Είπατε Ταεποντόγκ;

Ενώ όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ του πλανήτη συντηρούν το κλίμα φοβίας για ενδεχόμενη πυραυλική δοκιμή της Βορείου Κορέας (μιας χώρας ζωσμένης από στεριά και θάλασσα από κάθε όπλου αμερικανικά στρατεύματα, με πυρηνικά μονίμως στραμμένα εναντίον της, που απ'ό,τι φαίνεται κατάφερε να "βάλει πάγο" στα πολεμικά σχέδια εναντίον της μόνον με την απόκτηση αποτρεπτικής πυρηνικής ισχύος), μια άλλη είδηση, πέρασε σχετικά απαρατήρητη εκτός ΗΠΑ:

Αναβάλλεται για τα μέσα Σεπτέμβρη η προγραμματισμένη για αύριο (και ήδη αναβληθείσα μια φορά, στις 3 Ιουνίου) μεγάλη έκρηξη συμβατικού εκρηκτικού σε θέση δοκιμών στη Νεβάδα. Πρόκειται για τη δοκιμή "θείο πτερύγιο" (ντιβάιν στρέηκ), όπου πρόκειται να χρησιμοποιηθούν 700 τόνοι εκρηκτικού μίγματος νιτρικού αμμώνιου (94%) και υγρού καυσίμου (4%), με πρόσμιξη σκόνης αλουμινίου και πυροκροτητή 100 κιλά σί4.

Το εκρηκτικό αυτό, που θα παρασκευασθεί επί τόπου από ρευστό γαλάκτωμα νιτρικού αμμώνιου, νιτρικό ασβέστιο, νερό και υγρό καύσιμο (υδρογονάνθρακα) χρησιμοποιείται τακτικά για ανατινάξεις στην εξορυκτική βιομηχανία και την οδοποιεία. Η ποσότητα που σχεδιάζεται να εκρηχθεί είναι εντυπωσιακή αλλά πάντως όχι μοναδική στα χρονικά: στη Νεβάδα καταγράφεται δοκιμαστική έκρηξη (σε διαφορετική διάταξη) 1410 τόνων του ίδιου υλικού το 1993, ενώ σε άλλη τοποθεσία έλαβε χώρα δοκιμή όπου χρησιμοποιήθηκαν 4750 τόνοι (το 1985 - με διαφορετική διάταξη υλικών κι αυτή).

Οι ειδικοί του αμερικανικού στρατού πρόκειται να συλλέξουν μικροσεισμογραφικά και άλλα δεδομένα από την έκρηξη, ώστε να μελετήσουν κατόπιν τη δυναμική της.

Μέχρι τώρα, τα διάφορα γραφεία Τύπου του Πενταγώνου απαντούν διάφορα αντιφατικά και παραπλανητικά σε σχέση με το σε ποιό πρόγραμμα εντάσσεται η δοκιμαστική/ερευνητική αυτή έκρηξη, που αναμένεται να σηκώσει ένα "μανιτάρι" σκόνης ίδιας μορφής με αυτό που παρατηρείται σε μια πυρηνική δοκιμή στην ατμόσφαιρα.

Ειδικοί σημειώνουν ωστόσο οτι:

α) το βάρος των εκρηκτικών είναι 20 φορές το ωφέλιμο φορτίο του βομβαρδιστικού Β52, και δύο φορές το μέγιστο βάρος κατά την απογείωση του μεγαλύτερου αμερικανικού μεταγωγικού, του σι5.

β) αυτό που θα μελετηθεί είναι κατά πόσο μια παρόμοια έκρηξη μπορεί να πλήξει υπόγειες κατασκευές.

Σημειώνουμε εδώ οτι το μεγαλύτερο όπλο πλήξης καταφυγίων που έχουν διαθέσιμο οι ΗΠΑ, είναι η λεγόμενη βόμβα Μπιγκ Μπλου, που ζυγίζει συνολικά 15 τόνους εκ των οποίων 3 τόνοι συμβατική γόμωση.

Οι ίδιοι συμπεραίνουν οτι αυτό που μελετάται είναι η επίδοση που θα είχε ένα τακτικό πυρηνικό μικρής ισχύος στην πλήξη υπόγειων κατασκευών, που δε θα χρειαζόταν να εισχωρήσει πάνω από 2-3 μέτρα στο έδαφος, θα πραγματοποιούσε δηλαδή επιφανειακή έκρηξη. Η έκρηξη λοιπόν εντάσσεται κατά πάσα πιθανότητα στο σχέδιο ανάπτυξης του "ανθεκτικού πυρηνικού γεωεισδυτή" (ρόμπαστ νιουκλήαρ έρθ πενετρέιτορ), ή του παρόμοιου "μπί εξήντα ένα έντεκα".

Αξίζει να σημειωθεί οτι οι αναβολές της δοκιμής οφείλονται και στις ενέργειες μια μικρής ομάδας ινδιάνων ακτιβιστών της περιοχής.

Κλείνω με την παρατήρηση οτι η ημερομηνία της εισβολής στο Ιράκ μπορούσε να προβλεφθεί με εξαιρετική ακρίβεια από το ημερολόγιο των έργων διεύρυνσης του διαδρόμου του αεροδρομίου της μεγάλης αμερικανικής βάσης στο Κατάρ. Όσοι παρακολουθείτε τις εξελίξεις της κρίσης με το Ιράν, ρίχτε πού και πού μια ματιά στο πώς πάει η ανάπτυξη των παραπάνω τακτικών πυρηνικών όπλων, που αποτελούν σύμφωνα με το Χανς Μπλίξ το ενδυνάμει απειλητικότερο για την ειρήνη στοιχείο των πυρηνικών οπλοστασίων.

Ο μαύρος Pitte

Πριν από λίγες μέρες, κυκλοφόρησε ένα βιβλιαράκι με τίτλο "Νέοι, σας λένε ψέμματα!" και υπότιτλο "Επανοικοδομώντας το πανεπιστήμιο", από τις εκδ όσεις Fayard - στα γαλλικά. Πρόκειται για έναν λίβελλο 130 σελίδων ενάντια στη μορφή και τα συνθήματα των φοιτητικών κινητοποιήσεων που κατέληξαν στην απόσυρση του νόμου για το "συμβόλαιο πρώτης πρόσληψης", από αυτούς που ο εκδότης κρίνει σκόπιμο να προσθέσει στο εξώφυλλο μια κόκκινη μπάντα με ένα χτυπητό σλόγκαν, μπας και πουλήσει κανένα αντίτυπο όσο θα εκτίθεται στα εφημεριδάδικα/περιοδικατζίδικα, για λίγες βδομάδες δηλαδή μέχρι την αναπόδραστη πολτοποίηση.

Το θέμα θα ήταν ανάξιο αναφοράς αν ο συγγραφέας του εν λόγω τίτλου δεν ήταν ο Jean-Robert Pitte, ο πρόεδρος της Σορβόννης, που απέκτησε πολλά προσωνύμια στη διάρκεια της κατάληψης του πανεπιστημίου, τέτοια που δεν συνάδουν με το ύφος και το περιεχόμενο του μπλογκ αυτού (παραθέτουμε μόνον το pitte-bite, αμετάφραστο).

Για να είμαστε δίκαιοι με τον κ. καθηγητή, πρέπει να του αναγνωρίσουμε οτι ξέρει για τι μιλάει: την κατάσταση της γαλλικής ανώτατης εκπαίδευσης, για την οποία εξάλλου παραθέτει κάμποσα στοιχεία. Πρέπει επίσης να πούμε, οτι ο λίβελλος συνοδεύεται από μια δέσμη προτάσεων ή μάλλον ιδεών για κατευθύνσεις μιας πολιτικής για τη σωτηρία του γαλλικού πανεπιστήμιου. Τέλος, πρέπει να του αναγνωρίσουμε την τιμιότητα που είχε να εκφράσει τις απόψεις του με ένα κείμενο, και να το κάνει ελεύθερα, "έξω από τα δόντια" και χωρίς συμβιβασμούς. Όλα αυτά του κόστισαν βέβαια μια πολύ μοιρασμένη υποδοχή της παρέμβασής του από το γαλλικό Τύπο, με κύριο χαρακτηριστικό τη συγκατάβαση ("είναι σίγουρα παρασυρμένος σε ακρότητες από αγάπη στο πανεπιστήμιο", ή "του στοίχισε προσωπικά η κατάληψη" κτλ κτλ) και τα υπονοούμενα οτι "ο καλός μας Pitte δεν έχει το ανάστημα και τη βαθύτητα ενός σοβαρού διανοούμενου, αλλά είναι αφοσιωμένος στην υπόθεση του πανεπιστημίου που υπηρετεί εδώ και 40 χρόνια".

Δεν πειράζει. Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η αντίληψη των κυρίαρχων κύκλων για το πανεπιστήμιο του αύριο.

Με μια λέξη, ο κ. Pitte είναι μαύρος. Αντιδραστικός. Και οι θέσεις του έχουν μεγάλο ενδιαφέρον γιατί δεν εκφράζουν άποκλειστικά τον ίδιο παρά μόνον στο φολκλορικό τους περιτύλιγμα.

Σε μια περίοδο που η Ελλάδα βράζει με αφορμή τα πανεπιστήμια, θα ήταν λοιπόν ενδιαφέρον να δει κανείς από κοντά τι διατείνεται ο πρόεδρος (πρύτανης) της Σορβόννης.

Θα το επιχειρήσουμε σε επόμενο ποστ.

(Jean-Robert Pitte, "Jeunes, on vous ment! Reconstruire l'université. Stop à la précarité" Fayard, Paris 2006. ISBN 2-213-63051-8)

Η εξέγερση των πιγκουίνων

Αν κρίνει κανείς από τα λίγα νέα που φτάνουν στον ευρωπαϊκό Τύπο για τις πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις που τράνταξαν τη Χιλή, μάλλον τα έχει βρει σκούρα η σοσιαλιστικής ετικέτας πρόεδρος κ. Bachelet.

Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα λοιπόν, οι μαθητές διεκδικούσαν αρχικά τη δωρεάν πρόσβαση στις δημόσιες συγκοινωνίες - σύντομα όμως, μετά την άγρια καταστολή, το ξυλοκόπημα και τα δακρυγόνα σε όσους κατέβηκαν στους δρόμους, το κίνημα απλώθηκε στο σύνολο του μαθητικού κόσμου και ζητούσε πλέον τη μεταρρύθμιση του Οργανικού Συνταγματικού Νόμου της Εκπαίδευσης (LOCE), που είχε εγκρίνει ο αιμοσταγής δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ μία μέρα πριν εγκαταλείψει την εξουσία, το 1989. Ο εν λόγω νόμος παρέχει στον ιδιωτικό τομέα, έναν καθοριστικό, πρωταρχικό ρόλο στην εκπαίδευση, σε βάρος κοινωνικών στρωμάτων με χαμηλότερα εισοδήματα. Για παράδειγμα, το δικαίωμα συμμετοχής σε εισαγωγικές εξετάσεις για πανεπιστήμια πληρώνεται, και μάλιστα σε τιμή δυσβάσταχτη για τους φτωχότερους.

(Είναι πάντως δύσκολο να έχει κανείς μια λεπτομερή εικόνα αν δεν έχει πρόσβαση τουλάχιστο στον ισπανόφωνο Τύπο, ιδιαίτερα σε πηγές από την ίδια τη χώρα)




Εν τω μεταξύ, τουλάχιστο δύο ικανότατες και ταλαντούχες εκπρόσωποι των μαθητών φαίνεται να αναδεικνύονται από το κίνημα αυτό - η Καρίνα Ντελφίνο και η Μαρία Χουέρτα. Ποιός είπε οτι στη Χιλή, με το θάνατο της Γκλάντυς Μαρίν, τέλειωσαν οι ριζοσπαστικές γυναικείες πολιτικές μορφές και απέμειναν λίγο-πολύ συμβιβασμένες καθεστωτικές φιγούρες; Το μέλλον συνεχίζει να είναι γυναικείο, σε πείσμα της κ. προέδρου ...

Carreer opportunities

Αν ήταν, λέει, επιχείρηση, θα βρισκόταν στη λίστα των πενήντα μεγαλύτερων, με κριτήριο τον κύκλο εργασιών, την επιφάνεια των "γηπέδων" (εγκαταστάσεων και γραφείων), και τον αριθμό των απασχολούμενων. Είναι, λέει, ο μεγαλύτερος καταναλωτής ρεύματος στην πολιτεία του Μέρυλαντ. Είναι επίσης ο μεγαλύτερος παγκοσμίως εργοδότης μαθηματικών (πριν λίγα χρόνια, κορυφαίος έλληνας πανεπιστημιακός του εξωτερικού, άφηνε σχετικό υπαινιγμό σε ελληνική εφημερίδα, αναρωτώμενος που διάολο εξαφανίστηκαν οι τόσοι καλοί γνωστοί του που έκαναν διδακτορικό στα μαθηματικά).

Ο λόγος για το "παγκόσμιο αυτί" των ΗΠΑ (ονόματα δε λέμε, να δοκιμάσουμε και τα φίλτρα τους) που μπορεί να παρακολουθεί το 15% του παγκόσμιου τηλεπικοινωνιακού φορτίου (αλλά δεν είναι δυνατό να αξιολογήσει παρά ένα ελάχιστο τμήμα του).

Τα πρόσφατα στοιχεία για την αγορά εργασίας στη Γαλλία, δείχνουν σαφή μείωση της ανεργίας. Οι αναλυτές συγκλίνουν στο οτι αυτή η θετική εξέλιξη οφείλεται κυρίως στην εφαρμογή του "σχεδίου κοινωνικής συνοχής" που εκφράστηκε με το νόμο-πλαίσιο που ψηφίστηκε στις αρχές του 2005 (αναμενόμενο, όπως εκτιμούσαμε σε παλαιότερο σχόλιο στο εξαιρετικό "Ιστολόγιο"). Ο νόμος προέβλεπε σημαντική απλούστευση της διαδικασίας πρόσληψης για μικροδουλειές (σιδέρωμα, ιδιαίτερα, μπέιμπισίττινγκ) και μια σειρά κρατικώς επιδοτούμενων συμβολαίων εργασίας. Είναι επίσης περίπου ομόφωνοι στην εκτίμηση οτι το "συμβόλαιο νέας πρόσληψης", που επιτρέπει σε μικρές επιχειρήσεις να απολύουν ελεύθερα μέχρι δύο χρόνια μετά την πρόσληψη, δε δημιούργησε καθαρές νέες θέσεις εργασίας.
Τόσο συμφωνούν, που σκέφτονται να πρωθυπουργοποιήσουν τον εμπνευστή του "σχεδίου κοινωνικής συνοχής", κ.Borloo (αν βεβαίως εκείνος το δεχτεί), πριν την εθνική εορτή της 14ης Ιουλίου, αν η καμπύλη δημοτικότητας του σημερινού πρωθυπουργού συνεχίσει να παριστάνει την πορεία του χρηματιστήριου...

Το κοινό στοιχείο των παραπάνω δύο άσχετων κατά τα άλλα παραγράφων, είναι η αναφορά στους μόνους εργοδότες που δημιουργούν πλέον νέες θέσεις εργασίας στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό: το κράτος και τις μικρές επιχειρήσεις ή τα άτομα-αγοραστές υπηρεσιών.

Και το "κεφάλαιο", οι μεγάλες επιχειρήσεις; Αυτές για χάρη των οποίων οι "φιλελεύθεροι" κυβερνώντες (ή "αντιπολιτευόμενοι"), αντέστρεψαν τη ρήση "η εργασία παράγει πλούτο", κάνοντάς την "ο πλούτος παράγει εργασία" (δώστε λοιπόν κι άλλα στον πλούτο για να έχουμε δουλειές);; Αυτές... μοιράζουν μερίσματα, ακόμα κι αν έχουν μυθικές ζημιές. Όπως εκείνη η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, το ελληνικό τμήμα της οποίας ήταν όλο "αυτιά".

Φαίνονται μπλεγμένα όλα τούτα. Αλλά δεν είναι τόσο :-)