May 21, 2012

Ειδησούλες & περίεργα

ΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΑ, ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΜΑΘΑ



ΟΙΚΟ-ΔΟΜΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ



2. Προσχώρησαν στη ΝΔ οι πρώην βουλευτές του ΛΑΟΣ Πλεύρης και Ανατολάκης και ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της «Δράσης» κ. Σταυρίδης. Προσεγγίζεται και ο κ. Βελόπουλος του ΛΑΟΣ. 

3. Με Τζήμερο αντί Βαλλιανάτο ο Μάνος;


SCRABBL-AKI


Ο ΤΕΩΣ ΔΟΚΤΩΡ J.CHATZIMARKAKIS ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΙΣΤΑ 

Ποιος μπορεί να αγνοήσει στην Ευρώπη μια μικρή χώρα με τόσο μεγάλο επιστημονικό δυναμικό να αναζητά ευκαιρίες και διέξοδο δημιουργίας; Ποιος μπορεί να σπρώξει στην άβυσσο ένα αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης; Ποιος μπορεί να τεμαχίσει την Ευρώπη στο όνομα μιας αδιέξοδης πολιτικής επιλογής;Η παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ είναι επιλογή.

 Η ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ


λε μπολσεβίκ, κελζ ασχέτ ε αξέστ, μον ντιέ! 
...ή πρόκειται για υπονοούμενο για την πορεία της κοπρομετοχής;

 GESPRÄCHSBEREIT 

(7/6/2012) Αναβάθμισις του Συριζα - υπό τού υποδιοικητού Παπαδήμου. 
Φήμες οτι ο τελευταίος ξυνυπέγραψε με τον κ. Badiou τη σχετική έκλυση, ελέγχονται ως ανακριβείς.

SUPER PACIMAN



May 14, 2012

Ανατροπή ή εκτροπές;

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που υποφώσκει στα ελληνικά πολιτικά δρώμενα και κανένα άλλο δεν το συμπυκνώνει.
Φτάνουμε λιγότερο ή περισσότερο γρήγορα στο σημείο όπου ούτε τα οικονομικά, ούτε τα πολιτικά νούμερα δεν βγαίνουν. Είναι φυσικό να ελπίζει κανείς στη δύναμη και την ευφυία φιλολαϊκών διαπραγματευτών. Ωστόσο:

-καμμία διευκόλυνση/χαλάρωση του μνημονιακού πλαισίου δεν μπορεί να παραχωρηθεί χωρίς την εξασφάλιση του στρατηγικώς ουσιώδους για την άρχουσα τάξη, που είναι αύξηση της συγκέντρωσης πλούτου στο κεφάλαιο σε βάρος της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας.

-καμμία αλλαγή της σχέσης της Ελλάδας με τους κοιναγορίτικους μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του νομισματικού, δεν μπορεί να συμφωνηθεί χωρίς να έχουν οι ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις του πεδίου μας καταλήξει σε ισορροπία εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής/εποχής. Που σημαίνει πρακτικά, διατήρηση όλων των δεσμεύσεων ακόμα και με διπλά νομίσματα ή παρόμοια κόλπα.

Σε αυτή τη βάση, όποιος ελπίζει οτι κάποιος πολιτικός εκπρόσωπος θα αναλάβει να συγκρουστεί στη θέση του μέσω διαπραγματεύσεων έχει και να φοβάται την πορεία της αποτυχίας τους
-είτε ως απλή ακύρωση ων προσδοκιών του
-είτε ώς βίαιη επέμβαση των συμφερόντων με τα οποία τελείται η διαπραγμάτευση, με βία που δε γνωρίζει πολιτειακά ή άλλα όρια.

Οι ευθύνες λοιπόν όσων δυνάμεων δεν θέλουν ή δεν τα καταφέρνουν να προειδοποιήσουν και να προετοιμάσουν το λαό για την έλευση στην επιφάνεια του διλήμματος που τιτλοφορεί αυτό το σημείωμα, θα είναι ιστορικής τάξης  και, το ειρωνικότερο, ενοποιητικής φύσης...