April 18, 2006
April 10, 2006
April 08, 2006
Πίσσα και πούπουλα!
Ενώ οι φοιτητές και μαθητές έχουν κηρύξει νέα μέρα κινητοποιήσεων την Τρίτη 11 Απρίλη, αν αληθεύουν οι πληροφορίες που διέρρευσαν από τα «πηγαδάκια» μετά τη λήξη της χτεσινής συνέντευξης του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του UMP, το CPE καταργείται οριστικά και τη θέση τού επίμαχου άρθρου 8 του νόμου, παίρνει μια απαρίθμηση των διάφορων τύπων ειδικών για νέους συμβάσεων που ήδη ισχύουν (πόστα «Fillon» κα).
Οι εξελίξεις αναμένεται ν’ανακοινωθούν πριν την κοινή συνεδρίαση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, τη Δευτέρα.
Αν είναι έτσι, το επεισόδιο αυτό λήγει με μια μεγάλη νίκη του κινήματος. Το θέμα όμως της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων θα επανέλθει σίγουρα δριμύτερο, και θα ενταθεί ο ιδεολογικός πόλεμος στα συνδικάτα γύρω από το επιχείρημα οτι αυτά πρέπει να βρουν μεταρρυθμιστικές προτάσεις για το σύστημα (όπου κατά μια έννοια τα συνδικάτα κατηγορούνται γιατί δεν διαθέτουν πολιτικό πρόγραμμα, σαν να ήταν κόμματα...)
Ο ντε Βιλπέν βγαίνει βαρύτατα τραυματισμένος αν όχι πολιτικά νεκρός από την υπόθεση. Στους πολιτικούς επικήδειους σίγουρα θα του αναγνωριστεί οτι «προσπάθησε με τόλμη να δράσει» για την ανεργία των νέων. Ενα καλό υποψήφιο επίγραμμα θα ήταν η σημερινή δήλωση του Λεπέν, που του απέτεισε φόρο τιμής, ως το μόνο πολιτικό που «κρατάει»!!!
Ο Βάρναλης στους «Δικτάτορες» (στον «Καλιγούλα»; - ας με διορθώσουν οι φιλόλογοι) εξιστορεί τη φάση όπου ο αυτοκράτορας είχε εκδόσει διάταγμα να πισσώσουν οι χωρικοί καλά τα βαρέλια τους γιατί η χρονιά προβλεπόταν καλή για τα αμπέλια. Ακόμα και στην περίπτωση εκείνη όμως, υπήρχε μια διαφορά μεταξύ νόμου και διατάγματος (ας με διορθώσουν οι νομικοί).
Στη Γαλλική δημοκρατία του τέλους της θητείας του Σιράκ, ψηφίζονται νόμοι με συστάσεις για το πώς πρέπει να διδάσκεται στην ιστορία η δράση των γάλλων αποικιοκρατών – όταν ξεσηκώνονται και οι πέτρες, η κυβέρνηση πρώτα εξηγεί οτι ο νόμος αυτός είναι απλώς μια... πρόταση διαδασκαλίας εντελώς προαιρετική, και κατόπιν τον πετάει στα σκουπίδια.
Ψηφίζονται νόμοι που καθιερώνουν τη στέρηση εργατικών δικαιωμάτων στους νέους και όταν όλη η χώρα αντιδρά, αντικαθίστανται με... απαρίθμηση των κυβερνητικών πεπραγμένων, μετατρέποντας το νόμο σε διαφημιστικό φυλλάδιο...
Εξευτελίζοντας συστηματικά τους «κατ’αυτούς» ιερούς δημοκρατικούς θεσμούς κατά την άσκηση της πολιτικής της, η γαλλική κυβέρνηση μας δείχνει οτι, στο βαθμό που οι κινητοποιημένοι πολίτες και οι συλλογικότητές τους, η πραγματική σάρκα της δημοκρατίας, υπάρχουν και παρεμβαίνουν, κάθε αντιλαϊκή πολιτική θα και έχει ως τελική παρενέργεια την κρίση των «ιερών» αυτών θεσμών, και θα τροφοδοτεί μια γενικότερη κρίση νομιμοποίησης.
Η όλη ιστορία αναδεικνύει επίσης και το τραγικό πολιτικό κενό, την κρίση εκπροσώπησης, που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Γαλλία, για δεύτερη φορά σε λιγότερο από έντεκα μήνες (αν η προηγούμενη ήταν η καταδίκη του θλιβερού «Ευρωσυντάγματος»). Με αυτό το δεδομένο, οι φωνές της εργοδοσίας ζητούν από τα συνδικάτα να μετατραπούν σε κόμματα και να συζητήσουν για τις συνολικές πολιτικές εξόδου από την κρίση (κατά περίεργη αντιστροφή της γνωστής και στην Ελλάδα μόδας, όπου οι αντίστοιχες φωνές καταγγέλλαν την κομματικοποίηση των συνδικάτων), σπεύδουν δε να προσδιορίσουν, οτι οι ίδιοι οι εργοδότες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραμερίσουν τα «δικά τους» κομματικά σχήματα... Εχουν ήδη περάσει από το στάδιο όπου καλούσαν τα κόμματα (της αριστεράς) να συμμαζέψουν τα συνδικάτα – διαπιστώνοντας γρήγορα οτι αυτό μπορούσε να γίνει εύκολα για τις ηγεσίες, όχι όμως για τη βάση που αντίθετα, υποχρέωνε τις ηγεσίες να επιμένουν στην υπεράσπιση των συμφερόντων της.
Είτε λοιπόν αληθεύουν οι πληροφορίες είτε όχι, η μόνη κατάληξη που προδιαγράφεται για τον κατά Λεπέν, Εκόνομιστ κτλ «γενναίο» ντε Βιλπέν, είναι αυτή που επιφυλάσσεται στους κακούς του Λούκυ Λουκ: πίσσα και πούπουλα! Προβλέπεται καλή χρονιά για την κυβέρνηση...
Οι εξελίξεις αναμένεται ν’ανακοινωθούν πριν την κοινή συνεδρίαση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, τη Δευτέρα.
Αν είναι έτσι, το επεισόδιο αυτό λήγει με μια μεγάλη νίκη του κινήματος. Το θέμα όμως της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων θα επανέλθει σίγουρα δριμύτερο, και θα ενταθεί ο ιδεολογικός πόλεμος στα συνδικάτα γύρω από το επιχείρημα οτι αυτά πρέπει να βρουν μεταρρυθμιστικές προτάσεις για το σύστημα (όπου κατά μια έννοια τα συνδικάτα κατηγορούνται γιατί δεν διαθέτουν πολιτικό πρόγραμμα, σαν να ήταν κόμματα...)
Ο ντε Βιλπέν βγαίνει βαρύτατα τραυματισμένος αν όχι πολιτικά νεκρός από την υπόθεση. Στους πολιτικούς επικήδειους σίγουρα θα του αναγνωριστεί οτι «προσπάθησε με τόλμη να δράσει» για την ανεργία των νέων. Ενα καλό υποψήφιο επίγραμμα θα ήταν η σημερινή δήλωση του Λεπέν, που του απέτεισε φόρο τιμής, ως το μόνο πολιτικό που «κρατάει»!!!
Ο Βάρναλης στους «Δικτάτορες» (στον «Καλιγούλα»; - ας με διορθώσουν οι φιλόλογοι) εξιστορεί τη φάση όπου ο αυτοκράτορας είχε εκδόσει διάταγμα να πισσώσουν οι χωρικοί καλά τα βαρέλια τους γιατί η χρονιά προβλεπόταν καλή για τα αμπέλια. Ακόμα και στην περίπτωση εκείνη όμως, υπήρχε μια διαφορά μεταξύ νόμου και διατάγματος (ας με διορθώσουν οι νομικοί).
Στη Γαλλική δημοκρατία του τέλους της θητείας του Σιράκ, ψηφίζονται νόμοι με συστάσεις για το πώς πρέπει να διδάσκεται στην ιστορία η δράση των γάλλων αποικιοκρατών – όταν ξεσηκώνονται και οι πέτρες, η κυβέρνηση πρώτα εξηγεί οτι ο νόμος αυτός είναι απλώς μια... πρόταση διαδασκαλίας εντελώς προαιρετική, και κατόπιν τον πετάει στα σκουπίδια.
Ψηφίζονται νόμοι που καθιερώνουν τη στέρηση εργατικών δικαιωμάτων στους νέους και όταν όλη η χώρα αντιδρά, αντικαθίστανται με... απαρίθμηση των κυβερνητικών πεπραγμένων, μετατρέποντας το νόμο σε διαφημιστικό φυλλάδιο...
Εξευτελίζοντας συστηματικά τους «κατ’αυτούς» ιερούς δημοκρατικούς θεσμούς κατά την άσκηση της πολιτικής της, η γαλλική κυβέρνηση μας δείχνει οτι, στο βαθμό που οι κινητοποιημένοι πολίτες και οι συλλογικότητές τους, η πραγματική σάρκα της δημοκρατίας, υπάρχουν και παρεμβαίνουν, κάθε αντιλαϊκή πολιτική θα και έχει ως τελική παρενέργεια την κρίση των «ιερών» αυτών θεσμών, και θα τροφοδοτεί μια γενικότερη κρίση νομιμοποίησης.
Η όλη ιστορία αναδεικνύει επίσης και το τραγικό πολιτικό κενό, την κρίση εκπροσώπησης, που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Γαλλία, για δεύτερη φορά σε λιγότερο από έντεκα μήνες (αν η προηγούμενη ήταν η καταδίκη του θλιβερού «Ευρωσυντάγματος»). Με αυτό το δεδομένο, οι φωνές της εργοδοσίας ζητούν από τα συνδικάτα να μετατραπούν σε κόμματα και να συζητήσουν για τις συνολικές πολιτικές εξόδου από την κρίση (κατά περίεργη αντιστροφή της γνωστής και στην Ελλάδα μόδας, όπου οι αντίστοιχες φωνές καταγγέλλαν την κομματικοποίηση των συνδικάτων), σπεύδουν δε να προσδιορίσουν, οτι οι ίδιοι οι εργοδότες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραμερίσουν τα «δικά τους» κομματικά σχήματα... Εχουν ήδη περάσει από το στάδιο όπου καλούσαν τα κόμματα (της αριστεράς) να συμμαζέψουν τα συνδικάτα – διαπιστώνοντας γρήγορα οτι αυτό μπορούσε να γίνει εύκολα για τις ηγεσίες, όχι όμως για τη βάση που αντίθετα, υποχρέωνε τις ηγεσίες να επιμένουν στην υπεράσπιση των συμφερόντων της.
Είτε λοιπόν αληθεύουν οι πληροφορίες είτε όχι, η μόνη κατάληξη που προδιαγράφεται για τον κατά Λεπέν, Εκόνομιστ κτλ «γενναίο» ντε Βιλπέν, είναι αυτή που επιφυλάσσεται στους κακούς του Λούκυ Λουκ: πίσσα και πούπουλα! Προβλέπεται καλή χρονιά για την κυβέρνηση...
UPDATE
Ζισκάρ: καταργήστε το CPE όσο είναι καιρός
Ο δυστυχής συντάκτης του ευρωσυντάγματος, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σε σημερινό του άρθρο στη "Journal du Dimanche". Αν δεν το καταργήσει η κυβέρνηση, λέει, κινδυνεύει να πάρει η μπάλα και το CNE.
Και σας μαζί, - συμπληρώνουμε τη σκέψη του "αθάνατου" κ. προέδρου...
April 06, 2006
Mission... démission?
Αμετακίνητος ο ντε Βιλπέν στη σημερινή τακτική συνέντευξη Τύπου, πρόβαλλε την αδιαλλαξία της πολιτικής του ως υποκινούμενη από το βάρος του καθήκοντός του, να "δράσει για τη μείωση της ανεργίας των νέων".
Οι εν λόγω νέοι, εξακολουθούν να μη βλέπουν στο νόμο του-που-δεν-εφαρμόζεται-αλλά-ισχύει, καμμία προσπάθεια άλλη από την έναρξη μιας γενικής επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, που - όπως δείχνει το ήδη εφαρμοσμένο CNE - δεν πρόκειται να επιφέρει την παραμικρή δημιουργία νέων θέσεων δουλειάς.
Ετσι, συνεχίζονται οι δράσεις μικρότερων ομάδων, αλλά όλο και πιό αποφασισμένων, φοιτητών, που συνίστανται σε ολιγόωρες καταλήψεις σιδηροδρομικών σταθμών και τροχιών (σήμερα περί τα 500 άτομα "κατέλαβαν" το Gare de l'Est και το Gare du Nord, έναν από τους πιο πολυσύχναστους σταθμούς στην Ευρώπη, πολλές διαδρομές ακυρώθηκαν), κλείσιμο δρόμων ή επιβράδυνση της κίνησης στο οδικό δίκτυο, καταλήψεις νομαρχιακών κτιρίων κτλ.
Οι πρώτες συναντήσεις των συνδικάτων με τους κοινοβουλευτικούς του κυβερνητικού κόμματος, που επιφορτίσθηκαν από τον Σιράκ με την επεξεργασία τροπολογιών στο νόμο, δεν απέδωσαν απολύτως τίποτε. Είναι λοιπόν ενδεχόμενο τα συνδικάτα να κηρύξουν κι άλλη μέρα πανεθνικής κινητοποίησης, μέχρι τις 17 Απρίλη που κλείνει η Βουλή.
Οπως και να'χει το πράγμα, πολλοί οσμίζονται εξελίξεις το Μάη του 2006!!
Οι εν λόγω νέοι, εξακολουθούν να μη βλέπουν στο νόμο του-που-δεν-εφαρμόζεται-αλλά-ισχύει, καμμία προσπάθεια άλλη από την έναρξη μιας γενικής επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, που - όπως δείχνει το ήδη εφαρμοσμένο CNE - δεν πρόκειται να επιφέρει την παραμικρή δημιουργία νέων θέσεων δουλειάς.
Ετσι, συνεχίζονται οι δράσεις μικρότερων ομάδων, αλλά όλο και πιό αποφασισμένων, φοιτητών, που συνίστανται σε ολιγόωρες καταλήψεις σιδηροδρομικών σταθμών και τροχιών (σήμερα περί τα 500 άτομα "κατέλαβαν" το Gare de l'Est και το Gare du Nord, έναν από τους πιο πολυσύχναστους σταθμούς στην Ευρώπη, πολλές διαδρομές ακυρώθηκαν), κλείσιμο δρόμων ή επιβράδυνση της κίνησης στο οδικό δίκτυο, καταλήψεις νομαρχιακών κτιρίων κτλ.
Οι πρώτες συναντήσεις των συνδικάτων με τους κοινοβουλευτικούς του κυβερνητικού κόμματος, που επιφορτίσθηκαν από τον Σιράκ με την επεξεργασία τροπολογιών στο νόμο, δεν απέδωσαν απολύτως τίποτε. Είναι λοιπόν ενδεχόμενο τα συνδικάτα να κηρύξουν κι άλλη μέρα πανεθνικής κινητοποίησης, μέχρι τις 17 Απρίλη που κλείνει η Βουλή.
Οπως και να'χει το πράγμα, πολλοί οσμίζονται εξελίξεις το Μάη του 2006!!
April 05, 2006
La Chiragnole
Ο Μπαϋρού του άλλου κόμματος της δεξιάς (UDF) δηλώνει οτι ήρθε το τέλος της 5ης Γαλλικής δημοκρατίας. Τού αφιερώνουμε το παρακάτω τραγουδάκι που σκαρφίστηκε ελληνικής καταγωγής συμπολίτης του (όχι ο γράφων)
Τραγουδιέται στο σκοπό της μεγάλης επιτυχίας του 1792, La Carmagnole (Η καρμανιόλα).
Η αρχική βερσιόν είναι του πολίτη Birard - έκτοτε, κάθε μεγάλο κοινωνικό γεγονός άφησε τα ίχνη στις παραλλαγές της αρχικής.
Monsieur Chirac avait promis (bis)
D'être mesuré à Paris, (bis)
Mais ce qu'il nous miroite,
C'est d'être plus à droite...
Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !
Contre Le Pen, il fut vainqueur (bis)
Avec nos voix mais pas nos coeurs : (bis)
Il a fallu choisir
Pour éviter le pire...
Et élire un voleur,
Vive le son, vive le son,
Et élire un voleur,
Vive le son des chansons !
Ainsi, le roi des HLM (bis)
A su profiter du dilemme (bis)
Et retrouver sa couche
Avec ses frais de bouche...
Repoussant la prison,
Vive le son,
vive le son,
Repoussant la prison,
Vive le son des chansons !
Avec sa Marie-Antoinette, (bis)
De son vrai prénom : Bernadette, (bis)
Ils osent faire l'aumône
De nos rares pièces jaunes...
Sans masquer leur cynisme,
Vive le son,
vive le son,
Sans masquer leur cynisme,
Vive le son des chansons !
Après Juppé puis Raffarin, (bis)
La bigote et le souverain (bis)
Ont nommé au Royaume
Un chevalier symptôme...
De leurs buts archaïques,
Vive le son, vive le son,
De leurs buts archaïques,
Vive le son des chansons !
Dom Villepin dans son fauteuil (bis)
Se mire et casse avec orgueil (bis)
Les acquis de nos pères,
Mais la fronde est dans l'air...
Et le peuple se lève,
Vive le son, vive le son,
Et le peuple se lève,
Vive le son des chansons !
Le capitalisme sauvage (bis)
Veut nous renvoyer au servage, (bis)
Du Bien Commun pillé
Aux pauvres oubliés...
Au temps des Grands Seigneurs,
Vive le son, vive le son,
Au temps des Grands Seigneurs,
Vive le son des chansons !
En promulguant le CPE, (bis)
Ce n'est pas nous ici, c'est eux (bis)
Qui provoquent la grève
Jusqu'à ce que s'achève...
Le règne des tyrans,
Vive le son, vive le son,
Le règne des tyrans,
Vive le son des chansons !
Les loups du pouvoir et du fric (bis)
Ont dépecé la République, (bis)
Mais rien n'est terminé
Car le vent va tourner...
Et les zoos se remplir,
Vive le son, vive le son,
Et les zoos se remplir,
Vive le son des chansons !
Amis, au sortir de la Fête, (bis)
N'oublions pas les cacahuètes (bis)
Pour le couple Chirac
Et sa Cour de Macaques...
Les barreaux les attendent,
Vive le son, vive le son,
Les barreaux les attendent,
Vive le son des chansons !
Restons unis, amis moqueurs, (bis)
La liberté est dans nos coeurs : (bis)
Nous ne nous laisserons
Pas faire et chanterons...
Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !
Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !
Τραγουδιέται στο σκοπό της μεγάλης επιτυχίας του 1792, La Carmagnole (Η καρμανιόλα).
Η αρχική βερσιόν είναι του πολίτη Birard - έκτοτε, κάθε μεγάλο κοινωνικό γεγονός άφησε τα ίχνη στις παραλλαγές της αρχικής.
Monsieur Chirac avait promis (bis)
D'être mesuré à Paris, (bis)
Mais ce qu'il nous miroite,
C'est d'être plus à droite...
Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !
Contre Le Pen, il fut vainqueur (bis)
Avec nos voix mais pas nos coeurs : (bis)
Il a fallu choisir
Pour éviter le pire...
Et élire un voleur,
Vive le son, vive le son,
Et élire un voleur,
Vive le son des chansons !
Ainsi, le roi des HLM (bis)
A su profiter du dilemme (bis)
Et retrouver sa couche
Avec ses frais de bouche...
Repoussant la prison,
Vive le son,
vive le son,
Repoussant la prison,
Vive le son des chansons !
Avec sa Marie-Antoinette, (bis)
De son vrai prénom : Bernadette, (bis)
Ils osent faire l'aumône
De nos rares pièces jaunes...
Sans masquer leur cynisme,
Vive le son,
vive le son,
Sans masquer leur cynisme,
Vive le son des chansons !
Après Juppé puis Raffarin, (bis)
La bigote et le souverain (bis)
Ont nommé au Royaume
Un chevalier symptôme...
De leurs buts archaïques,
Vive le son, vive le son,
De leurs buts archaïques,
Vive le son des chansons !
Dom Villepin dans son fauteuil (bis)
Se mire et casse avec orgueil (bis)
Les acquis de nos pères,
Mais la fronde est dans l'air...
Et le peuple se lève,
Vive le son, vive le son,
Et le peuple se lève,
Vive le son des chansons !
Le capitalisme sauvage (bis)
Veut nous renvoyer au servage, (bis)
Du Bien Commun pillé
Aux pauvres oubliés...
Au temps des Grands Seigneurs,
Vive le son, vive le son,
Au temps des Grands Seigneurs,
Vive le son des chansons !
En promulguant le CPE, (bis)
Ce n'est pas nous ici, c'est eux (bis)
Qui provoquent la grève
Jusqu'à ce que s'achève...
Le règne des tyrans,
Vive le son, vive le son,
Le règne des tyrans,
Vive le son des chansons !
Les loups du pouvoir et du fric (bis)
Ont dépecé la République, (bis)
Mais rien n'est terminé
Car le vent va tourner...
Et les zoos se remplir,
Vive le son, vive le son,
Et les zoos se remplir,
Vive le son des chansons !
Amis, au sortir de la Fête, (bis)
N'oublions pas les cacahuètes (bis)
Pour le couple Chirac
Et sa Cour de Macaques...
Les barreaux les attendent,
Vive le son, vive le son,
Les barreaux les attendent,
Vive le son des chansons !
Restons unis, amis moqueurs, (bis)
La liberté est dans nos coeurs : (bis)
Nous ne nous laisserons
Pas faire et chanterons...
Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !
Dansons la Chiragnole,
Vive le son, vive le son,
Dansons la Chiragnole,
Vive le son des chansons !
Δυό λόγια...
-1. Στο Παρίσι χτες διαδήλωσαν περίπου 130000 άνθρωποι - περισσότεροι απ'ό,τι την προηγούμενη βδομάδα. Η συνολική εικόνα ήταν μιας κινητοποίησης που ούτε τώρα δεν φαίνεται να κάμπτεται... Συνεπώς πάμε προς τις ανοιξιάτικες διακοπές (των σχολείων/πανεπιστημίων αλλά και της Βουλής) χωρίς το εφφέ της "σήψης" της σύγκρουσης, στο οποίο υπολόγιζε η κυβέρνηση. Κι έπεται ο Μάης...
-2. Η λαϊκή ανταπόκριση στις κινητοποιήσεις, δεν σταματά προκαλεί τριγμούς και διαιρέσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Χτες δύο βουλευτές του UMP, κατήγγειλλαν τη δημαγωγία του αρχηγού τους (Σαρκοζύ), τον κατηγόρησαν οτι θέλει να θάψει το CPE, και έκαναν νύξη για δημιουργία νέου κόμματος, πιστού στον πρωθυπουργό.
Η κατάσταση θυμίζει πλέον καρτούν του Τεξ Αβερυ: ιδίως το γκαγκ όπου, μετά τη σφυριά που τρώει ο ήρωας, πολλαπλασιάζεται σε πολλές, μικρές φιγούρες...
Σε αποκαλυπτική συνέντευξή της στη Φιγαρό, η πρόεδρος της εργοδοτικής ένωσης εκτιμά οτι το CPE οδεύει στον κάλαθο των αχρήστων - δείγμα κι αυτό της σύγχισης και της ανυποληψίας στην οποία έχει περιπέσει το δίδυμο προεδρίας/κυβέρνησης (η συνέντευξη εδώ).
Αντίθετα, πιστεύει οτι ωριμάζει μια συζήτηση για την ανάγκη της ευελιξίας για να μειωθεί η ανεργία (είχαμε προειδοποιήσει γι αυτήν τη "νέα γραμμή άμυνας", που συνίσταται στην επιβολή μιας "υπεύθυνης" αναζήτησης λύσεων για τη μείωση της ανεργίας, σύμφωνη βέβαια με τα συμφέροντα της εργοδοσίας). Θέτει έτσι έμμεσα το ζήτημα της γενίκευσης της "ευελιξίας" (διάβαζε: ασυδοσίας στις απολύσεις) στο σύνολο των συμβάσεων, και βέβαια επιτίθεται κατά μέτωπο στην αντίληψη της "επισφάλειας" (précarité), που συγχέει καταστάσεις ανεπίτρεπτης εξαθλίωσης, όπως πχ αυτή των αστέγων, με επιθυμητές προοπτικές, όπως πχ το συμβόλαιο περιορισμένου χρόνου που συνάπτει ένας νέος επιστήμονας με εταιρία υψηλής τεχνολογίας και αποτελεί πύλη εισόδου του στο χώρο της εργασίας.
Τουλάχιστο στον καιρό και στον τόπο της Θάτσερ, είχαν φροντίσει προσεκτικά να καθαρίσουν και σε γλωσσικό επίπεδο το κυρίαρχο discours από τέτοιες έννοιες-νάρκες. Τώρα, ζητείται ναρκαλιευτής - και ο Σαρκοζύ, που φιλοδοξούσε να παίξει αυτό το ρόλο, αποδεικνύεται λίγος, πολύ λίγος...
-2. Η λαϊκή ανταπόκριση στις κινητοποιήσεις, δεν σταματά προκαλεί τριγμούς και διαιρέσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Χτες δύο βουλευτές του UMP, κατήγγειλλαν τη δημαγωγία του αρχηγού τους (Σαρκοζύ), τον κατηγόρησαν οτι θέλει να θάψει το CPE, και έκαναν νύξη για δημιουργία νέου κόμματος, πιστού στον πρωθυπουργό.
Η κατάσταση θυμίζει πλέον καρτούν του Τεξ Αβερυ: ιδίως το γκαγκ όπου, μετά τη σφυριά που τρώει ο ήρωας, πολλαπλασιάζεται σε πολλές, μικρές φιγούρες...
Σε αποκαλυπτική συνέντευξή της στη Φιγαρό, η πρόεδρος της εργοδοτικής ένωσης εκτιμά οτι το CPE οδεύει στον κάλαθο των αχρήστων - δείγμα κι αυτό της σύγχισης και της ανυποληψίας στην οποία έχει περιπέσει το δίδυμο προεδρίας/κυβέρνησης (η συνέντευξη εδώ).
Αντίθετα, πιστεύει οτι ωριμάζει μια συζήτηση για την ανάγκη της ευελιξίας για να μειωθεί η ανεργία (είχαμε προειδοποιήσει γι αυτήν τη "νέα γραμμή άμυνας", που συνίσταται στην επιβολή μιας "υπεύθυνης" αναζήτησης λύσεων για τη μείωση της ανεργίας, σύμφωνη βέβαια με τα συμφέροντα της εργοδοσίας). Θέτει έτσι έμμεσα το ζήτημα της γενίκευσης της "ευελιξίας" (διάβαζε: ασυδοσίας στις απολύσεις) στο σύνολο των συμβάσεων, και βέβαια επιτίθεται κατά μέτωπο στην αντίληψη της "επισφάλειας" (précarité), που συγχέει καταστάσεις ανεπίτρεπτης εξαθλίωσης, όπως πχ αυτή των αστέγων, με επιθυμητές προοπτικές, όπως πχ το συμβόλαιο περιορισμένου χρόνου που συνάπτει ένας νέος επιστήμονας με εταιρία υψηλής τεχνολογίας και αποτελεί πύλη εισόδου του στο χώρο της εργασίας.
Τουλάχιστο στον καιρό και στον τόπο της Θάτσερ, είχαν φροντίσει προσεκτικά να καθαρίσουν και σε γλωσσικό επίπεδο το κυρίαρχο discours από τέτοιες έννοιες-νάρκες. Τώρα, ζητείται ναρκαλιευτής - και ο Σαρκοζύ, που φιλοδοξούσε να παίξει αυτό το ρόλο, αποδεικνύεται λίγος, πολύ λίγος...
April 04, 2006
Point à 14.14 heure de Paris
Η πορεία πρόκειται να έχει την αντίθετη φορά από αυτήν της προηγούμενης βδομάδας:
Republique-Place d'Italie.
Ολη η Magenta από Gare de l'Est μέχρι τη Republique (10' δρόμος) και κατόπιν όλη η διαδρομή της πορείας έχει εκκενωθεί από αυτοκίνητα.
Στους χώρους δουλειάς, καταγράφεται ελαφρώς μικρότερο ποσοστό συμμετοχής στις στάσεις εργασίας. Μια πρώτη εντύπωση όμως είναι οτι οι διαθέσεις όπως εκφράζονται από τα συνθήματα κτλ, είναι πιό οξυμένες. Επίσης οι πανεπιστημιακοί έχουν πιό έντονη παρουσία. Να φταίει το υπονοούμενο του Σιράκ για επερχόμενες "μεταρρυθμίσεις" και στο χώρο;
Αλλη διαφορά: καταπληκτική ανοιξιάτικη μέρα, χωρίς κρύο.
Από το wifi του café de la Bastille,
M.N.
UPDATE: Adieu Villepin, c'est terminé. Bonjour Sarko, on va te virer!
Από τα πιο ωραία που ακούγονται στην πορεία. Από προκαταρκτικές εκτιμλησεις, η διαδήλωση στο Παρίσι, μεγαλύτερη από αυτή της 28 Μάρτη...
Republique-Place d'Italie.
Ολη η Magenta από Gare de l'Est μέχρι τη Republique (10' δρόμος) και κατόπιν όλη η διαδρομή της πορείας έχει εκκενωθεί από αυτοκίνητα.
Στους χώρους δουλειάς, καταγράφεται ελαφρώς μικρότερο ποσοστό συμμετοχής στις στάσεις εργασίας. Μια πρώτη εντύπωση όμως είναι οτι οι διαθέσεις όπως εκφράζονται από τα συνθήματα κτλ, είναι πιό οξυμένες. Επίσης οι πανεπιστημιακοί έχουν πιό έντονη παρουσία. Να φταίει το υπονοούμενο του Σιράκ για επερχόμενες "μεταρρυθμίσεις" και στο χώρο;
Αλλη διαφορά: καταπληκτική ανοιξιάτικη μέρα, χωρίς κρύο.
Από το wifi του café de la Bastille,
M.N.
UPDATE: Adieu Villepin, c'est terminé. Bonjour Sarko, on va te virer!
Από τα πιο ωραία που ακούγονται στην πορεία. Από προκαταρκτικές εκτιμλησεις, η διαδήλωση στο Παρίσι, μεγαλύτερη από αυτή της 28 Μάρτη...
April 03, 2006
Ολοι περιμένουν την αυριανή μέρα! Μετά εισαγωγικών ή άνευ...
Ηταν αναμενόμενο: οι πρόσφατες αποφάσεις του Chirac για το CPE, από "λεπτός ελιγμός" κατέληξαν, σε λίγες ώρες, να προσλαμβάνονται από την κοινή γνώμη ως ενδεικτικές της σύγχισης στην οποία έχει περιέλθει το κυβερνητικό στρατόπεδο.
-Ποδοπατώντας κάθε έννοια "ευνομίας", ο πρόεδρος ανακοίνωσε την επικύρωση ενός νόμου για τον οποίον εγγυήθηκε οτι... δεν θα εφαρμοσθεί!
-Ταυτόχρονα, κατάφερε να γελοιοποιήσει προκαταβολικά κάθε προοπτική διαλόγου, με την "παραγγελιά" στο κόμμα του να ετοιμάσει τροπολογίες σύμφωνες επακριβώς με όσα ανακοίνωσε οτι δέχεται η εργοδοτική ένωση (η MEDEF) μερικές μέρες πριν!
Αν είχε μια τακτική αξία η παρέμβαση Σιράκ, ήταν ακριβώς γιατί η σύγχιση που έσπειρε ήταν τόσο μεγάλη, που απλώθηκε και στους ίδιους τους κινητοποιημένους πολίτες. Αρκεί να δει κανείς σήμερα τις αλληλουχίες δηλώσεων "Το CPE πέθανε" - το CPE δεν είναι νεκρό", και τις ατέλειωτες φλυαρίες του Τύπου για το ενδοκυβερνητικό σήριαλ ντε Βιλπέν - Σαρκοζύ, για να πάρει μια ιδέα. Κατάσταση ιδανική για να "βαλτώσει" η σύγκρουση, να φτάσουμε και στις ανοιξιάτικες διακοπές (από την άλλη βδομάδα, κλιμακωτά ανά περιοχή της Γαλλίας) και να ξεχαστεί το πράγμα (είχαμε ήδη προειδοποιήσει για το ενδεχόμενο της τροπής αυτής).
Αν είχε επίσης μια πιό "στρατηγική" αξία, αυτή ήταν η παραπειστική μετατόπιση της αντιπαράθεσης για το CPE προς μια ψευδο-αναζήτηση προτάσεων για τη μείωση της ανεργίας (και γι αυτό είχαμε προειδοποιήσει σχετικά).
Και η αντιπολίτευση σε όλα αυτά; Οι σοσιαλιστές ετοιμάζουν τροπολογία κατάργησης του CPE και του CNE, και είναι ευχαριστημένοι οτι έτσι επιτελούν το πολιτικό τους καθήκον και ανταποκρίνονται στις λαϊκές προσδοκίες. Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικότερα, η "πολιτική τους πρόταση" για τη μείωση της ανεργίας δεν είναι παρά μια σειρά απαλλαγών εισφορών για τους εργοδότες, με στόχο να λειτουργήσουν ως κίνητρο νέων προσλήψεων... Πολιτική αν μη τι άλλο, δοκιμασμένη, αποτυχημένη και με παρενέργεια την αύξηση των ελλειμμάτων...
Από την άλλη, οι κινητοποιημένοι φοιτητές και τα συνδικάτα συνεχίζουν να θέτουν ως στόχο την κατάργηση του CPE στην παρούσα, ή στη σχεδιαζόμενη, φτιασιδωμένη μορφή του. Η συσπείρωση του κινήματος είναι πολύ μεγάλη, και κατά πάσα πιθανότητα οι αυριανές διαδηλώσεις θα είναι οι μεγαλύτερες. Κάπου όμως εκεί εξαντλούνται τα πολιτικά καύσιμα της αντιπαράθεσης... Στη φάση αποκλιμάκωσης που ίσως επακολουθήσει, πέραν από μια μερική νίκη, ένα σίγουρο κεκτημένο θα είναι και η διάθεση καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής, που θα βρει την έκφρασή της και στις επερχόμενες αντιπαραθέσεις, και στις κάλπες... κάτι δηλαδή που, με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, δεν αναμένεται να εκτονώσει την κρίση που εκδηλώνεται στη Γαλλία και κρυφοκαίει σε όλη την Ευρώπη!
-Ποδοπατώντας κάθε έννοια "ευνομίας", ο πρόεδρος ανακοίνωσε την επικύρωση ενός νόμου για τον οποίον εγγυήθηκε οτι... δεν θα εφαρμοσθεί!
-Ταυτόχρονα, κατάφερε να γελοιοποιήσει προκαταβολικά κάθε προοπτική διαλόγου, με την "παραγγελιά" στο κόμμα του να ετοιμάσει τροπολογίες σύμφωνες επακριβώς με όσα ανακοίνωσε οτι δέχεται η εργοδοτική ένωση (η MEDEF) μερικές μέρες πριν!
Αν είχε μια τακτική αξία η παρέμβαση Σιράκ, ήταν ακριβώς γιατί η σύγχιση που έσπειρε ήταν τόσο μεγάλη, που απλώθηκε και στους ίδιους τους κινητοποιημένους πολίτες. Αρκεί να δει κανείς σήμερα τις αλληλουχίες δηλώσεων "Το CPE πέθανε" - το CPE δεν είναι νεκρό", και τις ατέλειωτες φλυαρίες του Τύπου για το ενδοκυβερνητικό σήριαλ ντε Βιλπέν - Σαρκοζύ, για να πάρει μια ιδέα. Κατάσταση ιδανική για να "βαλτώσει" η σύγκρουση, να φτάσουμε και στις ανοιξιάτικες διακοπές (από την άλλη βδομάδα, κλιμακωτά ανά περιοχή της Γαλλίας) και να ξεχαστεί το πράγμα (είχαμε ήδη προειδοποιήσει για το ενδεχόμενο της τροπής αυτής).
Αν είχε επίσης μια πιό "στρατηγική" αξία, αυτή ήταν η παραπειστική μετατόπιση της αντιπαράθεσης για το CPE προς μια ψευδο-αναζήτηση προτάσεων για τη μείωση της ανεργίας (και γι αυτό είχαμε προειδοποιήσει σχετικά).
Και η αντιπολίτευση σε όλα αυτά; Οι σοσιαλιστές ετοιμάζουν τροπολογία κατάργησης του CPE και του CNE, και είναι ευχαριστημένοι οτι έτσι επιτελούν το πολιτικό τους καθήκον και ανταποκρίνονται στις λαϊκές προσδοκίες. Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικότερα, η "πολιτική τους πρόταση" για τη μείωση της ανεργίας δεν είναι παρά μια σειρά απαλλαγών εισφορών για τους εργοδότες, με στόχο να λειτουργήσουν ως κίνητρο νέων προσλήψεων... Πολιτική αν μη τι άλλο, δοκιμασμένη, αποτυχημένη και με παρενέργεια την αύξηση των ελλειμμάτων...
Από την άλλη, οι κινητοποιημένοι φοιτητές και τα συνδικάτα συνεχίζουν να θέτουν ως στόχο την κατάργηση του CPE στην παρούσα, ή στη σχεδιαζόμενη, φτιασιδωμένη μορφή του. Η συσπείρωση του κινήματος είναι πολύ μεγάλη, και κατά πάσα πιθανότητα οι αυριανές διαδηλώσεις θα είναι οι μεγαλύτερες. Κάπου όμως εκεί εξαντλούνται τα πολιτικά καύσιμα της αντιπαράθεσης... Στη φάση αποκλιμάκωσης που ίσως επακολουθήσει, πέραν από μια μερική νίκη, ένα σίγουρο κεκτημένο θα είναι και η διάθεση καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής, που θα βρει την έκφρασή της και στις επερχόμενες αντιπαραθέσεις, και στις κάλπες... κάτι δηλαδή που, με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, δεν αναμένεται να εκτονώσει την κρίση που εκδηλώνεται στη Γαλλία και κρυφοκαίει σε όλη την Ευρώπη!
April 01, 2006
Πρωταπριλιάτικες κρυάδες
Dominique de Villepin: Τολμηρές μεταρρυθμίσεις για να σωθεί η χώρα
Εξαγγελίες – βόμβα στη σημερινή συνέντευξη Τύπου του Ντομινίκ ντε Βιλπέν.
Verbatim :
« Οι αναταραχές που ζήσαμε από το περασμένο φθινόπωρο, η αυξανόμενη δυσφορία των συμπολιτών που γεννά η ανασφάλεια για τις προοπτικές ζωής όλων και ιδιαίτερα των νέων, η ατονία της οικονομικής ανάπτυξης που βιώνει η Γαλλία, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια, αναδεικνύουν την ανάγκη να απελευθερώσουμε το τεράστιο δημιουργικό δυναμικό της κοινωνίας μας. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις ενισχύουν την πεποίθησή μας οτι αυτό δεν μπορεί να γίνει με αποσπασματικά μέτρα όπως το CPE, όσο σωστά και ώριμα να είναι αυτά. Χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική μεταρρυθμίσεων, ανάλογη της βαρύτητας των περιστάσεων, και είναι χρόνος να προχωρήσουμε σε αυτή με τόλμη και εμπιστοσύνη στα βήματά μας. Είναι φανερό οτι τέτοιες μεταρρυθμίσεις δεν θα είναι ανώδυνες. Θα πρέπει όμως όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, στο όνομα του μέλλοντος της πατρίδας μας και αυτού της Ευρώπης. Ολοι φοβόμαστε αν αδρανήσουμε, στον τόπο μας και στην Ευρώπη, ανοίγονται μπροστά μας οι πιό ζοφερές προοπτικές, της ανεξέλεγκτης κρίσης, της διεθνούς απορρύθμισης, που η ιστορία μας έχει διδάξει με τον οδυνηρότερο τρόπο οτι φέρνει την ανομία και τελικά τον πόλεμο.
Η κυβέρνησή μου κι εγώ προσωπικά, σε πλήρη επαφή και εντατική συνεργασία με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκτιμήσαμε τις θέσεις των κοινωνικών φορέων και τις απόψεις των ειδικών, που συγκλίνουν στο οτι οι ανάγκες για εργασία γίνονται όλο και πιό ρευστές, ασυνεχείς και διαφοροποιημένες, για να υλοποιηθούν όλο και πιό σύνθετοι, μακροπρόθεσμοι και αλληλοεξαρτώμενοι στόχοι. Από την άλλη, η βασική συνιστώσα σύλληψης και υλοποίησης αυτών των στόχων, οι γυναίκες και οι άνδρες πολίτες, χρειάζονται ευκαιρίες ζωής, διαρκή επιμόρφωση ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, καθώς και την εγγύηση συνθηκών ελευθερίας τέτοιων, ώστε να συνυφαίνουν την παραγωγική συνεργασία τους με τις προσωπικές τους προσδοκίες για ευημερία και σταθερότητα.
Το γαλλικό μας «μοντέλο» όπου το κράτος φροντίζει να παράσχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες, δεν μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία του, όλοι το διαπιστώνουν, παρά με το αντίτιμο ενός αυξανόμενου χρέους όλων μας, παρά τις συνεχείς πρωτοβουλίες βελτίωσης της διαχείρισης των πόρων του κρατικού προϋπολογισμού.
Η μόνη δημιουργική διέξοδος περνά από την ανάληψη του κόστους που συνεπάγεται η εξέλιξη του ανθρώπινου δυναμικού μας ώστε να ανταποκρίνεται στη ρευστή ζήτηση υψηλής ποιότητας εργασίας – πράγμα ανέφικτο χωρίς την εγγύηση μιας υψηλής ποιότητας ζωής - από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων.
Στα πλαίσια αυτά αποφασίσαμε να καταθέσουμε προς ψήφιση στην Εθνοσυνέλευση, ένα νομοσχέδιο του οποίου οι λεπτομέρειες θα παρουσιαστούν στη συνέχεια από το συνάδελφό μου υπουργό κονωνικής συνοχής. Η βασική ιδέα, είναι η πρόταση καθιέρωσης ενός καθολικού κοινωνικού μισθού, ίσου με τον βασικό, για όλους τους πολίτες από 18 ετών και άνω, που θα χορηγείται με μόνο όρο την ομαλή παρακολούθηση προγραμμάτων επιμόρφωσης και την υποχρέωση αποδοχής εργασίας σύμφωνης με τις δεξιότητες και τις ειδικεύσεις του καθενός.
Ο μισθός αυτός αντικαθιστά όλα τα κοινωνικά επιδόματα που χορηγούνται στους ανέργους, καθώς και το ελάχιστο εισόδημα ένταξης, στο ύψος αυτού, δηλ. στο εξής θα καταβάλλονται μόνον οι διαφορές αν αυτές είναι θετικές. Για τους ήδη μισθωτούς, η μόνη αλλαγή είναι λογιστική, καθώς από την κατίσχυση του νόμου η αμοιβή τους θα διαχωρίζεται σε καθολικό κοινωνικό μισθό και το επιπλέον μέρος που θα καταβάλλεται απευθείας από τον εργοδότη.
Οι συλλογικές συμβάσεις θα αφορούν στο μέλλον αποκλειστικά στο ύψος αυτού του επιπλέον μέρους.
Η καθιέρωση του καθολικού κοινωνικού μισθού συνοδεύεται από την ενοποίηση όλων των τύπων συμβάσεων σε μία αορίστου χρόνου, με δυνατότητα απόλυσης μετά από τρίμηνη προειδοποίηση και καταβολή αποζημίωσης στο ύψος της ετήσιας επιπλέον αμοιβής.
Το μέτρο θα χρηματοδοτηθεί κυρίως από τη φορολόγηση των κερδών στις γαλλικές αγορές και των χρηματιστηριακών δοσοληψιών. Οι μελέτες που έχουν εκπονηθεί δείχνουν οτι τα κέρδη στην παραγωγικότητα και το όφελος από την κατανάλωση θα είναι τέτοιο ώστε ο πληθωρισμός να παραμείνει σε λογικά επίπεδα. Βεβαίως, το μέτρο θα συνοδευτεί με μια σειρά άλλων τολμηρών παρεμβάσεων ώστε να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός, οι κυριότερες των οποίων είναι:
πρώτον , η επιβολή πλαφόν στις τιμές των ακινήτων σύμφωνα με τη μέση τιμή επιφανείας ανά περιοχή και η φορολόγηση των κατοικιών που παραμένουν κενές ή αλλάζουν χρήση.
Δεύτερον, η τροποποίηση της συντελεστών της φορολογικής κλίμακας με αποφασιστική ενίσχυσή τους στα μεγάλα εισοδήματα και η επαναφορά του φόρου μεγάλης περιουσίας.
Η μεταρρύθμιση αυτή θα συνοδευτεί από μια προγραμματική συμφωνία με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ώστε να διατυπωθούν οι στόχοι και να δωθούν τα μέσα που θα τους επιτρέψουν αφενός τη γενίκευση της δια βίου κατάρτισης και της προσαρμογής της στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς εργασίας, αφετέρου την αποφασιστική ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας, θεμελιώδους και εφαρμοσμένης.
Αλλά γι αυτά θα σας μιλήσουν στη συνέχεια οι συνάδελφοί μου. »
Εξαγγελίες – βόμβα στη σημερινή συνέντευξη Τύπου του Ντομινίκ ντε Βιλπέν.
Verbatim :
« Οι αναταραχές που ζήσαμε από το περασμένο φθινόπωρο, η αυξανόμενη δυσφορία των συμπολιτών που γεννά η ανασφάλεια για τις προοπτικές ζωής όλων και ιδιαίτερα των νέων, η ατονία της οικονομικής ανάπτυξης που βιώνει η Γαλλία, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια, αναδεικνύουν την ανάγκη να απελευθερώσουμε το τεράστιο δημιουργικό δυναμικό της κοινωνίας μας. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις ενισχύουν την πεποίθησή μας οτι αυτό δεν μπορεί να γίνει με αποσπασματικά μέτρα όπως το CPE, όσο σωστά και ώριμα να είναι αυτά. Χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική μεταρρυθμίσεων, ανάλογη της βαρύτητας των περιστάσεων, και είναι χρόνος να προχωρήσουμε σε αυτή με τόλμη και εμπιστοσύνη στα βήματά μας. Είναι φανερό οτι τέτοιες μεταρρυθμίσεις δεν θα είναι ανώδυνες. Θα πρέπει όμως όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, στο όνομα του μέλλοντος της πατρίδας μας και αυτού της Ευρώπης. Ολοι φοβόμαστε αν αδρανήσουμε, στον τόπο μας και στην Ευρώπη, ανοίγονται μπροστά μας οι πιό ζοφερές προοπτικές, της ανεξέλεγκτης κρίσης, της διεθνούς απορρύθμισης, που η ιστορία μας έχει διδάξει με τον οδυνηρότερο τρόπο οτι φέρνει την ανομία και τελικά τον πόλεμο.
Η κυβέρνησή μου κι εγώ προσωπικά, σε πλήρη επαφή και εντατική συνεργασία με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκτιμήσαμε τις θέσεις των κοινωνικών φορέων και τις απόψεις των ειδικών, που συγκλίνουν στο οτι οι ανάγκες για εργασία γίνονται όλο και πιό ρευστές, ασυνεχείς και διαφοροποιημένες, για να υλοποιηθούν όλο και πιό σύνθετοι, μακροπρόθεσμοι και αλληλοεξαρτώμενοι στόχοι. Από την άλλη, η βασική συνιστώσα σύλληψης και υλοποίησης αυτών των στόχων, οι γυναίκες και οι άνδρες πολίτες, χρειάζονται ευκαιρίες ζωής, διαρκή επιμόρφωση ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, καθώς και την εγγύηση συνθηκών ελευθερίας τέτοιων, ώστε να συνυφαίνουν την παραγωγική συνεργασία τους με τις προσωπικές τους προσδοκίες για ευημερία και σταθερότητα.
Το γαλλικό μας «μοντέλο» όπου το κράτος φροντίζει να παράσχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες, δεν μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία του, όλοι το διαπιστώνουν, παρά με το αντίτιμο ενός αυξανόμενου χρέους όλων μας, παρά τις συνεχείς πρωτοβουλίες βελτίωσης της διαχείρισης των πόρων του κρατικού προϋπολογισμού.
Η μόνη δημιουργική διέξοδος περνά από την ανάληψη του κόστους που συνεπάγεται η εξέλιξη του ανθρώπινου δυναμικού μας ώστε να ανταποκρίνεται στη ρευστή ζήτηση υψηλής ποιότητας εργασίας – πράγμα ανέφικτο χωρίς την εγγύηση μιας υψηλής ποιότητας ζωής - από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων.
Στα πλαίσια αυτά αποφασίσαμε να καταθέσουμε προς ψήφιση στην Εθνοσυνέλευση, ένα νομοσχέδιο του οποίου οι λεπτομέρειες θα παρουσιαστούν στη συνέχεια από το συνάδελφό μου υπουργό κονωνικής συνοχής. Η βασική ιδέα, είναι η πρόταση καθιέρωσης ενός καθολικού κοινωνικού μισθού, ίσου με τον βασικό, για όλους τους πολίτες από 18 ετών και άνω, που θα χορηγείται με μόνο όρο την ομαλή παρακολούθηση προγραμμάτων επιμόρφωσης και την υποχρέωση αποδοχής εργασίας σύμφωνης με τις δεξιότητες και τις ειδικεύσεις του καθενός.
Ο μισθός αυτός αντικαθιστά όλα τα κοινωνικά επιδόματα που χορηγούνται στους ανέργους, καθώς και το ελάχιστο εισόδημα ένταξης, στο ύψος αυτού, δηλ. στο εξής θα καταβάλλονται μόνον οι διαφορές αν αυτές είναι θετικές. Για τους ήδη μισθωτούς, η μόνη αλλαγή είναι λογιστική, καθώς από την κατίσχυση του νόμου η αμοιβή τους θα διαχωρίζεται σε καθολικό κοινωνικό μισθό και το επιπλέον μέρος που θα καταβάλλεται απευθείας από τον εργοδότη.
Οι συλλογικές συμβάσεις θα αφορούν στο μέλλον αποκλειστικά στο ύψος αυτού του επιπλέον μέρους.
Η καθιέρωση του καθολικού κοινωνικού μισθού συνοδεύεται από την ενοποίηση όλων των τύπων συμβάσεων σε μία αορίστου χρόνου, με δυνατότητα απόλυσης μετά από τρίμηνη προειδοποίηση και καταβολή αποζημίωσης στο ύψος της ετήσιας επιπλέον αμοιβής.
Το μέτρο θα χρηματοδοτηθεί κυρίως από τη φορολόγηση των κερδών στις γαλλικές αγορές και των χρηματιστηριακών δοσοληψιών. Οι μελέτες που έχουν εκπονηθεί δείχνουν οτι τα κέρδη στην παραγωγικότητα και το όφελος από την κατανάλωση θα είναι τέτοιο ώστε ο πληθωρισμός να παραμείνει σε λογικά επίπεδα. Βεβαίως, το μέτρο θα συνοδευτεί με μια σειρά άλλων τολμηρών παρεμβάσεων ώστε να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός, οι κυριότερες των οποίων είναι:
πρώτον , η επιβολή πλαφόν στις τιμές των ακινήτων σύμφωνα με τη μέση τιμή επιφανείας ανά περιοχή και η φορολόγηση των κατοικιών που παραμένουν κενές ή αλλάζουν χρήση.
Δεύτερον, η τροποποίηση της συντελεστών της φορολογικής κλίμακας με αποφασιστική ενίσχυσή τους στα μεγάλα εισοδήματα και η επαναφορά του φόρου μεγάλης περιουσίας.
Η μεταρρύθμιση αυτή θα συνοδευτεί από μια προγραμματική συμφωνία με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ώστε να διατυπωθούν οι στόχοι και να δωθούν τα μέσα που θα τους επιτρέψουν αφενός τη γενίκευση της δια βίου κατάρτισης και της προσαρμογής της στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς εργασίας, αφετέρου την αποφασιστική ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας, θεμελιώδους και εφαρμοσμένης.
Αλλά γι αυτά θα σας μιλήσουν στη συνέχεια οι συνάδελφοί μου. »
Subscribe to:
Posts (Atom)