February 26, 2008

Νέος νόμος για την έρευνα: θέλετε και έρευνα τώρα;

Από εκλεκτό φίλο και γνώστη "από τα μέσα" των πραγμάτων στην έρευνα, λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω σημείωμα. Αναγνωρίζοντας τα πάμπολλα κοινά σημεία με την κατάσταση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αρχής γενομένης από τη Γαλλία, η ανάλυση μας προκαλεί ιδιαίτερη μελαγχολία για τους αρκετούς ακόμα αφελείς και τη χαζοχαρούμενη πολιτική άποψη που ψάχνει να βρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον πόλο αναφοράς για την κοινωνική πρόοδο στη χώρα μας.



Ψηφίζεται μάλλον σήμερα (26/2) νέος νόμος για την έρευνα και την τεχνολογία, παρά τις αντιδράσεις των συνδικαλιστικών φορέων πανεπιστημιακών και ερευνητών. Τι καινούργιο φέρνει; Δύο ουσιαστικά πράγματα και ένα τεχνικό. Το τελευταίο είναι το στήσιμο ενός απίστευτα γραφειοκρατικού μηχανισμού με συμβούλια, προέδρους, αντιπροέδρους, διευθυντές κλπ. κομμάτι του οποίου είναι η δημιουργία του Εθνικού Οργανισμού Έρευνας Τεχνολογίας (ΕΟΕΤ) ο οποίος, κυρίως, θα διαχειρίζεται τα εθνικά προγράμματα έρευνας. Η θεσμοθέτησή τους, αν και χωρίς δέσμευση για το ύψος της χρηματοδότησης, είναι το ένα από τα δύο ουσιαστικά νέα που φέρνει το νομοσχέδιο. Για πρώτη φορά προβλέπεται να χρηματοδοτηθούν «ερευνητικά» προγράμματα από εθνικούς πόρους (τα εισαγωγικά θα εξηγηθούν παρακάτω).

Το δεύτερο ουσιαστικό νέο είναι η θεσμοθετημένη εμπλοκή των επιχειρήσεων στο σχεδιασμό και τη διαχείριση της ερευνητικής πολιτικής στην Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το, επίσης νέο, Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας που εισηγείται την ερευνητική πολιτική στη Διυπουργική Επιτροπή, η οποία και αποφασίζει, αποτελείται από 8 επιστήμονες που προέρχονται από ερευνητικά ιδρύματα, τον πρόεδρο του ΕΟΕΤ, ένα εκπρόσωπο του δημοσίου και 5 στελέχη από τον ιδιωτικό τομέα. Το ΕΣΕΤ συγκροτείται από τη Διυπουργική Επιτροπή που επιλέγει τους 13 (πλην του προέδρου του ΕΟΕΤ και του εκπροσώπου του δημοσίου) μεταξύ 26 υποψηφίων τους οποίους έχει προεπιλέξει μια επιτροπή που αποτελείται από: τον πρόεδρο (ή εκπρόσωπο) της Ακαδημίας Αθηνών), ένα διακεκριμένο επιστήμονα ,τον προεδρεύοντα (ή εκπρόσωπο) της συνόδου των πρυτάνεων, τον προεδρεύοντα (ή εκπρόσωπο) της συνόδου των προέδρων των ερευνητικών κέντρων (θεσμοθετείται τώρα) και τον πρόεδρο (ή εκπρόσωπο) του ΣΕΒ. Η ίδια διαδικασία με την ίδια επιτροπή ακολουθείται και για το ΔΣ του ΕΟΕΤ, το οποίο έχει 5 μέλη εκ των οποίων 1 από τον ιδιωτικό τομέα. Αντίστοιχα παραδείγματα άμεσης εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα στη χάραξη και τη διαχείριση της ερευνητικής πολιτικής υπάρχουν και σε άλλα σημεία αλλά αυτά μάλλον επαρκούν για να δει κανείς το πνεύμα του νομοσχεδίου.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι προς τι; Το ελληνικό κεφάλαιο (που κατά πλειοψηφία των μετοχών έχει προ πολλού πάψει να είναι ελληνικό) δεν διακρίνεται για τη σπουδή του να αξιοποιήσει ερευνητικά αποτελέσματα, όπως ορθά επισημαίνει και η πρυτανεία του ΕΜΠ. Η έρευνα είναι σχεδόν άγνωστη λέξη. Η ανάπτυξη όμως ή όπως την ονομάζει το νομοσχέδιο «τεχνολογική έρευνα»; Νομίζω ότι εδώ βρίσκεται η απάντηση του ερωτήματος. Οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν αναλαμβάνουν όχι μόνο το κόστος της έρευνας αλλά ούτε καν το κόστος της ανάπτυξης, δηλαδή την ενσωμάτωση της υφιστάμενης γνώσης σε ένα προϊόν που έχει αξία χρήσης. Εάν όμως το κόστος το αναλάμβανε συνολικά η κοινωνία μέσω του προϋπολογισμού τότε θα ήταν διατεθειμένες να κυκλοφορήσουν το νέο προϊόν στην αγορά απολαμβάνοντας τα κέρδη χωρίς να έχουν αναλάβει το κόστος της ανάπτυξης. Αν τα πράγματα είναι έτσι θα πρέπει να μιλάμε μάλλον για προγράμματα «ανάπτυξης» και όχι έρευνας γι αυτό και τα εισαγωγικά της πρώτης παραγράφου.

13 comments:

Anonymous said...

Κλεφταρματωλός καπιταλισμός. Νόμος είναι το δίκιο του διαπλεκόμενου λαμόγιου. Γιατί να βάλουν αυτούς τους 5 εκπροσώπους των νταβατζήδων έτσι χύμα; Ξέρω, το θέμα είναι σοβαρό, οι απόψεις οφείλουν να έχουν επιχειρήματα, αλλά μπροστά σε κάτι το τόσο προκλητικό, βγαίνεις από τα ρούχα σου. Με όλη αυτή την νομοθετική επίθεση, εκλογές μυρίζουν.

Lion said...

Καλησπερα,
συμπτωματικα εγραψα πριν μερικες μερες κατι παρομοιο. Αν θελεις, δες εδω.

Εχουμε αρκετα καλη ακαδημαικη ερευνα και αρκετα ανεπτυγμενες υποδομες για εμποριο (εισαγωγες απο ετοιμα / αντιπροσωπειες). Αλλα δεν εχουμε τεχνολογικες κατασκευες.

Δεν ξερω τους λογους. Υποθετω οτι η οικονομικη ελιτ τηε Ελλαδας απλα εχει συνηθισει στην λαμογια και αρνειται να ρισκαρει. Το κρατος προσπαθει μεσω του νομοσχεδιου που περιγραφεις σημερα, να αναλαβει τον ρολο που θα επρεπε να εχουν αναλαβει αλλοι.
Προφανως, και αυτη οπως καθε αλλη κρατικη προσπαθεια, ειναι αντιπαραγωγικη, γραφειοκρατικη και εν τελει αχρηστη.

Anonymous said...

Dralion πρέπει να ζούμε σε άλλη χώρα εσύ και εγώ.

Γιατί στη χώρα που ζω εγώ,στο πολυτεχνείο της πρωτεύουσας της,οι καθηγητές όχι απλά δεν κάνουν θεωρητική έρευνα αλλά φτάνουν στο άλλο άκρο:
κάνουν δουλειά για τις εταιρίες(τόσο εφαρμοσμένη η έρευνα) που θα μπορούσε να την κάνει ένας διδάκτορας ή ένας μεταπτυχιακός που θα δούλευε στην εταιρία.
Αντιθέτως υπό τη λογική της
"ανάπτυξης" και της ανταγωνιστικότητας"
τα project βαφτίζονται έρευνα και αποφέρουν τεράστια έσοδα στους καθηγητές και στις εταιρίες ενώ παράλληλα οι μεταπτυχιακοί φοιτητές-ερευνητές που τα παράγουν παίρνουν ψίχουλα και επίσης τις δουλειές από συναδέλφους τους που θα δούλευαν σε εταιρίες στη θέση τους.Δεν σχολιάζω καν το θέμα της προόδου της έρευνας.
Στο κάτω κάτω αν θέλαμε να βοηθήσουμε την καινοτομία και τις επιχειρήσεις θα άνοιγαν ερευνητικά κέντρα ώστε να πανεπιστήμια να κάνουν θεωρητική δουλειά(αυτός ειναι ο προορισμός τους) και τα ερευνητικά κέντρα θα κάνανε εφαρμοσμένη έρευνα που θα χρησιμοποιούσαν οι εταιρίες.Αλλά είπαμε η θεωρητική έρευνα δε φέρει κέρδος άρα όλοι στην δουλειά για εταιρίες.

"ΕΜΠ γραφείο μελετών Α.Ε".

Και μάλιστα το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και στη Γερμανία η αξιολόγηση δε βγαίνει με βάση τις δημοσιεύσεις ή το citation τους αλλά με βάση τα project!
Δοξάστε όλοι τον νεοφιλελευθερισμό και τα παράγωγά του!

'Οσο για τους φοιτητές που διδάσκονται για να γίνουν καθηγητές ,εκεί ξέρουν πως θα βρουν δουλειά και αυτό μαθαίνουν.Πως θα πείσεις έναν μαθηματικό να δουλέψει περισσότερο ως φοιτητής όταν δε θέλει να κάνει έρευνα και η μόνη δουλειά που του απομένει στην Ελλάδα είναι η διδασκαλία στη μέση εκπαίδευση;
'Οταν οι ελληνικές βιομηχανίες και επιχειρήσεις δεν επενδύουν σε έρευνα όπως φάνηκε από πάνω αλλά περιορίζονται στην απλή μεγιστοποίηση των παρόντν κερδών;

lazopolis said...

Δεδομένης της κατάστασης λοιπόν στο ΕΜΠ και σε όλα τα ΑΕΙ με αντικείμενο κάπως συνυφασμένο με την αγορά στην Ελλάδα (τηλεπικοινωνίες έχω στο μυαλό μου αλλά θα υπάρχουν και άλλα, φαντάζομαι στη Χημεία, τα τρόφιμα και την Γεωπονική) δεν είναι κατ'αρχήν αρνητικό να νομοθετηθεί ένα θεσμικό πλαίσιο που να καλύπτει αυτό το πάρε δώσε. Αν υπήρχε σχετική διαφάνεια, αν οι επιχειρήσεις κάλυπταν σημαντικό ποσοστό του κόστους "ανάπτυξης" που κάνει το πανεπιστήμιο, αν με κάποιο τρόπο άλλαζε το καθεστώς δουλείας κάτω από το οποίο (και εξαιτίας του θεσμικού κενού) δουλεύουν μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί στη χώρα, αν τα φράγκα δεν πήγαιναν κατευθείαν στην τσέπη των καθηγητών που κάνουν τα ντίλια, τότε θα μιλούσαμε για μια κατ'αρχήν θετική εξέλιξη.

Οι επιτροπές επιτροπών ώ επιτροπές βέβαια δείχνουν μια τάση προς συγκάλυψη λαμογιάς.

Υπάρχει καμιά ένδειξη οτι ο καινούριος νόμος θα καλύψει κάποια από τις παραπάνω ανάγκες;

Anonymous said...

Παραβλέποντας συνειδητα το παιχνιδι του κριαριού(αν και πολύ θα ήθελα να παραθεσω James Joyce)
επισημαινω πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΕΙ να βρισκουν το χρημα που τους χρειάζεται για τις μελέτες τους.
Είναι ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ(και αυτο θέλουν να αναιρέσουν με την αναθεώρηση του άρθρου 16) μέσω της φορολογίας των βιομηχανιών και των επιχειρήσεων.
Αν αντιθέτως οπως προτείνει το νομοσχέδιο το αλισβερίσι όχι απλά νομιμοποιηθεί αλλά γίνει πρότυπο,οι δαπάνες για τα ΑΕΙ θα μειωθούν ακόμα περαιτέρω(για κοιτάξτε τι δήλωσε ο Στυλιανίδης πςως τα μεταπτυχιακά θα τα χρηματοδοτούν χορηγοί και εταιρίες και το κράτος θα μειώσει τη συμμετοχή του) και οι καθθηγητές με τους διδακτορικούς θα εργάζονται για εταιρίες(αντι να παράγουν έρευνα) προκειμένου να βρει το ΑΕΙ τα απαραίτηα χρήματα για να επιβιώσει.
Οπως ακριβώς και στη Γηραιά Αλβιώνα,τη Γερμανία αλλά και τη Γαλλία(εκει το κριάρι θα μπορει να μας δώσει περισσοτερες πληροφορίες).
Παρεπιπτόντως άλλο εφαρμοσμένη έρευνα του τύπου πως θα ρυπαίνουν λιγότερο τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια και άλλο έρευνα πως θα μειώσω κατά 30% τους ρύπους συγκεκριμένου εργοστασίου συγκεκριμμένων προδιαγραφών.Το δεύτερο δεν είναι έρευνα ,είναι βιομηχανική μελέτη που βαφτίζεται έρευνα...

Μαύρο πρόβατο said...

Θα βάλω κι εγώ το σχόλιό μου στα (άκρως ενδιαφέροντα!) δικά σας το Σ/Κ, που θα είμαι πιό ήσυχος.
Μέχρι τότε, velazquez είσαι θερμά προσκεκλημένος στο μπλογκοπαίχνιδο (όπως και οι λοιποί φίλοι - αν και νομίζω έχουν προλάβει άλλοι), στείλε το ως σχόλιο ή με μαίηλ και θα το αναρτήσω στο "σαλόνι".

lazopolis said...

Να πω, εν αναμονή του ΣΚ, οτι σαφώς και είναι δουλειά του κράτους να παρέχει το χρήμα που χρειάζονται για τις έρευνές τους, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει ένα άνω όριο στο χρήμα που το κράτος μπορεί να διαθέσει και στο είδος της έρευνας που επιθυμεί και έχει νόημα να χρηματοδοτεί. Δηλαδή δεν είναι υποχρεωμένο το κράτος να παρέχει στον ερευνητή lazopolis ότι γουστάρει ο τελευταίος για να κάνει έρευνα στη διαστημική αεροναυπηγική (λέμε τώρα).

Συμφωνώ στο προφανές, οτι δηλαδή το ερευνητικό κομμάτι της δουλειάς των πανεπιστημιακών χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη χρηματοδότηση.

Αν όντως το νομοσχέδιο οδηγήσει σε μείωση των κρατικών δαπανών, αυτό είναι λόγος για μαζικές κινητοποιήσεις.

Από την άλλη δε γίνεται να ζητάς περισσότερα χρήματα χωρίς να μπορείς να προτείνεις έναν μηχανισμό στοιχειώδους αξιολόγησης, κλπ, κλπ.

Και η ερώτηση που τίθεται είναι: δεδομένου του οτι το υπουργείο δεν μπορεί (και δεν θέλει να προσπαθήσει να μπορέσει) να έχει άποψη για το πού πρέπει να πάει σε γενικές γραμμές η έρευνα στη χώρα, πώς ακριβώς πρέπει να κατανεμηθούν οι όποιοι πόροι και πού θα πρέπει να αυξηθούν οι παροχές; Χύμα και ομοιόμορφα; Ή επιλεκτικά και στους δικούς μας;

Η σύνδεση της αγοράς με τα ιδρύματα είναι κάτι που κατ'αρχήν, ξαναλέω, είναι καλό να γίνεται με κανόνες. Αν αυτοί οι κανόνες οδηγούν σε άλλες παρεκτροπές, είναι οι παρεκτροπές που είναι στραβές, όχι απαραίτητα οι κανόνες. Η (σε κατάσταση μόνιμης άμυνας) εστίαση στους κανόνες είναι το μεγάλο και χρόνιο σφάλμα της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας, και ο λόγος που οι πανεπιστημιακοί χρεώνονται άδικα τον χαρακτηρισμό τους ως μονολιθικά αντιδραστικοί.

Τέλος, να σημειώσω οτι οι του ΕΜΠ που παίζουν με την αγορά το κάνουν για να βγάλουν το κάτι παραπάνω. Όταν αυτό δεν είναι έρευνα, όπως λες Velasquez, είναι απλώς "λαιμαργία" ή η διάθεση να χαρτζιλικώσουν και κανέναν μεταπτυχιακό.

Anonymous said...

1)
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=877440
Αθήνα

"Χρήμα για τα μεταπτυχιακά, αλλά από ιδιώτες, σφίξιμο του «ζωναριού» στις επιχορηγήσεις του υπουργείου Παιδείας και μεταπτυχιακά από τα ΤΕΙ μόνο κατόπιν εσωτερικής αξιολόγης προβλέπει το νέο νομοσχέδιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές, το οποίο θα παρουσιάσει την Πέμπτη στις Σέρρες, όπου διεξάγεται η σύνοδος των προέδρων Τεχνολογικών Ιδρυμάτων, ο υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης."

Μαζικές κινητοποιήσεις λοιπόν.

2)Αξιολόγηση πως αγαπητέ Χαβανέζε;
ΜΕ βάση τα κριτήρια της Bologna;
Με βάση τα κριτήρια της Σανγκάης;
Με βάση τα κριτήρια των Τimes;

Aς φτάσει σε πρώτη βάση ο προυπολογισμός στο επίπεδο που πρέπει για να παραχθεί στοιχειώδης έρευνα(και να σταματήσουν οι καθηγητές που ενδιαφέρονται για την ερευνα να παίρνουν project για να χρηματοδοτήσουν την έρευνά τους) και μετά θα πρέπει να γινει μια στοιχειώδης ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ αξιολόγηση με βάση τα κριτήρια της λαικής ανάγκης.πχ ναι ερευνα σε διαστημική ρομποτική δεν ειναι δυνατον να χρηματοδείται.

3)Οι πόροι πρέπει να κατανεμηθούν σε πρώτη βάση αναλογως τις ανάγκες του κάθε κέντρου.Πχ άλλες οι ερευνητικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν στο Δημόκριτο και άλλες αυτές του εργστηριου φυσικοχημειας στο τμήμα των Ιωαννίνων.Οχι πως πάλι τα μεγάλα ερευνητικά κέντρα πρέπει να πάρουν μονο λεφτά.
"Στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του".

4)Εμ επειδη είσαι φυσικός δεν καταλαβαίνεις πως δεν μιλάμε για ψίχουλα
px

"ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: ΔΙΑΜΕΣΟΣ (Διάγνωση βλαβών μηχανών και κατασκευών με συνδυασμό μεθόδων δυναμικής μοντελοποίησης και ανάλυσης απόκρισης). Χρηματοδότηση ΓΓΕΤ: 90.000 €. Συνεργαζόμενο δεύτερο μέλος ΔΕΠ."

Ετσι αντι να κυνηγάει την ερευνητική εργασία παίρνει τη δουλειά απο μεταπτυχιακούς και διδάκτορες έξω...

Υπολογισε πως ένα μέλος ΔΕΠ συμμετέχει σε 3-4 προγράμματα οπως πάνω άρα μπορεί να βγάζει κάπου στα 40.000€ το έτος χώρια από το μσιθό του (για διδασκαλια σε προπτυχιακά,μεταπτυχιακά ή σε άλλα ιδρύματα).
Δεν ειναι απλά λαιμαργία λοπόν ή διάθεση χαρτζιλίκωσης αλλά μια μεγάλη πηγή εισοδήματος που μετατρέπεται σε αυτοσκοπό.

Κριαράκι μου σε περιμένω εναγωνίως για ενίσχυση των θέσεων μου.

5)Το ολο ζήτημα ειναι η αγορά να βγει ΕΚΤΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ.Τα ΑΕΙ παραγουν έρευνα θεωρητική.
Αν μια εταιρία θέλει να χρηματοδοτήσει μια θεωρητική έρευνα γιατι ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα,έχει καλώς.Αλλά δεν μπορει να καθορίζει ούτε το αποτέλεσμα της έρευνας,ούτε τον τρόπο διεξαγωγής της ούτε η ερευνητική εργασία να εξαρτάται οικονομικά απο τις εταιρίες.
Αν πάλι θέλει να δει ένα πρόγραμμα όπως το Πυθαγόρας το κράτος θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ερευνητικά κέντρα που θα κάνανε έρευνα σε μικρότερο βάθος χρόνου απο τα πανεπιστήμια,θα δίνανε δουλειές σε επιστήμονες και θα συνδέανε τη θεωρητική έρευνα με την πραγματικότητα σε μικρότερο βάθος χρόνου( πχ από τα 20 χρόνια στα 5 )Και από εκεί και μετά μια βιομηχανίοα θα μπορούσε να να την εφαρμόσει σε βάθος χρόνου 2 ετών.

lazopolis said...

1)οκ, μαζικές κινητοποιήσεις. να δώ πώς θα βγούν οι φοιτητές στους δρόμους όμως όσο δεν τους αγγίζει το νομοσχέδιο και όσο η πάγια στάση της ΚΝΕ (και των λοιπών αριστερών) είναι οτι οι καθηγητές είναι κομμάτι του κατεστημένου εχθρού.

2)αξιολόγηση με οποιοδήποτε κριτήριο αποφασίσει η πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά πάντως αξιολόγηση.

"μια στοιχειώδης ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ αξιολόγηση με βάση τα κριτήρια της λαικής ανάγκης":

νομίζω οτι το υπουργείο ή η κυβέρνηση αδυνατούν να την κάνουν, και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα.

3)εννοείς ανάλογα με τις ανάγκες που λέει πως έχει κάθε κέντρο;

4)Όσοι μετατρέπουν την εξεύρεση επιπλέον εισοδήματος σε αυτοσκοπό προφανώς δεν ενδιαφέρονται να κάνουν "θεωρητική" έρευνα. Ενδιαφέρονται να κάνουν εφαρμοσμένη "ανάπτυξη". Γιατί είναι κακό αυτό; Ποιός καθορίζει τί είδους ερευνητικό έργο πρέπει να έχει ένας ΔΕΠ και ποιός ορίζει τί είναι έρευνα και τί development; Δεν θέλουμε να είναι αυτοί οι τύποι μέσα στα πανεπιστήμια; Θέλουμε να τους εξωθήσουμε στην ελεύθερη αγορά; (σιγά μη βγούνε αλλά τέλος πάντων)

5) όχι, το θέμα είναι τα πανεπιστήμια να είναι ομαλά και υγειώς συνδεδεμένα με την αγορά. Δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει μόνο η θεωρητική έρευνα (και είναι προφανές οτι δε μας ενδιαφέρει, btw), θα πρέπει να μας ενδιαφέρει πώς θα βγάλουμε ικανά στελέχη για την αγορά (στο εκπαιδευτικό κομμάτι) και την έρευνα που χρειάζεται η αγορά. Το θέμα είναι αυτή την έρευνα να μην την πληρώνει μόνο το κράτος.

Με άλλα λόγια πρέπει να αποφασίσουμε ως χώρα μέχρι ποιό σημείο η ερευνητική μας δραστηριότητα θα εξυπηρετεί την κάβλα της διεθνούς κοινότητας και από ποιό σημείο και μετά θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς να βοηθήσουμε την όποια δραστηριότητα υπάρχει στη χώρα.


Και επί τη ευκαιρία, τί ποσοστό των μελών ΔΕΠ που κάνουν "θεωρητική έρευνα" στη χώρα παράγει σοβαρή γνώση; 1%; 10%; Το εκπαιδευτικό τους έργο δικαιολογεί (αν κάτι δικαιολογεί) την ύπαρξη των περισσότερων.

Τέλος, αν κάποιος έχει τόσο σούπερ πρότζεκτς να τρέξει μπορεί πάντα να φέρει κανένα grant από την ΕΕ.

Anonymous said...

1)Μας μπερδεύεις με τους Εαακιτες συνάδελφε.Εμεις δεν έχουμε τέτοια θέση.

3)Βασικά ναι.Ο Δημόκριτος πχ χρειάζεται μεγαλύτερο προυπολογισμό απο το εργαστήριο κατεργασιών στους ΜΜ.ΚΑι αυτο το λέει φαντάζομαι αιτιολογείται πχ αγορά τάδε οργάνου ,τιμή τάδε,
μισθοδοσια τοσων ερευνητών,κόστος τάδε...


4)Τα ΑΕΙ υπάρχουν για παραγωγή νέας γνώσης.'Οχι για ανάπτυξη νέων εφαρμογών.
'Οσοι θέλουν νέες εφαρμογές στα ερευνητικά κέντρα ή στη βιομηχανία.Δεν μπορεί να πληρώνει το κράτος την ανάπτυξη plc για να κλείνει η γκαραζόπορτα σε 3 sec λιγότερο.
Πιστεύω το παρακάτω link θα ειναι πιο αναλυτικό γιατι αναφέρεται στο πρόγραμμα σπουδών:

http://pks.ntua.gr/under/theses/eidikeusi.html

5)Διαφωνώ.Τα ΑΕΙ υπάρχουν για να παράγουν νέα γνώση.Και την έρευνά τους τη χρηματοδοτεί το κράτος.

Οι ανάγκες της αγοράς ειναι εφήμερες και πλασματικές.Μπορεί για 5 χρόνια να χρειάζεται πολλούς πχ οικονομολόγους με έμφαση στην εφοδιαστική και αμέσως μετά να τους απολύσει.Αυτοι οι οικονομολόγοι τι θα κάνουν μετά;

Ο κάθε άνθρωπος μορφώνεται για λόγους πληρότητας και δημιουργίας και όχι για να βγάζει 1400€.Και είναι στο χέρι του κράτους με την κατάλληλη υποδομή να βοηθήσει την ανάπτυξη της μόρφωσης με στόχο την αυτοπλήρωση και την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε βάθος 20 ετών και οχι των αναγκών της αγοράς στους επομένους 3 μήνες ή 3 χρόνια.

Δεν ξέρω τι γίνεται έξω πάντως στο ΕΜΠ υπάρχει πληθώρα ερευνητών με έμφαση στη θεωρητική έρευνα και πολλοί απο αυτούς αναγκάζονται να παίρνουν project για να τη χρηματοδοτήσουν.Και ειδικά αυτή την εποχή που η θεωρητική έρευνα δεν πληρώνεται οσο θα έπρεπε και δεν αναγνωρίζεται είναι δύσκολο να απευθύνεις μομφή στα ΔΕΠ επειδή δεν την προτιμούν άμεσα.

Για το ζήτημα του ρόλου των ΔΕΠ ας αναφερθούμε άλλη φορά(προσωπική αποψη: δε με νοιαζει αν ο καθηγητης μου εχει Bachelor απο το Berkeley,Master απο το ΜΙΤ και PhD απο την Supaero αν δεν μπορεί να μου εξηγήσει απλά 5-10 πράγματα).

lazopolis said...

α) δεν καταλαβαίνω πώς οι ανάγκες της αγοράς μπορεί να είναι πλασματικές. Καλά εφήμερες, αλλά πλασματικές;

β)Ας συμφωνήσουμε οτι το εκπαιδευτικό κομμάτι της λειτουργίας των ΑΕΙ είναι άσχετο με το ερευνητικό και ας επικεντρώσουμε τη συζήτηση στο ερευνητικό κομμάτι. Τοιουτοτρόπως θα γλιτώσουμε και από τη ζεν συζήτηση για αυτόπλήρωση, αλλά και από την ερώτηση "τί ποσοστό των φοιτητών θέλει να είναι στη σχολή που είναι" (και λοιπές συναφείς ερωτήσεις).

γ)Τί είναι νέα γνώση, μέχρι ποιού σημείου είναι το κράτος διατεθιμένο να πληρώνει την παραγωγή της στην (δευτεροκοσμική επιστημονικά) Ελλάδα και πώς εξασφαλίζεται οτι παράγεται μή μηδενική (ή μη αγνοήσιμη) ποσότητα νέας γνώσης ανά κεφάλι;

δ)Πρέπει να ικανοποιείται κάθε οικονομικό αίτημα του Δημόκριτου επειδή έχει αναλυτική περιγραφή εξόδων;

"την ανάπτυξη της μόρφωσης με στόχο την αυτοπλήρωση και την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε βάθος 20 ετών"

Αυτό είπαμε οτι το Υπουργείο ούτε το κάνει ούτε θέλει να το κάνει ούτε κανείς διαμαρτύρεται που δεν το κάνει.

Μαύρο πρόβατο said...

Ώρες-ώρες μου έρχεται να το κλείσω το μπλόγκι, γιατί όλο τάζω και ποτέ ή σχεδόν δεν καταφέρνω να είμαι συνεπής.
Ούτε τώρα δεν έχω χρόνο να τοποθετηθώ στο σύνολο του θέματος που σχολιάζετε όλοι με τόσο ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις.
Ας ξεκινήσω να γράφω τι παίζεται εδώ στη Γαλλία:
-η θεσμική αρχιτεκτονική της έρευνας προήλθε από τις ιστορικές ιδιαιτερότητες του μεταπολέμου - αν και έχει ρίζες στην προηγούμενη ιστορία. Συγκεκριμένα χαρακτηρίζεται από τις "διπλές δομές", σε δύο επίπεδα:
1) ανώτατη εκπαίδευση, που δίνεται από τα πανεπιστήμια αλλά και τις λεγόμενες grandes écoles
2) (βασική) έρευνα, που διεξάγεται στα πλαίσια των AEI αλλά και μεγάλων ερευνητικών δημόσιων ινστιτούτων: INSERM (υγεία), INRA (αγροτική παραγωγή), INRIA (πληροφορική/αυτοματισμοί), CEA (πυρηνική τεχνολογια), CNRS (όλα τα υπόλοιπα: μαθηματικά, φυσική, χημεία, αλλά και κοινωνικές επιστήμες).
Ας μείνουμε στο δίπολο πανεπιστήμια-CNRS, που είναι το μεγαλύτερο κομμάτι. Λοιπόν σε σχέση με αυτό, η βασική έρευνα διεξάγεται σε εργαστήρια (η βασική "θεσμική μονάδα", ας πούμε ο,τι είναι η "οικογένεια" για την "κοινωνία") που κατά το μεγαλύτερο μέρος είναι μέσα στα πανεπιστήμια και ανήκουν είτε στο CNRS είτε από κοινού σε αυτό και τα πανεπιστήμια.
Ας θεωρήσουμε την τελευταία περίπτωση που είναι και η συχνότερη.
Μέχρι σήμερα, το CNRS έχει τους δικούς του υπαλλήλους-επαγγελματίες ερευνητές (και υποστηρικτικό προσωπικό: μηχανικούς, διοικητικούς...) που δουλεύουν μαζί με τους πανεπιστημιακούς ερευνητές (οι τελευταίοι κάνουν και μαθήματα). Σε επίπεδο ερευνητικών ομάδων, διάκριση δεν υφίσταται μεταξύ των δύο κατηγοριών.
Οι προϋπολογισμοί αυτών των εργαστηρίων συγκεντρώνουν χρήματα από διαφορετικές πηγές:
1) απευθείας κρατική χρηματοδότηση από τον πανεπιστημιακό προϋπολογισμό
2) χρηματοδότηση από το CNRS
3) επικουρικές κρατικές χρηματοδοτήσεις απευθείας στο εργαστήριο (πχ BQR)
4) πρότζεκτς εθνικά (ANR- agence nationale de recherche)
5)ευρωπαϊκά
6) συμβόλαια με βιομηχανία
7) συλλογή φόρου εκμάθησης (κάτι σαν χορηγία από επιχειρήσεις: είναι ένα είδος φόρου που οι επιχειρήσεις υποχρεούνται να πληρώσουν αλλά μπορεί να διεκδικηθεί απευθείας από τα εργαστήρια - η επιχείρηση θεωρείται οτι έχει καλύψει την υποχρέωσή της αν παρουσιάσει χορηγείες προς εργαστήρια που επιλέγει. Τα ποσά αυτά δεν υπάγονται σε κάποιο συμβόλαιο/όρους από την πλευρά των εργαστηρίων).
- οι εξελίξεις τώρα:
1) ο νέος νόμος για τα πανεπιστήμια, σε ισχύ από το φθινόπωρο, υποχρεώνει τα τελευταία να έχουν στο "διοικητικό συμβούλιο" ένα ποσοστό περίπου από 15 ώς 30% "εκπρόσωπους του επιχειρηματικού κόσμου". Συν "εκπρόσωπους της τοπικής αυτοδιοίκησης". Αυτοί διορίζονται από τον πρόεδρο του ΔΣ ο οποίος μπορεί να είναι ένας από αυτούς. Ο πανεπιστημιακός κόσμος όμως εκλέγει ένα μόνο κομμάτι του ΔΣ.
Ο πρόεδρος μπορεί να παρέμβει σημαντικά στον ορισμό των υποχρεώσεων του διδακτικού προσωπικού, τις αμοιβές του, στις προσλήψεις καθώς και μπορεί να συνάψει συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου/περιορισμένου χρόνου για διδακτικό/ερευνητικό προσωπικό.
Η χρηματοδότηση του πανεπιστημίου από το κράτος περιορίζεται, δίδεται η δυνατότητα άμεσης χρηματοδότησης από τοπικές αρχές (περιοχές), επιχειρήσεις, έξτρα δίδακτρα, αξιοποίηση της περιουσίας του πανεπιστήμιου και επιχειρηματικές του δραστηριότητες (παραρτήματα στο εξωτερικό ή φραντσάιζινγκ, για παράδειγμα).
2) το CNRS μπαίνει σε μια τροχιά συρρίκνωσης. Όσοι βγαίνουν στη σύνταξη (σχεδόν) δεν αντικαθίστανται. Πολλαπλασιάζονται οι περιπτώσεις περάσματος των ερευνητών στο πανεπιστημιακό προσωπικό. Οι χρηματοδοτήσεις κατευθύνονται πλέον προς την ANR, που δεν είναι ερευνητικός οργανισμός, αλλά ταμείο που χρηματοδοτεί πρότζεκτ.
3) οι υπάρχουσες αξιολογήσεις ερευνητών, εργαστηρίων και πανεπιστημίων αλλάζουν:
α)στις ατομικές υπεισέρχονται συστηματικά βιβλιομετρικοί δείκτες (weighted citations by impact factor of journal and research domain). Αποκτούν μεγάλη σημασία τα πρότζεκτ που έχεις αναλάβει (τι χρηματοδότηση έφερες), καθώς και οι πατέντες.
β) στα εργαστήρια βαραίνει το κριτήριο του αριθμού πρότεκτς και της συνεργασίας με τη βιομηχανία
γ) στα πανεπιστήμια αποκτά κεντρική σημασία το κριτήριο της επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων.

Τι τοπίο συγκροτούν όλα αυτά; Θα συνεχίσω αργότερα - ας σημειώσω όμως οτι ο ερευνητικός κόσμος βράζει.

Lion said...

Πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα. Αναμενω την συνεχεια.

Θα ηθελα να μαθω την αποψη σου (και) για την Ελλαδα. Τι θα μπορουσαμε να κανουμε ωστε να αποκτησουμε αξιολογη ερευνα εκτος πανεπιστημιων;

Υ.Γ. Εμεις απο την αλλη μερια του Ρηνου ειμαστε τελειως διαφορετικοι. ;-) Πιο "αποκεντρωμενοι" σε οτι αφορα την ερευνα.