Μια βδομάδα πριν το β'γύρο: απολογισμός

Η πρώτη βδομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του β'γύρου χρησίμευσε στους σοσιαλιστές κυρίως για να... κάνουν το πένθος τους, που λένε και οι ψυχαναλυτές - να το πάρουν δηλαδή απόφαση, που λέει ο λαός, οτι θα βγάλουμε την επόμενη πενταετία με το Σαρκοζύ πρόεδρο.

Την ίδια περίοδο, ο Μπαϋρού προχώρησε με γοργά βήματα στην ιδιότυπη "Προντοποίηση" στην οποία έχει αποφασίσει να περιέλθει:

-την Τετάρτη, ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος (με γελοία συνήχηση - PD) και ξεκαθάρισε οτι δεν πρόκειται να στηρίξει Σαρκοζύ. Αντίθετα, αναποκρίθηκε στην πρόσκληση της Ρουαγιάλ για δημόσια συζήτηση (που τελικά έγινε Σάββατο πρωί και καλύφθηκε από δευτεροκλασσάτα ΜΜΕ, καθώς τα μεγάλα πρόβαλαν ως πρόσχημα για τη μη κάλυψη, τις ρυθμίσεις ισοκατανομής χρόνου στους υποψήφιους - ενώ στην πραγματικότητα μπήκαν τα "μεγάλα μέσα" του Σαρκοζύ για το σκοπό αυτό). Από τον (πολύ μέτριο) διάλογο αυτό, βγήκε το σαφές μήνυμα "έχουμε διαφορές, αλλά είμαστε και συμπληρωματικοί - συνεπώς μπορούμε να τα βρούμε".
-καθόλη τη βδομάδα, ένας-ένας οι "βαρώνοι" του (τρέχοντος) κόμματος του Μπαϋρού, δήλωναν την υποστήριξή τους στο Σαρκοζύ, κάτι που αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τον κεντρώο να πετάξει όλη τη σαβούρα και να αναδείξει νέο άφθαρτο και ταιριαστό με την προδιαγραφόμενη κεντροαριστερή συμπόρευση προσωπικό.

Χτες κάποιοι από αυτούς ανακοίνωσαν οτι θα επιδιώξουν να κρατήσουν την ταμπέλα του (ιδρυμένου από το Ζισκάρ) κόμματος, πράγμα που βοηθά ακόμα περισσότερο το Μπαϋρού στις δουλειές του.

Μ'αυτά και μ'αυτά, στο τέλος της βδομάδας μια πλειοψηφία σχεδόν των υποστηρικτών της Ρουαγιάλ επιθυμούν ο Μπαϋρού να γίνει ο πρωθυπουργός της, αν αυτή εκλεγεί - το πρόβλημα είναι οτι τα γκάλοπ δεν κουνήθηκαν πέρα από το 48% για τη Ρουαγιάλ, ενώ έδιναν την αποχή αυξημένη (ενώ είναι καθαρό οτι το ποσοστό της και η αποχή σχετίζονται με αντίστροφη αναλογία...)

Τελικά, αν η Ρουαγιάλ είχε κάποια εκλογικά κέρδη αυτή τη βδομάδα, αυτά οφείλονται μάλλον στη θλιβερή φιέστα πολιτικο-σοουμπιζνεσικής στήριξης στο Σαρκοζύ, όπου παρέλασαν: η εθνική μούμια Johnny Haliday , ο ηθοποιός σούργελο που έχοντας δωρήσει πλαστικά βυζιά στη γυναίκα του, έκανε τηλεοπτική καταγγελία του αποτελέσματος Jean-Marie Bigard, ο "αξιόλογος" κουμπάρος του εμπορικού σινεμά που έφαγε πόρτα από το Χόλυγουντ Jean Reno, ο κακομοίρης ο παππούς που πάει όπου του λένε γιατί έχει έξοδα Henri Salvador, ο "φιλόσοφος" των φυλλάδων που ντροπιάζει το γένος του όλο André Glucksmann και άλλοι γελωτοποιοί/πρεζάκηδες της εξουσίας... να ξερνάς.

Και από αύριο, τι; Οι όποιες ισχνές ελπίδες έχει η Ρουαγιάλ, συνδέονται με μια απότομη μεταστροφή του "κλίματος" της πολιτικής επικαιρότητας. Το περίφημο "ντιμπέητ" της 2 Μάη συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών αναποφάσιστων - και είναι μια εν δυνάμει ευκαιρία να το κάνει.

Δεν πιστεύω οτι θα τα καταφέρει. Πάνω απ'όλα δεν πιστεύω οτι αν εκλεγόταν η πολιτική της θα είχε οποιαδήποτε διαφορά ουσίας από αυτή του Σαρκοζύ. Όπως και δεν πιστεύω οτι η πολιτική του Σαρκοζύ, αν εκλεγεί, θα έχει οποιαδήποτε ουσιαστική διαφορά από αυτή του σημερινού προέδρου και της δεξιάς κυβέρνησης της οποίας ήταν το επιφανέστερο στέλεχος.

Όπως πιστεύω και οτι τις παραπάνω απόψεις τις ενστερνίζεται η πλειοψηφία των Γάλλων. Γι'αυτό άλλωστε, οι βουλευτικές που θ'ακολουθήσουν θα έχουν εξαιρετική πλάκα...

Αυτά προς το παρόν από το Παρίσι της τελευταίας βδομάδας του Απρίλη, όπου παρόλ'αυτά ορισμένα αδιόρατα σημάδια προειδοποιούν για τις μεγάλες εξεγέρσεις που θα έρθουν: να, για παράδειγμα, η ζέστη είναι αποπνικτική και οι φράουλες (οι "καλές") έχουν 20 ευρώ το κιλό ;-)

Avalon(s)

Οριστικά αποτελέσματα:

Αποχή 16,23% Αποτελέσματα:

Sarkozy 31,18%

Royal 25,87%

Bayrou 18,57%

Le Pen 10,44%

Besancenot 4,08%

Buffet 1,93%

Laguiller 1,33%

Bové 1,32%

Voynet 1,57%

Nihous 1,15%

Villiers 2,23%

Schivardi 0,34%

Ομολογώ οτι έπεσα τελείως έξω στις εκτιμήσεις μου, σε δύο βασικά σημεία:
1) Υπήρξε μαζικότατη μεταστροφή ψηφοφόρων του Le Pen στο Sarkozy, και αυτή ήταν η μεγάλη επιτυχία της πολιτικοεκλογικής στρατηγικής του δεύτερου. "Δεν είδα τίποτα" τέτοιο να έρχεται. Πίσω από αυτό το λάθος, κρύβεται προφανώς η στρεβλή κατανόηση των κοινωνικών/ταξικών χαρακτηριστικών των ψηφοφόρων του φασίστα.
2) Η πόλωση μεταξύ των "τριών μεγάλων" και των υπολοίπων, δεν ήταν έντονη - ήταν συντριπτική. Η αριστερά δεν χρεώθηκε μια απλή εκλογική ήττα, αλλά οδηγήθηκε σε κανονική εκλογική χρεωκοπία. Ο Besancenot που γενικά συγκράτησε τις δυνάμεις του δεν μπορεί ν'ακυρώσειτη γενικότερη εικόνα.

Αντίθετα, η μεγάλη επιτυχία Bayrou και η "αντιφατικών χαρακτηριστικών" επίδοση της Royal δεν ήταν πέρα από όσα καταλάβαινα. Το ιστορικά χαμηλό ποσοστό αποχής ήταν εξίσου προβλεπόμενο.

Και τώρα; Το πολιτικό τοπίο αλλάζει στη Γαλλία (προς μια κατεύθυνση "ιταλοποίησης", τηρουμένων των αναλογιών)- και η συζήτηση που αφορά τις αλλαγές θα είναι μεγάλη. Για το δεύτερο γύρο, ο Sarkozy ξεκινά με μικρό προβάδισμα.

Το τραγουδάκι, αφιερώνεται στους ευτυχείς κεντρώους.
Ο τίτλος στους υπόλοιπους...

Εκλογές και κόμματα 7: φήμες καταρχήν, αποτελέσματα μετά

Το ποστ αυτό θα "αυγαταίνει" όσο περνάει η ώρα, με την επικαιρότητα των γαλλικών εκλογών.

====
"Παράνομη" δημοσκόπηση της τελευταίας στιγμής, δημοσιευμένη στην Tribune de Genève:
Σαρκοζύ 26%
Ρουαγιάλ 23%
Μπαϋρού 20,5%
Λεπέν 12,5%
Φήμες οτι το ποσοστό των αποφασισμένων του Μπαϋρού αυξάνει κατακόρυφα και οτι ο κεντρώος έχει μεγάλο ρεύμα σε μέχρι πρότινος αναποφάσιστους, ψηφοφόρους στα προάστια και πρωτοεγγεγραμμένους
Περισσότερα, εδώ.
Να έχει ο Μπαϋρού πάνω από το 15,5 του μπλογκοπροπό μου, σε βάρος της Ρουαγιάλ αλλά και της "λοιπής αριστεράς", το βρίσκω ενδεχόμενο απόλυτα λογικό. Το 12,5 του Λεπέν όμως, δεν το "βλέπω"...
====
Της BVA, στη βελγική Le Soir:
Σαρκοζύ 29%
Ρουαγιάλ 26%
Μπαϋρού 17%
Λεπέν 12,5%
...που αποδεικνύει οτι συμπέρασμα δεν βγαίνει. Θα το διασκεδάσουμε, μέχρι το βράδυ...
====
Εξαιρετικά ανεβασμένη συγκριτικά με το 2002 η συμμετοχή στα "υπερπόντια εδάφη", μεταδίδει το radio France Info
====
Καταπληκτική λιακάδα στο Παρίσι, εξαιρετικός καιρός σε όλη τη Γαλλία - ορισμένοι σχολιαστές θεωρούν την καλοκαιρία παράγοντα μείωσης της αποχής.
-βόμβες στην κορσική, χτες είχε διαδήλωση με ξύλο - στον κόσμο τους!
====
Ίσως ο πιό απρόβλεπτη συνιστώσα του εκλογικού σώματος είναι οι νέοι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Πρόκειται για το 8% του συνόλου των εγγεγραμμένων, και είναι νέοι που αποκτούν για πρώτη φορά εκλογικό δικαίωμα, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας, κυρίως κάτοικοι των προαστίων, που απείχαν μέχρι τώρα από την πολιτική ζωή. Η αποχή επίσης προβλέπεται μειωμένη. Όλα αυτά είναι α πριόρι σε βάρος του Λεπέν, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς τους ωφελημένους. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη ανταπόκριση του ελβετού δημοσιογράφου, ο Μπαϋρού εμφανίζεται να παίρνει ένα σοβαρό τμήμα των ψηφοφόρων αυτών. Οι μελετητές που κατασκεύασαν το "μπλογκόμετρο" που έχω κάτω δεξιά, υποδεικνύουν και το Μποβέ και τη Ρουαγιάλ ανάμεσα στους "κερδισμένους" από την ψήφο των ψηφοφόρων του 2007 που δεν περάσαν από τις κάλπες το 2002...
====
δεν έχω γράψει τίποτα για τη μεγάλη φασαρία που έγινε γύρω από τη χρησιμοποίηση διατάξεων ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, πειραματικά, για 1,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένους (3,3% του εκογικού σώματος) σε 82 δήμους και κοινότητες άνω των 3500 κατοίκων... Υπήρξε μεγάλη ανησυχία για την αξιοπιστία τους, πολλές κινήσεις πολιτών διαδήλωσαν γαι τη μη χρησιμοποίησή τους, κάποιοι υπέδειξαν τρόπους ηλεκτρονικής εκλογονοθείας, ένα τμήμα των μηχανών αντικαταστάθηκε επειγόντως την Τετάρτη, αλλά τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι μηχανές έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στα υπερπόντια τμήματα και προς το παρόν όλοι αναφέρουν οτι η διαδικασία εξελίσσεται απολύτως ομαλά.
====
αναφέρθηκε κι ένα ψιλοπροβληματάκι σε κάποιες μηχανές στη Reims - με μοναδική συνέπεια την καθυστέρηση της έναρξης ψηφοφορίας στα αντίτοιχα τμήματα...
====
12.00 Γαλλίας: συμμετοχή 10% μεγαλύτερη από την αντίστοιχη, μέχρι την ίδια ώρα, το 2002!
====

Συμμετοχή μαμούθ. Εκτιμήσεις κομμάτων: Selon l'UDF
N. Sakozy: 26%	S. Royal: 23%	F. Bayrou: 21%	J.-M. Le Pen: 12%
Selon le QG PS
N. Sakozy: 27%	S. Royal: 26%	F. Bayrou: 16%	J.-M. Le Pen: 17%
Selon l'Institut Ipsos
N. Sakozy: 27,5%	S. Royal: 26%	F. Bayrou: 16%	J.-M. Le Pen: 17%

=====

...τα υπόλοιπα τα ξέρετε ήδη (22.15 ώρα Γαλλίας)

Αποχή 15,23% Αποτελέσματα στο 63,5 εγγεγραμμένων:

Sarkozy 30,42%

Royal 24,73%

Bayrou 18,33%

Le Pen 11,34%

Besancenot 4,38%

Buffet 1,9%

Laguiller 1,48%

Bové 1,4%

Voynet 1,56%

Nihous 1,53%

Villiers 2,55%

Schivardi 0,38%

22/4/1870

Eκλογές και κόμματα 6: γενικό πλαίσιο

Ένα σημείο σύμπτωσης όλων ανεξαιρέτως των υποψηφίων στις αυριανές προεδρικές, είναι οτι η Γαλλία βρίσκεται σε περίοδο κρίσης. Ο όρος κυριαρχούσε ήδη κατά την ανάδειξη του Jacques Chirac στην προεδρία, όταν το 2002 συγκέντρωσε 82% περίπου έναντι του Jean-Marie Le Pen. Τα κυριότερα γεγονότα που χαρακτήρισαν την πενταετία, έκαναν πλέον την διαπίστωση "κρίσης" κοινό τόπο. (Τηλεγραφικά: η απόρριψη του ευρωσυντάγματος (το Μάη του 2005) ενώ κυβέρνηση, κεντρώοι και αξιωματική αντιπολίτευση τάχθηκαν υπέρ. Ακολούθησαν οι βίαιες ταραχές των προαστίων των περισσότερων μεγάλων πόλεων (το Νοέμβριο του 2005), καθώς και το κύμα μαζικών διαδηλώσεων των νέων (την άνοιξη του 2006) που τελικά οδήγησαν στο «θάψιμο» του νόμου για το λεγόμενο «συμβόλαιο πρώτης πρόσληψης»).

Δεν είναι τυχαίο οτι τα παραπάνω γεγονότα, που επέβαλλαν την επίκληση της "κρίσης" ως αναγκαίο πρόλογο σε κάθε πολιτική διακήρυξη, ορίζουν και το κλίμα απόρριψης της κυβερνητικής πολιτικής, η σφοδρότητα του οποίου μπορεί να μετρηθεί από τα (τουλάχιστο) δύο πρώτης τάξης πολιτικά θύματά της - τον πρώην και τον νυν πρωθυπουργό, που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν μια πολυτελή «σύνταξη» και να ενταφιάσουν τις οποιεσδήποτε φιλοδοξίες συνέχειας της προηγουμένως ανοδικής πολιτικής τους πορείας.

Εξίσου δριμεία και απτή είναι η κοινωνική ένταση, μερικές ρίζες της οποίας έχουν να κάνουν με:

α) την προοδευτική επιδείνωση της ποιότητας και της ποσότητας της προσφοράς εργασίας, όπου όλο και λιγότερες και όλο και χειρότερες (σε όρους αμοιβής, εργασιακής ασφάλειας, προοπτικής ανέλιξης) δουλειές υπάρχουν, κυρίως για τους νέους.

β) τη ραγδαία άνοδο του κόστους διαβίωσης, που εκφράζεται κύρια μέσω της ιλιγγιώδους αύξησης της τιμής της στέγης (αγοράς και ενοικίασης), αλλά και των υπηρεσιών (υγεία, αναψυχή...)

γ) την κρίση κερδοφορίας ενός μεγάλου μέρους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε όλους σχεδόν τους βιομηχανικούς κλάδους.
Η υποβόσκουσα ένταση εκφράζεται με τους πιό διαφορετικούς τρόπους – με μια φράση: η γαλλική καθημερινότητα γίνεται ταυτόχρονα όλο και πιό βίαιη, όλο και πιό απαθής.

Τέλος, η Γαλλία «χάνει πόντους» στον κόσμο: η θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας υποβαθμίζεται, τα ιμπεριαλιστικά της «κεκτημένα» υποχωρούν, και μάλιστα με γρηγορότερο ρυθμό από αυτόν που θα δικαιολογούσε η ισχυροποίηση των «νέων παλαιών» δυνάμεων, της Κίνας, της Ινδίας, της Ρωσσίας και της Βραζιλίας κυρίως.

Πώς όμως αντανακλάται κι επιδρά αυτή η κρίση στην ταξική πάλη;
Τι πολιτικό σκηνικό δημιουργεί, τι προσδοκίες, τι πολιτικά μορφώματα, ποιές στρατηγικές και πολιτικά καθήκοντα;
Πώς αποκρυσταλλώνεται η κρίση στο πολιτειακό/θεσμικό επίπεδο, ως κρίση της "Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας";

Η συνέχεια σε επόμενο σημείωμα.

Σχόλια, ευπρόσδεκτα πάντα, στον κοινό τόπο συγκέντρωσης όλων της σειράς, εδώ.

Εκλογές και κόμματα 5: το τελευταίο γκάλοπ

Δημοσκόπηση CSA για λογαριασμό της εφημερίδας Le Parisien:

Sarkozy 26,5%
Royal 25,5%
Le Pen 16,5%
Bayrou 16%
Besancenot 5%
Buffet 2,5%
Laguiller 2%
Bové 1,5%
Voynet 1,5%
Nihous 1,5%
Villiers 1,5%
Schivardi 0%

Είναι γεγονός οτι όλοι οι "εκλογολόγοι" έχουν πάρει το ρίσκο, ομόφωνα, να προβλέψουν μια καθαρή αναμέτρηση Sarkozy-Royal στο β'γύρο. Δεδομένου οτι η αξιοπιστία τους είναι ήδη κλονισμένη από τις "προβλέψεις" του 2002 που έφερναν, μέχρι τελευταία στιγμή, τον σοσιαλιστή υποψήφιο στην πρώτη δυάδα, και οτι ακόμα και τότε, στα τελευταία γκάλοπ είχε διαφανεί η ανοδική τάση του Le Pen χωρίς αυτό που στατικά απεικόνιζαν να έχει σχέση το αποτέλεσμα, προκύπτει οτι πράγματι, θα πρόκειται για μια αυθεντική μεγάλη έκπληξη αν ο β'γύρος δεν είναι αυτός που προβλέπουν.

Επιπλέον, μια παρόμοια ανάγνωση με αυτή που εκ των υστέρων φανηκε κατάλληλη για τα γκάλοπ του 2002, δίνει βάση στο ενδεχόμενο η Royal να συγκεντρώσει τελικά το μεγαλύτερο ποσοστό.

Όσο για το Bayrou, αξίζει να σημειωθεί οτι η σφυγμομέτρηση στην οποία κυρίως αναφέρθηκε το BBC, του δίνει 15% - που παραμένει πάντως σπουδαίο "κεφάλαιο" για το μέλλον του κεντρώου πολιτικού.

Ας εξετάσουμε όμως λεπτομερέστερα τις εκτιμήσεις τού γκάλοπ, που πιθανότατα παραμένουν σωστές στη χονδρική διάταξη δίδυμο, τρίτος, τέταρτος. Αν χωρίσουμε τους υποψήφιους σε τρεις ομάδες ("δεξιά": Le Pen, Sarkozy, Viliers, Nihous - "κέντρο": Bayrou, "αριστερά": Royal, Voynet, Bové, Besancenot, Buffet, Laguiller, Schivardi), θα δούμε οτι η "εκλογική προίκα τους" από το 2002, είναι αντίστοιχα:
"δεξιά": 48,41%
"κέντρο": 8,72%
"αριστερά": 42,87%
Σύμφωνα με το γκάλοπ, οι ίδιες ομάδες τώρα έχουν:
"δεξιά": 46%
"κεντρο": 16%
"αριστερά": 38%
Τι πολιτικές κινήσεις μπορούμε όμως να έχουμε μεταξύ των τριών ομάδων; Μια εμπειρική υπόθεση εργασίας λέει οτι μόνο δύο κινήσεις έχουμε: α) καθαρό κέρδος του κέντρου έναντι της δεξιάς β) καθαρό κέρδος του κέντρου έναντι της αριστεράς.

Αν υπολογίσουμε τα πράγματα έτσι, ο Bayrou φέρεται να "τσιμπάει" 2,41% από τη "δεξιά" και 4,87% - το διπλάσιο δηλαδή! - από την "αριστερά".

Ας επιχειρήσουμε τώρα να δούμε σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια την μετακίνηση των ψήφων στο εσωτερικό της "αριστεράς": 19% περίπου είναι το σύνολο των ποσοστών 2002 της "αριστεράς" πέραν της "εκλογικής προίκας" Royal. Το συνολικό ποσοστό του ίδιου χώρου, σύμφωνα με το γκάλοπ 2007, είναι 12,5%. Προκύπτει λοιπόν ένα 6,5% που πάει εν μέρει στη Royal, εν μέρει απευθείας στο Bayrou: αν υποθέσουμε (αυθαίρετα, ώς ένα μάξιμουμ) οτι 1% του "αριστερού χώρου εκτός Royal" τροφοδοτεί απευθείας το Bayrou ενώ το 5,5% πάει στη Royal, βρίσκουμε οτι: α) η Royal ενισχύει την "εκλογική προίκα" της με 5,5% από τη λοιπή "αριστερά" β) η Royal δίνει από την εκλογική της "προίκα" 4,87-1=3,87% στο Βayrou, που αντιστοιχεί σε περίπου 1/4 όσων ψήφισαν, το 2002, Jospin.

Η προσέγγιση αυτή εξηγεί τη φασαρία γύρω από το Bayrou συσχετίζοντάς την με τη ροή ψήφων από τα λοιπά "αριστερά" κόμματα προς τη Royal: ένα σημαντικό κομμάτι των σοσιαλιστών ψηφοφόρων, "έχον φωνή", προκάλεσε την αναστάτωση που καταγράφηκε στο δημόσιο χώρο, φεύγοντας στο "κέντρο", και αντικαθίσταται από ένα σημαντικότερο κομμάτι αριστερών που αθόρυβα ενισχύουν τη Royal ως το μόνο δυνατό ανάχωμα κατά της "δεξιάς". Ένας τέτοιος αριθμός "φωνασκούντων"- αυτός που προκύπτει από την παραπάνω ανάγνωση του γκάλοπ - μου καλύπτει σε μεγάλο βαθμό την εντύπωση που μου άφησε η πορεία ανόδου του Bayrou.

Το ποστ, το τελευταίο "μη σοβαρό" τουλαχιστο πριν την Κυριακή, κλείνει με το "προπό" του μπλογκ για τον πρώτο γύρο. Με ±2% απόκλιση, το Парвус клуб παίζει:

Sarkozy 25%
Royal 25%
Le Pen 19%
Bayrou 15,5%
Besancenot 5%
Buffet 3%
Laguiller 2%
Bové 1%
Voynet 1,5%
Nihous 1,5%
Villiers 1%
Schivardi 0,5%

Τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα, εδώ (μαζί με όλα της σειράς).

Εκλογές και κόμματα 4: καρτέλα

Την Κυριακή 22 Απρίλη, οι Γάλλοι καλούνται στις κάλπες να επιλέξουν πρόεδρο της δημοκρατίας, ανάμεσα στους εξής 12 υποψηφίους:
1) Gérard Schivardi
2) Arlette Laguiller
3) Marie-Georges Buffet
4) Olivier Besancenot
5) José Bové
6) Dominique Voynet
7) Ségolène Royal
8) François Bayrou
9) Nicolas Sarkozy
10) Frédéric Nihous
11) Philippe de Villiers
12) Jean-Marie Le Pen
Εφόσον προφανώς κανείς τους δεν θα συγκεντρώσει πάνω από το 50% των έγκυρων, μη-λευκών ψήφων, πρόεδρος για τα επόμενα 5 χρόνια (τόση είναι η θητεία που προβλέπει το Σύνταγμα) θα είναι όποιος από τους δύο πρώτους της αναμέτρησης της 22 Απρίλη, πλειοψηφήσει στο β’ γύρο των εκλογών, στις 6 Μάη. Λίγο αργότερα, το Μάη, έπονται βουλευτικές εκλογές (σύμφωνα με πολύπλοκο εκλογικό σύστημα που προβλέπει δεύτερο γύρο ανάλογα με τα αποτελέσματα στην κάθε περιφέρεια). Η προβλεπόμενη θητεία της εθνοσυνέλευσης είναι επίσης 5 χρόνων.
Κατόπιν ο νέος πρόεδρος θα διορίσει πρωθυπουργό και με τη συμβουλή του θα διορίσει κυβέρνηση, η οποία μπορεί ν’ανατραπεί από την εθνοσυνέλευση με τις διαδικασίες της μομφής ή της μη έγκρισης της γενικής πολιτικής διακήρυξης της πρώτης.

Ήδη οι τυπικοί κανόνες της γαλλικής δημοκρατίας, αποτελούν έναν επιπλέον παράγοντα επιπλοκής στο περίπλοκο πολιτικό πάζλ της χώρας: η ψήφος στις προεδρικές και τις ερχόμενες βουλευτικές συσχετίζονται, και τα κριτήρια επιλογής στις πρώτες υπεισέρχονται στα κριτήρια επιλογής στις δεύτερες.

Στη συνέχεια, παρατίθονται τα επίσημα αποτελέσματα του α’γύρου των προηγούμενων προεδρικών (21-4-2002), καθώς και ο αντίστοιχος υποψήφιος του 2007 τον οποίον υποστηρίζει επίσημα ο κάθε υποψήφιος του 2002 (με το άθροισμα των ποσοστών τους ανά κοινό υποστηριζόμενο υποψήφιο - μ'άλλα λόγια, η ονομαστική εκλογική "προίκα" των υποψηφίων του 2007 (ο Bové έχει λοιπόν μηδενική "προίκα"). )
Εγγεγραμμένοι: 41 194 689

Ψήφισαν : 29 495 733 Έγκυρα (μη λευκά) : 28 498 471
Έλαβαν:

MEGRET 2,34% (Le Pen)
LE PEN 16,86% (Le Pen)
Ονομαστική «προίκα» Le Pen 2007: 19,2%

SAINT-JOSSE 4,23% (Nihous)
Ονομαστική «προίκα» Nihous : 4,23%

CHIRAC 19,88% (Sarkozy)
BOUTIN 1,19% (Sarkozy)
MADELIN 3,91% (Sarkozy)
Ονομαστική «προίκα» Sarkozy : 24,98%

BAYROU 6,84% (Bayrou)
LEPAGE 1,88% (Bayrou)
Ονομαστική «προίκα» Bayrou: 8,72%

TAUBIRA 2,32% (Royal)
JOSPIN 16,18% (Royal)
CHEVENEMENT 5,33% (Royal)
Ονομαστική «προίκα» Royal : 23,83%

MAMERE 5,25% (Voynet)
Ονομαστική «προίκα» Voynet: 5,25%

BESANCENOT 4,25% (Besancenot)
Ονομαστική «προίκα» Besancenot: 4,25%

HUE 3,37% (Buffet)
Ονομαστική «προίκα» Buffet: 3,37%

LAGUILLER 5,72% (Laguiller)
Ονομαστική «προίκα» Laguiller: 5,72%

GLUCKSTEIN 0,47% (Schivardi)
Ονομαστική «προίκα» Schivardi: 0,47%

Εκλογές και κόμματα 3: εντυπώσεις της ημέρας

-Δύο μεγάλες επιτυχίες του François Bayrou: πρώτη η μεγάλη, ενθουσιώδης συγκέντρωση στο Παρίσι. Δεύτερη, η ανακοίνωση του ιδρυτή του κόμματός του, του Giscard, οτι υποστηρίζει Sarkozy. Ο μπεαρναί (εκ του τόπου καταγωγής του, Béarn - Πυρηναία) ή "τραυλός" χαίρεται. Καμμία χρεωκοπημένη μορφή της δεξιάς δεν τον βαραίνει με την υποστήριξή της - αντίθετα, ένα μπουκέτο από τους πιό "μεταλλαγμένους" αριστερούς τον περιλαμβάνει στα σχέδια μιας νέας, διευρυμένης κεντρο-αριστεράς. Πρώτος μίλησε ο πιο οξυδερκής και πιό μεταλλαγμένος, ο Cohn-Bendit, εβδομάδες πριν, για μια συμμαχία Bayrou-Parti Socialiste - πρασίνων. Ακολούθησαν ο "Σημίτης" Rocard και ο (χωρίς αντίστοιχο καθημάς ψώνιο) Kouchner, όπως και ο "Πάγκαλος" Allègre που δεν πιάνεται γιατί έχει προσωπικά με τη Royal. Ακόμα και ο Strauss-Kahn έκανε κάποιες αμφίσημες δηλώσεις. Είναι αλήθεια οτι όλες οι τοποθετήσεις μαζί αναδεικνύουν το βάσιμο της πολιτικής πρότασης Bayrou - τουλάχιστο καταρρίπτουν τις ενστάσεις του επίσημου σοσιαλιστικού κόμματος, οτι α) ο Bayrou είναι ένας ακόμη δεξιός υποψήφιος, β) δεν θα μπορεί να συσπειρώσει κανέναν για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, αν εκλεγεί.
Μένει το τρίτο "τεράστιο" επιχείρημα: οτι δεν μπορεί να νικήσει το Sarkozy, γιατί δεν περνάει στο β'γύρο, ενώ μπορεί να κόψει κρίσιμες ψήφους από τη Royal, αφήνοντας στο β'γύρο Sarkozy και Le Pen.
Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς οτι τέτοια βαθιά πολιτικά επιχειρήματα των σοσιαλιστών, απλώς απενοχοποιούν οποιονδήποτε του μεγάλου κόμματος TSS (tout sauf Sarkozy - ο,τιδήποτε εκτός του ακατανόμαστου), δηλαδή οποιονδήποτε απεχθάνεται τον υποψήφιο της δεξιάς, χωρίς όμως να έχει πειστεί για τη δυνατότητα μιας άλλης πολιτικής, να ψηφίσει τον συμπαθέστατο φιλόλογο-χριστιανό-εκτροφέα αλόγων των Πυρηναίων...

-Οι σημερινές δημοσκοπήσεις δίνουν πάντα Sarkozy Royal πρώτους (28,5-23%), ελαφρώς πεσμένους, Bayrou σε απόσταση αλλά να επανακάμπτει (19%), Le Pen επίσης ανεβασμένο (14,5 - 15%), Besancenot 4%, όλοι οι άλλοι κάτω από 2,5%. Ελαφρώς διαφορετικός είναι ο μέσος όρος των εκτιμήσεων των αναγνωστών του Nouvel Observateur (23,8 , 23,1 , 18,5 , 16,3 αντίστοιχα - λοιποί κάτω από 3). Αξίζει να σημειωθεί πάντως οτι οι δημοσκοπήσεις βγάζουν αύξηση του ποσοστού των πλήρως αναποφάσιστων - ίσως αυτό αντανακλά μια διευρυμένη κινητικότητα ψηφοφόρων μεταξύ όλων των αριστερών υποψηφίων και του Bayrou.

-Η Royal ασχολήθηκε, όπως κάνει από την αρχή της εβδομάδας, με δηλώσεις (τέρμα ο διάλογος και οι συνεντεύξεις). Σήμερα είπε κάτι για το προλεταριάτο, χαριτωμένο - πριν από λίγες μέρες έταξε 1500 καθαρά για βασικό μισθό. ας σημειώσουμε οτι πριν από λίγες βδομάδες, παρόμοιες δηλώσεις της Buffet και του Bové είχαν χαρκτηρισθεί ακατάσχετη δημαγωγική παροχολογία από τον "υπεύθυνο" Τύπο (αυτόν που ήταν σύσσωμος υπέρ του ευρωσυντάγματος...), αλλά και από τον "κοστολόγο" του προγράμματος της Royal, o οποίος εν τω μεταξύ τα βρόντηξε και άφησε υπονοούμενα οτι θα ψηφίσει Sarkozy. Ο Τύπος σιώπησε για τη ρελάνς της Royal, με την εξαίρεση της Figaro, που έδειξε λιγότερη κατανόηση. Την ίδια εκκωφαντική σιωπή παρατηρήσαμε και στην "πρόταση" της υποψηφίου για ένα εκτρωματικό ειδικού τύπου συμβόλαιου "πρώτης ευκαιρίας" για τους νέους.

-Ο Sarkozy (παράξενο!) δεν απασχόλησε σήμερα τα μέσα. Η γενική εντύπωση είναι οτι η βδομάδα δεν έχει αρχίσει καλά γι αυτόν: το περιοδικό Marianne ξεπούλησε δύο τιράζ τεύχους με ειδικό αφιέρωμα στην ψυχονευρωτική του προσωπικότητα, επίμονες βρώμες συνεχίζουν να βγαίνουν για την απόσυρση της γυναίκας του Cécilia στο μαγευτικό Biarritz (ή/και το πολύβουο Λονδίνο) μετά από χειροδικία του πάνω της (ήταν εκείνες τις μέρες που ξεστόμισε το απίστευτο "κάθε δαρμένη γυναίκα να γίνει πολίτης της Γαλλίας"). Και η προτελευταία βδομάδα, δεν έσκιζε: ο Le Pen τον κατηγόρησε οτι είναι ξένος, Ούγγρος (πράγματι, ο Sarkozy θα έπρεπε να ντρέπεται για την άθλια οικογενειακή του ιστορία, το σόι του πατέρα του την είχε κάνει πριν την απελευθέρωση της χώρας από τον Κόκκινο Στρατό, για τη ναζιστική Γερμανία!!!), ο ίδιος απάντησε οτι είναι και έλληνας και περήφανος για αυτό, όμως και οι δύο στην πραγματικότητα αναφέρθηκαν στην εβραϊκή του καταγωγή (σεφαράτ της Θεσσαλονίκης) από την πλευρά της μητέρας του - σε μια από τις πιό σιχαμένες στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας. Ο ίδιος βγήκε και μίλησε (σε συνέντευξη σε "φιλοσοφικό" περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας) για γενετική προδιάθεση στην αυτοκτονία και νομίζω και στην ομοφυλοφιλία, ωραία πράγματα! Αλλά η πιό μνημειώδης ατάκα του, εκστομίστηκε νωρίτερα, περί τα τέλη Μάρτη, όπου σε ομιλία του άρχισε κάποια στιγμή να "τραγουδάει" οτι δεν ήταν η Γαλλία που έκανε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους θαλάμους αερίων κτλ κτλ (παραλλαγές ύρω από το θέμα "είμαστε πρήφανοι για την ιστορία μας"). Κάποιοι παρευρισκόμενοι Γερμανοί έπαθαν περίπου συγκοπή. Όλος - το τονίζω - ο εθνικός Τύπος μεγάλης κυκλοφορίας στη Γαλλία, δεν έγραψε λέξη τότε. Το ξέθαψαν διακριτικά εβδομάδες μετά όταν είχε "ξεθυμάνει" ως θέμα...

Στους υπόλοιπους θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμα (τίποτε σημερινό άξιο λόγου που να τους αφορά δεν έρχεται στη μνήμη).

Εκλογές και κόμματα 2: φήμες, φήμες...

Από την Παρασκευή, απαγορεύεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων. Πράγμα που σημαίνει, οτι θα ζήσουμε στη Γαλλία ένα μεστό τριήμερο γεμάτο φήμες, φίδια, παραμύθια και "σίγουρες πληροφορίες", μέχρι ν'αρχίσει να μιλά η κάλπη, από την Κυριακή 21 ώρα Ελλάδας.

Μια συνθετική εικόνα του Τύπου σήμερα μπορεί να συνοψισθεί στην άνοδο της Ségolène Royal όσο και την απομάκρυνση του ενδεχόμενου να βρεθεί ο Bayrou στο β'γύρο.

Ωστόσο, είναι το ποσοστό του Sarkozy και του Le Pen που αποτελούν το αντικείμενο των ζωηρότερων συζητήσεων. Ο Le Pen προαναγγέλλει τη "ζοσπινοποίηση" του Sarkozy, ήγουν τον αποκλεισμό του από τον πρώτο γύρο, με τον ίδιο και τη Royal να βρίσκονται αντιμέτωποι στις 6 Μάη.

Μιά άλλη φήμη, μιλά για γκάλοπ που λαμβάνουν χώρα κατ'εντολήν των νομαρχιών (préfectures), η σύνθεση των οποίων δίνει Sarkozy και Royal στο β'γύρο με ελαφρό προβάδισμα της υποψήφιας των σοσιαλιστών, και το Le Pen με το Bayrou ν'ακολουθούν σε μεγάλη απόσταση: οι δύο πρώτοι στην περιοχή του 25%, οι άλλοι στην περιοχή του 16%.

Εκλογές και κόμματα 1: οι καλές προβλέψεις

Λίγες μέρες πριν τον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, κανείς δεν εμφανίζεται βέβαιος για τα γενικά έστω χαρακτηριστικά του εκλογικού αποτελέσματος.Είναι άσκοπο και βαρετό να παραθέσει κανείς τις αναρίθμητες δημοσκοπήσεις (κατά μέσον όρο, τρεις τη μέρα) που δημοσιεύονται, όλες ελάχιστης αξιοπιστίας εκ κατασκευής (με διάστημα εμπιστοσύνης που αντιστοιχεί σε δυνατότητα απόκλισης ±3 - 4%)

Κοινό τους στοιχείο, είναι οτι όλες φέρουν πρώτο το Sarkozy, δεύτερη τη Royal, τρίτον το Bayrou και τέταρτον το Le Pen.
Η κοινή λογική θέλει, η σειρά αυτή που ξαναβρίσκεται σε κάθε γκάλοπ, να είναι τελικά αυτή που θα δώσουν οι κάλπες την Κυριακή. Ακριβώς η ίδια λογική διαψεύστηκε πανηγυρικά στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, όταν όλες οι σφυγμομετρήσεις έδιναν τον ατυχήσαντα Jospin σίγουρα δεύτερο, και ίσως πρώτο...
Ακόμα κι αν περιοριστεί κανείς στη διασκέδαση των προβλέψεων, χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία βαθύτερων αναλύσεων, είναι υποχρεωμένος να καταφύγει έστω σε επιφανειακές πολιτικές παρατηρήσεις. Πάμε λοιπόν:

1) Σαφώς και υπάρχει πόλωση μεταξύ των 4 (Sarkozy, Royal, Bayrou, Le Pen) από τη μια, και των υπολοίπων υποψηφίων. Τα συνολικά ποσοστά των "μικρών" σε αυτές τις εκλογές θα είναι καθαρά μικρότερα απ'ό,τι πριν 5 χρόνια.

2) Πιό συγκεκριμένα, η συντριπτική πλειοψηφία της αριστεράς φοβάται το Sarkozy. Σ'αυτούς πρέπει να προστεθεί και το ένα τρίτο περίπου της δεξιάς, που τον απεχθάνεται. Είναι δύσκολο και όχι πολύ έξυπνο να είναι κανείς "μπλαζέ" απέναντι στο φόβο αυτό,τόσο γιατί στη Γαλλία ο φόβος ήταν ήδη από την εποχή της επανάστασης βασικό συστατικό της κοινωνικής ψυχολογίας σε περίοδο κρίσης, όσο και γιατί ο υποψήφιος είναι σαφώς παθολογική προσωπικότητα.

3) Αντίστοιχα, ο Sarkozy συσπειρώνει ένα σημαντικό κι ετερόκλητο πλήθος τρομοκρατημένων, τόσο που δεν βλέπουν για παράδειγμα οτι οι ίδιοι απορρίπτουν με βδελυγμία τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στην οποία πρωταγωνίστησε ο υποψήφιος που ζητωκραυγάζουν.

4) Η Royal δεν έπεισε. Ήταν επόμενο, αν και πρέπει να σημειωθεί οτι αυτή τη φορά η πολιτική διαχειριστική μικρόνοια των σοσιαλιστών υποστηρίχθηκε από μια ιδιαίτερα ανέμπνευστη, χωρίς επαφή ούτε με τις μάζες ούτε με τα "μεγάλα ζητήματα", υποψήφια. (Πάει ο καιρός που ο χαρισματικός Mitterand γέμιζε το εκλογικό του ρεζερβουάρ με ψήφους της τότε κομμουνιστικής αριστεράς, τυλίγοντάς την στη μεγαλοφυή απάτη του "κοινού προγράμματος"!)Η επίδοσή της εξαρτάται τώρα από το ποσοστό των αριστερώνπου προτίμησε ως αντίπαλο του Sarkozy τον Bayrou, και κατά ένα μικρότερο μέρος από το ποσοστό που θα της κόψει ο José Bové ο οποίος, αν και πολύ "μικρός", φαίνεται οτι "ψαρεύει στα ίδια νερά" με τη σοσιαλίστρια, αντίθετα με την περίπτωση των λοιπών αριστερών υποψηφίων, όπου το ισοζύγιο είναι καθαρά θετικό προς τη "χρήσιμη αντι-Sarkozy ψήφο", στη σοσιαλιστική ή την κεντρώα της έκδοση.

5) Για την ανάδειξη του Bayrou ο γράφων είχε προειδοποιήσει εγκαίρως (εισπράττοντας... καγχασμούς από δημοσιολογούντες που δεν είχαν ακόμη δει την ίδια εκτίμηση στα αγαπημένα τους αναγνώσματα.) Ακόμα κι αν δεν περάσει στο δεύτερο γύρο, τα "κερδισμένα" του τού αρκούν για τη διεκδίκηση πολιτικού ρόλου πρώτης τάξης στη συνέχεια. Σαφώς η χειρότερη δυνατή συγκυρία γι αυτόν, θα ήταν ένας δεύτερος γύρος που να βγάζει σίγουρα Sarkozy. Η μόνη τέτοια διάταξη είναι η Sarkozy - Le Pen.

6) Το μόνο επιχείρημα που θα μπορούσε να οδηγήσει έναν ψηφοφόρο του Le Pen σε άλλο χώρο, δεν είναι πολιτικό: αφορά την ηλικία του αρχηγού και γι αυτό είναι αρκετά αδύνατο. Αν δεχτούμε τον προηγούμενο συλλογισμό, μπορούμε να υποθέσουμε οτι ο Le Pen δεν μπορεί να έχει κάτω από 17,5-18%. Εύχομαι να διαψευσθεί η αίσθησή μου, οτι το ποσοστό του θα είναι πολύ μεγαλύτερο.

7) Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιμένουν να εμφανίζουν ένα τεράστιο ποσοστό αναποφάσιστων ή ψηφοφόρων που δεν είναι ακόμα σίγουροι για την προτίμηση που εκφράζουν. Ίσως αυτό να αντανακλά απλώς το βαθμό ταύτισης των βασικών υποψηφίων, ίσως να υποκρύπτει μεγάλη κινητικότητα, ή ακόμη και αποφάσεις τις οποίες οι ψηφοφόροι προτιμούν να κρύψουν και από τον εαυτό τους αν μπορέσουν. Το φαινόμενο πάντως γεννά την αίσθηση οτι την Κυριακή οι διαφορές ποσοστών μεταξύ των τεσσάρων πρώτων υποψηφίων θα είναι μικρές - ιδιαίτερα η διαφορά μεταξύ δεύτερου και τρίτου...