Επέτειος

Κλείνει σήμερα ένας χρόνος από τότε που ο γαλλικός λαός έστειλε στα σκουπίδια το ζισκαρικό σχέδιο ευρωσυντάγματος.

Τα γεγονότα που επακολούθησαν στη Γαλλία – οι ταραχές στα προάστια, η μεγαλειώδης κινητοποίηση ενάντια στο «συμβόλαιο πρώτης πρόσληψης» - αποσαφήνισαν σε τέτοιο βαθμό το πολιτικό μήνυμα της ψήφου αυτής, που μόνο εκ του πονηρού πλέον μπορεί κανείς να το παραβλέπει.

Δεν στερείται νοήματος όμως μια μικρή αναδρομή σε όσα έγραφαν, ζαλισμένοι απ’τη φάπα, οι υπέρμαχοι του «Ναί», πέρυσι τον Ιούνη (UPDATE: το τραγουδάκι που ακούγεται τους είναι αφιερωμένο):

-προφήτευαν λοιπόν, την οριστική επικράτηση του Μπλαίρ και τού μοντέλου του της «ενιαίας αγοράς» στην Ευρώπη. Στην αρχή ως καταστροφή, κι αργότερα (αφού πλάνταξαν στο κλάμα για το τέλος της... Ευρώπης) ως το λαμπερό μέλλον.
Τίποτε δεν άλλαξε βέβαια, εκτός από το «εξάρτημα Μπλαίρ», που οδεύει με γοργά βήματα προς τον κάλαθο των αχρήστων. Η Ευρώπη εξακολουθεί να κυβερνάται με βάση το θατσερικό πρόγραμμα, στη στρατηγική βερσιόν που συμφωνήθηκε στη Λισσαβώνα. Οι όποιες παραχωρήσεις-υποχωρήσεις στην πορεία αυτή, οφείλονται σε εξεγέρσεις και ανυπακοή.

-προειδοποιούσαν, οτι η χριστιανοδημοκρατική λαίλαπα στη Γερμανία θα οδηγήσει στην άνευ όρων παράδοση της Ευρώπης στους αμερικανούς, στον κακό λύκο, στην άβυσσο. Η Μέρκελ κυβερνά από κοινού με τους σοσιαλδημοκράτες, στη βάση του (κοινού) προγράμματος των δύο κομμάτων (όπως ήταν φυσικό άλλωστε). Η πολιτική στάση της Γερμανίας παραμένει αμετάβλητη (είναι το κράτος που αποφασίζει, όχι τούτο ή το άλλο πολιτικό προσωπικό). Οι ίδιες Κασσάνδρες, τώρα δηλώνουν τον ειλικρινή τους θαυμασμό για την πρότυπη διακυβέρνηση της Γερμανίας. Πάνω στον ενθουσιασμό, ο Μητσοτάκης δηλώνει οτι καλοβλέπει το ίδιο σχήμα και για την Ελλάδα.

-κατηγορούσαν τους οπαδούς του «Όχι» στη Γαλλία (αφού σταμάτησαν το παραμύθι περί «αντιδραστικού λαού» και «ξενόφοβων ελίτ») για την αδυναμία να τα βρουν. Οι ίδιοι αναθάρρησαν για τη δυνατότητα κυβερνητικής αλλαγής στη Γαλλία, μόνο μετά τις οργισμένες κινητοποιήσεις της νεολαίας και του λαού – τώρα, προσπαθούν να εφεύρουν νέο σωτήρα, που θα σώσει τη χώρα από τα νύχια του Σαρκοζύ (κι αν τελικά δε γίνει αυτό, έχουν έτοιμη την ανακάλυψη της ποιότητας του αποβράσματος αυτού). Εκτιμώ οτι θα έχουμε κι άλλες εκπλήξεις στο πεδίο αυτό, μέχρι τις ερχόμενες γαλλικές εκλογές

-συνιστούσαν την επικύρωση του ευρωσυντάγματος χωρίς την ενοχλητική παρεμβολή των δημοψηφισμάτων. Είναι οι ίδιοι που εκφράζουν τώρα τη βαθειά ανησυχία τους όταν ο Μοράλες στη Βολιβία κάνει πολιτική πράξη την ετυμηγορία του δημοψηφίσματος στη δική του χώρα.

-θρηνούσαν για την εξασθένηση της ευρωπαϊκής οικονομίας ως συνέπεια του «Όχι». Οι ίδιοι, χειροκροτούν μονοπωλιακές συγχωνεύσεις, ανεξάρτητα από το αν διασπούν την ευρωπαϊκή συνεργασία – αρκεί να φέρνουν κέρδη (όπως πχ την συγχώνευση του Γιουρονεξτ με το Νιου Υορκ Στοκ εξτσέινζ, αντί με τη Ντόυτσε Μπέρσε, ή αυτή της Αρσελόρ με το μαφιόζο της Σεβερστάλ, αντί με την ευρωπαϊκή Μιττάλ Στήλ). Να σημειώσουμε χάριν πληρότητος, οτι όσοι χάνουν από τις συγχωνεύσεις αυτές, θρηνολογούν για την Ευρώπη – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Σίγουρα, πολλά πρέπει να συμβούν ακόμα, για να τρανταχτεί έστω αυτό το σάπιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που καλύπτει σαν ομπρέλλα και σαν ντεκόρ τις πιό επιθετικές ορέξεις του ευρωπαϊκού καπιταλισμού-σε-κρίση. Αλλά τόσο η Γαλλία, όσο και η υπόλοιπη Ευρώπη, έγινε καλύτερη το χρόνο που πέρασε.

Καλή επιτυχία στους αγώνες που γίνονται, και στους άλλους που έρχονται!