December 22, 2012
December 06, 2012
November 05, 2012
Sinn Féin? Πώς φωλιάζει η κρίση στους μαιάνδρους τού ευρωπαϊκού κεφάλαιου
Πριν λίγες βδομάδες, ο Hans Werner Sinn του IFO κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Carl Hanser το άκρως ενδιαφέρον βιβλίο
Die Target-Falle: Gefahren für unser Geld und unsere Kinder. (Η παγίδα Target: Κίνδυνοι για τα λεφτά μας και τα παιδιά μας)
Το βιβλίο που συνοψίζει τις ενασχολήσεις τού οικονομολόγου με την αθέατη πλευρά τού πολύπλοκου συστήματος διατραπεζικών χρηματορροών που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, αναδεικνύει τα μεγέθη της ανισομετρίας αλλά και της διαπλοκής τού ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που αν και λαμβάνονται υπόψη στους πολιτικούς «υπολογισμούς θέσεων» και στο διιμπεριαλιστικό αλισβερίσι/αλληλοφάγωμα, απουσιάζουν από τα επισήμως λεγόμενα. Αξίζει και μόνο γι'αυτό να διαβαστεί!
Πολύ περισσότερο όμως, η συγκεκριμένη του προβληματική θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη σε κάθε συζήτηση για τα πολιτικά καθήκοντα (τακτικές και στρατηγική) της εργατικής τάξης στη χώρα μας, κυρίως εκείνο το μέρος που επιχειρεί να κατανοήσει την έννοια της εξάρτησης που συμφύεται τόσο έκδηλα με τον ελληνικό χρεωκοπημένο καπιταλισμό.
Εν αναμονῄ μιας εμπεριστατωμένης παρουσίασης της προβληματικής του μετά το τέλος της ανάγνωσης, παραθέτουμε μεταφρασμένα από εκλεκτό φίλο και σύντροφο τμήματα της βιβλιοπαρουσίασης που δημοσιεύτηκε στο Spiegel από τον οικονομικό συντάκτη Christian Rickens (η τυπ. έμφαση δική μου. Υπό την ευθύνη μας οι τυχόν ατυχείς επιλογές στη μετάφραση για τις οποίες καλείται να βοηθήσει ο αναγνώστης)
Περί χαμένων λογιστικών στοιχείων
[...] Το όλο θέμα ακούγεται ακόμα και τώρα απίστευτο: Κάπου στα ψιλά γράμματα του ευρωπαϊκού συστήματος των κεντρικών τραπεζών υπάρχουν κάποιοι λογαριασμοί υπό την ονομασία Target II στους οποίους συσσωρεύονται με γρήγορο ρυθμό υποχρεώσεις των κεντρικών τραπεζών των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης.
Αυτές οι υποχρεώσεις φτάνουν προς το παρόν το 1 τρις €. Ο κύριος πιστωτής είναι η Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Deutsche Bundesbank).
Για σύγκριση: Τα συνολικά φορολογικά έσοδα στη Γερμανία θα φτάσουν το 2012 τα 600 δις και οι εγγυήσεις που έχει αναλάβει η Γερμανία στα πλαίσια του ESM φτάνουν τα 190 δις €.
Ενώ λοιπόν μία χώρα [στμτφ εννοεί τη Γερμανία] συζητάει παθιασμένα για φορολογικούς συντελεστές και μηχανισμούς διάσωσης, φουσκώνουν τα δυσανάλογα μεγάλα υπόλοιπα [στμτφ ισοσύγια συναλλαγών] του συστήματος Target, απαρατήρητα από την κοινή γνώμη.
Και αυτό μάλλον θα συνέχιζαν να κάνουν εάν ο πρώην διοικητής της Deutsche Bundesbank Helmut Schlesinger δεν εφιστούσε την προσοχή του οικονομολόγου Hans-Werner Sinn σε μερικές περίεργες κινήσεις στη στατιστική της Bundesbank.
[...] Το ωραίο σε αυτή τη μορφή της παρατήρησης: ξαφνικά δεν υπάρχουν χρεωκοπημένοι έλληνες και σπαγγοραμμένοι γερμανοί, ούτε διεφθαρμένοι πολιτικοί και τεμπέληδες υπάλληλοι, όπως κυριαρχούν στη διαμάχη για την αιτία της κρίσης χρέους. Αντί γι αυτά υπάρχει μόνο η αενάως μαιανδριζόμενη ροή του κεφαλαίου, η οποία για μια ακόμα φορά έφτιαξε για τον εαυτό της μια νέα κοίτη – και γι αυτό «στέγνωσαν» ορισμένες χώρες. Όλα πολύ ψυχρά, όλα πολύ τεχνικά.
[...] Σίγουρα το ένα τρις δε λείπει από πουθενά και γι αυτό δεν ταράζεται κανείς. Πρόκειται για χρήματα τα οποία δημιούργησαν επιπλέον οι κεντρικές τράπεζες του νότου. Σε πραγματικές ζημιές θα οδηγούσαν τα υπόλοιπα Target μόνο εάν κράτη εγκατέλειπαν το ευρώ ή κατέρρεε η νομισματική ένωση.
Τότε η Bundesbank θα έπρεπε να διαγράψει τις απαιτήσεις της από τους νότιους. Το μικρό κέρδος που μεταβιβάζει στο κράτος κάθε χρόνο η Bundesbank θα μετατρεπόταν σε ζημιές δισεκατομμυρίων. Η Γερμανία, είναι το άρρητο συμπέρασμα του Sinn, δεν μπορεί πλέον να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Οι απώλειες θα ήταν απλώς υπερβολικά μεγάλες για να επιβιώσει οποιαδήποτε κυβέρνηση από αυτές. Επιπλέον θα προσθέτονταν και οι διάφορες εγγυήσεις για τους μηχανισμούς διάσωσης.
[...] «Γιατί δε θέτουμε το όλο θέμα ως εξής» διερωτάται ο εκ των σοφών της οικονομίας Peter Bofinger σε μία, κριτική προς τον Sinn, συμβολή για το Spiegel online: «Τα υπόλοιπα Target επέτρεψαν στις γερμανικές τράπεζες να μειώσουν δραστικά την έκθεσή τους στις προβληματικές χώρες χωρίς να καταρρεύσει το χρηματιστικό [financial] σύστημα στην ευρωζώνη. Η τιμή γι αυτό συνίσταται στο ότι οι απαιτήσεις τους προς τράπεζες στις προβληματικές χώρες μετακόμισαν ως απαιτήσεις Target στον ισολογισμό της Bundesbank».
[...] Εάν γινόταν το δικό του [του Sinn στμτφ] θα έπρεπε ακόμα και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης να παρέχουν στο μέλλον πρώτης κατηγορίας εγγυήσεις για τις απαιτήσεις που προκύπτουν από τα υπόλοιπα Target. Θα σκεφτόταν για παράδειγμα ομόλογα εγγυημένα με χρυσό ή ακίνητα. Με το οποίο η ευρωκρίση θα είχε επιστρέψει στην αρχή της. Τότε [που] συνέστηνε η Bild οτι οι χρεωκοπημένοι έλληνες θα μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους πουλώντας μερικά νησιά.
October 26, 2012
Η παγκοσμίου κλάσης ελληνική αχρηστοσύνη
Όπως κάθε χώρα, έχει και η πατρίδα μας τις ιδιαιτερότητές της. Μία από αυτές είναι η εντυπωσιακή παραγωγή αχρήστων, που καλλιεργήθηκε με ζήλο στο λαό από τα λεγόμενα «προοδευτικά» στοιχεία για να αποκτήσει τελικά καθεστώς κοινωνικής νόρμας, συνδεόμενη με μια συγκεκριμένη οπτική περί ατομικής προκοπής. Έτσι, η μόρφωση των παιδιών αναδείχθηκε ως μέγιστη προτεραιότητα για τη ελληνική λαϊκή οικογένεια, ανεξαρτήτως του αν κάποιος είχε στο μυαλό του «χαρτιά», ή/και παιδεία για τους βλαστούς του.
Η κοινωνική αυτή μαζική και διαχρονική επένδυση, υποκινημένη από ετερόκλητες πηγές όπως η ιστορική μας κληρονομιά (αρχαίοι) και το απελευθερωτικό πρόταγμα (επαναστάσεις και λοιπά κουκουέδικα), κατέληξε μοιραία σε μια μαζική παραγωγή πρώτης κλάσεων αχρήστων (επιστήμονες-ερευνητές)...
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε η εξέταση της διοργάνωσης ενός επιστημονικού συνέδριου, στο χώρο των θετικών επιστημών. Το συνέδριο αυτό, από τα παλαιότερα και πιο καθιερωμένα στο πεδίο του, είναι κάπως επικεντρωμένο στην Ευρωπη, αλλά σίγουρα παγκόσμιας σημασίας. Το αντικείμενό του είναι θεωρητικό (δεν έχει να κάνει ούτε με πειράματα ούτε με τεχνολογία).
Στην τελετουργία της διοργάνωσης τέτοιων συνεδρίων αχρήστων, περιλαμβάνεται η ανάδειξη μιας «επιτροπής προγράμματος» που αναλαμβάνει την ευθύνη για την επιλογἠ των πιό πρωτότυπων κι ενδιαφερόντων (άχρηστων) σωστών αποτελεσμάτων, που θα αποτελέσουν το περιεχόμενο των εργασιών του συνεδρίου. Η συγκρότηση μιας τέτοιας επιτροπής είναι ταυτόχρονα αποτέλεσμα μιας αυθόρμητης αυτοαξιολόγησης της κοινότητας των αχρήστων και αποτελεί αναγνώριση-επιβράβευση της μεγαλύτερης αχρηστοσύνης.
Η επιτροπή προγράμματος του εν λόγω συνεδρίου αποτελείται από 75 τέτοιους αρχιάχρηστους.
Αναζητήσαμε την εθνική τους προέλευση (με την έννοια του κράτους τού οποίου το εκπαιδευτικό σύστημα παρακολούθησαν, που ταυτίζεται σχεδόν απολύτως με την εθνικότητά τους) και την εθνικότητα των θέσεων εργασίας τους. Δεν ισχυρίζεται κανείς οτι τέτοιες καταμετρήσεις αποτελούν στατιστικώς επαρκές δείγμα, ωστόσο εικονογραφούν εντυπωσιακά την εμπειρική εικόνα που κάθε άχρηστος του χώρου διαθέτει για την κατανομή της παγκόσμιας αχρηστοσύνης και τη θέση της Ελλάδας στην αντίστοιχη κατάταξη. Ας δούμε λοιπόν τα στοιχεία:
Μπορεί η απουσία κάποιων χωρών με παράδοση στο χώρο, πχ Ουγγαρία, να είναι τυχαία. Μπορεί κάποιες χώρες να υπερ-αντιπροσωπεύονται λόγω προσωπικών δικτύων και Μαφίας, ή κάποιες να υπο-αντιπροσωπεύονται λόγω της ευρω-τοπικότητας του συνέδριου (Καναδάς, ΗΠΑ) αλλά η χονδρική εικόνα που θέλει την Ελλάδα να βρίσκεται πολύ ψηλά σε σουπεράχρηστους, δεν αναιρείται. Ποιός τους ταΐζει όμως όλους αυτούς;
Μέσες-άκρες οι χώρες τους, αλλά όχι στην ίδια αναλογία με την εθνική προέλευση. Ακριβέστερη εξέταση θα έδειχνε τη μεγάλη κινητικότητα των αχρήστων, ωστόσο ξεχωρίζουν εύκολα χώρες που επιμένουν να πληρώνουν τους άχρηστους του κόσμου όλου (ΗΠΑ, Βρετανία), χώρες που τους παράγουν αλλά τους διώχνουν (Ρωσσία, Βουλγαρία), χώρες που παράγουν πολλούς και κρατάνε αρκετούς (Γερμανία) ή λιγότερους (Ελλάδα, Ισραήλ, Ιταλία), χώρες που βρίσκονται σε ισορροπία παραγωγής-απασχόλησης περισσότερων (Γαλλία) ή λιγότερων (Δανία) αχρήστων, κτλ.
Τα σχετικά ισοζύγια είναι τα παρακάτω
και φαίνονται ακόμη καλύτερα στο παρακάτω διάγραμμα:
Τετμημένη, θέσεις εργασίας. Τεταγμένη, αριθμός αχρήστων. Οι χώρες σημειώνονται με το διεθνές προσδιοριστικό τους (βλ. πάνω στο διάγραμμα για περιπτώσεις περισσότερων χωρών σε ταυτόσημη θέση. Η Σερβία σημειώνεται με το ανεπίσημο SB).
Αν αυτή είναι η εικόνα των απόλυτων αριθμών, είναι ακόμα πιό ενδιαφέρουσα η εικόνα των ανηγμένων κατά πληθυσμό, εγχώριο προϊόν και κατά κεφαλή είσόδημα μεγεθών:
Η κοινωνική αυτή μαζική και διαχρονική επένδυση, υποκινημένη από ετερόκλητες πηγές όπως η ιστορική μας κληρονομιά (αρχαίοι) και το απελευθερωτικό πρόταγμα (επαναστάσεις και λοιπά κουκουέδικα), κατέληξε μοιραία σε μια μαζική παραγωγή πρώτης κλάσεων αχρήστων (επιστήμονες-ερευνητές)...
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε η εξέταση της διοργάνωσης ενός επιστημονικού συνέδριου, στο χώρο των θετικών επιστημών. Το συνέδριο αυτό, από τα παλαιότερα και πιο καθιερωμένα στο πεδίο του, είναι κάπως επικεντρωμένο στην Ευρωπη, αλλά σίγουρα παγκόσμιας σημασίας. Το αντικείμενό του είναι θεωρητικό (δεν έχει να κάνει ούτε με πειράματα ούτε με τεχνολογία).
Στην τελετουργία της διοργάνωσης τέτοιων συνεδρίων αχρήστων, περιλαμβάνεται η ανάδειξη μιας «επιτροπής προγράμματος» που αναλαμβάνει την ευθύνη για την επιλογἠ των πιό πρωτότυπων κι ενδιαφερόντων (άχρηστων) σωστών αποτελεσμάτων, που θα αποτελέσουν το περιεχόμενο των εργασιών του συνεδρίου. Η συγκρότηση μιας τέτοιας επιτροπής είναι ταυτόχρονα αποτέλεσμα μιας αυθόρμητης αυτοαξιολόγησης της κοινότητας των αχρήστων και αποτελεί αναγνώριση-επιβράβευση της μεγαλύτερης αχρηστοσύνης.
Η επιτροπή προγράμματος του εν λόγω συνεδρίου αποτελείται από 75 τέτοιους αρχιάχρηστους.
Αναζητήσαμε την εθνική τους προέλευση (με την έννοια του κράτους τού οποίου το εκπαιδευτικό σύστημα παρακολούθησαν, που ταυτίζεται σχεδόν απολύτως με την εθνικότητά τους) και την εθνικότητα των θέσεων εργασίας τους. Δεν ισχυρίζεται κανείς οτι τέτοιες καταμετρήσεις αποτελούν στατιστικώς επαρκές δείγμα, ωστόσο εικονογραφούν εντυπωσιακά την εμπειρική εικόνα που κάθε άχρηστος του χώρου διαθέτει για την κατανομή της παγκόσμιας αχρηστοσύνης και τη θέση της Ελλάδας στην αντίστοιχη κατάταξη. Ας δούμε λοιπόν τα στοιχεία:
Πίνακας 1: Εθνική προέλευση αρχιαχρήστων
Μπορεί η απουσία κάποιων χωρών με παράδοση στο χώρο, πχ Ουγγαρία, να είναι τυχαία. Μπορεί κάποιες χώρες να υπερ-αντιπροσωπεύονται λόγω προσωπικών δικτύων και Μαφίας, ή κάποιες να υπο-αντιπροσωπεύονται λόγω της ευρω-τοπικότητας του συνέδριου (Καναδάς, ΗΠΑ) αλλά η χονδρική εικόνα που θέλει την Ελλάδα να βρίσκεται πολύ ψηλά σε σουπεράχρηστους, δεν αναιρείται. Ποιός τους ταΐζει όμως όλους αυτούς;
Πίνακας 2: Πού ψωμίζονται οι αρχιάχρηστοι
Τα σχετικά ισοζύγια είναι τα παρακάτω
και φαίνονται ακόμη καλύτερα στο παρακάτω διάγραμμα:
Αν αυτή είναι η εικόνα των απόλυτων αριθμών, είναι ακόμα πιό ενδιαφέρουσα η εικόνα των ανηγμένων κατά πληθυσμό, εγχώριο προϊόν και κατά κεφαλή είσόδημα μεγεθών:
Σουπεράχρηστοι ανά κάτοικο χώρας, σε σχέση με τη Γερμανία
Σουπεράχρηστοι, ανά μονάδα παραγόμενου εθνικού προϊόντος (σε σχέση με τη Γερμανία πάντα)
Σουπεράχρηστοι που αναλογούν στο εισόδημα ενός κατοίκου μιας χώρας (πάντα σε σχέση με τη Γερμανία)
Ο αναγνώστης μπορεί να εμπνευστεί από τα παραπάνω για τους δικούς του προβληματισμούς. Ας λάβει υπόψη του πάντως οτι η κατάταξη παγκόσμιας αχρηστοσύνης που φαίνεται να υπονοείται από την εξεταζόμενη περίπτωση, διαφέρει σημαντικά από αυτήν πχ των εκθέσεων PISA για την αποτελεσματικότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και άλλες χρηστομάθειες. Αντίθετα, φωνάζει οτι η Ελλάδα έχει πρόβλημα, όπως και άλλες χώρες, αναντιστοιχίας μεταξύ αχρήστων και οικονομικής βάσης που τους παράγει. Η διάλυση της χώρας και ο εξανδραποδισμός των εργαζομένων της που οργανώνονται από τα ευαγή ιδρύματα στα οποία δεσμεύεται, αρχής γενομένης από την ΕΕ, το πρώτο που επιβάλλουν στην πρώτη είναι να ταΐζει όσο το δυνατόν λιγότερους τέτοιους άχρηστους - είτε να μην τους παράγουμε λοιπόν, είτε να τους διώχνουμε, δεν τα πολυενδιαφέρει το θέμα.
Ας το σκεφτούν αυτό, πρώτ'απ'όλα οι ίδιοι οι αρχιάχρηστοι. Θα καταλάβουν τότε γιατί ο Γιωργάκης όταν κάλεσε συμβούλους για την αναμόρφωση της εκπαίδευσης, πήρε μόνο χρήσιμους. Θα καταλάβουν επίσης γιατί οι διάφορες επιτροπές αξιολόγησης των ΑΕΙ κρίθηκαν άχρηστες (από τους ίδιους τους «άγγελους εξολοθρευτές» που τις επέβαλλαν) και διακόπηκε η χρηματοδότησή τους.
October 13, 2012
Και μια έγκυρη ανάλυση για την αγορά
Τόσο στα μακριά αγγούρια, όσο και στα μικρά αγγούρια η ελληνική αγορά δεν είναι σε θέση να απορροφήσει την εγχώρια παραγωγή, την ίδια ώρα που και οι γειτονικές μας χώρες διαθέτουν τη δική τους παραγωγή, ενώ και ο όγκος παραγωγής των εγχώριων αγγουριών δεν είναι επαρκής για εξαγωγές.Πηγή
October 04, 2012
They're going exhaustive
Η πραγματικότητα απάντησε στις σκέψεις που είχαν διατυπωθεί εδώ
Ας ακούσουν οι συμπατριώτες μας, όσους είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει για τις συνέπειες μιας κλιμάκωσης με ορατή τη δυνατότητα εξέλιξης σε γενικευμένη σύρραξη.
September 13, 2012
Εργατικά ατυχήματα
Το σχόλιο, από εδώ (με όλη τη σημασία που έχει στο τρέχον πλαίσιο)
By Wu Liming
BEIJING, Sept. 13 (Xinhua) -- The attacks on U.S. diplomatic missions in Egypt and Libya on Tuesday were hair-raising, and the death of U.S. ambassador to Libya Christopher Stevens was tragic.
On the surface, the attacks stemmed from a U.S.-made film that "defames Islam's Prophet Mohammed." But their causes run deeper than that, highlighting America's flawed strategy in the Middle East and the necessity for Washington to rethink its policies toward the region.
Both Libya and Egypt witnessed drastic political upheavals in the past year, in which the United States played a crucial role. However, many Egyptians and Libyans don't seem grateful to America, and the deadly attacks appear to reveal deep resentment. Why?
First and foremost, the United States has been pursuing hegemony in the Middle East for decades, and people in the region are fed up with the image of "the arrogant American."
Years ago, the United States launched the "war on terror" and turned Iraq into a bloody chaos, causing numerous deaths and casualties, with millions of people displaced.
Despite all its rhetoric, the United States failed to bring prosperity to the region and the people there remain mired in dire situations.
For instance, Iraq is still troubled by explosions, sectarian conflicts,a slow reconstruction process and the resurgence of al-Qaida.
Secondly, the attacks dealt a big blow to America's decades-old scheme of trying to set up a coalition in the region to bring down the Mideast governments it dislikes, like Iran and Syria.
To that end, America and its allies have been trying to push for regime change in the name of democratization. But the region is still volatile, and the coalition has been weakened instead of getting stronger.
Not long ago, U.S. Secretary of State Hillary Clinton visited the Middle East in an bid to patch up cracks that emerged in the region's relationship with America. But she met protests. And the latest attacks demonstrated again how unpopular Americans are in the region.
Thirdly, America's partiality for Israel leads to widespread hatred among Arabs, shaking the foundation of America's strategy in the region.
Moreover, the political patterns in many Mideast countries have gradually changed following the rise of religious forces, which is bad news for the United States.
Fourthly, America's inaction to restart the Mideast peace process has added to local people's revulsion at America.
The world held high hopes for the peace process when U.S. President Barack Obama took office, but over the past four years the Obama administration made no substantial progress in that regard.
Finally, America proves unable to resolve the bigger issue of culture conflict.
Following America's deeds in the Middle East over the decades, the cultural gap between America and the Middle East has actually widened.
According to media reports, apart form being angry with the above-mentioned film, the protesters in Benghazi and Cairo "said they were demonstrating against anti-Islamic attitudes in the United States."
All in all, the attacks serve as a reminder that it is time for Washington to rethink its policies toward the Middle East or it will face a dead end there.
August 22, 2012
Scale out
Το απεργιακό κύμα απλώνεται στην Anglo American Platinum, και στη Royal Bafokeng Platinum. Στη Lonmin, παρά τα τελεσίγραφα της εταιρείας (που ακυρώθηκαν ντε φάκτο) και την αναφορά για επιστροφή τού 27% περίπου των μεταλλωρύχων στο Marikana, η απεργία φαίνεται να συνεχίζεται.
Το ποστ θα συμπληρώνεται (κατά το δυνατόν) στην πορεία των εξελίξεων.
UPDATE 31/08: Και 12000 στο χρυσωρυχείο KDC της Gold Fields στο West Rand, από προχτές. Η προπαγάνδα μιλάει πάλι για συγκρούσεις μεταξύ συνδικάτων ως αιτία (!!) της απεργίας, που φυσικά κηρύχθηκε ήδη παράνομη.
UPDATE 12/09 : Προς γενική απεργία του κλάδου στο Ράστενμπεργκ.
UPDATE 18/09 : Σταμάτησαν την απεργία στα ορυχεία της Aquarius Platinum στο Kroondal και τη μονάδα χρωμίου της Xstrata κοντά στο Rustenburg. Συνεχίζουν στην Anglo American Platinum (Amplats). Πρόταση της εργοδοσίας για 22% αυξήσεις και 2000 ραντ εφάπαξ τη Lonmin, μετά από όργιο αστυνομικής βίας στους εργατικούς καταυλισμούς το Σαββατοκύριακο, με εισβολές στα σπίτια, τυφλές βολές κατά ριπάς με πλαστικές σφαίρες. Στο πλαίσιο αυτό, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη και το παιχνίδι της υποδαύλισης εθνοτικών αντιθέσεων στους εργάτες...
-Πάντως επιβεβαιώνεται και από το κλίμα στο συνέδριο της COSATU, που γίνεται αυτές τις μέρες, οτι η αιματοχυσία των απεργών της Lonmin από την αστυνομία σηματοδοτεί το τέλος της πρώτης ιστορικής περιόδου μετά το απαρτχάιντ, και συντρίβει τόσο την πολιτικοκοινωνική συμμαχία που κυριαρχεί στη χώρα, όσο και το πρόγραμμά της.
UPDATE 05/10 : Νέος νεκρός εργάτης στο Ράστενμπεργκ και 12000 απολυμένοι στην Amplats!! Το καζάνι βράζει, στη Μαρικάνα, στο Μακάουζε, παντού... Συνολικά 75000 απεργοί στα ορυχεία χρυσού και πλατινοειδών και το κύμα απλώνεται στην εξόρυξη σιδηρομεταλλευμάτων.
Το ποστ θα συμπληρώνεται (κατά το δυνατόν) στην πορεία των εξελίξεων.
UPDATE 31/08: Και 12000 στο χρυσωρυχείο KDC της Gold Fields στο West Rand, από προχτές. Η προπαγάνδα μιλάει πάλι για συγκρούσεις μεταξύ συνδικάτων ως αιτία (!!) της απεργίας, που φυσικά κηρύχθηκε ήδη παράνομη.
UPDATE 12/09 : Προς γενική απεργία του κλάδου στο Ράστενμπεργκ.
UPDATE 18/09 : Σταμάτησαν την απεργία στα ορυχεία της Aquarius Platinum στο Kroondal και τη μονάδα χρωμίου της Xstrata κοντά στο Rustenburg. Συνεχίζουν στην Anglo American Platinum (Amplats). Πρόταση της εργοδοσίας για 22% αυξήσεις και 2000 ραντ εφάπαξ τη Lonmin, μετά από όργιο αστυνομικής βίας στους εργατικούς καταυλισμούς το Σαββατοκύριακο, με εισβολές στα σπίτια, τυφλές βολές κατά ριπάς με πλαστικές σφαίρες. Στο πλαίσιο αυτό, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη και το παιχνίδι της υποδαύλισης εθνοτικών αντιθέσεων στους εργάτες...
-Πάντως επιβεβαιώνεται και από το κλίμα στο συνέδριο της COSATU, που γίνεται αυτές τις μέρες, οτι η αιματοχυσία των απεργών της Lonmin από την αστυνομία σηματοδοτεί το τέλος της πρώτης ιστορικής περιόδου μετά το απαρτχάιντ, και συντρίβει τόσο την πολιτικοκοινωνική συμμαχία που κυριαρχεί στη χώρα, όσο και το πρόγραμμά της.
UPDATE 05/10 : Νέος νεκρός εργάτης στο Ράστενμπεργκ και 12000 απολυμένοι στην Amplats!! Το καζάνι βράζει, στη Μαρικάνα, στο Μακάουζε, παντού... Συνολικά 75000 απεργοί στα ορυχεία χρυσού και πλατινοειδών και το κύμα απλώνεται στην εξόρυξη σιδηρομεταλλευμάτων.
August 17, 2012
Scale up
Εταιρεία Lonmin στη Νότια Αφρική. Δραστηριοποιείται στις εξορύξεις μεταλλικών ορυκτών, κυρίως PGMs: λευκόχρυσος, παλλάδιο, ρόδιο, ιρίδιο, ρουθήνιο, όσμιο, στο Bushveld Complex και πρόκειται για τον 3ο παγκοσμίως παραγωγό. Έχει άδεια εκμετάλλευσης ώς το 2037, ανανεώσιμη ώς το 2067 - πρακτικά έως εξαντλήσεως των αποθεμάτων (άμεσα εκμεταλεύσιμα 5442 τόνοι + 1337 τόνοι αποθέματα, σε καθαρά μέταλλα). 44,65 τόνοι (καθαρών) PGMs παράχθηκαν φέτος από την εταιρεία.
27800 εργαζόμενοι στην εταιρεία. Τμήμα Western Platinum, ορυχεία λευκόχρυσου west Marikana στα βορειοδυτικά της χώρας (στο Bushveld Complex, ~160km από το Johannesburg -βλ. χάρτη πιό πάνω): οι μεταλωρύχοι αμείβονται με 390€ το μήνα, περίπου (καθαρά - σύμφωνα με την περυσινή συμφωνία με τα συνδικάτα, με ισχύ διετίας. Τυπική τιμή, που προκύπτει από ένα βασικό συν μπόνους ανά τρύπα αλλά πολύ δύσκολα αλλάζει αισθητά. Πάντως ο προηγούμενος απεσταλμένος από τα κεντρικά της NUM, ο ίδιος ο αντιπρόεδρος, έχασε ένα μάτι στην προσπάθεια να πείσει τα μέλη του συνδικάτου του οτι οι προτάσεις της εργοδοσίας είναι καλές...). Το κόστος ζωής στη Ν.Α είναι πολύ σχετική έννοια: για ζωή με τα δυτικά στάνταρντς, είναι αρκετά παραπάνω από το ελληνικό.
Η δουλειά τους συνίσταται χονδρικά στο να τρυπούν με κομπρεσσέρ στη φλέβα του μεταλλοφόρου ορυκτού (ζητώ συγνώμη για τη σόλοικη ορολογία από τους σχετικούς αναγνώστες - διορθώσεις ευπρόσδεκτες), να τοποθετούν στις τρύπες εκρηκτικά και να τα πυροδοτούν, και κατόπιν να μαζεύουν τα θραύσματα της έκρηξης με φτυάρια και άλλα μέσα, και να τα φορτώνουν σε μεταφορικά οχήματα. Τα ορυχεία της ιστορίας είναι άλλα ανοικτά, σαν γιγάντιες τρύπες στο υψίπεδο, κι άλλα υπογεια με στοές όπως το συγκεκριμένο στο οποιό αναφερόμαστε παρακάτω. Οι στοές βρίσκονται ακόμα και σε βάθος πολλών εκατοντάδων μέτρων από την επιφάνεια. Το ορυκτό που αποσπάται από το ορυχείο περιέχει αρχικά 3 με 6 γραμμάρια PGM ανά τόνο. Αυτό οδηγείται προς μηχανική (θραύση), φυσική («πλύσιμο», μάζεμα του αφρού και ξήρανση), θερμική, χημική επεξεργασία και στο τελικό στάδιο ηλεκτρόλυση, δίνοντας τελικά διαχωρισμένα τα προαναφερθέντα μέταλλα της ομάδας του λευκόχρυσου σε καθαρότητα πάνω από 99,5%.
Η πλήρως καθετοποιημένη, κυρίως βρετανικών και νοτιοαφρικανικών συμφερόντων επιχείρηση έχει αύξηση κερδών 260% το 2011 σε σχέση με το 2010, συνολικά 260000000€ σύμφωνα με τα δηλωμένα στοιχεία.
Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας Shanduka που δημιουργήθηκε από τον πρώην ΓΓ ANC Cyril Ramaphosa, και διαπλέκεται με ένα σωρό άλλα μεγαθήρια, μεταξύ των οποίων και η διάσημη Glencore. O Ramaphosa ανήκει σε μια μικρή παράδοση δημιουργίας μαύρων καπιταλιστών από προδότες της εργατικής τάξης, προκειμένου να εμπλουτίσουν καθιστώντας πιό βιώσιμο το φυλετικό μείγμα της άρχουσας τάξης στη Νότια Αφρική. (Πρόκειται για το κόνσεπτ των κραμάτων στη μεταλλουργία - μέγιστη ειρωνεία!)
Κατά την εταιρεία, 3000 μεταλωρύχοι απεργούν και ζητούν τριπλασιασμό του μισθού τους (σύμφωνα με άλλες πηγές πιθανότατα αναξιόπιστες, ζητούν αύξηση 12%). Αυτό βεβαίως σε κάθε περίπωση θα μείωνε αναλόγως τα κέρδη.
10 Αυγούστου: προκηρύσσεται απεργία, μετά από αλεπαλληλα στησίματα της εργοδοσίας σε κανονισμένες συναντήσεις με τα συνδικάτα για μισθολογική διαπραγμάτευση. Βγαίνει παράνομη με συνοπτικές διαδικασίες (σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας σχετική δικαστική εντολή της επιδόθηκε την επομένη 11 Αυγούστου).
Ο πληθυσμός είναι γενικά οπλισμένος, κυρίως με μαγκούρες, μεταλλικούς σωλήνες/λοστούς και μαχαίρια. Κἀποιοι φτιάχνουν και μολότωφ.
11 Αυγούστου: 4 απεργοσπάστες τραυματίζονται. Η εκδοχή της εργοδοσίας, η μόνη που αναπαράχθηκε από τα «έγκυρα» παγκόσμια ΜΜΕ, μιλά για σύρραξη μεταξύ των δύο μεγαλύτερων αντίπαλων συνδικάτων, του «μεγάλου», σχετιζόμενου με το ANC NUM (τμήμα της «συνομοσπονδίας εργατών» COSATU), και του μικρότερου AMCU που προήλθε από διάσπαση του NUM. Φαίνεται οτι το τελευταίο ηγήθηκε τρόπον τινα της απεργίας. Προσάπτεται στο AMCU οτι υποστηρίζεται από τον διαγραμμένο από το ANC πρώην γραμματέα της νεολαίας του κόμματος, ο οποίος φέρεται ως τυχοδιωκτικός Τσαβίστας και αντίπαλος της αντιπολίτευσης του Μουγκάμπε στο γειτονικό Ζιμπάμπουε. Το AMCU αρνείται οποιαδήποτε τέτοια σχέση, το φάκτουαλ στοιχείο εδώ είναι οτι το συνδικάτο αυτό υποστηρίζει την εθνικοποίηση των ορυχείων στη Νότια Αφρική. Σε αντίθεση με το NUM, και που λιβανίζεται διαρκώς από «παλιούς αγωνιστές» τύπου Ramaphosa.
12 Αυγούστου: 2 σεκουριτάδες είναι νεκροί από πυρπόληση του όχηματος στο οποίο επέβαιναν, στην κοντινή στα ορυχεία πόλη. Η εταιρεία καλεί την αστυνομία να επέμβει.
13 Αυγούστου: 3 απεργοί νεκροί από αστυνομικούς, και δύο αστυνομικοί νεκροί.
14 Αυγούστου: ανακοινωθέν της εταιρείας κάνει λόγο για 4 νεκρούς σε «συρράξεις αντιπάλων συνδικαλιστικών φρατριών».
13-16 Αυγούστου: επεμβαίνει η αστυνομία. 3000 αστυνομικοί συνολικά εναντίον 3000 απεργών. Με 12 θωρακισμένα Nyala, η διάσημη νοτιοαφρικανική αστυνομία συνεπικουρούμενη από ιδιωτικά σεκιούριτι, κυκλώνει στη αρχή το λόφο wonderkop στο μεταλλείο όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι απεργοί, καλώντας τους να αφοπλιστούν/διαλυθούν. Κατόπιν τους πλήττει με υδροβολές και δακρυγόνα, τέλος - σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, ταυτόχρονα - με σφαίρες (αληθινές, εφόσον η χρήση πλαστικών... απαγορεύτηκε μόλις την προηγούμενη βδομάδα):30 34 απεργοί νεκροί, 78 τραυματίες και 259 συλληφθέντες. Εκτιμάται οτι αυτή ήταν και η αρχική τους αποστολή.
17 Αυγούστου: τελεσίγραφο της εταιρείας στους απεργούς, να προσέλθουν στην εργασία τους εντός εικοσιτετραώρου ειδάλλως θα απολυθούν. Η εταιρεία ανακοινώνει οτι εξαιτίας της απεργίας δεν παρήχθησαν περίπου 466,5 κιλά πλατίνας, που με την σημερινή τιμή πώλησης αντιπροσωπεύουν περίπου 17,5 εκατομμύρια € διαφυγόντων εισοδημάτων (τιμή που πρέπει να διορθωθεί λαμβάνοντας υπόψη τη μικρή αύξηση της τιμής της πλατίνας κατά 2,8%-παράδοση Οκτωβρίου, λόγῳ ακριβώς της απεργίας). Ο CEO της εταιρείας, Ian Farmer, εισάγεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο «εξαιτίας βαριάς ασθένειας» όπως μαθαίνουμε από τον Τύπο. σύμπτωση;
...
Πρόκειται για τη δολοφονικότερη επίθεση τού κράτους ενάντια σε εργαζόμενους, από την εποχή τού απαρτχάιντ με τη σφαγή του Sharpeville το 1960. Ο Ζούμα είναι λέει σκανδαλισμένος και θα σπεύσει σε επιτόπου επίσκεψη. Η κινητοποίηση δεν φαίνεται ν'απλώνεται προς το παρόν, παρά την εκφρασμένη αγανάκτηση των εργατών και των συγκεκριμένων απεργών που συνεχίζουν και αναφέρεται οτι αρνούνται ακόμη και να διαλυθούν παρά τις προτροπές τού προέδρου του AMCU, που αρχίζει διαπραγματεύσεις με την εταιρεία. Ενδεικτικά στο Implats μετά από 17,5 βδομάδες απεργία πέτυχαν οι μισθοί των μεταλλωρύχων, από τα 390€ να πάνε στα 925€.
---
Και τι μας λένε εμάς, στη μακρινή Ευρώπη, όλα αυτά;
Για ν'αρχίσουμε, μας λένε οτι η κλίμακα βεβαίως διαφέρει. Και τα φαινόμενα κι οι ιδιαιτερότητες και πολλά άλλα. Η ουσία της ταξικής πάλης, όχι.
27800 εργαζόμενοι στην εταιρεία. Τμήμα Western Platinum, ορυχεία λευκόχρυσου west Marikana στα βορειοδυτικά της χώρας (στο Bushveld Complex, ~160km από το Johannesburg -βλ. χάρτη πιό πάνω): οι μεταλωρύχοι αμείβονται με 390€ το μήνα, περίπου (καθαρά - σύμφωνα με την περυσινή συμφωνία με τα συνδικάτα, με ισχύ διετίας. Τυπική τιμή, που προκύπτει από ένα βασικό συν μπόνους ανά τρύπα αλλά πολύ δύσκολα αλλάζει αισθητά. Πάντως ο προηγούμενος απεσταλμένος από τα κεντρικά της NUM, ο ίδιος ο αντιπρόεδρος, έχασε ένα μάτι στην προσπάθεια να πείσει τα μέλη του συνδικάτου του οτι οι προτάσεις της εργοδοσίας είναι καλές...). Το κόστος ζωής στη Ν.Α είναι πολύ σχετική έννοια: για ζωή με τα δυτικά στάνταρντς, είναι αρκετά παραπάνω από το ελληνικό.
Η δουλειά τους συνίσταται χονδρικά στο να τρυπούν με κομπρεσσέρ στη φλέβα του μεταλλοφόρου ορυκτού (ζητώ συγνώμη για τη σόλοικη ορολογία από τους σχετικούς αναγνώστες - διορθώσεις ευπρόσδεκτες), να τοποθετούν στις τρύπες εκρηκτικά και να τα πυροδοτούν, και κατόπιν να μαζεύουν τα θραύσματα της έκρηξης με φτυάρια και άλλα μέσα, και να τα φορτώνουν σε μεταφορικά οχήματα. Τα ορυχεία της ιστορίας είναι άλλα ανοικτά, σαν γιγάντιες τρύπες στο υψίπεδο, κι άλλα υπογεια με στοές όπως το συγκεκριμένο στο οποιό αναφερόμαστε παρακάτω. Οι στοές βρίσκονται ακόμα και σε βάθος πολλών εκατοντάδων μέτρων από την επιφάνεια. Το ορυκτό που αποσπάται από το ορυχείο περιέχει αρχικά 3 με 6 γραμμάρια PGM ανά τόνο. Αυτό οδηγείται προς μηχανική (θραύση), φυσική («πλύσιμο», μάζεμα του αφρού και ξήρανση), θερμική, χημική επεξεργασία και στο τελικό στάδιο ηλεκτρόλυση, δίνοντας τελικά διαχωρισμένα τα προαναφερθέντα μέταλλα της ομάδας του λευκόχρυσου σε καθαρότητα πάνω από 99,5%.
Η πλήρως καθετοποιημένη, κυρίως βρετανικών και νοτιοαφρικανικών συμφερόντων επιχείρηση έχει αύξηση κερδών 260% το 2011 σε σχέση με το 2010, συνολικά 260000000€ σύμφωνα με τα δηλωμένα στοιχεία.
Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας Shanduka που δημιουργήθηκε από τον πρώην ΓΓ ANC Cyril Ramaphosa, και διαπλέκεται με ένα σωρό άλλα μεγαθήρια, μεταξύ των οποίων και η διάσημη Glencore. O Ramaphosa ανήκει σε μια μικρή παράδοση δημιουργίας μαύρων καπιταλιστών από προδότες της εργατικής τάξης, προκειμένου να εμπλουτίσουν καθιστώντας πιό βιώσιμο το φυλετικό μείγμα της άρχουσας τάξης στη Νότια Αφρική. (Πρόκειται για το κόνσεπτ των κραμάτων στη μεταλλουργία - μέγιστη ειρωνεία!)
Κατά την εταιρεία, 3000 μεταλωρύχοι απεργούν και ζητούν τριπλασιασμό του μισθού τους (σύμφωνα με άλλες πηγές πιθανότατα αναξιόπιστες, ζητούν αύξηση 12%). Αυτό βεβαίως σε κάθε περίπωση θα μείωνε αναλόγως τα κέρδη.
10 Αυγούστου: προκηρύσσεται απεργία, μετά από αλεπαλληλα στησίματα της εργοδοσίας σε κανονισμένες συναντήσεις με τα συνδικάτα για μισθολογική διαπραγμάτευση. Βγαίνει παράνομη με συνοπτικές διαδικασίες (σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας σχετική δικαστική εντολή της επιδόθηκε την επομένη 11 Αυγούστου).
Ο πληθυσμός είναι γενικά οπλισμένος, κυρίως με μαγκούρες, μεταλλικούς σωλήνες/λοστούς και μαχαίρια. Κἀποιοι φτιάχνουν και μολότωφ.
11 Αυγούστου: 4 απεργοσπάστες τραυματίζονται. Η εκδοχή της εργοδοσίας, η μόνη που αναπαράχθηκε από τα «έγκυρα» παγκόσμια ΜΜΕ, μιλά για σύρραξη μεταξύ των δύο μεγαλύτερων αντίπαλων συνδικάτων, του «μεγάλου», σχετιζόμενου με το ANC NUM (τμήμα της «συνομοσπονδίας εργατών» COSATU), και του μικρότερου AMCU που προήλθε από διάσπαση του NUM. Φαίνεται οτι το τελευταίο ηγήθηκε τρόπον τινα της απεργίας. Προσάπτεται στο AMCU οτι υποστηρίζεται από τον διαγραμμένο από το ANC πρώην γραμματέα της νεολαίας του κόμματος, ο οποίος φέρεται ως τυχοδιωκτικός Τσαβίστας και αντίπαλος της αντιπολίτευσης του Μουγκάμπε στο γειτονικό Ζιμπάμπουε. Το AMCU αρνείται οποιαδήποτε τέτοια σχέση, το φάκτουαλ στοιχείο εδώ είναι οτι το συνδικάτο αυτό υποστηρίζει την εθνικοποίηση των ορυχείων στη Νότια Αφρική. Σε αντίθεση με το NUM, και που λιβανίζεται διαρκώς από «παλιούς αγωνιστές» τύπου Ramaphosa.
12 Αυγούστου: 2 σεκουριτάδες είναι νεκροί από πυρπόληση του όχηματος στο οποίο επέβαιναν, στην κοντινή στα ορυχεία πόλη. Η εταιρεία καλεί την αστυνομία να επέμβει.
13 Αυγούστου: 3 απεργοί νεκροί από αστυνομικούς, και δύο αστυνομικοί νεκροί.
14 Αυγούστου: ανακοινωθέν της εταιρείας κάνει λόγο για 4 νεκρούς σε «συρράξεις αντιπάλων συνδικαλιστικών φρατριών».
13-16 Αυγούστου: επεμβαίνει η αστυνομία. 3000 αστυνομικοί συνολικά εναντίον 3000 απεργών. Με 12 θωρακισμένα Nyala, η διάσημη νοτιοαφρικανική αστυνομία συνεπικουρούμενη από ιδιωτικά σεκιούριτι, κυκλώνει στη αρχή το λόφο wonderkop στο μεταλλείο όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι απεργοί, καλώντας τους να αφοπλιστούν/διαλυθούν. Κατόπιν τους πλήττει με υδροβολές και δακρυγόνα, τέλος - σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, ταυτόχρονα - με σφαίρες (αληθινές, εφόσον η χρήση πλαστικών... απαγορεύτηκε μόλις την προηγούμενη βδομάδα):
17 Αυγούστου: τελεσίγραφο της εταιρείας στους απεργούς, να προσέλθουν στην εργασία τους εντός εικοσιτετραώρου ειδάλλως θα απολυθούν. Η εταιρεία ανακοινώνει οτι εξαιτίας της απεργίας δεν παρήχθησαν περίπου 466,5 κιλά πλατίνας, που με την σημερινή τιμή πώλησης αντιπροσωπεύουν περίπου 17,5 εκατομμύρια € διαφυγόντων εισοδημάτων (τιμή που πρέπει να διορθωθεί λαμβάνοντας υπόψη τη μικρή αύξηση της τιμής της πλατίνας κατά 2,8%-παράδοση Οκτωβρίου, λόγῳ ακριβώς της απεργίας). Ο CEO της εταιρείας, Ian Farmer, εισάγεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο «εξαιτίας βαριάς ασθένειας» όπως μαθαίνουμε από τον Τύπο. σύμπτωση;
...
Πρόκειται για τη δολοφονικότερη επίθεση τού κράτους ενάντια σε εργαζόμενους, από την εποχή τού απαρτχάιντ με τη σφαγή του Sharpeville το 1960. Ο Ζούμα είναι λέει σκανδαλισμένος και θα σπεύσει σε επιτόπου επίσκεψη. Η κινητοποίηση δεν φαίνεται ν'απλώνεται προς το παρόν, παρά την εκφρασμένη αγανάκτηση των εργατών και των συγκεκριμένων απεργών που συνεχίζουν και αναφέρεται οτι αρνούνται ακόμη και να διαλυθούν παρά τις προτροπές τού προέδρου του AMCU, που αρχίζει διαπραγματεύσεις με την εταιρεία. Ενδεικτικά στο Implats μετά από 17,5 βδομάδες απεργία πέτυχαν οι μισθοί των μεταλλωρύχων, από τα 390€ να πάνε στα 925€.
---
Και τι μας λένε εμάς, στη μακρινή Ευρώπη, όλα αυτά;
Για ν'αρχίσουμε, μας λένε οτι η κλίμακα βεβαίως διαφέρει. Και τα φαινόμενα κι οι ιδιαιτερότητες και πολλά άλλα. Η ουσία της ταξικής πάλης, όχι.
August 08, 2012
Θερινά αναγνώσματα: Étienne de la Boëtie, De la servitude volontaire
Πρόκειται βέβαια για το αθάνατο έργο του Ετιέν ντε λα Μποεσί (Étienne de la Boëtie), Λόγος Περί Eθελοδουλείας (De la servitude volontaire, αρχικά γνωστό και ως Contr'Un - Εναντίον του Ενός).
Το κείμενο γράφτηκε από τον λα Μποεσί σε νεαρή ηλικία, και ο ίδιος δεν ευτύχησε να το δει τυπωμένο όσο ζούσε. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται οτι αντίγραφα κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι πριν την πρώτη εκτύπωση - ο συγγραφέας το «κληροδότησε» στο διάσημο φίλο του Μονταίνιο (Michel de Montaigne).
Απ'όσο γνωρίζουμε, η πρώτη του μετάφραση στα νέα ελληνικά, από τον Μιχαήλ Στασινόπουλο, κυκλοφόρησε στις εκδόσεις «Άλμα» το 1975, με τον τίτλο «Περί ελευθερίας και εκούσιας δουλείας». Η έκδοση είναι πιθανότατα εξαντλημένη και η μετάφραση έχει ισχυρό χαρακτήρα απόδοσης: καταφέρνοντας να είναι εξαιρετική, θυσιάζει την πιστότητα.
Κυκλοφορεί στο εμπόριο μια πιό πρόσφατη, από τον Π. Καλαμαρά, με τον τίτλο «Πραγματεία περί εθελοδουλείας», που βγήκε αρχικά στην «Ελευθεριακή Kουλτούρα» και κατόπιν, το 2004 νομίζω, η ίδια στο «Πανοπτικόν».
Οι γαλλομαθείς δεν έχουν παρά να ψάξουν στο ίντερνετ, το (σχετικά σύντομο: καμμιά εξηνταριά τυπωμένες σελίδες μικρού σχήματος) έργο υπάρχει σε πληθώρα μορφών και μεταγραμμένο στη γαλλική σύγχρονη καθομιλουμένη. Είναι προσβάσιμο ακόμα και το (σκαναρισμένο) χειρόγραφο που το έκανε εν τέλει γνωστό, δια χειρός του «καθεστωτικού» Henry de Mesmes: οι πουρίστες μπορούν να το δουν με ένα κλικ στη μη τυχαία επιλεγμένη από το ίδιο χειρόγραφο, παραπάνω εικόνα...
August 04, 2012
Θερινά αναγνώσματα: ντομάτες façon λιαστές
Υλικά
Θα χρειαστούμε:
-ντομάτες κατάλληλες για λιαστές, σε ικανή ποσότητα (δεν αξίζει τον κόπο κάτω από 1,5 κιλό). Οι ντομάτες πρέπει να είναι ώριμες, λίγο λιγότερο από αυτές που προορίζονται για σάλτσα, δηλ. να μην έχουν λιώσει. Μια καλή ποικιλία είναι οι διάσημες San Marzano (υποποικιλία Lungo, δείτε και εδώ το Ν° 13411), αλλά οποιαδήποτε μακρουλή, πλούσια σε λυκοπένιο και όχι τόσο υδαρής «κούφια» ντομάτα κάνει. Χρησιμοποίησα πχ με εξαιρετικά αποτελέσματα το υβρίδιο Torino, που εμφανίστηκε στη γαλλική αγορά την τελευταία διετία.
Εναλλακτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ντοματίνια, καλύτερα όχι τύπου Σαντορίνης γιατί πικρίζουν ελαφρώς στο ψήσιμο.
-κλαράκια ρίγανης ή θρουμπιού ή θυμαριού ή δεντρολίβανου (κατά σειρά προσωπικής προτίμησης) αρκετά ώστε να μπορούμε να στρώσουμε ένα ταψί.
-αλάτι θαλάσσης χοντρό, αραφινάριστο
-ελαιόλαδο καλής ποιότητας, όχι αγουρέλαιο. Αυτήν την εποχή (Αύγουστος/Σεπτέμβριος), το ελαιόλαδο τελευταίας εσοδείας είναι ιδανικό.
-3 με 4 KWh ενέργειας.
-από τη στιγμή που τα υλικά είναι διαθέσιμα, 6 ώρες στο σπίτι από τις οποίες τρία τέταρτα συνολικά αφιερωμένα στην εκτέλεση της συνταγής.
Εξοπλισμός
-μαχαίρι κατά προτίμηση κοφτερό/οδοντωτό
-γυάλες ή βάζα γυάλινα όγκου ίσου με το 1/4 αυτού των ωμών καρπών. Πχ για 2 κιλά ντομάτας, είναι εντάξει δύο βάζα των 250ml.
-ταψί κατά προτίμηση ρηχό μεγάλου μεγέθους, που να πηγαίνει στο
-φούρνο
Παρασκευή
1. Βγάζετε τις ντομάτες από το ψυγείο, ώστε να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου, τις πλένετε καλά, αφαιρείτε τον πράσινο μίσχο και στεγνώνετε με ένα πανί.
2. Απλώνετε τα (γυμνά, χωρίς τα φύλλα που έχετε φυλάξει για άλλη χρήση) κλαράκια του μυρωδικού στο ταψί - κρατάτε ένα κλαράκι με τα φύλλα ανά βάζο.
3. Κόβετε τις ντομάτες στα δύο (διαμήκως), αφαιρείτε απλά με το δάχτυλο την περίσσεια σπόρων και υγρού, που φυλάτε σε ένα μπολ για άλλη χρήση.
4. Τοποθετείτε τα «μισαδάκια» στο ταψί πάνω στα κλαράκια, με την κομμένη επιφάνεια προς τα πάνω.
5. Αλατίζετε ομοιόμορφα τις κομμένες επιφάνειες, με περίπου 1 ή σε πιό χαρντ εκδοχη δύο γραμμάρια αλατιού ανά δύο μισά, δηλ. ανά καρπό (τυπικού μεγέθους 125 γραμμαρίων).
6. Ρίχνετε ένα μικρό φιλέ λάδι πάνω από κάθε κομμένο μισό.
7. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 200°C, βάζετε το ταψί και κατεβάζετε στους 90 βαθμούς.
Το ψήσιμο σε τέτοια θερμοκρασία θα χρειαστεί γύρω στις 3,5 ώρες.
8. Ελέγχετε μετά την πρώτη ώρα ανά μισάωρο, και αδειάστε στο ταψί το ζουμί που μαζεύεται στις κομμένες ντομάτες που μετατρέπονται στην αρχή σε κοίλες μορφές, και κατόπιν συρρικνώνονται.
Θα καταλάβετε πότε οι ντομάτες είναι έτοιμες, από τη χαρακτηριστική όψη που θα αποκτήσουν. Γενικά ο καρπός από 85-90% περιεκτικότητα σε νερό πρέπει να φτάσει στα 20% περίπου, πράγμα που σημαίνει οτι αν μισή ντομάτα φρέσκια αμέσως μετά τον τεμαχισμό ζύγιζε 65 γρ, μετά το ψήσιμο το αντίστοιχο μισαδάκι θα ζυγίζει κάτι λιγότερο από 15 γρ.
9. Βγάζετε το ταψί από το φούρνο και το αφήνετε στον αέρα να κρυώσει το περιεχόμενο. Ζεματίζετε και στεγνώνετε σχολαστικά τα βάζα.
10. Δύο ώρες μετά το ξεφούρνισμα, τοποθετείτε τις ψητές ντομάτες στα βάζα, στρώση και λάδι, προσέχοντας να μην αφήνετε φυσσαλίδες αέρα. Στη μέση του στρωσίματος προσθέτετε ένα κλαράκι μυρωδικό από αυτό που είχατε χρησιμοποιήσει ως βάση στο ταψί, και αν είναι του γούστου σας λίγη κάππαρη (της άλμης, σκετη, ή σε ξύδι, αφού την περάσετε λίγο στο τηγάνι), καλύτερα τη μεγάλη, ή/και λίγα σποράκια κόλιαντρο.
Αν μπορείτε να βρείτε, είναι εξαιρετικό και το roucou, φτάνουν καμμιά δεκαπενταριά κόκκοι ανά βάζο των 250ml.11. Συμπληρώνετε με λάδι ώς το χείλος των βάζων, κλείνετε καλά, ανάλογα με την τεχνολογία του δοχείου (σε μια κλασσική γυάλα με περιστρεφόμενο καπάκι, αρκεί το καπάκι να βιδωθεί ενώ «δαγκώνει» ένα τετράγωνο κομμάτι κατάλληλου υφάσματος από βαμβάκι, λινό ή κάνναβη).
Χρήση
Το περιεχόμενο διατηρείται στο σκοτάδι σε ήπια θερμοκρασία για πολλούς μήνες (6 άνετα) ενώ είναι έτοιμο για κατανάλωση σε μια βδομάδα. Οι ντομάτες, αλλά και το λάδι τους, χρησιμοποιούνται σε σαλάτες, ζυμαρικά, σαν πρόσθετο σε όλες τις μαγειρευτές σάλτσες κοκκινιστού, σαν ορεκτικό πάνω στο ψωμί, (πιθανόν δε να συλληφθείτε με τα δάχτυλα στο βάζο, να τις «χτυπάτε» σκέτες) και γενικώς όπου αλλού το υποδείξει το γευστικό σας ένστικτο.
Παρατηρήσεις
Η συνταγή απαιτεί δημιουργική εφαρμογή, ιδίως σε ο,τι αφορά τα ψηστικά. Μπορεί πχ κανείς να πειραματιστεί σε φούρνο με τον αέρα του φούρνου, αν είναι διαθέσιμη η λειτουργία στη συσκευή του. Οι βασικές ιδέες/κατευθύνσεις της συνταγής είναι: α) κατάλληλες ντομάτες β) ψήσιμο σε χαμηλή θερμοκρασία (το προσδοκώμενο αποτέλεσμα είναι αφυδάτωση και μια υποψία ψησίματος, όχι κανονικό ψήσιμο. Αν αρχίζει να τσιτσιρίζει το λάδι πχ, πάτε για άλλο προϊόν!) για αρκετό χρόνο και με τρόπο ώστε να φύγει το νερό από τις ντομάτες (εξ'ού και τα κλαράκια, αν αφήσετε τις ντομάτες να ακουμπάνε στα τοιχώματα του ταψιού υπάρχει φόβος να φτιάξετε κάτι άλλο, προς σάλτσα...) και γ) συντήρηση σε λάδι (το αλάτι λοιπόν χρειάζεται ως αφυγραντικό και όχι ως συντηρητικό ή αντισηπτικό, όπως συμβαίνει με τις ντομάτες μεγάλου βαθμού αποξήρανσης - υπάρχουν και λιαστές τέτοιες - που διατηρούνται σκέτες χωρίς ιδιαίτερη συσκευασία). Πετυχαίνουμε έτσι πλουσιότερα αρώματα με λιγότερο κόπο.
July 25, 2012
Puzzle & local search
1. Φαίνεται οτι ο στρατηγός Τλάς είναι πρόθυμος να «κλείσει» το θέμα με τη διασφάλιση των ρωσσικών συμφερόντων στη Συρία. Οι υπόλοιποι είναι έτσι κι αλλιώς μέσα, ίσως και με δεύτερο ταμπλώ.
2. Έτσι έχουν όλοι το «σουννίτη» τους.
3. Το ραμαζάνι κλείνει κατά τις 19 Αυγούστου.
4. Άραγε η μείζων αιματοχυσία θα διαφυλαχθεί για το περσικό κόλπο;
2. Έτσι έχουν όλοι το «σουννίτη» τους.
3. Το ραμαζάνι κλείνει κατά τις 19 Αυγούστου.
4. Άραγε η μείζων αιματοχυσία θα διαφυλαχθεί για το περσικό κόλπο;
June 17, 2012
May 21, 2012
Ειδησούλες & περίεργα
ΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΑ, ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΜΑΘΑ
ΟΙΚΟ-ΔΟΜΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
3. Με Τζήμερο αντί Βαλλιανάτο ο Μάνος;
SCRABBL-AKI
Ο ΤΕΩΣ ΔΟΚΤΩΡ J.CHATZIMARKAKIS ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΙΣΤΑ
Ποιος μπορεί να αγνοήσει στην Ευρώπη μια μικρή χώρα με τόσο μεγάλο επιστημονικό δυναμικό να αναζητά ευκαιρίες και διέξοδο δημιουργίας; Ποιος μπορεί να σπρώξει στην άβυσσο ένα αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης; Ποιος μπορεί να τεμαχίσει την Ευρώπη στο όνομα μιας αδιέξοδης πολιτικής επιλογής;Η παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ είναι επιλογή.
Η ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ
...ή πρόκειται για υπονοούμενο για την πορεία της κοπρομετοχής;
GESPRÄCHSBEREIT
(7/6/2012) Αναβάθμισις του Συριζα - υπό τού υποδιοικητού Παπαδήμου.
Φήμες οτι ο τελευταίος ξυνυπέγραψε με τον κ. Badiou τη σχετική έκλυση, ελέγχονται ως ανακριβείς.
SUPER PACIMAN
May 14, 2012
Ανατροπή ή εκτροπές;
Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που υποφώσκει στα ελληνικά πολιτικά δρώμενα και κανένα άλλο δεν το συμπυκνώνει.
Φτάνουμε λιγότερο ή περισσότερο γρήγορα στο σημείο όπου ούτε τα οικονομικά, ούτε τα πολιτικά νούμερα δεν βγαίνουν. Είναι φυσικό να ελπίζει κανείς στη δύναμη και την ευφυία φιλολαϊκών διαπραγματευτών. Ωστόσο:
-καμμία διευκόλυνση/χαλάρωση του μνημονιακού πλαισίου δεν μπορεί να παραχωρηθεί χωρίς την εξασφάλιση του στρατηγικώς ουσιώδους για την άρχουσα τάξη, που είναι αύξηση της συγκέντρωσης πλούτου στο κεφάλαιο σε βάρος της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας.
-καμμία αλλαγή της σχέσης της Ελλάδας με τους κοιναγορίτικους μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του νομισματικού, δεν μπορεί να συμφωνηθεί χωρίς να έχουν οι ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις του πεδίου μας καταλήξει σε ισορροπία εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής/εποχής. Που σημαίνει πρακτικά, διατήρηση όλων των δεσμεύσεων ακόμα και με διπλά νομίσματα ή παρόμοια κόλπα.
Σε αυτή τη βάση, όποιος ελπίζει οτι κάποιος πολιτικός εκπρόσωπος θα αναλάβει να συγκρουστεί στη θέση του μέσω διαπραγματεύσεων έχει και να φοβάται την πορεία της αποτυχίας τους
-είτε ως απλή ακύρωση ων προσδοκιών του
-είτε ώς βίαιη επέμβαση των συμφερόντων με τα οποία τελείται η διαπραγμάτευση, με βία που δε γνωρίζει πολιτειακά ή άλλα όρια.
Οι ευθύνες λοιπόν όσων δυνάμεων δεν θέλουν ή δεν τα καταφέρνουν να προειδοποιήσουν και να προετοιμάσουν το λαό για την έλευση στην επιφάνεια του διλήμματος που τιτλοφορεί αυτό το σημείωμα, θα είναι ιστορικής τάξης και, το ειρωνικότερο, ενοποιητικής φύσης...
Φτάνουμε λιγότερο ή περισσότερο γρήγορα στο σημείο όπου ούτε τα οικονομικά, ούτε τα πολιτικά νούμερα δεν βγαίνουν. Είναι φυσικό να ελπίζει κανείς στη δύναμη και την ευφυία φιλολαϊκών διαπραγματευτών. Ωστόσο:
-καμμία διευκόλυνση/χαλάρωση του μνημονιακού πλαισίου δεν μπορεί να παραχωρηθεί χωρίς την εξασφάλιση του στρατηγικώς ουσιώδους για την άρχουσα τάξη, που είναι αύξηση της συγκέντρωσης πλούτου στο κεφάλαιο σε βάρος της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας.
-καμμία αλλαγή της σχέσης της Ελλάδας με τους κοιναγορίτικους μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του νομισματικού, δεν μπορεί να συμφωνηθεί χωρίς να έχουν οι ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις του πεδίου μας καταλήξει σε ισορροπία εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής/εποχής. Που σημαίνει πρακτικά, διατήρηση όλων των δεσμεύσεων ακόμα και με διπλά νομίσματα ή παρόμοια κόλπα.
Σε αυτή τη βάση, όποιος ελπίζει οτι κάποιος πολιτικός εκπρόσωπος θα αναλάβει να συγκρουστεί στη θέση του μέσω διαπραγματεύσεων έχει και να φοβάται την πορεία της αποτυχίας τους
-είτε ως απλή ακύρωση ων προσδοκιών του
-είτε ώς βίαιη επέμβαση των συμφερόντων με τα οποία τελείται η διαπραγμάτευση, με βία που δε γνωρίζει πολιτειακά ή άλλα όρια.
Οι ευθύνες λοιπόν όσων δυνάμεων δεν θέλουν ή δεν τα καταφέρνουν να προειδοποιήσουν και να προετοιμάσουν το λαό για την έλευση στην επιφάνεια του διλήμματος που τιτλοφορεί αυτό το σημείωμα, θα είναι ιστορικής τάξης και, το ειρωνικότερο, ενοποιητικής φύσης...
April 22, 2012
Arte y parte (de Goya a la actualidad)
Δε χρειάζεται να είναι κανείς ιστορικός της Τέχνης για να έχει πετύχει κάποια αναπαραγωγή αυτών των ακουαφόρτε, είτε σαν καδράκια ξεχασμένα σε κάποιον τοίχο, είτε στα αζήτητα των αφισάδικων.
Η φοβερή τους ιστορία και το σκοπούμενο μήνυμα, είναι λιγότερο γνωστά.
Η σειρά αποτέλεσε στον καιρό της έκφραση δριμύας κριτικής στη σήψη και την υποκρισία μιας κοινωνίας που έμπαινε σιγά σιγά στον καπιταλισμό μέσῳ της υπαγωγής της σε μια άλλη ανερχόμενη δύναμη, καθοδηγημένη από τις δυνάμεις του προηγούμενου καθεστώτος.
Η κριτική υιοθετήθηκε από τα «σαλόνια» της εποχής, για να καταλήξει στο λαϊκό διακοσμητικό γούστο, στις ταβέρνες και τα πανδοχεία, απογυμνωμένη από τα σημαινόμενά της και γι αυτό μυστηριώδης και ανερμήνευτη.
Παρά και ενάντια στις ιστορικές περιπέτειες της υποδοχής της, η σειρά των καπρίτσιος από την πηγή της έμπνευσής της, και την ιδιοφυία του δημιουργού της, σχολιάζει τη σημερινή ελληνική (και ευρωπαϊκή) σαπίλα με αβάσταχτα καυστικό τρόπο.
Η φοβερή τους ιστορία και το σκοπούμενο μήνυμα, είναι λιγότερο γνωστά.
Η σειρά αποτέλεσε στον καιρό της έκφραση δριμύας κριτικής στη σήψη και την υποκρισία μιας κοινωνίας που έμπαινε σιγά σιγά στον καπιταλισμό μέσῳ της υπαγωγής της σε μια άλλη ανερχόμενη δύναμη, καθοδηγημένη από τις δυνάμεις του προηγούμενου καθεστώτος.
Η κριτική υιοθετήθηκε από τα «σαλόνια» της εποχής, για να καταλήξει στο λαϊκό διακοσμητικό γούστο, στις ταβέρνες και τα πανδοχεία, απογυμνωμένη από τα σημαινόμενά της και γι αυτό μυστηριώδης και ανερμήνευτη.
Παρά και ενάντια στις ιστορικές περιπέτειες της υποδοχής της, η σειρά των καπρίτσιος από την πηγή της έμπνευσής της, και την ιδιοφυία του δημιουργού της, σχολιάζει τη σημερινή ελληνική (και ευρωπαϊκή) σαπίλα με αβάσταχτα καυστικό τρόπο.
Πές τα χρυσόστομε! [χρυσόστοΜΜΕ]
Εσύ που δε μπορείς [κουβάλα με]
...παρ'όλ'αυτά, δε φεύγουν [τι νομίσατε;]
Μα τι σοβαροί! [οι αποπάνω μας]
Στο κυνήγι, για δόντια [τα περίφημα «αναπτυξιακά μέτρα»]
Όλοι θα πέσουν [θα πέσουμε - μας το υπόσχονται!]
Ο ύπνος της λογικής, παράγει τέρατα [κι άμα κοιμηθεί για τα καλά, το λένε και τα τέρατα]
April 11, 2012
March 20, 2012
Dr Albanis/barberis
...ή η περίθαλψη στον καπιταλισμό του 21ου αιώνα.
Και δεν έχουν μνημόνιο εκειπέρα. Είχαμε πάντως από καιρό προειδοποιήσει.
Και δεν έχουν μνημόνιο εκειπέρα. Είχαμε πάντως από καιρό προειδοποιήσει.
March 06, 2012
Κάντε τους πουρέ
Έχουμε πολλές φορές τονίσει εδώ τον κλασσικό τρόπο που χρησιμοποιείται το εργαλείο του φασισμού όταν σκουραίνουν τα πράγματα στη διακυβέρνηση του καθεστώτος:
-σαν φόβητρο, και
-σαν εναλλακτική λύση.
Τις προάλλες, το φασισταριό ήρθε στην απεργία της ελληνικής χαλυβουργίας με γαλατάκια για τους απεργούς. Τότε η χαρούμενη «ευρωπαϊκή αριστερά» εκάγχασε για το άτονο κριτήριο των δογματικών του ΚΚΕ - και μετά ανέλαβαν οι μεροκαματιάρηδες του Λαμπράκη για τα τελειώματα.
Τώρα οι νεοναζί μοιράζουν πατάτες στο πεινασμένο πόπολο. Τούτη τη φορά, θα έπρεπε να καγχάσει το ΚΚΕ, που όμως προτίμησε να απευθυνθεί στο λαό, για ζητήματα προβολής της «πρωτοβουλίας» είναι αλήθεια. Οι ελπίζοντες στην Ευρώπη εναλλακτικοί μας και πάλι βρήκαν εκεί την επιβεβαίωση της ορθότητας της αντίληψής τους περί μονίμως λαθεύοντος ΚΚΕ (γιατί αντίληψη άλλη, δε βλέπω να υπάρχει...)
Ώσπου έσκασαν κι οι ετικέτες (τα labels de qualité) στην πατάτα...
Θαυμάστε το, αυτούσιο, είναι από το http://neoskosmos-athens.blogspot.com/ και αναπαράχθηκε εντατικά στα ψηφιακά μέσα:
[...]
Χαρούμενοι, πανικόβλητοι, αμήχανοι φίλοι της ευρωπαϊκώς αυταπατώμενης αριστεράς, ξυπνήστε.
Λιώστε τους, κάντε τους πουρέ. Κινητοποιείστε κι εσείς τον εργαζόμενο λαό (και) γι αυτό, όσο είναι καιρός. Η πραγματικότητα είναι αντιπαθητική, μα δεν γίνεται πιό βιώσιμη όταν κλείνουμε τα μάτια, τη μύτη και τ'αυτιά μας για να ονειρευτούμε τις εμμονές μας...
ΥΓ: Πολύ καλό και γκουρμέ είναι να παίρνεις λαδάκι από τον παραγωγό και αρνί από τον κτηνοτρόφο. Ακόμα καλύτερο, να πηγαίνεις μια δόση αλεύρι και εβαπορέ στις οικογένειες των ηρωικών απεργών. Εμπιστεύομαι το κριτήριο του αναγνώστη για το οποίο είναι κατανοητό σε τι αναφέρεται το μπιλιέτο.
-σαν φόβητρο, και
-σαν εναλλακτική λύση.
Τις προάλλες, το φασισταριό ήρθε στην απεργία της ελληνικής χαλυβουργίας με γαλατάκια για τους απεργούς. Τότε η χαρούμενη «ευρωπαϊκή αριστερά» εκάγχασε για το άτονο κριτήριο των δογματικών του ΚΚΕ - και μετά ανέλαβαν οι μεροκαματιάρηδες του Λαμπράκη για τα τελειώματα.
Τώρα οι νεοναζί μοιράζουν πατάτες στο πεινασμένο πόπολο. Τούτη τη φορά, θα έπρεπε να καγχάσει το ΚΚΕ, που όμως προτίμησε να απευθυνθεί στο λαό, για ζητήματα προβολής της «πρωτοβουλίας» είναι αλήθεια. Οι ελπίζοντες στην Ευρώπη εναλλακτικοί μας και πάλι βρήκαν εκεί την επιβεβαίωση της ορθότητας της αντίληψής τους περί μονίμως λαθεύοντος ΚΚΕ (γιατί αντίληψη άλλη, δε βλέπω να υπάρχει...)
Ώσπου έσκασαν κι οι ετικέτες (τα labels de qualité) στην πατάτα...
Θαυμάστε το, αυτούσιο, είναι από το http://neoskosmos-athens.blogspot.com/ και αναπαράχθηκε εντατικά στα ψηφιακά μέσα:
ΣΚΑΣΜΟΣ Κυρά- ΠΑΠΑΡΗΓΑ!...
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ:
"Το κόμμα σου , το Κ.Κ.Ε. είναι το ελάχιστο που μπορεί να ομιλεί περί ηθικής, όταν ανήθικα επί μισόν αιώνα , δεν κάνει τίποτε γι αυτούς που το ψηφίζουν , παρά να ευτελίζει, ασεβώς τους οπαδούς του σέρνοντάς τους σε διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις, διαμαρτυρίες.. κ.λ.π. θεατρινίστικα.
Πάντοτε είχε παρωπίδες το αναχρονιστικό Κ.Κ.Ε.. Τώρα βλέπει φαντάσματα με το κίνημα της πατάτας, ενώ απλά μέλη της παράταξής αγκάλιασαν το κίνημά μας...από τη πρώτη στιγμή και περιμένουν ήδη οδηγίες μας για το πως θα δράσουν.Με ένα όρο όμως, να μην αναμίξει κανείς τις κομματικές του ιδεοληψίες. ΄Ο Αγώνας είναι ένας: Η ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ..Η φτώχια δεν έχει χρώμα! Αυτό φοβήθηκε το Κ.Κ.Ε..; Ηθελε η πατάτα να να φέρει τα χρώματά του; Αμ... δεν μασάμε εμείς!
Τό κίνημα της πατάτας είναι δικό μας και του λαού που μας αγκάλιασε! Ξεκίνησε από δω από μας τους Εθελοντές Αλληλεγγύης, στο Νέο Κόσμο και στην Κατερίνη! Το γνωρίζουν οι πάντες, αλλά η μανδάμ εκ Περατάρων Κεφαλληνίας προτιμάει να ασχημονεί επί της αληθείας, αντί να φωνάξει τις ορδές της να κάνουν μια καλή και χρήσιμη πράξη στην άχαρη ζωή τους., προσφέροντας ευκαιρίες φθηνότερης ζωής για τον χειμαζόμενο λαό.. Και το μπορούμε όλοι να αλλάξουμε το ρουν της αγοράς...
Σκασμός λοιπόν ! ... Όλα δεν είναι σαν την μούρη σας ,τυχοδιωκτικά, καιροσκοπικά! Θα σας τη δώσουμε καφτή την πατάτα..Περιμένετε...
Η πατάτα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που η μόνιμη πολιτική στενοκεφαλιά , μπορεί να συλλάβει... Το τσουμάνι ξεκίνησε ..
Και να ξέρετε ... ότι στις επόμενες εκλογές, ΜΟΝΟΝ ΗΛΙΘΙΟΙ θα ψηφίσουν τα υπάρχοντα κόμματα, και φυσικά το διακοσμητικό Κ.Κ.Ε που τίποτε απολύτως δεν έκανε, αν και ταϊζεται παχυλώς από το λαό. Να μας απαντήσουν οι θρασείς τι, θετικό, συγκεκριμένο έχουν κάνει για το λαό αυτό, για να δικαιολογήσουν έτσι την χρόνια χαραμοφάγικη παρουσία τους;... Στο σημερινό χάλι το Κ.Κ.Ε φέρει τεράστια επίσης ευθύνη. Ακριβώς γιατί δεν έκανε ΤΙΠΟΤΕ! Αλήθεια είναι ηθικόν... να ελέγχονται φορολογικά ΟΛΟΙ οι ΄Ελληνες και να μην θέλει το Κ.Κ.Ε να ελεγχθούν οι επιχειρήσεις του;...
Θα επαβέλθουμε επ΄αυτού. ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΚΑΣΜΟΣ!
ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, που έχουν πια παραθυμώσει με εσάς το σκυλολόι της Βουλής! "
Και σόρυ για τη σκληράδα της λαλιάς μας ... Αν δεν εμπαίζατε χυδαίως & χρονίως το λαό, θα ήταν τότε και κομψότερη και η γραφή μας!
**Την περίεργη και πρόστυχη αυτή δήλωση του Κ.Κ.Ε οι περισσότεροι σχολιαστές την απέδωσαν.. στο .".ό,τι δεν μπορεί να κάνει η αλεπού-ΚΚΕ, τα κάνει κρεμαστάρια ...ομφακές εισί.."
Ιδού τα αρλουμποειδή του κόμματος του... λαού... και του Στάλιν τι λένε
[...]
Χαρούμενοι, πανικόβλητοι, αμήχανοι φίλοι της ευρωπαϊκώς αυταπατώμενης αριστεράς, ξυπνήστε.
Λιώστε τους, κάντε τους πουρέ. Κινητοποιείστε κι εσείς τον εργαζόμενο λαό (και) γι αυτό, όσο είναι καιρός. Η πραγματικότητα είναι αντιπαθητική, μα δεν γίνεται πιό βιώσιμη όταν κλείνουμε τα μάτια, τη μύτη και τ'αυτιά μας για να ονειρευτούμε τις εμμονές μας...
ΥΓ: Πολύ καλό και γκουρμέ είναι να παίρνεις λαδάκι από τον παραγωγό και αρνί από τον κτηνοτρόφο. Ακόμα καλύτερο, να πηγαίνεις μια δόση αλεύρι και εβαπορέ στις οικογένειες των ηρωικών απεργών. Εμπιστεύομαι το κριτήριο του αναγνώστη για το οποίο είναι κατανοητό σε τι αναφέρεται το μπιλιέτο.
February 18, 2012
February 09, 2012
D 101
-Απεργία των χαλυβουργών (D for day)
-Κείμενα δεσμεύσεων της χώρας, τις οποίες δέχεται η κυβέρνηση(D for default)
-Γενική εναντίωση στη Βουλή για το πακέτο του αίσχους (D for dissidence)
...Ας περάσουμε όμως, για λίγο έστω, σε «σοβαρότερο» ύφος.
Για την εκτέλεση των βασικών στόχων της αστικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα, μια κωδικοποίηση των οποίων, όπως φαινόταν στην τότε συγκυρία είχαμε συνοψίσει σε προηγούμενο σημείωμα, χρειάστηκε να στηθεί το τέρας του πάλαι ποτέ τριμερούς κυβερνητικού σχήματος φασιστών-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ , που μπορεί εύκολα να ειδωθεί ως το supremum του κοινοβουλευτισμού μας και ήδη το infimum μιας πολιτειακής εκτροπής.
Οι σχετικές υποψίες μας, όπως διατυπώνονταν στα μέσα Οκτώβρη, ήταν πολύ λίγες σε σχέση με τη γιγαντιαία μασκαράτα που επακολούθησε. Σοφότεροι έκτοτε, μπορούμε με ασφάλεια να προειδοποιήσουμε οτι το εγχείρημα να σκεφτούμε τι έρχεται τώρα, θα φαίνεται σε λίγους μήνες εξίσου θολό και ελάχιστο μπροστά σε αυτά που πραγματικά θα μας έχουν συμβεί!
Ας ξαναπιάσουμε όμως το νήμα, λίγο μετά από κει που το είχαμε αφήσει:
Ο υποδιοικητής κ. Παπαδήμος, με τον επαγγελματικό τρόπο των τραπεζιτών που βαριούνται και φοβούνται να μιλήσουν δημόσια, μας προειδοποίησε για τις συνέπειες της καταψήφισης του 700σέλιδου δυσανάγνωστου ευρωσυμφώνου: ισούνται με ματαίωση του PSI και του OSI που μπορεί να επακολουθήσει, η οποία θα σήμαινε προαναγγελία στάσης πληρωμών, άρα άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος από διαφυγή μεγάλων κεφαλαίων και απόσυρση μικρών καταθέσεων, συνεπώς παράλυση της παραγωγικής και εμπορικής δραστηριότητας, παύση λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών και της κρατικής διοίκησης, αδυναμία επιβολής νόμου, συνεπώς διάλυση της κοινωνίας μέσα στη φωτιά και το αίμα, δηλαδή ή εμφύλιο ή δικτατορία. Το τέλος της σύγχρονης Ελλάδας – που εν τῳ μεταξύ, λίγο μετά την κατάρρευση των τραπεζών, θα είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει και το ευρώ.
Αξίζει να θυμόμαστε οτι το νούμερό του συνίστατο σε ακροβασία στα όρια μεταξύ εκβιασμού και δολιοφθοράς : ο πρωθυπουργός μιας δημοκρατικής κυβέρνησης, ο «δημόσιος άνδρας» γενικότερα, υποτίθεται οτι διαβεβαιώνει, πριν απ’όλα, οτι θα κάνει ο,τι μπορεί για την ασφάλεια και την ομαλότητα στη χώρα, υπό τη μία ή την άλλη απόφαση του κοινοβουλίου. Ή προειδοποιεί για την παραίτησή του και άρα την προτεραιότητα που δίνει στη στράτευσή του υπέρ μιας θέσης, σε σχέση με τα όσα μπορεί να συμβούν στη χώρα αν αυτή απορριφθεί από τους λαϊκούς αντιπροσώπους. Αντί αυτών, ο υποδιοικητής περίπου ξεκαθάρισε οτι θα συμμετείχε στο πλιάτσικο...
Την ίδια απειλητική προοπτική σκιαγράφησαν, καθένας μαζί με τον πόνο του, ο έκπτωτος Γιωργάκης, οι μνηστήρες τύπου Βενιζέλου, και ο συγκάτοικος Αντώνης ο επίδοξος με το δικό του απαράτ.
Τόσοι καθηγηταράδες, τόσοι γραφιάδες και τηλεδιασκεδαστές δούλεψαν λοιπόν με πάθος και συντονισμό για να αποδείξουν οτι αν δεν ψηφιστούν «τα μέτρα» θα χρεωκοπήσουμε .
Ήταν λιγότερο ζεστοί στο να αποδείξουν το ζητούμενο: οτι αν ψηφίσει το κοινοβούλιο τα μέτρα, τότε δεν θα χρεωκοπήσουμε. Δεν έβαλαν ούτε κανέναν πιό «ελαφρύ υποχρεώσεων» λοχαγό, να πει κάτι, μια παπάρα έστω, που να υποστηρίζει πραγματικά έστω την πιό αδύναμη και κυνική εκδοχή της πρότασης – οτι ψηφίζοντας τα μέτρα, ίσως και να μη χρεωκοπήσουμε.
Στην πρόταση αυτή απέδωσαν με επιτυχία το στάτους της ψευδαίσθησης άνθρωποι τόσο διαφορετικών στοχεύσεων όσο αυτών της κ. Κατσέλη, του κ. Κότσιρα, του Δρ Münchau και του Μινίστρου Schaüble.
Αν τώρα με νηφαλιότητα και απλή διανοητική εντιμότητα (που ανάγονται πλέον σε υψίστως ταξικές αρετές), επιχειρήσει κανείς να αποτιμήσει την αληθοτιμή της συνεπαγωγής, θα πρέπει να ξεκινήσει προσδιορίζοντας, τι είναι τα μέτρα και τι είναι η χρεωκοπία.
Για το πρώτο λίγες αμφιβολίες υπάρχουν. Συνοπτικά και βεβαίως αποσπασματικά, πρόκειται για την (εξωοικονομική=με τη βία του κράτους) επιβολή μειώσεων μισθών κατά 30%, με κατάργηση συμβάσεων που θα φέρει την παραπέρα, (ενδοοικονομική =με τη βία του κεφάλαιου), μείωσή τους. Πρόκειται για μια αντίστοιχη μείωση συντάξεων. Πρόκειται για απολύσεις του Δημόσιου με πρώτη δόση μερικές δεκάδες χιλιάδες και δρομολόγηση λίγων εκατοντάδων χιλιάδων. Για περικοπές στις υπόλοιπες κάθε είδους κοινωνικές δαπάνες. Για αυξήσεις στη φορολογία της εργασίας που μένει να προσδιοριστούν, αλλά θα αντιστοιχούν στη σημερινή φορολόγηση εισοδήματος ίσου με τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Η χρεωκοπία από την άλλη, είναι όρος υπερφορτισμένος. Ας δούμε μερικές όψεις του:
1) Υπό τη διπλή έννοια της αδυναμίας αποπληρωμής χρεών και/ή αποστέρησης δαπανών απαραίτητων για το «βασικό βιοτικό επίπεδο» (τροφή/στέγη/υγεία/εκπαίδευση), περί το 30% των νοικοκυριών είναι σήμερα σε κατάσταση μερικής χρεωκοπίας. (Μετά τα μέτρα, δεδομένου του ασυμπίεστου μέρους δαπανών και υποχρεώσεων, το ποσοστό μπορεί να διπλασιαστεί).
2) Για τις επιχειρήσεις, ο βαθμός χρεωκοπίας μπορεί να μετρηθεί ως το μέρος του συνολικού κεφαλαίου που δεν μπορεί πλέον να ανακυκλωθεί: λουκέτα, απλήρωτες υποχρεώσεις προς κράτος και άλλες επιχειρήσεις, δάνεια με αδυναμία εξόφλησης. Τα στατιστικά βρίσκονται, αλλά η εικόνα της Αθήνας με τα κλειστά μαγαζιά και τα ανοίκιαστα σπίτια, η εικόνα της Θεσσαλονίκης με την ερημωμένη βιομηχανική ζώνη, δίνουν τον τόνο. (Με τα μέτρα, ο,τι θα εξαρτάται από την εσωτερική ζήτηση και δεν έχει μονοπωλιακή θέση, θα πιάσει πάτο. Για να μην είμαστε απόλυτοι, μπορεί να γλιτώσουν κάποια φαγάδικα, είναι παρατηρημένο σε ανάλογες περιπτώσεις...)
3) Για τις τράπεζες, ο όρος δεν έχει άλλο περιεχόμενο από την κατάρρευση της επιχείρησης, που καθιστά άνευ νοήματος τις υποχρεώσεις τους (καταθέσεις) και αδύνατη την απόκτηση ενεργητικού (δανειοδοτήσεις).
4) Για το κράτος, η χρεωκοπία μπορεί να διαχωριστεί ως: α) αδυναμία πληρωμής προμηθευτών (αγαθών, υπηρεσιών, έργων) και επιστροφών στους πολίτες και τις επιχειρήσεις β) αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων γ) αδυναμία αποπληρωμής κρατικών τίτλων και δανείων.
Η μερική χρεωκοπία με κάθε έννοια εκτός από την 4 γ) είναι ήδη εδώ. Η συζήτηση αφορά την αλλαγή του προφίλ της χρεωκοπίας και την εξέλιξή της.
Τα άθλια μέτρα, διασφαλίζουν την ενίσχυση της πρώτης, της δεύτερης και της 4 α) και β) όψης, στην προσδοκία του ελέγχου της 3) και της 4 γ). Είναι ήδη δρομολογημένη μια νέα φάση ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης των πρώτων όψεων, για ακόμα μικρότερο έλεγχο των δεύτερων.
Το όριο αυτής της πορείας είναι η γενική χρεωκοπία στην οποία γοργά οδηγείται η Ελλάδα.
Όλα λοιπόν, γίνονται όχι για την αποφυγή της χρεωκοπίας αλλά για την κατ’ αυτόν τον τρόπο προσέγγισή της. Η μαύρη κυβέρνηση καθάρισε όσο μπορούσε το πεδίο για την επερχόμενη έκρηξη, ωστόσο η ίδια η έκρηξη συνιστά ένα ξεκαθάρισμα πεδίου για τη συνέχεια, που δεν προδιαγράφεται παρά ως καπιταλισμός με είλωτες χωρίς δικαιώματα και χωρίς πατρίδα – με μοναδική, αναπόδραστη προοπτική, μια νέα, πιθανόν άλλου φαινότυπου, αλλά μεγαλύτερη, κρίση.
Είναι τέλος προφανές, οτι αν είχε τις οποιεσδήποτε φιλοδοξίες αυτόνομης ύπαρξης, η εγχώρια κεφαλαιοκρατία θα έβγαινε χοντρά χαμένη στην πορεία που χαράσσει η υλοποιούμενη πολιτική. Η συνεπής με τέτοια συμφέροντα γραμμή, θα ήταν αυτή της καταψήφισης των μέτρων, της παγίωσης της γενικής χρεωκοπίας με το σημερινό προφίλ, και της ομοιόμορφης «πτώχευσης» των εργαζόμενων με την αποχώρηση από το ευρώ στη σημερινή κατάσταση, αντί ενός αποκλεισμού μετά από πλήρη κατάρρευση της ντόπιας αγοράς. Εναλλακτικά ο,τι με συνέπεια λέει ο κ. Βαρουφάκης και σποραδικά προβάλλεται από το Σύριζα. Το μέτρο της υποστήριξης του ντόπιου κεφάλαιου σε τέτοιες προτάσεις, δίνει και το χαρακτήρα του και αποδεικνύει τη μέγιστη ανασφάλειά του σε περιβάλλον απουσίας ξένων στηριγμάτων και μετατροπής των σε αντιπάλους. Η συζήτηση περί του σχετικού συμβιωτικού μοντέλου, αν έχουμε να κάνουμε με παράσιτο και ξενιστή, αν έχουμε να κάνουμε με σιαμαία κτλ δεν είναι πρώτης προτεραιότητας. Ας πούμε οτι προσμένουν κάποιο θάμα, σαν την έλευση μιας νέας κεντρικής ρύθμισης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που θα επενδύσει απευθείας τα πλεονάσματά του στον ελειμματικό Νότο. Περιμένοντας, ο,τι απομένει από τις πολιτικές τους κομπανίες φέρνει και επιβάλλει ο,τι τους δώσουν στα υποτιθέμενα ευρωπαϊκά ματς που παίζουν - γκολ και ξύλο σήμερα, ώς αποβολές και υποβιβασμό της ομάδας αργότερα...
Ο «συλλογισμός» κλείνει εδώ, και παραπέμπει στις σύστοιχες ευρωπαϊκές εξελίξεις, όπου στη μορφή των διιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συνεννοήσεων, υπό το κράτος της δυναμικής της ανισόμετρης ανάπτυξης, αναπτύσσεται η καθολική επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία ώστε να ξεπεραστεί η εξίσου καθολική κρίση και η ανάγκη καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων που αυτή συνεπάγεται.
Για το πολιτικό συμπέρασμα, ας μας επιτραπεί να επαναλάβουμε οτι
Κάθε αλλαγή στην κοινωνική πραγματικότητα που εξασφαλίζει την αναπαραγωγή του [κεφάλαιου], εκφράζεται ως αδήρητη, φυσική αναγκαιότητα. Κάθε αλλαγή που εμφανίζεται να την εμποδίζει, εμφανίζεται εξίσου ως βία στην πραγματικότητα. Αυτή είναι η λογική στέρεα βάση πάνω στην οποία στηρίζονται τα εργαλειακά διλήμματα (οι εκβιασμοί) που θέτει κάθε φορά η εξουσία. Ο βαθμός στον οποίον αυτά ενίοτε φαίνονται πλαστά, αντανακλά είτε γενικά την ανεπαρκή ανίχνευση αυτής της λογικής είτε τον κλονισμό του συστήματος εξουσίας του [...]
και οτι
ο,τι αναγνωρίζεται ως μέτρο, αποφάσεις, διατάγματα και νόμοι, είναι μόνο μια όψη του πολέμου, για τον οποίον θα «χρειαστεί ο,τι χρειαστεί»: αλλαγή του πολιτικού συστήματος κυριαρχίας, βιοπολιτικές μεταλλάξεις, ανατροπή των συσχετισμών δύναμης μεταξύ των διαφόρων μερίδων του κεφάλαιου, τακτικές αναθεωρήσεις προτεραιοτήτων [...]
Με την περίπτωση, φάνηκε οτι μεταξύ άλλων χρειάστηκε :
Α. να καεί η βρωμερή παράγκα με το μαγαζάκι του φασίστα συνεταίρου της κυβέρνησης, με τα εγκαίνια άλλου το ίδιο καμμένου, να ετοιμάζονται στην ίδια θέση
Β. να κηρυχθεί περατωθέν το σχήμα ΠΑΣΟΚ, εν τῳ μέσω
1. των πιό τρελλών σχεδίων απόδρασης μέσω «κάψουλας διαφυγής» μιας αυτοπροσδιοριζόμενης σοσιαλδημοκρατικής πτέρυγας με φαντασιακό αρχηγό το όνομα-ξόρκι «παπανδρἐου»,
2. της αγωνίας για το στεγαστικό δάνειο στου Κουβέλη,
3. της απονενοημένης προετοιμασίας εκσυγχρονιστικών γκρουπούσκουλων μεταξύ Μάνου, Μπακογιάννη και λοιπών αρίστων,
4. της εγκατάλειψης ενός καρυδότσουφλου με έρμα κατατεθέν το Βενιζέλο, και
5. της βουτιάς στο βούρκο των ανεξάρτητων αντιστασιακών πολιτευτάδων του τοπικού κατεστημένου
Γ. να μετρἀει ώρες για τις εκλογές η ΝΔ, καθώς ακολουθεί με διαφορά φάσης την καλπάζουσα εκλογική ερημοποίηση του ΠΑΣΟΚ (που προσπαθεί να καθυστερήσει με φασιστοειδείς μεταγραφές)
και, από την άλλη
Δ. μια μεγάλη επιχείρηση μαζικής τρομοκρατίας με κρατική βία και παρακρατικό βανδαλισμό.
Το σημείωμα κλείνει εδώ. Το τι θα μπορούσε, το τι πρέπει να αποφασίσει η... Βουλή, ερωτήματα που αναπαράγουν οι πιό καθυστερημένες συνειδήσεις, τα μικροαστικά συμφέροντα που προσπαθούν να περισώσουν ο,τι υπάρχει σαν τον βαρκάρη με την τρύπια βάρκα που παλεύει να μη βυθιστεί, είναι λάθος και άρα ανόητο να απαντηθούν. Είμαστε σε πόλεμο, απ'έξω μέχρι μέσα στη Βουλἠ· ο βαρκάρης θα βρεθεί στο νερό έτσι κι αλλιώς, και ή θα πνιγεί ή θα κολυμπήσει.
Τίποτα λιγότερο από την ανατροπή της εξουσίας δε μπορεί να κάνει τη διαφορά. Τα μέτρα «της επόμενης μέρας» είναι απλά και εύληπτα, και εξίσου γρήγορες θα είναι οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα προκαλέσουν. Η ζωή, όταν αποφασίσεις να την πάρεις στα χέρια σου, δεν είναι εύκολη –αλλά είναι δική σου.
Μένει η δύσκολη τέχνη να πείσουμε τους πολλούς, οτι οι πολλοί μπορούν να πειστούν γι αυτό.-
-Κείμενα δεσμεύσεων της χώρας, τις οποίες δέχεται η κυβέρνηση
-Γενική εναντίωση στη Βουλή για το πακέτο του αίσχους (
...Ας περάσουμε όμως, για λίγο έστω, σε «σοβαρότερο» ύφος.
Για την εκτέλεση των βασικών στόχων της αστικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα, μια κωδικοποίηση των οποίων, όπως φαινόταν στην τότε συγκυρία είχαμε συνοψίσει σε προηγούμενο σημείωμα, χρειάστηκε να στηθεί το τέρας του πάλαι ποτέ τριμερούς κυβερνητικού σχήματος φασιστών-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ , που μπορεί εύκολα να ειδωθεί ως το supremum του κοινοβουλευτισμού μας και ήδη το infimum μιας πολιτειακής εκτροπής.
Οι σχετικές υποψίες μας, όπως διατυπώνονταν στα μέσα Οκτώβρη, ήταν πολύ λίγες σε σχέση με τη γιγαντιαία μασκαράτα που επακολούθησε. Σοφότεροι έκτοτε, μπορούμε με ασφάλεια να προειδοποιήσουμε οτι το εγχείρημα να σκεφτούμε τι έρχεται τώρα, θα φαίνεται σε λίγους μήνες εξίσου θολό και ελάχιστο μπροστά σε αυτά που πραγματικά θα μας έχουν συμβεί!
Ας ξαναπιάσουμε όμως το νήμα, λίγο μετά από κει που το είχαμε αφήσει:
Ο υποδιοικητής κ. Παπαδήμος, με τον επαγγελματικό τρόπο των τραπεζιτών που βαριούνται και φοβούνται να μιλήσουν δημόσια, μας προειδοποίησε για τις συνέπειες της καταψήφισης του 700σέλιδου δυσανάγνωστου ευρωσυμφώνου: ισούνται με ματαίωση του PSI και του OSI που μπορεί να επακολουθήσει, η οποία θα σήμαινε προαναγγελία στάσης πληρωμών, άρα άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος από διαφυγή μεγάλων κεφαλαίων και απόσυρση μικρών καταθέσεων, συνεπώς παράλυση της παραγωγικής και εμπορικής δραστηριότητας, παύση λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών και της κρατικής διοίκησης, αδυναμία επιβολής νόμου, συνεπώς διάλυση της κοινωνίας μέσα στη φωτιά και το αίμα, δηλαδή ή εμφύλιο ή δικτατορία. Το τέλος της σύγχρονης Ελλάδας – που εν τῳ μεταξύ, λίγο μετά την κατάρρευση των τραπεζών, θα είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει και το ευρώ.
Αξίζει να θυμόμαστε οτι το νούμερό του συνίστατο σε ακροβασία στα όρια μεταξύ εκβιασμού και δολιοφθοράς : ο πρωθυπουργός μιας δημοκρατικής κυβέρνησης, ο «δημόσιος άνδρας» γενικότερα, υποτίθεται οτι διαβεβαιώνει, πριν απ’όλα, οτι θα κάνει ο,τι μπορεί για την ασφάλεια και την ομαλότητα στη χώρα, υπό τη μία ή την άλλη απόφαση του κοινοβουλίου. Ή προειδοποιεί για την παραίτησή του και άρα την προτεραιότητα που δίνει στη στράτευσή του υπέρ μιας θέσης, σε σχέση με τα όσα μπορεί να συμβούν στη χώρα αν αυτή απορριφθεί από τους λαϊκούς αντιπροσώπους. Αντί αυτών, ο υποδιοικητής περίπου ξεκαθάρισε οτι θα συμμετείχε στο πλιάτσικο...
Την ίδια απειλητική προοπτική σκιαγράφησαν, καθένας μαζί με τον πόνο του, ο έκπτωτος Γιωργάκης, οι μνηστήρες τύπου Βενιζέλου, και ο συγκάτοικος Αντώνης ο επίδοξος με το δικό του απαράτ.
Τόσοι καθηγηταράδες, τόσοι γραφιάδες και τηλεδιασκεδαστές δούλεψαν λοιπόν με πάθος και συντονισμό για να αποδείξουν οτι αν δεν ψηφιστούν «τα μέτρα» θα χρεωκοπήσουμε .
Ήταν λιγότερο ζεστοί στο να αποδείξουν το ζητούμενο: οτι αν ψηφίσει το κοινοβούλιο τα μέτρα, τότε δεν θα χρεωκοπήσουμε. Δεν έβαλαν ούτε κανέναν πιό «ελαφρύ υποχρεώσεων» λοχαγό, να πει κάτι, μια παπάρα έστω, που να υποστηρίζει πραγματικά έστω την πιό αδύναμη και κυνική εκδοχή της πρότασης – οτι ψηφίζοντας τα μέτρα, ίσως και να μη χρεωκοπήσουμε.
Στην πρόταση αυτή απέδωσαν με επιτυχία το στάτους της ψευδαίσθησης άνθρωποι τόσο διαφορετικών στοχεύσεων όσο αυτών της κ. Κατσέλη, του κ. Κότσιρα, του Δρ Münchau και του Μινίστρου Schaüble.
Αν τώρα με νηφαλιότητα και απλή διανοητική εντιμότητα (που ανάγονται πλέον σε υψίστως ταξικές αρετές), επιχειρήσει κανείς να αποτιμήσει την αληθοτιμή της συνεπαγωγής, θα πρέπει να ξεκινήσει προσδιορίζοντας, τι είναι τα μέτρα και τι είναι η χρεωκοπία.
Για το πρώτο λίγες αμφιβολίες υπάρχουν. Συνοπτικά και βεβαίως αποσπασματικά, πρόκειται για την (εξωοικονομική=με τη βία του κράτους) επιβολή μειώσεων μισθών κατά 30%, με κατάργηση συμβάσεων που θα φέρει την παραπέρα, (ενδοοικονομική =με τη βία του κεφάλαιου), μείωσή τους. Πρόκειται για μια αντίστοιχη μείωση συντάξεων. Πρόκειται για απολύσεις του Δημόσιου με πρώτη δόση μερικές δεκάδες χιλιάδες και δρομολόγηση λίγων εκατοντάδων χιλιάδων. Για περικοπές στις υπόλοιπες κάθε είδους κοινωνικές δαπάνες. Για αυξήσεις στη φορολογία της εργασίας που μένει να προσδιοριστούν, αλλά θα αντιστοιχούν στη σημερινή φορολόγηση εισοδήματος ίσου με τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Η χρεωκοπία από την άλλη, είναι όρος υπερφορτισμένος. Ας δούμε μερικές όψεις του:
1) Υπό τη διπλή έννοια της αδυναμίας αποπληρωμής χρεών και/ή αποστέρησης δαπανών απαραίτητων για το «βασικό βιοτικό επίπεδο» (τροφή/στέγη/υγεία/εκπαίδευση), περί το 30% των νοικοκυριών είναι σήμερα σε κατάσταση μερικής χρεωκοπίας. (Μετά τα μέτρα, δεδομένου του ασυμπίεστου μέρους δαπανών και υποχρεώσεων, το ποσοστό μπορεί να διπλασιαστεί).
2) Για τις επιχειρήσεις, ο βαθμός χρεωκοπίας μπορεί να μετρηθεί ως το μέρος του συνολικού κεφαλαίου που δεν μπορεί πλέον να ανακυκλωθεί: λουκέτα, απλήρωτες υποχρεώσεις προς κράτος και άλλες επιχειρήσεις, δάνεια με αδυναμία εξόφλησης. Τα στατιστικά βρίσκονται, αλλά η εικόνα της Αθήνας με τα κλειστά μαγαζιά και τα ανοίκιαστα σπίτια, η εικόνα της Θεσσαλονίκης με την ερημωμένη βιομηχανική ζώνη, δίνουν τον τόνο. (Με τα μέτρα, ο,τι θα εξαρτάται από την εσωτερική ζήτηση και δεν έχει μονοπωλιακή θέση, θα πιάσει πάτο. Για να μην είμαστε απόλυτοι, μπορεί να γλιτώσουν κάποια φαγάδικα, είναι παρατηρημένο σε ανάλογες περιπτώσεις...)
3) Για τις τράπεζες, ο όρος δεν έχει άλλο περιεχόμενο από την κατάρρευση της επιχείρησης, που καθιστά άνευ νοήματος τις υποχρεώσεις τους (καταθέσεις) και αδύνατη την απόκτηση ενεργητικού (δανειοδοτήσεις).
4) Για το κράτος, η χρεωκοπία μπορεί να διαχωριστεί ως: α) αδυναμία πληρωμής προμηθευτών (αγαθών, υπηρεσιών, έργων) και επιστροφών στους πολίτες και τις επιχειρήσεις β) αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων γ) αδυναμία αποπληρωμής κρατικών τίτλων και δανείων.
Η μερική χρεωκοπία με κάθε έννοια εκτός από την 4 γ) είναι ήδη εδώ. Η συζήτηση αφορά την αλλαγή του προφίλ της χρεωκοπίας και την εξέλιξή της.
Τα άθλια μέτρα, διασφαλίζουν την ενίσχυση της πρώτης, της δεύτερης και της 4 α) και β) όψης, στην προσδοκία του ελέγχου της 3) και της 4 γ). Είναι ήδη δρομολογημένη μια νέα φάση ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης των πρώτων όψεων, για ακόμα μικρότερο έλεγχο των δεύτερων.
Το όριο αυτής της πορείας είναι η γενική χρεωκοπία στην οποία γοργά οδηγείται η Ελλάδα.
Όλα λοιπόν, γίνονται όχι για την αποφυγή της χρεωκοπίας αλλά για την κατ’ αυτόν τον τρόπο προσέγγισή της. Η μαύρη κυβέρνηση καθάρισε όσο μπορούσε το πεδίο για την επερχόμενη έκρηξη, ωστόσο η ίδια η έκρηξη συνιστά ένα ξεκαθάρισμα πεδίου για τη συνέχεια, που δεν προδιαγράφεται παρά ως καπιταλισμός με είλωτες χωρίς δικαιώματα και χωρίς πατρίδα – με μοναδική, αναπόδραστη προοπτική, μια νέα, πιθανόν άλλου φαινότυπου, αλλά μεγαλύτερη, κρίση.
Είναι τέλος προφανές, οτι αν είχε τις οποιεσδήποτε φιλοδοξίες αυτόνομης ύπαρξης, η εγχώρια κεφαλαιοκρατία θα έβγαινε χοντρά χαμένη στην πορεία που χαράσσει η υλοποιούμενη πολιτική. Η συνεπής με τέτοια συμφέροντα γραμμή, θα ήταν αυτή της καταψήφισης των μέτρων, της παγίωσης της γενικής χρεωκοπίας με το σημερινό προφίλ, και της ομοιόμορφης «πτώχευσης» των εργαζόμενων με την αποχώρηση από το ευρώ στη σημερινή κατάσταση, αντί ενός αποκλεισμού μετά από πλήρη κατάρρευση της ντόπιας αγοράς. Εναλλακτικά ο,τι με συνέπεια λέει ο κ. Βαρουφάκης και σποραδικά προβάλλεται από το Σύριζα. Το μέτρο της υποστήριξης του ντόπιου κεφάλαιου σε τέτοιες προτάσεις, δίνει και το χαρακτήρα του και αποδεικνύει τη μέγιστη ανασφάλειά του σε περιβάλλον απουσίας ξένων στηριγμάτων και μετατροπής των σε αντιπάλους. Η συζήτηση περί του σχετικού συμβιωτικού μοντέλου, αν έχουμε να κάνουμε με παράσιτο και ξενιστή, αν έχουμε να κάνουμε με σιαμαία κτλ δεν είναι πρώτης προτεραιότητας. Ας πούμε οτι προσμένουν κάποιο θάμα, σαν την έλευση μιας νέας κεντρικής ρύθμισης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που θα επενδύσει απευθείας τα πλεονάσματά του στον ελειμματικό Νότο. Περιμένοντας, ο,τι απομένει από τις πολιτικές τους κομπανίες φέρνει και επιβάλλει ο,τι τους δώσουν στα υποτιθέμενα ευρωπαϊκά ματς που παίζουν - γκολ και ξύλο σήμερα, ώς αποβολές και υποβιβασμό της ομάδας αργότερα...
Ο «συλλογισμός» κλείνει εδώ, και παραπέμπει στις σύστοιχες ευρωπαϊκές εξελίξεις, όπου στη μορφή των διιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συνεννοήσεων, υπό το κράτος της δυναμικής της ανισόμετρης ανάπτυξης, αναπτύσσεται η καθολική επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία ώστε να ξεπεραστεί η εξίσου καθολική κρίση και η ανάγκη καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων που αυτή συνεπάγεται.
Για το πολιτικό συμπέρασμα, ας μας επιτραπεί να επαναλάβουμε οτι
Κάθε αλλαγή στην κοινωνική πραγματικότητα που εξασφαλίζει την αναπαραγωγή του [κεφάλαιου], εκφράζεται ως αδήρητη, φυσική αναγκαιότητα. Κάθε αλλαγή που εμφανίζεται να την εμποδίζει, εμφανίζεται εξίσου ως βία στην πραγματικότητα. Αυτή είναι η λογική στέρεα βάση πάνω στην οποία στηρίζονται τα εργαλειακά διλήμματα (οι εκβιασμοί) που θέτει κάθε φορά η εξουσία. Ο βαθμός στον οποίον αυτά ενίοτε φαίνονται πλαστά, αντανακλά είτε γενικά την ανεπαρκή ανίχνευση αυτής της λογικής είτε τον κλονισμό του συστήματος εξουσίας του [...]
και οτι
ο,τι αναγνωρίζεται ως μέτρο, αποφάσεις, διατάγματα και νόμοι, είναι μόνο μια όψη του πολέμου, για τον οποίον θα «χρειαστεί ο,τι χρειαστεί»: αλλαγή του πολιτικού συστήματος κυριαρχίας, βιοπολιτικές μεταλλάξεις, ανατροπή των συσχετισμών δύναμης μεταξύ των διαφόρων μερίδων του κεφάλαιου, τακτικές αναθεωρήσεις προτεραιοτήτων [...]
Με την περίπτωση, φάνηκε οτι μεταξύ άλλων χρειάστηκε :
Α. να καεί η βρωμερή παράγκα με το μαγαζάκι του φασίστα συνεταίρου της κυβέρνησης, με τα εγκαίνια άλλου το ίδιο καμμένου, να ετοιμάζονται στην ίδια θέση
Β. να κηρυχθεί περατωθέν το σχήμα ΠΑΣΟΚ, εν τῳ μέσω
1. των πιό τρελλών σχεδίων απόδρασης μέσω «κάψουλας διαφυγής» μιας αυτοπροσδιοριζόμενης σοσιαλδημοκρατικής πτέρυγας με φαντασιακό αρχηγό το όνομα-ξόρκι «παπανδρἐου»,
2. της αγωνίας για το στεγαστικό δάνειο στου Κουβέλη,
3. της απονενοημένης προετοιμασίας εκσυγχρονιστικών γκρουπούσκουλων μεταξύ Μάνου, Μπακογιάννη και λοιπών αρίστων,
4. της εγκατάλειψης ενός καρυδότσουφλου με έρμα κατατεθέν το Βενιζέλο, και
5. της βουτιάς στο βούρκο των ανεξάρτητων αντιστασιακών πολιτευτάδων του τοπικού κατεστημένου
Γ. να μετρἀει ώρες για τις εκλογές η ΝΔ, καθώς ακολουθεί με διαφορά φάσης την καλπάζουσα εκλογική ερημοποίηση του ΠΑΣΟΚ (που προσπαθεί να καθυστερήσει με φασιστοειδείς μεταγραφές)
και, από την άλλη
Δ. μια μεγάλη επιχείρηση μαζικής τρομοκρατίας με κρατική βία και παρακρατικό βανδαλισμό.
Το σημείωμα κλείνει εδώ. Το τι θα μπορούσε, το τι πρέπει να αποφασίσει η... Βουλή, ερωτήματα που αναπαράγουν οι πιό καθυστερημένες συνειδήσεις, τα μικροαστικά συμφέροντα που προσπαθούν να περισώσουν ο,τι υπάρχει σαν τον βαρκάρη με την τρύπια βάρκα που παλεύει να μη βυθιστεί, είναι λάθος και άρα ανόητο να απαντηθούν. Είμαστε σε πόλεμο, απ'έξω μέχρι μέσα στη Βουλἠ· ο βαρκάρης θα βρεθεί στο νερό έτσι κι αλλιώς, και ή θα πνιγεί ή θα κολυμπήσει.
Τίποτα λιγότερο από την ανατροπή της εξουσίας δε μπορεί να κάνει τη διαφορά. Τα μέτρα «της επόμενης μέρας» είναι απλά και εύληπτα, και εξίσου γρήγορες θα είναι οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα προκαλέσουν. Η ζωή, όταν αποφασίσεις να την πάρεις στα χέρια σου, δεν είναι εύκολη –αλλά είναι δική σου.
Μένει η δύσκολη τέχνη να πείσουμε τους πολλούς, οτι οι πολλοί μπορούν να πειστούν γι αυτό.-
Subscribe to:
Posts (Atom)