Αρκούν αυτά

«Πολλή συζήτηση γίνεται για το "νέο" και το "παλιό", με πολλή δόση βέβαια υποκρισίας. Μα, όπως έλεγε προφητικά ο Μπρεχτ, "στεκόμουν πάνω σε ένα λόφο και είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο. Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανείς δεν είχε ξαναδεί. Βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει... Ετσι το παλιό έκανε την εμφάνισή του σα νέο, μασκαρεμένο..."[*].

Μην περιμένετε ούτε με το λεγόμενο "νέο ελληνικό παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο" του ΣΥΡΙΖΑ ούτε με το "νέο εθνικό οικονομικό και κοινωνικό σχέδιο" της ΝΔ, δηλαδή με την πολυπόθητη γι' αυτούς καπιταλιστική ανάπτυξη, καλύτερες μέρες ή έστω την επιστροφή στην προ κρίσης κατάσταση.Μην παρασύρεστε από τα μεγάλα λόγια για προσέλκυση επενδύσεων, που θα εστιάζουν στην καινοτομία και στην ποιότητα, λέει, του παραγόμενου εμπορεύματος, για κρατικές επενδύσεις προσέλκυσης επενδυτών, για καλή αξιοποίηση των κοινοτικών πακέτων χρηματοδότησης, για το ποιος θα κάνει πιο γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις.
Απ' αυτά δεν έχει να κερδίσει ο μισθωτός, ο αυτοαπασχολούμενος, ούτε θα λυθεί η ανεργία. Το πολύ πολύ που υπόσχεται ο κ. Τσίπρας είναι 100-150 χιλιάδες 8μηνες θέσεις μερικής εργασίας, μισοασφαλισμένης, μισοπληρωμένης, γιατί αυτές χρειάζονται οι καπιταλιστές σε κάποιους κλάδους.
Δεν μπορούν να καταργήσουν την ανεργία, γιατί δεν συμφέρει τους πλουτοκράτες να μειώσουν το γενικό εργάσιμο χρόνο, με αύξηση και όχι μείωση μισθών, με μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Η πολιτική σταθερότητα για τους καπιταλιστές δεν είναι μόνο η κυβερνητική σταθερότητα, αλλά πάνω από όλα η κατάργηση των αγώνων, της πάλης, με νέους νόμους, προϋπόθεση δηλαδή ο λαός να παραιτηθεί από το αίτημα επιστροφής των απωλειών, από το δικαίωμα να θέλει να βελτιώσει τη ζωή του με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Δεν υπάρχει πολιτική διαχείρισης και "μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης" που να μπορεί να οδηγήσει σε έναν καπιταλισμό χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς ξεζούμισμα των εργαζομένων.Γι' αυτό τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ, είτε έχουν μνημόνιο είτε δεν έχουν, ακόμα και σε αυτές όπως η Βρετανία και η Δανία που έχουν εθνικό νόμισμα.

Από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, στην προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος στο Σύνταγμα 16/9: Ριζοσπάστης 17/09/2015 Τα έντονα τέθηκαν εδώ. Σε κόκκινο τα αντίστοιχα αποσπάσματα του Μπρεχτ όπως εκφωνήθηκαν στην ομιλία, και μέσα στο πρωτότυπο.

[*] Parade des alten Neuen

(Die Demonstration)

1938

Ich stand auf einem Hügel, da sah ich das Alte herankommen,

aber es kam als das Neue.

Es kroch heran auf neuen Krücken, die man nirgends je gesehen hatte

und stank nach neuen Dünsten der Verwesung, die man nirgends gerochen hatte.

Der Stein rollte vorbei als die neueste Erfindung, und die Raubschreie der Gorillas,

die sich die Brustkästen trommelten, gaben sich als die neuesten Kompositionen.

Allenthalben sah man geöffnete Gräber, die leer waren,

als das Neue sich auf die Hauptstadt zu bewegte.

Ringsum standen solche, die Schrecken einflößten und schrien:

Hier kommt das Neue, das ist alles neu,

begrüßt das Neue, seid neu wie wir!

Und wer hörte, hörte nur ihr Geschrei, doch wer sah, sah solche, die nicht schrien.

So schritt das Alte einher, verkleidet als das Neue,

aber in seinem Triumphzug führte es das Neue mit sich

und es wurde vorgeführt als das Alte.

Das Neue ging gefesselt und in Lumpen, sie entblößten die blühenden Glieder.

Und der Zug bewegte sich in der Nacht, aber es war eine Brandröte am Himmel,

die wurde angesehen wie die Morgenröte.

Und das Geschrei: Hier kommt das Neue,

das ist alles neu, begrüßt das Neue, seid neu wie wir!

wäre noch hörbarer gewesen, wenn nicht ein Geschützdonner alles übertönt hätte.

Bertolt Brecht: Ausgewählte Werke in 6 Bänden. Suhrkamp 1997, Bd.3 ("Steffinsche Sammlung"), S.253 ff, S.494 ff. Aus den Visionen, G.1 (1938)