Ραψωδία Μη

...ἀλλὰ παρεξελάαν, ἐπὶ δ᾿ οὔατ᾿ ἀλεῖψαι ἑταίρων κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ τῶν ἄλλων: ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ᾿ ἐθέλῃσθα, δησάντων σ᾿ ἐν νηὶ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ᾿ αὐτοῦ πείρατ᾿ ἀνήφθω,
ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ᾿ ἀκούσῃς Σειρήνοιιν. εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς, οἱ δέ σ᾿ ἔτι πλεόνεσσι τότ᾿ ἐν δεσμοῖσι διδέντων. αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τάς γε παρὲξ ἐλάσωσιν ἑταῖροι, ἔνθα τοι οὐκέτ᾿ ἔπειτα διηνεκέως ἀγορεύσω, ὁπποτέρη δή τοι ὁδὸς ἔσσεται, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς θυμῷ βουλεύειν...

 Όπως και σε πολλές από τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων, βλέπω πολλά ονόματα αγαπητών και παλιών φίλων, να πλαισιώνουν ή να στηρίζουν το κομμάτι της αριστεράς που συσπειρώνει το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το νέο σχήμα ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ σήμερα. Το πολύ μεγαλύτερο κομμάτι τους, είναι συναγωνιστές με τους οποίους μοιραζόμαστε θεμελιώδεις πολιτικές ιδέες για την ταξική πάλη, την επικινδυνότητα της ιμπεριαλιστικής παραφροσύνης για την ανθρωπότητα και την ιστορική αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι οτι, σε διαφορετικές στιγμές της πρόσφατης Ιστορίας, οι φίλοι αυτοί εγκατέλειψαν το Κομμουνιστικό Κόμμα λόγῳ διαφωνιών με την κάθε φορά εξέλιξη των προσεγγίσεων του κόμματος.
Τις σπάνιες φορές - ας όψεται η ζωή που μας έχει ακροβολίσει στον πλανήτη - που βρίσκομαι με τέτοιους φίλους, συζητάμε με πάθος τούτη ή την άλλη άποψη για τα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα που εξακολουθούν όλους να μας βασανίζουν. Κάθε φορά μου επιβεβαιώνεται η πρόταση που ως μαθηματικό αστείο μπορεί να διατυπωθεί ως θεώρημα της μη-συμπάγειας της κριτικής στο ΚΚΕ: μπορεί να είναι σωστή σε κάθε επιμέρους, παραμένοντας εσφαλμένη στο σύνολο...
Απευθύνομαι λοιπόν στους φίλους που αντιπολιτεύονται το ΚΚΕ από αυτή τη σκοπιά - ας μην προσδιορίσω τις πολιτικές μικρο-συντεταγμένες της κάθε επιμέρους παρέας - για κάτι που βλέπω νά'ρχεται πάνω τους:

 Αγαπητοί μου φίλοι, παρακολουθήσαμε όλοι από το 2012 μέχρι σήμερα τη διαδικασία «ταχείας ωρίμανσης» του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να είναι σε θέση να αναλάβει την κυβερνητική αποστολή που του αναλογεί: μεταφορά του κέντρου αποφάσεων σε ένα αόρατο κογκλάβιο, δημόσιες γεμάτες συμβολική βαρύτητα δηλώσεις φροντίδας των γεωπολιτικών πυλώνων του ελληνικού καπιταλισμού (ΝΑΤΟ-βάσεις-ΕΕ), σειρά από ντηλ ανοιχτής υποστήριξης από το ντόπιο κεφάλαιο, προώθησης από τμήμα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και ανοχής από τους υπόλοιπους, έμπρακτο σαμποτάζ των κοινωνικών αγώνων, διολίσθηση των διακηρύξεων από τη συνεδριακή του απόφαση στη «Θεσσαλονίκη» κι από κει σε «πέντε πράγματα». Καταλαβαίνετε τι θέλει να πει κάθε όρος της προηγούμενης μακράς πρότασης - μεταξύ μας δε χρειάζονται παραπάνω εξηγήσεις.
Η συζήτηση για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει γίνει κάτι άλλο από διαχειριστής του καθεστώτος, χωρίς μάλιστα το παραμικρό περιθώριο μεταρρυθμιστικών παροχών στο λαό, και επίδοξος προσωρινός σταθεροποιητής του πολιτικού συστήματος, είναι μεν χρήσιμη και διδακτική, αλλά δεν είναι πιά επείγουσα.
Τώρα, αυτός ο σχηματισμός ετοιμάζεται να κυβερνήσει, πιθανόν και αυτοδύναμα. Τεχνικά, γυρεύει γύρω στα 5000 στελέχη για να συνδιεκπεραιώσουν το έργο αυτό.
Θα απευθυνθούν, λοιπόν,  προσωπικά και σε σας, το κάνουν ήδη, με πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις. «Γιατί να μη δώσουμε τη μάχη και 'από τα μέσα',  διατηρώντας την πολιτική μας αυτονομία, να κατατεθεί πχ μια προοδευτικότερη συνταγματική μεταρρύθμιση, ή μια φιλολαϊκότερη πρόταση για την Παιδεία»; θα φωνάζουν οι Σειρήνες. «Κι αν δεν περάσουν τα σημεία μας, θα έχουμε αποκαλύψει στο λαό πληρέστερα τι πολιτική απάτη είναι δαύτοι», θα συμπληρώνουν. «Θα πολεμήσουμε και την καταρράκωση κάθε ιδέας που ορίζεται ως αριστερή, θα πάρουμε και πέντε φράγκα που μας καίει για τη δύσκολη προσωπική μας κατάσταση», θα προβληματίζονται οι ελαστικότερες συνειδήσεις.
Η πραγματικότητα που πρέπει να τολμήσετε να αντιμετωπίσετε είναι οτι το ρυμουλκό έχει ήδη δέσει, και σας τραβάει γλυκά, με την επίβλεψη του reconverti Αλαβάνου, της contre-vertie Βαλαβάνη κτλ, σε άλλα νερά.
Το να μείνετε στην καθαρότητά σας των μεταβατικών προγραμμάτων και της «ενότητας» που σας απομονώνει από την αριστερά (δυό λεξούλες για το τι είναι αριστερά: κατά του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των μονοπωλίων, ας αφήσουμε τα άλλα γι αργότερα) δεν βοηθάει.
Αντίθετα η στήριξη του ΚΚΕ είναι μια πράξη αυτοδέσμευσης που δυσκολεύει μια τέτοια εξέλιξη.

Καλείσθε λοιπόν στο κατάρτι, φίλοι και συναγωνιστές. Δεθείτε, σήμερα.