Once upon a Monday...

Julius Dassin 18/12/1911 - 31/3/2008

Ρεπόρτερς χωρίς ρεπορτάζ

Μετά τα χάπενιγκς κατά την αφή της ολυμπιακής φλόγας, αρκετοί και γνωστοί δημοσιογράφοι του ελληνικού Τύπου, συνυπόγραψαν μια ανακοίνωση/καταγγελία που αρχίζει ως εξής:

Κατά την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας οι Αρχές της δημοκρατικής Ελλάδας ευθυγραμμίστηκαν με την ολοκληρωτική Κίνα. Κινητοποίησαν εντυπωσιακά τον αστυνομικό μηχανισμό για να εμποδίσουν κάθε διαμαρτυρία για την κατάσταση των ελευθεριών στη χώρα αυτή και τη συνεχιζόμενη αιματηρή καταπίεση στο Θιβέτ (όλο το κείμενο εδώ)

Θα περίμενε κανείς οι δημοσιογράφοι που υπογράφουν το κείμενο αυτό, ταυτόχρονα να αναλαμβάνουν την ηθική δέσμευση να εργαστούν επαγγελματικά πάνω στο ζήτημα των πρόσφατων ταραχών.Να μας πληροφορήσουν δηλαδή:

• ποιοί ξεσηκώνονται στο Θιβέτ, ενάντια σε ποιούς


• τι ζητάνε


• ποιές θρησκευτικές ελευθερίες παραβιάζονται
• ποιές είναι οι διακρίσεις που υφίστανται οι θιβετιανοί σε εθνοτική βάση


• ποιά η τρέχουσα εθνική σύνθεση του πληθυσμού στο Θιβέτ


• ποιές οι γενικές συνθήκες ζωής του πληθυσμού εκεί
  

Να δώσουν στους αναγνώστες τους μια γεύση από την ιστορία του ζητήματος:

• πότε το Θιβέτ ήταν ανεξάρτητο


• πότε πέρασε και με ποιές συμφωνίες αποικιοκρατών πέρασε στα χέρια της Κίνας


• ποιοί συγκρούστηκαν στην επέλαση του κινέζικου στρατού το 59. Τι συμφωνήθηκε τότε και με ποιούς


• τι τηρήθηκε και τι παραβιάστηκε από τις συμφωνίες

Ας ξεκινήσουνε από το απλούστερο: να βρουν τις κινεζικές αρχές, να βρουν την «εξόριστη κυβέρνηση του Θιβέτ» και να κάνουν ρεπορτάζ με τις απόψεις των δύο. Ας μεταφράσουν, για τα ιστορικά, τη βικιπαίδεια (τόσο χαμηλά βάζω τον πήχη!)

Πού τέτοια όμως. Αντί αυτών έχουμε τον κ.Πρετεντέρη, δημοσιογράφο φαντάζομαι των 50Κ€ και άνω/μήνα, να γράφει τα εξής αμίμητα:

Περιμένω υπομονετικά εδώ και μέρες να ακούσω μια λέξη, να διαβάσω μια φράση για το Θιβέτ. Τίποτε! Ούτε οι συνήθως εύφλεκτοι πολιτευτές που ξημεροβραδιάζονται στην υπεράσπιση δικαιωμάτων και ελευθεριών, ούτε οι συνήθως ευσυγκίνητοι δημοσιογράφοι που διαγκωνίζονται στο προσκέφαλο του κάθε αδικημένου, να μην πω για τα «κοινωνικά κινήματα» που εξαντλούν την κοινωνία στην τσέπη τους.

Ας αφήσουμε στην άκρη το ζήτημα της λογικής συνέπειας των άτεγκτων εχθρών του (δικού μας) παπαδαριού σαν τον κ.Βασιλάκη, που συμπαρατάσσονται με το μετεμψυχωμένο θεάνθρωπο, τον ουρανό της σκέψης, το wishful jewel, το δαλαλάμα ντε - που δεν μπορεί μοναχά να φτιάξει την τροφή του, γι αυτό αναλαμβάνει η ΣΙΑ να τον ταΐζει μαζί με το σόι του εδώ και μισόν αιώνα. Των ασυμβίβαστων πολέμιων της σκοταδιστικής ορθόδοξης ιεραρχίας, που υποστηρίζουν τη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας εδώ, αλλά θέλουν την επιστροφή της γης στα μοναστήρια εκεί, και την μετατροπή των ελεύθερων αγροτών σε κολήγους, όπως τον παλιό, καλό καιρό.

Ας αφήσουμε στην άκρη το γεγονός οτι οι τυφλοί θιασιώτες της καπιταλιστικής προόδου, για μια φορά αντιτίθενται στη γιγαντιαία βελτίωση του βιοτικού επιπέδου που έφερε ο κινέζικος καπιταλισμός στο Θιβέτ, και τάσσονται με τις προκαπιταλιστικές δυνάμεις της θεοκρατίας.Οτι θεωρούν το τραίνο που συνδέει για πρώτη φορά στην ιστορία τη Λάσσα με τον υπόλοιπο πλανήτη, ως πολιτιστική γενοκτονία.

Να μην αφήσουμε όμως στην άκρη το οτι είναι η ανυπαρξία της δουλειάς τους που μου επιτρέπει να τα ισχυρίζομαι όλα αυτά.

Τούτου λεχθέντος, θα ήταν νομίζω αφελές να διατηρεί κανείς την παραμικρή προσδοκία για μια τέτοια ενημερωτική/αναλυτική δουλειά, αφού όπως φαίνεται ο κάθε εγχώριος επαγγελματίας κι ευαίσθητος ντρουαντελομίστας δημοσιογράφος την περιμένει από τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Δεν πειράζει: ο ταπεινός διαβάτης του ιντερνετ μπορεί να βρει με ελάχιστο ψάξιμο τόσες πληροφορίες, που βοηθούν στην κατανόηση του τι γίνεται/έχει γίνει εκεί.

Πχ μερικά λινκς:

1. Σ’αυτό το πολύ διαφωτιστικό άρθρο, που εκφράζει την “εξόριστη θιβετιανή κυβέρνηση” (υπογράφεται από τον σύμβουλό της Gabriel Lafitte).


2. Για την ιστορία του πράγματος, η άποψη του Πεκίνου εδώ


3. Ένα πρόσφατο bericht που μιλά για την κυβερνητική προπαγάνδα στα πανεπιστήμια στο Θιβέτ (πού βρέθηκαν; ) εδώ (Νόυε Τσίρχερ Τσάιτουνγκ)


4. Άλλο ένα ρεπορτάζ από τα ελάχιστα με μαρτυρίες από τις ταραχές στο Θιβέτ, φιλοξένησε προ ημερών ο Γκάρντιαν.


5. Άρθρο για τον "πόλεμο της πληροφόρησης" που διεξάγεται μεταξύ της Κίνας και των δυτικών ΜΜΕ, στο Μοντ


6. Στο αντι-σιενέν σάιτ, φερόμενο ως κινέζου φοιτητή, μερικά τρικάκια "έγκυρων" ΜΜΕ για τα οποία τελικά το μπλοκάρισμα της πληροφόρησης στο πεδίο δεν είναι καθόλου πρόβλημα!
7. Φωτορεπορτάζ σε σάιτ του αληθινού σιενέν. Οι λεζάντες είναι συγκεκριμένες για τον τόπο/χρόνο λήψης.
   

(Η όλη συζήτηση άνοιξε και συνεχίζεται στο καλό μπλογκ του Π. Ζέρβα (εδώ). Όσα γράφονται παραπάνω, είναι από σχόλια που άφησα εκεί.)

CCCP 87,5%

=Carlyle Capital Corporation Pertes 87,5%.

Ο χρυσός τετραψήφιος σε $.

Το δολάριο σε διαρκή πτώση έναντι € και ¥.

Το πετρέλαιο γύρω στα 110$/βαρ.

Τα βασικά τρόφιμα σε ιλιγγιώδη άνοδο.

Κυβερνήτες των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών και κεντρικοί τραπεζίτες σε συνόδους επί συνόδων.

Αναρωτιέμαι αν θα ζητήσουν νέες θυσίες (στο Θεό τους), ή θα συνεχίσουν να μας μιλούν γλυκά, για τις αναγκαίες προσαρμογές, στο όνομα του φωτεινού, πράσινου κτλ κτλ μέλλοντος...

UPDATE 19/3:

Ακολουθεί μετάφραση του μεγαλύτερου τμήματος της πολύ διαφωτιστικής συνέντευξης του οικονομολόγου Daniel Cohen στον Alain Faujas, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο 19/3 της Μοντ:

DC Κανείς δε φανταζόταν οτι η κατάσταση είναι τόσο άσχημη, ώστε να χρειαστεί ο παράλυτος να αγοράσει τον τυφλό! [μ.π. JP Morgan και Bear Stearns, αντίστοιχα.] Σε κάθε περίπτωση, [μ.π. η εξαγορά] αποδεικνύει οτι η Φεντ δε διαθέτει τα κατάλληλα εργαλεία για ν’αντιμετωπίσει την κρίση.
Η κρίση επήλθε σε τρεις φάσεις. Σε πρώτο χρόνο, όλοι πίστεψαν οτι η υπόθεση των σαμπράιμς πυροδότησε μια κρίση ρευστού (μ.π. liquidités). Σε δεύτερο χρόνο, πίσω από τις βαθμολογίες με τριπλό Α για διάφορους πιστωτικούς οργανισμούς, ανακαλύφθηκαν μη ρευστοποιήσιμα ενεργητικά και συγκαλυμμένες απάτες χρηματιστηριακής και ηθικής φύσης. Από μερικές δεκάδες δις δολλάρια, οι ζημιές ανήλθαν σε 200 με 300 δις στους λογαριασμούς οργανισμών που είχαν αγοράσει σχετικά με τα σαμπράιμς προϊόντα. Η κρίση έγινε κρίση ρευστοποιητικής ικανότητας (μ.π. solvabilité). Σε τρίτο χρόνο, επλήγη το σύνολο της αμερικανικής αγοράς ενυπόθηκων, γιατί [μ.π.το πρόβλημα] δεν αφορά πλέον μόνο τα δάνεια υψηλού ρίσκου. Υπό την επήρρεια της μείωσης των επιτοκίων, τα ενεργητικά πήραν αξία και γέννησαν υπεραξίες σε ακίνητα, μεγαλώνοντας μια φούσκα πλούτου που έσπρωχνε στην κατανάλωση. Έκτοτε το αμερικανικό σύστημα λειτουργεί αντίστροφα, δηλαδή τα νοικοκυριά διαπιστώνουν οτι το χρέος τους υπερβαίνει την τιμή της κατοικίας τους: δίνουν τα κλειδιά στην τράπεζά τους και σταματούν την αποπληρωμή. Κι έτσι καταρρέει ο πύργος από τραπουλόχαρτα. Αρχίζει να επικρατεί η αποστροφή στο οικονομικό ρίσκο. Η χρηματοδότηση γίνεται πιό δύσκολη, γιατί η πίστωση εξασφαλίζεται πλέον πιό δύσκολα κι όχι γιατί αυξάνονται τα επιτόκια. Η δυσπιστία γεννά τη δυσπιστία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα εισέρχεται σε φαύλο κύκλο.

AF Γιατί όμως οι κεντρικές τράπεζες δεν κατάφεραν να αποφύγουν τον εγκλωβισμό σε αυτόν τον κύκλο;

DC Στην πρώτη φάση της κρίσης, οι τράπεζες εισήγαγαν ρευστό στην αγορά. Στη δεύτερη φάση, η Φεντ κατέβασε τα επιτόκια, πράγμα που επιτρέπει την επανασύσταση των κεφαλαίων, αλλά με πολύ αργό ρυθμό. Να που, όπως στην κρίση του 29, η Φεντ ρίχνει στη μάχη εξωτραπεζικά όπλα και αναλαμβάνει ακόμη και την κάλυψη επισφαλών ενεργητικών! [μ.π. αναφορά στο «πιλοτάρισμα» της εξαγοράς της Bear Stearns από τη JP Morgan.]

AF Τι «θεραπεία» μπορεί να φέρει αποτέλεσμα;

DC Η αποκατάσταση της ικανότητας ρευστοποίησης των νοικοκυριών δεν είναι κατάλληλος στόχος, οι κεντρικές τράπεζες απέδειξαν οτι δεν έχουν τα μέσα να το κάνουν. Πρέπει λοιπόν να τινάξουμε τα διανοητικά φράγματα. Οι G7 οφείλουν να αναρωτηθούν κατά πόσο θ’αφήσουν τις τράπεζες ν’ αφανιστούν ή θα τις σώσουν, αν εναπόκειται στη δημόσια εξουσία η επανακεφαλαιοποίησή τους και πώς. Πρέπει να βρουν τα κότσια να δημιουργήσουν ένα Δημόσιο [μ.π. διεθνές] Ταμείο Αποθεμάτων για να βοηθήσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε δυσκολία.
Ειδάλλως, πρέπει να αναγνωρίσουμε οτι οι μόνοι δυνατοί σωτήρες είναι τα ταμεία εθνικής περιουσίας (μ.π. fonds souverains) και οτι βρισκόμαστε σε νέο στάδιο της παγκοσμιοποίησης, που δεν αφορά πλέον την απελευθέρωση του υφασματεμπόριου για παράδειγμα, αλλά την απελευθέρωση του ρευστού. Αν απέχουμε από το να σκεφτούμε λύσεις πέρα από τα συνηθισμένα, θα οδηγηθούμε στο βάθαιμα της κρίσης, γιατί το σύστημα δεν μπορεί να εξέλθει από αυτή από μόνο του.


AF Με ποιές μεταρρυθμίσεις οι τράπεζες μπορούν να αποφύγουν τη συνέχιση της κρίσης;

DC Γνωρίζουμε από την κρίση του 29 οτι δεν είναι καλό οι επενδυτικές τράπεζες να συνδέονται με τις τράπεζες καταθέσεων. Δεν είναι παράδοξο σήμερα να ζούμε μια χρηματιστηριακή κρίση όταν η παγκόσμια πραγματική οικονομία βρίσκεται σε καλή υγεία; [μ.π. Μα αυτή είναι η πραγματική οικονομία!] Πρέπει λοιπόν να σώσουμε το χρηματιστηριακό σύστημα πηγαίνοντας ενάντια στον εαυτό του.

AF Η ενδεχόμενη [μ.π. εν τω μεταξύ, αποφασισμένη] μείωση των επιτοκίων της Φεντ σας φαίνεται άχρηστη;

DC Αφήνει ακέραια την απειλή του στασιμοπληθωρισμού που βαραίνει την αμερικανική οικονομία. Γιατί ο πληθωρισμός από την αύξηση της τιμής των πρώτων υλών φαίνεται οτι θα συνεχίσει, ενώ μπαίνουμε ήδη σε ύφεση.

Κανονικά, η επιβράδυνση της οικονομίας των ΗΠΑ θα έπρεπε να ρίξει την τιμή των βασικών προϊόντων. Αν δεν συμβεί αυτό, θα αποδειχθεί οτι η Φεντ έχει χάσει την αξιοπιστία της στις αγορές και αυτό θα ήταν πραγματικά πολύ επικίνδυνο για όλον τον κόσμο.

Εκλογές και καρναβάλι

...στας Ευρώπας (δημοτικές στη Γαλλία, εθνικές σε Ισπανία - Μάλτα,...).

Εξιτ πολς από Παρίσι (εκτίμηση Ipsos-Dell) :

PS-PRG-MRC-PCF (Bertrand Delanoë)

40,4% (38,4% πρώτα αποτελέσματα) 42% 41,60% (τελικά α'γύρου)

UMP (Françoise de Panafieu)

28,6% (33,7% π.α.) 27,7% (σε 12 arrondissements από τα 20) 27,92% (τελικά α'γύρου)

MoDem (Marielle de Sarnez)

8,9% (9,8% π.α.) 8,9% 9,06% (τελικά α'γύρου)

Verts

7% 6,7% 6,78% (τελικά α'γύρου).

Σε εθνικό επίπεδο (μέσοι όροι εκτιμήσεων CSA):

PS και σύμμαχοι 47,5% (υπ. εσ. 22:30' - 47,94%)
UMP και σύμμαχοι 40% (υπ. εσ. 22:30' - 45,49%)
MoDem 4,5% (υπ. εσ. 22:30' - 3,22%)
Front National 2% (υπ. εσ. 22:30' - 0,68%)
LCR- εξωκοινοβουλευτική αρ. 2% (υπ. εσ. 22:30' - 1,49% -μα τι περίεργα τα δεκαδικά του υπουργείου; Ακρίβεια ή εκπτώσεις ;-))
λοιποί (κυρίως ανεξάρτητοι) 4% (υπ. εσ. 22:30' - δεν αναφέρει).

Συμμετοχή 68% με 70,5% (υπ. εσ. 22:30' - 65,67% δηλ ελαφρά πτώση από τις προηγούμενες, έναντι ελαφράς ανόδου που δίνουν οι αρχικές προβλέψεις).

Πρώτη πρώτη, απλή περιγραφική εκτίμηση (9/3, 21:30' - updated 10/3):

• δεν επήλθε καμμία κατάρρευση Σαρκοζύ, κυρίως μέσω της πλήρους πλέον απορρόφησης των ψήφων της ακροδεξιάς από την "προεδρική δεξιά".


• Ωστόσο σοσιαλιστές+σύμμαχοι παίρνουν σειρά από μεγάλες πόλεις, ιδιαίτερα όπου δεν υπάρχει έντονη παρουσία εργαζόμενων/λαϊκών στρωμάτων.


• Ο Μπαϋρού για πρώτη φορά (μετά το μπέρδεμα των βουλευτικών) καταγράφεται ως υπαρκτή πολιτική δύναμη - μικρή και με πολλά προβλήματα στο παιχνίδι του "ρυθμιστή" στο οποίο από τα πράγματα εισέρχεται.


• Καθηλωμένη η εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Με κάποια καλά αποτελέσματα κατά τόπους.


• Σε πτώση/στασιμότητα οι οικολόγοι. Διατηρούν όμως την παρουσία τους σε αριθμό εκλεγμένων, χάρις στη συμμαχία με τους σοσιαλιστές.


• Υπαρκτό ακόμα σε τοπικό επίπεδο το PCF, και με (κάποια) κέρδη παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις.

Θα επανέλθουμε αγότερα, όταν θα έχουμε τα αποτελέσματα, με τις αναγκαίες διορθώσεις και κάποια απόπειρα ανάλυσης...

UPDATE 10/3:

Αναρωτιέμαι αν το διαβάζει αυτό κανείς ενδιαφερόμενος για τα πολιτικά της Γαλλίας... Έχω την εντύπωση οτι ο Σαρκοζύ βγαίνει νικητής από την ιστορία των δημοτικών εκλογών, κυρίως σε ο,τι αφορά το πολιτικάντικο παιχνίδι με την επιστροφή στο μαντρί όσων από το κέντρο είχε τραβήξει ο Μπαϋρού. Ειδικά στο Παρίσι, είναι σαφές οτι ο Ντελανοέ δεν πολεμήθηκε από τη δεξιά - ίσως δε, προσωπικοί δεσμοί του δημάρχου με τον "αδελφό" Λαγκαρντέρ να έπαιξαν ρόλο. Η "επιστροφή του ασανσέρ" έχει να κάνει με την αρνητική απάντηση του Ντ. στην πρόταση συνεργασίας του Μοντέμ. Μ'ένα σμπάρο, πολλά τριγόνια:

1. καθώς του βγαίνουν τα κουκιά, ο Ντ. προχωρά μόνο με τους πράσινους. Όντας αυτοί εξαιρετικά εξασθενημένοι με τους νέους συσχετισμούς, τους "πατάει στο κεφάλι" στη νέα συμμαχία: είχαν 17 στο απερχόμενο δημοτικό συμβούλιο, ζητήσαν 12, ο Ντ. τους πρόσφερε 9 θέσεις και η συμφωνία έκλεισε. Η στρατηγική του σε σχέση με τους "συμμάχους" ξεκινά από πολύ νωρίτερα, όπου ο δήμαρχος οικειοποιήθηκε τα καλά της πολιτικής προώθησης των μαζικών μεταφορών, ενώ κατάφερε να ξεφορτωθεί τα κακά (διαρκή μποτιλιαρίσματα λόγω έργων κτλ) στην καμπούρα του οικολόγου αντιδήμαρχου υπεύθυνου για τις μεταφορές.
2. αδειάζοντας κανονικά το Μοντέμ, προδίδοντας μια κεντρική συμφωνία που είχε γίνει "κάτω από το τραπέζι", ο (σίγουρος) δήμαρχος τους ωθεί με όλους τους τρόπους να συνεργαστούν με τη δεξιά (ντε Παναφιέ) που δε σταμάτησε να τους προτείνει συνεργασία, αν θέλουν να έχουν εκπροσώπηση στο δήμο (κι άντε μετά να εξηγήσει ο Μπαϋρού ποιά η διαφορά του από το "νέο κέντρο" - όταν οι ψηφοφόροι του θα έχουν επανέλθει στο μαντρί) - αλλιώς, οι του Μοντέμ οδηγούνται σε "ηρωική πτώση", τακτική που μέχρι στιγμής επιλέγουν με αυτόνομη κάθοδο στο σε τρία διαμερίσματα στο β'γύρο. Αν επιζήσει κανείς, ο Ντελανοέ μπορεί να τους προτείνει συνεργασία - με άλλους όρους τότε.
3. Σημειωτέον οτι τα αυτά συμβαίνουν σε σειρά άλλων δήμων, ιδιαίτερα δε στο Πό, την πατρίδα του πολιτευτή και υποψήφιου δήμαρχου (με αντίπαλο σοσιαλιστή - η πόλη έχει αριστερό δήμαρχο από το '71...) που κινδυνεύει πλέον να καταλήξει σαν το γραφικό πολιτικό του πρόγονο, το Λεκανυέ. Σε εθνικό επίπεδο ο ίδιος επιμένει - και σωστά - στην αποφυγή κάθε κεντρικής συνεργασίας με τη δεξιά (πχ στη Μασσαλία και στο Στρασβούργο στηρίζει το σοσιαλιστή στην Κάν ψηφίζει "κατά συνείδηση").
4. ο Ντελανοέ θέτει έτσι και τη βάση για να διεκδικήσει στο μέλλον εθνικό ρόλο πρώτου μεγέθους στο κόμμα των σοσιαλιστών, απομονώνοντας και οδηγώντας σε χρεωκοπία την πρόταση της Ρουαγιάλ, που βιάστηκε να διακηρύξει την ανάγκη κεντρικής συμμαχίας Μπαϋρού-ΠεΕς. Μην ξεχνάμε οτι ταυτόχρονα με την συμπαιγνία με το Σαρκοζύ στο Παρίσι, ο Ντ. (εμφανίζεται να) εφαρμόζει κατά γράμμα την κεντρική γραμμή του κόμματός του!

Αυτά τα λίγα για το λεγόμενο "πολιτικό σκηνικό" που βρωμοκοπά σαν παραγινωμένο époisses... εν αναμονή ουσιαστικότερων εκτιμήσεων! Η κατάθεση των συνδυασμών για το β'γύρο, όπου αντικατοπτρίζονται οι συμμαχίες που συνάπτονται (συγχωνεύσεις ψηφοδελτίων κτλ), λήγει αύριο Τρίτη 18.00 (τοπική) ώρα.

UPDATE' 11/3

"Ξύλο" στο ΠεΕς, προσπαθεί να το παλέψει όπου μπορεί ο Μπαϋρού να μην τον καταπιούν: σε συμμαχία με τη σοσιαλίστρια Μαρτίν Ομπρύ για το β'γύρο στη Λίλ.