Cité à la derive

Σημειώναμε στις 19/6/2011, με αφορμή την τότε μασκαράτα του ανασχηματισμού, οτι

Το κυβερνητικό σχήμα έχει στόχο σε αυτή τη φάση:

• να δρομολογήσει πρακτικά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και οποιουδήποτε θραύσματος έχει απομείνει από υπηρεσία κοινής ωφέλειας όπως λέγονταν κάποτε αυτά, σε ένα μοντάζ ξένου [...] και ντόπιου κεφάλαιου. [...]

• να κατοχυρώσει την εκχώρηση φυσικού πλούτου και γεωπολιτικού ελέγχου πρώτ'απ'όλα στα "μεγάλα αφεντικά της περιοχής"

• να εξωραΐσει, όσο είναι δυνατόν, την καινούργια επιδρομή σε μισθούς, συντάξεις, συμβασιακά καθεστώτα, με μικροδιευθετήσεις και "ορεκτικά" θεάματα καταπολέμησης των φοροφυγάδων

• να καταστείλει άγρια το λαϊκό αναβρασμό, στην πρώτη κάμψη που μπορεί να σημειώσει η δυναμική του

• να βάλει τις βάσεις της μετάλλαξης του πολιτικού συστήματος σε σταθερότερη μορφή, [...]

• να συνοδεύσει τη διαπραγμάτευση σε ευρωπαϊκό επίπεδο της συμφερότερης για το (κυρίως γαλλογερμανικό, αλλά όχι μόνο) χρηματιστηριακό κεφάλαιο μορφής ελεγχόμενης χρεωκοπίας, καθαρίζοντας το πεδίο για την επερχόμενη έκρηξη.

Η άσκηση είναι δύσκολη, γιατί αυτή τη φορά θίγονται κοινωνικά στρώματα που αποτέλεσαν πυλώνες της κοινωνικής συναίνεσης του συστήματος.[...]

Ενόσω τα σημάδια κατάρρευσης του σχήματος αυτού συσσωρεύονται πλέον ανεξέλεγκτα, μπορεί κανείς με σχετική σιγουριά να διαπιστώσει την αποτυχία του σε σχέση με τα περισσότερα σημεία της παραπάνω περιγραφθείσας αποστολής:

• το ξεπούλημα δεν γνώρισε καμμιά αποφασιστική επιτάχυνση, και ο κύριος λόγος είναι οι ισχυρότατες συγκρούσεις συμφερόντων που δεν έχουν ακόμα και σήμερα καταλήξει σε έναν στέρεο συμβιβασμό. Έτσι, οι πολιτικοί και λοιποί υπάλληλοι των μηχανισμών πειθαναγκασμού, βρέθηκαν να είναι εναλλάξ θίασος και κοινό σε διάφορα έργα με περίεργα ονόματα: «Εύρηκα», «ειδικές οικονομικές ζώνες», «Ήλιος», ή και χωρίς ονόματα: «δραχμή συνδεμένη με το δολάριο»...


•  το «καθήκον» της εκχώρησης φυσικού πλούτου και ελέγχου προχωρά με σταθερούς ρυθμούς. Αυτό μαρτυρούν οι δυσώδεις πτυχές σχετικών θεμάτων που ξεβράζονται τακτικά στη δημοσιότητα όταν χοντραίνει η αντιπαράθεση των διεκδικητών (ενίοτε και από λάθος...) Ωστόσο μένουν ακόμα πολλά «διαδικαστικά» να υλοποιηθούν


• η επιδρομή, ή μάλλον μόνιμη απαλοτροίωση, των λαϊκών εισοδημάτων και η κατάργηση θεμελιωδών κατακτήσεων των εργαζομένων ήταν τελικά αυτό που βρέθηκε ντεφάκτο στην κορυφή του καθηκοντολόγιου της κυβέρνησης. Εκεί συνάντησε τις μεγαλύτερες αντιστάσεις και εκεί εξάντλησε τις «μπαταρίες» της. Όλα τα κόλπα δοκιμάστηκαν στο πεδίο αυτό, χαρακτηριστικό της κρισιμότητάς του: διαίρεση των εργαζόμενων, πανικός, μαϊμού «δισταγμοί», «αγανάκτηση» και «διαφοροποιήσεις», ψέμματα και λάθη στους λογαριασμούς, για να αναφέρουμε μόνον μερικά


• η καταστολή σε όλα τα επίπεδα συνόδευσε καθημερινά την κυβερνητική δράση, χωρίς όμως μείζονα μόνιμη επιτυχία. Είναι φανερό οτι το μέγεθος της ανυπακοής γίνεται τέτοιο, που ξεπερνά τη δυνατότητα κατασταλτικής υπηρεσίας - πολύ περισσότερο, που η αυτόματη υπακοή και του ίδιου του μηχανισμού πέραν των πραιτωριανών, αρχίζει να μη φαίνεται δεδομένη. Στο βαθμό που η συντεταγμένη βία θα καθίσται ανεπαρκής, είναι λογικό να επιχειρηθούν διάφορες εκτροπές ή και εκρηκτικού χαρακτήρα εκτονώσεις. Τέλος, ο «εξωτερικός κίνδυνος» θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος του οπλοστάσιου ανάκτησης της πολιτικής σταθερότητας από διάδοχα σχήματα 


• η μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος είναι σίγουρο οτι δεν αποτελεί μέρος του κυβερνητικού έργου, με την εξαίρεση του νομοσχεδίου περί χρηματοδότησης των κομμάτων, αυτού του ίδιου που έχουν περάσει σε διάφορες ευρωπαϊκές δημοκρατίες με παρόμοια προβληματάκια. Κατά τα άλλα, ίσως ούτε καν η λήξη της θητείας αυτού του σχήματος να μη συμβάλλει στη μετάλλαξη αυτή, καθώς το κύριο φαίνεται πλέον να γίνεται όχι η σταθερότητα, αλλά ο έστω και μέσω της αστάθειας έλεγχος


• η κυβέρνηση πράττει ακριβώς σύμφωνα με την περιγραφή του τελευταίου σημείου. Η εφιαλτική κακοφωνία του καθεστωτικού Τύπου τις τελευταίες μέρες μπορεί ακριβώς να ειδωθεί ως η διασταύρωση της αγωνίας μερίδων του ντόπιου κεφάλαιου για τη δική τους τύχη, με τη λυσσώδη προσπάθεια να ετοιμάσουν ένα σημείο στήριξης μιας πολιτικής εξουσίας σε ελεύθερη πτώση. 

Άραγε, η κυβέρνηση αυτή θα σχολάσει πριν τη λήξη της ονομαστικής της αποστολής (ήτοι, μόλις επιτευχθεί βιώσιμος συμβιβασμός των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων με την υποσημείωση της ελληνικής προοπτικής);  Κοντή γιορτή - εν τω μεταξύ όμως, η ανάληψη του ρίσκου να μην προετοιμαστεί κανείς για τέτοιο ενδεχόμενο, θα ήταν αδικαιολόγητη και ασυγχώρητη.