Πάνω από 2 ώρες διήρκεσε χτες η τηλεοπτική "αναμέτρηση" των δύο υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα στη Γαλλία.
Είχαμε ήδη σημειώσει οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν σ'ένα σημείο, οτι η Γαλλία διέρχεται κρίση. Ας προσθέσουμε οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν στο οτι η κρίση είναι αντιληπτή από τους πολίτες.
Είχαμε ήδη σημειώσει οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν σ'ένα σημείο, οτι η Γαλλία διέρχεται κρίση. Ας προσθέσουμε οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν στο οτι η κρίση είναι αντιληπτή από τους πολίτες.
Ωστόσο, ούτε η Ρουαγιάλ ούτε ο Σαρκοζύ θα μπορούσαν ποτέ να ομολογήσουν αυτό που είδε χτες όλη η Γαλλία, οτι η χώρα ζει μια βαθύτατη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.
-Αντιπαρατέθηκαν ομαδάρχες κατασκήνωσης; Υπερβολή.
-Δυό υποψήφιοι δήμαρχοι; Πλησιάζουμε... κάπου εκεί κινήθηκε το επίπεδο.
-Δυό υποψήφιοι δήμαρχοι; Πλησιάζουμε... κάπου εκεί κινήθηκε το επίπεδο.
Ο Σαρκοζύ επαναλάμβανε το επινοημένο για την περίσταση (εκλογές) διαφημιστικό παραμυθάκι "είμαι υποψήφιος της εργασίας, αυτών που θέλουν να προκόψουν με τη δουλειά".
Η Ρουαγιάλ κινήθηκε στο "είμαι υποψήφια της πραγματικής ζωής, και θα νοικοκυρέψω το κράτος όπως έχω κάνει με το σπίτι μου και την επαρχία μου".
Η "σοσιαλίστρια" μόνο μια στιγμή ξεσκέπασε το Σαρκοζύ όπως θα μπορούσε να είχε κάνει ο τελευταίος συνδικαλιστής: όταν αυτός έταζε την εγγραφή όσων περισσότερων παιδιών με ειδικές ανάγκες σε κανονικά σχολεία (ναι, τόσο μεγάλα θέματα συζητήθηκαν-προσεκτικά επιλεγμένα από τα επιτελεία, ώστε να συγκινηθεί το πόπολο) και την κατοχύρωση του δικαιώματος αυτού, οπότε η Ρουαγιάλ του υπενθύμισε οτι ήταν η κυβέρνηση "του" της δεξιάς που απέλυσε 7000 εκτάκτους που είχαν προσληφθεί στα πλαίσια πλάνου ένταξης των παιδιών αυτών στα σχολεία (το προγραμμα καταργήθηκε).
Ήταν δε τόσο ευχαριστημένη που τον "τάπωσε", που έμεινε στο θέμα κάπου 10 λεπτά να το εμπεδώσουν και οι ηλίθιοι, μπας και ξεχάσουν (και οι ηλίθιοι) τα άλλα αντ'άλλων που είχε πει προηγουμένως για το ενεργειακό πρόβλημα (μα να επιμένει οτι στη Γαλλία μόνο το 17% της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από πυρηνικά! - προφανώς τη μπέρδεψε με την κατανάλωση κάθε μορφής ενέργειας από μηχανές) και τα ακατανόητα περί επανεξέτασης, αλλά μη κατάργησης του νόμου για την αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης.
Ιδού λοιπόν, μια γεύση από το "ντιμπέητ" ("ντεμπά", γαλλιστί). Το ματς ήρθε περίπου χί.
Η αληθινή απορία όμως είναι πώς και γιατί κατάντησε εκεί το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Πώς γίνεται και φτάσαμε δυό τόσο χαμηλού επιπέδου πολιτικοί να διεκδικούν το "ύπατο αξίωμα". Μια απάντηση έχει να κάνει με την χρεωκοπία της αριστεράς και της ηττοπαθούς, οπορτουνιστικής πολιτικής της.
Κατά τα άλλα, το κλίμα που επικρατεί οδηγεί νομίζω σε Σαρκοζύ πρόεδρο και αυξημένη αποχή (δε γράφω τίποτα καινούργιο εξάλλου... Ο Μπαϋρού δήλωσε, όπως αναμενόταν, οτι δε θα ψηφίσει Σαρκοζύ - και όφ δη ρέκορντ, οτι η Ρουαγιάλ δεν τα πήγε κι άσχημα στην αναμέτρηση. Μέσα στη μέρα θα κάνει επίσημες δηλώσεις).
Ήταν δε τόσο ευχαριστημένη που τον "τάπωσε", που έμεινε στο θέμα κάπου 10 λεπτά να το εμπεδώσουν και οι ηλίθιοι, μπας και ξεχάσουν (και οι ηλίθιοι) τα άλλα αντ'άλλων που είχε πει προηγουμένως για το ενεργειακό πρόβλημα (μα να επιμένει οτι στη Γαλλία μόνο το 17% της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από πυρηνικά! - προφανώς τη μπέρδεψε με την κατανάλωση κάθε μορφής ενέργειας από μηχανές) και τα ακατανόητα περί επανεξέτασης, αλλά μη κατάργησης του νόμου για την αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης.
Ιδού λοιπόν, μια γεύση από το "ντιμπέητ" ("ντεμπά", γαλλιστί). Το ματς ήρθε περίπου χί.
Η αληθινή απορία όμως είναι πώς και γιατί κατάντησε εκεί το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Πώς γίνεται και φτάσαμε δυό τόσο χαμηλού επιπέδου πολιτικοί να διεκδικούν το "ύπατο αξίωμα". Μια απάντηση έχει να κάνει με την χρεωκοπία της αριστεράς και της ηττοπαθούς, οπορτουνιστικής πολιτικής της.
Κατά τα άλλα, το κλίμα που επικρατεί οδηγεί νομίζω σε Σαρκοζύ πρόεδρο και αυξημένη αποχή (δε γράφω τίποτα καινούργιο εξάλλου... Ο Μπαϋρού δήλωσε, όπως αναμενόταν, οτι δε θα ψηφίσει Σαρκοζύ - και όφ δη ρέκορντ, οτι η Ρουαγιάλ δεν τα πήγε κι άσχημα στην αναμέτρηση. Μέσα στη μέρα θα κάνει επίσημες δηλώσεις).
8 comments:
Ενδιαφέρουσες οι απόψεις σου, όπως πάντα. Αδικείς τη Σεγκολέν στο θέμα των παιδιών με ειδικές ανάγκες, δεν το έθεσε εκείνη αλλά ο αντίπαλός της, εκείνη εξοργίστηκε (ορθώς, όπως γράφεις), εκείνος δεν απάντησε επί της ουσίας αλλά την ειρωνεύτηκε, νομίζω πως η σκηνή ήταν χαρακτηριστική για το ποιόν του ανδρός.
Για την Τουρκία, πάλι, η θέση του Σαρκοζί είναι σαφής, αλλά καταστροφική. Είναι δυνατόν ένας πολιτικός να ανατρέψει τη θέση (έστω κι αν είναι υποκριτική) ολόκληρης της Ευρώπης;
Για τα πυρηνικά, χωρίς να θυμάμαι τώρα τα νούμερα, δημιούργησα την εντύπωση ότι ο Σαρκοζί πιάστηκε αδιάβαστος. Δεν είναι έτσι τα πράγματα;
Νομίζω πως το παιχνίδι κρίθηκε. Εχω την αίσθηση ότι η διαφορά θα είναι μεγαλύτερη του αναμενομένου. Αλλά μπορεί να κάνω λάθος.
Νομίζω πως το σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι αποτέλεσμα των μεγάλων αντιφάσεων της Γαλλικής κοινωνίας: 35ωρο με αξιοζήλευτη παραγωγικότητα (νομίζω την μεγαλύτερη ανά εργαζόμενο και ώρα), έβδομη οικονομία στον κόσμο με μεγάλη, εντούτοις, ανεργία, τεχνολογίες αιχμής με τεράστιο αγροτικό τομέα κλπ. κλπ. που υποθέτω μπορείτε να μας περιγράψετε καλύτερα. Κάποτε οι Αμερικανοί ήθελαν να γίνουν σαν τους Γάλλους. Σήμερα, μου φαίνεται πως οι Γάλλοι θέλουν να γίνουν σαν τους Αμερικανούς. Κι εδώ εκδηλώνεται άλλη μια αντίφαση: η έντονη πολιτικοποίηση έφερε παρ' όλ' αυτά στο προσκήνιο ένα κακέκτυπο του Τζωρτζ Μπους κι ένα της Χίλλαρυ Κλίντον.
Συνήθως η έξαρση των αντιφάσεων οδηγεί σε ανατροπή του παλιού σκηνικού για να προκύψει κάτι νέο. Νομίζω, ωστόσο, ότι το νέο δεν έχει έλθει ακόμη γι ατη Γαλλία - γιατί αυτό αποκλείεται να είναι ούτε ένας Σαρκοζύ ούτε μια Σεγκολέν.
To θέμα είναι: Αξίζει σε μια μεγάλη χώρα που βρέθηκε στην πρωτοπορία των δημοκρατικών κατακτήσεων, ο Σαρκοζύ; H απάντηση είναι όχι και πάλι όχι. Πιστεύω ότι θα είναι θανατηφόρος πρόεδρος και θα πυροδοτήσει μεγάλες συγκρούσεις.
Χαιρετώ τους φίλους,
Μιχάλη (μη μου κάνεις κομπλιμάν,θα το πάρω πάνω μου :-))) ο Σαρκοζύ ήταν όντως εξοργιστικός στο θέμα των παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Είχε το απύθμενο θράσος να τάξει κάτι που η κυβέρνησή του εμπόδισε με περισσή αναλγησία να γίνει, περικόπτοντας το σχετικό επιτυχημένο πρόγραμμα που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση (και προσωπικά η Ρουαγιάλ!). Καλά τον ξεφτύλισε σ'αυτό. Το πρόβλημα είναι οτι πριν δεν είχε πει κουβέντα που ν'αποκαλύπτει πόσο αντικοινωνική είναι η πολιτική που προτείνει ο αντίπαλός της (και πώς να το κάνει, με την πολιτική που προτείνει η ίδια; Δύσκολο...) οπότε όταν είδε οτι εκεί "παίρνει πόντους", συνέχισε ακόμα κι όταν όλοι είχαν καταλάβει την απάτη. Έτσι έδωσε την εντύπωση οτι "βρήκε κάτι και πιάστηκε"...
Για την Τουρκία, η θέση του Σαρκοζύ είναι καθαρά λαϊκιστική/τυχοδιωκτική - αλλά πώς να του αντιπαρατεθεί κάποιος που προβάλλει εξίσου το παραμύθι ΕΕ=Ευρώπη=κοινότητα πολιτισμού και αξιών; Με το να τον ρωτήσει ίσως, τι γνώμη έχει για την ένταξη της Ουκρανίας;... Όπως και νάχει το πράγμα, πολιτική που θα εφαρμόσει ο Σαρκοζύ για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι δεδομένη: ο,τι του πουν τα "μεγάλα αφεντικά", το μεγάλο κεφάλαιο του οποίου τα συμφέροντα εκπροσωπεί. Τα άλλα είναι για το πόπολο και δη τους ψηφοφόρους με την ελάχιστη συνείδηση, αυτούς που πήρε από το Λεπέν.
Για τα πυρηνικά, ο αναγνώστης αυτού του μπογκ γνωρίζει οτι ο Σαρκοζύ "διόρθωσε" τη μπούρδα της Σεγκολέν με δική του,εξίσου μπούρδα: 50% της παραγώμενης ηλ. ενέργειας στη Γαλλία είναι από πυρηνικά λέει ο επίδοξος πρόεδρος. Πριν από μήνες έχουμε δώσει εδώ το σωστό νούμερο- 78% επί της συνολικής ετήσιας παραγωγής.
Για το αποτέλεσμα, τα έχω ήδη γράψει - συμφωνούμε. ιστεύω οτι το χτεσινό ντιμπέητ οδήγησε πολλούς αναποφάσιστους στην αποχή - και η μόνη ελπίδα της Ρουαγιάλ περνούσε μέσα από τη μείωσή της.
Φίλε vrennus, η θέση σου συμφωνεί και με τη νεώτερη γαλλική ιστορία που είναι γεμάτη ανατροπές και μη-γραμμικά φαινόμενα. Έτσι είναι, το νέο δεν έχει φανεί ακόμα και οι αντιφάσεις εντείνονται. Οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό που πάει να γίνει κακέκτυπο του ιταλικού, η θεσμική κριση της 5ης δημοκρατίας, η συμπίεση ενός τεράστιου ριζοσπαστικού/δημιουργικού δυναμικού που δεν εκπρσωπείται πολιτικά από τη χρεωκοπημένη συμβιβασμένη αριστερά ούτε από "βαλβίδες" τύπου Μπεζανσενό, προαναγγέλλουν κοινωνικές εκρήξεις και θέτουν επείγοντα πολιτικά καθήκοντα...
Φίλε σχολιαστή, το πολιτικό ανάστημα του Σαρκοζύ είναι ανάλογο του φυσικού του. Η Ρουαγιάλ από την άλλη, ήταν ο,τι πιό αφασιακό, αποσυνδεμένο από την κοινωνία και απολίτικο είδος ηγέτη μπορούσε να προσφέρει ακόμα και μια μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία...
Ο Μπαϋρού δίπλα τους είναι πολιτικός γίγαντας!
Ότι φτάσαμε να έχουμε αυτή την "επιλογή" για την ερχόμενη Κυριακή, σημαίνει από μόνο του κρίση πολιτικής εκπροσώπησης. Τι λες κι εσύ;
Μια ερώτηση προς τον πιο πάνω σχολιαστή:Γιατί είναι "βαλβίδα" ο Μπεζανσενό; Επειδή δεν ανήκει στο ΓΚΚ,μήπως;
Πάντως οφείλω να πω,πως δεν έχω βοηθηθεί και πάρα πολύ από τα ελληνικά ιστολόγια σχετικά με την πολυδιάσπαση της αριστεράς και των επιτροπών ενάντια στο Ευρωσύνταγμα!
Θα παρατηρήσατε ίσως οτι δεν έχω καν ανταπαντήσει εκτενώς στα αρκετά σχόλια για την κατάσταση της αριστεράς στη Γαλλία.
Είναι γιατί αυτό το μπλογκ χρωστάει πράγματι μια ξεχωριστή συζήτηση για την πολυδιάσπαση της αριστεράς και των επιτροπών ενάντια στο ευρωσύνταγμα, οπότε θα προσπαθήσω να γράψω κάτι σχετικό, ωσονούπω!
Η διατύπωση για το Μπεζανσενό είναι όντως συνοπτική. Κι ευτυχώς που δεν ανήκει στο ΚΚΓ, όμως το πρόβλημα είναι μήπως βρεθεί στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, όπως τόσοι σύντροφοί του!
Θα ήταν πιό εύκολο αν το αποτέλεσμα του "ταχυδρόμου" μας επέτρεπε να είμαστε πιό αισιόδοξοι. Αλλά δεν ωφελούν οι αυταπάτες.
Ας κοιτάξει προς το παρόν, ο φίλος που σχολίασε προηγουμένως, τη θέση της LCR για τη Γιουγκοσλαβία... και θα επανέλθουμε!
Προσπαθώ κι εγώ να παρακολουθήσω κι άλλοτε συμφωνώ, άλλοτε διαφωνώ, αλλά είναι αργά το βράδυ βρε παιδιά. Πάντως, αυτό το "Δυό υποψήφιοι δήμαρχοι; Πλησιάζουμε... κάπου εκεί κινήθηκε το επίπεδο.", υπερβολικό δεν είναι;
Έτσι κι αλλιώς ένα φας α φας (άλλη γαλλικούρα) είναι πάντα στημένο. Τι περιμέναμε δηλαδή να γίνει ακριβώς;
Δυστυχώς, κατά πάσα πιθανότητα, το Χ του τηλεοπτικού ματς θα γίνει 1-0 υπέρ του Σαρκοζί. Και τότε ποιος θα γελάει;
Καλησπέρα v@lia,
δεν την έχουμε δει πρακτορείο - απλά ρίχνω καμμιά ματιά στα σχόλια σε διάλειμμα νυχτερινής εργασίας :-)
Έχεις δε υποθέτω το débat, μπορείς να ανατρέξεις σε διάφορα σημεία του για να επιβεβαιώσεις οτι ο χαρακτηρισμός δεν είναι υπερβολικός.
Το bénêt υφάκι του Σαρκοζύ δε χρειάζεται σχολιασμό.
Τώρα για τη Ρουαγιάλ, από πού ν'αρχίσω;
-από το οτι δε λέει τίποτα για τη μαγική μέθοδο συρρίκνωσης του κράτους "βγάζουμε δυό στη σύνταξη/παίρνουμε έναν" (δάσκαλο; ερευνητή; δικαστή;...) που προτείνει ο Σ.;
-από την κοτσάνα για τους pôles de compétitivité, μια γραφειοκρατική μπούρδα της κυβέρνησης (κι ένα παραπάνω βαρίδι στην έρευνα) με το οποίο συμφωνεί αποδίδοντάς το (από λάθος!) στην... πρωτοβουλία των επιχειρήσεων;
-από τα πέντε λεπτά που έφαγε προσπαθώντας να εξηγήσει πώς θα remettre à plat τους νόμους Fillon για τις συντάξεις, χωρίς να τους καταργήσει;
-από την επαναστατικότατη άποψη οτι υπάρχει πρόβλημα πολυνομίας και η λύση είναι να ενεργοποιήσουμε όλους τους ανεργούς νόμους;
-από την πλήρη σύγχιση για τα ζητήματα της ενεργειακής πολιτικής (τη στιγμή που ολοκληρώνεται η παράδοση και των τελευταίων "φιλέτων" της βιομηχανίας (AREVA) στους μεγαλοκαρχαρίες);
-από τη μεγαλοπρεπή ιδέα να μποϋκοτάρει τους ολυμπιακούς του Πεκίνου για το...Νταρφούρ; (δηλαδή στους αμερικάνους για το Ιράκ τι θα κάνει;)
-από την καταγέλαστη και αντίθετη με τις διεθνείς δεσμεύσεις της Γαλλίας θέση να εμποδίσει το Ιράν να αποκτήσει ειρηνική πυρηνική τεχνολογία; (και τώρα που την έχουνε, να τους βομβαρδίσουμε;)
Οτι θυμάμαι στα γρήγορα γράφω. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Το κοινό του στοιχείο είναι η παντελής έλλειψη επιπέδου, έστω και αστικής, διαχειριστικής πολιτικής.
Η άποψη αυτή δεν είναι μόνο δική μου. Φαντάζομαι θα έχεις υπόψη αυτό το κομψό προπαγανδιστικό μπλογκ υπέρ της Σεγκολέν. Το ποστ του μπλόγκερ μετά το ντιμπέητ, κλείνει με το εξής:
j'invite chacun, en conscience, à réexaminer les propos des deux candidats et à méditer dans le même élan ce mot de Talleyrand: "A une nation comme le France, il faut du prestige"
Προς το παρόν αυτοί που γελούν με το πολιτικό σκηνικό στη Γαλλία, είναι πάντα οι ίδιοι, είτε έρθει 1 είτε Χ είτε 2 η αναμέτρηση. Αισιοδοξώ οτι θ'αλλάξει κάποτε το ματς - και τότε θα γελάσουν αυτοί που το κάνουν καλύτερα :-)
Post a Comment