Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους

Έχουμε και λέμε:

ΜπΝτλν, maire de Paris:
-στο Παρίσι ζουν, εργάζονται, σπουδάζουν περί τους 300000 κινέζοι. Αισθάνονται το εναντίον τους μίσος και το ρατσισμό που πλημμύρισε το δημόσιο λόγο, εκφράζοντας τον τρομοκρατημένο και απελπισμένο από την εντεινόμενη παρακμή "μέσο γάλλο". Κάνουν αισθητή την παρουσία τους με ειρηνικές μαζώξεις δεκαπλάσιες των
χαβαλέδων της φλόγας - αλλά δεν ψηφίζουν.

-Αντίθετα, όσοι ψηφίζουν έχουν να διαχειριστούν το άχτι τους για τα κίτρινα στίφη που, σύμφωνα με την κυρίαρχη προπαγάνδα, "τούς" (ως έθνους, για δες ευαίσθητες χορδές!) περικόπτουν αλύπητα το βεληνεκές της παγκόσμιας σπουδαιότητας. Έχουν να βολέψουν την ευαισθησία τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα - και να σηκώσουν το βάρος του ρόλου του θεματοφύλακά τους, ρόλου που τους έχει αποδοθεί από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.
Βλέπουν οτι τα αφεντικά, οι διάφοροι Αρνώ κτλ, ο κύριος πρέσβυς στο Πεκίνο και το "βαθύ κράτος", τα έχουν κάνει πάνω τους με την οργή των κινέζων - μόνο "πού είσαι Σιράκ" δεν έχουν πει ακόμα - και αυτό καθιστά αντιστασιακό όποιον δημόσιο... άνθρωπο επιμένει αγέρωχα να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα της Γαλλίας πάνω τους (βλ. "τσεκουράτη" άποψη εδώ).

-Η κυβέρνηση, μπορεί να κάνει - κι έκανε - τις μαγκιές της, υπήρξε συμπαραγωγός του Μενάρ μαζί με τους αμερικανούς και άλλους, αλλά ήδη λοιδωρείται ασύστολα τόσο από το επιχειρηματικό κεφάλαιο, όσο και από τους επαγγελματίες του κρατικού μηχανισμού, οπότε δεν μπορεί να πάει παραπέρα. Αν τώρα προχωρήσει ένας δήμαρχος, παίρνει όσους πόντους χάνει η κυβέρνηση.

ΔλΛ, wishful jewel:
-Η βέλτιστη στρατηγική για την περίοδο είναι "ο,τι αρπάξουμε". Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι και καλύτερα, αν θα ωφελούσε την Αμερική μια κόντρα με το Πεκίνο, ή αν στην Ταϊβάν οι της Κουομιντάγκ δεν κάναν όρεξη να ξαναγυρίσουν στη "μητέρα πατρίδα" (μα καλά, θέλουν να την κυβερνήσουν μετά/μαζί με το ΚΚ; ) Μπορεί λοιπόν να μην ελήφθη η πρόσκληση από την Κομισιόν, αλλά κάθε κλίμακας "αναγνωρίσεις" έχουν σημασία.

-Είναι εξίσου στρατηγικό να διατηρεί κανείς μια θέση "κεντριστή": από τη μια η "αιμοσταγής δικτατορία του Πεκίνου", από την άλλη εξόριστοι "νέοι εξτρεμιστές" Θιβετιανοί με δηλώσεις υπέρ ένοπλου αγώνα για την απόσχιση του Θιβέτ. Ελέγχει το παιχνίδι όποιος στη μέση κηρύσσει τη μη βία και το διάλογο, την ουσιαστικότερη αυτονομία κι όχι την ανεξαρτησία, και απειλεί να παραιτηθεί κάνοντας σαφές πόσο απαραίτητος είναι στο καθένα από τα δύο άκρα.

-Σε αυτή τη δύσκολη φάση, δεν υπάρχει η πολυτέλεια της μονοπροσωπίας, πρέπει να μιλάμε για ειρήνη οργανώνοντας βίαια επεισόδια ώστε να πληγεί η Κίνα όσο υπάρχει η εξαιρετική ευκαιρία, με τη δημοσιότητα των ολυμπιακών, να τρωθεί στην κοινή γνώμη της Δύσης. Πρέπει να ζητούμε δημοκρατικά δικαιώματα και θρησκευτικές ελευθερίες χωρίς να ανακινούμε τη μοναστηριακή δουλοπαροικία στην οποία προσβλέπουμε και τη θεοκρατία που πρεσβεύουμε. Πρέπει να σφίξουμε χέρια εξουσιομανών, ομοφυλόφιλων και άλλων εκφυλισμένων μορφών ζωής. Για το καλό της πίστης μας και την υπόθεση της θείας τάξης.
................................................................................................................................................................

Ο δαλάι λάμα ανακηρύσσεταιχθηκε σήμερα επίτιμος δημότης Παρισίων.

Ο αντιδήμαρχος υπεύθυνος για θέματα κουλτούρας καταδικάζει τους τυχοδιωκτισμούς του δήμαρχου. Βέβαια τον κατηγορούν οτι έπραξε έτσι ως υπάλληλος του άλλου του αφεντικού, του κ. Αρνώ. Αλλά για να είσαι αντιδήμαρχος του κ. δημάρχου, για κάποιον ισχυρό πρέπει να δουλεύεις, διατεταγμένα ή στο πιό free, n'est-ce pas?

Ρεπορτάζ για την ανακήρυξη εδώ.

ΥΓ. Μπορείτε τώρα να δείτε σε ποιά γλώσσα είναι γραμμένο το κείμενο κάθε παραπομπής, πριν ενεργοποιήσετε το λινκ.

Το φοβερό Βήμα

Δεν μπορεί ν'αποκλειστεί το ενδεχόμενο, ανάμεσα στο αγοραστικό κοινό του Βήματος, να υπάρχουν κάποιοι "αγαθοί" αναγνώστες που δε χρησιμοποιούν τη φυλλάδα για να τυλίγουν ψάρια, ούτε για ν'αποκοιμηθούν, ούτε για να ξέρουν πώς προσπαθεί να διαμορφώσει την κοινή γνώμη ο Λαμπράκης, αλλά για να ενημερωθούν.

Επιπλέον, υπάρχει τυπικό και ουσιαστικό πρόβλημα αν δεν τηρούνται στο περιεχόμενο κάθε έκδοσης του ημερήσιου Τύπου ορισμένα θεμελιώδη πρόσχηματα που απορρέουν από την παραδοχή ύπαρξης μιας τέτοιας ομάδας αναγνωστών.

Το "Βήμα" είναι σίγουρα μια από τις χειρότερες ελληνικές εφημερίδες - κυρίως από την άποψη της σχέσης προφίλ/ποιότητας. Για του λόγου το αληθές, να τι είχαν δικαίωμα να διαβάσουν οι αγοραστές του χτεσινού τεύχους:

-Τίτλος άρθρου που ξεκινά στην πρώτη σελίδα:

Η Κίνα βλάπτει σοβαρά τον πλανήτη Γη. Προφανώς η κουλτούρα του διαμορφωτή του τίτλου ορίζεται από το σύμπαν του... Ποπάυ: ήθελε να γράψει οι Μιγκ βλάπτουν, αλλά φοβήθηκε μη δεν το εκτιμήσει ο Βγενόπουλος!

-Διεθνή, άρθρο:

Το Ιράν απειλεί να διαγράψει από τον χάρτη το Ισραήλ αν δεχθεί επίθεση

Δεύτερη παράγραφος:
«Οι ισραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις και οι ασκήσεις αυτοάμυνας δεν μας αφορούν,αλλά,αν το Ισραήλ διεξαγάγει οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, θα το εξαλείψουμε από τον παγκόσμιο χάρτη» δήλωσε ο στρατηγός Αστιάνι σε συνέντευξη Τύπου παραμονή της σημερινής εθνικής ημέρας του στρατού που γιορτάζεται στις 17 Απριλίου.

Εντάξει; Έρχεται και η τελευταία παράγραφος:
Γεγονός είναι ότι ο κορυφαίος ιρανός στρατιωτικός δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να επαναλάβει τη γνωστή φράση του Αγιατολάχ Χομεϊνί, θρησκευτικού και πολιτικού ηγέτη της ισλαμικής επανάστασης του 1979, περί της «αναγκαιότητας» να εξαλειφθεί από τον χάρτη το κράτος του Ισραήλ, ώστε να επιστρέψουν υπό μουσουλμανική κατοχή τα ιερά εδάφη του ισλάμ στην περιοχή της Παλαιστίνης.

Για να μην υπάρχει η παραμικρή σύγχιση, διευκρινίζω ρητά οτι δεν αναπτύσσω εδώ καμμία διαφωνία επί του περιεχομένου, ούτε ασκώ πολεμική κατά των στρεβλώσεων της πραγματικότητας στις οποίες μπορεί να πιστεύω οτι επιδίδεται το Β. Θα είχε νόημα να μιλήσει κανείς γι αυτά αν δεν υπήρχε το πρόβλημα στο οποίο αναφέρομαι εδώ, πρόβλημα που είναι πλέον αρμοδιότητας της Αγορανομίας...

Είναι ένας κερδοσκόπος, ένας πολιτικός, κι ένα ΜΜΕ...

-Ο Σόρος δε χρειάζεται πολλές συστάσεις: κερδοσκόπος, χρηματιστηριακό κεφάλαιο.
Ο Σόρος πιστεύει (τον τελευταίο καιρό) οτι ο καπιταλισμός βαδίζει σε λάθος δρόμο, από την εποχή που οι ρηγκανοθατσερικοί φονταμενταλιστές της αγοράς εφάρμοσαν πολιτικές καθολικής απορρύθμισης της οικονομίας. Πιστεύει επίσης (τώρα τελευταία) οτι οι αγορές δεν είναι τέλειες, δεν μπορούν να αυτορυθμιστούν - ούτε όμως οι ρυθμιστικοί μηχανισμοί είναι τέλειοι, καθώς κινδυνεύουν να μετατραπούν σε γραφειοκρατική επιβολή στην οικονομική ζωή.
Ο Σόρος υποστηρίζει οτι ο καπιταλισμός πρέπει ν'αλλάξει υπόδειγμα (paradigm) και εντάσσει την επιχειρηματολογία του σε μια ευρύτερη συνεκτική θεωρία με ποπεριανή σως - θεωρία που, κουρασμένος μετά από χρόνια στο κουρμπέτι, δεν είναι σε θέση ο ίδιος να εκφράσει με τη φινέτσα των παλιών ευρωπαίων δασκάλων, οπότε τη σερβίρει κάπως αμερικανοειδώς και χύμα.
Ο Σόρος βλέπει τη μεγάλη κρίση να έρχεται: μπορεί βέβαια η αξιοπιστία του λόγου του να πλήττεται από το οτι έχει "έχει χτυπήσει συναγερμό" κάμποσες φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν, χωρίς να επαληθευτεί, ωστόσο τώρα το ίδιο λένε σχεδόν όλα τα "μεγάλα κεφάλια" του παγκόσμιου καπιταλισμού (είτε εκπροσωπούν κράτος, είτε κεφάλαιο).
Ενδιαφέρουσα φρέσκια (11/4) μικρή συνέντευξη εδώ.

-Για όλα τούτα και άλλα παρόμοια λοιπόν (όπως την υποστήριξη στον Ομπάμα), βρίσκονται αρκετά ψυχοπαθείς πλην mainstream κονδυλοφόροι, που χαρακτηρίζουν τακτικά τον άνθρωπο αυτό με την αυθεντική του αγωνία για το μέλλον του καπιταλισμού ως far left zealot και του επιτίθενται ανηλεώς.

-Την ίδια ώρα, σ'ένα παράλληλο σύμπαν, στην Ελλάδα, παίζεται ένα τελείως διαφορετικό έργο, με ίδιους συντελεστές - πολιτικό, κερδοσκόπο, ΜΜΕ - με άλλες σχέσεις μεταξύ τους, άλλη πλοκή, αλλά ίδια παράνοια και παρεξήγηση...