Interlude

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Tu me estas hablando de la revolucion

pero yo quiero que hables de tu revolucion

mi revolucion es perpetua nada sigue igual,

no hay creacion perfecta no te das cuenta

somos poca cosa el movimiento no conoce la pausa

todo everybody viene a bailar todo el mundo viene a cantar

dile a tu papa dile a tu mama que evrything's gonna be allright…

me fui caminando pa' las 4 direcciones acabe con mis ideas y mis ilusiones

me limpio la vida del peso de mis errores ahora nles doy la palma y veo los colores

hay gente por la calle se visten con disfraces se quitan la careta y se le ven los dientes

otros parecen brutos con cara de animales pero tienen corazon y alma de reyes

(Μην την ψωνίσουμε κιόλας ;-))

Ahmet Ertegün: 31/7/1923 - 14/12/2006

Δεν αναφέρεται σε κανένα βιβλίο ιστορίας "από τα καινούργια", παρόλο που θα είχε όλα τα προσόντα :-)




Πρόσφερε - Αιωνία του η μνήμη!

Οι καλοί φασίστες είναι αδίστακτοι

Μια από τις αφίσες της προεκλογικής εκστρατείας του Λεπέν.

Σαν χτες...

PREAMBLE

Whereas recognition of the inherent dignity and of the equal and inalienable rights of all members of the human family is the foundation of freedom, justice and peace in the world,
Whereas disregard and contempt for human rights have resulted in barbarous acts which have outraged the conscience of mankind, and the advent of a world in which human beings shall enjoy freedom of speech and belief and freedom from fear and want has been proclaimed as the highest aspiration of the common people,
Whereas it is essential, if man is not to be compelled to have recourse, as a last resort, to rebellion against tyranny and oppression, that human rights should be protected by the rule of law,
Whereas it is essential to promote the development of friendly relations between nations,
Whereas the peoples of the United Nations have in the Charter reaffirmed their faith in fundamental human rights, in the dignity and worth of the human person and in the equal rights of men and women and have determined to promote social progress and better standards of life in larger freedom,
Whereas Member States have pledged themselves to achieve, in co-operation with the United Nations, the promotion of universal respect for and observance of human rights and fundamental freedoms,
Whereas a common understanding of these rights and freedoms is of the greatest importance for the full realization of this pledge,Now, Therefore THE GENERAL ASSEMBLY proclaims THIS UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS as a common standard of achievement for all peoples and all nations, to the end that every individual and every organ of society, keeping this Declaration constantly in mind, shall strive by teaching and education to promote respect for these rights and freedoms and by progressive measures, national and international, to secure their universal and effective recognition and observance, both among the peoples of Member States themselves and among the peoples of territories under their jurisdiction.
Article 1.
All human beings are born free and equal in dignity and rights.They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood.
Article 2.
Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status. Furthermore, no distinction shall be made on the basis of the political, jurisdictional or international status of the country or territory to which a person belongs, whether it be independent, trust, non-self-governing or under any other limitation of sovereignty.
Article 3.
Everyone has the right to life, liberty and security of person.
Article 4.
No one shall be held in slavery or servitude; slavery and the slave trade shall be prohibited in all their forms.
Article 5.
No one shall be subjected to torture or to cruel, inhuman or degrading treatment or punishment.
Article 6.
Everyone has the right to recognition everywhere as a person before the law.
Article 7.
All are equal before the law and are entitled without any discrimination to equal protection of the law. All are entitled to equal protection against any discrimination in violation of this Declaration and against any incitement to such discrimination.
Article 8.
Everyone has the right to an effective remedy by the competent national tribunals for acts violating the fundamental rights granted him by the constitution or by law.
Article 9.
No one shall be subjected to arbitrary arrest, detention or exile.
Article 10.
Everyone is entitled in full equality to a fair and public hearing by an independent and impartial tribunal, in the determination of his rights and obligations and of any criminal charge against him.
Article 11.
(1) Everyone charged with a penal offence has the right to be presumed innocent until proved guilty according to law in a public trial at which he has had all the guarantees necessary for his defence.
(2) No one shall be held guilty of any penal offence on account of any act or omission which did not constitute a penal offence, under national or international law, at the time when it was committed. Nor shall a heavier penalty be imposed than the one that was applicable at the time the penal offence was committed.
Article 12.
No one shall be subjected to arbitrary interference with his privacy, family, home or correspondence, nor to attacks upon his honour and reputation. Everyone has the right to the protection of the law against such interference or attacks.
Article 13.
(1) Everyone has the right to freedom of movement and residence within the borders of each state.
(2) Everyone has the right to leave any country, including his own, and to return to his country.
Article 14.
(1) Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution.
(2) This right may not be invoked in the case of prosecutions genuinely arising from non-political crimes or from acts contrary to the purposes and principles of the United Nations.
Article 15.
(1) Everyone has the right to a nationality.
(2) No one shall be arbitrarily deprived of his nationality nor denied the right to change his nationality.
Article 16.
(1) Men and women of full age, without any limitation due to race, nationality or religion, have the right to marry and to found a family. They are entitled to equal rights as to marriage, during marriage and at its dissolution.
(2) Marriage shall be entered into only with the free and full consent of the intending spouses.
(3) The family is the natural and fundamental group unit of society and is entitled to protection by society and the State.
Article 17.
(1) Everyone has the right to own property alone as well as in association with others.
(2) No one shall be arbitrarily deprived of his property.
Article 18.
Everyone has the right to freedom of thought, conscience and religion; this right includes freedom to change his religion or belief, and freedom, either alone or in community with others and in public or private, to manifest his religion or belief in teaching, practice, worship and observance.
Article 19.
Everyone has the right to freedom of opinion and expression; this right includes freedom to hold opinions without interference and to seek, receive and impart information and ideas through any media and regardless of frontiers.
Article 20.
(1) Everyone has the right to freedom of peaceful assembly and association.
(2) No one may be compelled to belong to an association.
Article 21.
(1) Everyone has the right to take part in the government of his country, directly or through freely chosen representatives.
(2) Everyone has the right of equal access to public service in his country.
(3) The will of the people shall be the basis of the authority of government; this will shall be expressed in periodic and genuine elections which shall be by universal and equal suffrage and shall be held by secret vote or by equivalent free voting procedures.
Article 22.
Everyone, as a member of society, has the right to social security and is entitled to realization, through national effort and international co-operation and in accordance with the organization and resources of each State, of the economic, social and cultural rights indispensable for his dignity and the free development of his personality.
Article 23.
(1) Everyone has the right to work, to free choice of employment, to just and favourable conditions of work and to protection against unemployment.
(2) Everyone, without any discrimination, has the right to equal pay for equal work.
(3) Everyone who works has the right to just and favourable remuneration ensuring for himself and his family an existence worthy of human dignity, and supplemented, if necessary, by other means of social protection.
(4) Everyone has the right to form and to join trade unions for the protection of his interests.
Article 24.
Everyone has the right to rest and leisure, including reasonable limitation of working hours and periodic holidays with pay.
Article 25.
(1) Everyone has the right to a standard of living adequate for the health and well-being of himself and of his family, including food, clothing, housing and medical care and necessary social services, and the right to security in the event of unemployment, sickness, disability, widowhood, old age or other lack of livelihood in circumstances beyond his control.
(2) Motherhood and childhood are entitled to special care and assistance. All children, whether born in or out of wedlock, shall enjoy the same social protection.
Article 26.
(1) Everyone has the right to education. Education shall be free, at least in the elementary and fundamental stages. Elementary education shall be compulsory. Technical and professional education shall be made generally available and higher education shall be equally accessible to all on the basis of merit.
(2) Education shall be directed to the full development of the human personality and to the strengthening of respect for human rights and fundamental freedoms. It shall promote understanding, tolerance and friendship among all nations, racial or religious groups, and shall further the activities of the United Nations for the maintenance of peace.
(3) Parents have a prior right to choose the kind of education that shall be given to their children.
Article 27.
(1) Everyone has the right freely to participate in the cultural life of the community, to enjoy the arts and to share in scientific advancement and its benefits.
(2) Everyone has the right to the protection of the moral and material interests resulting from any scientific, literary or artistic production of which he is the author.
Article 28.
Everyone is entitled to a social and international order in which the rights and freedoms set forth in this Declaration can be fully realized.
Article 29.
(1) Everyone has duties to the community in which alone the free and full development of his personality is possible.
(2) In the exercise of his rights and freedoms, everyone shall be subject only to such limitations as are determined by law solely for the purpose of securing due recognition and respect for the rights and freedoms of others and of meeting the just requirements of morality, public order and the general welfare in a democratic society.
(3) These rights and freedoms may in no case be exercised contrary to the purposes and principles of the United Nations.
Article 30.
Nothing in this Declaration may be interpreted as implying for any State, group or person any right to engage in any activity or to perform any act aimed at the destruction of any of the rights and freedoms set forth herein.

Αναμένοντας το πόρισμα Baker...

όπως σημειώνει και το Spiegel, η παράνοια εξαπλώνεται στην αμερικανική ελίτ και αποκτά διαστάσεις ανάλογες με την ένταση του αδιεξόδου στο οποίο έχουν περιέλθει στο Ιράκ! Δείτε σχετικά τι άρχισε να κυκλοφορεί στον Τύπο.

Με λίγα λόγια: πήγαμε να τους σώσουμε, αλλά είναι ψυχοπαθείς. Ο μόνος που μπορεί να τους κυβερνήσει είναι ένας εξίσου ψυχοπαθής δολοφόνος, ο (κάποτε πράκτοράς μας-ΜΠ) Σαντάμ.

Αυτοί είναι οι "φίλοι της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ιρακινού λαού". Ελεϊνοί, αξιοθρήνητοι, ηττημένοι δολοφόνοι.

Όπως σημει'ωναμε στα σχόλια του μπλογκ "Διαστάσεις" πριν από λίγες μέρες,

(...) προ ημερών ο Α.Καρκαγιάννης είχε γράψει στην "Καθημερινή" αυτό που καταλαβαίνει πλέον η συντριπτική πλειοψηφία των επιβατών του πλανήτη: pax americana, δεν υπάρχει.Απαντούσε έτσι έμμεσα και στους ελάχιστους που πιστεύουν τους "σχεδιολάγνους" αριστεριστές: σχεδιασμοί της αυτοκρατορίας υπάρχουν - "Σχέδιο" δεν υπάρχει.

Το μόνο σχέδιο είναι η ανομία και ο πόλεμος.

Απ'αυτή την άποψη, νέες ήττες των ΗΠΑ είναι αναγκαίος όρος για την ειρήνη στον κόσμο.

Όσο για το Ιράκ, θυμάμαι να κυκλοφορεί πριν από δύο χρόνια το "επιχείρημα" οτι ακόμη και κακώς να έπραξαν οι αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους που εισέβαλλαν, θα πρέπει να καθυστερήσουν να φύγουν γιατί αλλιώς θα... γενικευτεί η αιματοχυσία.

Que des foutaises!

Σήμερα, ο Μπέηκερ καλείται να προτείνει λύσεις για το δύσκολο τεχνικό πρόβλημα, να οργανώσει το "ξεβάλτωμα" των αμερικάνων, ΤΟ ΤΑΧΥΤΕΡΟ, από το Ιράκ. Ας τον αφήσουμε λοιπόν να ασχοληθεί με τα τεχνικά. Εν τω μεταξύ, η χώρα διαλύθηκε (...)

UPDATE: Δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα 6-12-2006. Θα το βρείτε και εδώ (περίληψη) και εδώ (όλο το πακέτο).

Duel ou bien duo?

Markus Wolf: 19/01/1923 - 09/11/2006

Καλό ταξίδι σύντροφε.

...Wenn Alik die Utopie, an die wir einst gemeinsam glaubten, ablehnt, so ist das mit seinen schlimmen Erfahrungen und der desolaten Lage seines Landes zu erklären, in das es unter kommunistischer Führung geraten ist. Und dennoch bleibe ich bei meiner Überzeugung, dass Utopien, das Streben nach einer gerechten Gesellschaft notwendig sind. Auf sie nur deshalb zu verzichten, weil ein solches Streben mit Niederlagen und Enttäuschungen verbunden ist, würde bedeuten, auf jeden Fortschritt, ja in Anbetracht der unsere Erde mehr denn je bedrohenden Gefahren auf die Zukunft der Menschheit zu verzichten. Sollen die Giganten der Wirtschaft, die mit ihrer Allmacht aus Rüstung und sinnloser Steigerung des Konsums auf Kosten von Umwelt und sozialer Gerechtigkeit sagenhafte Gewinne schöpfen, allein bestimmen, wohin die Welt geht?

Meine Helden der Geschichte waren solche, die wie Spartakus im Alten Rom, Thomas Müntzer im Mittelalter oder die Gefallenen der Pariser Kommune am Ausgang des 19. Jahrhundertsan einer Freiheitsutopie auch dann noch festhielten, als der Kampf aussichtslos und verloren schien. Und dennoch haben sie den Fortschritt bewirkt. Wer heute nach drigend notwendigen Alternativen sucht, sich nicht mit den herrschenden Verhältnissen in der Welt abzufinden bereit ist, lebt in solcher Tradition. Viele Menschen passen sich an, die Konformisten sind in der Überzahl. Sie lassen sich von den Mogulen der Medien und vom Schein demokratischer Spielregeln einschläfern, die in Wirklichkeit nur die wahren Machtverhältnisse verschleiern. Es wird aber immer auch Menschen geben, die gute Ideale über das eigene Wohl stellen. Es ist meine Hoffnung, dass darunter viele junge sind, die eine Vision von einer Welt haben, in der menschlische Bedürfnisse vor Profitinteressen gestellt werden.

Από το Freunde sterben nicht: Errinerungen an Weggefährten (Οι φίλοι δεν πεθαίνουν: αναμνήσεις από αυτούς που έφυγαν), 2002 (Εκδ. τσέπης: Heyne, München 2004).

Εγώ διάβαζα...

...και δεν πήρα πρέφα, όπως λέει κι ο ιεράρχης :-))

Μόλις λοιπόν πήρα είδηση την δίωξη για δυσφημιση μέσω... RSS που ασκήθηκε σε ελληνικό σάιτ (περισσότερα πχ στο "Ιστολόγιο", εδώ).

Ίσως τελικά η όλη διαδικασία να βοηθήσει στη δημιουργία νομικού προηγούμενου για τη μη-ευθύνη του αναπαραγωγού (μέσω τεχνολογιών "συναθροιστών περιεχομένου", στα ελληνικά aggregators, γνωστών και ως feeds) για το αναπαραγώμενο περιεχόμενο, όταν το feed έχει εγκατασταθεί χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη και ειδική πρόθεση αναπαραγωγής του προσβλητού περιεχόμενου.

Φημολογείται οτι ο μηνυτής είναι γνωστό στην Ελλάδα άτομο που έχει δημοσιεύσει δυνάμει επικίνδυνες ηλιθιότητες. Άσχετα όμως με αυτό, η υπόθεση είναι εν δυνάμει σοβαρή, καθώς το ζήτημα που ανοίγει αφορά πολύ ισχυρούς οικονομικοκοινωνικούς παράγοντες, όπως πχ ενώσεις ιδιοκτητών ή/και ιδιοκτήτες περιεχομένων κατοχυρωμένων με κοπυράιτ.

Παραμένουν πάντως δύο απορίες:
1) γιατί στο αυτόφωρο; Η ανθρώπινη πράξη (η τοποθέτηση του feed) τελέσθηκε καιρό πριν - τα άλλα τα κάνει η μηχανή.
2) το κλείσιμο του σάιτ δεν είναι προληπτική λογοκρισία; Δεν πρέπει να προηγηθεί, και να εγκριθεί, αίτηση ασφαλιστικών μέτρων; Δεν πρέπει αυτή να αφορά μόνο το συγκεκριμένο feed και όχι όλο το λειτουργόν σύστημα;

-Και μια τρίτη: δεν πρέπει να επέμβει ο λεγόμενος "συνήγορος του πολίτη", ώστε ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της μήνυσης, ο μηνυόμενος να αποζημιωθεί για τις βλάβες που υπέστη από τον "υπερβάλλοντα ζήλο", δηλαδή τις μη σύννομες ενέργειες της δικαιοσύνης και των οργάνων της κατά την κίνηση της διαδικασίας δίωξης;

(Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για τις όποιες ατυχείς διατυπώσεις του κειμένου, που αφορούν νομικά. Το νόημα πάντως, σίγουρα το πιάνετε!)

UPDATE: Στα σχόλια, μερικά και για τη "φρέσκια" διαμπλογκική συζήτηση περί ελευθερίας του λόγου και μπλόγκινγκ..

UPDATE': Και μερικά για την επιφάνεια τού θέματος, εδώ.

(Last) UPDATE'': Συμβαίνουν και εις Παρισίους. Ελπίζω οτι αν το διαβάσουν όσοι (επι)μένουν πεισματικά στην επιφάνεια της υπόθεσης, θα καταλάβουν τη banalité της, και άρα οτι περισσότερο αξίζει ν'ασχοληθούν με την ουσία της.

Ψυχοφελές παίγνιον

για... φυλακισμένους πχ της Κομμουνιστικής Νεολαίας και άλλων διαφωνούντων της Τσεχίας

Χρειαζόμαστε ένα τάβλι, χωρίς τα πούλια και 32 φασολάκια.

Βάζουμε τα φασολάκια στα χωρίσματα του ταβλιού, μοιράζοντάς τα όπως θέλουμε.
Κάθε κίνηση συνίσταται στο να
1) επιλέγουμε ένα από τα δύο χωρίσματα που να έχει φασολάκια και
2) να βγάλουμε από το τάβλι τουλάχιστο τόσα φασολάκια όσα έχει το χώρισμα που επιλέξαμε στο 1).
Προσοχή όμως: αν αμέσως πριν ξεκινήσουμε το 2) και τα δύο χωρίσματα έχουν φασολάκια, τότε δεν μπορούμε να τα πάρουμε όλα από το ίδιο χώρισμα.

Σκοπός του παιχνιδιού είναι να κάνουμε όσο το δυνατό περισσότερες κινήσεις.

Υποστηρίζω οτι κανείς δεν μπορεί να κάνει πάνω από 8. Έχω δίκιο;; Τεκμηριώστε την άποψή σας με ευσύνοπτα επιχειρήματα :-)))

ΥΓ: Το πρόβλημα είναι ειδική περίπτωση ενός άλλου όπου ξεκινάμε με ν φασολάκια - τότε ισχυρίζομαι οτι το παιχνίδι είναι αδύνατο να διαρκέσει περισσότερο από τετραγωνική ρίζα του 2ν.

ΥΓ': Θα επανέλθω στην συζήτηση στα σχόλια των δύο προηγουμένων ποστ, που μ'ενδιαφέρει πάρα πολύ.

Jeu de dupes

Διαβάζουμε στο πολύ καλό ποστ του «διπλωματικού λαθρεπιβάτη» με αφορμή την πρόσφατη πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας οτι
η Βόρεια Κορέα δεν τρελλάθηκε ξαφνικά, όπως μας αφήνουν πολλοί να πιστέψουμε. Μόλις πέρυσι υπέγραψε συμφωνία τερματισμού του πυρηνικού της προγράμματος με αντάλλαγμα την κατασκευή από τη διεθνή κοινότητα ενός πυρηνικού σταθμού ενεργείας. Η Πιονγιάνγκ φαινόταν διατεθειμένη κατ' αρχήν να συζητήσει και να αναστείλει την πυρηνική της δραστηριότητα -προοπτική που κατέρρευσε λόγω των συνεχιζόμενων αμερικανικών πιέσεων (οι σύνδεσμοι είναι από το ίδιο ποστ).

Πράγματι, εκ πρώτης όψεως φαίνεται οτι παρακολουθούμε μια κλιμάκωση της έντασης στην κορεατική χερσόνησο: το καλοκαίρι οι βορειοκορεάτες προχώρησαν σε δοκιμή πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς. Η «Δύση» με προεξάρχοντες τους αμερικανούς και τους ιάπωνες, απαίτησε σκληρές κυρώσεις από το Συμβούλιο Ασφαλείας, που ν’ανοίγουν το δρόμο για πολεμικές ενέργειες. Τελικά η Κίνα και κατά δεύτερο λόγο η Ρωσσία , με τους δισταγμούς και τις αντιρήσεις τους, συνέβαλαν στην ψήφιση ενός συνόλου μάλλον ανώδυνων κυρώσεων από το ΣΑ, που περιλαμβάνει εμπάργκο στην πώληση οπλικών συστημάτων ή εξοπλισμού που μπορεί να βρει εφαρμογή στην ανάπτυξη πυρηνικής τεχνολογίας της Β.Κορέας. Είναι αξιοσημείωτο επίσης οτι σε διπλωματικό επίπεδο, με την Κίνα συντάχθηκε και η Ν.Κορέα.

Πριν από λίγες μέρες, η Πυόνγκ Γιανγκ ανακοίνωσε την προετοιμασία πυρηνικής δοκιμής και, λίγο αργότερα, την επιτυχή πραγματοποίησή της. Ακολούθησαν ισχυρότερες κυρώσεις από το ΣΑ, που όμως και πάλι δεν εξουσιοδοτούν για «θερμοπολεμικές» ενέργειες. Σοβαρό τμήμα πολιτικών δυνάμεων στην Ιαπωνία κάνει πλέον λόγο για ανάπτυξη πυρηνικών όπλων και στη χώρα του «ανατέλλοντος ηλίου» ενώ η χώρα αποφάσισε ήδη απαγόρευση ελλιμενισμού κάθε βορειοκορεατικού πλοίου στα λιμάνια της, πράγμα που, μαζί με το «πάγωμα» αποστολής εμβασμάτων στη Β.Κορέα, ισοδυναμεί με διακοπή κάθε είδους εμπορικών σχέσεων. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν σε πρώτη δόση οτι προτίθενται να πραγματοποιήσουν νηοψίες στα διεθνή ύδατα ώστε να ελέγξουν την εφαρμογή των κυρώσεων του ΣΑ. Η Κίνα προειδοποίησε τις ΗΠΑ οτι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε εκρηκτική ένταση κοντά στα σύνορά της, δεδομένου οτι η Β.Κορέα θεωρεί κάθε τέτοια ενέργεια ως πολεμική και προτίθεται να υποστηρίξει με τον πολεμικό της στόλο την απρόσκοπτη πορεία των εμπορικών πλοίων από και προς τα λιμάνια της (btw η όλη κατάσταση προσφέρεται για να θησαυρίσουν ορισμένοι έλληνες εφοπλιστές!).

Από την αρχή της εβδομάδας κυκλοφορούν φήμες (που ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ, αλλά υιοθετήθηκαν από λίγο-πολύ όλες τις δυτικές κυβερνήσεις και εμμέσως τη Ρωσσία και την Κίνα) οτι η Β.Κορέα ετοιμάζει και νέα πυρηνική δοκιμή προσεχώς, ενώ κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες έσπευσαν να δηλώσουν οτι αυτό θα σήμαινε οτι η Β.Κορέα επιβαρύνει τη θέση της κτλ.
Αξίζει εδώ να παρατηρήσουμε ορισμένες ομοιότητες και διαφορές σε σχέση με την αντίδραση (κυρίως) των αμερικανών μπροστά σε άλλες φημολογούμενες ή πραγματικές κατασκευές όπλων μαζικής καταστροφής από άλλες χώρες:

-Στην περίπτωση του Πακιστάν, οι ΗΠΑ περίπου συνεχάρησαν τον Μουσάραφ για το σπουδαίο αυτό επίτευγμα, ακόμη περισσότερο δε κατόπιν, όταν επήλθε μια σχετική ύφεση στην αντιπαράθεση της χώρας με την – επίσης πυρηνική – Ινδία.
-Στην περίπτωση του Ιράκ, η καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ «συμμαχία των προθύμων» (εισβολέων) ισοπέδωσε και οδήγησε τη χώρα στον αφανισμό στο όνομα και μόνο των κατασκευασμένων από τους ίδιους τους αμερικανούς ψευδολογιών για κατοχή τέτοιων όπλων από τη Βαγδάτη.
-Στη περίπτωση της Β.Κορέας, είναι γνωστό και επίσημα επιβεβαιωμένο εδώ και κάποια χρόνια, οτι η Πυονγκ Γιάνγκ κατέχει πυρηνικά όπλα. Δεδομένης της ψυχροπολεμικής στάσης της Δύσης απέναντι στη χώρα, η ανακοίνωση είχε επιφέρει μόνο φραστικές καταδίκες.

Μετά την πυρηνική δοκιμή όμως, συμβαίνει το εξής εκπληκτικό και αντιφατικό jeu des dupes: όλες οι μεγάλες δυνάμεις κάνουν σαν να μη γνώριζαν οτι η Β.Κορέα έχει πυρηνικά , και ορισμένοι – οι αμερικανοί ανάμεσά τους – προβάλλουν δισταγμούς για το κατά πόσο η δοκιμή ήταν αληθινή! Είναι σαν να λένε στην παγκόσμια κοινή γνώμη «ξέρετε, τότε που τους κράξαμε, δεν τους πιστέψαμε. Ούτε τώρα τους πολυπιστεύουμε, αλλά τους τιμωρούμε καλού κακού προληπτικά ».

-Στην περίπτωση του Ιράν, έχουμε φτάσει κοντά στον πόλεμο και μόνο για την «απειλή» ανάπτυξης πυρηνικής τεχνολογίας από την Τεχεράνη, παρά το γεγονός οτι η χώρα, έχει επανειλημμένα διακηρύξει οτι δε σκοπεύει να κατασκευάσει πυρηνικά, ανεξάρτητα από τη νομιμότητα ή μη παρόμοιων φιλοδοξιών.

Το προφανές συμπέρασμα είναι οτι οι μεγάλες δυνάμεις ασκούν διακριτική μεταχείριση σε όσες χώρες προτίθενται ή έχουν ήδη κατασκευάσει πυρηνικά.

Το λιγότερο προφανές είναι οτι δεδομένης της ψυχροπολεμικής έντασης η οποία χαρακτηρίζει την πολιτική των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της ΕΕ έναντι της Β.Κορέας, η τελευταία γίνεται περισσότερο ασφαλής όσο προχωρά στην ανάπτυξη σύγχρονου πυρηνικού οπλοστασίου. Με άλλα λόγια, το διεθνές πλαίσιο ωθεί την Πυονγκ Γιανγκ στο να γίνει πυρηνική δύναμη – διαδικασία που θα ολοκληρωθεί όταν θα διαθέτει επιχειρησιακά λειτουργικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ικανούς να φέρουν πυρηνική γόμωση.

Όταν ανακοινωθεί αυτό, θα το πιστέψουν άραγε στην Ουάσιγκτον;

Περί δασκάλων και κάμποσων άλλων

1. ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ (αριθμητική)

Πρόβλημα

Ποιά είναι η σχετική οικονομική θέση των δασκάλων στην Ελλάδα ως προς την αντίστοιχη θέση των δασκάλων στη λεγόμενη «ΕΕ των 15»;

Σκέψη

Για να λύσω αυτό το πρόβλημα, χρησιμοποιώ τα εξής δεδομένα:
-Τους καθαρούς μισθούς των δασκάλων των 15 χωρών, στην αρχή και στο τέλος της καρριέρας τους (βρήκα τα δεδομένα αυτά στο σάιτ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας).
-Το κατά κεφαλήν εισόδημα στις αντίστοιχες χώρες (στοιχεία από το Human Development Index Report του ΟΗΕ).
Διαιρώ το τον αρχικό μισθό δασκάλου κάθε χώρας με το κατά κεφαλήν εισόδημα στην ίδια χώρα και επαναλαμβάνω τον ίδιον υπολογισμό με τον τελικό μισθό. Με αυτό που βρήκα στη διαίρεση του αρχικού μισθού του Έλληνα διά το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα, διαιρώ τα αποτελέσματα όλων των διαιρέσεων που αφορούν αρχικούς μισθούς στις υπόλοιπες χώρες. Έτσι αυτομάτως στην Ελλάδα εμφανίζεται η «βασική τιμή» ένα, η απόκλιση της τιμής κάθε χώρας από το ένα εκφράζει γενικά το σε πόσο καλύτερη (αν είναι μεγαλύτερη του ένα) ή χειρότερη (αν είναι μικρότερη του ένα) είναι η οικονομική θέση του πρωτοδιορισμένου δάσκαλου στις άλλες 14 ευρωπαϊκές χώρες, σε σχέση με την οικονομική του θέση στη χώρα μας.

Επαναλαμβάνω τον ίδιο υπολογισμό και επιτυγχάνω τους αντίστοιχους δείκτες για τους δασκάλους που βρίσκονται στο τέλος της καρριέρας τους.

Εδώ προκύπτουν δύο προβλήματα: α) οτι τα στοιχεία για το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι του 2003, ενώ τα στοιχεία της ΔΟΕ είναι μάλλον αυτά που ισχύουν σήμερα. β) οτι τα στοιχεία αυτά είναι σε δολάρια PPP (εκφράζουν κατά κάποιον τρόπο την αγοραστική δύναμη), ενώ τα στοιχεία της ΔΟΕ είναι σε ευρώ.
Το πρόβλημα α) δεν είναι μεγάλο, γιατί τα τρία τελευταία χρόνια οι δυναμικές των οικονομιών των δεκαπέντε δεν ήταν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, ώστε η σχετική κατάταξη των τελικών αποτελεσμάτων των υπολογισμών μας, ή έστω η τιμή τους, να υφίσταται αλλοίωση.
Το πρόβλημα β) επίσης δεν είναι μεγάλο, γιατί οι αποκλίσεις των «λογιστικών» μισθών σε κάθε χώρα από τις 15 από τις αντίστοιχες τιμές σε πραγματική αγοραστική δύναμη, είναι πλέον περίπου οι ίδιες ή τουλάχιστον δεν είναι τόσο διαφορετικές ώστε να αλλοιώνουν ουσιαστικά τα αποτελέσματα του υπολογισμού.

Λύση

Χάρις στο Microsoft Excel™ επιτυγχάνουμε τα παρακάτω αποτελέσματα:

ΕΛΛΑΔΑ 1 1
ΔΑΝΙΑ 1,53 1,43
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 2,13 1,77
ΒΕΛΓΙΟ 1,36 1,66
ΙΣΠΑΝΙΑ 1,58 1,92
ΓΑΛΛΙΑ 1,00 1,29
ΙΡΛΑΝΔΙΑ 0,77 1,02
ΙΤΑΛΙΑ 1,02 1,09
ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ 1,24 1,70
ΟΛΛΑΝΔΙΑ 1,30 1,79
ΑΥΣΤΡΙΑ 1,21 2,00
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ 1,07 2,02
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ 1,22 1,25
ΣΟΥΗΔΙΑ 1,08 0,84
ΒΡΕΤΑΝΙΑ 1,13 1,39


Απάντηση

Κατά την είσοδό τους στο επάγγελμα, οι Ιρλανδοί είναι στη χώρα τους πολύ χειρότερα σε σχέση με τους έλληνες στη χώρα τους. Οι Γάλλοι, οι Πορτογάλλοι, οι Ιταλοί και οι Σουηδοί κινούνται στα ίδια επίπεδα με τους Έλληνες. Οι υπόλοιποι είναι από πολύ καλύτερα ώς ασύγκριτα καλύτερα.

Κατά το τέλος της καρριέρας τους, οι Σουηδοί είναι στη χώρα τους σαφώς χειρότερα από τους Έλληνες στη χώρα τους – πάντα μιλάμε για τη σχετική μεταξύ τους θέση ως προς το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα της χώρας (συγκεκριμένα, στην Ελλάδα ο δάσκαλος στο τέλος της καρριέρας του έχει μισθό ίσο με το 92% του ελληνικού κατά κεφαλήν εισοδήματος, ενώ ο Σουηδός έχει μισθό ίσο με μόλις 78% του σουηδικού κατά κεφαλήν εισοδήματος). Οι Ιρλανδοί «πιάνουν» τους Έλληνες ενώ όλοι οι άλλοι είναι από κάπως καλύτερα (Ιταλία) ώς εντελώς άλλης κατηγορίας, όπως στην Αυστρία και την Πορτογαλία.

2. ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ (γεωγραφία)

Υπάρχει βέβαια ένας κίνδυνος στην ερμηνεία των παραπάνω δεικτών: να πιστέψει κανείς οτι σε όποια χώρα ο δάσκαλος «μετράει» περισσότερο, έχει αυτόματα και ανώτερο βιοτικό επίπεδο από κεί που «μετράει» λιγότερο. Πχ οτι ο Ιρλανδός πρωτοδιόριστος δάσκαλος πεινάει σε σχέση με τον Έλληνα. Ή οτι ο Σουηδός στο τέλος της καρριέρας του ζητιανεύει από τους παλιούς του μαθητές, σε σχέση με τον Ιταλό. Είναι προφανές οτι οι δείκτες βοηθούν ώς ένα σημείο να δει κανείς κατά πόσο η κοινωνική σημασία του δάσκαλου εκφράζεται σε οικονομικό επίπεδο σε κάθε χώρα, όπως και πόση σημασία έχει η ιεραρχία σε κάθε χώρα, αλλά για να καταλάβει κανείς πώς τη βγάζουν οι δάσκαλοι, πρέπει να λάβει υπόψη του παράγοντες όπως: το βιοτικό επίπεδο της χώρας (αν όλοι οι εργαζόμενοι πεινάνε και ο δάσκαλος παίρνει δύο φορές όσο ο μέσος εργαζόμενος, δε σημαίνει αυτόματα οτι είναι και χορτάτος!) όπως εκφράζεται από το κατακεφαλήν εισόδημα αλλά και την κατανομή του, τις κοινωνικές παροχές, ή αλλού τα επιδόματα, το μέσο τύπο νοικοκυριού (πχ δάσκαλοι κυρίως γυναίκες σε χώρα με μεγάλη μισθολογική ανισότητα των δύο φύλων, σημαίνει μάλλον οτι δίπλα στο μισθό αυτό υπάρχει συχνά κι ένας μεγαλύτερος).

Πιστεύω οτι για να καταλάβει κανείς την απόλυτη ποιότητα ζωής του εκπαιδευτικού σε κάθε χώρα, μεγαλύτερη αξία έχουν οι εμπειρικές παρατηρήσεις, όταν βέβαια δε βιάζεται κανείς να γενικεύσει.



3. ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ (έκθεση)

Διαβάζουμε εμείς οι ξενητεμένοι στον Τύπο και μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ οτι η (προαναγγελθείσα) απεργία των δασκάλων έχει προκαλέσει μεγάλη αναταραχή στη χώρα. Από όσο μπόρεσα να καταλάβω, τα βασικά αιτήματα των δασκάλων είναι οικονομικά και το κεντρικό ίσως είναι να πάει ο βασικός μισθός του πρωτοδιοριζόμενου από περίπου 1000 στα 1400€ καθαρά (υποθέτω οτι η διεκδίκηση αφορά και τους μισθούς όλων των κλιμακίων, αφού αυτοί υπολογίζονται σε σχέση με τον πρώτο μισθό).

Η αναταραχή αυτή αντανακλάται στους έντονους διαλόγους που αναπτύσσονται σε διάφορα ιστολόγια, όπου έχω την αίσθηση οτι η «κοινή γνώμη» είναι μάλλον εχθρική προς τις διεκδικήσεις αυτές. Τό βασικό επιχείρημα εναντίον τους δε, είναι οτι η δουλειά του δάσκαλου είναι προνομιακή σε σχέση με τις δουλειές που κάνει η συντριπτική πλειοψηφία όσων έχουν «ομόλογα» προσόντα (όπως πχ πτυχίο ΑΕΙ), διότι είναι
-λίγη,
-σχετικά εύκολη,
-τελείται σε απόλυτη εργασιακή ασφάλεια.

Ένα δεύτερο επιχείρημα είναι οτι όπως και νά'χει το πράγμα, οι μισθοί τους δεν είναι κακοί σε σχέση με τους μισθούς που παίρνουν στον ιδιωτικό τομέα όσοι έχουν «ομόλογα» προσόντα.
Συχνά έχω την εντύπωση οτι πίσω από την έκφραση των επιχειρημάτων αυτών υποβόσκει, ή διατυπώνεται απροκάλυπτα, κοινωνικός φθόνος. Δηλαδή το τυπικό «γιατί εγώ με τόσα διπλώματα, γλώσσες κτλ, να σκοτώνομαι στη δουλειά για – ας πούμε – οχτακόσια ευρώ και με την απειλή της απόλυσης, ενώ ο δάσκαλος που ξεκινάει από 1000 συν τα επιδόματα - δηλ. πάμε κοντά 1200 - με 4 μήνες διακοπές το χρόνο και 5 ώρες δουλειά τη μέρα, μόνιμος, να κλαίγεται και να θέλει κι άλλα 400»;

(Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, η αλήθεια είναι οτι ο πρωτοδιοριζόμενος δάσκαλος παιρνει σήμερα 950€ στο χέρι, με τα επιδόματα.)
Με κίνδυνο να γίνει κανείς κουραστικός, αξίζει να πάρει τα πράγματα από την αρχή:

Πιστεύω οτι η δουλειά του δάσκαλου καταρχήν είναι να μάθει τα παιδιά γράμματα, όπως λέγαν οι παλιοί. Η βασική εκπαίδευση

• πρέπει να εξασφαλίζει την πρόσβαση στο γραπτό λόγο και σε ο,τι εκφράζεται με αριθμούς.
• Πρέπει να θέτει τα θεμέλια για την ικανότητα συλλογισμού, έκφρασης μέσα από το λόγο, και της ωρίμανσης των νοητικών διεργασιών που θα επιτρέψουν την εφόρου ζωής ανάπτυξη των ικανοτήτων αυτών (της αφαίρεσης/γενίκευσης κτλ κτλ).
• Πρέπει να δίνει κάποιες βασικές γνώσεις που αφορούν τον φυσικό κόσμο και τον ανθρώπινο πολιτισμό.
• Πρέπει να προετοιμάζει τη διαμόρφωση του αυριανού πολίτη.
• Πρέπει να παρακολουθεί και να υποστηρίζει την κοινωνικοποίηση και την ανάπτυξη του συναισθηματικού πλούτου των παιδιών.
• Πρέπει να εδραιώνει βασικές συνήθειες και πρακτικές για τη διαφύλαξη της υγείας των παιδιών.
  

Πρέπει να έχω παραλείψει πολλά περισσότερα «πρέπει» στην παραπάνω λίστα, που προσδιορίζει κάπως τους στόχους της δουλειάς του δάσκαλου.

Αν τώρα δεχτεί κανείς οτι αυτή πρέπει να είναι η δουλειά του δάσκαλου, τότε, όπως άλλωστε δείχνει και όλη η εμπειρία της βασικής εκπαίδευσης τους νεώτερους χρόνους, ο δάσκαλος οφείλει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, και να έχει μεγάλη επαφή με τους μαθητές του. Αυτό προσδιορίζει ώς ένα βαθμό και το ημερολόγιο της δουλειάς του δάσκαλου: τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να βάλουμε θερινά τμήματα στα σχολεία, για να τους «αξιοποιήσουμε περισσότερο». Είναι καλύτερο δε, να μη φέρνουμε κάθε χρόνο και άλλους δασκάλους, απολύοντας τους προηγούμενους, γιατί η εμπειρία σ’αυτή τη δουλειά είναι το πολυτιμότερο ίσως προσόν.

Υπάρχει όμως και μια βαθύτερη συνέπεια της αποδοχής της παραπάνω περιγραφής της δουλειάς του δάσκαλου: οτι σύμφωνα με αυτή, ο δάσκαλος δεν παράγει εμπόρευμα – διαμορφώνει τους ανθρώπους που θ’αποτελέσουν την κοινωνία του αύριο. Κι αφού δεν παράγει εμπόρευμα, είναι άτοπο να συζητάμε για την αμοιβή του σε σχέση με την αξία του προϊόντος της εργασίας του, δηλαδή με τη «δυσκολία» της, μετρημένη έτσι ή αλλιώς!

Το μόνο που χρειάζεται ο δάσκαλος είναι να μπορεί να κάνει τη δουλειά του.

Μιλώντας για μισθούς, τού χρειάζονται τόσα, ώστε να μπορεί να πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο να δουλέψει χωρίς να έχει άλλους μπελάδες στο κεφάλι του.
Οι δάσκαλοι εκτιμούν οτι αυτό δεν είναι πλέον δυνατό με τους μισθούς τους. Έχοντας μια περιστασιακή επαφή με το κόστος ζωής στην Ελλάδα, τους πιστεύω.

4. ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΖΗΤΗΜΑ (αγωγή πολίτη)

Η βασική εκπαίδευση στην Ελλάδα καλείται, εδώ και κάποια χρόνια, να φέρει σε πέρας την αποστολή της σε ένα αποφασιστικά διαφορετικό περιβάλλον απ’ό,τι τα προηγούμενα 50 τουλάχιστο χρόνια: η μαζική είσοδος νέων πληθυσμών (μετανάστες, παλινοστούντες κτλ) από τη μιά, οι παγκόσμιες και ραγδαίες αλλαγές προς την «οικονομία της γνώσης», ορίζουν το νέο τοπίο. Οι δάσκαλοι, καλοπληρωμένοι ή μάλλον κακοπληρωμένοι, αντιμετώπισαν αυτές τις αλλαγές σε δύο συνιστώσες της εκπαιδευτικής διαδικασίας: τις νέες τάξεις, με άλλου είδους μαθητές από αυτούς που είχαν συνηθίσει να έχουν, και τις νέες προδιαγραφές διδασκαλίας όπως ορίζονται από τις μεταρρυθμίσεις στο σχολείο, το νέο διδακτικό υλικό κτλ.

Οι δύο συνιστώσες δεν είναι βέβαια άσχετες: πολύ απλά, η ελληνική κοινωνία και οι παγκόσμιες συνθήκες αλλάζουν, και το κράτος αντιδρά στις αλλαγές αυτές προσαρμόζοντας «καταλλήλως» το σχολείο, ασκώντας δηλαδή πολιτική στο χώρο της εκπαίδευσης.

Η πολιτική αυτή συνδυάζει παλιά και νέα στοιχεία – τα τελευταία μάλιστα είναι απολύτως εναρμονισμένα με τις μεταρρυθμίσεις των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, για να μην πούμε υπαγορευμένα από τα αντίστοιχα κέντρα.

Τα παλιά στοιχεία είναι η τραγική κατάσταση των υποδομών, οι κακοί μισθοί, η ανισότητα μπρος στη γνώση ακόμα και στο δημοτικό.

Τα νέα στοιχεία είναι η σταδιακή μετατροπή του δάσκαλου σε παιδοφύλακα, η θεσμοποίηση της ανισότητας, η προσπάθεια αποσάθρωσης κάθε μελλοντικής δυνατότητας για κριτική σκέψη των μαθητών. Ρίξτε μια ματιά στα νέα σχολικά βιβλία και θα καταλάβετε. Βέβαια, μια ελίτ θα ξεφύγει απ’αυτά – τα παιδιά της ελίτ και κάποια λίγα άλλα, τόσο ταλαντούχα που δεν μπορεί τίποτε να τα σταματήσει.
Αυτό που με λυπεί βέβαια είναι οτι τα "θεσμικά" συνδικαλιστικά όργανα των δασκάλων πολύ λίγα λένε για όλα τούτα...

Καλό χειμώνα

και καλό κουράγιο σε όλους!

-Ο δικός μου, έχει αρχίσει εδώ και κάτι μέρες, στο Παρίσι, μέσα σε κουφόβραση και υγρασία...

-Ως το προσεχές Σαββατοκύριακο, η στοίβα εργασίας αναμένεται να κατέλθει σε ελέγξιμα επίπεδα - ώστε ν'ανεβάσω το επόμενο, κανονικό, ποστ...

Κατεβάζουμε ταχύτητα...

από τα 20 Μb/s στα (σκάρτα) 33 Kb/s. Διακοπές...

Προσεχώς: ποστ περί πανεπιστημίων.

Σε όσους μένουν, αφιερωμένο το τραγουδάκι "Alfonsina y el mar".



Δεν είναι βέβαια η αρχική εκτέλεση (και υπάρχουν πάνω από 20), αλλά αυτή μου φαίνεται πιό φρέσκια.
Το άσμα των Ariel Ramírez και Félix Luna, μιλάει για την αργεντίνα ποιήτρια Alfonsina Storni:
Por la blanca arena que lame el mar
su pequeña huella no vuelve más,
un sendero solo de pena y silencio
llegó hasta el agua profunda,
un sendero solo de penas mudas
llegó hasta la espuma.
Sabe Dios qué angustia te acompaño,
qué dolores viejos calló tu voz,
para recostarte arrullada en el canto
de las caracolas marinas,
la canción que canta en el fondo oscuro
del mar la caracola.
Te vas Alfonsina con tu soledad,
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llamando,
y te vas hacia allá como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.
Cinco sirenitas te llevarán
por caminos de algas y de coral
y fosforescentes caballos marinos
harán una ronda a tu lado,
y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.
Bájame la lámpara un poco más,
déjame que duerma, nodriza, en paz
y si llama él no le digas que estoy,
dile que Alfonsina no vuelve,
y si llama él no le digas nunca que estoy
di que me he ido.
Te vas Alfonsina con tu soledad
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llamando,
y te vas hacia allá como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.

ΥΓ.

Και για όποιον βαριέται τα "λυρικά" :-)))

Coloana Fara Sfârsit

-Ποιός θυμάται πώς άρχισε η ισραηλινή κατοχή στο Νότιο Λίβανο, το καλοκαίρι του 1982;
Μια απόπειρα δολοφονίας του Shlomo Aragov, πρεσβευτή του Ισραήλ στη Βρετανία, είχε δώσει το έναυσμα στην κυβέρνηση Μπεγκίν για την εισβολή και την κατοχή των εδαφών του νότου του Λιβάνου, για 18 ολόκληρα χρόνια... Η εισβολή αυτή γιγάντωσε τη Χεζπολάχ, που ακόμα διεκδικεί την πλήρη απόσυρση των Ισραηλινών από το Νότιο Λίβανο, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί και που ο δυτικός πολίτης θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ενημερωμένος για να το γνωρίζει.



-Πριν από λίγες μέρες, οι απαγωγές των ισραηλινών στρατιωτών, κατά τα φαινόμενα από κάποιες σκληροπυρηνικές δυνάμεις των παλιστινίων και της Χεζμπολάχ, έδωσαν το "πράσινο φως" για να λυθούν τα χαλινάρια των ισραηλινών στρατιωτικών.

Το τι προηγήθηκε, είναι γενικά γνωστό: οικονομικός στραγγαλισμός της παλαιστινιακής Αρχής κι εμμέσως όλης της Γάζας (αφού ο παλαιστινιακός λαός διάλεξε μη αρεστούς στη Δύση εκπροσώπους) από όλες τις μεγάλες Δυνάμεις - που συνεχίζεται παρά την αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ από την κυβέρνηση Χαμάς, μια προσεκτικά προετοιμασμένη περιοδία του Ολμέρτ στο εξωτερικό, όπου ουσιαστικά προανήγγειλε τους επόμενους "όρους του παιχνιδιού", και λίγο προτύτερα, η τοποθέτηση του αχυράνθρωπου Πέρετζ στο υπουργείο "Άμυνας" της Ιερουσαλήμ, ώστε να επιτευχθεί η εθνική ενότητα υπό το Μακτάλ (το Γενικό Επιτελείο)...

Εδώ και λίγες μέρες, το Ισραήλ μιλάει καθαρά για δημιουργία μιας ακατοίκητης ζώνης "ασφαλείας" στό νότο του Λιβάνου, δηλαδή για ξερίζωμα (déportation) των ντόπιων πληθυσμών...
-Τα κλαψουρίσματα του Σιράκ για το "Λίβανό του" και των άλλων ευρωπαίων ηγετών, φτάνουν μέχρι το ναύλο κάποιου ελληνικού σαράβαλου για να μαζέψει τους υπηκόους τους από τη ζώνη των επιχειρήσεων (όλο το Λίβανο).
-Οι ΗΠΑ έχουν βεβαίως δώσει το ΟΚ - όχι τώρα, αλλά ήδη εδώ και κάποιον καιρό, για τη νέα αυτή φάση της αποαραβοποίησης της περιοχής.
-Οι πετρελαιάδες, είναι υπερβολικά απασχολημένοι να σκέφτονται πώς θα επενδύσουν τα νέα κέρδη από την άνοδο των τιμών του "μαύρου χρυσού" (γιατί όχι στο... Λίβανο;)
-Οι υπόλοιποι, είναι πολύ μακριά...
-Μέσα σε όλα αυτά, κανείς δεν ασχολείται με προτάσεις αποκλιμάκωσης της κρίσης, όπως πχ η ανταλαγή αιχμαλώτων με κρατούμενους (που θα έπρεπε ήδη να είχαν απελευθερωθεί, αν το Ισραήλ τιμούσε την υπογραφή του)...

Ωστόσο... οι θεωρητικοί του coup irrationnel, τα γεράκια της Τσαχάλ που κυβερνούν σήμερα το Ισραήλ, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οτι αυτή η πολιτική είναι αυτοκτονική για τη χώρα τους. Και μεις οι υπόλοιποι, οι πολίτες αυτού του ευρωπαϊκού συνονθυλεύματος, οτι μόνο με ασφυκτική πίεση στο Ισραήλ και την εγκληματική του συμπεριφορά, μπορούμε να δώσουμε μια ελπίδα στην ειρήνη στην περιοχή, αλλά και την επιβίωση του ίδιου μακροπρόθεσμα. Δεν είναι ακόμα πολύ αργά...


György Ligeti (28-3-1923, 12-6-2006). In memoriam

Για να σοβαρέψουμε...

... πάρτε μια πρόχειρη άσκηση να έχετε ν'ασχολείστε μέχρι να ανεβάσω επιτέλους το σχολιασμό του βιβλίου που έχω υποσχεθεί.

- Κατασκευάζουμε μια ακολουθία φυσικών αριθμών με τον εξής τρόπο: Διαλέγουμε στην αρχή έναν οποιονδήποτε φυσικό αριθμό χ. Αν ο χ είναι ζυγός, τον διαιρούμε δια του 2. Αν είναι μονός, τον τριπλασιάζουμε και προσθέτουμε ένα. Στο αποτέλεσμα εφαρμόζουμε τους ίδιους κανόνες με πριν: αν είναι ζυγός, τον διαιρούμε διά δύο και αν είναι μονός τον τριπλασιάζουμε και προσθέτουμε ένα. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία ξανά και ξανά, και δε σταματάμε παρά μόνο αν προκύψει κάποια στιγμή ως αποτέλεσμα το 1.

- Να αποδειχθεί οτι όποιος και νάναι ο αρχικός χ, μετά από πεπερασμένο αριθμό βημάτων (εφαρμογής του προηγούμενου κανόνα) θα φτάσουμε στο 1.

Παράδειγμα: Εστω αρχικό χ=7. Επιτυγχάνουμε διαδοχικά: 22, 11, 34, 17, 52, 26, 13, 40, 20, 10, 5, 16, 8, 4, 2, 1 (δηλαδή μετά από 16 βήματα φτάσαμε στο 1).

(Το "πρόχειρη άσκηση" είναι μαθηματική κρυάδα! Το πρόβλημα, παρά την απλή του εκφώνηση, είναι δυσκολότατο - απ'όσο γνωρίζω, κανείς δεν το έχει λύσει μέχρι σήμερα).

Syd Barrett (6-1-1946, 7-7-2006)- in memoriam

ANELA!!!!

Το τραγουδάκι αφιερωμένο στους χαμένους...




Ce soir le vent qui frappe à ma porte
Me parle des amours mortes
Devant le feu qui s' éteint
Ce soir c'est une chanson d' automne
Dans la maison qui frissonne
Et je pense aux jours lointains

{Refrain:}
Que reste-t-il de nos amours
Que reste-t-il de ces beaux jours
Une photo, vieille photo
De ma jeunesse
Que reste-t-il des billets doux
Des mois d' avril, des rendez-vous
Un souvenir qui me poursuit
Sans cesse
+
Bonheur fané, cheveux au vent
Baisers volés, rêves mouvants
Que reste-t-il de tout cela
Dites-le-moi
+
Un petit village, un vieux clocher
Un paysage si bien caché
Et dans un nuage le cher visage
De mon passé

Les mots les mots tendres qu'on murmure
Les caresses les plus pures
Les serments au fond des bois
Les fleurs qu'on retrouve dans un livre
Dont le parfum vous enivre
Se sont envolés pourquoi?

{au Refrain}

Είπατε Ταεποντόγκ;

Ενώ όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ του πλανήτη συντηρούν το κλίμα φοβίας για ενδεχόμενη πυραυλική δοκιμή της Βορείου Κορέας (μιας χώρας ζωσμένης από στεριά και θάλασσα από κάθε όπλου αμερικανικά στρατεύματα, με πυρηνικά μονίμως στραμμένα εναντίον της, που απ'ό,τι φαίνεται κατάφερε να "βάλει πάγο" στα πολεμικά σχέδια εναντίον της μόνον με την απόκτηση αποτρεπτικής πυρηνικής ισχύος), μια άλλη είδηση, πέρασε σχετικά απαρατήρητη εκτός ΗΠΑ:

Αναβάλλεται για τα μέσα Σεπτέμβρη η προγραμματισμένη για αύριο (και ήδη αναβληθείσα μια φορά, στις 3 Ιουνίου) μεγάλη έκρηξη συμβατικού εκρηκτικού σε θέση δοκιμών στη Νεβάδα. Πρόκειται για τη δοκιμή "θείο πτερύγιο" (ντιβάιν στρέηκ), όπου πρόκειται να χρησιμοποιηθούν 700 τόνοι εκρηκτικού μίγματος νιτρικού αμμώνιου (94%) και υγρού καυσίμου (4%), με πρόσμιξη σκόνης αλουμινίου και πυροκροτητή 100 κιλά σί4.

Το εκρηκτικό αυτό, που θα παρασκευασθεί επί τόπου από ρευστό γαλάκτωμα νιτρικού αμμώνιου, νιτρικό ασβέστιο, νερό και υγρό καύσιμο (υδρογονάνθρακα) χρησιμοποιείται τακτικά για ανατινάξεις στην εξορυκτική βιομηχανία και την οδοποιεία. Η ποσότητα που σχεδιάζεται να εκρηχθεί είναι εντυπωσιακή αλλά πάντως όχι μοναδική στα χρονικά: στη Νεβάδα καταγράφεται δοκιμαστική έκρηξη (σε διαφορετική διάταξη) 1410 τόνων του ίδιου υλικού το 1993, ενώ σε άλλη τοποθεσία έλαβε χώρα δοκιμή όπου χρησιμοποιήθηκαν 4750 τόνοι (το 1985 - με διαφορετική διάταξη υλικών κι αυτή).

Οι ειδικοί του αμερικανικού στρατού πρόκειται να συλλέξουν μικροσεισμογραφικά και άλλα δεδομένα από την έκρηξη, ώστε να μελετήσουν κατόπιν τη δυναμική της.

Μέχρι τώρα, τα διάφορα γραφεία Τύπου του Πενταγώνου απαντούν διάφορα αντιφατικά και παραπλανητικά σε σχέση με το σε ποιό πρόγραμμα εντάσσεται η δοκιμαστική/ερευνητική αυτή έκρηξη, που αναμένεται να σηκώσει ένα "μανιτάρι" σκόνης ίδιας μορφής με αυτό που παρατηρείται σε μια πυρηνική δοκιμή στην ατμόσφαιρα.

Ειδικοί σημειώνουν ωστόσο οτι:

α) το βάρος των εκρηκτικών είναι 20 φορές το ωφέλιμο φορτίο του βομβαρδιστικού Β52, και δύο φορές το μέγιστο βάρος κατά την απογείωση του μεγαλύτερου αμερικανικού μεταγωγικού, του σι5.

β) αυτό που θα μελετηθεί είναι κατά πόσο μια παρόμοια έκρηξη μπορεί να πλήξει υπόγειες κατασκευές.

Σημειώνουμε εδώ οτι το μεγαλύτερο όπλο πλήξης καταφυγίων που έχουν διαθέσιμο οι ΗΠΑ, είναι η λεγόμενη βόμβα Μπιγκ Μπλου, που ζυγίζει συνολικά 15 τόνους εκ των οποίων 3 τόνοι συμβατική γόμωση.

Οι ίδιοι συμπεραίνουν οτι αυτό που μελετάται είναι η επίδοση που θα είχε ένα τακτικό πυρηνικό μικρής ισχύος στην πλήξη υπόγειων κατασκευών, που δε θα χρειαζόταν να εισχωρήσει πάνω από 2-3 μέτρα στο έδαφος, θα πραγματοποιούσε δηλαδή επιφανειακή έκρηξη. Η έκρηξη λοιπόν εντάσσεται κατά πάσα πιθανότητα στο σχέδιο ανάπτυξης του "ανθεκτικού πυρηνικού γεωεισδυτή" (ρόμπαστ νιουκλήαρ έρθ πενετρέιτορ), ή του παρόμοιου "μπί εξήντα ένα έντεκα".

Αξίζει να σημειωθεί οτι οι αναβολές της δοκιμής οφείλονται και στις ενέργειες μια μικρής ομάδας ινδιάνων ακτιβιστών της περιοχής.

Κλείνω με την παρατήρηση οτι η ημερομηνία της εισβολής στο Ιράκ μπορούσε να προβλεφθεί με εξαιρετική ακρίβεια από το ημερολόγιο των έργων διεύρυνσης του διαδρόμου του αεροδρομίου της μεγάλης αμερικανικής βάσης στο Κατάρ. Όσοι παρακολουθείτε τις εξελίξεις της κρίσης με το Ιράν, ρίχτε πού και πού μια ματιά στο πώς πάει η ανάπτυξη των παραπάνω τακτικών πυρηνικών όπλων, που αποτελούν σύμφωνα με το Χανς Μπλίξ το ενδυνάμει απειλητικότερο για την ειρήνη στοιχείο των πυρηνικών οπλοστασίων.

Ο μαύρος Pitte

Πριν από λίγες μέρες, κυκλοφόρησε ένα βιβλιαράκι με τίτλο "Νέοι, σας λένε ψέμματα!" και υπότιτλο "Επανοικοδομώντας το πανεπιστήμιο", από τις εκδ όσεις Fayard - στα γαλλικά. Πρόκειται για έναν λίβελλο 130 σελίδων ενάντια στη μορφή και τα συνθήματα των φοιτητικών κινητοποιήσεων που κατέληξαν στην απόσυρση του νόμου για το "συμβόλαιο πρώτης πρόσληψης", από αυτούς που ο εκδότης κρίνει σκόπιμο να προσθέσει στο εξώφυλλο μια κόκκινη μπάντα με ένα χτυπητό σλόγκαν, μπας και πουλήσει κανένα αντίτυπο όσο θα εκτίθεται στα εφημεριδάδικα/περιοδικατζίδικα, για λίγες βδομάδες δηλαδή μέχρι την αναπόδραστη πολτοποίηση.

Το θέμα θα ήταν ανάξιο αναφοράς αν ο συγγραφέας του εν λόγω τίτλου δεν ήταν ο Jean-Robert Pitte, ο πρόεδρος της Σορβόννης, που απέκτησε πολλά προσωνύμια στη διάρκεια της κατάληψης του πανεπιστημίου, τέτοια που δεν συνάδουν με το ύφος και το περιεχόμενο του μπλογκ αυτού (παραθέτουμε μόνον το pitte-bite, αμετάφραστο).

Για να είμαστε δίκαιοι με τον κ. καθηγητή, πρέπει να του αναγνωρίσουμε οτι ξέρει για τι μιλάει: την κατάσταση της γαλλικής ανώτατης εκπαίδευσης, για την οποία εξάλλου παραθέτει κάμποσα στοιχεία. Πρέπει επίσης να πούμε, οτι ο λίβελλος συνοδεύεται από μια δέσμη προτάσεων ή μάλλον ιδεών για κατευθύνσεις μιας πολιτικής για τη σωτηρία του γαλλικού πανεπιστήμιου. Τέλος, πρέπει να του αναγνωρίσουμε την τιμιότητα που είχε να εκφράσει τις απόψεις του με ένα κείμενο, και να το κάνει ελεύθερα, "έξω από τα δόντια" και χωρίς συμβιβασμούς. Όλα αυτά του κόστισαν βέβαια μια πολύ μοιρασμένη υποδοχή της παρέμβασής του από το γαλλικό Τύπο, με κύριο χαρακτηριστικό τη συγκατάβαση ("είναι σίγουρα παρασυρμένος σε ακρότητες από αγάπη στο πανεπιστήμιο", ή "του στοίχισε προσωπικά η κατάληψη" κτλ κτλ) και τα υπονοούμενα οτι "ο καλός μας Pitte δεν έχει το ανάστημα και τη βαθύτητα ενός σοβαρού διανοούμενου, αλλά είναι αφοσιωμένος στην υπόθεση του πανεπιστημίου που υπηρετεί εδώ και 40 χρόνια".

Δεν πειράζει. Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η αντίληψη των κυρίαρχων κύκλων για το πανεπιστήμιο του αύριο.

Με μια λέξη, ο κ. Pitte είναι μαύρος. Αντιδραστικός. Και οι θέσεις του έχουν μεγάλο ενδιαφέρον γιατί δεν εκφράζουν άποκλειστικά τον ίδιο παρά μόνον στο φολκλορικό τους περιτύλιγμα.

Σε μια περίοδο που η Ελλάδα βράζει με αφορμή τα πανεπιστήμια, θα ήταν λοιπόν ενδιαφέρον να δει κανείς από κοντά τι διατείνεται ο πρόεδρος (πρύτανης) της Σορβόννης.

Θα το επιχειρήσουμε σε επόμενο ποστ.

(Jean-Robert Pitte, "Jeunes, on vous ment! Reconstruire l'université. Stop à la précarité" Fayard, Paris 2006. ISBN 2-213-63051-8)

Η εξέγερση των πιγκουίνων

Αν κρίνει κανείς από τα λίγα νέα που φτάνουν στον ευρωπαϊκό Τύπο για τις πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις που τράνταξαν τη Χιλή, μάλλον τα έχει βρει σκούρα η σοσιαλιστικής ετικέτας πρόεδρος κ. Bachelet.

Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα λοιπόν, οι μαθητές διεκδικούσαν αρχικά τη δωρεάν πρόσβαση στις δημόσιες συγκοινωνίες - σύντομα όμως, μετά την άγρια καταστολή, το ξυλοκόπημα και τα δακρυγόνα σε όσους κατέβηκαν στους δρόμους, το κίνημα απλώθηκε στο σύνολο του μαθητικού κόσμου και ζητούσε πλέον τη μεταρρύθμιση του Οργανικού Συνταγματικού Νόμου της Εκπαίδευσης (LOCE), που είχε εγκρίνει ο αιμοσταγής δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ μία μέρα πριν εγκαταλείψει την εξουσία, το 1989. Ο εν λόγω νόμος παρέχει στον ιδιωτικό τομέα, έναν καθοριστικό, πρωταρχικό ρόλο στην εκπαίδευση, σε βάρος κοινωνικών στρωμάτων με χαμηλότερα εισοδήματα. Για παράδειγμα, το δικαίωμα συμμετοχής σε εισαγωγικές εξετάσεις για πανεπιστήμια πληρώνεται, και μάλιστα σε τιμή δυσβάσταχτη για τους φτωχότερους.

(Είναι πάντως δύσκολο να έχει κανείς μια λεπτομερή εικόνα αν δεν έχει πρόσβαση τουλάχιστο στον ισπανόφωνο Τύπο, ιδιαίτερα σε πηγές από την ίδια τη χώρα)




Εν τω μεταξύ, τουλάχιστο δύο ικανότατες και ταλαντούχες εκπρόσωποι των μαθητών φαίνεται να αναδεικνύονται από το κίνημα αυτό - η Καρίνα Ντελφίνο και η Μαρία Χουέρτα. Ποιός είπε οτι στη Χιλή, με το θάνατο της Γκλάντυς Μαρίν, τέλειωσαν οι ριζοσπαστικές γυναικείες πολιτικές μορφές και απέμειναν λίγο-πολύ συμβιβασμένες καθεστωτικές φιγούρες; Το μέλλον συνεχίζει να είναι γυναικείο, σε πείσμα της κ. προέδρου ...

Carreer opportunities

Αν ήταν, λέει, επιχείρηση, θα βρισκόταν στη λίστα των πενήντα μεγαλύτερων, με κριτήριο τον κύκλο εργασιών, την επιφάνεια των "γηπέδων" (εγκαταστάσεων και γραφείων), και τον αριθμό των απασχολούμενων. Είναι, λέει, ο μεγαλύτερος καταναλωτής ρεύματος στην πολιτεία του Μέρυλαντ. Είναι επίσης ο μεγαλύτερος παγκοσμίως εργοδότης μαθηματικών (πριν λίγα χρόνια, κορυφαίος έλληνας πανεπιστημιακός του εξωτερικού, άφηνε σχετικό υπαινιγμό σε ελληνική εφημερίδα, αναρωτώμενος που διάολο εξαφανίστηκαν οι τόσοι καλοί γνωστοί του που έκαναν διδακτορικό στα μαθηματικά).

Ο λόγος για το "παγκόσμιο αυτί" των ΗΠΑ (ονόματα δε λέμε, να δοκιμάσουμε και τα φίλτρα τους) που μπορεί να παρακολουθεί το 15% του παγκόσμιου τηλεπικοινωνιακού φορτίου (αλλά δεν είναι δυνατό να αξιολογήσει παρά ένα ελάχιστο τμήμα του).

Τα πρόσφατα στοιχεία για την αγορά εργασίας στη Γαλλία, δείχνουν σαφή μείωση της ανεργίας. Οι αναλυτές συγκλίνουν στο οτι αυτή η θετική εξέλιξη οφείλεται κυρίως στην εφαρμογή του "σχεδίου κοινωνικής συνοχής" που εκφράστηκε με το νόμο-πλαίσιο που ψηφίστηκε στις αρχές του 2005 (αναμενόμενο, όπως εκτιμούσαμε σε παλαιότερο σχόλιο στο εξαιρετικό "Ιστολόγιο"). Ο νόμος προέβλεπε σημαντική απλούστευση της διαδικασίας πρόσληψης για μικροδουλειές (σιδέρωμα, ιδιαίτερα, μπέιμπισίττινγκ) και μια σειρά κρατικώς επιδοτούμενων συμβολαίων εργασίας. Είναι επίσης περίπου ομόφωνοι στην εκτίμηση οτι το "συμβόλαιο νέας πρόσληψης", που επιτρέπει σε μικρές επιχειρήσεις να απολύουν ελεύθερα μέχρι δύο χρόνια μετά την πρόσληψη, δε δημιούργησε καθαρές νέες θέσεις εργασίας.
Τόσο συμφωνούν, που σκέφτονται να πρωθυπουργοποιήσουν τον εμπνευστή του "σχεδίου κοινωνικής συνοχής", κ.Borloo (αν βεβαίως εκείνος το δεχτεί), πριν την εθνική εορτή της 14ης Ιουλίου, αν η καμπύλη δημοτικότητας του σημερινού πρωθυπουργού συνεχίσει να παριστάνει την πορεία του χρηματιστήριου...

Το κοινό στοιχείο των παραπάνω δύο άσχετων κατά τα άλλα παραγράφων, είναι η αναφορά στους μόνους εργοδότες που δημιουργούν πλέον νέες θέσεις εργασίας στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό: το κράτος και τις μικρές επιχειρήσεις ή τα άτομα-αγοραστές υπηρεσιών.

Και το "κεφάλαιο", οι μεγάλες επιχειρήσεις; Αυτές για χάρη των οποίων οι "φιλελεύθεροι" κυβερνώντες (ή "αντιπολιτευόμενοι"), αντέστρεψαν τη ρήση "η εργασία παράγει πλούτο", κάνοντάς την "ο πλούτος παράγει εργασία" (δώστε λοιπόν κι άλλα στον πλούτο για να έχουμε δουλειές);; Αυτές... μοιράζουν μερίσματα, ακόμα κι αν έχουν μυθικές ζημιές. Όπως εκείνη η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, το ελληνικό τμήμα της οποίας ήταν όλο "αυτιά".

Φαίνονται μπλεγμένα όλα τούτα. Αλλά δεν είναι τόσο :-)

Επέτειος

Κλείνει σήμερα ένας χρόνος από τότε που ο γαλλικός λαός έστειλε στα σκουπίδια το ζισκαρικό σχέδιο ευρωσυντάγματος.

Τα γεγονότα που επακολούθησαν στη Γαλλία – οι ταραχές στα προάστια, η μεγαλειώδης κινητοποίηση ενάντια στο «συμβόλαιο πρώτης πρόσληψης» - αποσαφήνισαν σε τέτοιο βαθμό το πολιτικό μήνυμα της ψήφου αυτής, που μόνο εκ του πονηρού πλέον μπορεί κανείς να το παραβλέπει.

Δεν στερείται νοήματος όμως μια μικρή αναδρομή σε όσα έγραφαν, ζαλισμένοι απ’τη φάπα, οι υπέρμαχοι του «Ναί», πέρυσι τον Ιούνη (UPDATE: το τραγουδάκι που ακούγεται τους είναι αφιερωμένο):

-προφήτευαν λοιπόν, την οριστική επικράτηση του Μπλαίρ και τού μοντέλου του της «ενιαίας αγοράς» στην Ευρώπη. Στην αρχή ως καταστροφή, κι αργότερα (αφού πλάνταξαν στο κλάμα για το τέλος της... Ευρώπης) ως το λαμπερό μέλλον.
Τίποτε δεν άλλαξε βέβαια, εκτός από το «εξάρτημα Μπλαίρ», που οδεύει με γοργά βήματα προς τον κάλαθο των αχρήστων. Η Ευρώπη εξακολουθεί να κυβερνάται με βάση το θατσερικό πρόγραμμα, στη στρατηγική βερσιόν που συμφωνήθηκε στη Λισσαβώνα. Οι όποιες παραχωρήσεις-υποχωρήσεις στην πορεία αυτή, οφείλονται σε εξεγέρσεις και ανυπακοή.

-προειδοποιούσαν, οτι η χριστιανοδημοκρατική λαίλαπα στη Γερμανία θα οδηγήσει στην άνευ όρων παράδοση της Ευρώπης στους αμερικανούς, στον κακό λύκο, στην άβυσσο. Η Μέρκελ κυβερνά από κοινού με τους σοσιαλδημοκράτες, στη βάση του (κοινού) προγράμματος των δύο κομμάτων (όπως ήταν φυσικό άλλωστε). Η πολιτική στάση της Γερμανίας παραμένει αμετάβλητη (είναι το κράτος που αποφασίζει, όχι τούτο ή το άλλο πολιτικό προσωπικό). Οι ίδιες Κασσάνδρες, τώρα δηλώνουν τον ειλικρινή τους θαυμασμό για την πρότυπη διακυβέρνηση της Γερμανίας. Πάνω στον ενθουσιασμό, ο Μητσοτάκης δηλώνει οτι καλοβλέπει το ίδιο σχήμα και για την Ελλάδα.

-κατηγορούσαν τους οπαδούς του «Όχι» στη Γαλλία (αφού σταμάτησαν το παραμύθι περί «αντιδραστικού λαού» και «ξενόφοβων ελίτ») για την αδυναμία να τα βρουν. Οι ίδιοι αναθάρρησαν για τη δυνατότητα κυβερνητικής αλλαγής στη Γαλλία, μόνο μετά τις οργισμένες κινητοποιήσεις της νεολαίας και του λαού – τώρα, προσπαθούν να εφεύρουν νέο σωτήρα, που θα σώσει τη χώρα από τα νύχια του Σαρκοζύ (κι αν τελικά δε γίνει αυτό, έχουν έτοιμη την ανακάλυψη της ποιότητας του αποβράσματος αυτού). Εκτιμώ οτι θα έχουμε κι άλλες εκπλήξεις στο πεδίο αυτό, μέχρι τις ερχόμενες γαλλικές εκλογές

-συνιστούσαν την επικύρωση του ευρωσυντάγματος χωρίς την ενοχλητική παρεμβολή των δημοψηφισμάτων. Είναι οι ίδιοι που εκφράζουν τώρα τη βαθειά ανησυχία τους όταν ο Μοράλες στη Βολιβία κάνει πολιτική πράξη την ετυμηγορία του δημοψηφίσματος στη δική του χώρα.

-θρηνούσαν για την εξασθένηση της ευρωπαϊκής οικονομίας ως συνέπεια του «Όχι». Οι ίδιοι, χειροκροτούν μονοπωλιακές συγχωνεύσεις, ανεξάρτητα από το αν διασπούν την ευρωπαϊκή συνεργασία – αρκεί να φέρνουν κέρδη (όπως πχ την συγχώνευση του Γιουρονεξτ με το Νιου Υορκ Στοκ εξτσέινζ, αντί με τη Ντόυτσε Μπέρσε, ή αυτή της Αρσελόρ με το μαφιόζο της Σεβερστάλ, αντί με την ευρωπαϊκή Μιττάλ Στήλ). Να σημειώσουμε χάριν πληρότητος, οτι όσοι χάνουν από τις συγχωνεύσεις αυτές, θρηνολογούν για την Ευρώπη – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Σίγουρα, πολλά πρέπει να συμβούν ακόμα, για να τρανταχτεί έστω αυτό το σάπιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που καλύπτει σαν ομπρέλλα και σαν ντεκόρ τις πιό επιθετικές ορέξεις του ευρωπαϊκού καπιταλισμού-σε-κρίση. Αλλά τόσο η Γαλλία, όσο και η υπόλοιπη Ευρώπη, έγινε καλύτερη το χρόνο που πέρασε.

Καλή επιτυχία στους αγώνες που γίνονται, και στους άλλους που έρχονται!

Crna Gora

47,81% (= 55,4% x 86,3%) των εχόντων εκλογικό δικαίωμα, αποφάσισε την κήρυξη ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου (αποτελέσματα σχεδόν οριστικά).

...η Ιστορία επαναλαμβάνεται - ως φάρσα.

Οι Ευρωπαίοι βρίσκονται "σε δύσκολη θέση": έχουν δεσμευθεί να αποδεχτούν το "ναί" στην ανεξαρτησία, αν είναι πάνω από 55% σε δημοψήφισμα συμμετοχής πάνω από 50%.

Προβληματίζονται όμως: οι λαθρέμποροι τσιγάρων και καυσίμων που διοικούν την (εις το εξής) χώρα, θα είναι επαρκείς να την οδηγήσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση AG, ή θα πρέπει ν'απευθυνθούν σε κανέναν γαλαζοαίματο απόγονο, απ'αυτούς που καρπάζωνε ο Λάτσης για να του πάει καλά η μέρα; Έπειτα, αν οι Καταλανοί ζητήσουν το ίδιο; Οι Βάσκοι; Οι Φλαμανδοί; Θα πάρουν άραγε ο,τι και οι 6 "σκλαβωμένες κομητείες" της Ιρλανδίας;

UPDATE:

Όπως θα περίμενε κανείς, υπάρχουν και μπλεξίματα με διπλοεγγεγραμμένους σε εκλογικούς καταλόγους, ή ψηφοφόρους που είχαν ήδη ψηφίσει στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Βοσνίας ή της Κροατίας...

UPDATE':

Στο εξής η μουσική υπόκρουση του μπλογκ θα αλλάζει και απροειδοποίητα!

Τώρα που κατακάθησε ο κουρνιαχτός

από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, διαβάζω στο γαλλικό Τύπο απογοητευτικές εκτιμήσεις. Γίνεται λόγος για ξεφούσκωμα, για φανερή εξάντληση της οποιασδήποτε δυναμικής αυτής της πρωτοβουλίας των Φόρουμ, που ξεκίνησε ως ευχάριστος αιφνιδιασμός στο Σιάττλ, γιγαντώθηκε στη Γένοβα, αλώθηκε από τα μέσα και "κρατικοποιήθηκε" στο Παρίσι, και ξεφούσκωσε ήδη στο Λονδίνο.

Αλήθεια, εσεις που (όποιοι) συμμετείχατε στις εργασίες του, πώς αποτιμάτε την όλη ιστορία;

(Για μιά φορά, να βάλω κι εγώ ένα "θέμα εκθέσεως", χωρίς να λαμβάνω εκ των προτέρων θέση).

180 μέρες

έχουν μπροστά τους οι Repsol, Total, Exxon, British Gas, Petrobras και άλλες 20 περίπου μικρότερες εταιρείες για να συμμορφωθούν με το νέο καθεστώς που θα ισχύσει για τους φυσικούς πόρους της Βολιβίας, η ιδιοκτησία των οποίων περνά στο κράτος μέσω της επιχείρησης Yacimientos Petroliferos Fiscales Bolivianos.

Η ανακοίνωση έγινε σήμερα στην πόλη Carapari από τον ηγέτη της χώρας, Εβο Μοράλες, και αποτελεί υλοποίηση μιας από τις βασικές προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Με αυτό το (ενδιαφέρον) νέο χαιρετώ όλους τους φίλους! Ελπίζω να καλοπεράσατε το διάστημα που δεν τα λέγαμε. Θα προσπαθήσω σύντομα να φτιάξω σημείωμα με μερικά από τα πολλά έχω "μαζέψει" - μόλις μπουν εντελώς τα κεφάλια μέσα. Από αύριο...

UPDATE: Το αποτέλεσμα της τετραμερούς διάσκεψης στο Puerto Iguazú που στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης Μοράλες, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις που έχουμε ήδη διατυπώσει στα σχόλια του ποστ αυτού, για τα... Βολιβιανά αυγά!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Μαζί και πάλι από τέλη Απρίλη.

CPE, la fin

Εληξε άδοξα για την κυβέρνηση η περιπέτεια του CPE.
Περισσότερα προσεχώς!

Πίσσα και πούπουλα!

Ενώ οι φοιτητές και μαθητές έχουν κηρύξει νέα μέρα κινητοποιήσεων την Τρίτη 11 Απρίλη, αν αληθεύουν οι πληροφορίες που διέρρευσαν από τα «πηγαδάκια» μετά τη λήξη της χτεσινής συνέντευξης του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του UMP, το CPE καταργείται οριστικά και τη θέση τού επίμαχου άρθρου 8 του νόμου, παίρνει μια απαρίθμηση των διάφορων τύπων ειδικών για νέους συμβάσεων που ήδη ισχύουν (πόστα «Fillon» κα).
Οι εξελίξεις αναμένεται ν’ανακοινωθούν πριν την κοινή συνεδρίαση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, τη Δευτέρα.

Αν είναι έτσι, το επεισόδιο αυτό λήγει με μια μεγάλη νίκη του κινήματος. Το θέμα όμως της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων θα επανέλθει σίγουρα δριμύτερο, και θα ενταθεί ο ιδεολογικός πόλεμος στα συνδικάτα γύρω από το επιχείρημα οτι αυτά πρέπει να βρουν μεταρρυθμιστικές προτάσεις για το σύστημα (όπου κατά μια έννοια τα συνδικάτα κατηγορούνται γιατί δεν διαθέτουν πολιτικό πρόγραμμα, σαν να ήταν κόμματα...)
Ο ντε Βιλπέν βγαίνει βαρύτατα τραυματισμένος αν όχι πολιτικά νεκρός από την υπόθεση. Στους πολιτικούς επικήδειους σίγουρα θα του αναγνωριστεί οτι «προσπάθησε με τόλμη να δράσει» για την ανεργία των νέων. Ενα καλό υποψήφιο επίγραμμα θα ήταν η σημερινή δήλωση του Λεπέν, που του απέτεισε φόρο τιμής, ως το μόνο πολιτικό που «κρατάει»!!!

Ο Βάρναλης στους «Δικτάτορες» (στον «Καλιγούλα»; - ας με διορθώσουν οι φιλόλογοι) εξιστορεί τη φάση όπου ο αυτοκράτορας είχε εκδόσει διάταγμα να πισσώσουν οι χωρικοί καλά τα βαρέλια τους γιατί η χρονιά προβλεπόταν καλή για τα αμπέλια. Ακόμα και στην περίπτωση εκείνη όμως, υπήρχε μια διαφορά μεταξύ νόμου και διατάγματος (ας με διορθώσουν οι νομικοί).
Στη Γαλλική δημοκρατία του τέλους της θητείας του Σιράκ, ψηφίζονται νόμοι με συστάσεις για το πώς πρέπει να διδάσκεται στην ιστορία η δράση των γάλλων αποικιοκρατών – όταν ξεσηκώνονται και οι πέτρες, η κυβέρνηση πρώτα εξηγεί οτι ο νόμος αυτός είναι απλώς μια... πρόταση διαδασκαλίας εντελώς προαιρετική, και κατόπιν τον πετάει στα σκουπίδια.
Ψηφίζονται νόμοι που καθιερώνουν τη στέρηση εργατικών δικαιωμάτων στους νέους και όταν όλη η χώρα αντιδρά, αντικαθίστανται με... απαρίθμηση των κυβερνητικών πεπραγμένων, μετατρέποντας το νόμο σε διαφημιστικό φυλλάδιο...
Εξευτελίζοντας συστηματικά τους «κατ’αυτούς» ιερούς δημοκρατικούς θεσμούς κατά την άσκηση της πολιτικής της, η γαλλική κυβέρνηση μας δείχνει οτι, στο βαθμό που οι κινητοποιημένοι πολίτες και οι συλλογικότητές τους, η πραγματική σάρκα της δημοκρατίας, υπάρχουν και παρεμβαίνουν, κάθε αντιλαϊκή πολιτική θα και έχει ως τελική παρενέργεια την κρίση των «ιερών» αυτών θεσμών, και θα τροφοδοτεί μια γενικότερη κρίση νομιμοποίησης.

Η όλη ιστορία αναδεικνύει επίσης και το τραγικό πολιτικό κενό, την κρίση εκπροσώπησης, που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Γαλλία, για δεύτερη φορά σε λιγότερο από έντεκα μήνες (αν η προηγούμενη ήταν η καταδίκη του θλιβερού «Ευρωσυντάγματος»). Με αυτό το δεδομένο, οι φωνές της εργοδοσίας ζητούν από τα συνδικάτα να μετατραπούν σε κόμματα και να συζητήσουν για τις συνολικές πολιτικές εξόδου από την κρίση (κατά περίεργη αντιστροφή της γνωστής και στην Ελλάδα μόδας, όπου οι αντίστοιχες φωνές καταγγέλλαν την κομματικοποίηση των συνδικάτων), σπεύδουν δε να προσδιορίσουν, οτι οι ίδιοι οι εργοδότες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραμερίσουν τα «δικά τους» κομματικά σχήματα... Εχουν ήδη περάσει από το στάδιο όπου καλούσαν τα κόμματα (της αριστεράς) να συμμαζέψουν τα συνδικάτα – διαπιστώνοντας γρήγορα οτι αυτό μπορούσε να γίνει εύκολα για τις ηγεσίες, όχι όμως για τη βάση που αντίθετα, υποχρέωνε τις ηγεσίες να επιμένουν στην υπεράσπιση των συμφερόντων της.

Είτε λοιπόν αληθεύουν οι πληροφορίες είτε όχι, η μόνη κατάληξη που προδιαγράφεται για τον κατά Λεπέν, Εκόνομιστ κτλ «γενναίο» ντε Βιλπέν, είναι αυτή που επιφυλάσσεται στους κακούς του Λούκυ Λουκ: πίσσα και πούπουλα! Προβλέπεται καλή χρονιά για την κυβέρνηση...

UPDATE

Ζισκάρ: καταργήστε το CPE όσο είναι καιρός

Ο δυστυχής συντάκτης του ευρωσυντάγματος, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σε σημερινό του άρθρο στη "Journal du Dimanche". Αν δεν το καταργήσει η κυβέρνηση, λέει, κινδυνεύει να πάρει η μπάλα και το CNE.

Και σας μαζί, - συμπληρώνουμε τη σκέψη του "αθάνατου" κ. προέδρου...

Mission... démission?

Αμετακίνητος ο ντε Βιλπέν στη σημερινή τακτική συνέντευξη Τύπου, πρόβαλλε την αδιαλλαξία της πολιτικής του ως υποκινούμενη από το βάρος του καθήκοντός του, να "δράσει για τη μείωση της ανεργίας των νέων".

Οι εν λόγω νέοι, εξακολουθούν να μη βλέπουν στο νόμο του-που-δεν-εφαρμόζεται-αλλά-ισχύει, καμμία προσπάθεια άλλη από την έναρξη μιας γενικής επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, που - όπως δείχνει το ήδη εφαρμοσμένο CNE - δεν πρόκειται να επιφέρει την παραμικρή δημιουργία νέων θέσεων δουλειάς.

Ετσι, συνεχίζονται οι δράσεις μικρότερων ομάδων, αλλά όλο και πιό αποφασισμένων, φοιτητών, που συνίστανται σε ολιγόωρες καταλήψεις σιδηροδρομικών σταθμών και τροχιών (σήμερα περί τα 500 άτομα "κατέλαβαν" το Gare de l'Est και το Gare du Nord, έναν από τους πιο πολυσύχναστους σταθμούς στην Ευρώπη, πολλές διαδρομές ακυρώθηκαν), κλείσιμο δρόμων ή επιβράδυνση της κίνησης στο οδικό δίκτυο, καταλήψεις νομαρχιακών κτιρίων κτλ.

Οι πρώτες συναντήσεις των συνδικάτων με τους κοινοβουλευτικούς του κυβερνητικού κόμματος, που επιφορτίσθηκαν από τον Σιράκ με την επεξεργασία τροπολογιών στο νόμο, δεν απέδωσαν απολύτως τίποτε. Είναι λοιπόν ενδεχόμενο τα συνδικάτα να κηρύξουν κι άλλη μέρα πανεθνικής κινητοποίησης, μέχρι τις 17 Απρίλη που κλείνει η Βουλή.

Οπως και να'χει το πράγμα, πολλοί οσμίζονται εξελίξεις το Μάη του 2006!!

La Chiragnole

Ο Μπαϋρού του άλλου κόμματος της δεξιάς (UDF) δηλώνει οτι ήρθε το τέλος της 5ης Γαλλικής δημοκρατίας. Τού αφιερώνουμε το παρακάτω τραγουδάκι που σκαρφίστηκε ελληνικής καταγωγής συμπολίτης του (όχι ο γράφων)


Τραγουδιέται στο σκοπό της μεγάλης επιτυχίας του 1792, La Carmagnole (Η καρμανιόλα).
Η αρχική βερσιόν είναι του πολίτη Birard - έκτοτε, κάθε μεγάλο κοινωνικό γεγονός άφησε τα ίχνη στις παραλλαγές της αρχικής.

Monsieur Chirac avait promis (bis)
D'être mesuré à Paris, (bis)
Mais ce qu'il nous miroite,
C'est d'être plus à droite...

Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !

Contre Le Pen, il fut vainqueur (bis)
Avec nos voix mais pas nos coeurs : (bis)
Il a fallu choisir
Pour éviter le pire...

Et élire un voleur,
Vive le son, vive le son,
Et élire un voleur,
Vive le son des chansons !

Ainsi, le roi des HLM (bis)
A su profiter du dilemme (bis)
Et retrouver sa couche
Avec ses frais de bouche...

Repoussant la prison,
Vive le son,
vive le son,
Repoussant la prison,
Vive le son des chansons !

Avec sa Marie-Antoinette, (bis)
De son vrai prénom : Bernadette, (bis)
Ils osent faire l'aumône
De nos rares pièces jaunes...

Sans masquer leur cynisme,
Vive le son,
vive le son,
Sans masquer leur cynisme,
Vive le son des chansons !

Après Juppé puis Raffarin, (bis)
La bigote et le souverain (bis)
Ont nommé au Royaume
Un chevalier symptôme...

De leurs buts archaïques,
Vive le son, vive le son,
De leurs buts archaïques,
Vive le son des chansons !

Dom Villepin dans son fauteuil (bis)
Se mire et casse avec orgueil (bis)
Les acquis de nos pères,
Mais la fronde est dans l'air...

Et le peuple se lève,
Vive le son, vive le son,
Et le peuple se lève,
Vive le son des chansons !

Le capitalisme sauvage (bis)
Veut nous renvoyer au servage, (bis)
Du Bien Commun pillé
Aux pauvres oubliés...

Au temps des Grands Seigneurs,
Vive le son, vive le son,
Au temps des Grands Seigneurs,
Vive le son des chansons !

En promulguant le CPE, (bis)
Ce n'est pas nous ici, c'est eux (bis)
Qui provoquent la grève
Jusqu'à ce que s'achève...

Le règne des tyrans,
Vive le son, vive le son,
Le règne des tyrans,
Vive le son des chansons !

Les loups du pouvoir et du fric (bis)
Ont dépecé la République, (bis)
Mais rien n'est terminé
Car le vent va tourner...

Et les zoos se remplir,
Vive le son, vive le son,
Et les zoos se remplir,
Vive le son des chansons !

Amis, au sortir de la Fête, (bis)
N'oublions pas les cacahuètes (bis)
Pour le couple Chirac
Et sa Cour de Macaques...

Les barreaux les attendent,
Vive le son, vive le son,
Les barreaux les attendent,
Vive le son des chansons !

Restons unis, amis moqueurs, (bis)
La liberté est dans nos coeurs : (bis)
Nous ne nous laisserons
Pas faire et chanterons...

Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !

Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !

Δυό λόγια...

-1. Στο Παρίσι χτες διαδήλωσαν περίπου 130000 άνθρωποι - περισσότεροι απ'ό,τι την προηγούμενη βδομάδα. Η συνολική εικόνα ήταν μιας κινητοποίησης που ούτε τώρα δεν φαίνεται να κάμπτεται... Συνεπώς πάμε προς τις ανοιξιάτικες διακοπές (των σχολείων/πανεπιστημίων αλλά και της Βουλής) χωρίς το εφφέ της "σήψης" της σύγκρουσης, στο οποίο υπολόγιζε η κυβέρνηση. Κι έπεται ο Μάης...

-2. Η λαϊκή ανταπόκριση στις κινητοποιήσεις, δεν σταματά προκαλεί τριγμούς και διαιρέσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Χτες δύο βουλευτές του UMP, κατήγγειλλαν τη δημαγωγία του αρχηγού τους (Σαρκοζύ), τον κατηγόρησαν οτι θέλει να θάψει το CPE, και έκαναν νύξη για δημιουργία νέου κόμματος, πιστού στον πρωθυπουργό.
Η κατάσταση θυμίζει πλέον καρτούν του Τεξ Αβερυ: ιδίως το γκαγκ όπου, μετά τη σφυριά που τρώει ο ήρωας, πολλαπλασιάζεται σε πολλές, μικρές φιγούρες...

Σε αποκαλυπτική συνέντευξή της στη Φιγαρό, η πρόεδρος της εργοδοτικής ένωσης εκτιμά οτι το CPE οδεύει στον κάλαθο των αχρήστων - δείγμα κι αυτό της σύγχισης και της ανυποληψίας στην οποία έχει περιπέσει το δίδυμο προεδρίας/κυβέρνησης (η συνέντευξη εδώ).

Αντίθετα, πιστεύει οτι ωριμάζει μια συζήτηση για την ανάγκη της ευελιξίας για να μειωθεί η ανεργία (είχαμε προειδοποιήσει γι αυτήν τη "νέα γραμμή άμυνας", που συνίσταται στην επιβολή μιας "υπεύθυνης" αναζήτησης λύσεων για τη μείωση της ανεργίας, σύμφωνη βέβαια με τα συμφέροντα της εργοδοσίας). Θέτει έτσι έμμεσα το ζήτημα της γενίκευσης της "ευελιξίας" (διάβαζε: ασυδοσίας στις απολύσεις) στο σύνολο των συμβάσεων, και βέβαια επιτίθεται κατά μέτωπο στην αντίληψη της "επισφάλειας" (précarité), που συγχέει καταστάσεις ανεπίτρεπτης εξαθλίωσης, όπως πχ αυτή των αστέγων, με επιθυμητές προοπτικές, όπως πχ το συμβόλαιο περιορισμένου χρόνου που συνάπτει ένας νέος επιστήμονας με εταιρία υψηλής τεχνολογίας και αποτελεί πύλη εισόδου του στο χώρο της εργασίας.

Τουλάχιστο στον καιρό και στον τόπο της Θάτσερ, είχαν φροντίσει προσεκτικά να καθαρίσουν και σε γλωσσικό επίπεδο το κυρίαρχο discours από τέτοιες έννοιες-νάρκες. Τώρα, ζητείται ναρκαλιευτής - και ο Σαρκοζύ, που φιλοδοξούσε να παίξει αυτό το ρόλο, αποδεικνύεται λίγος, πολύ λίγος...

Point à 14.14 heure de Paris

Η πορεία πρόκειται να έχει την αντίθετη φορά από αυτήν της προηγούμενης βδομάδας:
Republique-Place d'Italie.

Ολη η Magenta από Gare de l'Est μέχρι τη Republique (10' δρόμος) και κατόπιν όλη η διαδρομή της πορείας έχει εκκενωθεί από αυτοκίνητα.

Στους χώρους δουλειάς, καταγράφεται ελαφρώς μικρότερο ποσοστό συμμετοχής στις στάσεις εργασίας. Μια πρώτη εντύπωση όμως είναι οτι οι διαθέσεις όπως εκφράζονται από τα συνθήματα κτλ, είναι πιό οξυμένες. Επίσης οι πανεπιστημιακοί έχουν πιό έντονη παρουσία. Να φταίει το υπονοούμενο του Σιράκ για επερχόμενες "μεταρρυθμίσεις" και στο χώρο;

Αλλη διαφορά: καταπληκτική ανοιξιάτικη μέρα, χωρίς κρύο.

Από το wifi του café de la Bastille,

M.N.


UPDATE: Adieu Villepin, c'est terminé. Bonjour Sarko, on va te virer!
Από τα πιο ωραία που ακούγονται στην πορεία. Από προκαταρκτικές εκτιμλησεις, η διαδήλωση στο Παρίσι, μεγαλύτερη από αυτή της 28 Μάρτη...

Ολοι περιμένουν την αυριανή μέρα! Μετά εισαγωγικών ή άνευ...

Ηταν αναμενόμενο: οι πρόσφατες αποφάσεις του Chirac για το CPE, από "λεπτός ελιγμός" κατέληξαν, σε λίγες ώρες, να προσλαμβάνονται από την κοινή γνώμη ως ενδεικτικές της σύγχισης στην οποία έχει περιέλθει το κυβερνητικό στρατόπεδο.

-Ποδοπατώντας κάθε έννοια "ευνομίας", ο πρόεδρος ανακοίνωσε την επικύρωση ενός νόμου για τον οποίον εγγυήθηκε οτι... δεν θα εφαρμοσθεί!
-Ταυτόχρονα, κατάφερε να γελοιοποιήσει προκαταβολικά κάθε προοπτική διαλόγου, με την "παραγγελιά" στο κόμμα του να ετοιμάσει τροπολογίες σύμφωνες επακριβώς με όσα ανακοίνωσε οτι δέχεται η εργοδοτική ένωση (η MEDEF) μερικές μέρες πριν!

Αν είχε μια τακτική αξία η παρέμβαση Σιράκ, ήταν ακριβώς γιατί η σύγχιση που έσπειρε ήταν τόσο μεγάλη, που απλώθηκε και στους ίδιους τους κινητοποιημένους πολίτες. Αρκεί να δει κανείς σήμερα τις αλληλουχίες δηλώσεων "Το CPE πέθανε" - το CPE δεν είναι νεκρό", και τις ατέλειωτες φλυαρίες του Τύπου για το ενδοκυβερνητικό σήριαλ ντε Βιλπέν - Σαρκοζύ, για να πάρει μια ιδέα. Κατάσταση ιδανική για να "βαλτώσει" η σύγκρουση, να φτάσουμε και στις ανοιξιάτικες διακοπές (από την άλλη βδομάδα, κλιμακωτά ανά περιοχή της Γαλλίας) και να ξεχαστεί το πράγμα (είχαμε ήδη προειδοποιήσει για το ενδεχόμενο της τροπής αυτής).

Αν είχε επίσης μια πιό "στρατηγική" αξία, αυτή ήταν η παραπειστική μετατόπιση της αντιπαράθεσης για το CPE προς μια ψευδο-αναζήτηση προτάσεων για τη μείωση της ανεργίας (και γι αυτό είχαμε προειδοποιήσει σχετικά).

Και η αντιπολίτευση σε όλα αυτά; Οι σοσιαλιστές ετοιμάζουν τροπολογία κατάργησης του CPE και του CNE, και είναι ευχαριστημένοι οτι έτσι επιτελούν το πολιτικό τους καθήκον και ανταποκρίνονται στις λαϊκές προσδοκίες. Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικότερα, η "πολιτική τους πρόταση" για τη μείωση της ανεργίας δεν είναι παρά μια σειρά απαλλαγών εισφορών για τους εργοδότες, με στόχο να λειτουργήσουν ως κίνητρο νέων προσλήψεων... Πολιτική αν μη τι άλλο, δοκιμασμένη, αποτυχημένη και με παρενέργεια την αύξηση των ελλειμμάτων...

Από την άλλη, οι κινητοποιημένοι φοιτητές και τα συνδικάτα συνεχίζουν να θέτουν ως στόχο την κατάργηση του CPE στην παρούσα, ή στη σχεδιαζόμενη, φτιασιδωμένη μορφή του. Η συσπείρωση του κινήματος είναι πολύ μεγάλη, και κατά πάσα πιθανότητα οι αυριανές διαδηλώσεις θα είναι οι μεγαλύτερες. Κάπου όμως εκεί εξαντλούνται τα πολιτικά καύσιμα της αντιπαράθεσης... Στη φάση αποκλιμάκωσης που ίσως επακολουθήσει, πέραν από μια μερική νίκη, ένα σίγουρο κεκτημένο θα είναι και η διάθεση καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής, που θα βρει την έκφρασή της και στις επερχόμενες αντιπαραθέσεις, και στις κάλπες... κάτι δηλαδή που, με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, δεν αναμένεται να εκτονώσει την κρίση που εκδηλώνεται στη Γαλλία και κρυφοκαίει σε όλη την Ευρώπη!

Πρωταπριλιάτικες κρυάδες

Dominique de Villepin: Τολμηρές μεταρρυθμίσεις για να σωθεί η χώρα

Εξαγγελίες – βόμβα στη σημερινή συνέντευξη Τύπου του Ντομινίκ ντε Βιλπέν.
Verbatim :

« Οι αναταραχές που ζήσαμε από το περασμένο φθινόπωρο, η αυξανόμενη δυσφορία των συμπολιτών που γεννά η ανασφάλεια για τις προοπτικές ζωής όλων και ιδιαίτερα των νέων, η ατονία της οικονομικής ανάπτυξης που βιώνει η Γαλλία, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια, αναδεικνύουν την ανάγκη να απελευθερώσουμε το τεράστιο δημιουργικό δυναμικό της κοινωνίας μας. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις ενισχύουν την πεποίθησή μας οτι αυτό δεν μπορεί να γίνει με αποσπασματικά μέτρα όπως το CPE, όσο σωστά και ώριμα να είναι αυτά. Χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική μεταρρυθμίσεων, ανάλογη της βαρύτητας των περιστάσεων, και είναι χρόνος να προχωρήσουμε σε αυτή με τόλμη και εμπιστοσύνη στα βήματά μας. Είναι φανερό οτι τέτοιες μεταρρυθμίσεις δεν θα είναι ανώδυνες. Θα πρέπει όμως όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, στο όνομα του μέλλοντος της πατρίδας μας και αυτού της Ευρώπης. Ολοι φοβόμαστε αν αδρανήσουμε, στον τόπο μας και στην Ευρώπη, ανοίγονται μπροστά μας οι πιό ζοφερές προοπτικές, της ανεξέλεγκτης κρίσης, της διεθνούς απορρύθμισης, που η ιστορία μας έχει διδάξει με τον οδυνηρότερο τρόπο οτι φέρνει την ανομία και τελικά τον πόλεμο.

Η κυβέρνησή μου κι εγώ προσωπικά, σε πλήρη επαφή και εντατική συνεργασία με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκτιμήσαμε τις θέσεις των κοινωνικών φορέων και τις απόψεις των ειδικών, που συγκλίνουν στο οτι οι ανάγκες για εργασία γίνονται όλο και πιό ρευστές, ασυνεχείς και διαφοροποιημένες, για να υλοποιηθούν όλο και πιό σύνθετοι, μακροπρόθεσμοι και αλληλοεξαρτώμενοι στόχοι. Από την άλλη, η βασική συνιστώσα σύλληψης και υλοποίησης αυτών των στόχων, οι γυναίκες και οι άνδρες πολίτες, χρειάζονται ευκαιρίες ζωής, διαρκή επιμόρφωση ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, καθώς και την εγγύηση συνθηκών ελευθερίας τέτοιων, ώστε να συνυφαίνουν την παραγωγική συνεργασία τους με τις προσωπικές τους προσδοκίες για ευημερία και σταθερότητα.
Το γαλλικό μας «μοντέλο» όπου το κράτος φροντίζει να παράσχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες, δεν μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία του, όλοι το διαπιστώνουν, παρά με το αντίτιμο ενός αυξανόμενου χρέους όλων μας, παρά τις συνεχείς πρωτοβουλίες βελτίωσης της διαχείρισης των πόρων του κρατικού προϋπολογισμού.

Η μόνη δημιουργική διέξοδος περνά από την ανάληψη του κόστους που συνεπάγεται η εξέλιξη του ανθρώπινου δυναμικού μας ώστε να ανταποκρίνεται στη ρευστή ζήτηση υψηλής ποιότητας εργασίας – πράγμα ανέφικτο χωρίς την εγγύηση μιας υψηλής ποιότητας ζωής - από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων.
Στα πλαίσια αυτά αποφασίσαμε να καταθέσουμε προς ψήφιση στην Εθνοσυνέλευση, ένα νομοσχέδιο του οποίου οι λεπτομέρειες θα παρουσιαστούν στη συνέχεια από το συνάδελφό μου υπουργό κονωνικής συνοχής. Η βασική ιδέα, είναι η πρόταση καθιέρωσης ενός καθολικού κοινωνικού μισθού, ίσου με τον βασικό, για όλους τους πολίτες από 18 ετών και άνω, που θα χορηγείται με μόνο όρο την ομαλή παρακολούθηση προγραμμάτων επιμόρφωσης και την υποχρέωση αποδοχής εργασίας σύμφωνης με τις δεξιότητες και τις ειδικεύσεις του καθενός.

Ο μισθός αυτός αντικαθιστά όλα τα κοινωνικά επιδόματα που χορηγούνται στους ανέργους, καθώς και το ελάχιστο εισόδημα ένταξης, στο ύψος αυτού, δηλ. στο εξής θα καταβάλλονται μόνον οι διαφορές αν αυτές είναι θετικές. Για τους ήδη μισθωτούς, η μόνη αλλαγή είναι λογιστική, καθώς από την κατίσχυση του νόμου η αμοιβή τους θα διαχωρίζεται σε καθολικό κοινωνικό μισθό και το επιπλέον μέρος που θα καταβάλλεται απευθείας από τον εργοδότη.
Οι συλλογικές συμβάσεις θα αφορούν στο μέλλον αποκλειστικά στο ύψος αυτού του επιπλέον μέρους.
Η καθιέρωση του καθολικού κοινωνικού μισθού συνοδεύεται από την ενοποίηση όλων των τύπων συμβάσεων σε μία αορίστου χρόνου, με δυνατότητα απόλυσης μετά από τρίμηνη προειδοποίηση και καταβολή αποζημίωσης στο ύψος της ετήσιας επιπλέον αμοιβής.

Το μέτρο θα χρηματοδοτηθεί κυρίως από τη φορολόγηση των κερδών στις γαλλικές αγορές και των χρηματιστηριακών δοσοληψιών. Οι μελέτες που έχουν εκπονηθεί δείχνουν οτι τα κέρδη στην παραγωγικότητα και το όφελος από την κατανάλωση θα είναι τέτοιο ώστε ο πληθωρισμός να παραμείνει σε λογικά επίπεδα. Βεβαίως, το μέτρο θα συνοδευτεί με μια σειρά άλλων τολμηρών παρεμβάσεων ώστε να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός, οι κυριότερες των οποίων είναι:
πρώτον , η επιβολή πλαφόν στις τιμές των ακινήτων σύμφωνα με τη μέση τιμή επιφανείας ανά περιοχή και η φορολόγηση των κατοικιών που παραμένουν κενές ή αλλάζουν χρήση.
Δεύτερον, η τροποποίηση της συντελεστών της φορολογικής κλίμακας με αποφασιστική ενίσχυσή τους στα μεγάλα εισοδήματα και η επαναφορά του φόρου μεγάλης περιουσίας.

Η μεταρρύθμιση αυτή θα συνοδευτεί από μια προγραμματική συμφωνία με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ώστε να διατυπωθούν οι στόχοι και να δωθούν τα μέσα που θα τους επιτρέψουν αφενός τη γενίκευση της δια βίου κατάρτισης και της προσαρμογής της στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς εργασίας, αφετέρου την αποφασιστική ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας, θεμελιώδους και εφαρμοσμένης.

Αλλά γι αυτά θα σας μιλήσουν στη συνέχεια οι συνάδελφοί μου. »

Τι λέει καταρχήν

Bullshit εισαγωγή - διαφήμιση του CPE και χεσίδι των κινητοποιήσεων.

Στο όνομα του εθνικού συμφέροντος λοιπόν, και με βάση την απόφαση του συνταγματικού συμβουλίου, αποφασίζει την επικύρωση του νόμου.

Ζητά όμως από την κυβέρνηση να ετοιμάσει άμεσα τροπολογίες για να κάνει τα δύο χρόνια της ελευθερίας απόλυσης ένα και να υπάρχει αιτιολόγηση της απόλυσης (δηλαδή γνωστοποίηση του λόγου της απόλυσης). Για την προετοιμασία των τροπολογιών, καλεί σε διάλογο τους κοινωνικούς φορείς. Ο νόμος δεν θα εφαρμοσθεί στην προ των τροπολογιών μορφή του.

Ζητά από τα πανεπιστήμια να εναρμονίσουν τα προγράμματά τους με την ανάγκη να... μειωθεί η ανεργία (και με την απασχόληση στο πανεπιστήμιο; Γαργάρα...)

Περιμένοντας τον Chirac στις πλατείες...

Ενώ οι φοιτητικές και μαθητικές ενώσεις, που πραγματοποίησαν πλειάδα μικροσυγκεντρώσεων σήμερα, μαζεύονται σε κεντρικές πλατείες των μεγαλύτερων πόλεων της χώρας για ν'ακούσουν την παρέμβαση Σιράκ από την τηλεόραση, που έχει ανακοινωθεί για τις 9.00 μμ ώρα Ελλάδας, ο τελευταίος πρόκειται, σύμφωνα με τις εγκυρότερες πληροφορίες μέχρι στιγμής, ν'ανακοινώσει την άμεση έγκριση του νόμου.

Να σημειωθεί οτι οι ίδιες πηγές μιλούν για απειλή παραίτησης του ντε Βιλπέν αν αρνηθεί ο Σιράκ να τον θέσει άμεσα σε εφαρμογή. Σε κάθε περίπτωση, τα τυπικά περιθώρια ελιγμών είναι μικρά, δεδομένου οτι ο πρόεδρος υποχρεούται να εγκρίνει ένα νόμο που πέρασε τον "έλεγχο συνταγματικότητας" του συνταγματικού συμβούλιου, σε το πολύ εννιά μέρες μετά την απόφανση του τελευταίου.

Πρέπει βέβαια να ξεκαθαριστεί οτι το ζήτημα είναι απολύτως πολιτικό, και οτι το τυπικο-θεσμικό επίπεδο με τις περίπλοκες λεπτομέρειές του δεν λέει πολλά πράγματα:

-καταρχήν, το συνταγματικό συμβούλιο αποφαίνεται μόνον για τη συνταγματικότητα του νόμου, και όχι για τη συμβατότητά του με το λοιπό δίκαιο και τις διεθνείς υποχρεώσεις της Γαλλίας (για παράδειγμα, ο νόμος έρχεται σε αντίθεση με τη διεθνή σύμβαση εργασίας που έχει κυρώσει η γαλλική Βουλή. Και μόνον γι'αυτό το λόγο, ο νόμος είναι προσβλητός πχ στα ευρωπαϊκά δικαστήρια).

-έπειτα, υπάρχει ήδη νομικό προηγούμενο για το παρόμοιο συμβόλαιο CNE (που απευθύνεται σε μικρές επιχειρήσεις κάτω τον είκοσι εργαζομένων - περαιτέρω διευκρινήσεις σε προηγούμενο ποστ), οτι οι "χωρίς αιτιολόγηση" απολύσεις είναι προσβλητές στα διαιτητικά δικαστήρια (prud'hommes). Πχ κοπέλλα με CNE που απολύθηκε επειδή, μετά και από σύσταση της επιθεώρησης υγιεινής και ασφάλειας(!) ζήτησε ανατομική καρέκλα γραφείου λόγω προβλημάτων στην πλάτη, κέρδισε την υπόθεσή της. Το αστείο είναι οτι το υπουργείο Δικαιοσύνης παρέμβηκε στις δικαστικές αρχές (parquet) ζητώντας ν'ασκηθεί έφεση - αντί αυτού βέβαια, η υπόθεση βγήκε στη δημοσιότητα, μαζί με τις δηλώσεις των αρμόδιων δικαστικών για το απαράδεκτο της επέμβασης...

-τέλος, ακόμα και στην περίπτωση εφαρμογής του νόμου (μετά την επικύρωση του Σιράκ, μένει ένα γραφειοκρατικό στάδιο: η έκδοση διατάγματος εφαρμογής του και η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης) υπάρχουν πολλοί τρόποι ανάκλησής του: από τον κλασσικότερο (εισαγωγή νέου νομοσχεδίου ή τροπολογιών στη Βουλή, που να τον αντικαθιστούν), μέχρι την "αποκατάταξη", μετά από εισήγηση του συμβουλίου της επικρατείας, των κρίσιμων διατάξεων, και την αλλαγή του στάτους τους σε εγκυκλίους-διατάγματα, που είναι ανακλήσιμα χωρίς άλλη διαδικασία.

Ολα αυτά τα νομικίστικα για να τονίσω οτι το ζήτημα είναι και παραμένει πολιτικό.

Αλλά για πολιτικές εκτιμήσεις, θα τα ξαναπούμε αφού πρώτα (μας) μιλήσει ο Σιράκ.

Επικυρώθηκε ο νόμος

από το Συνταγματικό Συμβούλιο, χωρίς επιφυλάξεις ως προς το επίμαχο άρθρο 8 που ορίζει το CPI (διατυπώθηκαν κάποιες επιφυλάξεις για άλλα άρθρα, χωρίς πολιτική βαρύτητα στο υπάρχον context).
Αναμένεται η παρέμβαση του Σιράκ αύριο το βράδυ.

Blocages, barrages filtrants, escargots...

... και άλλα γαλλικά που δεν είναι ποτέ αργά για να υιοθετηθούν από την ελληνική γλώσσα.

Στο μενού σήμερα:

-αποκλεισμός ολικός (blocage) ή μερικός (barrages filtrants) ή παρεμπόδιση διέλευσης με κυκλοφορία αργών οχημάτων (opérations escargot) σε οδικούς άξονες γύρω από το Παρίσι, τη Lille, Nantes, Marseille, Aix, Avignon και αλλού, από μαθητές και φοιτητές.

-η οδηγία του υπουργού Παιδείας για άνοιγμα από σήμερα όλων των σχολείων με τη βοήθεια της αστυνομίας αν χρειαστεί, δε φαίνεται να έχει αποτέλεσμα, καθώς δεν εφαρμόζεται από πολλές επιθεωρήσεις εκπαίδευσης (rectorats) και διευθυντές σχολείων.

-αναμένεται η έκδοση απόφασης του Συνταγματικού Συμβούλιου περί της συνταγματικότητας του νόμου κατά τις 20.30 ώρα Ελλάδας. Θεωρείται το πιό πιθανό να εκφραστούν επιφυλάξεις.



-μετά την έκδοση της απόφασης, έχει αναγγελθεί παρέμβαση του Σιράκ.

-η προετοιμασία της απεργίας την Τρίτη, προχωρά κανονικά με επίδοση προαναγγελιών κινητοποιήσεων σύφωνα με την ισχύουσα πρακτική.

UPDATE: Μιά περίεργη διαρροή από κοινοβουλευτικούς κύκλους, κάνει λόγο για το εξής σενάριο: το Συνταγματικό Συμβούλιο θεωρεί το νόμο σύμφωνο με το Σύνταγμα. Ο Σιράκ επικυρώνει το νόμο από αύριο Παρασκευή. Η κυβέρνηση λοιπόν κάνει την επιλογή "quitte ou double" . Στην περίπτωση αυτή, το μπαλάκι περνάει στα συνδικάτα και την αντιπολίτευση που θα πραγματοποιήσει αύριο κοινή συνάντηση. Είναι σαφές οτι στην περίπτωση αυτή κάθε απαίτηση για κατάργηση του νόμου θα οδηγεί κατευθείαν στο αίτημα για παραίτηση της κυβέρνησης. Η αίσθησή μου είναι οτι οι Γάλλοι θα τιμωρήσουν πολιτικά την κυβέρνηση σε τέτοια περίπτωση, αλλά η δυνατότητα του κινήματος να ρίξει την κυβέρνηση τώρα, βρίσκεται εκτός της πολιτικής εμβέλειάς του...
Επίσης στο ενδεχόμενο αυτό, ο Σαρκοζύ βρίσκεται να είναι ο μεγάλος ηττημένος στο εσωτερικό του κυβερνητικού στρατοπέδου. Bon, είναι ανώφελο να σπεκουλάρει κανείς - Κυριακή κοντή γιορτή!