Carreer opportunities

Αν ήταν, λέει, επιχείρηση, θα βρισκόταν στη λίστα των πενήντα μεγαλύτερων, με κριτήριο τον κύκλο εργασιών, την επιφάνεια των "γηπέδων" (εγκαταστάσεων και γραφείων), και τον αριθμό των απασχολούμενων. Είναι, λέει, ο μεγαλύτερος καταναλωτής ρεύματος στην πολιτεία του Μέρυλαντ. Είναι επίσης ο μεγαλύτερος παγκοσμίως εργοδότης μαθηματικών (πριν λίγα χρόνια, κορυφαίος έλληνας πανεπιστημιακός του εξωτερικού, άφηνε σχετικό υπαινιγμό σε ελληνική εφημερίδα, αναρωτώμενος που διάολο εξαφανίστηκαν οι τόσοι καλοί γνωστοί του που έκαναν διδακτορικό στα μαθηματικά).

Ο λόγος για το "παγκόσμιο αυτί" των ΗΠΑ (ονόματα δε λέμε, να δοκιμάσουμε και τα φίλτρα τους) που μπορεί να παρακολουθεί το 15% του παγκόσμιου τηλεπικοινωνιακού φορτίου (αλλά δεν είναι δυνατό να αξιολογήσει παρά ένα ελάχιστο τμήμα του).

Τα πρόσφατα στοιχεία για την αγορά εργασίας στη Γαλλία, δείχνουν σαφή μείωση της ανεργίας. Οι αναλυτές συγκλίνουν στο οτι αυτή η θετική εξέλιξη οφείλεται κυρίως στην εφαρμογή του "σχεδίου κοινωνικής συνοχής" που εκφράστηκε με το νόμο-πλαίσιο που ψηφίστηκε στις αρχές του 2005 (αναμενόμενο, όπως εκτιμούσαμε σε παλαιότερο σχόλιο στο εξαιρετικό "Ιστολόγιο"). Ο νόμος προέβλεπε σημαντική απλούστευση της διαδικασίας πρόσληψης για μικροδουλειές (σιδέρωμα, ιδιαίτερα, μπέιμπισίττινγκ) και μια σειρά κρατικώς επιδοτούμενων συμβολαίων εργασίας. Είναι επίσης περίπου ομόφωνοι στην εκτίμηση οτι το "συμβόλαιο νέας πρόσληψης", που επιτρέπει σε μικρές επιχειρήσεις να απολύουν ελεύθερα μέχρι δύο χρόνια μετά την πρόσληψη, δε δημιούργησε καθαρές νέες θέσεις εργασίας.
Τόσο συμφωνούν, που σκέφτονται να πρωθυπουργοποιήσουν τον εμπνευστή του "σχεδίου κοινωνικής συνοχής", κ.Borloo (αν βεβαίως εκείνος το δεχτεί), πριν την εθνική εορτή της 14ης Ιουλίου, αν η καμπύλη δημοτικότητας του σημερινού πρωθυπουργού συνεχίσει να παριστάνει την πορεία του χρηματιστήριου...

Το κοινό στοιχείο των παραπάνω δύο άσχετων κατά τα άλλα παραγράφων, είναι η αναφορά στους μόνους εργοδότες που δημιουργούν πλέον νέες θέσεις εργασίας στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό: το κράτος και τις μικρές επιχειρήσεις ή τα άτομα-αγοραστές υπηρεσιών.

Και το "κεφάλαιο", οι μεγάλες επιχειρήσεις; Αυτές για χάρη των οποίων οι "φιλελεύθεροι" κυβερνώντες (ή "αντιπολιτευόμενοι"), αντέστρεψαν τη ρήση "η εργασία παράγει πλούτο", κάνοντάς την "ο πλούτος παράγει εργασία" (δώστε λοιπόν κι άλλα στον πλούτο για να έχουμε δουλειές);; Αυτές... μοιράζουν μερίσματα, ακόμα κι αν έχουν μυθικές ζημιές. Όπως εκείνη η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, το ελληνικό τμήμα της οποίας ήταν όλο "αυτιά".

Φαίνονται μπλεγμένα όλα τούτα. Αλλά δεν είναι τόσο :-)