-Σωβρακολογείτε; που λέγαμε και στο δημοτικό.
Κάπως πιό σοβαρός, ο γερμανός υπουργός Στάινμπρουκ αναφέρεται στο παγκόσμιο κύμα πληθωρισμού που περιμένει τις οικονομίες στη γωνία, μόλις γεμίσουν οι αβυσσαλέες τρύπες με το φρεσκοτυπωμένο δολλάριο που πέφτει μέσα τους (έχουμε εν καιρώ αναφερθεί στο ζήτημα).
Να σημειώσουμε επίσης οτι σε κάθε περίπτωση, όπως είναι φυσικό, η περιβόητη "ντιφλέισον" δεν αναφέρεται στα καταναλωτικά είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία είναι παντού σε αυξητική τροχιά.
Παράλληλα, στη Γαλλία - όλο και περισσότεροι το λένε, όλο και περισσότερα το δείχνουν - διαμορφώνονται συνθήκες κοινωνικής έκρηξης. Πολλοί προειδοποιούν έγκαιρα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε διεθνές επίπεδο.
Ένα γκάλοπ βγάζει το 20% των αμερικανών κοινωνικώς επικίνδυνους. Το κακό έχει φτάσει ως τις κεφαλές του έθνους, καταγγέλλει κάποιος Σπένσερ Μπάκους (σημειώστε αυτό το όνομα...)
Στον αντεστραμμένο κόσμο της Λατινικής Αμερικής, λαμβάνουν χώρα εξίσου ενδιαφέρουσες εξελίξεις.
Και στην Ελλάδα; Ο Καραμανλής στο Σαρκοζύ για "προστασία" έναντι των νατοϊκώς αναβαθμισμένων κουμπάρων, ο "μεγάλος τραγουδιστής" στο μεροκάματο, οι πέτσινες επιταγές βουνό, και η απάντηση αργοπορεί.
7 comments:
Μπορεί να "αργοπορεί", όμως ... ψήνεται ... ψήνεται ....
Την καλησπέρα μου !
Δεν αμφιβάλλω σφε - πολλά δείχνουν όμως οτι πρέπει όλοι να προετοιμαστούμε για μεγαλύτερες δουλειές. Είναι πιθανόν τα πράγματα να τρέξουν το επόμενο διάστημα!
Όταν ο πληθωρισμός είναι στο μείον το φρεσκοτυπωμένο νόμισμα το πολύ - πολύ να τον πάει στο μηδέν - κι άμα πάρει τον ανήφορο απλά μαζεύεις το χαρτί πίσω και το κάνεις προσάναμμα. Για να τυπώνει ο Μπερνάκι, ναι, ο Μπερνάκι, "helicopter money" πάει να πει πως τα πράγματα είναι ποοοολύ σοβαρά. Η ατάκα του νομίζω ήταν κάτι σαν «ποιος γαμεί το δημόσιο χρέος, εδώ το ζήτημα είναι η ανάπτυξη» και νομίζω πως είχε δίκιο αφού ανεργία της τάξη του 10% στην Αμερική σημαίνει τουλάχιστον εμφύλιο. Χώρια το extra bonus ότι τα ομόλογα που έχουν οι Κινέζοι γίνονται κωλόχαρτα.
Η Αγγέλα με τον Νικολά νοιάζονται μόνο για το ευρώ - κι όλοι οι άλλοι να πάνε να... Να δω τι θα γίνει όταν τα ευρωπαϊκά προϊόντα δεν θα τα αγοράζει κανείς πού θα το βάλουν το ακριβό τους ευρώ και το δημοσιονομικό τους πλεόνασμα.
"Να σημειώσουμε επίσης οτι σε κάθε περίπτωση, όπως είναι φυσικό, η περιβόητη "ντιφλέισον" δεν αναφέρεται στα καταναλωτικά είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία είναι παντού σε αυξητική τροχιά."
στοιχεια?
SG, είναι αλήθεια οτι δεν εκφράστηκα με ακρίβεια. Αναφέρομαι κυρίως στα τρόφιμα (η συνολική εικόνα του κόστους ζωής είναι διαφορετική): δες εδώ για τη Γαλλία, εδώ για την Αγγλία και κάνε μια βόλτα από σουπερμάρκετ στην Ελλάδα.
Εκτός από αυτό, εξελίσσεται με εντεινόμενους ρυθμούς ένα φαινόμενο που επιβαρύνει έμμεσα το κόστος διαβίωσης στα τρόφιμα, και έχει να κάνει με τη στρατηγική των εταιρειών να προβάλλουν όλο και περισσότερο προϊόντα με μεγάλη προστιθέμενη αξία, υποβαθμίζοντας τις "βανίλα εντίσιονς". Για παράδειγμα, όλο και δυσκολότερα βρίσκεις απλό τοματοπελτέ, όλο και χειρότερης ποιότητας, ενώ τη θέση του στο ράφι την καταλαμβάνουν διάφορες σως ντομάτα που κοστίζουν βέβαια τα διπλάσια...
Πάντως νομίζω οτι είναι λογικό αυτό που συμβαίνει.
Vrennus, είναι μεγάλη η συζήτηση. Ορθά υποννοείς οτι ο Στάινμπρουκ όταν κάνει τις δηλώσεις του, δε μιλάως παρατηρητής, αλλά υπερασπίζεται μια συγκεκριμένη πολιτική. Από την άλλη, ο πληθωρισμός είναι ο ίδιος κατά κάποιο τρόπο το "κάψιμο" με το οποίο συστήνεις να τον αποφύγουμε! Η βασική μου αντίρρηση είναι λοιπόν αυτή: ενώ οι τραπεζίτες γνωρίζουν σε συνθήκες χονδρικής ισορροπίας, με ποιές πολιτικές αποφάσεων στα επιτόκια επιτυγχάνεται ο επιθυμητός πληθωρισμός, σε συνθήκες μεγάλης διαταραχής, ούτε ο κανόνας είναι γνωστός, ούτε κυρίως ποιά είναι η ζώνη του επιθυμητού πληθωρισμού!! Δεν γνωρίζουμε πόσος πληθωρισμός είναι "κακός" (για ποιό πράγμα; -μα για την κερδοφορία). Εξάλλου ο λόγος είναι τώρα στην πολιτική - τόσο σοβαρά είναι τα πράγματα - και το μάτι μας πρέπει να είναι στην ιστορία: η κρίση αυτή, κανένας δεν το είπε ακόμη ανοικτά, είναι το '29 των αρχών του 21ου αιώνα. Θυμηθείτε πώς ξεπεράστηκε η κρίση του 29... Θυμηθήκατε;;
(Θα επανέλθω για το υπόλοιπο του σχολίου σου)
Πυκνό(σε λινκς) και πολύ καλό post
Έχετε ευχέρια κ.Μάυρο Πρόβατε να συνδιάζεται αρκετές πηγές.
Να προσθέσω
1)H Fed(όπως και η τράπεζα της Αγγλίας) είναι ιδιωτική τράπεζα. Ή Μάλλον έγινε ιδιωτική το 1913 με νόμο που ψηφίστηκε παραμονή Χριστουγένων όταν οι kogressman είχαν φύγει για διακοπές(κάτι θυμίζει π.χ. τους νόμους που περνάνε στα καλοκαιρινά τμηματα της εδώ Βουλής με 5 υπερ 2 κατά και 10 στο καφενείο)
2) Το νόμισμα είναι θέμα εμπιστοσυνής(και φυσικά δύναμης).
Αν οι Αραβικές χώρες δφεν επέλεγαν το δολλάριο ως μέσο συναλλαγής για το πετρέλαιο,
οι ΗΠΑ δεν είχαν προηγμένα βιομηχανικά προϊόντα-και φυσικά όπλα-(δεν ανοίγω την κουβέντα είναι μεγάλη), το δολλάριο δεν θα αποτελούσε νόμισμα συναλλαγής
Ο νικητής επιβάλει πέρα από τις αγορές του και το νόμισμά του. Δηλαδή θέλει δεν θέλει οποιαδήποτε χώρα είναι "υποχρεωμένη" είτε άμεσα, είτε έμμεσα να κάνει εμπόριο με τις ΗΠΑ
3) Για ημερομίσθια - αυξήσεις των τιμών..
Μισθός Αξία Κέρδος - Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο. Να μην πούμε το όνομα του συγγραφέα(ντροπή όποιος δεν το ξέρει)
wouv
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια - και συμφωνώ απόλυτα με όσα επισημαίνετε.
Πιό πρόσφατες δηλώσεις και δημοσιεύματα δείχνουν να επιβεβαιώνουν το σκώμα του ποστ: όλοι διαπιστώνουν οτι πιάσαμε (κάποιον) πάτο, ένα τοπικό ελάχιστο που λέμε στα μαθηματικά της βελτιστοποίησης, αλλά όπως παραστατικά λέγεται, αυτό δε σημαίνει οτι η καμπύλη της οικονομικής δραστηριότητας θα μοιάζει με V. Τίποτα δεν εμποδίζει ν'αποδειχτεί μορφής U ή L (χωρίς να υπολογίζουμε το εβραϊκό ας πούμε αλφάβητο, μ'εκείνο το ל )...
Με την ευκαιρία σημειώνω τη σημαντική κίνηση Κίνας-Βραζιλίας, να πετάξουν έξω το δολάριο από τις μεταξύ τους συναλλαγές - κάτι που προστίθεται σε σύνολο συντεταγμένων κινήσεων της πρώτης, στη φάση της αλλαγής των διεθνών συσχετισμών (είχαμε αναφερθεί υπαινικτικά παλαιότερα εδώ και στη συζήτηση που ακολούθησε).
Post a Comment