March 19, 2011

Πρελούδιο

Ο πόλεμος της Κυρηναϊκής αρχίζει ίσως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Η αποφασισμένη από την κυβέρνηση ανάμειξη της Ελλάδας συνιστά έγκλημα σε βάρος του ελληνικού, αλλά και του λιβυκού λαού.
Είναι το μόνο που αξίζει ν'αναφερθεί αυτή τη στιγμή - εκκρεμεί όμως μια μεγάλη συζήτηση γύρω από τη φύση και τα μέτωπα των αντιμαχόμενων δυνάμεων στη Λιβύη, τις επιδιώξεις της κάθε ιμπεριαλιστικής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Αφρικής/Σαχέλ/Μέσης Ανατολής και τις τακτικές κινήσεις τους μπροστά στις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου...

10 comments:

Unknown said...

Καλά, αυτόν εκεί πέρα, το σύζυγο της Μπρούνι ντε, τι τον έχει πιάσει και πάει ν' απελευθερώσει τη Λιβύη σχεδόν μόνος του;

Anonymous said...

Δεν ειναι τιποτα καλε,ειναι επειδη οι Αραβες γενικα ολους κατι τους επιασε και αποφασισανε μονοι τους να απελευθερωθουν.Οι Δυτικοι δεν βαλανε καθολου το χερακι τους

Μαύρο πρόβατο said...

Vrennus, καλημέρα. Ο διεθνής Τύπος έχει ήδη αρχίσει να μεταφέρει απόψεις και ειδήσεις που απαντούν στο ερώτημά σου (θα επανέλθω).

Ανώνυμε, ζυμώσεις δίνουν το κρασί, ζυμώσεις και το ξύδι. Οι δυτικοί (γενική ονομασία που καλύπτει εντονότατους σκυλοκαυγάδες, συνωστισμό ορνέων, λυκοφιλίες κτλ κτλ) υποθέτω οτι παντού εργάζονται για να φέρουν την κατάσταση στα μέτρα τους, και σε τελική ανάλυση χωρίς αυτά τα μέτρα να υπάρχουν!

Μαύρο πρόβατο said...

Ας επιχειρήσουμε λοιπόν κάποιες κατηγοριοποιήσεις. Καταρχήν για τον πόλεμο της Κυρηναϊκής:

-τι ενώνει όλες τις δυνάμεις που δεν προθυμοποιούνται για την τρέχουσα πολεμική επιδρομή;
Εννοώ αυτές που θα μπορούσαν, που σε άλλες περιπτώσεις το πράττουν, αλλά σε αυτήν... δεν; Ο καταγέλαστος Πρετεντέρης που τσεπώνει γύρω στο πεντάευρο τη λέξη, ανέφερε αναλυτικά τη Ρωσσία και την Κίνα, τσουβάλιασε την αντίθεση του Τσάβες σαν να έχει ποτέ εξασκήσει το σπορ του ιμπεριαλισμού η Βενεζουέλα, και παρέλειψε βέβαια την Ινδία, τη Βραζιλία, και έναν καλύτερα γνώριμο, τη Γερμανία.
Τι κοινό έχουν όλα αυτά τα κράτη - γίγαντες που έχουν όμως περισσότερο μυαλό κι από τον αντιπρόεδρο της ελληνικής κυβέρνησης;
-Είναι δυνάμεις που δε χάνουν έδαφος στον παγκόσμιο συσχετισμό, και αντιθέτως ενισχύονται σχετικά, σ'ένα παγκόσμιο πλαίσιο κρίσης.

Από την άλλη, βρίσκονται τα ξεδοντιασμένα θηρία της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, και οι παραπαίουσες ΗΠΑ, που κάνουν τη δουλειά ενώ για πρώτη φορά δηλώνουν οτι δε θέλουν το κομάντο! Πρόκειται για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που έχουν πληγεί σχετικά περισσότερο από την κρίση - αυτό είναι ένα αναγνωριστικό τους.

Μαύρο πρόβατο said...

Ένα άλλο αναγνωριστικό τους είναι οτι και είχαν και έχουν στρατηγικά συμφέροντα σε ολόκληρο το γεωπολιτικό χώρο όπου εγγράφεται η Λιβύη: Μεσόγειος/Βόρειος Αφρική/Σαχέλ/Μέση Ανατολή. Το ίδιο ισχύει και για το αντιτιθέμενο στην επιδρομή μπλοκ, χωρίς όμως το ίδιο ιστορικό βάθος και το βαθμό στρατηγικής σπουδαιότητας που αντιπροσωπεύει η περίπτωση για τους επιδρομείς.
Ήταν όμως και μερικοί πρόθυμοι από τον αραβικό κόσμο: Μαρόκο, Κατάρ, Εμιράτα, Ιορδανία, και ολίγος Λίβανος δια του Χαρίρι. Τι ενώνει όλους αυτούς;
-Βγάζει μάτι: το πολίτευμα! Μοναρχίες όλες πλην Λιβάνου που δεν έχει ουσιαστική κρατική κυριότητα. Κάτι διακριτικότερο είναι οτι η καθεμιά τους είναι ο τζουτζές μιας από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που επιδράμουν: το Μαρόκο της Γαλλίας, το Κατάρ των αμερικάνων, η Ιορδανία των Άγγλων, ο Χαρίρι και τα Εμιράτα όλων... Προσθέστε και το κατεχόμενο Ιράκ στους στιλβωτές και θα διαπιστώσετε οτι ούτε τα υπό εξέγερση αραβικά κράτη, ούτε αυτά στα οποία έπεσε η κυβέρνηση, δεν συναίνεσαν στην επίθεση. Πριν απ'όλα, η Αίγυπτος!
Γιατί άραγε; Παρεμπιπτόντως, όταν το 43% των βρετανών τάσσεται κατά της κυρηναϊκής εκστρατείας, μπορεί κανείς να φανταστεί τι λέει ο λαός στην Αύγυπτο, ή την Αλγερία πχ;

Μαύρο πρόβατο said...

Σταματώ εδώ και αφήνω ασχολίαστη προς το παρόν τη λύσσα του γαλλικού κράτους (όχι μεμονωμένα του Σαρκοζύ, να εξηγούμαστε!) να ηγηθεί του πολέμου έναντι ενός αντιπάλου "στα μέτρα της" (6,5 εκ. πληθυσμό, τον βάζω όλον γιατί ενάντια σε αυτόν γίνεται ο πόλεμος - ο Καντάφι και οι βασιλικοί αντιπολιτευόμενοι φύλαρχοι είναι προσχήματα και υπό μίαν έννοια συμπαίκτες), και τις αγκωνιές που παίζει με την Αγγλία στο ΝΑΤΟ και με τη Γερμανία στην ΕΕ.
Αφήνω ασχολίαστη την αγαστή συνεργασία Κάμερον/Ομπάμα που πάει το ίδιο καλά με την Μπους/Μπλαίρ.
Τέλος, δεν επεκτείνομαι στο ποιός χρηματοδότησε τις συμμορίες στη Λιβύη που αναγνώρισε η Γαλλία ως "μοναδική νόμιμη κυβέρνηση της χώρας", από ποιούς αποτελούνται αυτές, πώς κατέπνιξαν/καπέλωσαν πριν απ'ο,τιδήποτε άλλο, μια λαϊκή εξέγερση ενάντια στο κατεστημένο του Καντάφι. Σε μια τέτοια συζήτηση θε έπρεπε ν'αναφέρουμε εκτός από τους γνωστούς αγγλογάλλους και αμερικάνους, τους διάφορους μεσάζοντες: το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, την "πίσω πόρτα" του Τσαντ και ίσως το γαλλικό προτεκτοράτο της Μαυριτανίας.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι οτι 1) κάθε τέτοια νέα ιμπεριαλιστική επίθεση, φέρνει την Κίνα ένα βήμα πιό μπροστά στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και
2) ο πόλεμος αυτός είναι cas d'école για τις κρίσεις του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο...

Μαύρο πρόβατο said...

(Μην παραληφθεί από τους αντιτιθέμενους, η Τουρκία - μια τυπική περίπτωση ανερχόμενης δύναμης. Εξάλλου με τη συμβολη της, γίνονται τώρα τέτοιες συζητήσεις στα κογκλάβια του ΝΑΤΟ που θα πρόσφεραν άφθονο γέλιο, αν δεν αφορούσαν μια εγκληματική αιματοχυσία!)

nikos__alfa said...

Πολύ καλή ανάλυση και να επιχειρήσω να προσθέσω το κερασάκι στην τούρτα που είναι η προθυμία της Ελλάδας να "συμμετέχει στις εξελίξεις".Ακόμη μια φορά οι γιες μεν της Ελληνικής επικράτειας δίνουν τα ρέστα τους επικαλούμενοι τις υποχρεώσεις συμπόρευσης της χώρας μας με τις αποφάσεις του Σ Α του ΟΗΕ!Ε κιαν υπάρχει κάποια κατεχομένη Κύπρος ,ένα casus belli εναντίον της Ελλάδος εάν ασκήσει δικαιώματα προβλεπόμενα από το Διεθνές δίκαιο στην επικράτεια της και μερικά άλλα ζητηματάκια όπως οικονομική αδυναμία της χώρας να σπαταλά χρήματα για υποστήριξη πολέμων ενάντια στους Άραβες ,γιατί ένας λόγος ακόμη για την εισβολή είναι το προς γνώσιν και συμμόρφωσιν του ζέοντος περίγυρου ,ε όλα αυτά υποχωρούν τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι δλδ της πολιτικής των ΗΠΑ με την οποία έχει την υποχρέωση να ευθυγραμμίζεται το ευέλικτο οπίσθιο διαφορικό της κυρίαρχης πολιτικής κάστας στην Ελλάδα προσμένοντας αποκατάσταση στον παράδεισο των προθύμων του μοναδικού θεού της παγκόσμιας ,καταυτούς ,πραγματικότητας!Και μέσα σόλα η ανικανότητα της Αριστεράς να ξεπεράσει τον καταγγελτικό λόγο και να πάρει κάποες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες! Πχ αυτοί οι Ευρωβουλευτές που διαθέτει δεν μπορούν τίποτε να κάνουν στο Ευρωκοινοβούλιο για την εισβολή στην Λιβύη; Μαυτήν την απορία μου φαίνεται θα μείνω! Αυτά πολύ βιαστικά Μαυροπρόβατε και σε χαιρετώ!
ΥΓ Ελπίζω να μη σκαλώσει πάλι η επικοινωνία μας ,και στο άλλο ποστ σου απάντησα .Κάνε ένα έλεγχο!

Μαύρο πρόβατο said...

Μερσί! Τα γεγονότα τρέχουν εν τω μεταξύ. Θα επανέλθω...

Μαύρο πρόβατο said...

Κι ενώ η σύγκρουση στη Λιβύη προσλαμβάνει όλο και περισσότερα χαρακτηριστικά ενδοκυβερνητικής σύρραξης του κανταφισμού, οφείλουμε να δώσουμε στο ΚΚΕ τα εύσημα που του αναλογούν αλλά και να προβληματισθούμε στο μέλλον για το ακριβές νόημα της ελληνικής οσφυοκαμψίας.
Οι μόνοι ξένοι που κερδίζουν αυτοί τη στιγμή όχι απευθείας από την πολεμική δραστηριότητα, αλλά από τα αποτελέσματα των επιδρομών, είναι ο Γ.Προκοπίου του οποίου το τάνκερ φόρτωσε πετρέλαιο από τη Βεγγάζη που διαχειρίζονται οι στασιαστές, και ο καπτάν Τσάκος που στέλνει κι αυτός καράβι προς τα κει. Να θυμίσω οτι ο Προκοπίου της μισής εκατοντάδας πλοίων (που συγκεντρώνει κύρια στη Ντάινακορ), του "ζουμερού" ρήαλ εστέιτ και άλλων δραστηριοτήτων ήταν και ο αγοραστής κάποιας (-ων;) οφσόρ του νόμιμου Βουλγαράκη... Ο δε κ. Τσάκος τα συζητούσε τις προάλλες με το Σόρος και τον πρωθυπουργό.

Οι σε βαθμό καρικατούρας "άνθρωποι όλων των κυβερνήσεων" μας υποχρεώνουν να σκεφτούμε οτι στην πραγματικότητα το αντίθετο σχήμα ισχύει: κυβερνούμαστε δηλαδή από κυβερνήσεις όλων αυτών των ανθρώπων. Οι γιεςμεν λοιπόν που εκθέτουν μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, που συζητάνε χωρίς ταμπού για εθνικά ξεπουλήματα ταυτόχρονα με τυχοδιωκτικούς πολέμους, επιδεικνύουν μια αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των ντόπιων πατρόνων τους στη διεθνή σκηνή. Δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε ούτε με απλούς τσαρλατάνους ούτε με εγγενώς ανίκανους. Το ΚΚΕ βρέθηκε μόνο του να υπερασπίζει αυτήν την άποψη ενάντια στο τμήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που μιλά μονομερώς για "κατοχή" της χώρας, και η πραγματικότητα ήρθε να του αποδώσει τα δίκια του...