January 30, 2011

الفكر العام

Δυστυχώς δε σκαμπάζω γρυ από αραβικά. Ο τίτλος του μπιλιέτου, είναι μετάφραση (αυτόματη...) ενός θαυμάσιου όρου, που έλκει την καταγωγή του στο Μαρξ, και περιγράφει κατά τη γνώμη μου αυτό που πρωτοπορεί στον ξεσηκωμό που γενικεύεται στον αραβικό κόσμο: general intellect.

Τα μεταλλαγμένα "αραβοσοσιαλιστικά καθεστώτα" - ονομάζω έτσι τα μετααποικιακά καθεστώτα στον αραβικό κόσμο - με την εξαίρεση του Μαρόκου, της Ιορδανίας, των πετρο-μοναρχιών και του Λιβάνου, και του κατεχόμενου Ιράκ - βρίσκονται εκ νέου σε βαθύτατη πολυδιάστατη κρίση.

Η κατάλυση της αποικιοκρατίας είχε σαν επακόλουθο τη βαθμιαία επικράτηση μιας (λίγο πολύ) "εθνικής", "φωτισμένης γραφειοκρατίας",  με πυρήνα τη ντόπια ελίτ που στρατεύτηκε στον αντιαποικιακό αγώνα και επίκεντρό της το στρατό. Αυτή έφερε μια σειρά προοδευτικά επιτεύγματα στις υποδομές, την υγεία, τη μόφωση, τη θέση της γυναίκας, το δίκαιο κτλ.

Από τη δεκαετία του 70, ο προοδευτικός αυτός χαρακτήρας αδυνατίζει και τελικά ακυρώνεται ολότελα, με την ολοκλήρωση ενός διπλού και αντιφατικού προτσές: τη συγκρότηση της άρχουσας ελίτ σε κλασσική αστική τάξη, και την επικράτηση σε αυτήν δομικών αρχαϊκών χαρακτηριστικών (φάρες, σόγια...)  Πρώτοι πρώτοι και από νωρίς την πληρώσαν βέβαια οι κομμουνιστές, που το "πήγαιναν αλλού".

Η πρώτη κρίση ανάπτυξης στα καθεστώτα αυτά, σε συνδυασμό με την εκρηκτική πληθυσμιακή δυναμική που μεταμόρφωσε εντελώς το προφίλ των αντίστοιχων κοινωνιών
και με την "ιστορική μαγιά" των θρησκευτικών ελίτ, έφερε τους ισλαμιστές στο προσκήνιο ως νέα πολιτική δύναμη.

Τότε, κάπου στη δεκαετία του 80 ή του 90, η άρχουσα τάξη στις χώρες αυτές (γενίκευση που δε μπορεί να αναλυθεί σε όλες της τις διαφορετικές πτυχές στα πλαίσια ενός μπιλιέτου...) έπαιξε ένα ρόλο επιτήδειου μεσολαβητή: εξασφάλισε τη στήριξή της από τους παλιούς αποικιοκράτες και γενικά τη Δύση  (ολοκληρώνοντας την προδοσία των στόχων των παλιών εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που τη γέννησαν...), έναντι ενός ψευτοκοινοβουλευτικού λίφτιγκ και ενεργού κατεδαφίσεως όλων των θεσμών του πυρήνα της εθνικοποιημένης οικονομίας. Ταυτόχρονα, υιοθέτησε επιλεκτικές πλευρές του ισλαμιστικού σκοταδισμού (πράγμα που εκφράστηκε συγκεκριμενα με πισωγυρίσματα στο δίκαιο, τη θέση της γυναίκας κτλ), αλλά και παροχέτευσε τα "λυσασμένα σκυλιά" του μουσουλμανικού φανατισμού σε κάθε βρώμικη επιχείρηση του "μεγάλου παίγνιου" των δυτικών, με αποκορύφωμα το Αφγανιστάν.  Όποιος δε δεν συμμορφώθηκε με αυτή τη γραμμή και θέλησε να προσθέσει τις δικές του "πινελιές", πνίγηκε στο αίμα του λαού του...

Η σημερινή κρίση βρίσκει αυτά τα καθεστώτα σε δεινή θέση: έχοντας δημιουργήσει το "νεκροθάφτη" τους, τις στρατιές νέων κυρίως ανθρώπων, χωρίς αύριο, με ασύγκριτα μεγαλύτερη μόρφωση από τις προηγούμενες γενιές και πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις, αδυνατούν να καλύψουν τις στοιχειώδες προσδοκίες τους για ευημερία, δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πρωτοστατούν στον αναβρασμό, στην εξέγερση που ξήλωσε το Μπεν Αλί και σε αυτή που έστειλε το σόι του Μουμπάρακ στο Λονδίνο.
Το τι θα επακολουθήσει, προφανώς δεν έχει διόλου κριθεί.
Να σημειώσουμε όμως ορισμένα πρώτα συμπεράσματα:
-αρκούν λίγες μέρες για να κονιορτοποιηθούν τα στερεότυπα περί "φανατισμένων", "εκ φύσεως ανεπίδεκτων στη δημοκρατία", "καθυστερημένων" αράβων.
-η πολιτική "καμμένης γης" που εφάρμοσαν για 40 χρόνια τα καθεστώτα αυτά, εξοντώνοντας κάθε πολιτική έκφραση του εργαζόμενου λαού, καταδικάζει και τα ίδια τα καθεστώτα και τις προοπικές προοδευτικών εξελίξεων.
-οι δυτικοί αν και τρέχουν με αμηχανία πίσω από τις εξελίξεις, κατανοούν οτι το παιχνίδι που παίζεται είναι τεράστιο και θα διαθέσουν τα αναγκαία μέσα, στο βαθμό που τους το επιτρέπει η εξασθένισή τους βέβαια, για να ελέγξουν την κατάσταση.
-οι ίδιοι φαίνεται πόσο πιο ανακουφισμένοι είναι με τα αρχαϊκά μοναρχικά καθεστώτα. Το τι δυναμική μπορεί να αναπτυχθεί εκεί, παραμένει άγνωστο. Οψόμεθα...
-στην Αίγυπτο, φαίνεται οτι ο Μουμπάρακ έχει εμπλακεί σε ένα χοντρό παζάρι με τον εξωτερικό παράγοντα καταρχήν, παζάρι που περιέχει ουκ ολίγους εκβιασμούς. Φαίνεται μια βραχυπρόθεσμη τακτική του να κάνει μπάχαλο τη χώρα, με κοινούς εγκληματίες, ώστε να ωριμάσει η αναγκαιότητα επιβολής της "τάξεως" από το μηχανισμό του. Τα μηνύματα συγκλίνουν οτι προς το παρόν, ο στρατός δεν έχει εκδηλώσει ανυπακοή, αλλά η κατάσταση παραμένει αμφίρροπη - ίσως στη βάση του στρατού τα πράγματα να μην είναι τόσο ενιαία (αναλυτές υποστηρίζουν οτι οι ένοπλες δυνάμεις αν διαταχθούν να συγκρουστούν με τα πλήθος, θα συνταχθούν μαζί του). Τουλάχιστο όμως, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, προετοιμάζοντας και τα νώτα του σε περίπτωση εσπευσμένης παράδοσης σε "διάδοχη λύση". Αποφασιστικό του πλεονέκτημα, είναι η απουσία πολιτικής καθοδήγησης στο κίνημα του εξεγερμένου αιγυπτιακού λαού.
-η θεωρία του "αδύναμου κρίκου" αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη γενικότητά της. Από αλλού αναμενόταν, από αλλού ήρθε η μεγάλη αναταραχή... που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, με όλη τη μη-καθαρότητά της, ως η εμφάνιση στο προσκήνιο του αραβικού κόσμου, του general intellect, των προσδοκιών και των διεκδικήσεών του.
UPDATE 31/1
Εν αναμονή των πανεθνικών/πανεργατικών κινητοποιήσεων που έχουν εξαγγελθεί για αύριο, η μοίρα του Μουμπάρακ φαίνεται καταδικασμένη: επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση που μεταφέρουμε πιό πάνω, ο εκπρόσωπος Τύπου του στρατού δηλώνει με κάθε επισημότητα οτι οι ένοπλες δυνάμεις δεν προτίθενται να χτυπήσουν τα πλήθη, παντοειδείς εκπρόσωποι του παλαιού κατεστημένου πετάγονται για ένα ταξιδάκι σε πιό ήσυχα μέρη, ενώ οι προετοιμασίες για "διάδοχη λύση" προχωρούν πυρετωδώς...
UPDATE 2/2
Στην Αίγυπτο, εντείνεται το σχεδιασμένο μπάχαλο για το οποίο μιλούσαμε, με το καινούργιο στοιχείο της φυσικής σύγκρουσης με το λαό. Όλοι οι σμπίροι, οι ασφαλίτες του καθεστώτος μαζί με άλλα καλά στοιχεία, κλέφτες/μαχαιροβγάλτες κτλ ρίχτηκαν στο κλαρί. Ας σημειωθεί με την ευκαιρία οτι το πώς θα αντιδράσει/αλληλεπιδράσει με τον εξεγερμένο λαό η κοινωνική βάση που στηρίχθηκε στο καθεστώς για να πλουτίσει, ή να επιβιώσει είναι μια πολύ δύσκολη παράμετρος των εξελίξεων.
Η καταφανής τακτική Ονδουρας, από μεριάς  της αυτοκρατορίας (μεταφέρω εδώ και υιοθετώ αυτόν τον πετυχημένο χαρακτηρισμό), εκτιμάται οτι όχι απλώς δεν θα κρατήσει το Μουμπάρακ, αλλά εγκυμονεί τη μερική απώλεια ελέγχου της κατάστασης σε μέρος του αραβικού κόσμου. Ανέβηκαν τα στοιχήματα και αυτή θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η τελευταία επιχείρηση αυτού του εμβλήματος της σαπίλας των αραβικών καθεστώτων, ενώ το συμμάζεμά της, η πρώτη της διάδοχης λύσης που λέγεται οτι ψήνεται στα κογκλάβια της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας...

UPDATE 11/2
Την κάνουμε σιγά-σιγά... Η σύνταξη του βραδυνού δελτίου του ΜΕΓΚΑ θα είναι πονοκέφαλος :-)

23 comments:

kapetanios said...

όχι τίποτε άλλο αλλά θα πάει τζάμπα το πρόσφατο επενδυτικό τουρ του γιου του Αντρίκου στους παλαιούς φίλους :)
Πάντως απ ότι φαίνεται οι αμερικανοί είχαν έτοιμο σχέδιο από καιρό. Το όνομα αυτού: Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι (όχι, ευρωπαϊκό σχέδιο δεν έπεσε στην αντίληψη μου ..)

Anonymous said...

Προσωπικά μου λείπουν πολλά στοιχεία και πληροφόρηση ώστε να καταλάβω τι γίνεται, ποιες αλλαγές έχουν συντελεστεί τις τελευταίες αυτές δεκαετίες στις δομικές κοινωνικές συνιστώσες που προσδιορίζουν το multitudine-general intellect στον αραβικό κόσμο.

Ειδικά μετά την έλευση της εποχής της διαδικτύου. Ένα μέσο που λειτουργεί ως καταλύτης. Το είδαμε στην Ονδούρα, στο Ιράν, στην Τυνησία, σήμερα στην Αίγυπτο. Φοβούμενος δε, ο Σύρος οδοντίατρος, εφήρμοσε μπλακ-άουτ από προχθές.

Ήταν ξάφνιασμα, θετικό, ότι δεν είδα πουθενά τους αδελφούς μουσουλμάνους, διαψεύδοντας και σε όσους έσπευσαν να ερμηνεύσουν, υποτιμώντας τα ως «τίποτα», όσα διαδραματίζονται στην Αίγυπτο, καθώς οι μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν την Παρασκευή μετά την προσευχή.

Το παράδοξο στην περίπτωση της Αιγύπτου, που δεν είναι Τυνησία, είναι ότι μπορούμε σε ένα βαθμό να κατανοήσουμε τα παζάρια που κάνει ο Μουμπάρακ, για μία «αξιοπρεπή» έξοδο καθώς φαίνεται, την στάση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Βρετανίας, ακόμη και της Ελλάδας αλλά αδυνατούμε, νομίζω, να κατανοήσουμε το πραγματικό υποκείμενο. Και η Αίγυπτος είναι πολύ «μεγάλη» χώρα, από όλες τις απόψεις για να αγνοήσεις ή να μην κατανοήσεις τι συμβαίνει.

Έχω την αίσθηση ότι οι σημερινές εξεγέρσεις, όπως και του Δεκέμβρη, είναι κάπως σαν τα φυσικά φαινόμενα: δεν μπορούν να υπολογιστούν, είναι απρόβλεπτα, χτυπούν με τεράστια δύναμη και το κόστος είναι ανυπολόγιστο. Και εμείς ανήμποροι να αντιδράσουμε, να κατανοήσουμε αφού γνώση έχουμε αλά αποδεικνύεται μάλλον άχρηστη ως προς την αντιμετώπισή τους, απλώς κατακλυζόμαστε από ανασφάλειες και «κλεινόμαστε» αναμένοντας το επόμενο χτύπημα.

Pierrot le Fou

kapetanios said...

(τα μεηλ μου ρχονται βροχή!)
και μια διαφορετική-εννοώ πέραν του Μπαραντέι- αφήγηση

http://www.stratfor.com/analysis/20110129-the-egyptian-unrest-a-special-report

Anonymous said...

Μία ακόμη καλή δουλειά από το Real News, πέραν των mainstream αναλύσεων.
http://www.youtube.com/watch?v=RyqtLO_CgxM

Pierrot le Fou

Μαύρο πρόβατο said...

Μεταφέρω και αυτό το σύνδεσμο με ενδιαφέρουσα και στοχευμένη ανάλυση για την Αίγυπτο (αγγλικά)

demetrat said...

Εγώ νομίζω , πως δεν το είχανε έτοιμο, γιατί μιά χαρά τους βόλευε ο παλιός. Όπως όπως το αλλάζουνε , βρίσκοντας μπροστά τους τον κύριο Μπαραντέη.
Και πάλι όμως δεν τους κάθεται , γιατί δεν βλέπω τον πρώην εκλεκτό να εγκαταλείπει.
Το αντίθετο θα έλεγα.
Ελπίζω μόνο, ό,τι γίνει μην έχει την κατάληξη του Ιραν , που φτασανε σήμερα οι άνθρωποι, να φαντασιώνονται την Σαβακ του Σαχη , σαν το ωραιότερο που τους συνέβη ποτέ.

(όσο γιά τους άραβες, πολύ βραδυφλεγείς , αν σκεφτείς πόσα χρόνια υφίστανται όλα αυτά τα δεινά)
δ

Unknown said...

Παντού και πάντα, αλλαγή καθεστώτος προϋποθέτει μια καλά συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική δύναμη. Τη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία η μόνη συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική δύναμη νομίζω είναι οι ισλαμιστές και φοβούμαι ότι, τελικά, αυτοί θα πάρουν το πάνω χέρι, και στην Τυνησία, και στην Αίγυπτο, και στο (Βόρειο) Σουδάν. Υπό αυτό το πρίσμα μάλλον η ανησυχία του Νετανιάχου είναι και γνήσια και εύλογη.

Μαύρο πρόβατο said...

Οι ισραηλινοί έχουν κάθε λόγο να φοβούνται εξίσου, να μην πω περισσότερο, μια απολύτως κοσμική αλλαγή. Οι ισλαμιστές παίρνουν βέβαια θέση, εκμεταλλευόμενοι το κενό και προωθούμενοι καταλλήλως υπό το φόβο μιας λαϊκής παρεκτροπής...

Μαύρο πρόβατο said...

δ, είναι βέβαια βραδύκαυστοι... αλλ'άμα κάψουν...

Anonymous said...

Δείτε και αυτό :

http://www.juancole.com/2011/02/pressman-the-cyclical-vs-the-fundamental-in-u-s-policy.html

Παπούλης

Μαύρο πρόβατο said...

Ευχαριστούμε!
Το ίδιο λινκ εδώ, σε ξεκούραστη συσκευασία

Μαύρο πρόβατο said...

...ξημερώνει στο Κάιρο και οι διαδηλωτές πάντα διαθέτουν ένα πυρήνα που είναι πιό αποφασισμένος από ποτέ.
Θα είναι πολύ δύσκολο για τον ελεεινό Μουμπάρακ να κρατηθεί έστω και λίγο ακόμη. Τόσο δύσκολο, που φοβάμαι μην πληρώσει την ξεροκεφαλιά του με... το ίδιο του το κεφάλι. Μην ξεχνάμε οτι η Αίγυπτος έχει την εμπειρία αυτού του τύπου διαδοχής (κάτι γνωρίζει ο ίδιος...) και οτι μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να ανακόψει την ορμή των ξεσηκωμένων και να τακτοποιήσει τις "διεθνείς υποχρεώσεις" της χώρας σε ασφαλέστερη βάση!
Από την άλλη, υπάρχει πιό φανταιζίστικη ενέργεια, από το να σκηνοθετήσει ο ίδιος (πειστικά...) μια απόπειρα εναντίον του;...

Anonymous said...

Οι ημέρες του είναι μετρημένες αλλά δυστυχώς ο Μουμπάρακ, όπως φάνηκε εξ αρχής εξάλλου, είναι αποφασισμένος να προκαλέσει χάος και λουτρό αίματος για να κρατηθεί όσον το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία.

Από τις πρώτες ημέρες χρησιμοποίησε "thugs" και δεν δίστασε να ανοίξει τις φυλακές. Τώρα δίνει μεγάλη μάχη στην Ταχρίρ με τα «πιστά σκυλιά» του καθεστώτος αλλά και ανέργους που παίρνουν 50 αιγυπτιακές λίρες για να δολοφονήσουν.
Oι καταγγελίες της Human Rights Watch: http://www.hrw.org/en/news/2011/02/03/egypt-stop-attacks-peaceful-protesters:

Αποδεικτικά στοιχεία που συγκέντρωσαν οι διαδηλωτές, ταυτότητες ανέργων αλλά και μελών του κόμματος Μουμπάρακ NDP: http://www.flickr.com/photos/24271114@N08/sets/72157625838724811/with/5411316547/

Και τέλος μια και έχουμε τσακίσει τον Juan Cole ας συνεχίσουμε για τους Basij του Μουμπάρακ http://www.juancole.com/2011/02/mubaraks-basij.html


Το ζήτημα με τη μάχη στην Ταχρίρ είναι η στάση του στρατού. Παρακολουθεί στο σκοτωμό έχει αποκαλυφθεί ότι ουσιαστικά τον επέτρεψε εάν δεν τον ενορχήστρωσε, αφήνοντάς τους να εισβάλλουν αλλά και απελευθερώνοντας αμέσως όσους κατόρθωσαν να πιάσουν. Γεγονός που έχει αλλάξει τη "θετική στάση" που κρατούσαν οι διαδηλωτές έναντι του στρατού καθώς πλέον δεν κρύβεται ότι στόχος είναι η εξόντωση των ριζοσπαστικών στοιχείων, του αποφασισμένου πυρήνα όπως τον χαρακτηρίζεις μαυροπρόβατε... Να γίνει η μεταβάση ναι, αλλά με όσο το δυνατόν λιγότερα "ενοχλητικά" και επικίνδυνα" στοιχεία.
Μετά τα αιματηρά γεγονότα, η αντιπολίτευση, η οποία είχε αποδεχθεί το αίτημα για διάλογο για ομαλή μετάβαση -ίσως ακόμη και με το Μουμπάρακ στην προεδρία έως το Σεπτέμβρη- τώρα τον απορρίπτει.

Που σημαίνει ότι μέχρι στιγμής αποτυγχάνει η αποστολή του επικεφαλής του στρατού, Σάμι Χαφέζ Άναν, που έφυγε από την Ουάσινγκτον την περασμένη Παρασκευή με σαφείς εντολές: να εγγυηθεί τη «σταθερότητα, την ασφάλεια και να εξασφαλίσει το πολιτικό μέλλον» αλλά να μην έχει κεντρικό πολιτικό ρόλο.

Το ερώτημα είναι πλέον τι γίνεται τώρα;


Pierrot le Fou

ΥΓ: προσπάθησα να βάλω κώδικα, για πιο ξεκούραστη ανάγνωση, αλλά δεν τον δεχόταν

demetrat said...

αν θυμάμαι καλά, είχε κυκλοφορήσει τότε, πως τη δολοφονία του Ανουάρ , την ετοίμασε ο Μουμπάρακ;
δ

Velazquez said...

Να φερω μια αιρετικη αποψη;
Σκεφτεστε μηπως οι αμερικανοι να θελουν ισλαμικη αδελφοτητα στην εξουσια προκειμενου να δημιουργηθει ισλαμικος φονταμενταλικος πολος και να πανε σε WWIII?

Μαύρο πρόβατο said...

Η μαρμάγκα έφαγε την απάντησή μου.
Επαναλαμβάνω: κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει σήμερα ενιαία θέληση των αμερικάνων. Εξάλλου, υπάρχουν καλύτερες ευκαιρίες για έναν 3ο παγκόσμιο (Κορέα...)
Έλεγα να μην υποτιμούμε τον ξεσηκωμό των εργαζόμενων που είναι σε γενικευμένη απεργία. Όλοι τρέμουν στην ιδέα, μήπως δεν τους καλμάρουν με τις όσες ψευτοπααχωρήσεις είναι έτοιμοι να κάνουν.
Κατά τη γνώμη μου, σύντομα ο Μουμπάρακ θα παραδώσει σε στρατιωτικούς. Τότε θ'αρχίσει ο μεγάλος τζόγος.
δ, αυτό υπονοώ κι εγώ παραπάνω!

Velazquez said...

Θα ειμαι ειλικρινης: Θελω να πιστευω πως ο κοσμος βγηκε στην Αιγυπτο για ενα καλυτερο αυριο.
Εγω προσωπικα φοβαμαι πως η Αιγυπτος ωστοσο κατω απο την καταπιεση ενος αμερικανοφιλου καθεστως θα κανει μια ισλαμικη στροφη με τη μουσουλμανικη αδελφοτης στην εξουσια.
Κατω απο τον μανδυα της δικαιοσυνης και της δημοκρατιας κρυβεται ενας φονταμενταλικος ισλαμισμος,ο οποιος θα στειλει στα αζητητα καθε κοινωνικο κινημα.

Εγω εκει πιστευω πως οι Αμερικανοι βαλανε το χερακι τους γιατι ετσι θα δημιουργηθει ενα μεγαλο ισλαμικο τοξο ,το οποιο ευκολα στοχοποιουν και πολεμουν(γιατι αλλο να τα βαζεις με Βορεια Κορεα και ΚΙνα και αλλο με τους Αραβες).
Οι δρομοι του πετρελαιου ηταν παντοτε στρωμενοι με αιμα.

Μακαρι να διαψευσθω αλλα βλεπω νεο Ιννοκεντιο στο μελλον να κυρηττει πολεμο εναντια στους απιστους και τους απογονους των Ναιτων απο τις στοες να πλουτιζουν εις βαρος των ηλιθιων που θα πανε να πολεμησουν για το μεγαλειο της χωρας τους.

KnowDame said...

Γειά σου Μαυροπρόβατε,

Ν' αφήσω κι εγώ τον οβολό μου:
The Protest Movement in Egypt: "Dictators" do not Dictate, They Obey Orders

Πολύ καλή κάλυψη των εξελίξεων κάνει η L'Enfant de la Haute Mer

Για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους δες και το τελευταίο ποστ της Cynical

Anonymous said...

Η μνήμη πάντα παίζει περίεργα παιχνίδια. Με βασάνιζε μέχρι που μπόρεσα να συνδεθώ. Ο Μουμπάρακ φαίνεται πως ακολουθεί το παράδειγμα του δικτάτορα Αναστάσιο Σομόζα. Γενικά όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν αλλά ο Σομόζα είχε δώσει διαταγή για ανελέητο κυνηγητό των δημοσιογράφων περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον του είδους. Η στοχοποίησή τους από τα ΜΜΕ που του ανήκαν, οι επιθέσεις από τους πραιτοριανούς του, η εκτέλεση εν ψυχρώ του Μπιλ Στιούαρτ, δημοσιογράφου του ABC που αρχικά την φόρτωσαν στους Σαντινίστας…

Μόνο που στην Αίγυπτο σήμερα δεν έχουμε FSLN όπως στη Νικαράγουα το 1979.

Pierrot le Fou

kapetanios said...

http://www.arabist.net/blog/2011/2/8/wael-ghonim-relaunches-the-revolution.html

Μαύρο πρόβατο said...

O Olivier Roy, σε άρθρο του στη Μοντ, αναδεικνύει και ραφινάρει ορισμένες πλευρές της συνοπτικής ανάλυσης που ακολουθεί και το μπιλιέτο αυτό. Ας σπεύσουν οι γαλλομαθείς, εδώ!

Μαύρο πρόβατο said...

Ελαττωματική η σπαμιέρα... δείτε το λινκ που παραθέτει ο καπετάνιος 8/2.
Δείτε ακόμη, αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει, το πολύ όμορφο κείμενο του Νίκου Ξυδάκη, εδώ που ξεχωρίζει τις ίδιες "σταθερές στα γεγονότα, και ακόμα ένα παλαιότερο του ιδίου, στην ίδια κατεύθυνση.
Εν τω μεταξύ, “ανάβει” η Αλγερία, διαδηλώνουν στην Ιορδανία και στο Ιράκ, στην Υεμένη ξυπνούν τα φαντάσματα του εμφυλίου, ενώ ο Καντάφι ο αφρικανός μεταφέρει (δια δηλώσεων…) τον πόλεμο στα παλαιστινιακά εδάφη, όπου παραιτήθηκε η κυβέρνηση. Στην ίδια την Αίγυπτο, όπως και στην Τυνησία, αναβρασμός με μαζικές διεκδικήσεις και απεργίες. Γίνεται να μην επανέλθουμε;

Velazquez said...

http://www.defencepoint.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2134:2011-02-22-20-26-48&catid=39:foeign-affairs-international&Itemid=59


Δυστυχως το πραγμα παει εκει που το νομιζω.

"«Προετοιμάζοντας τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο η Γερμανία απόβλεπε να πάρει τις αποικίες της Aγγλίας και της Γαλλίας και από τη Pωσία, την Oυκρανία, Πολωνία και τις Bαλτικές περιοχές. H Γερμανία απειλούσε την αγγλική κυριαρχία στην εγγύς Aνατολή φτιάχνοντας το σιδηρόδρομο της Bαγδάτης. H Aγγλία φοβόταν την ανάπτυξη των ναυτικών εξοπλισμών της Γερμανίας. H Tσαρική Pωσία απέβλεπε στο διαμελισμό της Tουρκίας και στα Δαρδανέλια. Tα σχέδια της τσαρικής κυβέρνησης περιλάμβαναν και την προσάρτηση της Γαλλικίας που αποτελούσε μέρος της Aυστροουγγαρίας. H Aγγλία ήθελε να τσακίσει τη Γερμανία... σκόπευε να αποσπάσει τη Mεσοποταμία και την Παλαιστίνη από την Tουρκία και να βάλει γερά πόδι στην Aίγυπτο. Oι Γάλλοι κεφαλαιοκράτες ήθελαν να αρπάξουν από τη Γερμανία την κοιλάδα του Σάαρ, την Aλσατία και τη Λορραίνη περιοχές πλούσιες σε κάρβουνο και σίδερο που η Γερμανία είχε αποσπάσει στον πόλεμο (1870 - 71)» (ιστορία KKΣE σελ. 172). O ληστρικός πόλεμος αυτός όμως έθιγε τα συμφέροντα όλων των ιμπεριαλιστικών χωρών γι’ αυτό μπλέχτηκαν κατοπινά σ’ αυτόν η Iταλία (1915), η Iαπωνία, οι HΠA (1917), αλλά και άλλα 33 κράτη. O πόλεμος έγινε παγκόσμιος.
Πρόσχημα για την εξαπόλυση του πολέμου αποτέλεσε η δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου της Aυστρίας από ένα φανατικό σέρβο εθνικιστή στο Σεράγεβο της Σερβίας στις 28 Iούνη του 1914. Kαι βέβαια εκείνη την περίοδο η ένταση ήταν τόσο μεγάλη ώστε οποιαδήποτε προστριβή θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή πολέμου.

O πρώτος παγκόσμιος πόλεμος

O πόλεμος άρχισε τυπικά στις 28 Iούλη 1914 με την επίθεση της Aυστρίας ενάντια στη Σερβία. Στις αρχές Aυγούστου η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο στη Pωσία...
O πόλεμος αυτός έφερε απερίγραπτη δυστυχία και βάσανα στην ανθρωπότητα. «Για πρώτη φορά στην ιστορία οι κατακτήσεις της τεχνολογίας, χρησιμοποιούνται σε τέτοια κλίμακα τόσο καταστρεπτικά και με τέτοια δραστηριότητα για την ομαδική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων» (Λένιν άπαντα τ. 36). Aπαίτησε τεράστιες οικονομικές δαπάνες που ξεπέρασαν κατά πολύ τις δαπάνες των προηγούμενων πολέμων. Προξένησε στην ανθρωπότητα αναρίθμητα δεινά και στερήσεις, έφερε την πείνα και την καταστροφή. Oλόκληρες περιοχές μετατράπηκαν σε έρημο. 74 εκατομμύρια άνθρωποι αποσπάστηκαν από την ειρηνική δουλειά για να πάνε στα πολεμικά μέτωπα. 10 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών. Δεκάδες εκατομμύρια τραυματίσθηκαν. Πόλεις και χωριά καταστράφηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι. τον πόλεμο όμως αυτό κέρδισαν οι κεφαλαιοκράτες. Tα πολεμικά κέρδη των μονοπωλίων έφταναν σε δεκάδες δις μάρκων και δολαρίων. «...Σε κάθε δολάριο υπάρχουν ίχνη αίματος...» λέει ο Λένιν. Όλα τα βάρη των οικονομικών συνεπειών του πολέμου τα φορτώθηκαν οι εργαζόμενοι. Eύκολα θα μπορούσαν να ρωτήσουν οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες του κόσμου. Ποιες είναι οι αιτίες και γίνεται αυτό το ματωμένο ανθρωπο-μακελειό; O πόλεμος γίνονταν για να πλουτίσουν μια χούφτα μονοπώλια, μια χούφτα εκμεταλλευτές."