Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από την οικονομική ζωή του ευρωπαϊκού καπιταλισμού

...οι πομπές χωρίς παραπομπές προς το παρόν, ελλείψει χρόνου.

1. Το γαλλικό δημόσιο χρέος ξεπέρασε το ψυχολογικό φράγμα των 2 τρις.

2.  Τις τελευταίες δύο βδομάδες, κυκλοφόρησαν δύο βιβλία αφιερωμένα στο «γερμανό ασθενή»:
α)Marcel Fratzscher: Die Deutschland-Illusion. Warum wir unsere Wirtschaft überschätzen und Europa brauchen. (250 Seiten, Hanser Verlag.) O M.F. είναι πρόεδρος του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικής έρευνας.
β) Olaf Gersemann: Die Deutschland-Blase. Das letzte Hurra einer großen Wirtschaftsnation (320 Seiten, DVA Verlag.) O O.G. είναι οικονομικός αρχισυντάκτης της Die Welt.

3.  Οι κυρώσεις στη Ρωσσία συνετέλεσαν στην υποτίμηση του ρουβλίου κατά 14,63%[*] έναντι του ευρώ και 15,26%[*] έναντι του δολλαρίου, από τις αρχές του έτους. Όμως αυτό συνετέλεσε με τη σειρά του στη μείωση κατά 13% των γερμανικών εξαγωγών στη Ρωσσία, κυρίως αυτοκινήτων και εργαλειομηχανών κατά τους πρώτους 3 μήνες του έτους. Οι ρωσσικές εξαγωγές στη Γερμανία αυξήθηκαν 5% την ίδια περίοδο. Αποτέλεσμα: για πρώτη φορά εδώ και καιρό, και παρά τη συνολική άνοδό τους, οι γερμανικές εξαγωγές συνέβαλαν αρνητικά στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας το πρώτο τρίμηνο του 2014.

4. Μελέτη των επενδύσεων σε εξοπλισμό (σταθερό κεφάλαιο) στις κυριότερες ευρωπαϊκές οικονομίες, καταδείχνει τη γερμανική υστέρηση που τοποθετείται στο ίδιο περίπου επίπεδο με τη Γαλλία, καθώς και την απώλεια επαφής της Ιταλίας και της Ισπανίας. Ιδιαίτερα η Ιταλία παρουσιάζει τραγική εικόνα με όλο και παλαιότερο εξοπλισμό. Η μελέτη αναφέρεται στα 2007 με 2012 και διεξήχθη από το γαλλικό πρώην commissariat au plan. Άλλη μελέτη από Ιταλούς οικονομολόγους αναδεικνύει τον κορεσμό της οργανικής σύνθεσης κεφαλαίου σε όλη την Ευρώπη, μελετώντας το δείκτη λόγος ανάπτυξης/επενδύσεων σε αποπληθωρισμένες τιμές την τελευταία εικοσαετία. Η Ρωσσία, η Κίνα αλλά και οι ΗΠΑ φαίνονται πολύ καλύτερα από την άποψη αυτή.

5. Οι κυκλικές κρίσεις του καπιταλισμού βαθαίνουν και πλαταίνουν, όπως αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο από την επεξεργασία των δεδομένων των ροών κεφαλαίου που επιχειρεί με πρωτότυπη ποσοτική μεθοδολογία, μελέτη οικονομολόγων της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.

6. Επιτακτική η ανάγκη για τη Ρωσσία να ανανεώσει την τεχνική βάση που κληρονόμησε από την ΕΣΣΔ και έχει ήδη φτάσει στα όριά της. Οι Ρώσσοι έχουν φιλόδοξο πρόγραμμα, καίγονται όμως για επενδύσεις, όπως δήλωσε ο Ραγκόζιν σε τηλεοπτική συνέντευξη. Ο ίδιος εξήγησε οτι η Ουκρανία είναι τελειωμένη υπόθεση, ειδικά η ανατολική, με το πρόγραμμα μεταφοράς όλων των αποκεντρωμένων στο πρώην σοβιετικό έδαφος παραγωγικών δραστηριοτήτων στη Ρωσσία και τον εκσυγχρονισμό τους. Η μόνη επιλογή που διαγράφεται, είναι το κλείσιμο των βιομηχανιών στην ανατολή και η απορρόφηση/μοίρασμα του εξειδικευμένου ή μη  εργατικού δυναμικού μεταξύ Ρωσσίας και Δύσης.
Συμπληρώνω οτι  μέχρι το καλοκαίρι, δουλεύαν ορισμένοι στρατηγικοί τομείς του ρωσοουκρανικού εμπορίου, που περιλάμβαναν την παράδοση τμημάτων ατομικών αντιδραστήρων από την Ουκρανία στη Ρωσσία, καθώς και την παράδοση ανταλλακτικών πολεμικού οπλισμού του Ουκρανικού στρατού από τη Ρωσσία...

[*] 6/10/14: Περαστικός (ίσως ευκαιριακά) από δω προτίμησε να επισημάνει, σε άλλο μπλογκ, οτι οι μεταβολές στην ισοτιμία του ρουβλιού από τις αρχές του έτους δεν κολλούσαν με τα γνωστά στοιχεία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από δική μου απροσεξία, φορτώθηκα το λάθος της dépêche AFP απ'όπου το μετέφερα. Το δίκιο μου δεν μπορώ να το βρω γιατί δεν κράτησα ούτε αυτό το λινκ ούτε όλα τα υπόλοιπα των δημοσιευμάτων στα οποία στηρίχθηκε το σημείωμα. Φυσικά δεν υπήρχε εκεί καμμία μεθοδολογία υπολογισμού (συγκρίνουμε μέση ισοτιμία περιόδου με αρχές του έτους; μέσες τιμές διαδοχικών τριμήνων; διαμέσους;) και οι ίδιες οι καμπύλες δίνουν οπτικά ακριβέστερη αίσθηση απ'ο,τι οι αριθμοί. Ωστόσο από τη χονδρική εκτίμηση των επίσημων δεδομένων που κοίταξα τώρα μου φαίνεται ως λάθος πληκτρολογίου του συντάκτη του AFP, δηλαδή με ένα 1 μπροστά τα νούμερα φαίνονται τίμιοι εκτιμητές. Στην περίπτωση αυτή η πτώση των γερμανικών εξαγωγών στη Ρωσσία έχει ευθεία συσχέτιση μεγέθους με την υποτίμηση του ρουβλιού την αντίστοιχη περίοδο.

Ουκρανία: είναι δυνατή η ειρήνη του καπιταλισμού;

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, στην ιδιωτική του κατοικία στη Γενεύη, ο πολύς Klaus Schwab (του φόρουμ του Νταβός) υποδέχθηκε εκλεκτό κόσμο: μεταξύ άλλων ήταν εκεί ο Joe Kaeser της Siemens, ο Kurt Bock της BASF, η Indra Nooyi από την Pepsico, ο German Gref της Sberbank με τον  Kostin της VTB, ο Πίντσουκ κι ο Ταρούτα.

Θεωρούμε περιττή την παράθεση πληροφοριών για τους προσκεκλημένους: αναμένουμε να εμπιστευτεί  ο αναγνώστης την εκτίμηση οτι επρόκειτο για σύναξη σημαντικών φορέων σημαντικών συμφερόντων του γερμανικού, αμερικανικού, ρωσσικού και ουκρανικού καπιταλισμού.

Όλοι αυτοί κατέληξαν, σε εγκάρδια ατμόσφαιρα, σε πλάνο δέκα σημείων για μια ειρηνική προοπτική στην Ουκρανία, που μπορεί να ειδωθεί και ως εφαρμογή της «ρεαλιστικής» προσέγγισης Κίσσιγκερ: καντονοποίηση/ελβετοποίηση της Ουκρανίας, πρόσδεση στην ΕΕ και στην Ευρασιατική Ένωση. Γι αυτό το πλάνο ο Πούτιν θα ήταν έτοιμος να αφήσει τη Νοβορωσσία στα χέρια κάποιου κατάλληλου ολιγάρχη, καλύπτοντας το πνίξιμο του λαϊκού ξεσηκωμού με την εποικοδομητική διαμαρτυρία μιας εθνικιστικής αντιπολίτευσης κάποιων υποδυόμενων φιλομοναρχικών σαν τον Στρελκόφ...

Αυτοί ειναι οι Ταρούτα,  Πίντσουκ, Πούτιν και Στρελκόφ. Αυτοί είναι οι Καίζερ και Μποκ.

Αλλά δεν είναι αυτά τα πράγματα.

Dissident Boss

Dies ist kein Herbst wie jeder andere. Vielmehr liegt Krieg in der Luft. Dieser Herbst erinnert mich an den Herbst 1939, den ich sehr lebhaft in Erinnerung habe. Ich war damals 13. Mein Vater hatte jenen Krieg jahrelang vorhergesagt, der uns 7 Millionen Tote brachte, das ganze Land zerstörte und uns beschränkte auf die Hälfte unseres Reichsgebietes.

So auch jetzt. Als Frau Merkel Kanzlerin wurde, erhöhte sie als erstes die Mehrwertsteuer auf 19 %. Tausende Kleinbetriebe gingen über die Wupper. Heute lässt sie uns durch Frau Nahles trösten, es gäbe doch immer mehr Arbeitsplätze. Das aber hilft nur scheinbar. Denn die Kaufkraft eines jeden von uns sinkt. Deshalb ist Schäuble, der sich damals wegen einer Bargeldaffäre von Amts wegen schämen musste, inzwischen zweiter Tröster geworden. Heute versucht er uns vergessen zu machen, dass wir bis zum 8. Juli dieses Jahres für seinen Staat gearbeitet haben – entschieden zu lange. Er tröstet uns damit, sein Staat mache keine neuen Schulden mehr. Auch das ist falsch. Denn der Staat erspart sich durch seine Null-Zins-Politik mindestens € 60Mrd an Zinsen pro Jahr, aber dieses Geld geht uns an unseren Sparguthaben verloren. Nein, so geht es nicht weiter.

Jetzt stehen abermals Milliarden über Milliarden an, um der Ukraine „zu helfen.“ Dafür gibt es weder eine Rechtsgrundlage noch einen politischen Anlass. Die Ukraine ist nicht Mitglied der EU, und unser Steuergeld dafür zu verwenden, dass in Kiew weiterhin Nazis regieren können, verstößt gegen unser Grundgesetz.

Nein, wir müssen Merkel, Gabriel & Co klarmachen, dass sie sich und uns von der Kriegstreiberei der Amerikaner lossagen müssen. Diese überfallen seit einem Jahrzehnt andere Staaten. Das ist ihre Sache. Der Durchschnittsbürger in Amerika aber hat kein würdiges Leben mehr. Im letzten Jahr kaufte er für sein Auto nur noch ein Drittel des Sprits wie 1998, wobei er aber für den Liter den 14 fachen Preis bezahlen musste. Wenn die Amerikaner die zahllosen Kriege ihrer Regierung mit solchen persönlichen Einbußen bezahlen wollen, ist das ihre Sache. Wir aber müssen und wollen auf solche Eskapaden nicht eintreten. Wir wollen Frieden und schon gar keinen Krieg mit Russland, der mit Sicherheit das Ende Deutschlands und der Deutschen bedeuten würde. Mir ist unfassbar, dass Merkel, Gabriel & Co. es dahin haben kommen lassen.

Von Dieter Speermann, früheren Thyssen-Vorstandschef

Veröffentlicht am 15. September 2014 von Geolitico .

...und die andere

Imperialismo e "Anticristo"

Engraçado...

Λίγα συνοπτικά στοιχεία για τον Ρωσσικό καπιταλισμό

Οι ρώσσοι κεφαλαιοκράτες, με τη γρήγορη συγκρότησή τους σε αστική τάξη κατά τη δεκαετία της παλινόρθωσης (του '90) αποτέλεσαν καρπό μιας πρωτοφανούς διαδικασίας γένεσης, ως προϊόν συμπαραγωγής με το κράτος τους.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, όπως και η γενική ταυτότητα του κοινωνικοοικονομικού τους πλαισίου ως κρατικομονοπωλιακή καπιταλιστική οικονομία, απομένουν να μελετηθούν, όσο κι αν είναι ελκυστική η προοπτική απαλλαγής από τον κόπο αυτό με την καταφυγή σε εύκολες ιστορικές παρομοιώσεις (όπως αυτή με το λεγόμενο κρατικό καπιταλισμό).
Τέτοια σχήματα μπορεί να έχουν τη χρησιμότητά τους ως τίτλοι - το να υποκαταστήσουν όμως τη συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης, που για να γίνει απαιτεί «όλα τα στοιχεία» (για να παραφράσουμε το Λένιν), οδηγεί κατευθείαν σε μετωπική με τον τοίχο της πραγματικότητας και σε περιθωριοποίηση, ή στην καλύτερη περίπτωση συντριβή από τον αντίπαλο.

 Όποιος έχει να διαθέσει χρόνο και ενδιαφέρεται για το θέμα, ας προσπαθήσει καλύτερα να συμβάλλει σε αυτό το πιεστικό καθήκον, αντί να τροφοδοτεί αεροβατούσες συζητήσεις.

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ 

Από την άποψη του ονομαστικού ΑΕΠ, η Ρωσσία είναι σήμερα στα μεγέθη της Ιταλίας (8η παγκοσμίως), γίνεται όμως 5η και λίγο μεγαλύτερη από τη Γερμανία αν υπολογιστεί η αγοραστική δύναμη του ΑΕΠ. Μια σειρά από άλλα «φυσικά» οικονομικά μεγέθη και ποιότητες, από τον αριθμό διαστημικών εκτοξεύσεων ώς το μήκος του εξηλεκτρισμένου σιδηροδρομικού δικτύου συνάδουν με τη γενική εικόνα του πειρατή που έκανε ρεσάλτο σε μια υπερδύναμη. Μπορεί λοιπόν κανείς ν'αρχίσει τη γνωριμία με την πραγματικότητα του ρωσσικού καπιταλισμού από τις παρακάτω λίστες, που βρέθηκαν πανεύκολα στο γουέμπ:

α,Σημαντικοί κρατικοί επιχειρηματικοί όμιλοι στη Ρωσσία (2011)
β.Σημαντικοί ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι στη Ρωσσία (2011)
γ.Σημαντικοί ρωσσικοί χρηματιστικοί όμιλοι (2011)

Ενδιαφέρουσες είναι και οι επόμενες που σκιαγραφούν την παρουσία του ρωσσικού κεφάλαιου στην Ουκρανία
-Σημαντικές ρωσσικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ουκρανία (2010)
-Σημαντικοί ρωσσικοί χρηματιστικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στην Ουκρανία (2011)

Μια χονδροειδής αποτύπωση του καπιταλιστικού συμπλέγματος δίνεται στους εξής χάρτες συμμετοχών (στοιχεία 2013-2014, πηγή).
Βιομηχανικό κεφάλαιο
 
Τράπεζες/Χρηματιστικοί όμιλοι
 
Ενέργεια
 
Υδρογονάνθρακες
 
Ασφάλειες

Για να βοηθήσουμε την πρώτη ανάγνωση του διαγραφόμενου τοπίου δίνουμε τα εξής highlights:

• 0) Το κράτος είναι ο πρώτος μονοπωλιστής, κατέχοντας Sberbank, VTB, Rosneft, Gazprom, Σιδηροδρόμους κ.α.

• 1) Ο βιομηχανικός όμιλος Gazprom κατέχει τη Gazprombank και το συνταξιοδοτικό "Gazfond" (που δεν ανήκει στο στενό δημόσιο τομέα). Επίσης τον ασφαλιστικό όμιλο "SOGAZ" και ελέγχει το μάνατζμεντ της "Leader" (επενδυτικό-συνταξιοδοτικό ταμείο).

• 2) Ο γνωστός «ολιγάρχης» Vekselberg κατέχει το Renova Holding (με έδρα τις Μπαχάμες), στο οποίο ανήκει ο ρωσσικός όμιλος εταιριών "Renova", που κατέχει τη "Metcombank" και το μεγάλο της συνταξιοδοτικό ταμείο. Ταυτόχρονα ο εν λόγω τραπεζικός όμιλος κατέχει τη μονάδα έγχρωμης μεταλλουργίας "Kamensk-Ural Plant of Non-Ferrous Metals", την κατασκευαστική KORTROS, εταιρία χαρτοφυλακίου που ελέγχει τοπικά αεροδρόμια, έχει ποσοστό ελέγχου στην "Acad" και την Ural Turbine Works, και λοιπές εταιρίες. Ο Vekselberg κατέχει επίσης μέρος της "Rusal" (συνιδιοκτήτης της "Norilsk Nickel").

• 3) Οι Alisher Usmanov, Vladimir Skoch και Farhad Moshiri κατέχουν μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες χαρτοφυλακίου επιχειρήσεων μεταλλευτικών και μεταλλουργικών δραστηριοτήτων, τη "Metalloinvest", που κατέχει μεταξύ άλλων την επιχείρηση κατεργασίας ορυκτών Lebedinsky Mikhailovsky, την χαλυβουργική Oskol Electric Steel Works, την "Ural Steel" και άλλες βιομηχανικές επιχειρήσεις. Έχουν επίσης τη δική τους τράπεζα (Round).

• 4) Είναι δύσκολο ν'απαριθμηθούν οι επιχειρήσεις που βρίσκονται στον έλεγχο και την κατοχή του Prokhorov. Μεταξύ άλλων, μέσω της Onexim Holdings Ltd (Κύπρος), κατέχει την εταιρία LEDs "OptoGaN", την κατασκευαστική Opin, τον πάροχο ενεργειακού δικτύου "Quadra", και πολυάριθμα ΜΜΕ. Ταυτόχρονα του ανήκει η μεγάλη τράπεζα "Renaissance Credit", η επίσης μεγάλη επενδυτική "Renaissance Capital", καθώς και μέρος του κολοσσού "Rusal".

• 5) Ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Ρωσσία, ο Vladimir Yevtushenko διαθέτει πακέτο ελέγχου (64.2%) στη μετοχική σύνθεση της γνωστής και στην Ελλάδα AFK "Sistema", 89% της Bashneft και 92% του δικτύου διανομής ΗΕ της Μπασκιρίας. Επίσης δίκτυο από ΜΜΕ και αλυσίδες καταστημάτων λιανεμπορίου.

• 6) Ο Deripaska κατέχει την εταιρία χαρτοφυλακίου "Basic Element", που με τη σειρά της κατέχει την "Ingosstrakh", την τράπεζα "Union", το συνταξιοδοτικό ταμείο "Social" καθώς και μεγάλο πλήθος επιχειρήσεων στον κλάδο μηχανοκατασκευών και engineering, κατασκευαστικές και εταιρία χαρτοφυλακίου συμμετοχών σε αγροκτηνοτροφικές επιχειρήσεις.

• 7) Ο βασιλιάς της βότκας Roustam έχει την "Russian Standard", που κατέχει τράπεζα, ασφαλιστική, και φυσικά πολυάριθμες μονάδες παραγωγής οινοπνεύματος.

• 8) Ο Agalarov κατέχει το κονσέρν Crocus Group, μέρη του οποίου είναι η κατασκευαστική "Crocus", η εφοδιαστική (logistics) "Crocus-Logistic" και η "Crocus Bank."

• 9) Οι ρωσσικοί σιδηρόδρομοι εκτός των κυρίων δραστηριοτήτων τους, κατέχουν το συνταξιοδοτικό "Welfare", και μεγάλο μέρος της επενδυτικής τράπεζας "KIT Finance".

• 10) Ο Dmitry Pumpyanskiy μέσω του ομίλου "Ekaterinburg" κατέχει το 98% της "SKB-Bank", και συμμετέχει στην TMK Steel Ltd με το πλειοψηφικό 71,1%.

• 11) Ο Anatoly Sedykh κατέχει το 80% του κεφαλαίου της United Metallurgical Company (χαλυβδόφυλλα, τροχήλατο υλικό για σιδηροδρόμους κτλ), καθώς και 60% της Metallinvestbank.

• 12) Στον Mikail Shishhanov ανήκει σχεδόν εξολοκλήρου (98,6%) η "Binbank" και το 95% της κατασκευαστικής "Inteko".

• 13) Οι Alekperov και Leonid Fedun συμμετέχουν στη "LUKOIL" και τον όμιλο "Capital", που κατέχει την τράπεζα "Petrokomerts." Ο Alekperov έχει ακόμα συμφέροντα στη χρηματιστική "Uralsib" (που μεταξύ άλλων είναι ιδιοκτήτης της ομώνυμης τράπεζας).

• 14) Η κρατική Vneshtorgbank κατέχει την κατασκευαστική "VTB-Development".

• 15) Η κρατική Sberbank διαθέτει τη μονάδα συναρμολόγησης αυτοκινήτων "Derveis" στο Cherkessk, τις κατασκευαστικές "Krasnaya Polyana", "Rublyovo-Arkhangelsk" και άλλες.

• 16) Η "Rosneft" (τμήμα της "Rosneftegaz") κατέχει την Πανρωσσική Τράπεζα Περιφερειακής Ανάπτυξης.

• 17) Η τράπεζα MDM Bank κατέχει την "Siberian Coal Energy Company".

• 18) Η εταιρία χαρτοφυλακίου "Guta" κατέχει τη "Guta-Bank," καθώς και 15 εργοστάσια ζαχαρωδών, ξενοδοχεία, νοσοκομεία και κατασκευαστικές.

• 19) Η εταιρία χαρτοφυλακίου "Don invest" συμπεριλαμβάνει την ομώνυμη τράπεζα, μονάδες μηχανοκατασκευών, μέσων μεταφοράς και βιομηχανίες τροφίμων.

• 20) Η εταιρία χαρτοφυλακίου JSC τον τεχνολογικό όμιλο Altai, τη Λαϊκή Βιομηχανική Τράπεζα και ευρύ φάσμα βιομηχανιών.

ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Εν κατακλείδι, η σύμφυση του τραπεζικού με το βιομηχανικό κεφάλαιο είναι προφανής, καθώς και η συγκέντρωσή του σε μια χούφτα κεφαλαιοκρατών. Όμως, μια μεγάλη διαφορά από τη σημερινή ιμπεριαλιστική Δύση, είναι οτι η διαδικασία της συγκέντρωσης/συγκεντροποίησης καθοδηγήθηκε από τη βιομηχανία - ήταν άλλωστε αυτή η συγκεντρωμένη υποδομή η οποία αρχικά αλώθηκε, οι τράπεζες είχαν πολύ διαφορετικό ρόλο στο σοσιαλισμό.

Πρέπει ν'ανατρέξουμε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και τη γέννηση του ιμπεριαλισμού για να δούμε την κυριαρχία του ίδιου προτσές στη Δύση, χωρίς να σημαίνει οτι το φαινόμενο εξέλιπε στη σημερινή εποχή - αρκεί να δει κανείς πχ τις τραπεζικές δραστηριότητες της General Electric. Στη Ρωσσία έχουμε επίσης περιπτώσεις που τράπεζες συγχωνεύτηκαν με βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Η συγκέντρωση χρηματιστικού κεφαλαίου πάντως συνολικά υπολείπεται του Δυτικού καπιταλισμού, και της Κίνας. Όσο και αν η κατάσταση άλλαξε αλματωδὠς από την πρώτη κρίση του 98. Μόνον ο κρατικός καπιταλιστής βρίσκεται στα μέτρα συγκέντρωσης της Δύσης.

 (Βασισμένο σε αυτό)

Triunfarán las ideas justas o triunfará el desastre

La sociedad mundial no conoce tregua en los últimos años, particularmente desde que la Comunidad Económica Europea, bajo la dirección férrea e incondicional de Estados Unidos, consideró que había llegado la hora de ajustar cuentas con lo que restaba de dos grandes naciones que, inspiradas en las ideas de Marx, habían llevado a cabo la proeza de poner fin al orden colonial e imperialista impuesto al mundo por Europa y Estados Unidos.

En la antigua Rusia estalló una revolución que conmovió al mundo.

Se esperaba, que la primera gran revolución socialista tendría lugar en los países más industrializados de Europa, como Inglaterra, Francia, Alemania y el Imperio Austrohúngaro. Ésta, sin embargo, tuvo lugar en Rusia, cuyo territorio se extendía por Asia, desde el norte de Europa hasta el Sur de Alaska, que había sido también territorio zarista, vendido por unos dólares al país que sería posteriormente el más interesado en atacar y destruir la revolución y al país que la engendró.

La mayor proeza del nuevo Estado fue crear una Unión capaz de agrupar sus recursos y compartir su tecnología con gran número de naciones débiles y menos desarrolladas, víctimas inevitables de la explotación colonial. ¿Sería o no conveniente en el mundo actual una verdadera sociedad de naciones que respetara los derechos, creencias, cultura, tecnologías y recursos de lugares asequibles del planeta que a tantos seres humanos les gusta visitar y conocer?¿Y no sería mucho más justo que todas las personas que hoy, en fracciones de segundo se comunican de un extremo a otro del planeta, vean en los demás un amigo o un hermano y no un enemigo dispuesto a exterminarlo con los medios que ha sido capaz de crear el conocimiento humano?

Por creer que los seres humanos podrían ser capaces de albergar tales objetivos, pienso que no hay derecho alguno a destruir ciudades, asesinar niños, pulverizar viviendas, a sembrar terror, hambre y muerte en todas partes. ¿En qué rincón del mundo se podrían justificar tales hechos? Si se recuerda que al final de la masacre de la última contienda mundial el mundo se ilusionó con la creación de las Naciones Unidas, es porque gran parte de la humanidad la imaginó con tales perspectivas, aunque no estuviesen cabalmente definidos sus objetivos. Un colosal engaño es lo que se percibe hoy cuando surgen problemas que insinúan el posible estallido de una guerra con el empleo de armas que podrían poner fin a la existencia humana.

Existen sujetos inescrupulosos, al parecer no pocos, que consideran un mérito su disposición a morir, pero sobre todo a matar para defender privilegios bochornosos.
Muchas personas se asombran al escuchar las declaraciones de algunos voceros europeos de la OTAN cuando se expresan con el estilo y el rostro de las SS nazis. En ocasiones hasta se visten con trajes oscuros en pleno verano.

Nosotros tenemos un adversario bastante poderoso como lo es nuestro vecino más próximo: Estados Unidos. Le advertimos que resistiríamos el bloqueo, aunque eso podía implicar un costo muy elevado para nuestro país. No hay peor precio que capitular frente al enemigo que sin razón ni derecho te agrede. Era el sentimiento de un pueblo pequeño y aislado. El resto de los gobiernos de este hemisferio, con raras excepciones, se habían sumado al poderoso e influyente imperio. No se trataba por nuestra parte de una actitud personal, era el sentimiento de una pequeña nación que desde inicios de siglo era una propiedad no solo política, sino también económica de Estados Unidos. España nos había cedido a ese país después de haber sufrido casi cinco siglos de coloniaje y de un incalculable número de muertos y pérdidas materiales en la lucha por la independencia.

El imperio se reservó el derecho de intervenir militarmente en Cuba en virtud de una pérfida enmienda constitucional que impuso a un Congreso impotente e incapaz de resistir. Aparte de ser los dueños de casi todo en Cuba: abundantes tierras, los mayores centrales azucareros, las minas, los bancos y hasta la prerrogativa de imprimir nuestro dinero, nos prohibía producir granos alimenticios suficientes para alimentar la población.
Cuando la URSS se desintegró y desapareció también el Campo Socialista, seguimos resistiendo, y juntos, el Estado y el pueblo revolucionarios, proseguimos nuestra marcha independiente.
No deseo, sin embargo, dramatizar esta modesta historia. Prefiero más bien recalcar que la política del imperio es tan dramáticamente ridícula que no tardará mucho en pasar al basurero de la historia. El imperio de Adolfo Hitler, inspirado en la codicia, pasó a la historia sin más gloria que el aliento aportado a los gobiernos burgueses y agresivos de la OTAN, que los convierte en el hazmerreír de Europa y el mundo, con su euro, que al igual que el dólar, no tardará en convertirse en papel mojado, llamado a depender del yuan y también de los rublos, ante la pujante economía china estrechamente unida al enorme potencial económico y técnico de Rusia.

Algo que se ha convertido en un símbolo de la política imperial es el cinismo.

Como se conoce, John McCain fue el candidato republicano a las elecciones de 2008. El personaje salió a la luz pública cuando en su condición de piloto fue derribado mientras su avión bombardeaba la populosa ciudad de Hanói. Un cohete vietnamita lo alcanzó en plena faena y nave y piloto cayeron en un lago ubicado en las inmediaciones de la capital, colindante con la ciudad.
Un antiguo soldado vietnamita ya retirado, que se ganaba la vida trabajando en las proximidades, al ver caer el avión y un piloto herido que trataba de salvarse se movió para auxiliarlo; mientras el viejo soldado prestaba esa ayuda, un grupo de la población de Hanói, que sufría los ataques de la aviación, corría para ajustar cuentas con aquel asesino. El mismo soldado persuadió a los vecinos que no lo hicieran, pues era ya un prisionero y su vida debía respetarse. Las propias autoridades yankis se comunicaron con el Gobierno rogando que no se actuara contra ese piloto.

Aparte de las normas del Gobierno vietnamita de respeto a los prisioneros, el piloto era hijo de un Almirante de la Armada de Estados Unidos que había desempeñado un papel destacado en la Segunda Guerra Mundial y estaba todavía ocupando un importante cargo.

Los vietnamitas habían capturado un pez gordo en aquel bombardeo y como es lógico, pensando en las conversaciones inevitables de paz que debían poner fin a la guerra injusta que le habían impuesto desarrollaron la amistad con él, que estaba muy feliz de sacar todo el provecho posible de aquella aventura. Esto, desde luego, no me lo contó ningún vietnamita, ni yo lo habría preguntado nunca. Lo he leído y se ajusta completamente a determinados detalles que conocí más tarde. También leí un día que Mister McCain había escrito que siendo prisionero en Vietnam, mientras era torturado, escuchó voces en español asesorando a los torturadores qué de­bían hacer y cómo hacerlo. Eran voces de cubanos, según McCain. Cuba nunca tuvo asesores en Vietnam. Sus militares conocen sobradamente cómo hacer su guerra.

El General Giap fue uno de los jefes más brillantes de nuestra época, que en Dien Bien Phu fue capaz de ubicar los cañones por selvas intrincadas y abruptas, algo que los militares yankis y europeos consideraban imposible. Con esos cañones disparaban desde un punto tan próximo que era imposible neutralizarlos sin que las bombas nucleares afectaran también a los invasores. Los demás pasos pertinentes, todos difíciles y complejos, fueron empleados para imponer a las cercadas fuerzas europeas una bochornosa rendición.

El zorro McCain sacó todo el provecho posible de las derrotas militares de los invasores yankis y europeos. Nixon no pudo persuadir a su consejero de Seguridad Nacional Henry Kissinger, de que aceptara la idea sugerida por el propio Presidente cuando en momentos de relajamiento le decía ¿Por qué no le lanzamos una de esas bombitas Henry? La verdadera bombita llegó cuando los hombres del Presidente trataron de espiar a sus adversarios del partido opuesto ¡Eso sí que no podía tolerarse!

A pesar de eso lo más cínico del Sr. McCain ha sido su actuación en el Cercano Oriente. El senador McCain es el aliado más incondicional de Israel en las marañas del Mossad, algo que ni los peores adversarios habrían sido capaces de imaginar. McCain participó junto a ese servicio en la creación del Estado Islámico que se apoderó de una parte considerable y vital de Irak, así como según se afirma, de un tercio del territorio de Siria. Tal Estado cuenta ya con ingresos multimillonarios, y amenaza a Arabia Saudita y otros Estados de esa compleja región que suministra la parte más importante del combustible mundial.

¿No sería preferible, luchar por producir más alimentos y productos industriales, construir hospitales y escuelas para los miles de millones de seres humanos que los necesitan desesperadamente, promover el arte y la cultura, luchar contra enfermedades masivas que llevan a la muerte a más de la mitad de los enfermos, a trabajadores de la salud o tecnólogos que según se vislumbra, podrían finalmente eliminar enfermedades como el cáncer, el ébola, el paludismo, el dengue, la chikungunya, la diabetes y otras que afectan las funciones vitales de los seres humanos?

Si hoy resulta posible prolongar la vida, la salud y el tiempo útil de las personas, si es perfectamente posible planificar el desarrollo de la población en virtud de la productividad creciente, la cultura y desarrollo de los valores humanos ¿Qué esperan para hacerlo?

Triunfarán las ideas justas o triunfará el desastre.

Fidel Castro Ruz 

Agosto 31 de 201410 y 25 p.m.

Faits divers

-CAIRO: Investment certificates for the Suez Canal expansion project will be issued in the local currency and the dollar certificates will be suspended, the governor of the Central Bank of Egypt (CBE) Hisham Ramez announced Sunday.

 The government will issue the certificates to raise 60 billion EGP ($8.39 billion) to finance the Suez Canal expansions with the aim of increasing the capacity of the vital waterway.
 “The certificates issuance draft law allows the Suez Canal Authority to issue dollar-denominated certificates, but we will focus on the EGP certificates in the current phase to meet the great turnover from the public. Issuance of the dollar denominated certificates will be delayed,” Ramez said during a press conference Sunday.
 Six million certificates were printed to raise the needed finances, Ramez added. The CBE has monitored a growing demand from banks’ clients to exchange part of their hard currency-deposits to the local currency, in preparation to buy the Suez Canal certificates, added Ramez.

 The government had initially announced the idea of issuing dollar-denominated certificates for Egyptians abroad, but the CBE governor said they would be able to buy the certificates in Egyptian pounds through local banks with ties to the issuant banks in Egypt.
 The Cabinet has approved the issuance of the Suez Canal Investment Certificates Law, and the legislation will be submitted to President Abdel Fatah al-Sisi for ratification, Ramez revealed Sunday.

The certificates will come with a lifetime of five years and a 12 percent interest rate. The certificates issued in local currency will be offered in three categories: 10 EGP ($1.40), 100 EGP and 1,000 EGP at a 12 percent interest rate. “Revenues from the 10 EGP and 100 EGP certificates will be paid after five years, while the 1,000 EGP certificates will be paid quarterly,” Ramez detailed.
 The National Bank of Egypt, Bank Misr, Banque du Caire and Suez Canal Bank will be in charge of issuing the investment certificates, and have been directed to establish specific outlets for the certificate sale.

The Cairo Post, 1/9/2014

-CAIRO: President Abdel Fattah al-Sisi issued Tuesday a decree approving the Suez Canal Certificates Law to raise the needed finance for the Suez Canal expansion, state-owned MENA reported. Sisi had announced earlier that the digging operations would be implanted by local companies under the Armed Forces’ supervision, citing “national security.” Sisi also said the project would be financed through issuing an IPO for Egyptian citizens only, excluding foreigners from contribution.

YASMINE SAMRA for The Cairo Post, 1/9/2014 (later in the day)