Κατεβάζουμε ταχύτητα...

από τα 20 Μb/s στα (σκάρτα) 33 Kb/s. Διακοπές...

Προσεχώς: ποστ περί πανεπιστημίων.

Σε όσους μένουν, αφιερωμένο το τραγουδάκι "Alfonsina y el mar".



Δεν είναι βέβαια η αρχική εκτέλεση (και υπάρχουν πάνω από 20), αλλά αυτή μου φαίνεται πιό φρέσκια.
Το άσμα των Ariel Ramírez και Félix Luna, μιλάει για την αργεντίνα ποιήτρια Alfonsina Storni:
Por la blanca arena que lame el mar
su pequeña huella no vuelve más,
un sendero solo de pena y silencio
llegó hasta el agua profunda,
un sendero solo de penas mudas
llegó hasta la espuma.
Sabe Dios qué angustia te acompaño,
qué dolores viejos calló tu voz,
para recostarte arrullada en el canto
de las caracolas marinas,
la canción que canta en el fondo oscuro
del mar la caracola.
Te vas Alfonsina con tu soledad,
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llamando,
y te vas hacia allá como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.
Cinco sirenitas te llevarán
por caminos de algas y de coral
y fosforescentes caballos marinos
harán una ronda a tu lado,
y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.
Bájame la lámpara un poco más,
déjame que duerma, nodriza, en paz
y si llama él no le digas que estoy,
dile que Alfonsina no vuelve,
y si llama él no le digas nunca que estoy
di que me he ido.
Te vas Alfonsina con tu soledad
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llamando,
y te vas hacia allá como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.

ΥΓ.

Και για όποιον βαριέται τα "λυρικά" :-)))

Coloana Fara Sfârsit

-Ποιός θυμάται πώς άρχισε η ισραηλινή κατοχή στο Νότιο Λίβανο, το καλοκαίρι του 1982;
Μια απόπειρα δολοφονίας του Shlomo Aragov, πρεσβευτή του Ισραήλ στη Βρετανία, είχε δώσει το έναυσμα στην κυβέρνηση Μπεγκίν για την εισβολή και την κατοχή των εδαφών του νότου του Λιβάνου, για 18 ολόκληρα χρόνια... Η εισβολή αυτή γιγάντωσε τη Χεζπολάχ, που ακόμα διεκδικεί την πλήρη απόσυρση των Ισραηλινών από το Νότιο Λίβανο, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί και που ο δυτικός πολίτης θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ενημερωμένος για να το γνωρίζει.



-Πριν από λίγες μέρες, οι απαγωγές των ισραηλινών στρατιωτών, κατά τα φαινόμενα από κάποιες σκληροπυρηνικές δυνάμεις των παλιστινίων και της Χεζμπολάχ, έδωσαν το "πράσινο φως" για να λυθούν τα χαλινάρια των ισραηλινών στρατιωτικών.

Το τι προηγήθηκε, είναι γενικά γνωστό: οικονομικός στραγγαλισμός της παλαιστινιακής Αρχής κι εμμέσως όλης της Γάζας (αφού ο παλαιστινιακός λαός διάλεξε μη αρεστούς στη Δύση εκπροσώπους) από όλες τις μεγάλες Δυνάμεις - που συνεχίζεται παρά την αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ από την κυβέρνηση Χαμάς, μια προσεκτικά προετοιμασμένη περιοδία του Ολμέρτ στο εξωτερικό, όπου ουσιαστικά προανήγγειλε τους επόμενους "όρους του παιχνιδιού", και λίγο προτύτερα, η τοποθέτηση του αχυράνθρωπου Πέρετζ στο υπουργείο "Άμυνας" της Ιερουσαλήμ, ώστε να επιτευχθεί η εθνική ενότητα υπό το Μακτάλ (το Γενικό Επιτελείο)...

Εδώ και λίγες μέρες, το Ισραήλ μιλάει καθαρά για δημιουργία μιας ακατοίκητης ζώνης "ασφαλείας" στό νότο του Λιβάνου, δηλαδή για ξερίζωμα (déportation) των ντόπιων πληθυσμών...
-Τα κλαψουρίσματα του Σιράκ για το "Λίβανό του" και των άλλων ευρωπαίων ηγετών, φτάνουν μέχρι το ναύλο κάποιου ελληνικού σαράβαλου για να μαζέψει τους υπηκόους τους από τη ζώνη των επιχειρήσεων (όλο το Λίβανο).
-Οι ΗΠΑ έχουν βεβαίως δώσει το ΟΚ - όχι τώρα, αλλά ήδη εδώ και κάποιον καιρό, για τη νέα αυτή φάση της αποαραβοποίησης της περιοχής.
-Οι πετρελαιάδες, είναι υπερβολικά απασχολημένοι να σκέφτονται πώς θα επενδύσουν τα νέα κέρδη από την άνοδο των τιμών του "μαύρου χρυσού" (γιατί όχι στο... Λίβανο;)
-Οι υπόλοιποι, είναι πολύ μακριά...
-Μέσα σε όλα αυτά, κανείς δεν ασχολείται με προτάσεις αποκλιμάκωσης της κρίσης, όπως πχ η ανταλαγή αιχμαλώτων με κρατούμενους (που θα έπρεπε ήδη να είχαν απελευθερωθεί, αν το Ισραήλ τιμούσε την υπογραφή του)...

Ωστόσο... οι θεωρητικοί του coup irrationnel, τα γεράκια της Τσαχάλ που κυβερνούν σήμερα το Ισραήλ, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οτι αυτή η πολιτική είναι αυτοκτονική για τη χώρα τους. Και μεις οι υπόλοιποι, οι πολίτες αυτού του ευρωπαϊκού συνονθυλεύματος, οτι μόνο με ασφυκτική πίεση στο Ισραήλ και την εγκληματική του συμπεριφορά, μπορούμε να δώσουμε μια ελπίδα στην ειρήνη στην περιοχή, αλλά και την επιβίωση του ίδιου μακροπρόθεσμα. Δεν είναι ακόμα πολύ αργά...


György Ligeti (28-3-1923, 12-6-2006). In memoriam

Για να σοβαρέψουμε...

... πάρτε μια πρόχειρη άσκηση να έχετε ν'ασχολείστε μέχρι να ανεβάσω επιτέλους το σχολιασμό του βιβλίου που έχω υποσχεθεί.

- Κατασκευάζουμε μια ακολουθία φυσικών αριθμών με τον εξής τρόπο: Διαλέγουμε στην αρχή έναν οποιονδήποτε φυσικό αριθμό χ. Αν ο χ είναι ζυγός, τον διαιρούμε δια του 2. Αν είναι μονός, τον τριπλασιάζουμε και προσθέτουμε ένα. Στο αποτέλεσμα εφαρμόζουμε τους ίδιους κανόνες με πριν: αν είναι ζυγός, τον διαιρούμε διά δύο και αν είναι μονός τον τριπλασιάζουμε και προσθέτουμε ένα. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία ξανά και ξανά, και δε σταματάμε παρά μόνο αν προκύψει κάποια στιγμή ως αποτέλεσμα το 1.

- Να αποδειχθεί οτι όποιος και νάναι ο αρχικός χ, μετά από πεπερασμένο αριθμό βημάτων (εφαρμογής του προηγούμενου κανόνα) θα φτάσουμε στο 1.

Παράδειγμα: Εστω αρχικό χ=7. Επιτυγχάνουμε διαδοχικά: 22, 11, 34, 17, 52, 26, 13, 40, 20, 10, 5, 16, 8, 4, 2, 1 (δηλαδή μετά από 16 βήματα φτάσαμε στο 1).

(Το "πρόχειρη άσκηση" είναι μαθηματική κρυάδα! Το πρόβλημα, παρά την απλή του εκφώνηση, είναι δυσκολότατο - απ'όσο γνωρίζω, κανείς δεν το έχει λύσει μέχρι σήμερα).

Syd Barrett (6-1-1946, 7-7-2006)- in memoriam

ANELA!!!!

Το τραγουδάκι αφιερωμένο στους χαμένους...




Ce soir le vent qui frappe à ma porte
Me parle des amours mortes
Devant le feu qui s' éteint
Ce soir c'est une chanson d' automne
Dans la maison qui frissonne
Et je pense aux jours lointains

{Refrain:}
Que reste-t-il de nos amours
Que reste-t-il de ces beaux jours
Une photo, vieille photo
De ma jeunesse
Que reste-t-il des billets doux
Des mois d' avril, des rendez-vous
Un souvenir qui me poursuit
Sans cesse
+
Bonheur fané, cheveux au vent
Baisers volés, rêves mouvants
Que reste-t-il de tout cela
Dites-le-moi
+
Un petit village, un vieux clocher
Un paysage si bien caché
Et dans un nuage le cher visage
De mon passé

Les mots les mots tendres qu'on murmure
Les caresses les plus pures
Les serments au fond des bois
Les fleurs qu'on retrouve dans un livre
Dont le parfum vous enivre
Se sont envolés pourquoi?

{au Refrain}