Η (ισχυρότερη από τα αναμενόμενα) επικράτηση του Ερντογάν στις σημερινές εκλογές στη γείτονα, προσθέτει οπωσδήποτε νέα δεδομένα στις εμπλοκές της Τουρκίας στη διεθνή πολιτική - καταρχήν, σε ο,τι αφορά την ανάμειξή της στο Ιράκ και γενικότερα στη σχέση της με τις αμερικανικές κινήσεις σε Ιράκ και Ιράν, κι έπειτα, σε ο,τι αφορά τις ευρωτουρκικές σχέσεις.
Ωστόσο, στα μεγάλα διεθνή και τα μικρότερα εγχώρια ΜΜΕ διαβάζουμε σχεδόν αποκλειστικά παραφράσεις της προηγούμενης παραγράφου, στη θέση αναλύσεων για τα δεδομένα αυτά. Θυμίζουν τον Ιονέσκο, που σ'ένα φιλμάκι επαναλάμβανε διαρκώς "έχω να κάνω την εξής ανακοίνωση, που θ'αλλάξει την πορεία του κόσμου".
...
Είναι της μόδας η συνομωσιολογία, όπως και το κράξιμό της. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι:
μπορούμε να μιλήσουμε για ζητήματα τόσο φανερά αλλά και τόσο κρυμμένα όπως φερειπείν τα γαλλο-ολλανδικά σύνορα, ή είμαστε καταδικασμένοι στο ρόλο των Bouvard και Pécuchet?
8 comments:
πραγματικό όσο και ρητορικό το ερώτημα.
Οι "κεμαλικοί" υποτίθεται οτι ειναι στρατιωτικοί και θέλουν πόλεμο και οτι χαιρόμαστε που δε βγήκαν (αν και εκκρεμεί και προεδρικό θέμα) γιατι μετα θα πολεμουσαν με μας η θα ηταν τεταμενες οι σχεσεις κλπ κλπ.
Ομως ειναι λογικο να ικανοποιηθηκαμε και απο τη νικη των "ισλαμιστων",σε μια εποχη που ολος ο κοσμος τα εχει βαλει με τους ισλαμιστες και που οι περιοχες που τους φιλοξενουν βρισκονται σε συνεχη ενταση (μαζι και οι γειτονες);
Δεν πιστεύω πως αλλάζει κατι σημαντικο είτε ειναι στην εξουσια ο Ερντογαν ειτε ο Μπαικάλ παρέα με τους στρατηγούς.
Το κουρδικό κράτος θα γίνει και για να χρυσώσουν το χάπι των Τούρκων θα υποστηρίξουν τις τουρκικές θέσεις σε Κύπρο και Αιγαίο.
Και ολα αυτά ανεξαρτήτως του Τούρκου πρωθυπουργού.
Προσωπικά πισεύω πως ο Ερντογάν ειναι ο Τούρκος Αndrew Papandrew.
Λαικιζει εντονα,τα βάζει με τους Αμερικανούς,παραχωρεί ελαφρύνσεις στην νεοπλουτη αστική τάξη που δεν σηκώνει η τουρκική οικονομία και εκμεταλλεύεται την αντιπάθεια των γειτόνων προς τους Αμερικανούς λαικίζοντας έντονα...
Αλλα για να συνεχίσουμε δεν άλλαξε τίποτα στη γειτονα χώρα...
Χαιρετώ τους φίλους,
Крот (κι εσείς ακόμη εδώ; Τουλάχιστο στας ευρώπας δε βράζουμε...) όπως κατάλαβες αναφέρομαι τόσο στο ειδικό (περί τουρκικών πολιτικών εξελίξεων) όσο και στο γενικό (περί δυνατότητας να κρίνουμε με βάση τις μη-αναλύσεις που κυκλοφορούν στον Τύπο). Έχοντας κάνει μια σχετική γύρα στα σάιτς διάφορων ΜΜΕ, βρήκα ΜΟΝΟ ένα πράγμα που βοήθησε λίγο περισσότερο να καταλάβω τι γίνεται: στην Turkish Daily news μια "κωδικοποίηση" των θέσεων των κοινοβουλευτικών κομμάτων για τα βασικότερα θέματα: Ευρώπη, Ιράκ, Κύπρο, διεκδικήσεις από την Ελλάδα, οικονομική πολιτική (έχω χάσει το λινκ). Το μενού είναι χαρακτηριστικό. Χαρακτηριστικότερη είναι η ΟΜΟΦΩΝΙΑ των τριών που μπήκαν στη Βουλή - με μερικές εθνικιστικότερες πινελιές του Μπαϋκάλ που θέτει θέμα δυτικής Θράκης.
passer-by, εγώ δεν κατόρθωσα καν να δω αυτή τη "διαίρεση". Βλέπω ένα ενιαίο μπλοκ, όπου όλοι πίνουν νερό στο όνομα του Κεμάλ και του "έθνους", όπου το Ισλάμ είναι καθαρό πρόσχημα διαφοροποίησης, όπου υπάρχει ομοφωνία για την επιτάχυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Τουρκίας, με μέτρα εκσυγχρονισμού που έχουν αφετηρία και πέρας την άνοδο του κέρδους και της ισχύος του μεγάλου κεφάλαιου. Στην πολιτική αυτή η πορεία σύνδεσης με την Ευρώπη (και το βιοτικό της επίπεδο, και τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις της) χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως νομιμοποιητικό πρόσχημα, ως "καρότο"του τύπου "πρέπει να πάρουμε όλο το (εκσυγχρονιστικό) πακέτο, αν θέλουμε να απολαύσουμε τα καλά των ευρωπαίων". Έχω την εντύπωση οτι η ίδια η άρχουσα τάξη της Τουρκίας δεν ενδιαφέρεται σφόδρα για την πρόοδο και την κατάληξη των διαπραγματεύσεων καθαυτών, αλλά για τα μέτρα που περνάν στο όνομα της "σύγκλισης".
Velazquez, λες Δεν πιστεύω πως αλλάζει κατι σημαντικο είτε ειναι στην εξουσια ο Ερντογαν ειτε ο Μπαικάλ παρέα με τους στρατηγούς. με το οποίο συμφωνώ γενικά, αλλά τέτοιο ζήτημα (νίκης Μπαϋκάλ) δεν είχε τεθεί ποτέ. Επίσης, είναι φανερό ότι ούτε νίκη Ερντογάν ούτε οι δυσκολίες που μπορεί να έχει στην εκλογή προέδρου αλλάζουν κάτι σε προδρομολογημένες εξελίξεις.
Το με ποιό τρόπο θα γίνει το κουρδικό κράτος δεν νομίζω οτι έχει ξεκαθαρίσει - το αλισβερίσι συνεχίζεται. Έχω την εντύπωση οτι επιδίωξη του κατεστημένου της Τουρκίας είναι να "πάρει μερίδιο" στην κηδεμονία αυτού του κράτους, όποτε γίνει - και στο στρατηγικό αυτό στόχο είναι ενιαίο (το κατεστημένο). Η συγκυριαρχία στο Αιγαίο και οι άλλες προς δυσμάς επιδιώξεις της Τουρκίας, ούτε ξεκίνησαν με τις τελευταίες εξελίξεις στο κουρδικό, ούτε πιστεύω οτι οι αμερικανο-βρετανοί μπορούν παρουσιάσουν την υποστήριξή τους στις επιδιώξεις αυτές ως "αποζημίωση" στην Τουρκία, πολύ απλά γιατί ήδη την παρέχουν και θα συνεχίσουν να την παρέχουν. Και δε θα κάνουν κάτι παραπάνω απ'ό,τι κάνουν για έναν άλλο λόγο, οτι όλοι οι τριγύρω (Ελλάδα, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία) οι καλύτεροι πελάτες των αμερικάνων είμαστε - χωρίς τη θέληση των λαών όμως (εν αντιθέσει πχ με την Αλβανία...). Ε, πιστεύω οτι αν και "τρέχουν" παράλληλα πολλές πολιτικές (ως καλοί ιμπεριαλιστές), δεν θα διακινδυνέψουν μια τόσο τυχοδιωκτική επιλογή.
Πιό πολύ λοιπόν βλέπω το αλισβερίσι να αφορά τα ανατολικά της Τουρκίας, καταρχήν με το κουρδικό τμήμα του Ιράκ, και κατόπιν με τη στρατηγική πίεσης στο Ιράν (περικύκλωση + ανάμειξη στην εσωτερική πολιτική + "βρώμικη" πολιτική - σαμποτάζ + προσπάθειες ανακίνησης εθνοτικών ζητημάτων στο Ιράν), που κάθε άλλο παρά απίθανο είναι να συμπεριλάβει πολεμικά πλήγματα. Ένα ενδιαφέρον επεισόδιο όλου αυτού του πάρε δώσε, έχει να κάνει με τις τουρκοϊρανικές οικονομικές συμφωνίες ενεργειακής συνεργασίας που υπογράφτηκαν πρόσφατα. υποθέτω οτι πολλά θα μπορέσει να καταλάβει κανείς από την εξέλιξη που θα έχουν οι συμφωνίες αυτές...
Αυτά είναι όσα μπόρεσα να καταλάβω από το "θόρυβο" που προσφέρουν, αντί πληροφόρησης, τα ΜΜΕ.
Μπορεί βέβαια να πέφτω τελείως έξω, αν και προσπαθώ τουλάχιστο να αποφύγω κάθε είδους σπέκουλας.
Σίγουρα όμως, αρνούμαι να κάνω την προσπάθεια που χρειάζεται για να φτάσω σε τέτοια επίπεδα γελοιότητας, όπως αυτό που πέτυχε ο Συνασπισμός χάρις τον διακεκριμένο παίχτη κ. Παπαδημούλη, ο οποίος δηλώνει στη σημερινή Ελευθεροτυπία οτι
Ο θρίαμβος Ερντογάν αποτελεί μια ουσιαστική μεταπολίτευση για την προβληματική τουρκική Δημοκρατία. Μάιστα. Οτι το όριο για να μπεις στη Βουλή είναι 10%, οτι τους (αν δεν κάνω λάθος)συντρόφους του τους τρώνε μαγειρίτσα στη γείτονα, δεν αποτελεί πρόβλημα για τον κ.Παπαδημούλη. Αντίθετα, το πρόβλημα είναι να βγει ο Συνασπισμός από μια κοινή "ευρωγραμμή", από τη Φιγκαρό ώς τα Νέα. Θα το έχουμε υπόψη μας.
H ζημιά που παθαίνουν οι Τούρκοι, απο την ενδυνάμωση της Κουρδικής οντότητας στο Β. Ιράκ. είναι ανυπολόγιστη. Ουτε χάπια μπορούν να χρυσωθούν (με Κύπρο, έτσι ή αλλοιώς την έχουν, με Αιγαίο, έτσι ή αλλοιώς το διεκδικούν).
Η Κουρδική οντότητα στα πλαίσια χαλαρής συνομοσπονδίας, με οικονομικούς πόρους, είναι απόλυτη καταστροφή για τους Τούρκους. Τα εκατ. Κούρδων της Τουρκίας θα έχουν που να στηριχθούν. Και κάτι ακόμα, η εκδίκηση των αμερικάνων, για την άρνηση των Τούρκων να τους επιτρέψουν να επιτεθούν απο το έδαφός τους στον Σαντάμ, θα εισπράτεται απο τους Τούρκους για πολλά χρόνια.
Η Ελλάδα για να αποφύγει απώλειες, πρέπει να σκληρύνει τη στάση της. Αν θέλει μαθήματα, ο Πούτιν έχει ανοίξει σχολή. Αντίθετα διαβάζω ότι προωθείται στο Ευρωπαικό κοινοβούλιο αναγνώριση "Μακεδονικής μειονότητας" στην Ελλάδα. Και το μέγιστο της κ. Ντόρας είναι η θεολογική σχολή της Χάλκης, μη χάσουμε τους παπάδες!!!
..Οτι το όριο για να μπεις στη Βουλή είναι 10%..
Σύντροφε, δεν σου κρύβω την ικανοποίηση μου που το επισημαίνεις. Δεν είδα πουθενά να γίνεται λόγος γι'αυτή την σκανδαλώδη αντιδημοκρατική αθλιότητα. Δηλαδή, ένα κόμμα του 9,9% που εκπροσωπεί τρια-τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους ΔΕΝ θα μπορούσε να μπει στη Βουλή!!!!!
(Καταλαβαίνουν όλοι βέβαια που αποσκοπεί η συγκεκριμένη διάταξη του εκλογικού νόμου, και αυτό το κάνει ακόμα χειρότερο..)
Πέραν αυτού, θυμάμαι παρακολουθώντας τα αποτελέσματα το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το μελαγχολικό ερώτημα "μα που είναι η τουρκική αριστερά;"..
Καλημέρα,
φίλε σχολιαστή, δεν είναι φανερό οτι όλα (και τα δύο) κυβερνητικά κόμματα στην Ελλάδα είναι χεροπόδαρα δεμένα και καθόλου δεν μπορούν ή προτίθενται να "σκληρύνουν τη στάση τους", έστω κι αν αυτό χρειάζεται η ειρήνη και η ασφάλεια στην περιοχή ή η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας;
Χαρακτηριστική η ιστορία με το σχέδιο Ανάν...
Σφε τιν μαν, δύσκολα τα πράγματα!...
O Eρτογάν είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Και πρόεδρο δικό του και κάποιες "δημοκρατικές" μεταρρυθμίσεις θα περάσει
Είναι ο μόνος που μπορεί να χειριστεί διπλωματρικά τις λεπτές ισορροπίες στο Κουρδικο χωρίς να φανεί ήττα της Τουρκίας.
Συν τοις άλλοις ο μονος που μέσω του "Πολιτικού Ισλάμ" μπορεί να ασκήσει εππηροή στις γειτονικές Μουσουλμανικές χώρες.
Και για αυτό έστω και προσωρινά τον ενισχύει η αστική τάξη της Τουρκίας
Άσπρος Λύκος
Post a Comment