March 31, 2008

Once upon a Monday...

Julius Dassin 18/12/1911 - 31/3/2008


As Perlo Vita, in Du rififi chez les hommes (1955) ??

3 comments:

Anonymous said...

Πολύ μεγάλος ο Ντασσέν.

Επ' ευκαιρία ρε συ Μαύρο πρόβατο... ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ στο άλλο ποστ που έκανες για το Θιβέτ, αντί να ενισχύεις τον παρεϊστικο... "δημοκρατικό συγκεντρωτισμό" της Καλύβας όπου (σαν να μην έφτανε που διασύρθηκα) δεν μου επιτρέπεται και να μιλήσω;

Πήγαινε (αν έπεσες από τον ουρανό) διάβασε και το εξής (ως προς τους λόγους που βρίσκω ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ εκνευριστικό να πρέπει να σχολιάζω στην Καλύβα):
Click εδώ
ε... ΑΝ είναι δυνατόν (μετά από το προηγούμενο) να μιλάμε σοβαρά για δημοκρατίες και δικαιώματα!...

Περισσότερα θα βρεις και στο
μπλογκ "Θέση χωρίς Αντίθεση ίσον Αποσύνθεση"

Πάντως για το Θιβέτ έχω να σου πω ΠΑΡΑ πολλά, αφού ήμουν Βουδιστής πάνω από 7 χρόνια. Ακόμη και τον Δαλάϊ Λάμα είχαμε γνωρίσει κάποτε (για 5 λεπτά ο καθένας μας)...

Michael said...

Σύντροφε μαυροπρόβατε, πολύ σωστά τα λες. Το θέμα είναι πως και να κάνουν κάποιοι δημοσιογράφοι τη δουλειά τους όπως πρέπει, ποις τη θέλει; Ποιο κανάλι θα βάλει τα λεφτά για την παραγωγή της και θα τη μεταδώσει; Αστειευόμαστε τώρα;

Όσο «τραβάνε» οι ειδήσεις για κυλότες και οι διαπαραθυριακοί τσακωμοί στα κανάλια, δεν νομίζω πως υπάρχει ελπίδα να δούμε πραγματικά ρεπορτάζ, παρά τους ρεπόρτες που δουλεύουν.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα του απόλυτου ελέγχου που εξασκεί στα ΜΜΕ η λεγόμενη ελεύθερη αγορά, η οποία δεν συμβαδίζει με τα ελεύθερα Μέσα.

Παρεμπιπτόντως, στα όσα σωστά αναφέρεις για τον «Άγιο Δαλάι Λάμα» και το θεοκρατικό καθεστώς του, να συμπληρώσω και τα σχόλια του «μεγάλου ειρηνιστή ηγέτη» στην επθτυχημένη πυρηνική δοκιμή της Ινδίας προ ετών: Όταν ο κόσμος ανησυχούσε και καταδίκαζε το Δελχί (και το Καράτσι που επιδίδονταν σε ένα επικίνδυνο ψυχροπολεμικό παιχνίδι), ο κ. Λάμα δαλογιζόταν και δεν έβγαζε άχνα... ελπίζοντας, υποθέτω, πως θα περισσέψει και κανένας ινδικός πυρηνικός πυραυλος να απειλήσει την Κίνα...

ΥΓ: πάει κιο Τζούλης... να'ναι καλά, εκεί στην μεγάλη παρέα της μνήμης μας...

Μαύρο πρόβατο said...

Διαβάζοντας τις νεκρολογίες για το Ζύλ Ντασέν, έχει κανείς την αίσθηση οτι ο εκλιπών έζησε όχι μια, αλλά δύο ή τρεις γεμάτες ζωές. Σχετικά λίγοι από τους νεώτερους γνωρίζουν πόσο έντονη υπήρξε η στράτευσή του στο προοδευτικό κίνημα, καθώς και σχετικά με τη συμμετοχή του στην καλλιτεχνική πρωτοπορία του μεσοπολέμου: η στράτευση αυτή του κόστισε τη στέρηση της πατρίδας του, από το μακαρθικό καθεστώς. Διαβάζουμε οτι ποτέ δε συγχώρεσε τους χαφιέδες που κατήγγειλαν αυτόν και άλλα θύματα: την δεκαετία του 80 ακόμα, όταν βρέθηκε μαζί με έναν τέτοιο, το Ντμίτρικ, ο οποίος έβγαλε ένα λογύδριο ζητώντας συγνώμη κτλ, έγινε έξαλλος και τον αποκάλεσε "σκουπίδι".

Στην ιστορία της ζωής του στηρίζεται και το θέαμα/όπερα Outsider, του Αλέξανδρου Μαρκέα, που θα παίζεται στο Παρίσι μέχρι 14 του μηνός. (Οι δύο πρωταγωνιστές του έργου υποδύονται το Ντασέν και τον, επίσης μακαρθικό καταδότη, Καζάν.Περισσότερα εδώ).


-σ. λαθρεπιβάτη (ξανά καλώς επανήλθες!) έχεις απόλυτο δίκιο. Επιπλέον, υπάρχει και η "πολιτική οικονομία των ΜΜΕ": οι Τσόμσκυ - Χέρμαν έχουν από καιρό δείξει πώς συμβαίνει η αντικειμενική πληροφόρηση να είναι ακριβότερη από τη διαστρεβλωμένη, ή τη μη πληροφόρηση. Πάντως, παραέγινε το κακό με τη μη-κάλυψη των ταραχών στο Θιβέτ. Θιγμένος, ο Μιχάλης Μητσός των "Νέων" ανακοινώνει κάτι για το Σάββατο στην εφημερίδα του. Οψόμεθα...

Ομαδεόν, έγραψα και αλλού οτι
το ποστ αποτελείται από τα αρχικά μου σχόλια στο ποστ του Πάνου όπου παραπέμπω. Σκέφτηκα, πειραματιζόμενος, να μη σκορπίσω τη συζήτηση στην οποία ανήκει, και να συνεχίσω το διάλογο αποκλειστικά εκεί που άρχισε. Η λύση αυτή έχει παρενέργειες και το ιδανικό θα ήταν να δημιουργήσω ένα "mirror" των σχολίων που γράφονται στου Πάνου, κάτω από το δικό μου ποστ. Λυπάμαι αλλά δεν ξέρω να το κάνω αυτό.
Τώρα η συζήτηση ξεφούσκωσε. Νομίζω όμως οτι σύντομα θα επανέλθω στο θέμα (με άλλο ποστ).

Δεν θα μπω στην out of context συζήτηση για τα περί Καλύβας.