April 29, 2007

Μια βδομάδα πριν το β'γύρο: απολογισμός

Η πρώτη βδομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του β'γύρου χρησίμευσε στους σοσιαλιστές κυρίως για να... κάνουν το πένθος τους, που λένε και οι ψυχαναλυτές - να το πάρουν δηλαδή απόφαση, που λέει ο λαός, οτι θα βγάλουμε την επόμενη πενταετία με το Σαρκοζύ πρόεδρο.

Την ίδια περίοδο, ο Μπαϋρού προχώρησε με γοργά βήματα στην ιδιότυπη "Προντοποίηση" στην οποία έχει αποφασίσει να περιέλθει:

-την Τετάρτη, ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος (με γελοία συνήχηση - PD) και ξεκαθάρισε οτι δεν πρόκειται να στηρίξει Σαρκοζύ. Αντίθετα, αναποκρίθηκε στην πρόσκληση της Ρουαγιάλ για δημόσια συζήτηση (που τελικά έγινε Σάββατο πρωί και καλύφθηκε από δευτεροκλασσάτα ΜΜΕ, καθώς τα μεγάλα πρόβαλαν ως πρόσχημα για τη μη κάλυψη, τις ρυθμίσεις ισοκατανομής χρόνου στους υποψήφιους - ενώ στην πραγματικότητα μπήκαν τα "μεγάλα μέσα" του Σαρκοζύ για το σκοπό αυτό). Από τον (πολύ μέτριο) διάλογο αυτό, βγήκε το σαφές μήνυμα "έχουμε διαφορές, αλλά είμαστε και συμπληρωματικοί - συνεπώς μπορούμε να τα βρούμε".
-καθόλη τη βδομάδα, ένας-ένας οι "βαρώνοι" του (τρέχοντος) κόμματος του Μπαϋρού, δήλωναν την υποστήριξή τους στο Σαρκοζύ, κάτι που αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τον κεντρώο να πετάξει όλη τη σαβούρα και να αναδείξει νέο άφθαρτο και ταιριαστό με την προδιαγραφόμενη κεντροαριστερή συμπόρευση προσωπικό.

Χτες κάποιοι από αυτούς ανακοίνωσαν οτι θα επιδιώξουν να κρατήσουν την ταμπέλα του (ιδρυμένου από το Ζισκάρ) κόμματος, πράγμα που βοηθά ακόμα περισσότερο το Μπαϋρού στις δουλειές του.

Μ'αυτά και μ'αυτά, στο τέλος της βδομάδας μια πλειοψηφία σχεδόν των υποστηρικτών της Ρουαγιάλ επιθυμούν ο Μπαϋρού να γίνει ο πρωθυπουργός της, αν αυτή εκλεγεί - το πρόβλημα είναι οτι τα γκάλοπ δεν κουνήθηκαν πέρα από το 48% για τη Ρουαγιάλ, ενώ έδιναν την αποχή αυξημένη (ενώ είναι καθαρό οτι το ποσοστό της και η αποχή σχετίζονται με αντίστροφη αναλογία...)

Τελικά, αν η Ρουαγιάλ είχε κάποια εκλογικά κέρδη αυτή τη βδομάδα, αυτά οφείλονται μάλλον στη θλιβερή φιέστα πολιτικο-σοουμπιζνεσικής στήριξης στο Σαρκοζύ, όπου παρέλασαν: η εθνική μούμια Johnny Haliday , ο ηθοποιός σούργελο που έχοντας δωρήσει πλαστικά βυζιά στη γυναίκα του, έκανε τηλεοπτική καταγγελία του αποτελέσματος Jean-Marie Bigard, ο "αξιόλογος" κουμπάρος του εμπορικού σινεμά που έφαγε πόρτα από το Χόλυγουντ Jean Reno, ο κακομοίρης ο παππούς που πάει όπου του λένε γιατί έχει έξοδα Henri Salvador, ο "φιλόσοφος" των φυλλάδων που ντροπιάζει το γένος του όλο André Glucksmann και άλλοι γελωτοποιοί/πρεζάκηδες της εξουσίας... να ξερνάς.

Και από αύριο, τι; Οι όποιες ισχνές ελπίδες έχει η Ρουαγιάλ, συνδέονται με μια απότομη μεταστροφή του "κλίματος" της πολιτικής επικαιρότητας. Το περίφημο "ντιμπέητ" της 2 Μάη συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών αναποφάσιστων - και είναι μια εν δυνάμει ευκαιρία να το κάνει.

Δεν πιστεύω οτι θα τα καταφέρει. Πάνω απ'όλα δεν πιστεύω οτι αν εκλεγόταν η πολιτική της θα είχε οποιαδήποτε διαφορά ουσίας από αυτή του Σαρκοζύ. Όπως και δεν πιστεύω οτι η πολιτική του Σαρκοζύ, αν εκλεγεί, θα έχει οποιαδήποτε ουσιαστική διαφορά από αυτή του σημερινού προέδρου και της δεξιάς κυβέρνησης της οποίας ήταν το επιφανέστερο στέλεχος.

Όπως πιστεύω και οτι τις παραπάνω απόψεις τις ενστερνίζεται η πλειοψηφία των Γάλλων. Γι'αυτό άλλωστε, οι βουλευτικές που θ'ακολουθήσουν θα έχουν εξαιρετική πλάκα...

Αυτά προς το παρόν από το Παρίσι της τελευταίας βδομάδας του Απρίλη, όπου παρόλ'αυτά ορισμένα αδιόρατα σημάδια προειδοποιούν για τις μεγάλες εξεγέρσεις που θα έρθουν: να, για παράδειγμα, η ζέστη είναι αποπνικτική και οι φράουλες (οι "καλές") έχουν 20 ευρώ το κιλό ;-)

9 comments:

Anonymous said...

20 ευρώ το κιλό οι φράουλες;

Αμ θα ξεσπάσει επανάσταση, οσονούπω!

Anonymous said...

Mr. mouton, θα διαφωνήσω με ένα σημείο της πολιτικής ανάλυσης: η πολιτική Σαρκοζί θα είναι, κατά τη γνώμη μου, αρκετά διαφορετική από αυτή του Σιράκ. Ο Σιράκ δεν είχε σχέδιο, όραμα για τη Γαλλία και απραγούσε (δηλαδή έκανε μεγάλο δώρο), ο Σαρκοζί θα είναι ένας δυναμικός πρόεδρος με όραμα και στόχευση συγκεκριμένη: μία Γαλλία όπου θα επικρατεί απόλυτη τάξη και ασφάλεια, μία Γαλλία που θα συντάσσεται άκριτα με τις επιλογές του εκάστοτε ενοίκου του Λευκού Οίκου, μία Γαλλία 'με εθνική ταυτότητα'. Καλή σας τύχη! (Θα τη χρειαστείτε πολύ τα επόμενα 5 χρόνια!)

άσκεπος said...

Βρε τον Γκλυκσμάν! Πόσο χαμηλός είναι ο πάτος του βαρελιού για κάποιους επιτέλους;

Όσο για τα πολιτικά αποτελέσματα της εκλογής Σαρκοζύ, θα συμφωνήσω με τον Ασμόδαιο. Τον συμφέρει να μετατοπίζεται ο πολιτικός λόγος ολοένα και περισσότερο στο πεδίο του (δηλαδή στα ακροδεξιά). Έτσι η επόμενη θέση εκκίνησης θα είναι ακόμα πιο ευνοϊκή για τον ίδιο. Έχοντας την εξουσία και μία ασθενική αντιπολίτευση απέναντι, θα είναι αυτός που θα ορίζει την πολιτική ατζέντα. Τα χειρότερα έρχονται.

Η μεγαλύτερη λύπη που προκύπτει από τα αποτελέσματα είναι αυτή ακριβώς η αίσθηση ότι το τελευταίο οχυρό της Αριστεράς στην Ευρώπη, δηλαδή η Γαλλία και η δημόσια σφαίρα της, έχει πέσει στα χέρια της αυθεντικής Συντήρησης. Κάποτε πρέπει να τελειώσει αυτή η κατασυκοφάντηση της Αριστεράς, το (προς το παρόν ακόμα ζωντανό) ανέκδοτο που ονομάζεται σοσιαλδημοκρατία. Αυτό το δεκανίκι, η τραβεστί Αριστερά, πνέει τα λοίσθια. Τώρα χρειάζεται κινητοποίηση και ανασυγκρότηση. Είναι η κατάλληλη εποχή.

Μαύρο πρόβατο said...

@πάνος: υπονοώ το ενδεχόμενο να ζήσουμε στο προσεχές μέλλον καταστάσεις μεγάλης κρίσης, του τύπου: καλοκαίρι με 40 βαθμούς, εκτεταμένες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, πλήρη διαχωρισμό τροφίμων υψηλής ποιότητας για πλούσιους και πλαστικών/σκατών για τους φτωχότερους. Έπρεπε να δεις το βλέμμα της γριούλας στη λαϊκή, μούσκεμα στον ιδρώτα, που κοίταζε μια τις καλές φράουλες, μια τις πατατοειδείς ισπανικές, και τελικά πήρε κάτι μήλα ζαρωμένα...

@ασμοδαίος: αγαπητέ, υποτιμάς το ογκωδέστατο έργο αυτής της δεξιάς κυβέρνησης, που ιδιωτικοποίησε ο,τι άφησε ο Ζοσπέν (δρόμους πχ), έβαλε χέρι στις συντάξεις, άφησε "στεγνή" την έρευνα κτλ κτλ
Ο δυναμισμός του Σαρκοζύ εξαντλείται στη διαρκή εμφάνιση στα ΜΜΕ και στοχεύει σε ένα μόνο πράγμα: την κατάκτηση (και μετά, καταπώς φαίνεται, τη διατήρηση) της κυβερνητικής εξουσίας.
Είναι αφελές (κι ο σαρκοζύ δεν είναι τέτοιος) να πιστεύει κανείς οτι θα μειωθούν ο συγκρούσεις και γενικότερα η βία στη Γαλλία, με οποιαδήποτε αντιλαϊκή πολιτική. Το αντίθετο θα συμβεί. Τέλος, σίγουρα ο Σαρκοζύ δεν θα έθετε βέτο στο Μπους για το Ιράκ. Δεν θα έστελνε όμως και στρατεύματα. Αυτή ήταν κρατική πολιτική για τη χώρα - ο Σιράκ απλώς είχε τη διορατικότητα να προσθέσει τη δική του "φινισιόν".
@exiled: πάνε πολλά χρόνια που η Γαλλία είναι έτσι: με έναν από τους πιό ανυπότακτους λαούς στην (παλαιά) Ευρώπη, και χωρίς πολιτική έκφραση της ανυποταξίας αυτής. Να σημειώσουμε οτι η χρεωκοπία του ΚΚΓ πάει πιό μακριά, και δείχνει πόσα ξεδοντιασμένα και θνησιγενή είναι όλα αυτά τα μορφώματα που μάντρωσε η ΕΕ κάτω από την τέντα του "Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς". Η πικρή ιστορία προσφέρει υλικό για συζήτηση και για τη δική μας αριστερά...
Αλλά στο προσεχές διάστημα θα μας δοθούν άφθονες ευκαιρίες να συζητήσουμε για το ζήτημα της ανασυγκρότησης που θίγεις!

Anonymous said...

Όντως, δεν είχα υπόψη μου αυτά που αναφέρετε. Θα μου επιτρέψετε, όμως,να παρατηρήσω ότι τα μέτρα αυτά κινούνται στην κατεύθυνση του 'οικονομικού φιλελευθερισμού'. Αντιθέτως, ο Σαρκοζί όπως έχω ξαναγράψει αντιπροσωπεύει μία απειλή όχι (μόνο ή κυρίως) για την κοινωνική συνοχή, αλλά πρόκειται πρωτίστως για κάποιον που υπονομεύει τα θεμέλια του Διαφωτισμού. Με άλλα λόγια, κινείται εναντίον του πολιτικού φιλελευθερισμού και ανακινεί ζητήματα που θεωρούνταν λήξαντα στη Γαλλία (χωρισμός εκκλησίας-κράτους, υπουργείο εθνικής ταυτότητας [!!!]). Ο Σιράκ ή κάποιος από το UMP δε θυμάμαι να είχε θίξει ποτέ παρόμοια θέματα.

Δεν μπόρεσα να κάνω κατανοητό αυτό που ήθελα να πω. Δεν εννοούσα ότι ο Νικολά στοχεύει στην απάλυνση των κοινωνικών συγκρούσεων ή κάτι παρόμοιο, αλλά ότι έχει μία πολυδώρεια λογική τάξης και ασφάλειας (όρα karcher στα προάστια του νοέμβρη).

Anonymous said...

Υπάρχει Χρεοκοπία
(εκ των αριστερών) που δημιουργεί πολιτικό κενό.
Το τελευταίο θα καλυφθεί.
Αν όχι από την ίδια την Αριστερά τότε από αλλού.
Η Φύση και η Εξουσία αντιπαθούν τα κενά

Οι "ευαισθησίες" δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο της Αριστεράς
Χρειαζόμαστε Πολιτική Πρόταση προς την Κοινωνία. Πρόταση με Ορίζοντα Εξουσίας και όχι πρόταση ΣΥΝ - διαχείρισης

Διαφορετικά η Αριστερά

ή θα είναι Ρεφορμιστική(π.χ. Μαργαρίτες και Ελιές στην Ιταλία – Ανανεωτικοί στην Ελλάδα) στην ουρά του Σοσιαλ – Φιλελευθερισμού (Ευτυχώς εξαντλείται η δυναμική του)

ή θα είναι Απομονωμένη , αταβιστικά μέσα στο καβούκι της(π.χ. Σταλινογενή Κόμματα). Μακριά απ το κοινωνικό γίγνεσθαι το οποίο θα συντελείται ερήμην της

Το μόνο ενθαρρυντικό, σε θέμα δομής, είναι η διατήρηση των υψηλών για τα μεγέθη της ποσοστών, μιας οργάνωσης( L.C.R. ) με το 1/10 – 1/5 των αντίστοιχων Ελληνικών κομματικών επαγγελματικών στελεχών

Το ευτυχές της Νέας Τάξης είναι ότι ο Ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να κόβει εύκολα «βόλτες» όπως πριν 100 χρόνια (Βλέπετε Αφγανιστάν - Ιράκ - και σε λίγο Σουδάν)

Υ.Γ.

Eυχαριστώ δεν θα πάρω
Oύτε ΣοσιαλΔημοκρατικοΦιλελέυθερα ούτε Γκολικο-ΝεοΦιλελεύθερα.
Οι δεύτεροι υπόσχονται να κάνουν αμέσα(γρήγορα) αυτό που οι πρώτοι θέλουν να κάνουν έμμεσα(βήμα-βήμα)

Το όραμά τους είναι κοινό. Η διαχείρισή τους αλλάζει

Άσπρος Λύκος

Anonymous said...

20E les fraises?
Oh,mon Dieu!

Στα σοβαρά τώρα:

ελπιζω το ΚΚΓ και γενικότερα η γαλλική αριστερά να πήρε το μήνυμα και να αρχίσει να ανασυγρκοτείται:

να επανιδρύσει τις οργανώσεις βάσεις(ΤΑ ΑΚΟΥΤΕ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΑΛΥΣΕΤΕ;),
να αρχίσει να φτιάχνει σοβαρή νεολαία,να αφουγκράζεται την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ και κυριως να κάνει φανερή τη φωνή της επιστρέφοντας στην βάση της: τον μαρξισμο-λενινσμο και τη δικατορια του προλεταριάτου...

Anonymous said...

Kαι ο ΣΥΝ ( σε θέματα δομής ) είναι μάλλον Σταλινογενής. Αυτό αποτελεί διάφορο του π.χ. Πλουραλιστικού Προφίλ που μπορεί να προβάλεται.

Ένα παράδειγμα στη διαφορά του λέγεται και του τι γίνεται..

Το παλιό ΚΚΕεσ προβάλε τον εαυτό του σαν διαλακτικότερο του ΚΚΕ. original. Επιζητούσε δε την διαφορετικότητα στις απόψεις της τότε Νεολαίας του
Όταν η Νεολαία του άρχισε να αποκλείνει από την "γραμμή" του, έπεσε "μαχαίρι".

Το 1978 έγιναν μαζικές διαγραφές στην Νεολαία του ΚΚΕεσ.(ο παλιός ΣΥΝ).
Η γραφειοκρατεία είναι δύναμη κρούσης προς τα "μέσα". Αφιερώνει" το 80-90% των πόρων της προς τα "μέσα" και το 20%(στην καλύτερη) προς τα έξω.
Αυτό ισχυει και για αρκετά κόμματα της Εξ.Αριστεράς.

Στη σημερινή εποχή της Υπερ-Πληροφόρησης δεν μπορεί κάποιος να είναι Αριστερός και παράλληλα να παραμένει εκτός κοινωνικού γίγνεσθαι.Η να παραμένει ερμητικά κλειστός στο "καβούκι" του κόμματός του.Ή να προσπαθεί να "μαντρώσει" τον κόσμο στο κόμμα.
Το όποιο κόμμα που δρα κατά αυτό τον τρόπο θα αποτύχει..

Αναμένω εξελίξεις στα 2 κόμματα της Κοινοβουλευτικής Αριστεράς και ειδικά στο ΚΚ

Άσπρος Λύκος

σχολιαστής said...

Δεν θα γράψεις κάτι σύντροφε για το πως είδες (αν το είδες) το debate;

Ποσο θα επηρρεάσει το χέσιμο που έριξε ο Λεπέν στο Σαρκοζύ, τους ψηφοφόρους του;