Διαφωνώ με το "σύντομα θα ζούμε στην εποχή του". Γεννηθήκαμε στην εποχή του. Μετά το Άουσβιτς, για ποια μελωδικότητα να μιλάμε; Απλά, οι περισσότεροι ακόμα ζούνε/ζούμε στην Belle Epoque, αυτιστικώς λειτουργώντας.
Υπήρξε πραγματικά ιδιοφυής. Τον ευχαριστώ προσωπικά για τα έργα του, τα οποία είναι περισσότερο εγκεφαλικά, παρά μουσικά. Πάντως, τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν πρέπει να ήταν και πολύ στα καλά του. Η Neue Zürcher Zeitung είχε μάλλον δίκιο σχετκά με την προκλητική (ή προβοκατόρικη) του δήλωση για την 11η Σεπτεμβρίου.
ΥΓ: Βλέπω και μέσω του λινκ που έδωσες πως ο γιος του έχει συνθέσει μουσική για τη θετρική βερζιόν του Ansichten eines Clowns και ορμώ στα τορεντάδικα να το βρω!
Συμφωνώ ότι επρόκειτο για ιδιοφυές άτομο που χάραξε νέους δρόμους στη μουσική του 20ου αιώνα. Εγώ βέβαια ως άσχετος, ποτέ δεν κατάλαβα και δεν συμπάθησα τέτοιου είδους "μουσικές". Για τους ίδιους λόγους δεν κόλησα ποτέ και στον Ξενάκη.
PS. Πως την έχεις δει βρε ΜΠ; Μόνο με νεκρολογίες θα βλέπουμε καινούργια ποστ στο βλογ σου;
Μεγάλος ο Στοκχάουζεν. Δεν το λέω εγώ, αλλά η πληθώρα των σύγχρονων ποιοτικών μουσικών δημιουργών, ανεξαρτήτως είδους.
@exiled: δεν βρήκα το άρθρο της Νόυε Τσύρχερ τσάιτουγκ που επικαλείσαι. Αναφέρεσαι στο θέμα τηα απόδοσης των δηλώσεών του;
Φίλτατε νικ, είναι πλέον διαπιστωμένο: αδύνατο να είμαι συνεπής σε οποιαδήποτε υπόσχεση σχετική με το μπλογκ αυτό! Βλέπεις, ο χρόνος και οι προτεραιότητες συνθέτουν τυχαίους περίπατους σε τέτοιες δραστηριότητες :-) Καιρός όμως να πω οτι τα ποστ είναι γεμάτα από χιντ, που κανείς φίλος σχολιαστής δεν έθιξε ποτέ! Για παράδειγμα: το προηγούμενο για το Σπούτνικ έχει "δημοσιευτεί" όχι μόνο την ίδια μέρα, αλλά και την ίδια ώρα (Γαλλίας) με την εκτόξευση. Αυτό εδώ έχει ως τίτλο το δεύτερο στίχο του ποιήματος/τραγουδιού του συνθέτη του 16ου αιώνα John Dowland (που αρχίζει
Flow, my tears, fall from your springs, Exiled for ever, let me mourn Where night's black bird her sad infamy sings, There let me live forlorn.)
Η νουβέλα του Philip Dick Flow My Tears, The Policeman Said, που φέρεται ως εμπνευσμένη από το άσμα αυτό, αναφέρει το Στοκχάουζεν, τον οποίον εξάλλου θαύμαζε ο ιδιοφυής συγγραφέας.
Το "σύντομα, θα ζούμε στην εποχή του" αναφέρεται εμμέσως στο έργο του Στ. Für kommende Zeiten, που "τάραξε τα νερά" στα τέλη της δεκαετίας του 60 και θεωρητικοποιήθηκε από τον ίδιο ως "ιντουισιονιστική εποχή". Τάπα και ησύχασα :-)
3 comments:
Διαφωνώ με το "σύντομα θα ζούμε στην εποχή του". Γεννηθήκαμε στην εποχή του. Μετά το Άουσβιτς, για ποια μελωδικότητα να μιλάμε; Απλά, οι περισσότεροι ακόμα ζούνε/ζούμε στην Belle Epoque, αυτιστικώς λειτουργώντας.
Υπήρξε πραγματικά ιδιοφυής. Τον ευχαριστώ προσωπικά για τα έργα του, τα οποία είναι περισσότερο εγκεφαλικά, παρά μουσικά.
Πάντως, τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν πρέπει να ήταν και πολύ στα καλά του. Η Neue Zürcher Zeitung είχε μάλλον δίκιο σχετκά με την προκλητική (ή προβοκατόρικη) του δήλωση για την 11η Σεπτεμβρίου.
ΥΓ: Βλέπω και μέσω του λινκ που έδωσες πως ο γιος του έχει συνθέσει μουσική για τη θετρική βερζιόν του Ansichten eines Clowns και ορμώ στα τορεντάδικα να το βρω!
Συμφωνώ ότι επρόκειτο για ιδιοφυές άτομο που χάραξε νέους δρόμους στη μουσική του 20ου αιώνα.
Εγώ βέβαια ως άσχετος, ποτέ δεν κατάλαβα και δεν συμπάθησα τέτοιου είδους "μουσικές". Για τους ίδιους λόγους δεν κόλησα ποτέ και στον Ξενάκη.
PS. Πως την έχεις δει βρε ΜΠ; Μόνο με νεκρολογίες θα βλέπουμε καινούργια ποστ στο βλογ σου;
Μεγάλος ο Στοκχάουζεν. Δεν το λέω εγώ, αλλά η πληθώρα των σύγχρονων ποιοτικών μουσικών δημιουργών, ανεξαρτήτως είδους.
@exiled: δεν βρήκα το άρθρο της Νόυε Τσύρχερ τσάιτουγκ που επικαλείσαι. Αναφέρεσαι στο θέμα τηα απόδοσης των δηλώσεών του;
Φίλτατε νικ, είναι πλέον διαπιστωμένο: αδύνατο να είμαι συνεπής σε οποιαδήποτε υπόσχεση σχετική με το μπλογκ αυτό! Βλέπεις, ο χρόνος και οι προτεραιότητες συνθέτουν τυχαίους περίπατους σε τέτοιες δραστηριότητες :-)
Καιρός όμως να πω οτι τα ποστ είναι γεμάτα από χιντ, που κανείς φίλος σχολιαστής δεν έθιξε ποτέ!
Για παράδειγμα: το προηγούμενο για το Σπούτνικ έχει "δημοσιευτεί" όχι μόνο την ίδια μέρα, αλλά και την ίδια ώρα (Γαλλίας) με την εκτόξευση. Αυτό εδώ έχει ως τίτλο το δεύτερο στίχο του ποιήματος/τραγουδιού του συνθέτη του 16ου αιώνα John Dowland (που αρχίζει
Flow, my tears, fall from your springs,
Exiled for ever, let me mourn
Where night's black bird her sad infamy sings,
There let me live forlorn.)
Η νουβέλα του Philip Dick Flow My Tears, The Policeman Said, που φέρεται ως εμπνευσμένη από το άσμα αυτό, αναφέρει το Στοκχάουζεν, τον οποίον εξάλλου θαύμαζε ο ιδιοφυής συγγραφέας.
Το "σύντομα, θα ζούμε στην εποχή του" αναφέρεται εμμέσως στο έργο του Στ. Für kommende Zeiten, που "τάραξε τα νερά" στα τέλη της δεκαετίας του 60 και θεωρητικοποιήθηκε από τον ίδιο ως "ιντουισιονιστική εποχή".
Τάπα και ησύχασα :-)
Post a Comment