[στο ερώτημα] "πείτε μας, τι να κάναμε". [...] μόνο μιαν απάντηση υπάρχει, αυτή που έχει γραφτεί και εδώ, από το 2009 κιόλας: "να φύγετε και ν'αφήσετε και τα κλειδιά, εσείς και οι εντολοδόχοι σας. Θ'αφήσετε μια χώρα σε ερείπια. Θα ματώσουμε για να την ανα-στήσουμε. Άμα εμείς, ο εργαζόμενος λαός, πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, μπροστά στο σκοπό να ζήσουμε με ελευθερία και δικαιοσύνη, αυτεξούσιοι, θα δεχτούμε και θα κάνουμε πολλές θυσίες. Όλες, ακόμα και όσες έχουν την ίδια απόλυτη τιμή, θα έχουν αντίθετο πρόσημο, από αυτό που τους δίνετε εσείς, δηλαδή το πώς θα διαιωνιστεί η κυριαρχία σας, ώστε να επαναληφθεί, με ασύγκριτα χειρότερους όρους, μια ίδια μελλοντική κρίση, εφόσον αυτός είναι ο μοναδικός γνωστός τρόπος με τον οποίον υπάρχει η κυριαρχία αυτή."
...δεν είχα την παραμικρή ιδέα για την ταχύτητα με την οποία αυτή η απάντηση μπορεί να κερδίζει το λαό. Το ζήτημα όμως δεν είναι οι αυτοπαραπομπές, αλλά οτι πλέον, απαιτείται να πάμε παρακάτω, και γρήγορα. Η δύναμη, η δυναμική, και το πολυδύναμον της κατάστασης βγάζουν μάτι...