Τι λέει καταρχήν

Bullshit εισαγωγή - διαφήμιση του CPE και χεσίδι των κινητοποιήσεων.

Στο όνομα του εθνικού συμφέροντος λοιπόν, και με βάση την απόφαση του συνταγματικού συμβουλίου, αποφασίζει την επικύρωση του νόμου.

Ζητά όμως από την κυβέρνηση να ετοιμάσει άμεσα τροπολογίες για να κάνει τα δύο χρόνια της ελευθερίας απόλυσης ένα και να υπάρχει αιτιολόγηση της απόλυσης (δηλαδή γνωστοποίηση του λόγου της απόλυσης). Για την προετοιμασία των τροπολογιών, καλεί σε διάλογο τους κοινωνικούς φορείς. Ο νόμος δεν θα εφαρμοσθεί στην προ των τροπολογιών μορφή του.

Ζητά από τα πανεπιστήμια να εναρμονίσουν τα προγράμματά τους με την ανάγκη να... μειωθεί η ανεργία (και με την απασχόληση στο πανεπιστήμιο; Γαργάρα...)

Περιμένοντας τον Chirac στις πλατείες...

Ενώ οι φοιτητικές και μαθητικές ενώσεις, που πραγματοποίησαν πλειάδα μικροσυγκεντρώσεων σήμερα, μαζεύονται σε κεντρικές πλατείες των μεγαλύτερων πόλεων της χώρας για ν'ακούσουν την παρέμβαση Σιράκ από την τηλεόραση, που έχει ανακοινωθεί για τις 9.00 μμ ώρα Ελλάδας, ο τελευταίος πρόκειται, σύμφωνα με τις εγκυρότερες πληροφορίες μέχρι στιγμής, ν'ανακοινώσει την άμεση έγκριση του νόμου.

Να σημειωθεί οτι οι ίδιες πηγές μιλούν για απειλή παραίτησης του ντε Βιλπέν αν αρνηθεί ο Σιράκ να τον θέσει άμεσα σε εφαρμογή. Σε κάθε περίπτωση, τα τυπικά περιθώρια ελιγμών είναι μικρά, δεδομένου οτι ο πρόεδρος υποχρεούται να εγκρίνει ένα νόμο που πέρασε τον "έλεγχο συνταγματικότητας" του συνταγματικού συμβούλιου, σε το πολύ εννιά μέρες μετά την απόφανση του τελευταίου.

Πρέπει βέβαια να ξεκαθαριστεί οτι το ζήτημα είναι απολύτως πολιτικό, και οτι το τυπικο-θεσμικό επίπεδο με τις περίπλοκες λεπτομέρειές του δεν λέει πολλά πράγματα:

-καταρχήν, το συνταγματικό συμβούλιο αποφαίνεται μόνον για τη συνταγματικότητα του νόμου, και όχι για τη συμβατότητά του με το λοιπό δίκαιο και τις διεθνείς υποχρεώσεις της Γαλλίας (για παράδειγμα, ο νόμος έρχεται σε αντίθεση με τη διεθνή σύμβαση εργασίας που έχει κυρώσει η γαλλική Βουλή. Και μόνον γι'αυτό το λόγο, ο νόμος είναι προσβλητός πχ στα ευρωπαϊκά δικαστήρια).

-έπειτα, υπάρχει ήδη νομικό προηγούμενο για το παρόμοιο συμβόλαιο CNE (που απευθύνεται σε μικρές επιχειρήσεις κάτω τον είκοσι εργαζομένων - περαιτέρω διευκρινήσεις σε προηγούμενο ποστ), οτι οι "χωρίς αιτιολόγηση" απολύσεις είναι προσβλητές στα διαιτητικά δικαστήρια (prud'hommes). Πχ κοπέλλα με CNE που απολύθηκε επειδή, μετά και από σύσταση της επιθεώρησης υγιεινής και ασφάλειας(!) ζήτησε ανατομική καρέκλα γραφείου λόγω προβλημάτων στην πλάτη, κέρδισε την υπόθεσή της. Το αστείο είναι οτι το υπουργείο Δικαιοσύνης παρέμβηκε στις δικαστικές αρχές (parquet) ζητώντας ν'ασκηθεί έφεση - αντί αυτού βέβαια, η υπόθεση βγήκε στη δημοσιότητα, μαζί με τις δηλώσεις των αρμόδιων δικαστικών για το απαράδεκτο της επέμβασης...

-τέλος, ακόμα και στην περίπτωση εφαρμογής του νόμου (μετά την επικύρωση του Σιράκ, μένει ένα γραφειοκρατικό στάδιο: η έκδοση διατάγματος εφαρμογής του και η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης) υπάρχουν πολλοί τρόποι ανάκλησής του: από τον κλασσικότερο (εισαγωγή νέου νομοσχεδίου ή τροπολογιών στη Βουλή, που να τον αντικαθιστούν), μέχρι την "αποκατάταξη", μετά από εισήγηση του συμβουλίου της επικρατείας, των κρίσιμων διατάξεων, και την αλλαγή του στάτους τους σε εγκυκλίους-διατάγματα, που είναι ανακλήσιμα χωρίς άλλη διαδικασία.

Ολα αυτά τα νομικίστικα για να τονίσω οτι το ζήτημα είναι και παραμένει πολιτικό.

Αλλά για πολιτικές εκτιμήσεις, θα τα ξαναπούμε αφού πρώτα (μας) μιλήσει ο Σιράκ.

Επικυρώθηκε ο νόμος

από το Συνταγματικό Συμβούλιο, χωρίς επιφυλάξεις ως προς το επίμαχο άρθρο 8 που ορίζει το CPI (διατυπώθηκαν κάποιες επιφυλάξεις για άλλα άρθρα, χωρίς πολιτική βαρύτητα στο υπάρχον context).
Αναμένεται η παρέμβαση του Σιράκ αύριο το βράδυ.

Blocages, barrages filtrants, escargots...

... και άλλα γαλλικά που δεν είναι ποτέ αργά για να υιοθετηθούν από την ελληνική γλώσσα.

Στο μενού σήμερα:

-αποκλεισμός ολικός (blocage) ή μερικός (barrages filtrants) ή παρεμπόδιση διέλευσης με κυκλοφορία αργών οχημάτων (opérations escargot) σε οδικούς άξονες γύρω από το Παρίσι, τη Lille, Nantes, Marseille, Aix, Avignon και αλλού, από μαθητές και φοιτητές.

-η οδηγία του υπουργού Παιδείας για άνοιγμα από σήμερα όλων των σχολείων με τη βοήθεια της αστυνομίας αν χρειαστεί, δε φαίνεται να έχει αποτέλεσμα, καθώς δεν εφαρμόζεται από πολλές επιθεωρήσεις εκπαίδευσης (rectorats) και διευθυντές σχολείων.

-αναμένεται η έκδοση απόφασης του Συνταγματικού Συμβούλιου περί της συνταγματικότητας του νόμου κατά τις 20.30 ώρα Ελλάδας. Θεωρείται το πιό πιθανό να εκφραστούν επιφυλάξεις.



-μετά την έκδοση της απόφασης, έχει αναγγελθεί παρέμβαση του Σιράκ.

-η προετοιμασία της απεργίας την Τρίτη, προχωρά κανονικά με επίδοση προαναγγελιών κινητοποιήσεων σύφωνα με την ισχύουσα πρακτική.

UPDATE: Μιά περίεργη διαρροή από κοινοβουλευτικούς κύκλους, κάνει λόγο για το εξής σενάριο: το Συνταγματικό Συμβούλιο θεωρεί το νόμο σύμφωνο με το Σύνταγμα. Ο Σιράκ επικυρώνει το νόμο από αύριο Παρασκευή. Η κυβέρνηση λοιπόν κάνει την επιλογή "quitte ou double" . Στην περίπτωση αυτή, το μπαλάκι περνάει στα συνδικάτα και την αντιπολίτευση που θα πραγματοποιήσει αύριο κοινή συνάντηση. Είναι σαφές οτι στην περίπτωση αυτή κάθε απαίτηση για κατάργηση του νόμου θα οδηγεί κατευθείαν στο αίτημα για παραίτηση της κυβέρνησης. Η αίσθησή μου είναι οτι οι Γάλλοι θα τιμωρήσουν πολιτικά την κυβέρνηση σε τέτοια περίπτωση, αλλά η δυνατότητα του κινήματος να ρίξει την κυβέρνηση τώρα, βρίσκεται εκτός της πολιτικής εμβέλειάς του...
Επίσης στο ενδεχόμενο αυτό, ο Σαρκοζύ βρίσκεται να είναι ο μεγάλος ηττημένος στο εσωτερικό του κυβερνητικού στρατοπέδου. Bon, είναι ανώφελο να σπεκουλάρει κανείς - Κυριακή κοντή γιορτή!

Πιπεράτο

... διέρευσε σε δημοσιογράφους της Monde, και συνέβη στο πρόγευμα εργασίας στο πρωθυπουργικό μέγαρο, 14 Μάρτη (όλο το καταπληκτικό ρεπορτάζ, εδώ)

Ντε Βιλπέν: "Είμαστε στο '14-'18, πρέπει ν'αντεπιτεθούμε, να τους δείξουμε οτι έχουμε αρχίδια!

Σαρκοζύ: "Ναι, αλλά σ'αυτή τη χώρα δεν κόβουν αρχίδια, αλλά κεφάλια!"

UPDATE:

Το συντονιστικό των συνδικάτων προκηρύσσει νέα απεργιακή κινητοποίηση Τρίτη 4 Απρίλη.

Οι πρώτες φοιτητικές συνελεύσεις από σήμερα, παρατείνουν τις καταλήψεις μέχρι τότε.
Στην Toulouse και τη Rennes, μικρές καταλήψεις (ολιγόωρες) νομαρχιών κι επιθεωρήσεων εργασίας.

UPDATE':

Αποτελέσματα τηλεφωνικού γκάλοπ, που δημοσιεύεται αύριο στη φιλοκυβερνητική Le Parisien: 41%, υπέρ της κατάργησης του νόμου, 42% υπέρ της αναστολής εφαρμογής του και της αναδιαπραγμάτευσής του, 12% ("νοικοκυραίοι") υπέρ της εφαρμογής του. Τι κόβουν είπαμε, Νικολά;;

Rêve générale

Metrics

Υπάρχουν κατά τη γνώμη μου τριών ειδών ποσοτικές εκτιμήσεις για τις διαδηλώσεις, οι οποίες, αν και δίνονται σε αριθμούς, εκφράζουν τελείως διαφορετικά πράγματα:

1. Η "συναισθηματική" εκτίμηση. Πρόκειται για έναν αριθμό το μέγεθος του οποίου προσδιορίζεται σε σχέση με μια ψυχολογική-συναισθηματική κλίμακα, που έχει σχέση με τον τόπο της διαδήλωσης. Πχ για την Αθήνα, η κλίμακα θα μπορούσε να είναι: 1 εκατομμύριο κόσμος - ιστορικό γεγονός, τετρακόσιες χιλιάδες - γιγάντια διαδήλωση, διακόσιες χιλιάδες - κινητοποίηση με επιπτώσεις στα σημερινά πολιτικά πράγματα, πενήντα χιλιάδες - πετυχημένη οργανωτικά διαδήλωση με συγκεριμένα αιτήματα.

Για το Παρίσι, το ιστορικό γεγονός αντιστοιχεί σε μια συναισθηματική εκτίμηση ας πούμε τριών εκατομμυρίων.

Οι συναισθηματικές εκτιμήσεις απευθύνονται κυρίως σε όσους δεν πάνε σε διαδηλώσεις. Πολλές φορές είναι αυτές που ανακοινώνουν οι διοργανωτές. Εχουν χρησιμότητα μόνο στη σύγκριση δύο κινητοποιήσεων.

2. Η "πολιτική" εκτίμηση, ή άμεση εμβέλεια. Είναι ή απάντηση στο ερώτημα: πόσοι θα μπορούσαν να είναι, δηλ. εγκρίνουν την παρουσία τους, στη δεδομένη διαδήλωση; Το νούμερο αυτό είναι ίσως το "ιερό γκράαλ" κάθε καλού αναλυτή. Σε μια συνέχεια κινητοποιήσεων, εκφράζει τη "δεξαμενή αποθεμάτων" μιας κινητοποίησης, δηλαδή σε πόσους μπορεί το κίνημα ν'απευθυνθεί άμεσα για τη στήριξη της επόμενης κινητοποίησης. Αν η εμβέλεια μιας διαδήλωσης είναι πάνω από πέντε φορές ο αριθμός των παρεβρισκομένων, τότε μιλάμε για ορμητική δυναμική των κινητοποιήσεων. Στο μέγιστο σημείο και στην αρχή της κάμψης ο αντίστοιχος συντελεστής είναι τρία με τέσσερα, ενώ στην πολύ αρχή ή στην εκπνοή των κινητοποιήσεων κινείται ανάμεσα στο ένα με δύο.

3. Η "αστυνομική", ή "λογιστική" εκτίμηση των πράγματι παρόντων. Από επαγγελματική διαστροφή ή/και "παλιά μας τέχνη κόσκινο", να παρουσιάσω μια απλή και δοκιμασμένη μεθοδολογία εκτίμησης, σαφώς ανώτερης των καλυτέρων γαλλικών :

παρόντες = (αξιόπιστο δείγμα διέλευσης ανά λεπτό)x(προσαύξηση περιθωρίου) x(συντελεστής χαλαρότητας)x(διάρκεια διέλευσης)

όπου:

το αξιόπιστο δείγμα διέλευσης λαμβάνεται στο μέσο περίπου της πορείας, μιάμισι ώρα περίπου μετά τη διέλευση της κεφαλής για μεγάλη διαδήλωση. Πρώτα παρατηρούμε ένα δεκάλεπτο, μετά φροντίζουμε να μετρήσουμε τη διέλευση σε ένα λεπτό όπου η ροή είναι περίπου όμοιου τύπου με αυτή που παρατηρήσαμε το δεκάλεπτο.

Υπό ομαλές συνθήκες παίρνουμε προσαύξηση περιθωρίου γύρω στο 1,10-1,15. Συνυπολογίζουμε έτσι τον κόσμο που στέκεται τριγύρω από το ρεύμα της πορείας.

Συντελεστής χαλαρότητας: ποικίλει ανάλογα με τον καιρό, την ώρα της διαδήλωσης και την απόσταση που διανύεται. Εκφράζει το γεγονός οτι κατά μέσο όρο ένας διαδηλωτής δεν ακολουθεί όλη την πορεία από την αρχή ώς το τέλος. Για μια κρύα μέρα με μπόρα όπως σήμερα, και τα 6 χλμ περίπου της παρισινής πορείας, θέτουμε συντελεστή χαλαρότητας 1,8.

Τα υπόλοιπα νούμερα, όπως τα μέτρησε για σας το Μαύρο Πρόβατο: χρόνος διέλευσης 290 λεπτά, διέλευση ανά λεπτό = 200 (στη γωνία Richard Lenoir με place de la Bastille).

Τα βάζουμε στο μίξερ και βρίσκουμε... 115.000
Η εκτίμηση της αστυνομίας ήταν 92.000

Εκτιμήσεις

Ολες οι διαδηλώσεις ήταν σαφώς οι μεγαλύτερες από την αρχή των κινητοποιήσεων. Πρέπει να παρατηρήσουμε πάντως, οτι παρά τη "συναισθηματική εκτίμηση" των συνδικάτων για 700.000 διαδηλωτές, η κινητοποίηση στο Παρίσι ήταν σε μεγάλο βαθμό συμπληρωματική της προηγούμενης: λιγότεροι μαθητές, πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι. Εξηγείται αυτό τόσο από τη απεργία στους σιδηρόδρομους και τις δυσκολίες, ιδίως στην επιστροφή, των μαθητών των προαστίων, όσο και από το οτι πολλοί αισθάνθηκαν οτι "έδωσαν" με την προηγούμενη παρουσία τους, πράγμα βέβαια που δείχνει και τις όχι πολύ προχωρημένες πολιτικές διαθέσεις των ηλικιακά μικρότερων.

Εκτιμώ πάντως οτι η μαζικότητα των κινητοποιήσεων δεν έχει φτάσει ακόμα το μέγιστο. Οι "μαζικές διαθέσεις" που λέγαμε κάποτε, βρίσκονται ανάμεσα στην πίστη για τη νίκη και την επιθυμία να "ματώσει" πολιτικά η κυβέρνηση. Γι αυτό και από κοινού UMP (το κυβερνών κόμμα) και MEDEF (σύνδεσμος βιομηχάνων), ορίζουν όλο και σαφέστερα από κοινού μια νέα "γραμμή άμυνας": οι μεν βουλευτές του UMP, μετά από παρέμβαση του Σαρκοζύ και υποτίθεται όταν έφυγε ο πρωθυπουργός από τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας (και καλά), καλούν την κυβέρνηση να αναστείλει για λίγες μέρες τη διαδικασία κατίσχυσης του νόμου (δημοσίευση στην εφημερίδα της Κυβέρνησης), ώστε να μπορέσει να γίνει διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους, η δε MEDEF με δηλώσεις της προέδρου της, λίγο αργότερα, επανέλαβε περίπου τα ίδια, επανερχόμενη στην πρότασή της να είναι η περίοδος ελευθερίας απόλυσης 1 χρόνος αντί για δύο. Στην ουσία, ο ντε Βιλπέν έχει ήδη υιοθετήσει αυτές τις προτάσεις, απλώς συμπληρώνει τονίζοντας την αναγκαιότητα του νόμου αυτού.

Η νέα "γραμμή άμυνας", συνίσταται στο μήνυμα οτι "πρέπει όμως να κάνουμε κάτι για την ανεργία των νέων", και εμμέσως οτι τα συνδικάτα είναι ανεύθυνα αν παράλληλα με την αντίθεσή τους στο νόμο δεν κάνουν προτάσεις για τη μείωση της ανεργίας στους νέους.

Πρόκειται για αρκετά φίνο και παραπειστικό συλλογισμό, αν με παρακολουθείτε :-)

Σημαντικότατη βέβαια θα είναι και η αναμενόμενη απόφαση επί της συνταγματικότητας του νόμου, αύριο ή μεθαύριο, από το συνταγματικό συμβούλιο. Ενδεχόμενες επιφυλάξεις του, θα δώσουν διέξοδο στον πρωθυπουργό, που έχει φροντίσει να αυτοπαγιδευτεί σε θέση που του απαγορεύει επί ποινή πολιτικού θανάτου, την απόσυρση του νόμου.

Τελειώνω με την παρατήρηση της όξυνσης των διαθέσεων σε τμήμα των φοιτητών, ιδίως του Sud-Ouest (Toulouse, Pau κτλ). Ρίχνουν από την Κυριακή το σύνθημα της παραίτησης της κυβέρνησης, ενώ καλούν και για μπλοκάρισμα των αυτοκινητόδρομων και των σιδηρόδρομων. Μικρός προπομπός τέτοιων ενεργειών, μια επιχείρηση "ελεύθερα διόδια" που έγινε προχτές - όπου ομάδα φοιτητών κατέλαβε τα διόδια επαρχιακού αυτοκινητόδρομου και άφησε, κατά το διάστημα της συμβολικής πράξης, ελεύθερη τη διέλευση.

Και τα συνδικάτα; Εκεί μια άλλη λέξη, πολύ μεγαλύτερη, τριγυρίζει στα μυαλά των μελών τους: γενική απεργία. Grève générale. Rêve générale, που έγραφε κι ένα αυτοκολητάκι που φοριέται πολύ αυτές τις μέρες...

PS: Τα συνδικάτα ζητούν από το Σιράκ να ξαναστείλει το νόμο στη Βουλή. Εχει το δικαίωμα να το κάνει μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού και αν το συνταγματικό συμβούλιο δεν έχει αποφανθεί οτι ο νόμος είναι συνταγματικός. Μια ευκαιρία λίγων ωρών δηλαδή...

Μα τι πάθαν όλοι;;

Αφιερωμένο σε όσους χάβουν τη θεωρία περί "βλαμμένων κακομαθημένων Γάλλων", που πάντα βρίσκουν μια δικαιολογία να κατεβαίνουν στους δρόμους (βλ. την επιθεώρηση του παγκόσμιου Τύπου σήμερα στη
le Monde , αλλά και την Επιθεώρηση του κ.Αδριανόπουλου στη σημερινή Ελευθεροτυπία )

Ενάμισι εκατομμύριο Βρεταννοί δημόσιοι υπάλληλοι σε απεργία σήμερα, ενάντια στο Local Government Pension Scheme που απειλεί τις συντάξεις τους. Ισως η μεγαλύτερη κινητοποίησή τους από το 1926... Χαλάσαν και οι Αγγλοι!





Οι σημερινές διαδηλώσεις στη Γαλλία:

AIX : départ 10h30 vieux port
AMIENS : manif 14h30 maison de la culture
ANGERS : 14h30 place Leclerc
AVIGNON : 10h30 devant la Fac St Lazare
BASTIA: 10h palais de Justice
BESANCON : 14h place de la Révolution
BORDEAUX : 11h30 place Tourny
BREST : 10h30 place de la liberté
CAEN : 10h30 place du théâtre
CHAMBERY : 14h30 place du Palais de Justice
CLERMONT : 15h avenue de la République
DIJON : 15h place de la république
GRENOBLE : 10h place de la gare
LA ROCHELLE : 10h30 place Verdun
LE HAVRE : 10h place franklin
LE MANS:9h30 place des Jacobins
LILLE : 14h30 Porte de Paris
LIMOGES : 10h place place e d'aine
LYON : 11h Bellecour
LORIENT : 10h30 maison des Syndicats
METZ : 14h30 place Mazelle
MONTPELLIER : 14h30 au Peyrou
MULHOUSE: 14h30 place de la Réunion
NANCY : 14h place Stanislas
NANTES :10h30 pace du commerce
NICE : 10h Acropolis
ORLEANS : 10h30 parvis de la cathédrale
PAU : 10h30 place Verdun
PERPIGNAN : 14H place de Catalogne
POITIERS: 14h Stade Rebeilleau
REIMS: 10h00 Maison des syndicats
RENNES : 14h30 place de la gare
ROUEN : 10h30 cour clémenceau
STRASBOURG : 14h30 place Kleber
TOULON :10h place Armand Vallé
TOULOUSE : 14H30 place Jeanne d'Arc
TOURS : 10h Place de la liberté
PARIS : 14h30 place d’Italie μέσω Bastille για την place de la République

UPDATE: Δηλώσεις Λεπέν: οι κινητοποιήσεις κατά του CPE είναι απολύτως παράνομες και αποτελούν άρνηση της δημοκρατίας. Νάτος κι ο φασίστας...

Ούτε η CFDT

...δεν προσέρχεται στο "διάλογο" του ντε Βιλπέν αν δεν αποσυρθεί πρώτα ο νόμος (πρωινή δήλωση του ηγέτη του συνδικάτου, F. Chérèque). Παρόμοια δήλωση έκανε νωρίτερα η δεξιά CFTC.

Καταρρέει κι αυτή η προσπάθεια διάσπασης του μετώπου των συνδικάτων.

Η σημερινή κινητοποίηση προβλέπεται μεγαλειώδης.

Η απεργία στο παρισινό μετρό και προαστιακό: κάτω από 50% κυκλοφορία συρμών - πράγμα που σημαίνει γύρω στο 75% συμμετοχή του σύνολου του προσωπικού στην απεργία.

Μείνετε συντονισμένοι! Θ'ακολουθήσουν μέσα στη μέρα εκτιμήσεις κι εντυπώσεις.

CPE: fac off! - Trime et tais-toi pendant deux ans! - Chirac, Villepin, Sarko, avenir = zéro!

Και σήμερα πολύ μαζικές οι διαδηλώσεις σε όλη τη Γαλλία. Υπολογίζεται οτι συνολικά γύρω στις 400000 κόσμου συμμετείχαν στις διαδηλώσεις.

Στο Παρίσι, το 1/3 των διαδηλωτών ήταν μαθητές (ήρθε και κόσμος από γειτονικές περιοχές). Αρκετά μεγάλη ήταν επίσης η συμμετοχή μεγαλύτερων, κυρίως εκπαιδευτικών. Μετά το τέλος της πορείας σημειώθηκαν επεισόδια στις Invalides (σπάσιμο βιτρίνων στις παρόδους) και το boulevard Montparnasse (σημαντικότερες ζημιές από ξήλωμα υλικού οδοποιίας που ήταν αποθηκευμένο κατά μήκος του δρόμου για έργα), από νεαρούς κάτω των δεκαοχτώ και κατά τα φαινόμενα κυρίως από τα προάστια.

Πάντως η περιφρούρηση της πορείας ήταν ΟΚ. Οι μπάτσοι ήταν σχετικά συγκρατημένοι (ένας διαδηλωτής(;) με ανοιγμένο κεφάλι στο νοσοκομείο) - γενικώς πάτως τα πράγματα ήταν οργανωμένα, τροχονόμοι παντού, μεγάλη παράκαμψη της κυκλοφορίας με αποκλεισμό του χώρου της Σορβόννης και των πέριξ.

Το τακτικό "στοίχημα" να μην εμφανιστεί κάμψη πριν την μεγάλη κινητοποίηση της ερχόμενης Τρίτης, κερδήθηκε. Το μεσημέρι συναντήθηκαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες με σκοπό να ορίσουν κοινή στάση στην αυριανή συνάντησή τους με τον ντε Βιλπέν (ο οποίος τους την πρότεινε σήμερα το πρωί). Η CGT δήλωνε οτι θε έθετε ως προκαταρκτικό όρο σε οποιαδήποτε συζήτηση, την απόσυρση του νόμου, υπέρ της οποίας έχουν ταχθεί ανοιχτά και οι του UDF (του έτερου κόμματος της δεξιάς).

Σημειώνω εν παρόδω οτι ο (σοσιαλιστής) πρόεδρος του συμβούλιου περιοχής PACA (Provence-Côte d'Azure, τριτοβάθμια αυτοδιοίκηση) δήλωσε οτι όποιες επιχειρήσεις της περιοχής προστρέξουν στο CPE δεν θα έχουν δικαίωμα σε επιδοτήσεις (που δίνει η περιοχή)...

Ο πρωθυπουργός κάλεσε επίσης τις φοιτητικές ενώσεις για διάλογο τη... Δευτέρα, με ανοιχτή ατζέντα όπως είπε. Με όλα αυτά, εκτιμώ οτι η κυβέρνηση τις τελευταίες ώρες έχει χάσει την ψυχραιμία της, και εμφανίζεται ταυτόχρονα αδιάλλακτη και χωρίς πυγμή - σ'αυτό συντελούν και οι πρώτες "κακοφωνίες" από την παρέα του Σαρκοζύ, που μιλάει πλέον καθαρά για λάθος και επαναφέρει έντεχνα, μολονότι δεν είναι του παρόντος, το ζήτημα της εξόδου του Σαρκοζύ από την κυβέρνηση.

Τέλος, δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα οι πρώτες αποτιμήσεις για το CNE, το αντίστοιχο συμβόλαιο για όποιον πρωτοπιάνει δουλειά ανεξαρτήτως ηλικίας, με τις σημειώσεις της INSEE (γαλλική στατιστική υπηρεσία) για την οικονομική συγκυρία και την απασχόληση.

Τα στοιχεία αποτελούν κόλαφο για την κυβερνητική προπαγάνδα: έξι μήνες μετά την ίσχυση του νόμου, έχουν συναφθεί 355000 συμβόλαια τέτοιου τύπου - αλλά μια ελάχιστη μειοψηφία αφορά νέες θέσεις εργασίας.

Αλλα γι άλλα

Εκρυθμο παραμένει το σκηνικό στη Λευκορωσία. Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση του Α. Λουκασένκο αρνείται οποιοδήποτε είδους διαλόγου με το λαϊκό κίνημα που βρίσκεται στα πρόθυρα εξέγερσης.

«Θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις», δήλωσε από την πλευρά των διαδηλωτών ο Α. Μιλένκεβιτς, στέλεχος του κινήματος των ντόπιων. Ετσι, οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται και αναμένεται να κορυφωθούν εκ νέου αύριο, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα θα αρχίσει σήμερα ο τελικός και απολύτως μυστικός γύρος διαπραγματεύσεων για τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με τη Ρωσία. Η κυβέρνηση Λουκασένκο έχει αποκλείσει οποιαδήποτε περιθώρια διαλόγου... αντ' αυτού καταστέλλει, κηρύσσει ολόκληρες επαρχίες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης - την περιοχή του Μπαραβίτσι. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης προβλέπει την απαγόρευση των δημόσιων συναθροίσεων, την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την επιβολή απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Δυνάμεις του στρατού εστάλησαν να ανοίξουν τους δρόμους στις κύριες οδούς που οδηγούν στην πρωτεύουσα Μινσκ. Παράλληλα, η κυβέρνηση ήδη έστειλε τον απεσταλμένο της στη Μόσχα για τον τελικό γύρο των διαπραγματεύσεων. Την ίδια στιγμή, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το σκηνικό δηλώνοντας ότι «υπάρχει ξένη επέμβαση με στόχο την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας», ουσιαστικά καταγγέλλοντας τις ΗΠΑ για «επέμβαση».

Στο μεταξύ, σε ομιλία του στην Ουάσιγκτον, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζόρτζ Μπους απέρριψε την κατηγορία σε βάρος του από έναν πολιτικό στη Λευκορωσία, ότι «χρηματοδοτεί» τις κινητοποιήσεις στη χώρα. Πίσω από τις διαδηλώσεις, είπε ο Μπους, «δεν είναι η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Πιστεύω ότι είναι η συνείδηση των ανθρώπων που αποφάσισαν να ζήσουν ελεύθεροι».

Κάτι ανάλογο είναι σίγουρο οτι όλοι διαβάσατε στον Τύπο τις τελευταίες μέρες. Βάλτε τώρα στη θέση της Λευκορωσίας τον Ισημερινό, στη θέση του Λουκασένκο τον Παλάθιο, στη θέση του Μιλένκεβιτς τον Ταλαχούα, στη θέση των 50 λευκορώσων χιλιάδες αυτόχθονες ινδιάνους, στη θέση της Ρωσίας τις ΗΠΑ, στη θέση του Μπαραβίτσι τις Ανδεις, στη θέση του Μινσκ το Κίτο, στη θέση της Μόσχας την Ουάσιγκτον, στη θέση των ΗΠΑ τη Βενεζουέλα, στη θέση του Μπους τον Τσάβες, και θα έχετε μια άλλη είδηση, που είναι λίγο πιο δύσκολο να έχετε δει στον καθεστωτικό Τύπο:

οτι ο Ισημερινός τελεί υπό εξέγερση με αφορμή τη συμφωνία ελευθέρου εμπορίου με τις ΗΠΑ.

Συμβαίνουν ελπιδοφόρα πράγματα στη Λατινική Αμερική!

Αναμένοντας τον απολογισμό από τις σημερινές κινητοποιήσεις στο Παρίσι (ήδη βλέπω τα πρώτα Λύκεια από τα προάστεια να καταφθάνουν στο Gare de l'Est...)

Η είδηση από το σημερινό Ριζοσπάστη

Κρίσιμη εβδομάδα

Καταρχήν, οι εξελίξεις:

-νέες κινητοποιήσεις σήμερα και την Πέμπτη 23. Τα συνδικάτα κηρύσσουν απεργία για την Τρίτη 28 Μάρτη. Η ημερομηνία είναι λίγο κακή για την κλιμάκωση: θα ήταν προτιμότερο να γινόταν Πέμπτη, ωστόσο πέρα από τα πολιτικά πάρε-δώσε, ήταν τεχνικά δύσκολο (για δύο λόγους: οι προετοιμασίες - ενημέρωση των εργαζόμενων, έγκριση από τα κατά τόπους συνδικάτα "στη βάση", κατάθεση préavis de grève στο δημόσιο τομέα, και κάποιες αρχαιρεσίες, πχ την Πέμπτη στο SNCF).

-περισσότερα Λύκεια κάνουν αποχή. Η αρχική φουρνιά των πανεπιστημίων κλείνει ένα μήνα καταλήψεων και όπως είναι φυσικό εμφανίζονται φαινόμενα κόπωσης. Ιδιαίτερα ορισμένα διπλώματα που έχουν κι εξωπανεπιστημιακό μέρος - πρακτική εξάσκηση, βρίσκονται σε μεγάλη πίεση. Από την άλλη, το κίνημα απλώνεται και σε χώρους που παραδοσιακά δεν "αγγίζει" εύκολα, όπως το Sciences -Po του Παρισιού που έκλεισε, ή τη Dauphine, αυτό το ναό των γραβατωμένων όπου για πρώτη φορά εμφανίστηκαν αφίσες κατά του CPE(*) (για κατάληψη βέβαια, ούτε λόγος - τουλάχιστο προς το παρόν).

-σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του γράφοντος, στο Conseil Constitutionel υπάρχει μεγάλος δισταγμός για την αποδοχή της προσφυγής κατά του νομοθετήματος. Αντίθετα, εξετάζονται με πιό ευνοϊκό μάτι λύσεις μεσοβέζικες, τύπου "επιφυλάξεων", που θα έλυναν και τα χέρια του Σιράκ να καλέσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για "διάλογο". Ηδη το κάνει από τώρα, αλλά είναι θέμα συσχετισμών αν θα στείλει ξεκάθαρα το νόμο πίσω στη Βουλή. Αυτό θα γίνει αν η πίεση είναι αρκετά ισχυρή μεν, αλλά όχι τόσο ώστε να απειλείται η κυβέρνηση - έτσι ώστε ένα φτιασίδωμα του νόμου να καλμάρει τα πράγματα.

-στην κυβέρνηση, ο ντε Βιλπέν φαίνεται να πιστεύει οτι αν καταφέρει να εμφανιστεί ως νικητής της σύγκρουσης χάρις στην αποφασιστικότητά του, θα κερδίσει την υποστήριξη της δεξιάς για τις προεδρικές εκλογές του 2007 και θα ανακτήσει το εκλογικό σώμα ως πολιτικός με πυγμή "ένθεν και ένθεν". Δηλαδή θα συμπληρώσει την πολιτική του με ορισμένα και καλά φιλολαϊκά μέτρα, και θα εκτοπίσει τον "ανερμάτιστο" Σαρκοζύ που "είναι όλο μεγάλα λόγια κι από πράξεις τίποτα" (απευθυνόμενος στους δεξιούς ψηφοφόρους) και "άφρων νεοφιλελεύθερος πυρομανής" (απευθυνόμενος στην αριστερά).

Ο Σαρκοζύ άφησε χτες να διαρρεύσει οτι κατά τη συζήτησή του την Κυριακή με τον ντε Βιλπέν, τον συμβούλευσε να αναδιπλωθεί. Από τη μεριά του, αν ο πρωθυπουργός εμφανιστεί ως ηττημένος, θα προβάλλει προς τ'αριστερά οτι "δεν γίνονται έτσι οι μεταρρυθμίσεις" και προς τα δεξιά οτι μόνον αυτός μπορεί να ηγηθεί των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Οπου μεταρρυθμίσεις, διαβάστε βέβαια το Θατσερικό πρόγραμμα - τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

-η ταχτική της κυβέρνησης βασίζεται πολύ στο "τάιμινγκ". Στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως το πρώτο που έχει ανάγκη είναι να κερδίσει χρόνο, να εξαγγείλει σε μια βδομάδα "τακτική υποχώρηση" (διάλογο, τροποποιήσεις στο νόμο) που θ'αρχίσει μόλις μπούμε στην περίοδο των ανοιξιάτικων διακοπών σε σχολεία και πανεπιστήμια, κατά τον Απρίλιο.

-η αντιπολίτευση (καταρχήν οι σοσιαλιστές) διακηρύττει οτι ο νόμος πρέπει να αποσυρθεί. Ωστόσο το κύριο συνδικάτο που ελέγχεται από τους σοσιαλιστές, η CFDT, είναι το μόνο που βρίσκεται σε διαρκή επαφή με την κυβέρνηση και προσπαθεί με κάθε τρόπο να "παγώσει" την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Παίζει δηλαδή à fond το παιχνίδι της κυβερνητικής τακτικής.

-το ραδιόφωνο και η τηλεόραση προβάλλουν συντεταγμένα από Δευτέρα το μήνυμα της "υπευθυνότητας" (αλλεπάλληλα ρεπορτάζ σε κάποιες σχολές που ψήφισαν την άρση της κατάληψης, σε σχολεία που καταψηφίζουν την αποχή - οργουελική κατάσταση!) και φυσικά έχουν δώσει βήμα αποκλειστικά στους κυβερνητικούς φιρφιρίκους που τα δίνουν όλα για να διαφημίσουν την ανάγκη του νέου νόμου, στο όνομα της ανάγκης να καταπολεμηθεί η ανεργία των νέων!

Ο πιό εμετικός, ήταν ο γλοιώδης Coppé (ένα είδος Ρουσόπουλου). Χτες στο Canal plus έλεγε οτι οι νέοι βαρέθηκαν να τους αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδια (αναφερόμενος στις emplois jeunes(**) που είχαν ψηφίσει οι σοσιαλιστές) και με το νέο νόμο θα τους δοθεί επιτέλους η ευκαιρία για δουλειά που ονειρεύονται!

--

(*) Contrat Premier Emploi (σύμφωνα με το φοιτητικό σύνθημα: Contrat Précarité Exploitation). Το βασικό μέτρο του επίμαχου νόμου. Είναι ένας τύπος συμβολαίου που απευθύνεται στους νέους κάτω των 26. Σύμφωνα με την εκδοχή που ψηφίστηκε, ο εργοδότης θα έχει το δικαίωμα κατά τη διάρκεια των πρώτων 2 χρόνων να απολύσει χωρίς αιτιολόγηση. Αν δεν το κάνει, το συμβόλαιο μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου. Οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν και από την ένωση των αφεντικών:

-αντί δύο, να γίνει ένας ο χρόνος της "δοκιμής".

-να υπάρχει αιτιολογία στην απόλυση (αλλά το δικαίωμα της απόλυσης να παραμείνει).

-να υπάρξει εξάμηνο δοκιμαστικής εφαρμογής του νόμου (και μαθηματικά γελοίο γιατί οι συνέπειες δε θα έχουν φανεί. Επειτα, πιό θα είναι το κριτήριο επιτυχίας; Οτι έγιναν πολλά τέτοια συμβόλαια;;)

Ταυτόχρονα έχει περάσει ένας παρόμοιος νόμος χωρίς όριο ηλικίας, για όσους βρίσκουν για πρώτη φορά εργασία (Contrat Nouvel Emploi). Και στα δύο, για την ίδια θέση εργασίας ο εργοδότης μπορεί να απολύσει και να προσλάβει άλλον με του ίδιου τύπου συμβόλαιο, όσες φορές θέλει. Καταλαβαίνει κανείς πού οδηγεί αυτό. Πρόκειται για την πρώτη εφαρμογή στην πράξη της πρότασης του παλιού διευθυντή του ΔΝΤ, Michel Camdessus, για εργασιακές συμβάσεις όπου ξεκινάς χωρίς κανένα δικαίωμα προστασίας και αποκτάς δικαιώματα προοδευτικά με το βαθμό αρχαιότητας.

Η δικαιολόγηση τέτοιων μέτρων, γίνεται με το γνωστό σλόγκαν των νεοφιλελεύθερων: όπου μπορούν να γίνουν απολύσεις, μπορούν να γίνουν και προσλήψεις. Οταν βγαίνουν πιό "λαϊκά", μιλούν απλώς για ευνοϊκή ψυχολογία του εργοδότη, που προσλαμβάνει δήθεν ευκολότερα όταν γνωρίζει οτι δεν είναι "δεσμευμένος". Κανένας αγύρτης δε βγήκε να πει οτι ουσιαστικά αυτό που προτείνεται είναι η ανακατανομή της ίδιας προσφοράς θέσεων εργασίας σε περισσότερο κόσμο, με λιγότερα δικαιώματα. Να μοιράσουμε δηλαδή τη μιζέρια. Σε μια εποχή όπου οι 40 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Γαλλίας αύξησαν τα κέρδη τους το 2005 πάνω από 30% κατά μέσο όρο!! Με ανάπτυξη της Γαλλίας 1,5%. Λογικό θα πει κανείς: το 70% του κύκλου εργασιών αυτών των επιχειρήσεων συμβαίνει εκτός Γαλλίας. Από την άλλη, η "νόρμα" για τις Return on Equity είναι γύρω στο 22%, ένα ποσοστό κέρδους δηλαδή που η βιομηχανία - ακόμα περισσότερο η βιομηχανία εντάσεως κεφαλαίου - δε θα μπορέσει ποτέ να δώσει! Εξ'ού και η προτεινόμενη διέξοδος, να μοιραστεί η μιζέρια. Μόνον έτσι θα αναβληθεί το "σκάσιμο του καζανιού" και θα μείνουν τα κέρδη αλώβητα. Η άλλη διέξοδος - η αγαπημένη των σοσιαλιστών και συμπληρωματική της προηγούμενης - είναι να χρεώνεται το κράτος, για να επιδοτεί τους ανέργους. Ενώ ταυτόχρονα (και αυτό είναι το μόνο σημείο που σχεδόν όλες ανεξαιρέτως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υλοποίησαν από τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ) οι άμεσοι φόροι μειώνονται, καταρχήν για τους πλουσιότερους

(**) Πρόκειται για μια σειρά θέσεων εργασίας για νέους που επιδοτούνταν για ένα χρονικό διάστημα από το κράτος, με τη λήξη δε τής περιόδου αυτής ο εργοδότης μπορούσε αυτόματα να μετατρέψει τη σύμβαση σε αορίστου χρόνου. Εκατοντάδες χιλιάδες ψευτοθέσεων δημιουργήθηκαν έτσι: υπεύθυνοι "κέντρων νεότητας" στα banlieues, οργανωτές σχολικών εκδρομών, υπεύθυνοι κυκλοφορίας έξω από σχολεία και τέτοια. Στην ίδια στρατηγική: να χρεώσουμε το κράτος. Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν μια ανάσα για πολλούς νέους, αλλά πάνω από τα δύο τρίτα των θέσεων δεν κατάληξαν σε μονιμοποίηση. Οι τράπεζες το γνωρίζουν καλύτερα, καθώς δεν χορηγούσαν μακροπρόθεσμα δάνεια σε όσους είχαν τέτοια θέση - το ίδιο έχουν δηλώσει για την περίπτωση των CPE. Δηλαδή, ν'αποκτήσετε σπίτι κτλ με τέτοια δουλειά, ξεχάστε το.

Οταν βγήκε η σημερινή κυβέρνηση, κατάργησε τις emplois jeunes και εκεί ίσως βρίσκεται και μια αιτία για τις ταραχές του Νοέμβρη που συγκλόνησαν τη Γαλλία.

Τελευταία νέα από τα πανεπιστήμια

Εδώ Διαθέτει και podcasting και RSS για όποιον ενδιαφέρεται.

Εν τω μεταξύ, στη Σορβόννη (21.00 Ελλάδας): 20 κλούβες των CRS σταθμευμένες μπροστά από το Cluny, bd St Germain (μέχρι τη Maubert). 7 κλούβες διασκευασμένες με προφυλακτήρα ύψους 2 μέτρων. Η St Jacques αποκλεισμένη από τη rue des Ecoles και κάτω με κινητό σιδερένιο οδόφραγμα (τύπου Γένοβας).

Για να δούμε...

A demain!

La journée de mobilisation de la jeunesse contre le CPE et “la loi d’égalitédes chances” a été un succès avec environ 500 000 jeunes et dans une moindre mesure de salarié-es dans les 80 villes de l’Hexagone. Une mobilisation réussie qu’il convient de nunacer en raison de la forte répression policière. Plus de 400étudiant-es, jeunes précaires et chômeurs-ses ont été arrêté-es à Paris en fin de manifestation.

Une répression policière qui s’avère être la seule réponse du gouvernement De Villepin à la contestation sociale grandissante et légitime de toute la jeunessede ce pays en lien avec les salarié-es et les précaires. Une répression d’autant plus condamnable et forte qu’elle s’effectue avec des groupuscules d’extrême droite qui s’en prennent aux manifestants anti-CPE dans la rue mais aussi dans leurs lieux d’études.

Ces derniers soirs de rassemblement pour la réouverture du site inter-universitaire de la Sorbonne, nous avons pu remarquer la présence en toute impunité dans le quartier latin d’une centaine de militant-es d’extrême droite fortement armé-es qui se sont pris à plusieurs reprises à des jeunes manifestantsanti-CPE. Pas plus tard que ce soir, l’extrême droite a attaqué plusieurs jeunes anti-CPE dans la rue de la Harpe sous l’oeil bienvaillant des forces publiques. De la même manière, une centaine de militant-es d’extrême ont tenté en vain aujourd’hui de s’en prendre aujourd’hui aux étudiant-es grèvistes del’Université de Toulouse Murail.

On ne peut que s’interroger sur la présence entoute impunité de militant-es d’extrême droite fortement armé-es dans les mainfestations anti-CPE. Nous exigeons que la vérité soit établie sur ces attaques collectives envers les jeunes anti-CPE.

Nous exigeons la libération, le retrait de toutes les poursuites et condamnations des personnes arrêtées dans le cadre de cemouvement social. Nous appelons également toute la jeunesse à virer l’extrême droite des lieux d’études, de vie et de travail des étudiants, ainsi que dans la rue.

...και ένα παράδειγμα

Ενα θαυμάσιο παράδειγμα για το τι μπορεί να «δει» κανείς όταν μελετά τα πράγματα βαθύτερα από όσο τον αφήνει η «πρώτη κρίση», είναι το εξής παιχνίδι:

Σ’ένα περίεργο καζίνο μπορεί να παίξει κανείς δύο τραπέζια, το Α και το Β.
Το παιχνίδι στο Α συνίσταται στο να ποντάρει μαύρα ή κόκκινα σε μια ρουλέτα όπου υπάρχουν 500 μαύρα, 500 κόκκινα και 5 πράσινα νούμερα της μάνας. Μπορείς να ποντάρεις κάθε φορά μια μάρκα.

Στο Β είναι πιό περίπλοκο: όταν έρχεσαι με ένα ποσό από μάρκες, ο κρουπιέρης τις μετράει: αν ο αριθμός τους είναι πολλαπλάσιο του 3, σε καθίζει στη ρουλέτα Β1. Αν δεν είναι, σε καθίζει στη ρουλέτα Β2. Μετά από κάθε γύρο, αφού έχεις κερδίσει ή χάσει, σα ξαναρωτάει το ίδιο και ούτω καθεξής. Η ρουλέτα Β1 έχει 100 μαύρα 100 κόκκινα και 805 πράσινα νούμερα της μάνας. Η ρουλέτα Β2 έχει 250 μαύρα, 250 κόκκινα, 500 μαυροκόκκινα (όπου κερδίζεις ο,τι και να ποντάρεις) και 5 πράσινα νούμερα της μάνας. Και στο Β μπορείς να ποντάρεις κάθε φορά μια μάρκα.

Ο παίκτης παίρνει ένα μεγάλο ποσό από μάρκες, ας πούμε 10000 στην αρχή, και έχει δικαίωμα να παίξει τον ίδιο αριθμό (10000 στο παράδειγμα που φέραμε) παιχνίδια. Μετά κανονίζει τα χρέη του ή παίρνει τα κέρδη του και φεύγει.

Είναι προφανές οτι αν κάθεται συνέχεια στο πρώτο τραπέζι, θα χάσει. Είναι τόσο πιο σίγουρο όσο μεγαλύτερο το ποσό από μάρκες και άρα ο αριθμός των παιχνιδιών που θα παίξει.
Είναι λιγότερο προφανές, αλλά εξίσου αληθές, οτι θα βγει χαμένος κι αν στρωθεί στο Β παιχνίδι.

Τι θα γίνει όμως αν πηγαίνει εναλλάξ με τις μάρκες του, από το ένα παιχνίδι στο άλλο;
Φαίνεται απίστευτο, αλλά... ο παίκτης θα βγει κερδισμένος! Κι αυτό είναι τόσο πιο σίγουρο όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των παιχνιδιών που θα παίξει. Το ίδιο θα συμβεί κι αν, αντί να παίζει εναλλάξ, αποφασίζει με «κορώνα-γράμματα» σε πιό τραπέζι – Α ή Β – θα μεταφερθεί.

Τα παραπάνω ασύλληπτα γίνονται φανερά αν αναλύσει κανείς τα παίγνια με Μαρκοβιανές αλυσίδες...
Δίδαγμα; Να το βασανίζουμε λίγο παραπάνω!...

Προαπαιτούμενα για συζητήσεις με μπέρδεμα

Οι «ανταλλαγές» που παρακολούθησα σε κάποια ελληνικά μπλογκς με αφορμή το θάνατο του Μιλόσεβιτς, καθώς και κάποια άλλα, φαινομενικά άσχετα, ποστ, αναδεικνύουν ένα γενικό πρόβλημα, που εκφράζεται και ως όριο πολλών συζητήσεων για οποιοδήποτε θέμα.
Συχνά λοιπόν μια συζήτηση στομώνει όταν το παρατραβάμε με

1- τις απλουστεύσεις, που παίρνουν τον ευκολότερο δρόμο της «ψυχολογίζουσας ανάγνωσης» της Ιστορίας. Τα αίτια τούτης ή της άλλης τροπής ή κατάστασης ανάγονται στα πάθη, βλέπε τους χαρακτήρες, ορισμένων, πολύ λίγων, ανθρώπων παραβλέποντας οτι η αντίστροφη σχέση είναι πολύ ισχυρότερη. Κατά βάθος η αντίληψη αυτή δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε μια μανιχαϊστική μεταφυσική αντίληψη αρετής/κακίας, που πολύ προσεγγίζει τον πυρήνα της στρωσιανής-νεοσυντηρητικής ιδεολογίας, και πολύ απέχει ήδη από πιό επεξεργασμένες θεολογικές θεωρήσεις βασισμένες πχ στην έννοια του «κατέχοντος» στον Απ. Παύλο.

2- την ψευδαίσθηση οτι είναι δυνατή μια απόλυτα αντικειμενική καταγραφή ενός ιστορικού γίγνεσθαι του οποίου είμαστε μέρος, που παραπέμπει σε πολιτικές οντολογίες με συμμετρικές σχέσεις τύπου «φίλος-εχθρός», αλά Σμιτ (ή Κονδύλη), που «φτωχαίνουν» υπερβολικά την πραγματικότητα την οποία υποτίθεται οτι καταγράφουν.

3- τη διαρκή επίκληση της πολυπλοκότητας των πραγμάτων ως την έσχατη και μόνη αλήθεια που μπορούμε να πούμε για τα πράγματα αυτά.
Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, το μόνο σίγουρο είναι οτι αν δε δούμε «όλο το ταμπλώ» θα παραπλανηθούμε. Ο «ιστορικός της πράξης» αλλά και ο «πρακτικός ιστορικός» μπορεί να ξεκινήσει από την εξής βάση: η Γιουγκοσλαβία ήταν από την ίδρυση της ΟΣΔΓ και για 30 χρόνια μια ειρηνική χώρα (μπορεί κανείς να συμπληρώσει ένα σωρό «διορθώσεις» σ’αυτή τη διαπίστωση, χωρίς να την αναιρέσει ουσιαστικά). Το 2006, η Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει. Τι συνέβη στο ενδιάμεσο διάστημα;

Ελπίζω να βρω σύντομα χρόνο να παραθέσω εδώ την εκδοχή μου.

Μέχρι τότε, δίκην παραβολής, το ποστ που ακολουθεί.

Western Balkans - Balkans Western...

Στο θέμα του θανάτου τού Μιλόσεβιτς και τις αντιδράσεις του ελληνικού πολιτικού κόσμου αναφέρονται ήδη μερικά πόστ σε ελληνικά ιστολόγια (πρόφτασα να δω το σχετικό κομμάτι της Μιραντολίνας του Σπασίκλα και στο reality tape).

Σταχυολογώ τίτλους σημερινών άρθρων στο διεθνή Τύπο για το θέμα. Ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη για τις αδεξιότητες της μετάφρασης.

Ελβετία

Neue Zürcher Zeitung: "Το τελευταίο χτύπημα τού Μιλόσεβιτς". Η ντελ Πόντε θεωρεί ενδεχόμενη την αυτοκτονία. Εικοτολογίες για τα αίτια του θανάτου του.

Γερμανία
Tagesspiegel: (Μιλόσεβιτς) Θρύψαλλα της εξουσίας.

Die Zeit: Ανθρωπος του παρελθόντος.

Frankfurter Allgemeine Zeitung: Η νεκροψία θα διαλευκάνει τις αμφιβολίες για την αιτία θανάτου.

Süddeutsche Zeitung: Η σορός του Μ. θα νεκροτομηθεί σήμερα.

Γαλλία

Le Figaro: Πολεμική γύρω από το θάνατο του Μιλόσεβιτς

Le Monde: Το ΔΠΔ για την πρώην Γιουγκοσλαβία κατακρίνεται μετά το θάνατο του Μιλόσεβιτς. (Οταν ανοίγει το άρθρο, άλλος τίτλος: Το ΔΠΔ σε δύσκολη θέση μετά το θάνατο του Μ.)

Libération: Το Δ. σε δύσκολη θέση μετά το θάνατο του Μιλόσεβιτς.

Βρεττανία

Independent: Χλεύαζε το δικαστήριο κι έκανε τον κόσμο να ξεχάσει αυτούς που υπέφεραν (κι άλλα δύο άρθρα "ισότιμα")

The Guardian: ο Σ.Μ. πεθαίνει στη φυλακή (Οταν ανοίγει το άρθρο, άλλος τίτλος: ο Μ. πεθαίνει μόνος ενώ η Ιστορία ζητά δικαιοσύνη)

Ρωσία

Странa.Ru (δικτυακός τόπος): «Ο Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε!». Ανταπόκριση από το Βελιγράδι. Ο πρώην πρόεδρος Μ. (...) απεβίωσε από καρδιακή προσβολή. Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται οτι δολοφονήθηκε είτε εξωθήθηκε στο θάνατο (...)

Τα περισσότερα από τα παραπάνω σάιτς συνοδεύουν τα άρθρα από μίνι ντοσσιέ με διάφορα υλικά για το Μιλόσεβιτς. Χτες για παράδειγμα η Μοντ είχε μια εμετική βιογραφία από έναν σέρβο συγγραφέα, τον Βίντοσαβ Στεφάνοβιτς την οποία έβγαλε σήμερα.

Φυσικά η σταχυολόγηση αυτή είναι ελλιπής και υποκειμενικά προσδιορισμένη - αυτά ξέρω, αυτά έψαξα. Αφησα επίσης τα περισσότερο ηλεκτρονικά ΜΜΕ (BBC, Deutsche Welle...) απέξω γιατί η προτεραιότητα στην ενημέρωση (αντί της ανάλυσης) κάνουν τα περιεχόμενά τους υπερβολικά "ρευστά".

Ωστόσο, δεν είναι εντυπωσιακή η ευθυγράμμιση του γαλλικού Τύπου στην προβολή της κριτικής στη Χάγη; Δεν είναι εξίσου εντυπωσιακός ο συντονισμός των βρεττανικών φύλλων στην προβολή της τερατώδους προσωπικότητας του μακαρίτη;

Δεν είναι εξώφθαλμη η κόντρα του ρώσικού μέσου στην κυβέρνηση της Σερβίας-Μοντενέγκρο;

Το ποιός υπήρξε ο ρόλος του Μιλόσεβιτς συζητείται ήδη ευρέως, και στην ελληνική μπλογκόσφαιρα και παντού στο "δημόσιο χώρο". Η Ιστορία θα δώσει την οριστική απάντηση - να σημειώσω μόνο οτι

1. (για μεθοδολογικούς σκοπούς) ο Μιλόσεβιτς δεν κυβέρνησε μόνος του, οτι πλέον όλοι οι οι ντόπιοι "πρωταγωνιστές" της γιουγκοσλαβικής τραγωδίας είναι νεκροί (με την εξαίρεση του Γλιγκόροφ) αλλά αρκετοί δευτεραγωνιστές (Σέσελι, Ντράσκοβιτς...) παίζουν ακόμη ενεργό ρόλο.

2. ο μακαρίτης υπήρξε (δυστυχώς) χαρισματικός. Οσοι δεν πείθονται, ας διαβάσουν το παρακάτω απόσπασμα από το λόγο του το 1989 στο Κόσσοβο, που θεωρείται ορόσημο στην κλιμάκωση της βίας που οδήγησε στον πόλεμο και τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς:

"Ποτέ η Σερβία δεν κατοικήθηκε μόνον από Σέρβους. Σήμερα ζούν σε αυτή, ακόμα περισσότερο από παλιότερα, πολλοί πολίτες άλλων εθνών κι εθνοτήτων. Αυτό δεν συνιστά μειονέκτημα για τη χώρα. Ατίθετα, είμαι ειλικρινά πεισμένος οτι αυτό είναι πλεονέκτημα (...) Η Γιουγκοσλαβία είναι μια πολυεθνική κοινότητα και δεν μπορεί να επιβιώσει παρά μόνον μέσα από την πλήρη ισότητα όλων των εθνών που τη συγκατοικούν. Οι εχθροί αυτών των κοινοτήτων, εσωτερικοί ή εξωτερικοί, το γνωρίζουν καλά αυτό, και γενικά επικεντρώνουν όλη την ανατρεπτική τους δραστηριότητα στην εμβάθυνση των εθνοτικών συγκρούσεων."

3. Οι παραπάνω εξώφθαλμοι συντονισμοί, οι "γραμμές" των ευρωπαϊκών "εφημερίδων κύρους" με αφορμή το θάνατο του Μιλόσεβιτς, ένα πράγμα δείχνουν: οτι παραμένουν ενεργότατες οι πολιτικές επιδιώξεις των μεγάλων Δυνάμεων στο σημερινό πτώμα της Γιουγκοσλαβίας (που έχει μετονομασθεί πλέον σε Δυτικά Βαλκάνια)... Ακόμα ένας λόγος να μην κοιτάξει κανείς με αθώο μάτι τις επερχόμενες εξελίξεις της ανεξαρτητοποίησης τού - υπό τον (κατά Χάγη!) εγκληματία πολέμου, Τσέκου - Κόσσοβου. Υπό την υψηλή επίβλεψη της ανθρωπιστικής βάσης Bondsteel...

Αντιγραμμένο από τον "Ημίαιμο"

Το TRISAN εξόκειλε πριν δυό μήνες στην ωραιότερη παραλία της Θάσου.

Γεμάτο μπαμπακόσπορο. Δεν είναι δα και κανένα «θηρίο» της θάλασσας.Στη ναυτική ορολογία θα το λέγαμε «τραμπάκουλο», μεταμοντέρνο «λίμπερτυ», καραβάκι, δηλαδή, που παρακαλούσε να αποσυρθεί αλλά με την κατάσταση των ΝΑΤ (Ναυτικών Ασφαλιστικών Ταμείων) διεθνώς, όλο και παρέτεινε τον ενεργό του βίο, μέχρι που αγανάκτησε και αποφάσισε να δώσει τέλος στη σταδιοδρομία του εκεί στη μαγευτική ΘΑΣΟ.
Θα ήταν ακόμη μία θλιβερή ιστορία ναυαγίου (όπως όλα τα ναυάγια) αν δεν υπήρχε και η οικολογική διάσταση –που είναι μάλλον τουριστικοοικονομική- αφού το ναυάγιο «ρυπαίνει» και «μολύνει» την καλοκαιρινή αγελάδα με το γάλα για την εντόπια οικονομία, με τις διαρροές λαδιών, πετρελαίων κλπ, και με τον μουχλιασμένο, πια, βαμβακόσπορο να βρωμάει χυδαία.

Υπάρχουν όμως κι άλλες παράμέτροι που φαίνονται μικρολεπτομέρειες αλλά είναι άκρως αποκαλυπτικές για το τι επιφυλάσσει η Φύση όταν παραβιάζεις την διαχρονική ισορροπία της.

Αντιγράφω: «….άρχισε ήδη να παρατηρούνται αλλαγές στην ακτογραμμή. Η άμμος συγκεντρώνεται γύρω-γύρω από το ναυάγιο, απογυμνώνοντας άλλα σημεία της ακτής….»
Ένα τόσο δα καραβάκι, 500-700 τετραγωνικά μέτρα, 1000-2000 τόνων, άλλαξε τη συμπεριφορά της θάλασσας. Και σε δυό μήνες έχουμε:

Αλλαγές στην ακτογραμμή.

Απογύμνωση σημείων της ακτής και συγκέντρωση της άμμου γύρω από το ναυάγιο.
Για σκεφτείτε.

Πεντακόσια στρέμματα (πεντακόσιες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα) διάδρομος προσγείωσης του αεροδρομίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ένα καράβι 7.500.000 τόνων (επτάμισυ εκατομμυρίων τόνων) ναυαγισμένο ως επέκταση μέσα στη θάλασσα.
Και, λένε, "τι να τις κάνουμε τις μελέτες; τις επιπτώσεις θα τις αντιμετωπίζουμε κατά την κατασκευή και όπως αυτές θα παρουσιάζονται".

Οι Αλήτες!

Από το μπλόγκ του Ημίαιμου.