December 03, 2019
November 05, 2019
Αβάντε μαέστρο
έναν καλαματιανό!...
October 28, 2019
Is that American bad?
According to some authoritative sources' reports, إبراهيم عواد إبراهيم علي محمد البدري السامرائي (broadly known as Al-Baghdadi), former leader of ISIS, has been fired from American Special Forces.
October 15, 2019
Παρακάτω
Η κουρδική ηγεσία φέρει τεράστια ιστορική ευθύνη: πίστεψε οτι στοιχιζόμενη πίσω από τις επιδιώξεις της ετερόκλητης συμμορίας με επικεφαλής τους αμερικανούς, «παίζοντας έξυπνα» με τις αντιθέσεις και συγκλίσεις της με την τουρκική πολιτική, θα κατόρθωνε επιτέλους να ιδρύσει ένα ελεύθερο/αυτόνομο κουρδικό κράτος. Έφερε λοιπόν σε πέρας ενθουσιωδώς το ζητούμενο στους κούρδους πλήγμα για τη διάλυση της Συρίας, θυσίασε συμπατριώτες της στη διαχείριση της «πετρελαιοκηλίδας» του ισλαμικού κράτους κτλ.
Οι Κούρδοι έχουν ήδη προγευθεί το μέλλον που τους επιφυλασσόταν - πρόσφατα στην Αφριν. Και τώρα που η δυτική συμμορία αναγνωρίζει έμπρακτα οτι έχασε τον πόλεμο, και νέες συννενοησεις λαμβάνουν χώρα με όλους τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους, έφτασε η ώρα οι Κούρδοι να συντριβούν στις νέες επιβλητικές μυλόπετρες. Θα έχουν όλον τον καιρό, τις επόμενες δεκαετίες, να στοχαστούν για αυτά τα ιστορικά λάθη.
Η επιλογή της ηγεσίας των Κούρδων να χτυπήσουν τη Συρία με την ελπίδα να τους δωριστεί από τη Δύση ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος όταν αυτή διαλυθεί, δεν ήταν ομόφωνη. Εκείνη η μειοψηφία που προειδοποιούσε για τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα της επιλογής, είναι πιο αρμόδια να μιλήσει γι αυτά. Σημειώνουμε απλώς τις αναφορές του Τύπου σε συμφωνίες των Κούρδων με τη συριακή κυβέρνηση για αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής, οι οποίες στο μέτρο που αληθεύουν αποτελούν πλέον τη μόνη ελπίδα να λήξει, αργότερα, ο ανηλεής σφαγιασμός τους με μια ειρηνική διευθέτηση. Σε αυτήν την προοπτική, το μέγιστο που μπορούν να περισώσουν πλέον είναι τη ζωή τους καθώς το τελευταίο πράγμα που θα ληφθεί υπόψη στο παζάρι Άγκυρας-Δαμασκού και των «απέξω» (Ιράν, Ρωσία και ΗΠΑ) θα είναι η ακεραιότητα της δυνάμει κουρδικής επικράτειας.
Αν μια αντίστροφη τέτοια συμφωνία συνδρομής των Κούρδων στη Συρία είχε καθορίσει τη θέση τους από την αρχή, το αιματοκύλισμα, όλο το δράμα της Συρίας θα μπορούσε να μην είχε πάρει τις διαστάσεις που πήρε, και το αντάλλαγμα θα ήταν η ευρεία αυτονομία τους, όπως είχε προταθεί από τη συριακη κυβέρνηση, με τους ίδιους οπλισμένους και έτοιμους να τη διασφαλίσουν στο πεδίο. Αλλά όπως προειπώθηκε, θα μιλήσουν οι ίδιοι για όλα αυτά.
(Συνεχίζεται)
Οι Κούρδοι έχουν ήδη προγευθεί το μέλλον που τους επιφυλασσόταν - πρόσφατα στην Αφριν. Και τώρα που η δυτική συμμορία αναγνωρίζει έμπρακτα οτι έχασε τον πόλεμο, και νέες συννενοησεις λαμβάνουν χώρα με όλους τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους, έφτασε η ώρα οι Κούρδοι να συντριβούν στις νέες επιβλητικές μυλόπετρες. Θα έχουν όλον τον καιρό, τις επόμενες δεκαετίες, να στοχαστούν για αυτά τα ιστορικά λάθη.
Η επιλογή της ηγεσίας των Κούρδων να χτυπήσουν τη Συρία με την ελπίδα να τους δωριστεί από τη Δύση ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος όταν αυτή διαλυθεί, δεν ήταν ομόφωνη. Εκείνη η μειοψηφία που προειδοποιούσε για τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα της επιλογής, είναι πιο αρμόδια να μιλήσει γι αυτά. Σημειώνουμε απλώς τις αναφορές του Τύπου σε συμφωνίες των Κούρδων με τη συριακή κυβέρνηση για αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής, οι οποίες στο μέτρο που αληθεύουν αποτελούν πλέον τη μόνη ελπίδα να λήξει, αργότερα, ο ανηλεής σφαγιασμός τους με μια ειρηνική διευθέτηση. Σε αυτήν την προοπτική, το μέγιστο που μπορούν να περισώσουν πλέον είναι τη ζωή τους καθώς το τελευταίο πράγμα που θα ληφθεί υπόψη στο παζάρι Άγκυρας-Δαμασκού και των «απέξω» (Ιράν, Ρωσία και ΗΠΑ) θα είναι η ακεραιότητα της δυνάμει κουρδικής επικράτειας.
Αν μια αντίστροφη τέτοια συμφωνία συνδρομής των Κούρδων στη Συρία είχε καθορίσει τη θέση τους από την αρχή, το αιματοκύλισμα, όλο το δράμα της Συρίας θα μπορούσε να μην είχε πάρει τις διαστάσεις που πήρε, και το αντάλλαγμα θα ήταν η ευρεία αυτονομία τους, όπως είχε προταθεί από τη συριακη κυβέρνηση, με τους ίδιους οπλισμένους και έτοιμους να τη διασφαλίσουν στο πεδίο. Αλλά όπως προειπώθηκε, θα μιλήσουν οι ίδιοι για όλα αυτά.
(Συνεχίζεται)
June 06, 2019
Ο κόσμος που πεθαίνει
Αυτός είναι ο Τσίπρας, αυτός είναι και ο Μητσοτάκης και η κόλλα μεταξύ τους και η γλίτσα τριγύρω τους.
Αυτός, που πιάνει μια καλή γωνίτσα ανάμεσα σε όσους τιμούν «την απελευθέρωση της Ευρώπης».
-Από τους Ναζί;
-Από τον επάρατο Κομμουνισμό. Με την ανεκτίμητη συμβολή των Ναζί.
Αυτός είναι όμως, ο κόσμος που πεθαίνει - και θέλει να μας πάρει όλους μαζί του.
EDIT 19/9/2019: Για μια ακόμη φορά, σας είχαμε προειδοποιήσει
April 11, 2019
The greatest traitor in Ecuadorian and Latin American history, Lenin Moreno, allowed the British police to enter our embassy in London to arrest Assange.— Rafael Correa (@MashiRafael) 11 avril 2019
Moreno is a corrupt man, but what he has done is a crime that humanity will never forget. https://t.co/XhT51MA6c6
EDIT 28/05/2019:
Advokaten: Assange intagen på sjukavdelning
March 18, 2019
Μπόινγκ
1) Για να κατεβασουμε το κόστος ανάπτυξης του νέου αεροσκάφους παίρνουμε το παλιό και του φοράμε ισχυρότερους-βαρύτερους κινητήρες, τους αλλάζουμε λίγο θέση και επειδή όλο αυτό κάνει το πιλοτάρισμα πιό περίπλοκο καθώς το σύστημα είναι ασταθέστερο, το εφοδιάζουμε με ένα επιπλέον ΣΑΕ απαραίτητο για την πτήση.
2) Για να μην αυξηθεί το κόστος εκπαίδευσης των πιλότων και άρα το συνολικό κόστος στόλου, αποκρύπτουμε την ύπαρξη του συστήματος μην αναφέροντάς την στα πτητικά εγχειρίδια. Παρεμπιπτόντως, αυτό σημαίνει οτι υπάρχουν κουμπάκια στο πιλοτήριο, που οι πιλότοι δεν γνωρίζουν γιατι είναι εκεί!!
3) Εφοδιάζουμε το σύστημα με δύο αισθητήρες εκ των οποίων ο ένας διακοσμητικός γιατί το σύστημα δε διαβάζει δεδομένα του. Αυτό γίνεται επιτρεπτό από την ανάλυση ασφαλείας, που υποδεικνύει οτι αν δε δουλέψει το σύστημα δεν έχουμε «καταστροφική», αλλά «κρίσιμη» βλάβη, δυό σκαλάκια παρακάτω στην κλίμακα δηλαδή. Ο χαρακτηρισμός μας επιτρέπει το αεροσκάφος να χαρακτηριστεί απλή εξέλιξη του προηγούμενου της σειράς, να μην αναφερθεί η ύπαρξη του συστήματος και άρα να πετύχουμε το 2). Καθώς οι αισθητήρες είναι δεξιά και αριστερά του ρύγχους, ένας Θεός ξέρει πώς συμπεριφέρονται στις στροφές. Μήπως υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ του αισθητήρα που διαβάζεται και βρίσκεται στα ανοιχτά της τελευταίας εντός ελέγχου στροφής στις μοιραίες πτήσεις και των ατυχημάτων;
4) Το λογισμικό είναι αλλού γι αλλού, καθώς επιτρέπει σωρευτικές διορθώσεις (κατέβασμα μύτης με τη στροφή των σταθεροποιητών της ουράς) που αθροιζόμενες κατεβάζουν τη μύτη πέραν του επιτρεπτού ορίου για την πτήση. Επιπλέον, υπάρχει στην τεχνική περιγραφή ψευδές δεδομένο οτι η κάθε φορά διόρθωση είναι 0,6 μοίρες ενώ στην πραγματικότητα είναι πολλές φορές παραπάνω όπως διαπιστώθηκε από το αντύχημα της Lion, ή αρκετές φορές όπως διαπιστώθηκε στις δοκιμαστικές πτήσεις. Ακόμα επιπλέον, δεν καλιμπράρει το σύστημα όταν το αεροπλάνο είναι πχ στο έδαφος. Ούτε επεμβαίνει αν η μύτη είναι πολύ χαμηλά. Όπως ξεκινήσει, και όπως καταλήξει.
5) Στη διαδικασία πιστοποίησης, μεγάλα τμήματα έχουν δοθεί από την αρχή στην ίδια την εταιρεία ως αυτοέλεγχος. Στην πορεία με διαρκείς πιέσεις της εταιρείας στην κρατική αρχή πιστοποίησης, δίνονται κι άλλα τμήματα. Αποτέλεσμα, τελικά όλη η ανάλυση ασφαλείας του εν λόγω συστήματος έχει γίνει από την ίδια την εταιρεία που μας διαβεβαιώνει ας πούμε οτι το προϊόν της είναι κατάλληλο. Μέσα σε αυτό, πολλά τμήματα έχουν υπογραφεί απευθείας από σπρώχτες και πλασιέδες («μάνατζερς») και όχι από τεχνικά στελέχη.
6) Γίνεται το πρώτο ατύχημα και η εταιρεία αποφασίζει να αποκαλύψει την ύπαρξη του συστήματος στους πιλότους, με διαβεβαιώσεις οτι εργάζεται στην αναβάθμιση του λογισμικού.
-Έτσι δουλεύει ο θαυμαστός κινητήρας του ανταγωνισμού στον υπαρκτό μονοπωλιακό καπιταλισμό. Αλλά, έχουμε ελεύθερο Τύπο που τα διαπιστώνει όλα αυτά πριν και τα δημοσιεύει μετά το δεύτερο ατύχημα. Και κοινωνικά δίκτυα για να μάθουμε οτι ο Αντώνης Μ. είχε Άγιο. Και συνωμοσιολόγους, και αντισυνωμοσιολόγους και ένα σωρό άλλα για να αισθανόμαστε πληροφορημένοι και συμμέτοχοι, ενώ θρέφουμε την ημιμάθειά μας με πατατάκια τηγανισμένα σε ουκρανικό μηχανόλαδο (το θυμάται κανείς αυτό;)
-Οι κινέζοι για ένα εικοσιτετράωρο ως πρώτοι που απαγορεύουν την πτήση των 737 Max είναι απλώς σε εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ και θέλουν να προωθήσουν τα δικά τους. Μετά βέβαια μώκο ή φιοριτούρες.
-Το ελάχιστο για μένα θα ήταν η πλήρης απαξίωση των αμερικανικών πιστοποιήσεων. Σαν να μην υπάρχουν. Ποιό κράτος θα τολμήσει να το κάνει;
Σχετικά: Seattle Times 17/3/2019 (updated). Report by Dominic Gates
2) Για να μην αυξηθεί το κόστος εκπαίδευσης των πιλότων και άρα το συνολικό κόστος στόλου, αποκρύπτουμε την ύπαρξη του συστήματος μην αναφέροντάς την στα πτητικά εγχειρίδια. Παρεμπιπτόντως, αυτό σημαίνει οτι υπάρχουν κουμπάκια στο πιλοτήριο, που οι πιλότοι δεν γνωρίζουν γιατι είναι εκεί!!
3) Εφοδιάζουμε το σύστημα με δύο αισθητήρες εκ των οποίων ο ένας διακοσμητικός γιατί το σύστημα δε διαβάζει δεδομένα του. Αυτό γίνεται επιτρεπτό από την ανάλυση ασφαλείας, που υποδεικνύει οτι αν δε δουλέψει το σύστημα δεν έχουμε «καταστροφική», αλλά «κρίσιμη» βλάβη, δυό σκαλάκια παρακάτω στην κλίμακα δηλαδή. Ο χαρακτηρισμός μας επιτρέπει το αεροσκάφος να χαρακτηριστεί απλή εξέλιξη του προηγούμενου της σειράς, να μην αναφερθεί η ύπαρξη του συστήματος και άρα να πετύχουμε το 2). Καθώς οι αισθητήρες είναι δεξιά και αριστερά του ρύγχους, ένας Θεός ξέρει πώς συμπεριφέρονται στις στροφές. Μήπως υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ του αισθητήρα που διαβάζεται και βρίσκεται στα ανοιχτά της τελευταίας εντός ελέγχου στροφής στις μοιραίες πτήσεις και των ατυχημάτων;
4) Το λογισμικό είναι αλλού γι αλλού, καθώς επιτρέπει σωρευτικές διορθώσεις (κατέβασμα μύτης με τη στροφή των σταθεροποιητών της ουράς) που αθροιζόμενες κατεβάζουν τη μύτη πέραν του επιτρεπτού ορίου για την πτήση. Επιπλέον, υπάρχει στην τεχνική περιγραφή ψευδές δεδομένο οτι η κάθε φορά διόρθωση είναι 0,6 μοίρες ενώ στην πραγματικότητα είναι πολλές φορές παραπάνω όπως διαπιστώθηκε από το αντύχημα της Lion, ή αρκετές φορές όπως διαπιστώθηκε στις δοκιμαστικές πτήσεις. Ακόμα επιπλέον, δεν καλιμπράρει το σύστημα όταν το αεροπλάνο είναι πχ στο έδαφος. Ούτε επεμβαίνει αν η μύτη είναι πολύ χαμηλά. Όπως ξεκινήσει, και όπως καταλήξει.
5) Στη διαδικασία πιστοποίησης, μεγάλα τμήματα έχουν δοθεί από την αρχή στην ίδια την εταιρεία ως αυτοέλεγχος. Στην πορεία με διαρκείς πιέσεις της εταιρείας στην κρατική αρχή πιστοποίησης, δίνονται κι άλλα τμήματα. Αποτέλεσμα, τελικά όλη η ανάλυση ασφαλείας του εν λόγω συστήματος έχει γίνει από την ίδια την εταιρεία που μας διαβεβαιώνει ας πούμε οτι το προϊόν της είναι κατάλληλο. Μέσα σε αυτό, πολλά τμήματα έχουν υπογραφεί απευθείας από σπρώχτες και πλασιέδες («μάνατζερς») και όχι από τεχνικά στελέχη.
6) Γίνεται το πρώτο ατύχημα και η εταιρεία αποφασίζει να αποκαλύψει την ύπαρξη του συστήματος στους πιλότους, με διαβεβαιώσεις οτι εργάζεται στην αναβάθμιση του λογισμικού.
-Έτσι δουλεύει ο θαυμαστός κινητήρας του ανταγωνισμού στον υπαρκτό μονοπωλιακό καπιταλισμό. Αλλά, έχουμε ελεύθερο Τύπο που τα διαπιστώνει όλα αυτά πριν και τα δημοσιεύει μετά το δεύτερο ατύχημα. Και κοινωνικά δίκτυα για να μάθουμε οτι ο Αντώνης Μ. είχε Άγιο. Και συνωμοσιολόγους, και αντισυνωμοσιολόγους και ένα σωρό άλλα για να αισθανόμαστε πληροφορημένοι και συμμέτοχοι, ενώ θρέφουμε την ημιμάθειά μας με πατατάκια τηγανισμένα σε ουκρανικό μηχανόλαδο (το θυμάται κανείς αυτό;)
-Οι κινέζοι για ένα εικοσιτετράωρο ως πρώτοι που απαγορεύουν την πτήση των 737 Max είναι απλώς σε εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ και θέλουν να προωθήσουν τα δικά τους. Μετά βέβαια μώκο ή φιοριτούρες.
-Το ελάχιστο για μένα θα ήταν η πλήρης απαξίωση των αμερικανικών πιστοποιήσεων. Σαν να μην υπάρχουν. Ποιό κράτος θα τολμήσει να το κάνει;
Σχετικά: Seattle Times 17/3/2019 (updated). Report by Dominic Gates
Subscribe to:
Posts (Atom)