Και σήμερα πολύ μαζικές οι διαδηλώσεις σε όλη τη Γαλλία. Υπολογίζεται οτι συνολικά γύρω στις 400000 κόσμου συμμετείχαν στις διαδηλώσεις.
Στο Παρίσι, το 1/3 των διαδηλωτών ήταν μαθητές (ήρθε και κόσμος από γειτονικές περιοχές). Αρκετά μεγάλη ήταν επίσης η συμμετοχή μεγαλύτερων, κυρίως εκπαιδευτικών. Μετά το τέλος της πορείας σημειώθηκαν επεισόδια στις Invalides (σπάσιμο βιτρίνων στις παρόδους) και το boulevard Montparnasse (σημαντικότερες ζημιές από ξήλωμα υλικού οδοποιίας που ήταν αποθηκευμένο κατά μήκος του δρόμου για έργα), από νεαρούς κάτω των δεκαοχτώ και κατά τα φαινόμενα κυρίως από τα προάστια.
Πάντως η περιφρούρηση της πορείας ήταν ΟΚ. Οι μπάτσοι ήταν σχετικά συγκρατημένοι (ένας διαδηλωτής(;) με ανοιγμένο κεφάλι στο νοσοκομείο) - γενικώς πάτως τα πράγματα ήταν οργανωμένα, τροχονόμοι παντού, μεγάλη παράκαμψη της κυκλοφορίας με αποκλεισμό του χώρου της Σορβόννης και των πέριξ.
Το τακτικό "στοίχημα" να μην εμφανιστεί κάμψη πριν την μεγάλη κινητοποίηση της ερχόμενης Τρίτης, κερδήθηκε. Το μεσημέρι συναντήθηκαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες με σκοπό να ορίσουν κοινή στάση στην αυριανή συνάντησή τους με τον ντε Βιλπέν (ο οποίος τους την πρότεινε σήμερα το πρωί). Η CGT δήλωνε οτι θε έθετε ως προκαταρκτικό όρο σε οποιαδήποτε συζήτηση, την απόσυρση του νόμου, υπέρ της οποίας έχουν ταχθεί ανοιχτά και οι του UDF (του έτερου κόμματος της δεξιάς).
Σημειώνω εν παρόδω οτι ο (σοσιαλιστής) πρόεδρος του συμβούλιου περιοχής PACA (Provence-Côte d'Azure, τριτοβάθμια αυτοδιοίκηση) δήλωσε οτι όποιες επιχειρήσεις της περιοχής προστρέξουν στο CPE δεν θα έχουν δικαίωμα σε επιδοτήσεις (που δίνει η περιοχή)...
Ο πρωθυπουργός κάλεσε επίσης τις φοιτητικές ενώσεις για διάλογο τη... Δευτέρα, με ανοιχτή ατζέντα όπως είπε. Με όλα αυτά, εκτιμώ οτι η κυβέρνηση τις τελευταίες ώρες έχει χάσει την ψυχραιμία της, και εμφανίζεται ταυτόχρονα αδιάλλακτη και χωρίς πυγμή - σ'αυτό συντελούν και οι πρώτες "κακοφωνίες" από την παρέα του Σαρκοζύ, που μιλάει πλέον καθαρά για λάθος και επαναφέρει έντεχνα, μολονότι δεν είναι του παρόντος, το ζήτημα της εξόδου του Σαρκοζύ από την κυβέρνηση.
Τέλος, δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα οι πρώτες αποτιμήσεις για το CNE, το αντίστοιχο συμβόλαιο για όποιον πρωτοπιάνει δουλειά ανεξαρτήτως ηλικίας, με τις σημειώσεις της INSEE (γαλλική στατιστική υπηρεσία) για την οικονομική συγκυρία και την απασχόληση.
Τα στοιχεία αποτελούν κόλαφο για την κυβερνητική προπαγάνδα: έξι μήνες μετά την ίσχυση του νόμου, έχουν συναφθεί 355000 συμβόλαια τέτοιου τύπου - αλλά μια ελάχιστη μειοψηφία αφορά νέες θέσεις εργασίας.
21 comments:
Ναι, βέβαια, ο φίλος μας ο Sarko, θέτει το θέμα, λέγγοντας ακριβώς το αντίθετο (ότι και καλά δεν εγκαταλείπεις την κυβέρνηση, όταν αυτή έχει προβλήματα), ενώ παράλληλα χαμογελάει σαρδόνια και τρίβει τα χέρια του με ευδαιμονία... Ελπίζω η όλη η κατάσταση να μην τον ευνοήσει, γιατί θα ήταν καταστροφικό. Ο φρικαλέος, να τολμά να μην υποστηρίζει το νομοσχέδιο από καθαρό καιροσκοπισμό, ενώ αυτά που έχει στο κακάσχημο κεφάλι του είναι τρισχειρότερα...
venceremos! (?)
p.s. σιχτίρ, συγχήστηκα βραδιάτικα...
Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να κλιμακωθεί περισσότερο η αντίδραση. Το "θετικό" στην όλη υπόθεση είναι πως στην ίδια παράταξη με τον Ντε Βιλπέν είναι και ιδεότυποι οπορτουνιστών τύπου Σαρκοζί και δεν υπάρχει κοινό μέτωπο. Άμα υπήρχε κοινό κυβερνητικό μέτωπο, τότε το μέλλον θα ήτανε δυσοίωνο. Ήδη και εδώ (Γερμανία) άρχισαν οι παραλληλισμοί του Ντε Βιλπέν με τη Θάτσερ και τον Ρήγκαν. Η σύγκρουση είναι μετωπική, αλλά αυτό που δεν έχει καθοριστεί ακόμα ξεκάθαρα, είναι τα στρατόπεδα των αντιτιθέμενων. Και εξηγούμαι: Από τη μία, όπως προαναφέρθηκε, υφίσταται το κυβερνητικό μέτωπο (;) εν μέσω αλληλοσπαραγμών για την κατάκτηση της θέσης του υποψηφίου προέδρου και από την άλλη ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που παραμένει πολιτικά ενεργό. Ανάμεσα σε αυτούς όμως κυκλοφορούν και νέοι με μοναδικό τους χαρακτηριστικό την άρνηση της πολιτικής και (κατ' επέκτασιν) της ίδιας της κοινωνίας. Αναφέρομαι φυσικά στους προ ολίγων μηνών εξεγερμένους των ανατολικών προαστίων. Η άρνηση όμως της πολιτικής από μέρους τους, δε σημαίνει ότι δε μπορούν να διαδραματίσουν πολιτικό ρόλο. Εξάλλου οι "εγκληματικές" ενέργειες, από το κλέψιμο των κινητών μέχρι το κάψιμο 10 μαγαζιών και 5 παρεβρισκόμενων οχημάτων, "πουλάει" πιότερο από ένα πλήθος 150.000 διαμαρτυρόμενων ανθρώπων. Πόσο δε μάλλον σε περιόδους προσπάθειας πλήρους κατεύθυνσης της κοινής γνώμης. Όπως και να έχει το πράγμα, η κοινωνία (πρώτα η γαλλική και έπειτα η ευρωπαϊκή) καταλήγει χαμένη από την όλη υπόθεση. Ακόμα και αν αποσυρθεί ο νόμος, αυτός που θα βγει νικητής θα είναι όχι ο νεαρόκοσμος και τα συνδικάτα, αλλά ο Σαρκοζί. Γιατί θα γίνει ο νέος Γάλλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πέρα από το λαϊκισμό που έχει, είναι δεδομένο ότι θα αποσπάσει ψήφους από το λεπενικό χώρο. Τι ποσοστό είχε λάβει στις τελευταίες εκλογές ο Λεπέν, θέλουμε να θυμόμαστε; Μόνο η αποκάλυψη κάποιου σκανδάλου μπορεί να γλιτώσει την παρτίδα, ή η ενιαία κάθοδος αριστερού και "σοσιαλιστή" υποψηφίου μπορεί να "σώσει" την παρτίδα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Μακάρι να διαψευστώ και μάλιστα γρήγορα (κυρίως από τους Γάλλους διαδηλωτές).
Υ.Γ.: Τώρα βλέπω στο preview ότι με πρόλαβε η krotkaya!
καλά, ντε, δεν κάνουμε και καμιά κούρσα! :)
Συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με όσα λες, έχεις δίκιο, βρε εξόριστε, αλλά, από καθαρό συναισθηματισμό και αθεράπευτη αισιοδοξία, προτιμώ να ελπίζω... Η ερλωτηση, βέβαια, είναι σε τι ακριβώς; Τι να πω, δε νομίζω πως κι οι Σοσιαλιστές θα τα κάνουν καλύτερα, εννοείται -τα είδαμε τα χάλια τους τόσα χρόνια.
Αν μη τι άλλο, πιστεύω ακράδαντα, πως αν τουλάχιστον δεν περάσει ο νόμος, θα είναι μεγάλη νίκη. Και ίσως να λειτουργήσει θετικά και για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Άμα χάσουμε και την ελπίδα μας, τι μας μένει τελικά;
Εξάλλου οι "εγκληματικές" ενέργειες, από το κλέψιμο των κινητών μέχρι το κάψιμο 10 μαγαζιών και 5 παρεβρισκόμενων οχημάτων, "πουλάει" πιότερο από ένα πλήθος 150.000 διαμαρτυρόμενων ανθρώπων.
Φίλτατε εξόριστε, μπορεί να "πουλάει" (ως τηλεθέαμα), αλλά δεν "μετράει" περισσότερο. Εκτός αν κλεβουν και καίνε 150.000 άτομα, και μάλιστα με στόχο - αλλά αυτό αλλιώς λέγεται ;-)
Οσο για την κυβέρνηση, βεβαίως και είναι μέτωπο - είναι η πίεση των κινητοποιήσεων που προκαλεί τις ρωγμές, ανάλογα με τις προσωπικές μωροφιλοδοξίες του καθένα.
Αγαπητή Κροτκάγια, αυτός είναι επίσης και ο μόνος τρόπος να ξεχαρβαλωθούν τα διάφορα συστήματα συγκοινωνούντων δοχείων: μια πολιτική ήττα της κυβέρνησης από τις μαζικές κινητοποιήσεις είναι το μόνο που δεν μπορεί, σκοτώνοντας το ντε Βιλπέν, να δώσει πόντους στο Σαρκοζύ. Φαντάζεστε με την απόσυρση του πιό νεοφιλελεύθερου μέτρου της κυβέρνησης, ο κόσμος να στραφεί στο μέχρι τότε σημαιοφόρο του νεοφιλελευθερισμού;
Αντίθετα, μια πολιτική νίκη της κυβέρνησης τώρα θα δώσει προβάδισμα στο ντε Βιλπέν έναντι του Σαρκοζύ.
Αλλη ήταν η κατάσταση με τις ταραχές του φθινοπώρου, όπου οι φασίστες έπαιξαν με το αίσθημα ανασφάλειας και το ρατσιστικό ντισκούρ κι από κοντά υπερθεμάτιζε ο Σαρκοζύ. Τότε οι φωνές που μιλούσαν για την τραγική εγκατάλειψη - αποκτήνωση μιας ολόκληρης γενιάς νέων, πνίγηκαν στη μπόχα των εθνο-θρησκευτικο-φυλετικών σοφολογιώτατων "αναλύσεων". Εκμεταλεύτηκαν βλέπεις την κατάσταση απελπισίας των νέων, την αδυναμία τους να "μιλήσουν". Με τους φοιτητές, δεν είναι το ίδιο.
Και βέβαια το μεγάλο σχέδιο θα ήταν οι δύο "εξεγερτικές διαθέσεις" να συντεθούν σε ένα κύμα, που να απαιτεί... να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Είμαστε μακριά απ'αυτό (αν και κάτι γίνεται, με τα Λύκεια) αλλά τότε θα δείτε ποντίκια να φεύγουν απ'το καράβι...
Προφανώς και δεν κάνουμε κούρσα! Δεν είμαστε και στο μπλογκ του Ν. Δήμου!
Πάντως, το γεγονός ότι είμαστε ακόμα εδώ, σημαίνει ότι υπάρχει η ελλπίδα, δεν έχει χαθεί. Περιμένουμε απλώς τη στιγμή που θα γίνει γεγονός. Αυτό που διακρίνω (ή που διαβλέπω κατά το ορθότερο) είναι ότι αυτή η στιγμή της εκπλήρωσης δεν είναι κοντά. Ίσως όμως και να σιμώνει από τη χειροτέρευση της κατάστασης. Ίσως και απλά αυτό να θέλουμε να πιστεύουμε...
Προς οικοδεσπότη: Εννοούσα αυτό που είπατε. Φραστικό λάθος. Αλλά είναι από την άλλη και μάχη εντυπώσεων στη σύγχρονη κοινωνία του θεάματος. Και όχι μόνο για τη Γαλλία, δεν επηρεάζεται μόνον αυτή από το νόμο.
Λίγο "μονόμπαντες" οι αναλύσεις σου Μ.Π., από την πλευρά ότι επιθυμείς σφόδρα (και καλά κάνεις) να ξεπατωθεί η κυβέρνηση Βιλπέν παρασύροντας και τους ομοϊδεάτες αντίπαλούς του.
Η συμπαθής φίλη Krotkaya (άλλαξέ το!) μάλλον με βρίσκει σύμφωνο στην απαισιοδοξία της για τη σοσιαλιστική εναλλακτική λύση.
Και στην ελπίδα της να μην περάσει ο νόμος.
Κατά τα άλλα, ναι, η κατάσταση θα χειροτερεύσει. Στο ορατό στη γενιά μας μέλλον.
Τις Καλημέρες μου Ημίαιμε.
Εχεις πιθανότατα δίκιο για το "μπατάρισμα" των δικών μου γραφόμενων - κάνω πάντως μια προσπάθεια, αν είναι ποστ, να είμαι όσο το δυνατόν πιό αντικειμενικός (αλλά δεν τη συνεχίζω στα σχόλια!)
Πολύ καλημέρα σας, αξίοτιμο πρόβατο και τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στα ένδοξα Παρίσια.
Καλά κάνεις και δεν είσαι αντικειμενικός στα σχόλια. όταν διαβάζω αυτά που γράφεις, έχω την εντύπωση πως διαβάζω ανταπόκριση από την Κομμούνα και πως σε 5 λεπτά θα γίνει η επανάσταση!!
Ημίαιαμε, ΔΕΝ ΤΟ ΑΛΛΑΖΩ!
Πρόβατο, αυτό που θες να μου στείλεις, μπορείς να το στείλεις στο krotkaya@gmail.com. Αναμένω και αντε, με τη νίκη!!!
Α, ξέχασα! Πέρασε το flexicurity στο Συμβούλιο (δεν είναι κανένα μυστικό, θα το δείτε και στις ειδήσεις). Τα παραλειπόμενα αναφέρουν ότι:
Ο κ. Chirac, σε μια πρωτοφανή κρίση (μαύρου) χιούμορ, ζήτησε από το Δανό ομόλογό του να του εξηγήσει λεπτομέρώς πώς δουλεύει το δανέζικο μοντέλο, μπας και καταφέρει αν το εφαρμόσει στη Γαλλία.
Επίσης, ο κ. Chirac, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, τα μάζεψε και έφυγε από την αίθουσα της συνεδρίασης, όσο μιλούσε Γάλλος ειδήμων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (αν δεν απατώμαι), σε ένδειξη διαμαρτυρίας (!), επειδή ο εν λόγω κύριος, επικαλούμενος το γεγονός ότι η αγγλική είναι η γλώσσα των επιχειρήσεων, μίλησε στα αγγλικά και όχι στα γαλλικά.
Δεν είναι σημαντικό, απλώς κουτσομπολιό κάνουμε... (ε, τι να κάνω, η γυναικεία μου φύση, βλέπετε!)
ΟΚ,παραδίνομαι! Μπροστά στην επιμόρφωση τύφλα να 'χουν τα ενστικτώδη αντανακλαστικά επιφύλαξης στην "αριστερή" προοπτική επίλυσης των προβλημάτων που και η αριστερά δημιούργησε. Εξάλλου, επέτειο της εθνέγερσης έχουμε, ας εκμεταλλευτούμε τις αγωνιστικές αυταπάτες μας.
Venceremmos, λοιπόν, έστω στο Παρίσι, γιατί κατά δω δεν το βλέπω σύντομα...
Ημίαιμε, θα σε...μαλώσω :-))
Δηλαδή και καλά εσύ δεν έχεις να μας μάθεις πράγματα και μεις σου δείχνουμε σοφίες;;
Σοβαρέψου!!
Και κυρίως, όσο βέβαια έχεις χρόνο και διάθεση, στέλνε απόψεις -σχόλια - εμπειρία δική σου (επιπλέον, είσαι και μεγαλύτερος
;-))))))
Βέβαια, περιορισμένη η δυνατότητα έκφρασης μέσα από τα μπλογκ. Αλλά από την άλλη, είναι και μοναδική ευκαιρία για διάλογο σε "χώρο" που υπερβαίνει τη διχοτομία δημόσιος/ιδιωτικός, και με μεγάλη ευελιξία στο χρόνο.
Από τη μεριά μου, θα συνεχίσω να ποστάρω τα σχετικά με αυτήν την κόντρα, ο,τι πέφτει στην αντίληψή μου και όπως το αξιολογώ κατά την κρίση μου...
A tantôt, που λέει και η "γλυκομίλητη"
ΥΓ: Αντίθετα, μαθαίνει κανείς πολλά νομίζω εδώ από το δάσκαλο...
Γιατί βρε Ημίαιμε μας κάνεις να κοκκινίζουμε; Δεν κάνει. όλοι έχουμε να μάθουμε από όλους. Αλοίμονο,όπως καταλαβαίνω από τα σχόλια, θα πρέπει να έχεις τα διπλά μου χρόνια, οπότε εγώ τουλάχιστον έχω να μάθω πολλά -ούτως ή άλλως. Να σαι καλά που μας δίνεις και εναλλακτική ενημέρωση για την πατρίδα, σε μας τους ξενιτεμένους. πατ, πατ!
Κάτι πρέπει να έγραψα λάθος!
Ίσως το "παραδίνομαι".
Απλά, θεωρώ τη διαλογική διαδικασία με τον Μ.Π. πολύ χρήσιμη και ενημερωτική γιατί το ιδεολογικό του υπόβαθρο είναι στεριωμένο καλά (στη θεωρία τουλάχιστον) και ο τρόπος που αναλύει τα θέματα είναι εύληπτος και κατανοητός.
Το θέμα της ηλικίας δεν έχει και πολλή σημασία (μεθαύριο 27/3 κλείνω τα 55) αν νοιώθεις ανοικτός στη γνώση.
Μ' αρέσει να "κοντράρω" τις θεωρητικές αναλύσεις του φίλου μου με τις βιωματικές εμπειρίες μου, πολύ πιό πρακτικές, ακόμη και μέσα σε αντίστοιχα της Krotkaya fora.
Παραμένω στα μπλόγκς, όπου τυχαία βρέθηκα, γιατί εκτιμώ ότι -επιλέγοντας τα πρόσωπα- είναι ένα Forum πρακτικής αλληλοενημέρωσης, συμπλήρωσης της γνώσης και, βεβαίως, πνευματικής περιπλάνησης σε κείμενα και ιδέες που δεν βρίσκονται στην "πιάτσα" των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ.
Κατά τα άλλα, είμαι ένας ευτυχής ερωτευμένος σύζυγος, πατέρας δύο πανέμορφων (εσωτερικά κυρίως) παιδιών και σύντροφος του απίθανου Ημίαιμου.
Και φίλος όλων των ειλικρινών φίλων μου.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, απτόητοι!
Αγαπητέ Αχιλλέα,
πιστεύω πως τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας και πολιτικής άποψης κι επίσης πως τίποτα δεν είναι γραμμικό. Δεν μπορώ να συμφωνήσω απόλυτα με την παλαιοκομματική άποψη "άμα δεν είσαι μαζί μου, είσια εναντίον μου", γιατί πιστεύω πως τίποτα δνε είναι μαύρο ή άσπρο, υπάρχουν κι οι ενδιάμεσες αποχρώσεις και γι'αυτό ακριβώς τα πράγματα είναι σύνθετα.
Θα σου εξηγήσω ποιο είναι το πρόβλημά μου με τη Λισσαβόνα. Ο ορισμός της στρατηγικής που παραθέτεις ορθότατα στο σχόλιο σου είναι αυτό που λένε αυτοί (ακριβώς όπως το διαβάζουμε και στις προπαγανδιστικές μπροσούρες τις Επιτροπής). Είναι όμως μόνο έτσι; Ό,τι μας λένε είναι ακριβώς όπως το λένε; Μήπως χρειάζεται να διαβάζουμε πίσω από τις γραμμές. Κια εξηγούμαι. Ναι, να μπει η Ευρώπη μπροστά από την Αμερική. Κι εγώ μαζί σου με τα χίλια. Πώς όμως; Γιατί, δυστυχώς ανταγωνισμός και ανταγωνιστική οικονομία συνεπάγεται με μαθηματική ακρίβεια ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (π.χ να σε απολύει ο εργοσότης σου όποτε γουστάρει και να κινδυνέυεις να βρεθείς άνεργος ανά πάσα στιγμή, κι όχι μόνο επειδή δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου, αλλά επειδή πχ έκανες απεργία,ή επειδή ζήτησες αύξηση, ή επειδή έμεινες έγκυος, ή επειδή άργησες μια μέρα στη δουλειά γιατί σου χάλασε το αυτοκίνητο). Ίσως ακούγονται τραβηγμένα τα παραδείγματα, δυστυχώς όμως έχουν συμβεί. Άλλωστε υπάρχει η ασφαλιστική δικλείδα της ανεργίας λειτουργεί υπέρ τους: αν εσύ θες να απεργήσεις ή αν αργεήσεις στη δουλειά, έξω από την πόρτα, περιμένουν χιλιάδες... Παράλληλα, αυτόι που λέει ξεκάθαρα η Λισσαβόνα (μια ματιά στο site της Επιτροπής θα σε πείσει) είναι αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης (κάτω από το γενικό τίτλο που ακούγεται πολύ όμορφος "Περισσότερη δουλειά για όσο το δυνατόν περισσότερους: γυναίκες, νέους, ηλικιωμένους κ.λπ."). Τι διαβάζουμε πίσω από αυτό; Σύνταξη στα 67 (εδώ στο Βέλγιο πορωθείται ήδη). Κια ρωτώ: πέραν του ότι βρίσκω απάνθρωπο να αναγκάζεις τους ανθρώπους να δουλεύουν ως τα 67, πέραν του ότι αν οι άνθρωποι συνταξιοδοτούντια νωρίτερα, οι νέοι θα βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά... Εγώ π.χ. δεν αισθάνομαι ασφαλής να οδηγεί το λεωφορείο που με πάει στη δουλειά μου ένας άνθρωπος 67 χρονών. Δε νομίζω πως είναι λογικό στα 67 του ένας άνθρωπος να οδηγεί αεροπλάνο, να εργάζεται σε λατομείο ή στη βαριά βιομηχανία ή σε οικοδομή, και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα τα παιδάκια μου (αν και όταν κάνω) να έχουν νηπιαγωγό ή δάσκαλο στο σχολείο έναν άνθρωπο που θα έχει την ηλικία της γιαγιάς τους.
Αυτό με δυο κουβέντες είναι το πρόβλημά μου με τη Λισσαβόνα. Είναι πιο σύνθετο το θέμα, αλλά δυστυχώς δε χωράει σε ένα ποστ.
Όσο για το γιατί δε ζω στην ελλάδα, η απάντηση είναι για καθαρά προσωπικούς λόγους. Και δε θα με χάλαγε απαραίτητα να ζω στην Ελλάδα. Αλλά είναι μεγάλη συζήτηση και αρκετά προσωπικη.
Τώρα, γιατί δεν πάω να μείνω σε μια κομμουνιστική χώρα; Γιατί πολύ απλά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αυτή τη στιγμή κομμουνιστική χώρα στον κόσμο. Δεν θεωρώ την Κίνα, τη Βόρειο Κορέα ή ούτε καν την Κούβα κομμουνιστικές χώρες (όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τον κομμουνισμό) -άσε που θα δυσκολευόμουν αφάνταστα να μάθω κινέζικα.
Κι αν με ρωτήσεις ποια χώρα θεωρώ ότι προσφέρει τις απόλυτα ιδανικές συνθήκες στους πολίτες της, θα σου πω πως κατά την γνώμη μου αυτή είναι η Ελβετία (στην οποία είχα και την τύχη να ζήσω ένα χρόνο). Η οποία δεν είναι καπιταλιστική με την ουσιαστική έννοια του όρου. Και στην οποία υπάρχει εγκληματικότητα 0% και ανεργία 0,5% (δηλ. αυτό που λέμε δομική ανεργία, που δεν λογίζεται ως ανεργία αληθινή). Και που είναι η μοναδική χώρα που έχει ακταφέρει αν ενσωματώσει ουσιαστικά τους χιλιάδες μετανάστες που ζουν εκεί. Τώρα γιατί τα κατάφερε η Ελβετία και όχι οι άλλοι, είναι μια πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση.
Με συγχωρείτε που μακρυγόρησα -πάλι. Καλό Σαββατοκύριακο
Γεια σου Αχιλλέα,
θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν σύντομη, γιατί δεν θεωρώ σωστό να καταχραστώ την φιλοξενία του προβάτου. Αν θες πιο εκτεταμένη συζήτηση, μπορούμε να τα πούμε στο μπλογκ σου ή στο μπλογκ μου.
Θα σταθώ σε 2-3 σημεία από όσα είπες. Το θέμα της αξιοκρατίας για μένα είναι αρκετά controversé. Ποιος ορίζει τα κριτήρια της αξιοκρατίας. Ποιος είναι αυτός που κρίνει; Ο εργοδότης; Η αγορά; Ο καθηγητής; Και κυρίως, με ποιο κριτήριο; Έχουμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στην μόρφωση, στην διασκέδαση, στην καλλιέργεια κ.λπ. για να κριθούμε με τα ίδια κριτήρια; όσοι έχουν βρεθεί σητν θέση αυτών που κρίνουν, είναι ικανοί να κρίνουν; Και είναι ικανοί να διδάσκουν, να είναι διευθυντές αξιολογητές ή ο,τι άλλο; Εγώ δεν είμαι και τόσο σίγουρη.
Επί πλέον, προσωπικά διαχωρίζω τις έννοιες ανταγωνισμός και συναγωνισμός. Έχω πρόβλημα με την έννοια του ανταγωνισμού, που παραπέμπει σε μάχη και στη λογική "ο θάνατός σου, η ζωή μου". Η έννοια του συναγωνισμού μου είναι πιο οικεία, αλλά και πάλι την βρίσκω καλή για τον αθλητισμό και το σχολείο, αλλά όχι εν γένει γαι ην ζωή. Και εξηγούμαι. Όταν εγώ προσπαθώ να γίνω καλύτερη, να μάθω περθσσότερα, να κάνω μια καλή εργασία στο μεταπτυχιακό μου, να κάνω το διδακτορικό μου ή να είμαι αποδοτική στη δουλειά μου, δνε το κάνω σε σύγκριση με τους άλλους. Δεν με ενδιαφέρει να ξεπεράσω κανένα, να φανώ πιο έξυπνη, πιο ικανή ή πιο πολυπράγμων από τους συμφοιτητές και τοςυ συναδέλφους μου. Θέλω να είμαι καλύτερη από αυτό που ήμουν χτες, με βάση τα κριτήρια και τους στόχους πουθ εγώ θέτω στον εαυτό μου.
Με δυο κουβέντες, θεωρώ την αξιοκρατία κίβδηλη αξία, φενάκη και νομίζω πως εξυπηρετεί μόνο όσους θέλουν να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους εκμεταλλευόμενοι το δικό μου και το δικό σου κόπο και προσπάθεια. Αυτοί κρίνουν, πληρώνουν ή δεν πληρώνουν, προσλαμβάνουν ή απολύουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα όχι τα δικά μου.
όσο για τις συντάξεις, "θα πρεπει να συνδραμουν περισσοτερο οι εργοδοτες ωστε να καλυφθει το ελλειμα των ασφαλιστικων ταμειων, κατι φυσικα που ισοδυναμει με αυξηση της φορολογιας των επιχειρησεων με οτι αρνητικο αυτο μπορει να εχει για το επιπεδο ανεργιας". Εμένα δε με ενοχλεί καθόλου αυτή η εκδοχή, αυτοί κερδίζουν τα πολλαπλάσια, ας πληρώσουν και κάτι. Βέβαια, στη δική σου ανάλυση τέτοιο σκεπτικό μάλλον δεν χωρεί, αφού πιστεύεις, υποθέτω, πως η ανταγωνιστική οικονομία κάνει καλό στις επιχειρήσεις, οι οποίες αν είναι κερδοφόρες, αυτό ωφελεί την πατρίδα μας, το κράτος μας και άρα και εμάς. Επειδή εγώ πιστεύω πως "η πατρίδα μας και το κράτος μας" είναι εκεί για να ωφελήσουν τις επιχειρήσεις και να διευκολύνουν τη διαμεσολάβηση μεταξύ κεφαλαίου και εργαζομένων, όσο το δυνατόν προς όφελος του πρώτου, και σε καμιά περίπτωση προς όφελος δικό μου, δε με απασχολεί αν θα ζημιωθεί το κράτος ή οι επιχειρήσεις. Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως στο σύγχρονο κόσμο και όπως είανι δομημένο το σύστημα, η δική σου ερμηνεία και λύση κολλάει γάντι, ενώ η δική μου είναι αιθεροβαίνουσα και αφελής. Απλώς εγώ πιστεύω πως "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός"...
Για να μην παρεξηγηθούμε την μανιχαιστική εισαγωγή στο προηφούμενο σχόλιό μου την έκανα αναφερόμενη στον εαυτό μου και όχι σε σένα. Δεν σε γνωρίζω για να μπορώ να σου προσάψω το οτιδήποτε!
Η επίκληση και αναφορά του Ανδρουλάκη, μάλλον αντεπιχείρημα και όχι επιχείρημα είναι, σε ό,τι με αφορά τουλάχιστον...
Τέλος, σχετικά με το τελευταίο σου σχόλιο ("Απο την αλλη ομως απολυση χωρις κανενα λογο ειναι καπως περιεργη και θα μπορουσαν να εχουν το ιδιο αποτελεσμα ακομη και αν χρησιμοποιουσαν μια απλη δικαιολογια. Θα μπορουσαν π.χ. να σου εδιναν μια μερα notice οτι χανεις τη δουλεια σου επειδη η επιχειρηση δεν εχει αρκετα χρηματα οποτε γινεσαι περιττος, και παλι να εχεις το ιδιο αποτελεσμα"), δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο να έχει ο εργοδότης δικαίωμα να με απολύει χωρίς αποζημίωση και δεν αντιλαμβάνομαι με ποια λογική θεωρείται αποδεκτή η "μία μέρα notice"... Προσωπικά διαφωνώ και με τα δύο, τα θεωρώ βάρβαρα και απαράδεκτα.
Πρόβατο, με συγχωρείς για την κατάχρηση της φιλοξενίας και του χώρου, θα προσπαθήσω να μην επαναληφθεί...
Πολλά φιλιά σε όλους.
Χαίρομαι πάρα πολύ που τα "λέτε" εδώ, και λυπάμαι που δεν αδειάζω ούτε 10 λεπτά να γράψω κι εγώ για όσα θέτει ο φίλος Αχιλλέας.
Ελπίζω να συνεχιστεί ο διάλογος...
Θα επανέλθω ίσως αργά το βράδυ, ίσως αύριο.
ΥΓ Μια προκαταρκτική παρατήρηση στο σχόλιο του Αχιλλέα: αν στο CPE ήμουν αντίθετος εγώ, η Κρότκαγια και μια χούφτα αριστερίζοντες, δεν θα άξιζε καν τον κόπο να το συζητάμε. Αλλά αντιτίθεται η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων (πάνω από 70%, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις), ακόμα περισσότερο οι νέοι, κατάσταση που αντανακλάται στο οτι ΟΛΑ τα κόμματα πλην του κυβερνητικού και των φασιστών (ενδιαφέρον!) θέλουν ν'αποσυρθεί ο νόμος. Το UDF πχ, το κόμμα που ίδρυσε ο Ζισκάρ, το ήμισι της γαλλικής δεξιάς, θέλει ν'αποσυρθεί ο νόμος. Ποιών ιδεολογιών δέσμιοι είναι αυτοί;;
Επειτα, δίνεται η εντύπωση οτι η Γαλλία είναι η χώρα που ο κόσμος κάθεται και ξύνεται, όλες οι δουλειές είναι μόνιμες κτλ. Γελοία προπαγάνδα. Πρόκειται για μια χώρα που δεν είναι λιγότερο καπιταλιστική από τη Γερμανία ή την Αγγλία, με παραγωγικότητα λίγο μικρότερη της Γερμανίας και ανώτερη της Βρεταννίας...
Ευτυχώς, οι νέοι της Γαλλίας αρχίζουν να με διαψεύδουν. Δέστε παρακάτω: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=694075&lngDtrID=245
Super! Ο διεθνής τύπος βρίζει βέβαια -έκανα ένα σχετικό ποστ- αλλά ποιος νοιάζεται;;; Για να μην πω τίποτα χειρότερο!
χε!
Οταν εχεις αναγκη τα χρηματα οπως εγω, οχι μονο κανεις τετοια συμβολαια αλλα και εχεις και part time απο πανω τα Σαββατοκυριακα, συνολικα 63 ωρες την εβδομαδα και δεν λες κουβεντα.
Φίλε όταν έχεις ανάγκη για χρήματα μπορεί να πουλήσεις και το νεφρό σου, αλλά θα επιτρέψεις σε όλους εμάς τους υπόλοιπους να απαιτούμε λίγο καλύτερα standards.
Post a Comment