September 29, 2008

Big Apple is in the worm

Photo: Spiegel. Τελικό αποτέλεσμα: υπέρ 205, κατά 228

Απορρίφθηκε από το αμερικανικό κογκρέσσο (κάτω Βουλή) το σχέδιο Πώλσον, κυρίως λόγω της ψήφου ρεπουμπλικάνων βουλευτών.

Ταυτόχρονα, ακούγεται όλο και περισσότερο οτι η παρέμβαση που προέβλεπε το σχέδιο είναι ήδη ανεπαρκής.


Μετά τη Wachovia στις ΗΠΑ, τη Bradford & Bingley στη Βρετανία, τη Fortis του Μπενελούξ, τη Hypo Real Estate στη Γερμανία, και (σχεδόν) τη γαλλο-βελγική Dexia, όλοι αναρωτιούνται ποιές θα είναι οι επόμενες χρεωκοπίες, και ποιά η πραγματική τάξη μεγέθους της κρίσης: μήπως αυτή του αμερικανικού χρέους;


(Ερώτηση του συντάκτη: και πότε θα γράψω αυτό το μπιλιέτο για την Οσσετία;...)


UPDATE 2/10, 06:05 GMT+1: Ψηφίστηκε από τη Γερουσία, 74-25, το σχέδιο με μερικές επουσιώδεις αλλαγές (κρατική εγγύηση για αποταμιεύσεις 250 χιλ. $ το κεφάλι, αντί για 100 στο αρχικό σχέδιο, φορολογικές βοήθειες σε μικροεπιχειρήσεις και - γενικότερα - θύματα τυφώνων, κάποια φιλολαϊκά φτιασιδώματα δηλαδή). Περνάει πάλι από την "κάτω Βουλή" Παρασκευή.
Εν τω μεταξύ, νέα ονόματα προστίθενται καθημερινά στη λίστα των "προβληματικών" ή στη λίστα των φημολογούμενων ως τέτοιων. Γράψτε εκεί τη γερμανική Dresner Bank, την άνευ συστάσεων General Motors...

September 15, 2008

Lehman Brothers

Emanuel and Mayer Lehman.Λείπει ο Henry
Κυκλοφόρησε η είδηση για κήρυξη χρεωκοπίας. Μα, τι κάνει το Κράτος;


UPDATE: Σώζει την AIG. Γενικά αυτές τις μέρες διοχετεύεται σε "προβληματικές" κάθε είδους, πακτωλός δισεκατομμυρίων "του φορολογούμενου πολίτη". Και έπεται συνέχεια...


(
Το μπλογκ έχει αναφερθεί εγκαίρως στις "τεκτονικές κινήσεις" στις οποίες υποβάλλει η τρέχουσα καπιταλιστική κρίση το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Θα ήταν ενδιαφέρον να επανέλθουμε στη συζήτηση, μετά το Φρέντυ, τη Φάνυ, την εξαγορά της Μέριλ Λύντς, τον "κουμπαρά" των δέκα μεγάλων τραπεζών(*), και πριν το Ουάσιγκτον Μούτουαλ.

(*)Bank of America, Citibank, Goldman Sachs, JPMorgan Chase, Merrill Lynch, Morgan Stanley, Barclays, Deutsche Bank, Crédit Suisse, UBS.
)




Richard Wright, 28/71943 - 15/9/2008

September 09, 2008

Matinée d'ivresse

Στον Τύπο διαβάζουμε οτι Δευτέρα πρωί τα βρήκαν οι δύο - ισομεγέθεις, όπως βεβαιώνει η τηλεοπτική εικόνα αλλά και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις - ηγέτες της Ευρώπης, Σαρκοζύ και Μεντβιέντεφ.

Καλά αυτοί. Τους υπόλοιπους, μας άφησαν με την απορία για τη διάρθρωση των σχέσεων συνεργασίας/πολέμου μεταξύ των "σταλινικών" του Πούτιν και των "τροτσκιστών" του Τσέινι. Κανένας Πάρβους του 21ου αιώνα, να πει κάτι να προκόψουμε;

Για αρχή, να ένας ορισμός του αιώνα αυτού: είναι όταν ο Καντάφι λέει για την ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, “I support my darling black African woman. I admire her and am very proud of the way she leans back and gives orders to the Arab leaders.”

PS: Με λύπη μου διαπιστώνω οτι αυτό το μπλογκ είναι αόρατο από τους έλληνες που τους συγκινεί ο Ρεμπώ - ή απλώς ανάξιο σχολιασμού...

Είχε γράψει λοιπόν ο Ποιητής, το περίφημο Matinée d'ivresse, ένα από σπαράγματα που αποτέλεσαν τις Illuminations, :

Rimbaud by Picasso


O mon Bien ! O mon Beau ! Fanfare atroce où je ne trébuche point ! Chevalet féerique ! Hourra pour l'oeuvre inouïe et pour le corps merveilleux, pour la première fois ! Cela commença sous les rires des enfants, cela finira par eux. Ce poison va rester dans toutes nos veines même quand, la fanfare tournant, nous serons rendus à l'ancienne inharmonie. O maintenant, nous si digne de ces tortures ! rassemblons fervemment cette promesse surhumaine faite à notre corps et à notre âme créés: cette promesse, cette démence ! L'élégance, la science, la violence ! On nous a promis d'enterrer dans l'ombre l'arbre du bien et du mal, de déporter les honnêtetés tyranniques, afin que nous amenions notre très pur amour. Cela commença par quelques dégoûts et cela finit, - ne pouvant nous saisir sur-le-champ de cette éternité, - cela finit par une débandade de parfums.


Rire des enfants, discrétion des esclaves, austérité des vierges, horreur des figures et des objets d'ici, sacrés soyez-vous par le souvenir de cette veille. Cela commençait par toute la rustrerie, voici que cela finit par des anges de flamme et de glace.


Petite veille d'ivresse, sainte ! quand ce ne serait que pour le masque dont tu as gratifié. Nous t'affirmons, méthode ! Nous n'oublions pas que tu as glorifié hier chacun de nos âges. Nous avons foi au poison. Nous savons donner notre vie tout entière tous les jours.


Voici le temps des Assassins.