περιλαμβάνει στα σχέδια μιας νέας, διευρυμένης κεντρο-αριστεράς. Πρώτος μίλησε ο πιο οξυδερκής και πιό μεταλλαγμένος, ο Cohn-Bendit, εβδομάδες πριν, για μια συμμαχία Bayrou-Parti Socialiste - πρασίνων. Ακολούθησαν ο "Σημίτης" Rocard και ο (χωρίς αντίστοιχο καθημάς ψώνιο) Kouchner, όπως και ο "Πάγκαλος" Allègre που δεν πιάνεται γιατί έχει προσωπικά με τη Royal. Ακόμα και ο Strauss-Kahn έκανε κάποιες αμφίσημες δηλώσεις. Είναι αλήθεια οτι όλες οι τοποθετήσεις μαζί αναδεικνύουν το βάσιμο της πολιτικής πρότασης Bayrou - τουλάχιστο καταρρίπτουν τις ενστάσεις του επίσημου σοσιαλιστικού κόμματος, οτι α) ο Bayrou είναι ένας ακόμη δεξιός υποψήφιος, β) δεν θα μπορεί να συσπειρώσει κανέναν για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, αν εκλεγεί.
Μένει το τρίτο "τεράστιο" επιχείρημα: οτι δεν μπορεί να νικήσει το Sarkozy, γιατί δεν περνάει στο β'γύρο, ενώ μπορεί να κόψει κρίσιμες ψήφους από τη Royal, αφήνοντας στο β'γύρο Sarkozy και Le Pen.
Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς οτι τέτοια βαθιά πολιτικά επιχειρήματα των σοσιαλιστών, απλώς απενοχοποιούν οποιονδήποτε του μεγάλου κόμματος TSS (tout sauf Sarkozy - ο,τιδήποτε εκτός του ακατανόμαστου), δηλαδή οποιονδήποτε απεχθάνεται τον υποψήφιο της δεξιάς, χωρίς όμως να έχει πειστεί για τη δυνατότητα μιας άλλης πολιτικής, να ψηφίσει τον συμπαθέστατο φιλόλογο-χριστιανό-εκτροφέα αλόγων των Πυρηναίων...

-Οι σημερινές δημοσκοπήσεις δίνουν πάντα Sarkozy Royal πρώτους (28,5-23%), ελαφρώς πεσμένους, Bayrou σε απόσταση αλλά να επανακάμπτει (19%), Le Pen επίσης ανεβασμένο (14,5 - 15%), Besancenot 4%, όλοι οι άλλοι κάτω από 2,5%. Ελαφρώς διαφορετικός είναι ο μέσος όρος των εκτιμήσεων των αναγνωστών του Nouvel Observateur (23,8 , 23,1 , 18,5 , 16,3 αντίστοιχα - λοιποί κάτω από 3). Αξίζει να σημειωθεί πάντως οτι οι δημοσκοπήσεις βγάζουν αύξηση του ποσοστού των πλήρως αναποφάσιστων - ίσως αυτό αντανακλά μια διευρυμένη κινητικότητα ψηφοφόρων μεταξύ όλων των αριστερών υποψηφίων και του Bayrou.

-Η Royal ασχολήθηκε, όπως κάνει από την αρχή της εβδομάδας, με δηλώσεις (τέρμα ο διάλογος και οι συνεντεύξεις). Σήμερα είπε κάτι για το προλεταριάτο, χαριτωμένο - πριν από λίγες μέρες έταξε 1500 καθαρά για βασικό μισθό. ας σημειώσουμε οτι πριν από λίγες βδομάδες, παρόμοιες δηλώσεις της Buffet και του Bové είχαν χαρκτηρισθεί ακατάσχετη δημαγωγική παροχολογία από τον "υπεύθυνο" Τύπο (αυτόν που ήταν σύσσωμος υπέρ του ευρωσυντάγματος...), αλλά και από τον "κοστολόγο" του προγράμματος της Royal, o οποίος εν τω μεταξύ τα βρόντηξε και άφησε υπονοούμενα οτι θα ψηφίσει Sarkozy. Ο Τύπος σιώπησε για τη ρελάνς της Royal, με την εξαίρεση της Figaro, που έδειξε λιγότερη κατανόηση. Την ίδια εκκωφαντική σιωπή παρατηρήσαμε και στην "πρόταση" της υποψηφίου για ένα εκτρωματικό ειδικού τύπου συμβόλαιου "πρώτης ευκαιρίας" για τους νέους.

-Ο Sarkozy (παράξενο!) δεν απασχόλησε σήμερα τα μέσα. Η γενική εντύπωση είναι οτι η βδομάδα δεν έχει αρχίσει καλά γι αυτόν: το περιοδικό Marianne ξεπούλησε δύο τιράζ τεύχους με ειδικό αφιέρωμα στην ψυχονευρωτική του προσωπικότητα, επίμονες βρώμες συνεχίζουν να βγαίνουν για την απόσυρση της γυναίκας του Cécilia στο μαγευτικό Biarritz (ή/και το πολύβουο Λονδίνο) μετά από χειροδικία του πάνω της (ήταν εκείνες τις μέρες που ξεστόμισε το απίστευτο "κάθε δαρμένη γυναίκα να γίνει πολίτης της Γαλλίας"). Και η προτελευταία βδομάδα, δεν έσκιζε: ο Le Pen τον κατηγόρησε οτι είναι ξένος, Ούγγρος (πράγματι, ο Sarkozy θα έπρεπε να ντρέπεται για την άθλια οικογενειακή του ιστορία, το σόι του πατέρα του την είχε κάνει πριν την απελευθέρωση της χώρας από τον Κόκκινο Στρατό, για τη ναζιστική Γερμανία!!!), ο ίδιος απάντησε οτι είναι και έλληνας και περήφανος για αυτό, όμως και οι δύο στην πραγματικότητα αναφέρθηκαν στην εβραϊκή του καταγωγή (σεφαράτ της Θεσσαλονίκης) από την πλευρά της μητέρας του - σε μια από τις πιό σιχαμένες στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας. Ο ίδιος βγήκε και μίλησε (σε συνέντευξη σε "φιλοσοφικό" περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας) για γενετική προδιάθεση στην αυτοκτονία και νομίζω και στην ομοφυλοφιλία, ωραία πράγματα! Αλλά η πιό μνημειώδης ατάκα του, εκστομίστηκε νωρίτερα, περί τα τέλη Μάρτη, όπου σε ομιλία του άρχισε κάποια στιγμή να "τραγουδάει" οτι δεν ήταν η Γαλλία που έκανε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους θαλάμους αερίων κτλ κτλ (παραλλαγές ύρω από το θέμα "είμαστε πρήφανοι για την ιστορία μας"). Κάποιοι παρευρισκόμενοι Γερμανοί έπαθαν περίπου συγκοπή. Όλος - το τονίζω - ο εθνικός Τύπος μεγάλης κυκλοφορίας στη Γαλλία, δεν έγραψε λέξη τότε. Το ξέθαψαν διακριτικά εβδομάδες μετά όταν είχε "ξεθυμάνει" ως θέμα...

Στους υπόλοιπους θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμα (τίποτε σημερινό άξιο λόγου που να τους αφορά δεν έρχεται στη μνήμη).

Εκλογές και κόμματα 2: φήμες, φήμες...

Από την Παρασκευή, απαγορεύεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων. Πράγμα που σημαίνει, οτι θα ζήσουμε στη Γαλλία ένα μεστό τριήμερο γεμάτο φήμες, φίδια, παραμύθια και "σίγουρες πληροφορίες", μέχρι ν'αρχίσει να μιλά η κάλπη, από την Κυριακή 21 ώρα Ελλάδας.

Μια συνθετική εικόνα του Τύπου σήμερα μπορεί να συνοψισθεί στην άνοδο της Ségolène Royal όσο και την απομάκρυνση του ενδεχόμενου να βρεθεί ο Bayrou στο β'γύρο.

Ωστόσο, είναι το ποσοστό του Sarkozy και του Le Pen που αποτελούν το αντικείμενο των ζωηρότερων συζητήσεων. Ο Le Pen προαναγγέλλει τη "ζοσπινοποίηση" του Sarkozy, ήγουν τον αποκλεισμό του από τον πρώτο γύρο, με τον ίδιο και τη Royal να βρίσκονται αντιμέτωποι στις 6 Μάη.

Μιά άλλη φήμη, μιλά για γκάλοπ που λαμβάνουν χώρα κατ'εντολήν των νομαρχιών (préfectures), η σύνθεση των οποίων δίνει Sarkozy και Royal στο β'γύρο με ελαφρό προβάδισμα της υποψήφιας των σοσιαλιστών, και το Le Pen με το Bayrou ν'ακολουθούν σε μεγάλη απόσταση: οι δύο πρώτοι στην περιοχή του 25%, οι άλλοι στην περιοχή του 16%.

Εκλογές και κόμματα 1: οι καλές προβλέψεις

Λίγες μέρες πριν τον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, κανείς δεν εμφανίζεται βέβαιος για τα γενικά έστω χαρακτηριστικά του εκλογικού αποτελέσματος.Είναι άσκοπο και βαρετό να παραθέσει κανείς τις αναρίθμητες δημοσκοπήσεις (κατά μέσον όρο, τρεις τη μέρα) που δημοσιεύονται, όλες ελάχιστης αξιοπιστίας εκ κατασκευής (με διάστημα εμπιστοσύνης που αντιστοιχεί σε δυνατότητα απόκλισης ±3 - 4%)

Κοινό τους στοιχείο, είναι οτι όλες φέρουν πρώτο το Sarkozy, δεύτερη τη Royal, τρίτον το Bayrou και τέταρτον το Le Pen.
Η κοινή λογική θέλει, η σειρά αυτή που ξαναβρίσκεται σε κάθε γκάλοπ, να είναι τελικά αυτή που θα δώσουν οι κάλπες την Κυριακή. Ακριβώς η ίδια λογική διαψεύστηκε πανηγυρικά στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, όταν όλες οι σφυγμομετρήσεις έδιναν τον ατυχήσαντα Jospin σίγουρα δεύτερο, και ίσως πρώτο...
Ακόμα κι αν περιοριστεί κανείς στη διασκέδαση των προβλέψεων, χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία βαθύτερων αναλύσεων, είναι υποχρεωμένος να καταφύγει έστω σε επιφανειακές πολιτικές παρατηρήσεις. Πάμε λοιπόν:

1) Σαφώς και υπάρχει πόλωση μεταξύ των 4 (Sarkozy, Royal, Bayrou, Le Pen) από τη μια, και των υπολοίπων υποψηφίων. Τα συνολικά ποσοστά των "μικρών" σε αυτές τις εκλογές θα είναι καθαρά μικρότερα απ'ό,τι πριν 5 χρόνια.

2) Πιό συγκεκριμένα, η συντριπτική πλειοψηφία της αριστεράς φοβάται το Sarkozy. Σ'αυτούς πρέπει να προστεθεί και το ένα τρίτο περίπου της δεξιάς, που τον απεχθάνεται. Είναι δύσκολο και όχι πολύ έξυπνο να είναι κανείς "μπλαζέ" απέναντι στο φόβο αυτό,τόσο γιατί στη Γαλλία ο φόβος ήταν ήδη από την εποχή της επανάστασης βασικό συστατικό της κοινωνικής ψυχολογίας σε περίοδο κρίσης, όσο και γιατί ο υποψήφιος είναι σαφώς παθολογική προσωπικότητα.

3) Αντίστοιχα, ο Sarkozy συσπειρώνει ένα σημαντικό κι ετερόκλητο πλήθος τρομοκρατημένων, τόσο που δεν βλέπουν για παράδειγμα οτι οι ίδιοι απορρίπτουν με βδελυγμία τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στην οποία πρωταγωνίστησε ο υποψήφιος που ζητωκραυγάζουν.

4) Η Royal δεν έπεισε. Ήταν επόμενο, αν και πρέπει να σημειωθεί οτι αυτή τη φορά η πολιτική διαχειριστική μικρόνοια των σοσιαλιστών υποστηρίχθηκε από μια ιδιαίτερα ανέμπνευστη, χωρίς επαφή ούτε με τις μάζες ούτε με τα "μεγάλα ζητήματα", υποψήφια. (Πάει ο καιρός που ο χαρισματικός Mitterand γέμιζε το εκλογικό του ρεζερβουάρ με ψήφους της τότε κομμουνιστικής αριστεράς, τυλίγοντάς την στη μεγαλοφυή απάτη του "κοινού προγράμματος"!)Η επίδοσή της εξαρτάται τώρα από το ποσοστό των αριστερώνπου προτίμησε ως αντίπαλο του Sarkozy τον Bayrou, και κατά ένα μικρότερο μέρος από το ποσοστό που θα της κόψει ο José Bové ο οποίος, αν και πολύ "μικρός", φαίνεται οτι "ψαρεύει στα ίδια νερά" με τη σοσιαλίστρια, αντίθετα με την περίπτωση των λοιπών αριστερών υποψηφίων, όπου το ισοζύγιο είναι καθαρά θετικό προς τη "χρήσιμη αντι-Sarkozy ψήφο", στη σοσιαλιστική ή την κεντρώα της έκδοση.

5) Για την ανάδειξη του Bayrou ο γράφων είχε προειδοποιήσει εγκαίρως (εισπράττοντας... καγχασμούς από δημοσιολογούντες που δεν είχαν ακόμη δει την ίδια εκτίμηση στα αγαπημένα τους αναγνώσματα.) Ακόμα κι αν δεν περάσει στο δεύτερο γύρο, τα "κερδισμένα" του τού αρκούν για τη διεκδίκηση πολιτικού ρόλου πρώτης τάξης στη συνέχεια. Σαφώς η χειρότερη δυνατή συγκυρία γι αυτόν, θα ήταν ένας δεύτερος γύρος που να βγάζει σίγουρα Sarkozy. Η μόνη τέτοια διάταξη είναι η Sarkozy - Le Pen.

6) Το μόνο επιχείρημα που θα μπορούσε να οδηγήσει έναν ψηφοφόρο του Le Pen σε άλλο χώρο, δεν είναι πολιτικό: αφορά την ηλικία του αρχηγού και γι αυτό είναι αρκετά αδύνατο. Αν δεχτούμε τον προηγούμενο συλλογισμό, μπορούμε να υποθέσουμε οτι ο Le Pen δεν μπορεί να έχει κάτω από 17,5-18%. Εύχομαι να διαψευσθεί η αίσθησή μου, οτι το ποσοστό του θα είναι πολύ μεγαλύτερο.

7) Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιμένουν να εμφανίζουν ένα τεράστιο ποσοστό αναποφάσιστων ή ψηφοφόρων που δεν είναι ακόμα σίγουροι για την προτίμηση που εκφράζουν. Ίσως αυτό να αντανακλά απλώς το βαθμό ταύτισης των βασικών υποψηφίων, ίσως να υποκρύπτει μεγάλη κινητικότητα, ή ακόμη και αποφάσεις τις οποίες οι ψηφοφόροι προτιμούν να κρύψουν και από τον εαυτό τους αν μπορέσουν. Το φαινόμενο πάντως γεννά την αίσθηση οτι την Κυριακή οι διαφορές ποσοστών μεταξύ των τεσσάρων πρώτων υποψηφίων θα είναι μικρές - ιδιαίτερα η διαφορά μεταξύ δεύτερου και τρίτου...

Η νέα Ευρώπη σας καλωσορίζει! Ετοιμάστε τις βαλίτσες σας...

Η κυβέρνηση της Πολωνίας λαμβάνει αυτές τις ημέρες σειρά μέτρων που αποσκοπούν στο να εξοβελιστεί από την ιστορία της χώρας η μνήμη των πολωνών που πολέμησαν με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες για την υπεράσπιση της ισπανικής δημοκρατίας ενάντια στη συνδυασμένη επίθεση των Φράνκο, Χίτλερ, Μουσσολίνι, Σαλαζάρ. Οι μπριγαδίστες χαρακτηρίζονται από τις πολωνικές αρχές «προδότες και εγκληματίες».

Ενάντια στα μέλη των ταξιαρχιών, η κυβέρνηση επεξεργάζεται ένα νομοσχέδιο και πλήθος διατάξεων που προβλέπουν μεταξύ άλλων κατάργηση σύνταξης αντιστασιακού, αλλαγή ονομασίας ενός δρόμου και ενός σχολείου της Βαρσοβίας με τις οποίες τιμάται η μνήμη των παλιών πολεμιστών της ταξιαρχίας [όπου ανήκε το τάγμα] Ντομπρόφσκι. Για την πολωνική κυβέρνηση, οι μπριγαδίστες ήσαν «προδότες» διότι πήγαν να πολεμήσουν στην Ισπανία για να «οικοδομήσουν τον κομμουνισμόν» κι έτσι συνέβαλαν «εις την κατίσχυσιν του ολοκληρωτικού καθεστώτος» σχηματίζοντας «μιαν ομάδα επιρροής» στα πλαίσια του πολωνικού κομμουνιστικού κόμματος.

Οι πολωνικές αρχές έχουν ήδη σβήσει από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη στη Βαρσοβία τα ονόματα των κυριοτέρων μαχών (Έβρος, Μπρουνέτα, Χάραμα) στις οποίες συμμετείχαν οι πολωνοί πολεμιστές στις διεθνείς ταξιαρχίες στην Ισπανία.

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ισπανία, πολυάριθμοι πολωνοί – κομμουνιστές και μη – κατετάγησαν στις διεθνείς ταξιαρχίες. Η δική τους ταξιαρχία [τάγμα] έφερε το όνομα του Νρομπρόφσκι. Πολλές εκατοντάδες, έπεσαν νεκροί στη μάχη και η πλειοψηφία όσων επιβίωσαν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής. Η Πολωνία εξαλείφει από την Ιστορία τους μπριγαδίστες ενώ στην Εσθονία αποδίδονται επανειλημμένα επίσημες τιμές στα παλιά μέλη των SS.
Χωρίς καμμία αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι δύο χώρες είναι ανάμεσα στα 27 μέλη της.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η Βαρσοβία προκαλούν έντονες αντιδράσεις στην Ισπανία. Στο Παρίσι, η Ένωση φίλων των αγωνιστών υπέρ της δημοκρατικής Ισπανίας σας καλούν να υπογράψετε αυτό το κείμενο διαμαρτυρίας, που θα απευθυνθεί στην πολωνική κυβέρνηση.

Το παραπάνω είναι το μεταφρασμένο στα ελληνικά γαλλικό κείμενο, που μπορείτε να υπογράψετε εδώ.

*Δεν είμαι σίγουρος για τους στρατιωτικούς όρους. Έχω μεταφράσει brigade->ταξιαρχία και bataillon->τάγμα. υπήρξε bataillon Dombrowski στην 11η ή 12η ή 13η brigade. Κάθε διευκρίνιση καλοδεχούμενη!

Το κείμενο του Μιχάλη Μητσού εδώ αναφέρεται στην ίδια δέσμη νόμων.

Κάποιους δεν τους άφηνε η δογματική τύφλα τους να καταλάβουν τότε. Επαναλαμβάνω το τέλος του σχολίου μου εκεί:

Έχω πάντως την αίσθηση οτι σε κάποια χρόνια όλα αυτά τα φασιστοειδή σκουλήκια που συγκροτούν τον καθεστωτικό πολιτικό θίασο της "Νέας Ευρώπης", θα λιώσουν κάτω από τις πέτρες που θα έχουν κρυφτεί.

Epitaph für F.

Den Haien entrann ich
Die Tiger erlegte ich
Aufgefressen wurde ich
Von den Wanzen.

B.Brecht

Σε 15 μέρες

θυμάμαι ακόμα τους "οραματικούς λόγους" του κατά τα άλλα ικανότατου Serge Tchuruk, το 2001, όταν ήταν πρόεδρος της Alcatel, περί "εταιρίας χωρίς εργοστάσια" . Πολλοί είχαν στηρίξει τότε το "σκότωμα" των εργοστασίων της επιχείρησης, όπως και όλη την πορεία σαλαμοποίησης (από την Αlstom) και συγχώνευσης (με τη Lucent, που προήλθε από τα θρυλικά Bell Labs), που ήλθε τα επόμενα χρόνια, ως μια αναγκαία προσαρμογή στην οικονομία της γνώσης, υπό την καθοδήγηση του δοκιμασμένου κορυφαίου στελέχους των γαλλικών πολυεθνικών.

Πραγματικά, οι συνιστώσες του σημερινού ομίλου του οποίου προΐσταται ο κ Tchuruk, γέννησαν μερικά από τα βασικά τεχνολογικά επιτεύγματα που στηρίζουν την υποδομή της σημερινής πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών: ανάμεσά τους μπορούμε να βρούμε το ADSL, τις αρχές λειτουργίας του MP3, θεμελιώδεις τεχνολογίες ασφαλών συναλλαγών και ταυτοποίησης χρήστη... ο θαυμαστός κατάλογος δεν έχει τελειωμό!

Βέβαια, κάτι οτι το όνομα του αφεντικού συχνακουγόταν την περίοδο της πρώτης "φούσκας του ίντερνετ", συνδεμένο με διάφορες "γκάφες" και ατυχείς επιλογές, κάτι η κρίση στην οποία βρισκόταν η Lucent τον καιρό της συγχώνευσης - τα προηγούμενα χρόνια πολλά κορυφαία μυαλά την είχαν κάνει διακριτικά από το νιού τζέρσεϋ - κάτι η σύγκριση με την ισχύουσα πρακτική στον καπιταλισμό γενικώς, έκαναν ορισμένους "άπιστους Θωμάδες" να μην τσιμπάν στο όραμα του αφεντικού, αλλά να τονίζουν και να τεκμηριώνουν με στοιχεία οτι η καθοδηγητική δύναμη πίσω από τις αποφάσεις του γκρουπ, ήταν η ισχυρότερη από ποτέ δέσμευση της διοίκησης για άυξηση της βραχυπρόθεσμης αποδοτικότητας της επένδυσης των μετόχων, και οτι αυτή η δύναμη ήθελε πολύ απλά συμπίεση του κόστους παραγωγής του (εν πολλοίς διανοητικού) προϊόντος του ομίλου, διά των απολύσεων.

Στα κομμάτια οι εφευρέσεις και οι λοιπές τρίχες λοιπόν - τι'ν'αυτά μπροστά στο ρητέρν ον έκουιτις και την ευαρέσκεια των μετόχων!



Η απόφαση της 13ς Φεβρουαρίου, που προβλέπει 12500 απολύσεις σε σύνολο 80000 περίπου απασχολούμενων, δεν ήταν λοιπόν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν ακριβώς αυτό που εννοούν οι κεφαλαιοκράτες και οι "φωνές" τους, όταν μιλούν για "οικονομία της γνώσης".

Μετά λόγου γνώσεως λοιπόν η απεργία των εργαζομένων της εταιρίας, και η πανευρωπαϊκή διαδήλωση που έχει προγραμματιστεί για τις 15 Μάρτη στο Παρίσι (κλικ στη φωτογραφία για πληροφορίες σχετικά με την προσεχή κινητοποίηση κι εδώ για άλλες πρόσφατες - τα περισσότερα από τα κείμενα δεν είναι στ'αγγλικά).

Έκτακτο δελτίο: μεταγραφές...

Την πιό κρίσιμη ώρα, στέρεψαν οι "δεξαμενές σκέψης" των αμερικάνων - και πώς αλλιώς με τέτοιες φάτσες που δουλεύουν εκεί...

Είπαν λοιπόν οι νονοί...

να ομορφήνουν το περιβάλλον...

...μπας και κατέβει καμμιά ιδέα λιγότερο παρανοϊκή...

PS: Για τα σοβαρά, δείτε αυτό το ποστ του διπλωματικού λαθρεπιβάτη...

Crisi

...πάντα υπερβολικοί οι ιταλοί σύντροφοι: γύρω στις 80000 ήταν στη Βιτσέντσα πριν από 5 μέρες, διαδηλώνοντας κατά της επέκτασης της εκεί αμερικανικής αεροπορικής βάσης.

Γύρω στις 900000 είχαν διαδήλωσει την αγανάκτησή τους για την πολιτική της κυβέρνησης Πρόντι στη Ρώμη τον περασμένο Δεκέμβριο.



Η αριστερά, που στήριξε τον Πρόντι στις προηγούμενες εκλογές, θεώρησε - ευτυχώς! - οτι παραπάει το πράγμα να ψηφίσει όλη μαζί του και την παραμονή της ιταλικής πολεμικής δύναμης 1940 στρατιωτικών στο Αφγανιστάν και την επέκταση της βάσης των ΗΠΑ στη Βιτσέντσα (ώστε να μπορεί να δεχτεί 4550 στρατιώτες από 2750 σήμερα).
Να σημειωθεί εδώ τόσο η λαϊκή κατακραυγή γι αυτά τα σχέδια (500 εκατομμύρια δολλάρια κοστολογείται η επέκταση της βάσης), όσο και οι έντονες διπλωματικές πιέσεις των ΗΠΑ για τη μη απεμπλοκή της Ιταλίας από το Αφγανιστάν και την αποδοχή της επέκτασης (με πιό φανταιζίστικη πλευρά, τη δημοσίευση στον ιταλικό Τύπο ανοικτού γράμματος υπογεγραμμένου από πέντε πρέσβεις των "προθύμων" - για την ιστορία: Βρεταννία, Αυστραλία, Καναδάς, Ολλανδία, Ρουμανία, ενώ Γάλλοι Γερμανοί και Ισπανοί αρνήθηκαν να υπογράψουν - στη Ρώμη και πιό γελοία, τη δημοσίευση σύστασης της πρεσβείας στους αμερικανούς πολίτες να μην συχνάζουν στο κέντρο της Βιτσέντσα καθόλη τη βδομάδα πριν τη διαδήλωση της 17 Φεβρουαρίου). Όλα αυτά την εποχή όπου παράλληλα ξανανοίγει τόσο το θέμα των φονικών πυροβολισμών, από κατοχική περίπολο, του Καλίπαρι όσο και αυτά των απαγωγών που διέπραξε σε ιταλικό έδαφος η CIA καθώς και το αίσχος των "περαστικών" πτήσεων, με το οποίο παρεμπιπτόντως μόνο η αριστερά ασχολείται στην Ελλάδα (μην ξαναλέμε τώρα τι είναι αριστερά ;-))


Έτσι, το κυβερνητικό ψήφισμα για τους προσανατολισμούς της ιταλικής εξωτερικής πολιτικής δεν πέρασε - για δύο αρνητικές ψήφους, των γερουσιαστών Ρόσσι και Τουριλιάτο.


Ο πρωθυπουργός έδωσε την παραίτησή του στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν ήταν υποχρεωμένος, δεδομένου οτι δε ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης - μάλιστα οι περισσότεροι "εξπέρ" προέβλεπαν απλώς την αποπομπή του ανεκδιήγητου Ντ'Αλέμα. Η πλάκα είναι οτι αν ζητούσε απλώς την έγκριση για τις δύο αυτές ενέργειες, θα την είχε - από τη δεξιά. Και ίσως έτσι γίνουν τα πράγματα...


Αντ'αυτού, μας τελείωσε προς το παρόν ο Πρόντι, ο οποίος μάλλον σωστά διείδε το επερχόμενο αδιέξοδο και αποφάσισε να παίξει το χαρτί της παραίτησης...

Μα θ'αφήσει αλήθεια την αλλαγή στη μέση;; :-))))


Αριβεντέρτσι, Ρομάνο!!

(Φοβάμαι οτι την άλλη φορά θα χρειαστεί να είμαστε περισσότεροι...)

UDATE: Μποντζιόρνο, προφεσόρε! Όπως αναμενόταν, ακολουθήθηκε η... πεπατημένη: μη αποδοχή της παραίτησης Πρόντι, εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης στον ίδιο. Εξετάζεται το ενδεχόμενο διεύρυνσης του σχήματος με μικρά κεντρώα σχήματα, ενταγμένα μέχρι τώρα στον ευρύτερο δεξιό συνασπισμό (προς το παρόν όμως, ζητούν υπερβολικά πολλά). Ο Πρόντι αναμένεται να ζητήσει να "σφίξουν τα λουριά" και να δεσμευτούν όλοι οτι δεν θα προκύψουν στο μέλλον τέτοιες παραφωνίες σαν αυτή των δύο γερουσιαστών - επισείοντας το σκιάχτρο των εκλογών και της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης της επαναφοράς του Μπερλουσκόνι στα πράγματα. Ήδη, οι δυνάμεις της αριστεράς (Ριφοντατσιόνε, Πράσινοι, Κομμουνίστι Ιταλιάνι) δήλωσαν οτι θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης. Να υποθέσουμε οτι ως συμβολική παραχώρηση, θ'αποπεμφθεί ο Ντ'Αλέμα; Οψόμεθα...

Ύστερα απ'όλ'αυτά, στον πολύ ενδιαφέροντα πολιτικό διάλογο που αναπτύσσεται στα σχόλια, ας ληφθεί λοιπόν υπόψη οτι το κύριο επιχείρημα για την παράταση της στρατιωτικής αποστολής της Ιταλίας στο Αφγανιστάν, όπως και για την επέκταση της βάσης των ΗΠΑ, όπως εκφράζεται στην πολιτική ζωή της υπέροχης γείτονος, δεν είναι τα φληναφήματα περί στήριξης της δημοκρατίας στα περίχωρα της Καμπούλ, αλλά το κόστος διατάραξης των σχέσεων με τους αμερικανούς. "Τι θ'απογίνουμε, αν ενοχλήσουμε την Αυτοκρατορία "; Έτσι ωμά τίθεται το ζήτημα από όλους - και βέβαια, οι απαντήσεις διαφέρουν. Οι δύο αριστεροί γερουσιαστές είχαν το θάρρος να στηρίξουν οτι η καλύτερη υπηρεσία για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την πρόοδο, στον κόσμο, την Ευρώπη και τη χώρα τους, είναι να αποτραβηχτεί η Ιταλία από τα ιμπεριαλιστικά άνομα παιχνίδια.

Αν οι διάφοροι πολιτικάντηδες που φλυαρούν περί "ανεξάρτητης Ευρώπης" ήλεγχαν το βαθμό υποκρισίας τους, έπρεπε να ετοιμάζουν παράσημα για το Ρόσσι και τον Τουριλιάτο.

Όσο για μας τους υπόλοιπους, Ιταλούς και άλλους, το εμπεδώσαμε: την άλλη φορά, περισσότεροι ;-)

5-Broadcasting

Ήρθε και σε μένα το κύμα, από τη Μιραντολίνα. (κι από τον Βερολινέζο αγαπητό εξόριστο, μόνο που δεν το είχα πάρει πρέφα!) Να λοιπόν πέντε πράγματα που δεν σας έχει πει για τον εαυτό του αυτός που έφτιαξε το επί της οθώνης σας μπλογκ :

١ Είμαι μάλλον αργός όταν κάνω μια δουλειά - κάνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα, τα καταφέρνω να είμαι κατά μέσο όρο γρήγορος. Είμαι αναβλητικός, αλλά αν επείγει πραγματικά κάτι, είμαι σε πολύ λίγο χρόνο έτοιμος (αποτέλεσμα: είμαι μονίμως "άνθρωπος της τελευταίας στιγμής").

٢ Δεν εμπιστεύομαι το ένστικτό μου - προσπαθώ να επικυρώσω την πρώτη εντύπωση με μια κατά το δυνατόν ανάλυση. Απεχθάνομαι τους "μέσους όρους" στις ιδέες και την έλλειψη του θάρρους της γνώμης, όσο και την έλλειψη διάθεσης αυτο-αμφισβήτησης. Τοποθετώ την έμπνευση, την αισθητική και τις προοπτικές μιας πρότασης στο ίδιο επίπεδο με την ουσία της.

٣ Δίνω την εντύπωση ανθρώπου απρόσβλητου από το άγχος - η αλήθεια είναι μάλλον η αντίθετη και η απόδειξη, οι φρικτές ψυχοσωματικές σουβλιές στο στομάχι μου όταν κάτι πιέζει. Έχω γενικώς μεγάλες φυσικές αντοχές, αλλά αργώ να ανανήψω άμα πάθω κάτι.

٤ Έχω μια πολύ προσωπική αντίληψη περί τάξης (συγυρίσματος), κι έτσι σπάνια χάνω τα πράγματά μου σε ένα φαινομενικά χαώδες περιβάλλον :-) Λατρεύω τις "μικροπατέντες" κάθε είδους που αφορούν την καθημερινή ζωή.

٥ Ψοφάω για πετυχημένες ατάκες και πλακίτσες, μαγειρική και βόλτες σε καινούργια μέρη.
Βαριέμαι το τένις το τάβλι και τα ψώνια ρούχων, όσο και τις "κοινωνικές υποχρεώσεις".

http://diastaseis.blogspot.com/

http://exiledinberlin.wordpress.com/

http://histologion-gr.blogspot.com/

http://xekaltsotos.blogspot.com/

http://rosemary2.blogspot.com/,

βγαίνετε!