Justice action and transcation

[...] a legal claim as distinct from a moral claim appears not in the form of an “inner voice”, but as an external demand proceeding from a concrete subject who, as a rule, is at-the same time the bearer of a corresponding material interest. Therefore-, the fulfilment of a legal obligation takes on an external and almost material form of satisfaction of demand and is finally divorced from all subjective elements on the part of the obligee. The very concept of legal obligation therefore becomes most problematic. If we are fully consistent, it is necessary to say, as Binder does, that an obligation which corresponds to a right has nothing in common with “duty” (Pflicht), but exists juridically only as responsibility (Haftung); “obliged” means no more than “answers with his property (or in criminal law also with his person) by means of the judicial process and the compulsory execution of the verdict”. Binder’s conclusions are paradoxical for the majority of jurists, and are expressed in the short formula: Das Recht verpflichtet rechtlich zu nichts (law legally does not impose any duty). In fact this represents only the consequence of following the conceptual dichotomy already established by Kant. But it is precisely this clarity in the demarcation of the moral and legal spheres, which provides the source of the most insoluble contradictions for the bourgeois philosophy of law. If legal obligation has nothing in common with an “inner” moral duty, then subordination to law cannot be distinguished from subordination to force per se. If, on the other hand, one accepts that an essential characteristic of law is the element of obligation, of even the weakest subjective kind, then the meaning of law as a socially necessary minimum slowly loses its meaning. Bourgeois philosophy of law exhausts itself in this basic contradiction, in this endless struggle with its own assumptions.

Евгений Б Пашуканис, Общая теория права и марксизм (in Selected Writings on Marxism and Law (eds. P. Beirne & R. Sharlet), London & New York 1980) ch. VI: Law and Morality.


Ο διάσημος αμερικανός ποινικολόγος Alan Dershowitz σχολιάζει την υπερασπιστική γραμμή του Ντε Ες Κα (Συνέντευξη - κείμενο της Adèle Smith, δημοσιευμένο στη Figaro 9/6/2011, ανακτημένο από την
ηλεκτρονική έκδοση - πρόχειρη μετάφραση: ΜΠ)


LE FIGARO. -  Μιλάτε για "στρατηγική παραπλανητικής εικόνας" για να χαρακτηρίσετε την υπεράσπιση του DSK. Τι εννοείτε με αυτό;
Alan DERSHOWITZ.- Η υπεράσπιση προσπαθεί να κάνει πιστευτό οτι ο φάκελός της είναι ακλόνητα στέρεος και δηλώνει πράγματα που δεν θα είναι ποτέ σε θέση ν'αποδείξει, ως αληθή, ενώ εν γνώσει της θα τεθούν υπό σφοδρή αμφισβήτηση. Υποστηρίζει για παράδειγμα οτι όντως εκείνο το γεύμα έλαβε χώρα στο εστιατόριο τη στιγμή των συμβάντων και οτι το αντίστοιχο χρονικό της αστυνομίας είναι ψευδές. Οι συνήγοροι υπεράσπισης το κάνουν πάντα αυτό.
Πρόκειται για αέρα κοπανιστό, υπεβολή περισσότερο παρά μπλόφα. Άλλο παράδειγμα: στις υποθέσεις βιασμού, το ισχύον δίκαιο στη Νέα Υόρκη απαγορεύει την επίκληση στο δικαστήριο της σεξουαλικής ζωής της μηνύτριας. ε λοιπόν, η υπεράσπιση θα το κάνει στον Τύπο για να της δώσει να καταλάβει οτι  είναι σε θέση να καταστρέψει το όνομά της. Πρέπει κανείς να αναμένει πολλές μανούβρες του είδους. Ο στόχος είναι να ωριμάσει η ιδέα οτι μια συμφωνία που να βασίζεται στην πληρωμή ενός χοντρού χρηματικού ποσού είναι προτιμητέα από μια δίκη.
Αυτό ακριβώς: θα φτάσουν ώς τη δίκη;
Θα στοιχημάτιζα οτι θα υπάρξει συμφωνία πριν τη δίκη, γιατί είναι προς το συμφέρον των δύο μερών - υπερἀσπισης και μηνύτριας - να μη φτάσουν ως εκεί. Αν ο δικηγόρος της μηνύτριας εκκινήσει μια δἰωξη σε αστικά δικαστήρια, το κατηγορητήριο θα πρέπει να στοχεύσει προσωπικά το DSK. Ωστόσο είναι κυρίως η σύζυγος του τέως διευθυντή του ΔΝΤ που κατέχει το χρήμα και [ο δικηγόρος] γνωρίζει πολύ καλά οτι και πολλά χρόνια μετά [την εκδίκαση], θα κυνηγά ακόμα το ποσό που απαιτεί.Όντως ο  DSK, μπορεί κάλλιστα να δηλώσει πτωχευμένος. Αν όμως καταλήξουν σε συμφωνία, η μηνύτρια θα λάβει 2 ή 3 εκ. δολάρια αμέσως. Στην υπόθεση O. J. Simpson, η οικογένεια της [νεκρής από δολοφονία για την οποία κατηγορήθηκε] συζύγου του δεν έχει λάβει ούτε σεντ, ούτε και πρόκειται ποτέ. Δεν γνωρίζουμε τους οικονομικούς διακανονισμούς του ζεύγους Strauss-Kahn - Sinclair [η τρέχουσα σύζυγος], αλλά είναι θρυλικά δύσκολο να καταφέρει κανείς να λάβει χρήματα έχοντας κερδίσει ένα αστικό δικαστήριο. Ποιός ξέρει, για παράδειγμα, αν το ζεύγος δεν θ'αποφασίσει να χωρίζει; Η Anne Sinclair θα μπορούσε έτσι να κρατήσει όλην της την περιουσία και οι δικηγόροι της μηνύτριας δε θα μπορέσουν ποτέ να ανακτήσουν το χρήμα τους. Ούτε ο συνήγορος υπεράσπισης δεν έχει κανένα συμφέρον να πάει ως τη δίκη, γιατί θα ήταν εξίσου φρικτό για τον DSK όπως και για τη μηνύτρια και τα στοιχεία του εισαγγελέα φαίνονται σοβαρά. Έχει λοιπόν κάθε συμφέρον ώστε το θύμα να καταλήξει να μην επιθυμεί να προσέλθει ως μάρτυς στη δίκη. Αν αρνηθεί, τελείωσε η υπόθεση. Σε αυτήν την τριγωνική σχέση, ο εισαγγελέας είναι ο παρείσακτος. Τα δύο λοιπά μέρη έχουν κοιά συμφέροντα μεταξύ τους, αλλά όχι με αυτόν. Μένει να δούμε αν θα αποδειχθούν ικανά να καταλήξουν σε συμφωνία χωρίς να βρεθούν κατηγορούμενα για παρακώλυση του έργου της δικαιοσύνης.
Συγκεκριμένα, πώς μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία χωρίς να παρακωλυθεί η δικαιοσύνη;
Είναι δυνατόν με τη μεσολάβηση ενός συγγενούς που δεν υπάγεται στο νεοϋορκέζικο δίκαιο. Για παράδειγμα, τα μέλη της οικογενείας του DSK στο Παρίσι πλρούν τον όρο αυτό. Αν προσπαθήσουν να έλθουν σε συμφωνία με το νεοϋρορκέζο δικηγόρο, αυτός μπορεί να κατηγορηθεί για παρακώλυση. Μπορούν όμως να διαπραγματευθούν απευθείας με την οικογένεια της μηνύτριας εκτός της πολιτείας της Νέας Υόρκης, ή στη Γουινέα. Πρόκειται για εξαιρετικά λεπτή άσκηση. Στην υπόθεση Kobe Bryant (παίκτης του μπάσκετ που εκπροσωπήθηκε το 2004 από το δικηγόρο του DSK, Ben Brafman, ΣΤΣ), αυτό επετεύχθη διότι η συμφωνία ετελέσθη πριν την απαγγελία κατηγορίας από το "μεγάλο σώμα" των ενόρκων.
Έχετε ποτέ έλθει σε συμφωνία με δικηγόρο μηνύτριας πριν τη δίκη;
Όχι, εγώ είμαι δικηγόρος-αγορητής [trial lawyer]. Δεν κλείνω συμφωνίες, πάω σε δίκη.
Πώς μπορεί ο εισαγγελέας να εμποδίσει μια τέτοια συμφωνία;
Δεν μπορεί να εμποδίσει την οικογένεια να καταλήξει σε συμφωνία. Αυτό που μπορεί να κάνει, είναι να απειλήσει τη διενέργεια έρευνας για παρακώλυση έργου της απόδοσης δικαιοσύνης. Μπορεί να πει: "αν ακούσω ποτέ για ρητή ή άδηλη συμφωνία στη βάση χρηματικής συναλλαγής ώστε να εξαγοραστεί η σιωπή του θύματος, θα πάτε φυλακή". Ο καθένας τους διακινδυνεύει τότε μέχρι 5 χρόνια φυλακή. Είναι πάντως δύσκολο για τον εισαγγελέα να εμποδίσει μια τέτοια συμφωνία. Σε αυτήν την υπόθεση, πρέπει να αναγνωρίσουμε οτι πέτυχε υποδειγματικά [il a réussi un coup de maître] απαγγέλοντας ταχύτατα κατηγορίες στο DSK. Αυτό είναι ασύνηθες. Στν υπόθεση Kobe Bryant, η απαγγελία κατηγοριών από το "μεγάλο σώμα ενόρκων" είχε πάρει χρόνο, κι εν τω μεταξύ, τα δύο μέρη έφτασαν σε χρηματική συμφωνία.
Συνεπώς το συμφέρον του δικηγόρου της μηνύτριας δεν είναι ν'αποδοθεί δικαιοσύνη, ούτε να συνεργαστεί με τον εισαγγελέα, παρά τις διαβεβαιώσεις του της [περασμένης] Δευτέρας;
Μπορεί να επιθυμεί την απόδοση δικαιοσύνης, αλλά σε τελική ανάλυση, το χρήμα είναι σημαντικότερο. Όταν αυτός δήλωσε οτι θα συνεργαστεί με τον εισαγγελέα, έστειλε απλώς ένα μήνυμα στην υπεράσπιση που τους επισημαίνει οτι αναμένει μια προσφορά. Αν πραγματικά συνεργαζόταν, δεν θα έκρινε χρήσιμο να το διευκρινίσει. Προς το παρόν, αντιλαμβάνεται κανείς πολλά μηνύματα που στέλνονται από τη μιά και την άλλη πλευρά. Για να θυμηθούμε και το Σαίξπηρ, "[πρόκειται για] μια ιστορία γεμάτη θόρυβο και μανία που δε σημαίνει τίποτα" με όρους αποδείξεων. Από την άποψη του θύματος, είναι προτιμότερο να βρεθεί με 2 ή 3 εκ. δολάρια στον τραπεζικό της λογαριασμό από το να διακινδυνεύσει να χάσει τα πάντα.
Στην αίτησή της αποκάλυψης των τεκμηρίων ενοχής προς τον εισαγγελέα, η υπεράσπιση ζήτησε να μάθει αν ενδέχεται ν'απαγγελθούν και άλλες κατηγορίες εναντίον του DSK. Έχει λόγους ν'ανησυχεί;
Όντως σε μερικές περιπτώσεις ενδέχεται να ληφθεί υπόψιν το σεξουαλικό παελθόν του κατηγορούμενου. Είναι δυνατόν για παράδειγμα να χρησιμοποιηθεί η υπόθεση [κατηγορίας για απόπειρα βιασμού της] Tristane Banon. Η ίδια δε χρειάζεται καν να έλθει στη Νέα Υόρκη. Αρκεί ο DSK να κληθεί ως μάρτυς στη δική του δίκη για να θέσει ο εισαγελέας μια ερώτηση για την υπόθεση αυτή, ή για οποιαδήποτε άλλη. Αν συμβεί αυτό, δεν έχει καμμία τύχη ν'απαλλαχθεί. Ωστόσο θα υποχρεωθεί πιθανότατα να καταθέσει γιατί δεν μπορεί να ελπίζει οτι θα κερδίσει μια δίκη όπου διαβεβαιώνει οτι το άλλο πρόσωπο συναίνεσε [στην πράξη], αν δεν εκθέσει τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα.
Η υπεράσπιση ζητά επίσης να μη χρησιμοποιηθούν ως υλικό στο δικαστήριο οι συνομιλίες και μηνύματα μετά τη σύλληψη σε κινητά, iPad και υπολογιστές. Ποιά θα είναι η στάση του δικαστή;
Οι διάλογοι με το δικηγόρο του δε θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αλλά όλες οι άλλες συνομιλίες ναί. Εκτός ίσως από αυτές με τη σύζυγό του, αν απολάβει  μιας "εξαίρεσης". Τα δυό μεγάλα ζητήματα στην υπόθεση αυτή είναι να μάθουμε αν το θύμα θα καταθέσει ή όχι, και τι είδους επιβαρυντικά στοιχεία σχετικά με τη σεξουαλική επιθετικότητα του DSK κατά το παρελθον  θα μπορέσει να αποφέρει ο εισαγγελέας.