Η φοβερή τους ιστορία και το σκοπούμενο μήνυμα, είναι λιγότερο γνωστά.
Η σειρά αποτέλεσε στον καιρό της έκφραση δριμύας κριτικής στη σήψη και την υποκρισία μιας κοινωνίας που έμπαινε σιγά σιγά στον καπιταλισμό μέσῳ της υπαγωγής της σε μια άλλη ανερχόμενη δύναμη, καθοδηγημένη από τις δυνάμεις του προηγούμενου καθεστώτος.
Η κριτική υιοθετήθηκε από τα «σαλόνια» της εποχής, για να καταλήξει στο λαϊκό διακοσμητικό γούστο, στις ταβέρνες και τα πανδοχεία, απογυμνωμένη από τα σημαινόμενά της και γι αυτό μυστηριώδης και ανερμήνευτη.
Παρά και ενάντια στις ιστορικές περιπέτειες της υποδοχής της, η σειρά των καπρίτσιος από την πηγή της έμπνευσής της, και την ιδιοφυία του δημιουργού της, σχολιάζει τη σημερινή ελληνική (και ευρωπαϊκή) σαπίλα με αβάσταχτα καυστικό τρόπο.
Πές τα χρυσόστομε! [χρυσόστοΜΜΕ]
Εσύ που δε μπορείς [κουβάλα με]
...παρ'όλ'αυτά, δε φεύγουν [τι νομίσατε;]
Μα τι σοβαροί! [οι αποπάνω μας]
Στο κυνήγι, για δόντια [τα περίφημα «αναπτυξιακά μέτρα»]
Όλοι θα πέσουν [θα πέσουμε - μας το υπόσχονται!]
Ο ύπνος της λογικής, παράγει τέρατα [κι άμα κοιμηθεί για τα καλά, το λένε και τα τέρατα]
