Υποστηρίζω οτι το πρώτο που πρέπει να σκεφτεί κανείς μετά τα πρόσφατα γεγονότα στην Τουρκία, είναι «παραγωγικά ερωτήματα».
Γνωρίζουμε ήδη αρκετά ώστε να θέσουμε τα πρώτα:
- Πώς ο αμερικάνικος/ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός θα επιχειρήσει να αποτρέψει την ωριμάζουσα απώλεια της Τουρκίας εφεξής, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που κατηύθυνε;
Με οικονομικό πόλεμο; Με υποκίνηση πολέμου στο Νότο; Διαμελισμό και μετακινήσεις συνόρων; Φυσική εξάλειψη του προέδρου; Ή, αντίθετα, εκ νέου συναλλαγή μαζί του - και με τι απαιτούμενα/προσφερόμενα και ποιούς μηχανισμούς σταθερότητας της εφαρμογής της; - Σε ποιό τμήμα της τουρκικής άρχουσας τάξης θα στηριχθεί ο αμερικάνικος/ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός στην προσπάθεια αυτή;
- Ποιά η συναρμογή των αναταραχών (που δεν έχουν εξολοκλήρου τερματιστεί - βλ. «χαμένα» πτητικά και πλωτά μέσα, ένοπλοι που δεν παρουσιάζονται στη βάση τους, μη επιστροφή του Ερντογάν στην Άγκυρα...) με τα χτυπήματα σε Αρμενία και Καζαχστάν;
