Λύματα για ένα ευρωπαϊκό λεξικό Α'

Unter aufheben verstehen wir einmal soviel als hinwegräumen, negieren, und sagen demgemäß z. B., ein Gesetz, eine Einrichtung usw. seien aufgehoben. Weiter heißt dann aber auch aufheben soviel als aufbewahren, und wir sprechen in diesem Sinn
davon, daß etwas wohl aufgehoben sei. Dieser sprachgebräuchliche Doppelsinn, wonach dasselbe Wort eine negative und eine positive Bedeutung hat, darf nicht als zufällig angesehen noch etwa gar der Sprache zum Vorwurf gemacht werden, als zu Verwirrung Veranlassung gebend, sondern es ist darin der über das bloß verständige Entweder-Oder hinausschreitende spekulative Geist unserer Sprache zu erkennen.

Με το aufheben (ξεπερνώ) εννοούμε καταρχήν το ίδιο πράγμα με
το hinwegräumen (καταργώ), negieren, (αρνούμαι), όπως πχ ένας νόμος, μια διάταξη γίνονται aufgehoben. Αλλά πέρα απ' αυτό, aufheben ονομάζεται και το aufbewahren (διατηρώ), κι έτσι μ'αυτή την έννοια λέμε οτι κάτι είναι wohl aufgehoben (πλήρως διατηρημένο). Αυτή τη γλωσσική αμφισημία στη χρήση, κατά την οποία αυτή η λέξη κατέχει αρνητική και θετική σημασία, δεν μπορούμε να τη δούμε ως τυχαία ούτε, ακόμα περισσότερο, απ'αυτήν να προσάψουμε στη γλώσσα οτι ευνοεί τη σύγχιση - αντίθετα, πρέπει εδώ ν'αναγνωρίσουμε το θεωρητικό πνεύμα της που πάει πέρα από το "είτε-είτε" της απλής συνεννόησης.

G.W.F. Hegel, Enzyklopädie der philosophischen Wissenschaften im Grundrisse.
Erster Teil: Die Wissenschaft der Logik/Erste Abteilung: Die Lehre vom Sein/A:Qualität/c: Fürsichsein. § 96
(Werke, hrsg. v.E. Moldenhauer, K.M. Michel, Band 8, Frankfurt a. M. 1979, S. 203-204)

Κάτι λοιπόν σαν την αμφισημία του "περασμένες χρήσεις" της επιχείρησης... Παρελθούσες, δηλ. που δεν ισχύουν πιά, αλλά και καταχωρισμένες, διατηρημένες.

Αν ανατρέχουμε στο ευρωπαϊκό κεκτημένο που αποτελεί το (ψίχουλο από το) έργο του μέγιστου στοχαστή, είναι γιατί, ανεξάρτητα από τη θεμελιώδη σημασία του για ολόκληρη τη μοντέρνα σκέψη, εκφωνεί από μόνο του το όποιο διακύβευμα όλων των εκλογών που έγιναν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, και σίγουρα και όποιων άλλων θα γίνουν τα αμέσως επόμενα:

Aufheben, (να καταγραφούν και να ξεπεραστούν, να ανατραπούν με την- και στην- αποτύπωσή τους) οι συσχετισμοί δύναμης στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Η πραγματικότητα της τρέχουσας κρίσης του καπιταλισμού μας απαλλάσσει από την ανιαρή επανάληψη της τεκμηρίωσης της πραγματικότητας, οτι δηλαδή μια μεγάλη σύγκρουση συμφερόντων διαπερνά όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο και λίγο-πολύ κυριαρχεί σε όλη την ανθρωπότητα: από τη μια, ο,τι χρειάζεται η επιβίωση του κεφαλαίου και της τάξης που το κατέχει, από την άλλη, ο,τι χρειάζεται και θέλει για να ζήσει το κοινωνικό σύνολο ανάλογα με τις δυνατότητες της εργασίας του.

Κάθε πολιτική πλατφόρμα που προβάλλεται, κάθε πολιτική που υλοποιείται ή ακυρώνεται, αποτελεί επεισόδιο ή/και προβολή, αποκάλυψη ή ομολογία αυτής της σύγκρουσης. Πέρα από αυτήν την αναλλοίωτη, η προσπάθεια εξαντλητικής καταγραφής τους και συνθετικής απεικόνισής τους, ισοδυναμεί ουσιαστικά με το ιδεώδες της πλήρους και αντικειμενικής ενημέρωσης - κάτι που στην Ευρώπη και στον κόσμο μόνο ο στενότερος κύκλος της κυρίαρχης τάξης και των κρατικών (της) ελίτ έχουν πραγματικά τα μέσα να το κάνουν, όπως έτυχε να μας θυμίσει με κωμικό τρόπο, η ομερτά των συνέδρων της Μπίλντερμπεργκ . Σε κάθε περίπτωση, το έργο ξεπερνά τον απλό πολίτη, που πρέπει να βολευτεί με όσα μπορεί να προσπελάσει με την ενημέρωση/δημοσιογραφία που του παρέχεται, την κρίση του στην αξιολόγησή της και γενικά το κριτικό του πνεύμα - με όση ενέργεια του επιτρέπεται να διαθέσει για όλα αυτά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ