January 02, 2006

Το Συμβούλιο της Ευρώπης διαστρέφει την Ιστορία;

Το παρακάτω κειμενάκι (δηλ. οι πρώτες 200 λέξεις) φιλοξενήθηκε στα "Νέα" της 2-2-2006:
Ενα επαίσχυντο ψήφισμα
Ενα ψήφισμα «καταδίκης της εγκληματικής κομμουνιστικής ιδεολογίας», το οποίο υιοθετεί απροκάλυπτα αναθεωρητικές απόψεις για την Ιστορία του 20ου αιώνα, πρόκειται συζητηθεί στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε τρεις βδομάδες. Το κείμενο – μνημόνιο του Σουηδού βουλευτή κ. Λίντμπλατ ξεκινά από τη διαπίστωση οτι «τα εγκλήματα στα οποία οδηγεί η κομμουνιστική θεωρία της πάλης των τάξεων, δεν έχουν καταδικαστεί διεθνώς όπως πχ αυτά των Ναζί». Ακολουθεί συνοπτική αποτίμηση της «κομμουνιστικής εγκληματικής κληρονομιάς» όπου απουσιάζει οποιαδήποτε, έστω υπαινικτική, αναφορά στον Β’Παγκόσμιο πόλεμο και στην απαλλαγή της Ευρώπης από το χιτλερικό τέρας με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού. Το πόνημα τελειώνει με συστάσεις-οδηγίες για αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων, απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων, απαίτηση δηλώσεων μετανοίας από όσους υποστηρίζουν την κομμουνιστική ιδεολογία και άλλα παρόμοια.
Το όλο θέμα θα ήταν γραφικό αν το κείμενο δεν παράπεμπε αβίαστα, με τις σιωπές του και μόνο, στην ιδέα οτι ο ναζισμός υπήρξε μια λίγο-πολύ αναπόφευκτη απάντηση της Ευρώπης στον «κομμουνιστικό κίνδυνο», με το ολοκαύτωμα και τις θηριωδίες του ως κάποιες άτυχες παρεκτροπές! Ο Γκαίμπελς και ο Γκέριγκ στον καιρό τους δεν έλεγαν διαφορετικά πράγματα. Προφανώς, η καταδίκη και η ακύρωση ενός τέτοιου ψηφίσματος δεν θέτει κανένα θέμα συμφωνίας με οποιοδήποτε κομμουνιστικό πρόγραμμα ή ιδεολογία αλλά αποτελεί απλή πράξη υπεράσπισης της δημοκρατίας και της ιστορικής αλήθειας. Ηδη, ευρύτατα τμήματα του ευρωπαϊκού πολιτικού φάσματος και ανάμεσά τους όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου το απορρίπτουν.Ωστόσο, και μόνο το γεγονός της υπερψήφισης του κειμένου αυτού από την πολιτική επιτροπή της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Σ.Ε, ταυτόχρονα με την ελευθερία δράσης που απολαμβάνουν τα νεοναζιστικά μορφώματα και τα παλαιοναζιστικά απολειφάδια τους σε ορισμένες από τις χώρες της κατά Ράμσφελντ «νέας Ευρώπης», παράλληλα με την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων στις χώρες αυτές, τροφοδοτεί σοβαρότατες ανησυχίες για την πλήρη ανυποληψία ενός ιστορικού μέρους του συστήματος των «ευρωπαϊκών θεσμών», αλλά και την προοπτική των δημοκρατικών ελευθεριών στη σημερινή Ευρώπη, όπως και για τη στάση της «ενωμένης Ευρώπης» απέναντι στο ιστορικό της παρελθόν.

6 comments:

Μαύρο πρόβατο said...

Δείτε κι αυτό για να καταλάβετε ποιόν έχουν βάλει μπροστά...

libertarian said...

όπου απουσιάζει οποιαδήποτε, έστω υπαινικτική, αναφορά στον Β’Παγκόσμιο πόλεμο και στην απαλλαγή της Ευρώπης από το χιτλερικό τέρας με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού.

Μα αν κατάλαβα καλά το άρθρο απαριθμεί τα εγκλήματα. Ωραίο ελαφρυντικό αλλά δεν αλλάζει τπτ, είναι σαν να γυρίσουν οι ναζιστές και να μας πούν ότι ήθελαν να μας απαλλάξουν από το σταλινικό τέρας... Το ότι τα χαλάσαν και τσακώθηκαν μεταξύ τους οι εθνικοσοσιαλιστές(nazis) με τους σοσιαλιστές(ussr) ήταν ευχάριστο αλλά αυτό δεν κάνει λιγότερο φασίστες τους κομμουνιστές.

Μαύρο πρόβατο said...

Δεν πρόκειται για άρθρο, αλλά για ραπόρτο. Για την "απαρίθμηση": όλοι οι νεκροί σε συγκρούσεις από το 17 μέχρι το 89 ήταν θύματα του κομμουνισμού. Τι θέλαν και ξεσηκωθήκαν τα καθάρματα, ε;
Για το φασιστοΜίζες δεν είναι εδώ ο χώρος να συζητήσουμε.
Αλλά καλά ρε λιμπετέτοιε, ο τύπος τάχει και με... τη γαλλική επανάσταση, αυτό δε σου λέει τίποτα; Ψάξε λίγο και τι ρόλο παίζει ο εν λόγω. Γενικότερα για το θέμα, σε συμβουλεύω να λουφάξεις, αλλιώς θα εκτεθείς!
(Κατά τα άλλα, κανείς δε σου απαγορεύει να ονειρεύεσαι έναν κόσμο χωρίς σφυροδρέπανα, χωρίς ξεσηκωμένους, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα - με σένα από πάνω ή από κάτω, κατά τις ορέξεις σου...)

Anonymous said...

"...απουσιάζει οποιαδήποτε, έστω υπαινικτική, αναφορά στον Β’Παγκόσμιο πόλεμο και στην απαλλαγή της Ευρώπης από το χιτλερικό τέρας με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού."

Η πλειοψηφία των Ρώσων πολέμησε για τα πάτρια εδάφη και όχι για τον κομμουνισμό. Μην καπελώνεις λοιπόν τον αγώνα του ρωσικού λαού, σύντροφε.

"...Το πόνημα τελειώνει με συστάσεις-οδηγίες για...απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων, απαίτηση δηλώσεων μετανοίας από όσους υποστηρίζουν την κομμουνιστική ιδεολογία και άλλα παρόμοια..."

Καλά, πλάκα μας κάνεις; Που το λέει αυτό;

Και μιά ακόμα ερώτηση: δεν πιστεύεις ότι τα επιζώντα θύματα των κομμουνιστικών καθεστώτων στην πρώην Ανατολική Ευρώπη θα πρέπει κάποια στιγμή να αποζημιωθούν; Δεν θα έπρεπε να υπάρξει κάποια νομική βάση για να γίνει κάτι τέτοιο;

Φιλικά,

Κώστας

Μαύρο πρόβατο said...

Κώστα,
η πρώτη σου εκτίμηση είναι ανιστόρητη. Δεν έχω τίποτε άλλο να σου πω, καθώς δεν είχα γεννηθεί εκείνη την εποχή. Σε καλώ να κάνεις αν έχεις όρεξη τη δική σου έρευνα. Να και ένα πρωτόκολλο:
-πήγαινε στο Μενίδι στα καφενεία των Πόντιων. Βρες γέρους άνω των 70 και άνοιξε κουβέντα.

Για τα υπόλοιπα:
όπως θα ήταν λογικό, η κρατικοποίηση του αντικομμουνισμού δεν μπορεί παρά να εκφραστεί με έναν "νομικό λόγο": συνεπώς δομή, αρθράκια, παράγραφοι, σημεία.
Για όλο το πακέτο λοιπόν (που ομολογώ οτι αντιμετώπισα ως ενιαίο, γιατί από πολιτική άποψη έτσι ήταν) δες εδώ

Πρόσεξε πχ το 4.5.3 της Σύστασης (που δεν πέρασε), το σκεπτικό στο σημείο 9 και για την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων το σημείο 47 του σκεπτικού.

Οσο για την αποζημίωση, ο κ. Λίντμπλατ διαφωνεί μαζί σου (σημείο 10 του σκεπτικού) - φαίνεται οτι εκτιμά οτι οι πρώτοι παθόντες από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, έχουν σερβιριστεί επαρκώς από τότε που έπεσαν.
Επίσης θα πρόσθετα, η μεγάλη πλειοψηφία των "αδίκως ευνοημένων", πληρώνει ακόμα, στο έγκλημα, την πείνα, τα μπουρδέλα και άλλα αρχιπελάγη του αγγελικού μας κόσμου.

Anonymous said...

Δεν νομίζω ότι ένα δείγμα που απαρτίζεται από γέρους Ρωσοπόντιους θα ήταν ιδιαίτερα αντικειμενικό.

Ευχαριστώ για το link. Δεν βρήκα τίποτα σχετικό με δηλώσεις μετανοίας ούτε περί απαγόρευσης του σφυροδρέπανου. Μάλλον υπερβάλλαμε εκειπέρα, έτσι δεν είναι Μ.Π.; Το 4.5.3 λέει ότι πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τα εγκλήματα του κομμουνισμού, για την ανάγκη δημιουργίας μουσείου θυμάτων κομμουνισμού (όπως υπάρχει μουσείο Ολοκαυτώματος) που νομίζω ότι είναι λογικό, και, ναι, όντως μιλάει για ανάγκη αναθεώρησης σχολικών εγχειριδίων--κάτι που σε χώρες όπως η Ελλάδα (δική μου εκτίμηση) είναι απαραίτητο, και θα πρέπει να συμπεριλάβει ένα κάρο εθνικούς μύθους (και "δεξιούς"). Το 47 λέει ότι σε αντίθεση με τη σβάστικα, κάποιος (ιδιαίτερα νέος) που βλέπει το σφυροδρέπανο δεν σκέφτεται αυτομάτως τα εγκλήματα της ιδεολογίας που αυτό συμβολίζει και ότι χρειάζεται γενικώς παιδεία. Δεν μιλάει πουθενά για απαγορεύσεις. Τέλος το 9 λέει ότι καλό θα ήταν η ΕΥΡΩΠΗ (που δημιούργησε τον κομμουνισμό)και οι αντιπρόσωποί της σε χώρες που έχουν ακόμα κομμουνιστικά καθεστώτα να δείξουν ότι αποκηρύσσουν το εν λόγω ιδεολόγημα, για να βοηθηθούν έτσι τα δημοκρατικά κινήματα στις χώρες αυτές. Αυτό απέχει πολύ από το να κάνουν ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ δήλωση μετανοίας, όπως μας είπες.

Φιλικά,

Κ.