May 30, 2007

Automedication

Θεωρία
Οι πρώτες στήλες «ιατρικών συμβουλών» που θυμάμαι, υπήρχαν ήδη στον ημερήσιο Τύπο στη δεκαετία του ’70 – μαζί με μια εκπομπή στην (κρατική τότε) τηλεόραση. Τα θέματα παρουσιάζονταν από γιατρούς, και η μόνιμη κατακλείδα των άρθρων και των μονολόγων ήταν «απευθυνθείτε στο γιατρό σας», ή «για το σχετικό πρόβλημα, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό».

Στην πορεία, καθώς γερνάμε ως έθνος, ανεβαίνει – τουλάχιστο φαινομενικά – το επίπεδο διαβίωσης, και ενθαρρύνεται παντιοτρόπως η ιδιώτευση των συμπολιτών μας, οι στήλες έγιναν σελίδες, ένθετα και προσφορές βιβλίων ιατρικής εκλαΐκευσης, η γραφική εκπομπή εξελίχθηκε σε διάφορες χλιδάτες παραγωγές (χωρίς να ξεχνάμε και τη διείσδυση της θεματολογίας από τα διάφορα «παράθυρα») και τα πάλαι ποτε «ιατρικά θέματα» περιβλήθηκαν με μυριάδες άλλα ζητήματα ευεξίας, ομορφιάς, φυσικής επίδοσης και λάιφστάιλ.
Ωστόσο εκείνο το ντροπαλό «ρωτήστε ένα γιατρό» επιβίωσε ως φύλλο συκής στο σχετικό discours, σε μια χώρα με όλο και περισσότερους γιατρούς και με πάντα έντονο το χούι όλων των αυτοχθόνων να εκφέρουν γνώμη επί παντός του ιατρικώς επιστητού.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ήρθε και το ίντερνετ. Που έδωσε άλλα μέσα στο εθνικό μας χούι, με φόρα ομοιοπαθών, πύλες που υποστηρίζονται διακριτικά ή απροκάλυπτα από φαρμακευτικές εταιρείες, και γενικά υπεράφθονη πληροφόρηση για θέματα υγείας, η αξιοπιστία και η relevance της οποίας εξαρτάται παραδόξως από αυτόν που τη χρειάζεται (αυτός που μπορεί να την κρίνει, είναι ο ήδη γνώστης).
Κάτι όμως η χαμηλή διάδοση του ίντερνετ, ιδιαίτερα στα στρώματα του πληθυσμού με περισσότερα προβλήματα υγείας (ηλικιωμένοι), κάτι η γενική άνοδος του μορφωτικού επιπέδου του πληθυσμού, κάτι η βελτίωση της προσφοράς ιατρικών υπηρεσιών και των διαγνωστικών μέσων, κάνουν τη συμπεριφορά αυτή της «αυτοδιάγνωσης» να υποχωρεί αισθητά σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Ο έλληνας σήμερα απευθύνεται σε γιατρό πιό εύκολα, κάνει λιγότερο οτι τα ξέρει όλα, είναι πιό υπάκουος στην τήρηση των όρων θεραπείας, αν το πρόβλημά του είναι σοβαρό και επείγον ζητά μια δεύτερη, ή και μια τρίτη γνώμη ειδικού. Με όλα αυτά, παρά τις ελλείψεις ή/και την απίστευτη κακοδιαχείριση της δημόσιας υποδομής υγείας, παρά την ανθυγειινή διαβίωση (μόλυνση των πόλεων, κάπνισμα, κακή διατροφή, απουσία άσκησης, στρες), παρά τη διαφθορά (φακελλάκια, γιατροί-πλασιέ φαρμακευτικών εταιρειών, γιατροί άσχετοι ή αδιάφοροι, γραφειοκρατία) παρά την ακρίβεια (μέσω του πειθαναγκασμού ή της υποχρέωσης να καταφεύγει ο ασθενής στον ιδιωτικό τομέα), η υγεία των ελλήνων συνολικά δε χειροτερεύει, αλλά αντιθέτως, βελτιώνεται τα τελευταία χρόνια.
Κάθε πολιτική βούληση βελτίωσης της υγείας του πληθυσμού θα έπρεπε λοιπόν να λαμβάνει θετικά υπόψη την πρόοδο που σημειώνεται, την πληρέστερη χρήση των υπηρεσιών περίθαλψης, την υποχώρηση της αρχαϊκής νοοτροπίας να παριστάνει ο καθείς το γιατρό, για να επιτεθεί στα πάμπολλα κακώς κείμενα, με στόχο τη διασφάλιση του ανθρώπινου δικαιώματος που βρίσκεται στα θεμέλια όλων των άλλων, του δικαιώματος στην (με υγεία) ζωή.
Φαίνονται αυτονόητα τα παραπάνω; Ε, δεν είναι... Ένα εντυπωσιακό συνοθύλευμα από φαρμακευτικές εταιρείες, ασφαλιστικούς οργανισμούς, και αρρωστημένους οπαδούς των με κάθε μέσο περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, καλούν το «ελληνικό δαιμόνιο» να διαπρέψει, αυτή τη φορά πανευρωπαϊκά. Το παρακάνουν, λένε, οι ευρωπαίοι με το σύστημα υγείας. Κάθε λίγο και λιγάκι στο γιατρό για ψύλλου πήδημα. Ενώ το 40% των ραντεβού θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αφού είναι για αιτίες που οι ίδιοι οι ασθενείς είχαν διαγνώσει στους εαυτούς τους. Αφού πάνε μόνο για τη συνταγή, γιατί να μη θέσουμε περισσότερα φάρμακα στο ελεύθερο εμπόριο ώστε να μπορούν να τ’αγοράσουν απευθείας, χωρίς ιατρική συμβουλή; Γιατί να μην εξαιρέσουμε από τη χρηματοδότηση τα πρώτα 100 ας πούμε ευρώ δαπανών σε φάρμακα/γιατρούς ανά έτος; Κι έπειτα, οι καλομαθημένοι, ζητούν κατευθείαν σπεσιαλίστες ή παρουσιάζονται απευθείας στα νοσοκομεία. Μα τις περισσότερες φορές, ένας γενικός γιατρός είναι αρκετός. Γιατί να μην τους υποχρεώσουμε (με οικονομικά μέτρα) να πηγαίνουν πρώτα στο γενικό γιατρό; Με τέτοια μέτρα θα αποθαρρύνουμε τις «ανεύθυνες» συμπεριφορές υπερβολικής χρήσης των υπηρεσιών υγείας, και θα αποφορτίσουμε το σύστημα υγείας, εξοικονομώντας χρήματα.
Εφαρμογή
Ο γράφων πρέπει να θεωρείται πρότυπο υποκείμενο μιας τέτοιας πολιτικής – ως πιστός εκπρόσωπος/φορέας του «ελληνικού ιδιώματος» που κοροϊδεύει παραπάνω.
Ειλικρινά, δε θυμάμαι την (προ-)τελευταία φορά που επισκέφθηκα γιατρό – εννοώ για πρόβλημα υγείας, όχι για ούζα στο σπίτι ή στα μπαρ και τις ταβέρνες. Πρέπει να ήταν για κάποια αμυγδαλίτιδα στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τα χρόνια περνούσαν από τότε με τις κλασσικές (μια ή δύο) ιώσεις του χειμώνα, καμμιά ηλίαση το καλοκαίρι. Το φαρμακείο μου περιείχε οινόπνευμα, «κόκκινο», βικς, λευκοπλαστ και ασπιρίνες μη αναβράζουσες, ενώ μια φορά που χτύπησε το ανήψι μου εισέπραξα τη γενική χλεύη, καθώς έψαχνα για... σουλφαμιδόσκονη (που απ’ο,τι μου εξήγησαν αργότερα, είναι ελαφρώς ντεμοντέ...)
Πριν από δέκα μέρες λοιπόν, ένιωσα ένα κάψιμο στον δεξιό πήχη. Στην αρχή υπέθεσα οτι κάηκα από τον ατμό της κατσαρόλας, σύντομα όμως είχα μια πληρέστερη διάγνωση: είναι η γνωστή τενοντίτιδα, από το ποντίκι του υπολογιστή. Μου συνέστησα επάλειψη με βικς, μασάζ και βολικές «πόζες» στο κρεβάτι. Χρειάστηκαν τρεις μέρες για να μετατραπεί η «τενοντίτιδα» σε μια διάχυτη αίσθηση εγκαύματος, με τα πρώτα σπυράκια να κάνουν την εμφάνισή τους στον αντίχειρα και τον παράμεσο. «Τι διάολο κόλλησα;» αναρωτήθηκα, και πέρασα το ποντίκι με οινόπνευμα. «Αν χειροτερέψει, θα πάω στο γιατρό».
Και όντως, χειροτέρεψε. Δευτέρα πρωί μια αποκρουστική ροζ συστάδα από φλύκταινες διακοσμούσε τον καρπό μου. «Πανάγο, γουι χεβ α πρόμπλεμ», λέω του γιατρού στο τηλέφωνο. «Έχω βγάλει έρπη» - ήταν η νέα μου διάγνωση. «Έλα τώρα αμέσως», απαντάει ο γιατρός. «Άργησες ένα τριήμερο», μου είπε από κοντά, «έχεις έρπη ζωστήρα που βγαίνει δεν ξέρουμε ακριβώς πότε, συνήθως όποτε είσαι ΄πεσμένος’ και εφόσον έχεις περάσει ανεμοβλογιά μικρός. Θα πλακωθείς στα αντιιικά (!) για μια βδομάδα και θα υποχωρήσει. Αλλά μπορεί να σου φέρουν ύπνο. Πάρε και κάτι για τους πόνους. Θα πάρει πάντως βδομάδες να εξαφανιστεί. Έπρεπε να είχες έρθει νωρίτερα, δεν το προλάβαμε».
Κι έτσι κι έγινε, υποχώρησε η λέπρα, αλλά κοιμόμουν δεκαπέντε ώρες τη μέρα.

Είμαι καλύτερα τώρα, έχοντας πάρει και το μάθημά μου – που θα έτριβα ευχαρίστως στα μούτρα των ιθυνόντων της automedication και της διάλυσης, με κάθε μέσον, του συστήματος περίθαλψης. Με μερικά πράγματα δεν παίζουν.

May 09, 2007

Απορίες

Άραγε επισκέπτονται αυτό το μπλογκ έλληνες φοιτητές;
Αν ναι, πήγαν να ψηφίσουν σήμερα;
Πιστεύουν οτι η Ανώτατη Παιδεία στη χώρα πρέπει να ανασυσταθεί στη βάση μιας συμφωνίας όπου
-οι νέοι διαθέτουν την ενέργεια, την περιέργεια, το κριτικό πνεύμα, τη σκληρή δουλειά για κατάκτηση των βάσεων της επιστήμης,
-η κοινωνία βάζει τις δαπάνες για υποδομές της προκοπής, καταρτισμένο και παραγωγικό επιστημονικό/ερευνητικό προσωπικό, και
-η πολιτεία εγγυάται τις ίσες δυνατότητες πρόσβασης, τη στήριξη όσων αξίζουν να προχωρήσουν, τη σύνδεση όλης της δραστηριότητας με τις κοινωνικές ανάγκες, τις ευκαιρίες αξιοποίησης της μόρφωσης των αποφοίτων σε όφελος δικό τους και όλης της χώρας;
Πιστεύουν λοιπόν στην ανάγκη ύπαρξης ουσιαστικής και ισχυρής δημόσιας δωρεάν παιδείας;
Βλέπουν οτι το καθεστώς στην Ελλάδα, και κάθε διαχειριστική πολιτική του, είναι ανίκανοι και απρόθυμοι να στηρίξουν μια τέτοια Ανώτατη Παιδεία; Οτι αντίθετα είναι πρόθυμοι και ικανοί να συνεχίσουν την πορεία απεμπόλησης του δημοκρατικού χαρακτήρα αλλά και του ανώτατου χαρακτήρα των πανεπιστημίων, μετατρέποντας ολοκληρωτικά την Ανώτατη Παιδεία σε προνόμιο και εμπόρευμα; Οτι λίγο-πολύ η ίδια απειλή βαραίνει παντού στην Ευρώπη; (*) Οτι η ΕΕ είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης;

Συνειδητοποιούν την ευθύνη που βαραίνει τη γενιά τους, να αντισταθεί σε αυτήν την προοπτική;
Έχουν εμπιστοσύνη στο δρόμο του αγώνα, βλέπουν τη σημασία που έχει η δημοκρατία, η συλλογικότητα, η ενωμένη δράση και η μαχητικότητα στην καθημερινή τους ζωή και στο δικό τους μέλλον;
Έμαθαν να ξεχωρίζουν όσους συναδέλφους τους κάνουν πρακτική εξάσκηση στ’αυτιά τους για να γίνουν αύριο οι νέοι τηλεκήρυκες του συστήματος;

May 06, 2007

Η επίσημη πρόβλεψη Αποτελέσματα

20.00, TF1:

Nicolas Sarkozy 53,2%
Ségolène Royal 46,8%


Σχεδόν οριστικά (εκτός Γάλλων εξωτερικού):

Nicolas Sarkozy 53,06%
Ségolène Royal 46,94%

Αποχή 16,03%
Ακυρα-λευκά 3,53% των εγγεγραμμένων (δηλ. σύνολο αποχή+λευκά=19,56% - αντίστοιχο α'γύρου: 17,43%)

(Μέχρι αργά το βράδυ: 30 αυτοκίνητα καμμένα στο Παρίσι-έπεσαν "ψιλές" στη Βαστίλλη)

May 05, 2007

Sainte Prudence

Πάλι τζογοσυζήτηση, αντί πολιτικού περιεχομένου ποστ. (Είναι και λίγο από επαγγελματική διαστροφή :-))

Ενώ ο δεύτερος γύρος έχει ήδη ξεκινήσει, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δινουν 55% στο Σαρκοζύ και οι συζητήσεις για την επόμενη μέρα έχουν φουντώσει για τα καλά, να παρατηρήσουμε οτι
α) οι προβλέψεις συγκλίνουν στο οτι το ποσοστό της αποχής θα κυμανθεί τελικά στα χαμηλά όρια του α'γύρου
β) σε ένα από τα τελευταία γκάλοπ, 17% όσων επιβεβαίωναν οτι θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή, δήλωναν οτι θ'αποφασίσουν τελικά σήμερα ή αύριο, τελευταία στιγμή.

Η Ρουαγιάλ θα χρειαζόνταν τα 3/4 των αναποφάσιστων για να νικήσει, ακόμα κι αν οι "αποφασισμένοι" της έδιναν (μόλις) 45%.

Έτσι πάντως εξηγείται και η προχτεσινή ιδιωτική εξομολόγηση του προέδρου της IPSOS στο φιλικό του περιβάλλον, οτι "θεωρητικά, το προβάδισμα Σαρκοζύ παραμένει αναστρέψιμο" - εκτός κι αν ήταν επρόκειτο για τάμα στην "αγία επιφύλαξη" (sainte Prudence), που σύμφωνα με το εορτολόγιο των καθολικών, γιορτάζεται στις 6 Μάη ;-)

Φυσικά το σύνολο του Τύπου, ΜΜΕ, κι όσων εκφράζονται δημόσια για τα πολιτικά, εκτιμούν οτι ο Σαρκοζύ θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας.
Όπως και νάχει, μια νίκη παραμένει νίκη, και με ένα "μικρό" 51,5-48,5 και με ένα θριαμβευτικό 55-45. Άλλη Δευτέρα υπόσχεται όμως το ένα αποτέλεσμα, και άλλη το άλλο.

UPDATE:

Άλλο γκάλοπ πάλι, από τα "απαγορευμένα", δημοσιευμένο στην Tribune de Genève, δίνει αυξημένη αποχή από 18 ώς 20%, και 9% προβάδισμα στο Σαρκοζύ

UPDATE 15.00:

Εδώ και ώρα έχουν κυκλοφορήσει οι εκτιμήσεις για τη συμμετοχή. Πάνω από 34% μέχρι τις 12, ενώ η αντίστοιχη στον πρώτο γύρο ήταν 31% περίπου. Η extrapolation βγάζει τη μικρότερη αποχή από το '74...
Φαίνεται επίσης οτι ο Σαρκοζύ ανακηρύσσεται... υπερπόντιος πρόεδρος, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες οι τοπικές κάλπες του έδωσαν 54%. Να σημειωθεί οτι συνολικά τα υπερπόντια δίνουν παραδοσιακά μεγαλύτερο ποσοστό στη δεξιά από τον πανεθνικό μέσο όρο...

UPDATE 17.40:

Exit polls Σαρκοζύ 53-55% (Tribune de Genève). Επιβεβαιώνεται η μέγιστη συμμετοχή (17.00/75% - η αποχή εκτιμάται σε 14-15% από IFOP/CSA). Στις ίδιες εκτιμήσεις και το βελγικό κανάλι RTBF (αναφορά: Spiegel).

UPDATE 19.00:

Θα το έχετε δει ήδη υποθέτω. Exit poll CSA Σαρκοζύ 53,5%. Περιμένουμε απλώς την επιβεβαίωση από τις κάλπες...

May 03, 2007

Ντιμπέιτ

Πάνω από 2 ώρες διήρκεσε χτες η τηλεοπτική "αναμέτρηση" των δύο υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα στη Γαλλία.
Είχαμε ήδη σημειώσει οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν σ'ένα σημείο, οτι η Γαλλία διέρχεται κρίση. Ας προσθέσουμε οτι όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν στο οτι η κρίση είναι αντιληπτή από τους πολίτες.

Ωστόσο, ούτε η Ρουαγιάλ ούτε ο Σαρκοζύ θα μπορούσαν ποτέ να ομολογήσουν αυτό που είδε χτες όλη η Γαλλία, οτι η χώρα ζει μια βαθύτατη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.
-Αντιπαρατέθηκαν ομαδάρχες κατασκήνωσης; Υπερβολή.
-Δυό υποψήφιοι δήμαρχοι; Πλησιάζουμε... κάπου εκεί κινήθηκε το επίπεδο.
Ο Σαρκοζύ επαναλάμβανε το επινοημένο για την περίσταση (εκλογές) διαφημιστικό παραμυθάκι "είμαι υποψήφιος της εργασίας, αυτών που θέλουν να προκόψουν με τη δουλειά".
Η Ρουαγιάλ κινήθηκε στο "είμαι υποψήφια της πραγματικής ζωής, και θα νοικοκυρέψω το κράτος όπως έχω κάνει με το σπίτι μου και την επαρχία μου".
Η "σοσιαλίστρια" μόνο μια στιγμή ξεσκέπασε το Σαρκοζύ όπως θα μπορούσε να είχε κάνει ο τελευταίος συνδικαλιστής: όταν αυτός έταζε την εγγραφή όσων περισσότερων παιδιών με ειδικές ανάγκες σε κανονικά σχολεία (ναι, τόσο μεγάλα θέματα συζητήθηκαν-προσεκτικά επιλεγμένα από τα επιτελεία, ώστε να συγκινηθεί το πόπολο) και την κατοχύρωση του δικαιώματος αυτού, οπότε η Ρουαγιάλ του υπενθύμισε οτι ήταν η κυβέρνηση "του" της δεξιάς που απέλυσε 7000 εκτάκτους που είχαν προσληφθεί στα πλαίσια πλάνου ένταξης των παιδιών αυτών στα σχολεία (το προγραμμα καταργήθηκε).

Ήταν δε τόσο ευχαριστημένη που τον "τάπωσε", που έμεινε στο θέμα κάπου 10 λεπτά να το εμπεδώσουν και οι ηλίθιοι, μπας και ξεχάσουν (και οι ηλίθιοι) τα άλλα αντ'άλλων που είχε πει προηγουμένως για το ενεργειακό πρόβλημα (μα να επιμένει οτι στη Γαλλία μόνο το 17% της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από πυρηνικά! - προφανώς τη μπέρδεψε με την κατανάλωση κάθε μορφής ενέργειας από μηχανές) και τα ακατανόητα περί επανεξέτασης, αλλά μη κατάργησης του νόμου για την αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης.

Ιδού λοιπόν, μια γεύση από το "ντιμπέητ" ("ντεμπά", γαλλιστί). Το ματς ήρθε περίπου χί.

Η αληθινή απορία όμως είναι πώς και γιατί κατάντησε εκεί το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Πώς γίνεται και φτάσαμε δυό τόσο χαμηλού επιπέδου πολιτικοί να διεκδικούν το "ύπατο αξίωμα". Μια απάντηση έχει να κάνει με την χρεωκοπία της αριστεράς και της ηττοπαθούς, οπορτουνιστικής πολιτικής της.

Κατά τα άλλα, το κλίμα που επικρατεί οδηγεί νομίζω σε Σαρκοζύ πρόεδρο και αυξημένη αποχή (δε γράφω τίποτα καινούργιο εξάλλου... Ο Μπαϋρού δήλωσε, όπως αναμενόταν, οτι δε θα ψηφίσει Σαρκοζύ - και όφ δη ρέκορντ, οτι η Ρουαγιάλ δεν τα πήγε κι άσχημα στην αναμέτρηση. Μέσα στη μέρα θα κάνει επίσημες δηλώσεις).